Saturday, August 30, 2008

Family Day


ရံုးက Family Day ကို ဒီတစ္ေခါက္ Singapore Flyer မွာ လုပ္ပါတယ္။ ေရွ႕ႏွစ္တုန္းကေတာ့ ဆန္တိုစာမွာ လုပ္ခဲ့တာပါ။ အဲဒါနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္လည္း စကၤာပူမွာ ခ်ားရဟတ္စီးဖို႕အေရး စာရင္းေပးထားတာေပါ့။ အခုစာမွာ ရဟတ္ဆိုတဲ့စာလံုးကို အေသအခ်ာ ထည္႕ေရးထားပါတယ္။ မေတာ္တဆျဖစ္ေစ တမင္တကာျဖစ္ေစ ခ်ားစီးတယ္လို႕ ဖတ္မိရင္ေတာ့ အျမင္ေတြ ၾကည္လင္ဖို႕ လိုေနပါၿပီ။ ျမန္မာ့ရုပ္ျမင္သံၾကားက ခဏခဏ လႊင့္လို႕ ၾကားေနရတတ္တဲ့ အဆိုးျမင္၀ါဒီမ်ားကို ဆန္႕က်င္ၾကလို႕ တကူးတက မေအာ္ခ်င္ပါဘူး။

စာရင္းေပးထားတဲ့သူေတြ တကယ္လိုက္ျဖစ္ မျဖစ္ကို အီးေမးလ္နဲ႕ အေသအခ်ာ ျပန္ေမးတာ ၃ ခါ တိတိပါပဲ။ မလုိက္ျဖစ္ရင္ ျပန္အေၾကာင္းၾကား ခုိင္းပါတယ္။ လိုက္မယ္လို႕ ေျပာၿပီး မလာခဲ့ရင္ ဒဏ္ေငြ ေဒၚလာ ၁၀၀ တိတိ ေဆာင္ရမယ္ ဆိုတာေတာင္ ေၾကညာခ်က္ ထုတ္ေသးတယ္။ ဘာျဖစ္လို႕လဲဆိိုေတာ့ ရဟတ္ဖိုးကို ရံုးက အကုန္အက်ခံလို႕ပါ။ ရဟတ္စီးခက တစ္ေယာက္ကို ေဒၚလာ ၃၀ နီးပါးရိွပါတယ္။ ေနာက္ ေပ်ာ္ပြဲရႊင္ပြဲေတြ ေန႕လည္စာ၊ လက္ဖက္ရည္ ေကာ္ဖီ စတာေတြ ပါေသးတယ္။ ကံစမ္းမဲေတြလည္း ေဖာက္ၾကပါတယ္။ အဲဒါနဲ႕ မသြားျဖစ္ရင္ ဒဏ္ေငြေဒၚလာ ၁၀၀ ေဆာင္ရမွာဆိုေတာ့ မေရာက္ ေရာက္ေအာင္ သြားလို္က္ပါေတာ့တယ္။ နဂိုကလည္း သြားခ်င္တာဆိုေတာ့ ေခ်ာ္လဲေရာထို္င္ေပါ့ဗ်ာ။
ဒီတစ္ေခါက္က Singapore Flyer ျဖစ္လို႕ ရံုးလံုးကၽြတ္နီးပါး လိုက္တဲ့အတြက္ ပိုက္ဆံကလည္း ေသာက္ေသာက္လဲ ကုန္က်မွာပါ။ အဲဒီပြဲကို မိသားစုေတြပါ ေခၚလို႕ရေတာ့ တခ်ိဳ႕ေတြမ်ား ေဂါပဏီတပ္ႀကီး ခ်ီတက္လာသလား မွတ္ရတယ္။ သားသမီးတင္မက ေျမးေတြပါ ေခၚလာၾကပံုပဲ။ ေဖြးေဖြးလွဳပ္ဆိုတာထက္ မဲမဲကို လွဳပ္ေနတာပဲ ေျပာရမယ္ ထင္တယ္။ တရုတ္ေတြက သားသမီး ယူတာ နည္းသလို အမ်ားႀကီး ေခၚလာတာကို မေတြ႕ရပါဘူး။ ကုလားမိသားစုေတြ ေခၚလာၾကတဲ့ ကေလးေတြမ်ား... မနည္းမေနာပဲ။ လက္ပံပင္ ဇရက္က်သလိုပဲ စီစီကို ညံေနတာပဲဗ်ာ။
