Floating paradise

ပတ္၀န္းက်င္ ထိန္းသိမ္းေရးဘက္မွာ ကၽြန္ေတာ္ ဗဟုသုတ သိပ္မရိွခဲ့ပါဘူး။ စိတ္၀င္စားေပမယ့္ အဲဒီနယ္ကို ကၽြန္ေတာ္ မေရာက္ခဲ့ပါဘူး။ အရာရာ အားလံုးကို လိုက္လုပ္ဖို႕ဆိုတာ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။ အခ်ိန္ ကန္႕သတ္ခ်က္၊ ေငြေၾကး ကန္႕သတ္ခ်က္၊ နည္းပညာ ကန္႕သတ္ခ်က္၊ အသိပညာ ကန္႕သတ္ခ်က္ စတဲ့ ကန္႕သတ္ခ်က္ေပါင္း မ်ားစြာရဲ႕ ဖိႏွိပ္ခ်က္ေအာက္မွာ ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀ေလး ပိျပားေနခဲ့တယ္။ စိတ္ကူးေတြ ၿငိမ္၀ပ္ေနခဲ့ရတယ္။

သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ ထိန္းသိမ္းေရးနဲ႕ ပါတ္သတ္ၿပီး ကၽြန္ေတာ့္အေနနဲ႕ ေဖာ့ခြက္ေတြ၊ ကၽြပ္ကၽြပ္အိတ္ေတြ ေလွ်ာ့သံုးတာေတြ၊ အမွိဳက္ေကာက္တာ၊ အမိွဳက္မပစ္တာ၊ သစ္ပင္စိုက္တာေတြေတာ့ ႏိုင္သေလာက္ေလး လုပ္ျဖစ္ပါတယ္။ ပတ္၀န္းက်င္ မညစ္ညမ္းရေအာင္ ကြမ္းလည္း မစားဘူး။ ေလထု မညစ္ညမ္းရေအာင္ ေဆးလိပ္လည္း မေသာက္ဘူး။ တကယ္ကေတာ့ ေဆးလိပ္မီးခိုးနဲ႕ ကြမ္းအနံ႕ကို မႀကိဳက္လို႕ကို မသံုးစြဲတာပါ။ ဒါေလးေတြက ေသးေသးမႊားမႊားေလး လုပ္ရတာျဖစ္ေပမယ့္ ပတ္၀န္းက်င္ ထိန္းသိမ္းေရးမွာ ႏွမ္းတစ္ေစ့ သဲတစ္ပြင့္ေလာက္ေတာ့ အေထာက္အကူ ျဖစ္ေလာက္ပါတယ္လို႕ ေျဖေတြးလိုက္မယ္။ အနည္းဆံုးေတာ့ စိတ္ခ်မ္းသာတာေပါ့ဗ်ာ။

ပတ္၀န္းက်င္ ထိန္းသိမ္းေရးမွာ ထူးထူးျခားျခား လုပ္ျပႏိုင္ခဲ့တဲ့ လူတစ္ေယာက္ ရိွပါတယ္။ အဂၤလိပ္လူမ်ိဳး ရစ္ခ်က္ပါ။ သူ႕ကို ရီခ်ီလို႕လည္း ေခၚၾကတယ္။ သူရဲ႕ လုပ္ေဆာင္ခ်က္က အ့ံမခန္းပါပဲ။ စြန္႕ပစ္ပစၥည္း ပလပ္စတစ္ ပုလင္းခြံ ဘူးခြံေတြနဲ႕ ေရေပၚကၽြန္းတစ္ခုကို တည္ေဆာက္ခဲ့ပါတယ္။ မကၠစီကိုႏိုင္ငံ ကရစ္ဘီယံ ကမ္းရိုးတန္းအနားမွာရိွတဲ့ ပင္လယ္ထဲက ေရအိုင္တစ္ခုမွာပါ။ သူ႕ရဲ ဖန္တီးမွဳက အားက်ဂုဏ္ယူစရာပါပဲ။

