.:: Download Myanmar Font (WinKalaw New Version) HERE ::.

Monday, August 30, 2010

Publication for YF2010

အရင္လိုမ်ိဳး အခ်ိန္သိပ္မေပးႏုိင္တာနဲ႕ အခုႏွစ္မွာ စေန တနဂၤေႏြ ၂ ရက္ရိွတဲ့အထဲက တနဂၤေႏြတစ္ရက္ပဲ လုပ္အားေပးခဲ့တယ္။ ဒါေတာင္ ညေနပိုင္းေလး တစ္ပိုင္းပဲ ၃ နာရီကေန ၇ နာရီအထိ ဝင္ကူေပးႏိုင္တာမ်ိဳးပါ။ လုပ္အားေပးမယ့္ သူငယ္ခ်င္းေတြကို စမ္းမားဆက္ဘူတာမွာ ေန႕လည္ ၂ နာရီခြဲအေရာက္ ဆံုၾကဖို႕ ခ်ိန္းလိုက္တယ္။ စုရပ္ကို ၃ နာရီ မထိုးခင္ အေရာက္သြားရမွာပါ။ စုရပ္ကို ၃ နာရီမထိုးခင္ ေရာက္ေတာ့ ၾကက္ေျခနီတီရွပ္ေတြ ထုတ္ေပးတယ္။ အဲဒီ တီရွပ္ေတြ လဲဝတ္ၿပီးေတာ့ ေသြးပံုစံအရုပ္ထဲကို ဝင္မယ့္သူ ၂ ေယာက္ကို ေရြးထုတ္ရတယ္။

ေသြးလွဴပြဲကို လူသိမ်ားေအာင္ လုပ္ေပးဖို႕အတြက္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ေရႊအဖြဲ႕ကို ၃ ဖြဲ႕ ခြဲထုတ္လိုက္တယ္။ ေယာက်ာ္းေလး ၃ ေယာက္ပါတဲ့ အဖြဲ႕က လက္ကမ္းစာေစာင္ေတြ ေဝဖို႕ ေအာခ်က္ကေန စီးတီးေဟာဘက္ကို ထြက္သြားခဲ့တယ္။ က်န္တဲ့ ၂ ဖြဲ႕က ေသြးစက္အရုပ္ႀကီးေတြနဲ႕ ေအာခ်က္လမ္းေပၚမွာ လက္ကမ္းစာေစာင္ေတြ ေ၀ရတာေပါ့။ အရုပ္နဲ႕ ဓါတ္ပံုတြဲရိုက္တာလည္း လုပ္ေပးရတယ္။ စလံုးမေလးေတြက အရုပ္ႀကီးနဲ႕ ဖက္ၿပီး ဓါတ္ပံုရိုက္ၾကတယ္။ အရုပ္ထဲမွာ ၀င္ထားတာ ေယာက်ာ္းေလးလား မိန္းမေလးလား မသိၾကရွာဘူး။ သိလည္း သိပ္ၿပီးေတာ့ ျပႆနာ ရိွဟန္ မတူပါဘူး။

တညေနလံုး ေအာခ်က္ လမ္းေပၚ ဟိုဟိုဒီဒီ ေလွ်ာက္ၿပီး ညေန ၅ နာရီေလာက္မွာ စမ္းမားဆက္ ဘူတာနားက ေရွာ့ပင္းေမာလ္ႀကီး ေရွ႕မွာပဲ စခန္းခ်ၿပီး လက္ကမ္းစာေစာင္ ေဝငွေရး လုပ္ၾကတယ္။ အဖြဲ႕ထဲမွာ ပါလာတဲ့ ေရႊမမႏွစ္ေယာက္က ဟိုနားခဏ ဆိုၿပီး ထြက္သြားတာ အေတာ္ၾကာမွ ျပန္ေရာက္လာတယ္။ အေပ့ါအပါး ခဏသြားတာ ထင္မိတာေပါ့။ အမွန္ကေတာ့ ေရွာ့ပင္းေမာလ္ထဲက ဆြဲေဆာင္အား ေကာင္းလြန္းတဲ့ ဆိုင္ထဲက အဝတ္အထည္ေတြရဲ႕ ညိွဳ႕ဓါတ္ကို မခံႏိုင္ပဲ ပါသြားရွာတာပါ။