ရံုးက ကားစီစဥ္ေပးထားလို႕ Singapore Flyer ကို ေန႕လည္ ၂ နာရီ မထိုးခင္မွာ ေရာက္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ လက္မွတ္အတြက္ အေပၚမွာ တန္းစီရျပန္တယ္။ ရံုးက လူေတြပဲ တန္းစီရတာပါ။ ခန္႕မွန္းေျခ အေယာက္ ၅၀၀ ေလာက္ လာၾကပါတယ္။ လက္မွတ္မွာ ရဟတ္စီးရမယ့္ အခ်ိန္ကို ေဖာ္ျပထားပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕က ၃ နာရီခြဲမွာ စီးရမွာပါ။ လက္မွတ္မွာ Bar Code လည္း ပါပါတယ္။ ၀င္ေပါက္မွာ ေလယာဥ္ကြင္းမွာ စစ္သလို ကိုယ္မွာ သယ္လာသမွ် အီလက္ထေရာနစ္ ပစၥည္းေတြကို စစ္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ Bar Code ဖတ္တဲ့ စက္မွာ လက္မွတ္ကို တင္မွ တံခါးဖြင့္ပါတယ္။ ရဟတ္ေပၚ မတက္ခင္မွာ ရဟတ္အခန္းလို ပံုစံတူ လုပ္ထားတဲ့ ေနရာမွာ အဖြဲ႕လိုက္ ဓါတ္ပံု ရိုက္လို႕ရပါတယ္။
ရဟတ္က လံုး၀ ရပ္ထားတယ္ဆိုတာ မရိွပါဘူး။ ေျဖးေျဖးေလး လည္ေနတဲ့အတြက္ ရဟတ္အေပၚ တက္တဲ့အခါမွာလည္း ပလတ္ေဖာင္းကေန ခုန္တက္ရပါတယ္။ အဲဒီ ပလတ္ေဖာင္းက ၃ ထပ္ အျမင့္မွာရိွၿပီး မေတာ္တဆ ျပဳတ္က်ရင္ ဟိုးေအာက္ေျခအထိ ျပဳတ္မက်ရေအာင္ ပိုက္ကြန္ႀကီး ခံေပးထားပါတယ္။ သတ္မွတ္ အေရအတြက္အတုိင္း လူအားလံုး တက္ၿပီးရင္ေတာ့ ၀န္ထမ္းေတြက အျပင္ကေန တံခါးပိတ္ေပးပါတယ္။ ရဟတ္တစ္ခန္းမွာ ပ်ဥ္းမွ် လူဦးေရ ၁၈ ေယာက္ ၀င္လို႕ရပါတယ္။ တခ်ိဳ႕က်ေတာ့လည္း ကိုယ့္အဖြဲ႕နဲ႕ ကိုယ္... ၁၀ ေယာက္ေလာက္ပဲ ၀င္တာရိွပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕က ရံုးက လူေတြမဟုတ္တဲ့ တျခားအဖြဲ႕ေတြနဲ႕ ေရာၿပီး တက္လိုက္ရတဲ့အတြက္ မသိတဲ့လူေတြက အမ်ားသား။ ကိုယ္နဲ႕ သိတာဆိုလုိ႕ ရံုးက ၅ ေယာက္ပဲ ပါတယ္။ တရုတ္ျပည္က ႏွစ္ေယာက္... ဖိလစ္ပိုင္ တစ္ေယာက္.. မေလးရွား ႏွစ္ေယာက္နဲ႕ ကၽြန္ေတာ္ေပါ့။
ရဟတ္ တစ္ပတ္လည္ဖို႕အတြက္ မိနစ္ ၃၀ ၾကာပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ တစ္မိနစ္ကို တစ္ေဒၚလာ တန္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ရဟတ္ထဲမွာ အမွတ္တရ ဓါတ္ပံုႀကီးပဲ ရိုက္ေနမယ့္အစား ေဘးပတ္၀န္းက်င္က ရွဳခင္းေတြကိုလည္း ၾကည္႕ရွဳခံစားပါလုိ႕ တိုက္တြန္းခ်င္ပါတယ္။ အဲဒီကေန ၾကည္႕ရင္ F1 ၿပိဳင္ကား ေျပးလမ္းေၾကာင္းကိုလည္း ျမင္ရသလို မိုးေမွ်ာ္တုိက္ႀကီးေတြကိုလည္း အေပၚစီးကေန ၾကည္႕ခြင့္ရပါတယ္။ အဲဒီလိုပဲ ပင္လယ္ထဲက ကၽြန္းေတြကိုလည္း ျမင္ရပါတယ္။ အင္ဒိုနီးရွားက ဘန္တမ္ကၽြန္းကိုလည္း ျမင္ရပါတယ္။ National Day လုပ္တဲ့ေနရာကိုလည္း အေပၚစီးကေန ျမင္ခြင့္ရပါတယ္။