Spiral Island 1ကို ၁၉၉၈ခုႏွစ္မွာ စတင္ တည္ေဆာက္ခဲ့တာပါ။ ငါးဖမ္းပိုက္ကြန္ထဲမွာ ပလပ္စတစ္ ဘူးခံြအလြတ္ေတြကို ျဖည္႕ထည္႕ပါတယ္။ ၀ါးေတြ၊ ပ်ဥ္ျပားေတြနဲ႕လုပ္ထားတဲ့ ေဘာင္ေတြေအာက္မွာ အဲဒီ ဘူးခြံေတြပါတဲ့ ပိုက္ကြန္ေတြကို ထားပါတယ္။ အဲဒီ ၀ါးေဘာင္ေတြအေပၚမွာ သဲေတြ ေျမႀကီးေတြကို ျဖည္႕ၿပီး ေရေပၚကၽြန္းေလးတစ္ခု တည္ေဆာက္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီ ကၽြန္းေလးမွာ သစ္ပင္ေတြေတာင္ စိုက္ျပခဲ့ပါေသးတယ္။ စိုက္ထားတဲ့ အပင္ေတြကလည္း အမ်ိဳးစံုပါပဲ။ သံပုရာပင္၊ ငွက္ေပ်ာပင္၊ အုန္းပင္ေတြအျပင္ လမုပင္ေတြေတာင္ ပါေသးတယ္။ လမုပင္ေတြ စုိက္ထားေတာ့ ကၽြန္းေလးကို ေအးျမေစပါတယ္။ တခ်ိဳ႕အပင္ေတြက ၁၅ ေပ အျမင့္ထိေတာင္ ရွိခဲ့ပါတယ္။

အဲဒီကၽြန္းေလးမွာ ႏွစ္ထပ္အိမ္တစ္လံုး၊ ေနေရာင္ျခည္သံုးစနစ္ေတြ၊ အိမ္သာနဲ႕ ကမ္းေျခ ၃ ခုရိွပါတယ္။ ကၽြန္းေလးရဲ႕ အက်ယ္အ၀န္းက အလ်ား ၆၆ ေပ အနံ ၅၅ ေပ ရိွပါတယ္။ အဲဒီကၽြန္းေလး ရဖို႕အတြက္ ပုလင္းခြံ ဘူးခံြေပါင္း ၂ သိန္းခြဲကို သံုးစြဲခဲ့ရပါတယ္။ အဲဒီဘူးခြံေတြကို သူကိုယ္တိုင္ ၂ ႏွစ္ခြဲခန္႕ စုေဆာင္းခဲ့ပါတယ္။ ကမ္းေျခမွာ ေတြ႕ရတဲ့ ဘူးခြံပုလင္းခြံေတြကို လုိက္ေကာက္ပါတယ္။ ဟုိတယ္ေတြ စားေသာက္ဆုိင္ေတြ လူေနအိမ္ေတြမွာ ဘူးခြံအေဟာင္းေတြကို လိုက္လံေတာင္းခံ စုေဆာင္းပါတယ္။ အဲဒီကၽြန္းေပၚမွာ ေနထုိင္တာ ရစ္ခ်က္ တစ္ေယာက္တည္းေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ကၽြန္းေပၚမွာ သူနဲ႕အတူ ေၾကာင္ႏွစ္ေကာင္၊ ေခြးတစ္ေကာင္၊ ၾကက္ႏွစ္ေကာင္နဲ႕ ဘဲတစ္ေကာင္ ေနထုိင္ၾကပါတယ္။ ေသာက္ေရအတြက္ မိုးေရေတြကို ခံထားပါတယ္။ မကၠစီကိုအစိုးရက အဲဒီလူလုပ္ ေရေပၚကၽြန္းကို တရား၀င္ အသိအမွတ္ျပဳခဲ့ပါတယ္။