ေနညိဳခ်ိန္ တိမ္ေတာက္တဲ့အခါ ေအာ့ခ်က္လမ္းမွာေပၚမွာ ကိုဇူလိုင္တုိ႕ သူငယ္ခ်င္းတသိုက္ေတြ ေဝမွ်ေပးခဲ့တာ လက္ကမ္းစာေစာင္ေတြပါ။ ညေနခင္းတေလွ်ာက္ ဓါတ္ပံုရိုက္ေပးရတာ မ်က္လံုးေရာ လက္ပါ ေညာင္းပါတယ္။ လက္ကမ္းစာေစာင္ ေဝေပးတဲ့သူေတြလည္း စိတ္ဝင္စားတဲ့သူေတြကို အာေညာင္းခံၿပီး ေသေသခ်ာခ်ာ ရွင္းျပၾကပါတယ္။ ၾကည္ျဖဴသူ ရိွသလို ၿငိဳျငင္တဲ့သူလည္း ရိွပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အေကာင္းဆံုး ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ခဲ့ၾကတာေပါ့။ ဒီလိုနဲ႕ပဲ ည ၇ နာရီမွာ ပတ္ခြါစာ ဖ်ာလိပ္ၿပီး ကိုယ့္အသိုက္ဆီ အသီးသီး ျပန္ခဲ့လိုက္ပါတယ္။


Orchard လမ္းေပၚမွာ Blood Buddy Mascot အရုပ္ႀကီးကို
လက္ဆြဲႏွဳတ္ဆက္တဲ့ ကေလးငယ္ေလး။

Friday, August 27, 2010

YF 2010



Youth Donor Club - Singapore ရဲ႕ ၄ ႀကိမ္ေျမာက္ ေသြးလွဴဒါန္းပြဲျဖစ္တဲ့
စက္တင္ဘာ ၄ ရက္နဲ႕ ၅ ရက္ေန႕မွာ အခ်ိန္ေပးႏုိင္ရင္ ေသြးလွဴၾကရေအာင္...

Saturday, August 14, 2010

Handphone

ၿမိဳ႕ေတာ္ရန္ကုန္မွာ လက္ကိုင္ဖုန္းေတြ ဝယ္ရတာ လြယ္သြားၿပီ။ CDMA ငါးသိန္းတန္ဖုန္းေတြကို အလြယ္တကူ ေလွ်ာက္လို႕ရေနၿပီတဲ့။ အစဦးပိုင္းကေတာ့ ကိုယ္ဖုန္းေလွ်ာက္တဲ့ ၿမိဳ႕နယ္ထဲမွာပဲ သံုးလို႕ရတယ္တဲ့။ အခုေတာ့ ရန္ကုန္တစ္ၿမိဳ႕လံုးနီးပါး သံုးလို႕ရၿပီတဲ့။ ဖုန္းထဲမွာ ပိုက္ဆံကုန္သြားရင္ ထပ္ျဖည္႕လို႕ရတဲ့အတြက္ စကၤာပူက Pre-paid ကဒ္ ဖုန္းေတြလိုမ်ိဳးလို႕ နားလည္မိထားတယ္။ ေရွ႕တစ္ခါက ရန္ကုန္မွာ Pre-paid ဖုန္းကဒ္ေတြ ေပၚခဲ့ေပမယ့္ ဖုန္းထဲမွာ ပိုက္ဆံကုန္သြားရင္ အဲဒီဖုန္းနံပါတ္က ဆက္သံုးလို႕ မရတဲ့အတြက္ သိပ္ေတာ့ အဆင္မေျပလွဘူး။ ဒါေပမယ့္ အမ်ားသူငါ လက္လွမ္းမိတဲ့ ေစ်းႏွဳန္းမွာ ရိွေနပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ္ ရန္ကုန္မွာ ရိွေနတုန္းက လက္ကိုင္ဖုန္းတစ္လံုးေလာက္ ရိွခ်င္ခဲ့မိတယ္။ ကိစၥရိွလို႕ ဖုန္းဆက္ခ်င္ရင္ ဖုန္းဆုိင္ေျပးရတယ္။ ဖုန္းလာရင္ အိမ္မ်က္ေစာင္းထိုးက ဖုန္းဆိုင္ကို အေျပးတပိုင္း သြားရတယ္။ ညႀကီးမိုးခ်ဳပ္ အေရးႀကီးလို႕ ဖုန္းဝင္လာရင္ ဆုိင္ကလည္း သိပ္မေခၚေပးခ်င္ဘူး။ အေရးႀကီးလို႕ ေခၚေပးပါ ဆိုလို႕တာ ေခၚေပးရွာတာ။ ညႀကီးမိုးခ်ဳပ္ ဖုန္းသြားကိုင္ရတဲ့အခါ ဆိုင္ကိုလည္း အားနာမိတယ္။ ဖုန္းက အသံုးမ်ားတာ မဟုတ္ေပမယ့္ လက္ကိုင္ဖုန္း ကိုင္ခ်င္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ဆပ္စလူးလို႕ နာမည္ေျပာင္ ေပးထားတဲ့ ဖုန္းေစ်းက ေခါင္ခိုက္ေနတယ္။ စီးပြါးေရးအတြက္ သံုးမွာ မဟုတ္တဲ့အတြက္ ဖုန္းမွာ ရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံမွဳ မလုပ္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။