တျဖည္းျဖည္းနဲ႕ ေအာက္ကို ျပန္ဆင္းလာတဲ့အခ်ိန္မွာ မိုးသည္းသည္းမဲမဲ ရြာပါေတာ့တယ္။ အဲဒါနဲ႕ ေဘးပတ္၀န္းက်င္ ရွဳခင္းေတြကို ၾကည္႕ဖို႕ မလြယ္ေတာ့ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ မိုးစက္ေတြ ကမာၻေျမကို အၿပိဳင္အဆုိင္ ခုန္ခ်ေနတာကို အေပၚစီးကေန ၾကည္႕ခြင့္ရတဲ့ အခိုက္အတန္႕ေလးကလဲ အမွတ္တရပါပဲ။ မုိးစက္ေလးေတြ အတန္းလိုက္ အတန္းလိုက္ႀကီး ပုလဲ ပုတီးကုန္းေတြလုိ႕ သြယ္တန္း ရြာခ်ေနတာကို အလြမ္းဓါတ္ခံေလးနဲ႕ ျမင္ေတြ႕ခြင့္ရလိုက္တာေပါ့ဗ်ာ။

ရဟတ္ အဆင္းမွာလည္း အတက္တုန္းကလိုပဲ ခုန္ခ်ရပါတယ္။ သတ္မွတ္ထားတဲ့ ေနရာ ေရာက္တာနဲ႕ တံခါးဖြင့္ေပးၿပီး ၀န္ထမ္းေတြက ခုန္ခ်ဖို႕ ေဆာ္ေၾသာ္ပါတယ္။ အတက္က မိုးမရြာတဲ့အတြက္ ကိစၥ မရိွေပမယ့္ အဆင္းမွာ မိုးသည္းေနတာေၾကာင့္ ေျခေခ်ာ္မက်ဖို႕ မနည္း သတိထားရပါတယ္။ ထြက္ေပါက္မွာ အမွတ္တရ ပစၥည္းေတြ ေရာင္းတဲ့ဆိုင္ႀကီး ရိွပါတယ္။ အဲဒီေနရာမွာ အုပ္စုလိုက္ရိုက္ခဲ့တဲ့ ဓါတ္ပံုကို လိုခ်င္ရင္ ေရြးယူရပါတယ္။ မူရင္းပံုက ၁၅ ေဒၚလာပါ။ ေကာ္ပီတစ္ပံုကို ၁၀ ေဒၚလာေပးရပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ အဖြဲ႕ကေတာ့ စုစုေပါင္း ၆ ပံုေလာက္ ယူၾကပါတယ္။ ေစ်းႀကီးေပမယ့္ အမွတ္တရေပါ့ဗ်ာ။

ၿပီးေတာ့ ရံုးက ငွားထားတဲ့ေနရာကို ျပန္သြားၿပီး ကံစမ္းမဲ ေဖာက္တာကို ထိုင္ေစာင့္ရင္း ရံုးက လူေတြနဲ႕ အာလူးဖုတ္ ေလေသနတ္ပစ္ၾကတာေပါ့။ ဟိုအေၾကာင္း ဒီအေၾကာင္းေတြ စုံစီနဖာ ေျပာရင္း ရံုးခ်ဳပ္က တရုတ္မေလးေတြကို ေငးရင္းေပါ့။ ဒီေနရာမွာ ေငးတယ္ဆိုတာနဲ႕ ငမ္းတယ္... ဆိုတာ မတူဘူးဆိုတာ ထည္႕မေျပာေတာ့ပါဘူးေနာ္။ ကံစမ္းမဲကေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း မေပါက္ပါဘူး။ ဒါနဲ႕ပဲ ရံုးက စီစဥ္ေပးတဲ့ ကားနဲ႕ City Hall MRT ကို ေရာက္ပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႕ပဲ ရံုးက လူေတြနဲ႕အတူ ရထားစီးၿပီး အိမ္ျပန္ခဲ့ပါေတာ့တယ္။
at