အဲဒီကၽြန္းကေလးဟာ ၂၀၀၅ ခုႏွစ္မွာ တုိက္ခတ္ခဲ့တဲ့ Hurricane Emilyရဲ႕ ဖ်က္ဆီးျခင္းကို ခံခဲ့ရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္းေလးဟာ ပင္လယ္ေအာက္ကို ႏွစ္ျမွဳပ္ေပ်ာက္ကြယ္သြားတာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ အနားက ပင္လယ္ကမ္းေျခေပၚကို ပံုစံုမပ်က္ေလး လာတင္ေနရွာပါတယ္။ ပုလင္းခြံ ဘူးခြံအခ်ိဳ႕လည္း ကမ္းေျခမွာ တင္ေနတာေပါ့။ ကၽြန္းေပၚက ၇ ႏွစ္ သက္တမ္းရိွၿပီျဖစ္တဲ့ လမုပင္ေတြလည္း ကၽြန္းေအာက္ခံ ပိုက္ကြန္ေတြနဲ႕ လံုးေထြးရစ္ပတ္ေနရွာပါတယ္။ ကၽြန္းေပၚက ေျမႀကီးေတြ သဲေတြေတာ့ မရိွေတာ့ဘူးေပါ့။

၂၀၀၇ ေႏွာင္းပိုင္းမွာ ရစ္ခ်က္တစ္ေယာက္ အဲဒီလိုကၽြန္းေလးတစ္ခုကို ထပ္မံ တည္ေဆာက္ခဲ့ပါတယ္။ Spiral Island 2 စတင္ တည္ေဆာက္ကတည္းက အပင္ေတြကို တပါတည္း ထည္႕သြင္းစိုက္ပ်ိဳးထားပါတယ္။ အဲဒီကၽြန္းေပၚမွာ အိမ္တစ္လံုး၊ ေရကူးကန္ ႏွစ္ကန္၊ ေနေရာင္ျခည္ စြမ္းအင္ထုတ္စနစ္ေတြ ရိွပါတယ္။ ဒီတစ္ခါေတာ့ ရာသီဥတုဒဏ္ကို ခံႏိုင္ရည္ရိွေအာင္ အဓိကထား ဖန္တီးေနၾကပါတယ္။ ကၽြန္းအသစ္ေလးဟာ အခ်င္း ေပ ၆၀ ရိွေနပါၿပီ။ ပုလင္းခြံေပါင္း တစ္သိန္းေက်ာ္ကို သံုးစြဲၿပီးခဲ့ပါၿပီ။ အခ်ိန္နဲ႕အမွ် ကၽြန္းကို ခ်ဲ႕ထြင္ တည္ေဆာက္ေနပါတယ္။ Spiral Island 2ကို ၂၀၀၈ ၾသဂုတ္လပိုင္းမွာ ကမာၻလွည္႕ခရီးသည္ေတြ လာေရာက္ လည္ပတ္ဖို႕အတြက္ ဖြင့္လွစ္ေပးခဲ့ပါတယ္။

တကယ္ဆို ရစ္ခ်က္ဟာ ဘယ္သူမွ မေတြးထားတဲ့ စိတ္ကူးတစ္ခုကို အေကာင္အထည္ ေဖာ္ႏိုင္ခဲ့သူပါ။ သူဟာ ဂီတပညာရွင္၊ အႏုပညာရွင္ တစ္ဦးျဖစ္သလို သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ ထိန္းသိမ္းေရးသမား တစ္ဦးအျဖစ္လည္း ေက်ာ္ၾကား ထင္ရွားခဲ့ပါၿပီ။ ကမာၻေျမေပၚမွာ ဒီအတိုင္း သမားရုိးက် ေနရတာ ပ်င္းလာရင္ေတာ့ သူ႕လိုမ်ိဳး ထူးထူးဆန္းဆန္းေတြ ထြင္ၿပီး ေနထိုင္ၾကည္႕ရင္ ေကာင္းမယ္လို႕ ထင္တယ္ဗ်ာ။