စကာၤပူကိုေရာက္ေတာ့ လက္ကိုင္ဖုန္းေစ်းက သက္သာတယ္။ လူတုိင္းလိုလို ဖုန္းကိုင္ႏိုင္တဲ့ အေနအထားမွာ ရိွတယ္။ ဖုန္းရိွမွလည္း အလုပ္ရွာရတာ လြယ္မယ္။ အဲဒါနဲ႕ပဲ အသိတစ္ေယာက္ လိုက္ဝယ္ေပးလို႕ Singtel Pre-paid နံပါတ္တစ္ခု ယူလိုက္တယ္။ ဟန္းဆက္ကိုလည္း ေတာ္ရိေရာ္ရိ စလံုးေဒၚလာ ၁၀၀ တန္ေလးပဲ မူစတာဖာမွာ ဝယ္ခဲ့လုိက္တယ္။ Nokia ေလးေပါ့။ အလုပ္ မရိွေသးတဲ့အတြက္ လိုင္းဝယ္လို႕ မရေသးေတာ့ ဟန္းဆက္က ကုိယ့္ဘာသာ ဝယ္ရတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က စၿပီး လက္ကိုင္ဖုန္းကို မုန္းတတ္လာပါေတာ့တယ္။

စစခ်င္း မုန္းမိတာက အလုပ္အတြက္ အင္တာဗ်ဴး မေခၚခင္ အႀကိဳ ေမးျမန္းတတ္တဲ့ ဖုန္းေတြေပါ့။ တခ်ိဳ႕က ေအးဂ်င့္ေတြပါ။ စံုပလံုစိေအာင္ ေမးျမန္းတာကို ေျဖႏိုင္ဖို႕ ႀကိဳးစားရသလို ျမန္လြန္းလွတဲ့ စကားေျပာသံကုိ မလိုက္ႏုိင္လို႕ ခဏခဏ ျပန္ေမးရတာလည္း စိတ္ကုန္မိပါတယ္။ လခကိစၥကိုလည္း ေစ်းဆစ္ပါေသးတယ္။ ဟိုေလာက္ ထားႏုိင္မလား၊ ဒီေလာက္ေလးဆို အိုေခမလားေပါ့။ ေနာက္ဆံုးေတာ့လည္း ထူးမျခားနား ဇာတ္ပါပဲ။ အင္တာဗ်ဴး ေခၚမယ္ဆိုရင္လည္း လိပ္စာကို အေသအခ်ာ လိုက္မွတ္ရေသးတယ္။ သူတုိ႕ကေတာ့ ရႊတ္ခနဲ ေျပာခ်သြားတာပဲ။ တစ္ခါမွ မၾကားဖူးတဲ့ လမ္းအမည္ေတြဆိုေတာ့ ကိုယ့္အတြက္ လိပ္စာေတြက အဆန္းေတြပဲေလ။ အဲဒီလိုနဲ႕ပဲ ဖုန္းသံၾကားရင္ ရင္တုန္တတ္လာတယ္။