15 comments:

  1. Red's Rose DreamAugust 31, 2008 at 10:55 PM

    ၾကြားစရာမရွီ ရဟတ္စီးတာမ်ားၾကြားေနေသးတယ္။

    ReplyDelete
  2. ရႊန္းမီSeptember 1, 2008 at 12:22 AM

    . .. မိုးစက္ေတြ ကမာၻေျမကို အၿပိဳင္အဆုိင္ ခုန္ခ်ေနတာကို အေပၚစီးကေန ၾကည္႕ခြင့္ရတဲ့ အခိုက္အတန္႕ေလးကလဲ အမွတ္တရပါပဲ။ မုိးစက္ေလးေတြ အတန္းလိုက္ အတန္းလိုက္ႀကီး ပုလဲ ပုတီးကုန္းေတြလုိ႕ သြယ္တန္း ရြာခ်ေနတာကို အလြမ္းဓါတ္ခံေလးနဲ႕ ျမင္ေတြ႕ခြင့္ရလိုက္တာေပါ့ .. .

    မွတ္ထားျပီး ၾကံဳရင္ ၾကည့္ျဖစ္ေအာင္ ၾကည့္လိုက္ပါ့မယ္။
    =)

    ReplyDelete
  3. megumiSeptember 1, 2008 at 12:40 AM

    ရဟတ္ၾကီးက လွတယ္ေနာ္။ ႐ႈခင္းေတြကလည္း လွလိုက္တာ။ စကၤာပူေတာင္ လာလည္ခ်င္သြားျပီ။ ေက်းဇူးပဲေနာ္။ ရွယ္ေပးလို႕။

    ReplyDelete
  4. ၿဖိဳးငယ္September 1, 2008 at 3:16 PM

    ေပ်ာ္စရာၾကီးေနမွာပဲေနာ္

    ReplyDelete
  5. TZOSeptember 1, 2008 at 11:28 PM

    Singapore TV ေတြမွာ ျပသလို ေစာ္နဲ႔ အတူတူ ဘာညာလုပ္လို႔ မျဖစ္ေၾကာင္း သိသာေအာင္ ဓါတ္ပံုေတြနဲ႔ ျပတဲ့ အတြက္ ေက်းဇူးပဲ ဦးေလး။ ေစာ္နဲ႔ ဆိုရင္ ကြ်န္ေတာ္ တို႔ အဲဒီကို မသြားေတာ့ဘူး။

    ReplyDelete
  6. TZOSeptember 1, 2008 at 11:33 PM

    Singapore TV ေတြမွာ ျပသလို ေကာင္မေလးနဲ႔ ၂ ေယာက္တည္း စီးလို႔ ဘယ္လိုမွ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး ဆိုတာ သိရေအာင္ ဓါတ္ပံု အေထာက္ အထားမ်ား ႏွင့္တကြ ျပသျခင္း အတြက္ အထူးေက်းဖူး တင္ရွိပါေၾကာင္း။

    ReplyDelete
  7. TZOSeptember 1, 2008 at 11:36 PM

    အဲဒါ ၾကီးကို ခ်ားလို႔ ေခၚတာ မဟုတ္လား။ စင္ကာပူမွာ ရွိတဲ့ အၾကီး ဆံုးခ်ားကို စီးတာေပါ့ေနာ္။

    ReplyDelete
  8. JulyDreamSeptember 1, 2008 at 11:42 PM

    ႏွင္းဆီနီနီေရ... ၾကြားတာ မဟုတ္ပါဘူး။ အေတြ႕အႀကံဳေတြကို ျပန္လည္ ေ၀မွ်တာပါ။

    ရႊန္းမီေရ... ရႊန္းမီ စီးတဲ့အေခါက္မွာ မိုးရြာပါေစဗ်ာ။ ဒါမွ မိုစက္ေတြကို ျမင္ခြင့္ရမွာ။