အလုပ္ရသြားေတာ့လည္း အစပိုင္း ႏွစ္ေတြမွာ လက္ကိုင္ဖုန္းနံပါတ္က ရံုးကိစၥအတြက္ အသံုးနည္းပါတယ္။ ရံုးဖုန္းလည္း ရိွေပမယ့္ သိပ္မသံုးျဖစ္ပါဘူး။ ရံုးကိစၥေတြကို အီးေမးလ္နဲ႕ပဲ အဆက္အသြယ္ လုပ္ျဖစ္တယ္။ ဒီလိုနဲ႕ ၁ ႏွစ္ခြဲေလာက္ လုပ္ၿပီးေရာ 24/7 Support အဖြဲ႕မွာ ဝိုင္းကူလုပ္ေပးပါ ဆိုတာကို အားနာနာနဲ႕ လက္ခံလိုက္တာ ခါးပါသြားေလေရာကြယ္။ အဲဒီလို ဂ်ဴတီရိွတဲ့ အပတ္မွာဆို ရံုးကို ေန႕လည္ ၂ နာရီမွ လာရၿပီး ည ၁၀ နာရီမွ ျပန္ရမယ္တဲ့။ မနက္ပိုင္းေတြ အားေနႏိုင္တဲ့အတြက္ တခ်ိဳ႕ကိုယ္ေရးကိုယ္တာ ကိစၥေတြကို လုပ္ႏိုင္မယ္ ဆုိၿပီး လက္ခံလိုက္တဲ့ သေဘာလည္း ပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္းေတာ့ ရံုးကို ပံုမွန္အတုိင္း လာရမယ္၊ ဖုန္းဝင္လာရင္ ျပန္ေျဖေပးရံုပါပဲ... ဆုိၿပီး ျပန္ျပင္လိုက္ေတာ့ အလုပ္ခ်ိန္ ဒံုရင္းက ဒံုရင္းျပန္ျဖစ္သြားတယ္။ တာဝန္တစ္ခု ပိုသြားတာပဲ အဖတ္တင္လုိက္တယ္။

စကၤာပူမွာ အလုပ္ခ်ိန္ ၿပီးသြားေပမယ့္ ကုလားျပည္မွာ အလုပ္ခ်ိန္က မၿပီးေသးဘူး။ အဲဒီလိုပဲ စကၤာပူမွာ မိုးမလင္းေသးဘူး ဆစ္ဒနီမွာ အလုပ္ စ လုပ္ေနၿပီ။ အဲဒါေၾကာင့္ အဲဒီလိုဂ်ဴတီရိွတဲ့ အပတ္ဆို ညႀကီး မိုးခ်ဳပ္၊ မနက္ေဝလီေဝလင္း ဝင္လာသမွ် ရံုးကိစၥ ဖုန္းေတြကို တာဝန္ခံ ေျဖေပးရတယ္။ သက္ဆုိင္တဲ့ ဌာနေတြကို လႊဲေပးရတယ္။ အေရးႀကီးတဲ့ ကိစၥဆိုရင္ သူတုိ႕လည္း အိပ္ခ်င္မူးတူးနဲ႕ ေျဖရွင္းရတာေပါ့။ တခ်ိဳ႕က ဘာမွ မဟုတ္တဲ့ ျပႆနာကို ဇာခ်ဲ႕ၿပီး ဖုန္းဆက္တယ္။ တခ်ိဳ႕က ညဘက္မွာ သူတုိ႕ အလုပ္ လုပ္ေနတယ္ ဆုိတာ သိေစခ်င္လို႕ တမင္တကာ ဖုန္းဆက္တယ္။ တခ်ိဳ႕မန္ေနဂ်ာက ကၽြန္ေတာ္ တာဝန္ယူတဲ့ အပတ္မွာ တကယ္ ဖုန္းေျဖလား မေျဖလား သိခ်င္လို႕ အခုေျဖေနတာ ဘယ္သူလဲ ဘာလဲ ဖုန္းဆက္ၿပီး စစ္ၾကတယ္။ အဲဒီလို ဖုန္းေတြ ဝင္လာသမွ်ကို အလူးအလဲ ေျဖေပးရတာ စိတ္ကုန္မိတယ္။

ရံုးကိစၥေတြေၾကာင့္ လက္ကိုင္ဖုန္းကို စိတ္ကုန္သလို သူငယ္ခ်င္းေတြေၾကာင့္လည္း စိတ္ပ်က္မိတာ ရိွပါတယ္။ တခါတေလ ရံုးမွာ အစည္းအေဝး ရိွေနတဲ့အခါ ဖုန္းကို စားပြဲအံဆြဲထဲမွာ ထည္႕ခဲ့ၿပီး အစည္းအေဝးခန္းထဲ ဝင္ေနရတာမ်ိဳး ရိွတတ္ပါတယ္။ အစည္းအေဝး ဆုိတာကလည္း ၁ နာရီ ၂ နာရီပဲ ၾကာတဲ့ အစည္းအေဝးမ်ိဳး ရိွသလို မနက္ ၁၀ နာရီကေန ည ၈ နာရီအထိ လုပ္တဲ့ အစည္းအေဝးေတြလည္း ရိွတတ္ပါတယ္။ ၁၀ မိနစ္ ၁၅ မိနစ္ေလး အစည္းအေဝးခန္းထဲ ဝင္ရတာမ်ိဳးကို အစည္းအေဝး လုပ္တယ္လို႕ ရံုးမွာ မေခၚတတ္ဘူး။ အဲဒီလုိ ကာလေတြမွာ ဖုန္းေတြ ေခၚထားသမွ်ကို ဂရုမစိုက္အားပါဘူး။ ဖုန္းေခၚထားတာေတြကို အစည္းအေဝးၿပီးမွ ေတြ႕မိရင္လည္း တခါတေလ ဖုန္းျပန္ေခၚဖို႕ မအားတတ္ပါဘူး။ ေနာက္မွ ဖုန္းျပန္ေခၚမယ္လို႕ စိတ္ထဲမွာ မွတ္ထားလိုက္ေပမယ့္ တျခားကိစၥေတြ ေပၚလာတဲ့အခါမ်ိဳးမွာ ေမ့သြားတတ္ျပန္တယ္။ အေရးႀကီးကိစၥရိွရင္ ထပ္ေခၚလိမ့္မယ္လို႕ ထင္မိတာမ်ိဳးလည္း ရိွျပန္တယ္။ အဲဒီလို အခါေတြမွာ ဖုန္းျပန္မေျဖလုိ႕ ဘယ္ေရာက္ေနလဲ ေသြးႀကီးတာလား ဘာလဲ ညာလဲ ဆုိၿပီး အီးေပါက္ရင္ စိတ္တိုမိပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ မရိွမေကာင္း ရိွမေကာင္း... ဆိုတဲ့အထဲမွာ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ လက္ကိုင္ဖုန္းလည္း တစ္ခု အပါအဝင္ေပါ့ဗ်ာ။