    ဂ်ပန္ျပည္က megumi ေရ... လာလည္ခ်င္ရင္ လာလည္ပါ။ လည္ပတ္စရာ မ်ားမ်ားစားစား မရိွဘူးေနာ္။

    ၿဖိဳးငယ္ေရ... ေပ်ာ္စရာႀကီးဆိုတာထက္ ရွဳခင္းေတြကို ၾကည္႕ျဖစ္တာ မ်ားပါတယ္။ ေလယာဥ္ေပၚက ၾကည္႕ရတာနဲ႕ မတူဘူးေလ။

    ဗိသုကာ ဆရာႀကီး သန္႕ဇင္ဦးေရ... အႀကီးဆံုး ရဟတ္ကိုပဲ စီးတာပါ။ ခ်ားစီးတာ မဟုတ္ပါဘူး ခင္ဗ်။

    ReplyDelete
  9. ကိုရင္ေနာ္ခင္ေလးငယ္September 2, 2008 at 12:21 AM

    ခ်ားစီးမယ္.. ခ်ားစီးမယ္..
    အဲ႔.. ဟုတ္ဘူးး.... ရဟတ္..ရဟတ္.. ရဟတ္စီးမယ္.. ရဟတ္စီးမယ္..လိုက္ပို႔လိုက္ပို႔.. ဟီးးးးးးးးးးး... :D

    ReplyDelete
  10. shinSeptember 2, 2008 at 1:46 AM

    Go and ride Singapore flyer on company family day? Arr... are you working in Y3 or YCH??

    ReplyDelete
  11. JulyDreamSeptember 2, 2008 at 11:51 PM

    ကိုရင္ ေရ... ခင္ေလးငယ္က ခ်ားစီးမယ္ ဆုိပဲ။ ေၾသာ္ ေစာရီး ေစာရီး... ရဟတ္ စီးမယ္လို႕ ထပ္ေရးထားတာ ေတြ႕ၿပီ ေတြ႕ၿပီ။ ကဲ... ရဟတ္ႀကီးဆီ လိုက္ပို႕ေပးလိုက္ပါဗ်ာ။

    Shin ေရ...
    ဒီလိုေနရာမ်ိဳးကို အလုပ္က ပို႕လို႕ ေရာက္ခဲ့ရတဲ့ ၀န္ထမ္းပါခင္ဗ်ာ။ ရံုးခ်ဳပ္ဆိုတာက စကၤာပူ အေနာက္ေတာင္မွာ တည္ရိွတဲ့ ရထားမေရာက္တဲ့ ေနရာကေပါ့ဗ်ာ။

    ReplyDelete
  12. shinSeptember 3, 2008 at 1:33 AM

    Ha ha...like the way you describe the location of Head office. How is wx3, tx3 project?

    I know that the ppl working there are nice even though there are a lot of indian. I miss KK, JL, LK, SH, Ian and many more...ha ha....I think u may know them if u working in IT department....Is James still COO there? lol

    ReplyDelete
  13. khin oo mayFebruary 1, 2010 at 12:48 AM

    မ်က္စိလည္ေရာက္လာဖတ္သည္။

    ReplyDelete
  14. khin oo mayMay 30, 2010 at 1:43 PM

    ၿပန္လာဖတ္သည္။

    ReplyDelete
  15. Steve EvergreenMay 30, 2010 at 2:12 PM

    လန္ဒန္က စလိုက္တဲ့ ႐ႉခင္းၾကည့္တဲ့ ရဟတ္ၾကီးေတြ စင္ကာပူမွာလဲ ရွိသကိုး
    London eyes လို႕ေခၚတယ္ ။ အတုခိုးရင္လဲ နာမယ္ပါ အတုခိုးတာ မဟုတ္ဘူး ခုေတာ Singapore Flyer တဲ့
    ဒီမွာေတာ့ Tourist ေတြပဲစီးတာပါ ကိုယ္တို႕က ဌာေနေတြဆိုေတာ့ စီးဖို႕မလိုဘူးေလ

    ReplyDelete