Sunday, August 8, 2010

Bloody August 8









ေသြးစြန္းေသာ တနဂၤေႏြ မဟုတ္တဲ့ ၂၀၁၀ ၾသဂုတ္လ ၈ ရက္ေန႕ဟာ ေသြးလွဴပြဲလုပ္တဲ့ တနဂၤေႏြေန႕ပါ။ အဲဒီေန႕မွာ ေသြးလွဴရွင္ ေရႊျမန္မာစုစုေပါင္း ၈၀ ေယာက္ ေသြးလွဴဒါန္းသြားပါတယ္။ စုေပါင္းေသြးလွဴပြဲ ျဖစ္ေျမာက္ဖို႕အတြက္ လိုအပ္သမွ်ကို ကူညီေပးတဲ့ စကၤာပူၾကက္ေျခနီအဖြဲ႕၊ ပြဲစီစဥ္ႀကီးၾကပ္သူ ေရႊျမန္မာမ်ားနဲ႕ ေသြးလွဴရွင္မ်ား အားလံုးကို ေက်းဇူးအထူးတင္ရိွပါေၾကာင္း မွတ္တမ္းတင္အပ္ပါတယ္ ခင္ဗ်ာ။

Wednesday, August 4, 2010

Mars and Venus

ေယာက်ာ္းေတြက အဂၤါၿဂိဳဟ္က ဆိုပဲ။ မိန္းမေတြက ေသာၾကာၿဂိဳဟ္ကတဲ့။ ၿဂိဳဟ္ခ်င္း မတူမွေတာ့ က်န္တာေတြ မတူတာလည္း သိပ္ၿပီးေတာ့ မဆန္းျပားလွပါဘူး။ ေယာက်ာ္းဆုိတာ ေယာက်ာ္းသဘာဝအတိုင္း အမူအက်င့္ ရွိေနသလို မိန္းမကလည္း မိန္းမသဘာဝအတိုင္း အျပဳအမူ အေနအထိုင္ ရိွမွာေပါ့။

တခါက သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က ၿငီးတြားရင္ဖြင့္တယ္။ သူ႕ခ်စ္တဲ့ မမက သူနဲ႕ အက်င့္စရိုက္ ပံုစံအႀကိဳက္ မတူဘူးတဲ့။ သူလိုမ်ိဳး မဟုတ္ဘူးတဲ့။ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း မင္းလိုမ်ိဳး မဟုတ္တာ ေကာင္းတာေပါ့ဟ... လို႕ ျပန္ေျပာလုိက္ပါတယ္။ သူက ဘာျဖစ္လို႕ ေကာင္းရမွာလဲတဲ့။ ႏွစ္ဦးၾကားမွာ အႀကိဳက္ေတြ ညိွလို႕ မရတာေတြ အမ်ားႀကီးပဲတဲ့။ ကၽြန္ေတာ္က ပိႆာေလးနဲ႕ ေဘးထုသလို သက္ေတာင့္သက္သာျဖစ္ေစမယ့္ အေျဖမ်ိဳး ျပန္ေျဖလိုက္ပါတယ္။ အကုန္တူတာမွ အဆင္ေျပမယ္ဆိုလည္း ေယာက်ာ္းခ်င္းပဲ ရွာၿပီးယူလုိက္ပါေတာ့လုိ႕။ အဲဒါေတာင္ အတိုအရွည္ အပိန္အဝ အျဖဴအမည္း ကြာႏိုင္ေသးတယ္။

တကယ္ေတာ့ အရာရာမွာ ထပ္တူညီ တူဖို႕ဆိုတာ မလိုအပ္လွဘူးလို႕ ျမင္မိပါတယ္။ မတူတာေတြ ရိွတုိင္း အဆင္မေျပတာမွ မဟုတ္တာေလ။ ေယာက်ာ္းအတြက္ လိုအပ္တာက မိန္းမဆီမွာ ရိွေနႏုိင္သလို မိန္းမအတြက္ လိုအပ္တာက ေယာက်ာ္းဆီကလည္း ျဖစ္ေနႏိုင္ပါတယ္။ အယုယခံခ်င္လို႕၊ အၾကင္နာေတြ လိုခ်င္လို႕၊ အရိပ္ပမာ ကာကြယ္ေပးေစခ်င္လို႕၊ ဘဝမွာ လံုၿခံဳမွဳရိွေနခ်င္လို႕၊ တီးတိုးေဖာ္ ရိွေစခ်င္လို႕၊ ေဆးေပးမီးယူ ျဖစ္ေစခ်င္လို႕ စတဲ့ ေခါင္းစဥ္ခြဲေတြ ေအာက္မွာ လိုအပ္ခ်က္ေတြ အျပန္အလွန္ ရိွေနႏိုင္ပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ္နဲ႕ သူမမွာလည္း မတူညီတာေတြ အမ်ားႀကီးပါပဲ။ မတူတာေတြ ရိွမွ ေကာင္းမယ္လို႕ ႏွစ္ဦးၾကားမွာ အတိအလင္း ေၾကညာ ေမာင္းခတ္ခဲ့တယ္။ အေစာဆံုး သိတာက သီခ်င္းအႀကိဳက္ေတြ မတူပါဘူး။ ျမန္မာသံစဥ္ သီခ်င္းေတြကို ကၽြန္ေတာ္က ႀကိဳက္ၿပီး သူမကေတာ့ ေခတ္ေပၚသီခ်င္းေတြပဲ ႀကိဳက္ပါတယ္။ စိုင္းထီးဆိုင္တုိ႕ ခင္ေမာင္တိုးတို႕ ဆုိရင္ သူက ပ်င္းစရာႀကီးတဲ့။ မာမာေအးတုိ႕ စႏၵရားလွထြဋ္တို႕ ဖြင့္လိုက္ရင္ေတာ့ ေနစရာ ေနရာေတာင္ ရိွမွာ မဟုတ္ဘူး။ သီခ်င္းစာသားကို သူမက အစအဆံုး အကုန္ရတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ဟိုတစ ဒီတစပဲ။ ရုပ္ရွင္ဆုိရင္ ကၽြန္ေတာ္က ဟာသကားေတြ၊ ေရွးရာဇဝင္ကားေတြ၊ ကာတြန္းကားေတြ ႀကိဳက္တယ္။ သူမက သရဲကားေတြ၊ အက္ရွင္ကားေတြ ႀကိဳက္တယ္။

ကၽြန္ေတာ္က ေျခေလးေခ်ာင္းသား မစားဘူး။ သူမအတြက္ေတာ့ စားလုိ႕မရတဲ့ အသားဆိုလို႕ သစ္သားနဲ႕ လူသားပဲ ရိွမယ္။ ဝက္သားဆိုတာ သူမ အသည္းစြဲပါ။ ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္က အသားပဲ စားတယ္။ အဆီတံုး မစားဘူး။ ၾကက္အေရခြံ၊ ၾကက္ေျခေထာက္၊ ၾကက္ေခါင္း၊ ၾကက္ေတာင္ပံေတြလည္း မစားဘူး။ သူမကေတာ့ ၾကက္ေျခေထာက္၊ ၾကက္ေတာင္ပံေတြ အရမ္းႀကိဳက္တယ္။ အဲဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ မစားလို႕ ပိုေနမယ့္အရာ မရိွေတာ့ဘူးေပါ့။ ေတာင္ပံပါရင္ မင္းဆီကို... ပဲေလ။ သူမ ႀကိဳက္တဲ့ ဝက္ေျခေထာက္၊ ဝက္ေခါက္ကင္၊ ဝက္ကလီစာဟင္းေတြကိုလည္း ကၽြန္ေတာ္က လုစားမွာ မပူရျပန္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ေဝစု ခြဲတမ္းခ်စရာေတာင္ မလိုဘူး။ ေကာင္းလိုက္ပါဘိကြယ္။

အစားအေသာက္မွာ အႀကိဳက္ မတူတာေတြ ရိွသလို အႀကိဳက္တူေတြလည္း ရိွပါေသးတယ္။ ႏွစ္ေယာက္စလံုး ျမန္မာျပည္သား တရုတ္ပီပီ ငပိရည္ ငပိေၾကာ္ ႀကိဳက္ၾကပါတယ္။ သူမ်ားတကာေတြ အနံ႕မခံႏုိင္ေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕အတြက္ ငပိဆုိတာ ဂြတ္ရွယ္ပါပဲ။ ဒညင္းသီးလည္း ႀကိဳက္တယ္။ လက္ဖက္လည္း ႀကိဳက္တယ္။ အာလူးေၾကာ္လည္း အႀကိဳက္ တူတယ္။ ဆာေတးလည္း ႀကိဳက္တယ္။ ဆူရီွလည္း ႀကိဳက္တယ္။ သားရည္စာေတြလည္း ႀကိဳက္တယ္။

ႏွစ္ဦးၾကားမွာ မတူတဲ့ အက်င့္စရုိက္ေတြလည္း အမ်ားႀကီးပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ္က လုပ္ခ်င္တဲ့အလုပ္ေတြကို အခ်ိန္မဆြဲပဲ ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ လုပ္တတ္ၿပီး သူမကေတာ့ ေအးေအးေဆးေဆး ေျဖးေျဖးခ်င္း လုပ္တတ္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က ပြင့္လင္းေပမယ့္ သူမကေတာ့ ေရငံုႏွဳတ္ပိတ္ ေနတတ္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္က အိမ္တြင္းမွဳ အလုပ္ေတြ လုပ္ရမွာကို ပ်င္းေပမယ့္ သူမကေတာ့ အဲဒီလို အိမ္ရွင္မအလုပ္ေတြကို မပ်င္းမရိ လုပ္တတ္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္က စာဖတ္ဝါသနာပါတယ္။ တရားစာက လြဲလို႕ စာအစံု ဖတ္တယ္။ သူမက စာဖတ္နည္းတယ္။ ဖတ္ျပန္ေတာ့လည္း သရဲ၀တၳဳေတြ ဖတ္တယ္။ အက်င့္စရိုက္မွာ တူတာေတြလည္း ရိွျပန္တယ္။ ေခါင္းမာတာက တူၾကတယ္။ အရြဲ႕တုိက္တာလည္း တူတယ္။ အအိပ္မက္တာလည္း အတူတူပဲ။ အဂၤလိပ္စာ ညံ႕တာလည္း တူျပန္ေရာ။ ဂိမ္းေဆာ့တာလည္း ဝါသနာပါၾကတယ္။

တူတာေတြ မတူတာေတြက ဒီေလာက္ေလးနဲ႕တင္ မဟုတ္ပါဘူး။ အမ်ားႀကီး က်န္ပါအံုးမယ္။ အဲဒါေတြကို ရွာေဖြေတြ႕ရိွဖို႕က အခ်ိန္တစ္ခု လိုအပ္တယ္ေလ။ အဂၤါၿဂိဳဟ္ကို သူမ လာလည္ဖို႕ လုပ္ေပးရအံုးမယ္။ သူမရဲ႕ ေသာၾကာၿဂိဳလ္ကို ကၽြန္ေတာ္ ေလ့လာေရး ဆင္းရအံုးမယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကိုဧရာနဲ႕ မသီတာတုိ႕ သတိတရ ေရးခိုင္းတဲ့ အသြင္မတူ အိမ္သူမျဖစ္ကို ဒီေလာက္ေလးနဲ႕ပဲ ေက်နပ္လိုက္ပါေတာ့လို႕ ေျပာလိုက္ပါရေစ။

Tag Game အစဥ္အလာအရ ဆက္ Tag ရမယ္ ဆိုရင္ေတာ့...
ငေပါေဂဟာက နာယကႀကီး မတူးတူးသာ

Sunday, August 1, 2010

Demon gate-guardian



ေၾကာက္စရာလား အႏုအရြလား
ၾကည္႕တတ္ဖို႕ပဲ လိုပါတယ္...
ရွဴေထာင့္ေလး ကြာရင္ကြာသလို
ခံစားခ်က္ေတြလည္း ကြဲျပားမွာေပါ့။

အျမင္ေတြ မတူတိုင္း
ဘီလူးဆိုင္း တီးေၾကးဆိုရင္
ႏွစ္ပါးသြားဖို႕ အခ်ိန္မက်န္ပါ။