Taj Mahal နဲ႕ အေနာက္ဘက္ မိုင္သံုးဆယ္ေလာက္ ေ၀းတဲ့ေနရာမွာ Jaipur ဆိုတဲ့ ပန္းႏုေရာင္ ၿမိဳ႕ကေလး ရိွပါတယ္။ ကမာၻလွည္႕ခရီးသြား တုိုးရစ္ကားေတြ ဒီရြာေဘးက ျဖတ္သန္းသြားေနေပမယ့္ ခရီးသြားလမ္းညႊန္ တစ္ခုအေနနဲ႕ အထင္ကရျဖစ္တဲ့ ၿမိဳ႕ေလးေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။
ျဖစ္သလိုေလး ေဆာက္ထားတဲ့ တဲအိမ္စုေတြရိွတဲ့ ရြာေလးရဲ႕ ညစ္ေပေနတဲ့ လမ္းေပၚမွာ အသက္ ၁၈ ႏွစ္ေအာက္ မိန္းခေလးေတြနဲ႕ အသက္ ၁၅ ႏွစ္ေအာက္ ငယ္တဲ့ ခေလးမေလး ၂ ဦး ဟိုဟုိဒီဒီ ေလွ်ာက္ေနတာတို႕ လမ္းေဘးမွာ ထိုင္ေနတာကို ေတြ႕ႏိုင္မွာပါ။
မိတ္ကပ္ေတြ အလြန္ျခယ္သထားတဲ့ ေဆးဆိုးပန္းရိုက္ မ်က္ႏွာ... ပန္းေရာင္ ဆာရီ လွလွေလး၀တ္လို႕... မိန္းခေလးတိုင္းဟာ တစ္မ်ိဳးစီ ၿငိဳ႕ငင္ဆြဲေဆာင္ႏိုင္မႈ ရိွေနၾကပါတယ္။ မီးပံုေလး ေဘးမွာ ေခြးေျခေလးနဲ႕ ထိုင္ေနတဲ့ သူတို႕ကို လမ္းေပၚမွာ ျဖတ္သန္းသြားတဲ့ ကားေတြေပၚကေန ျမင္ေတြ႕ႏိုင္မွာပါ။
ဆူလီ... ၁၄ ႏွစ္အရြယ္ အပ်ိဳစင္ေလး... သူမနဲ႕ ပထမဦးဆံုး အိပ္စက္ခြင့္အတြက္ ေလလံပြဲႀကီး က်င္းပေနပါတယ္။ သူမ ေနတဲ့ တဲအိမ္စု ရြာကေလးမွာ မိသားစု ၅၉ စု ရိွပါတယ္။ ရြာသူရြာသားေတြဟာ ေရွးအစဥ္အဆက္ကတည္းက ျပည္႕တန္႕ဆာလုပ္ငန္း လုပ္ခဲ့တဲ့ ဇာတ္က ဆင္းသက္လာတဲ့ လူမ်ိဳးစုေတြပါ။ အဲဒီလို မိသားစုမွ ေမြးဖြားလာတဲ့ သမီးမိန္းခေလးအဖို႕ ျပည္တန္ဆာ အလုပ္ကို စတင္ လုပ္ကိုင္ႏိုင္တာဟာ ျဖတ္သန္းရမယ့္ ဘ၀လမ္းမွာ အရြယ္ေရာက္ၿပီဆိုတဲ့ ျပယုဂ္တစ္ခုပါပဲ။ ဒါမွမဟုတ္ရင္ အျခား အိႏိၵယသူေတြလို တင္ေတာင္းရမယ့္ ပိုက္ဆံစုၿပီး ေယာက်ာ္းယူၾကေပါ့။ ပထမအႀကိမ္ အပ်ိဳစင္ ပန္းဦးလႊတ္ပြဲဟာ အလြန္ကို တန္ဖိုးႀကီးတဲ့ ေရာင္းကုန္တစ္ခုျဖစ္ၿပီး အလယ္အလတ္ခ်မ္းသာတဲ့ စီးပြါးေရးလုပ္ငန္းရွင္ေတြဟာ ေလလံပြဲမွာ ေၾကးႀကီးႀကီး ေပး၀ယ္ႏိုင္ဖို႕ ျပင္ဆင္ၾကပါတယ္။
ပံုမွန္ေစ်းကေတာ့ ရူပီး ၁၀၀ ျဖစ္ေပမယ့္ အခုလို အပ်ိဳစင္ဆုိရင္ေတာ့ ၾကမ္းခင္းေစ်း ရူပီး ၂ ေသာင္းေက်ာ္ ေလလံပြဲမွာ ေစ်းအျမင့္ဆံုး ေပးတဲ့ လူကို ေရာင္းခ်ပါတယ္။ အကယ္လို႕မ်ား ခေလးမေလးဟာ အလြန္ကို ေခ်ာေမာတယ္ ဆုိရင္ ရူပီး ၄ ေသာင္းအထက္ ရရိွႏိုင္ပါတယ္။ ေလလံပြဲမွာ အႏိုင္ရသြားတဲ့ လူအေနနဲ႕ ခေလးမေလးကို သူ႕ စိတ္တိုင္းက်တဲ့အထိ နာရီေပါင္းမ်ားစြာ ေန႕ရက္မ်ားစြာ ပို္င္ဆိုင္ခြင့္ရပါတယ္။ တခ်ိဳ႕ဆို ရက္သတၱပါတ္ေပါင္း မ်ားစြာအထိ သိမ္းယူထားႏိုင္ပါတယ္။ သူအေနနဲ႕ ၿငီးေငြ႕သြားၿပီဆုိရင္ ပန္းဦးလႊတ္ပြဲ ၿပီးၿပီေပါ့။
အဲဒီလို အခ်ိန္အခါမွာ ဧည္႕ခံပြဲတစ္ပြဲ က်င္းပ ရပါတယ္။ သူတုိ႕ရဲ႕ အယူအဆအရ အခုလို ပထမအႀကိမ္ အပ်ိဳရည္ဖ်က္ခံရၿပီး ရတဲ့ပိုက္ဆံကို သိမ္းထားရင္ စုေဆာင္းထားရင္ ခေလးမအတြက္ ကံမေကာင္းေစဘူးေပါ့။ ဒါေၾကာင့္ အဲဒီပိုက္ဆံကို သံုးပစ္ရပါတယ္။ သူမနဲ႕ သူမရဲ႕ ေဆြမ်ိဳးေတြအတြက္ လက္၀တ္ရတနာေတြ ၀ယ္ၾကပါတယ္။ အစားအေသာက္နဲ႕ ယမကာေတြနဲ႕ ဧည္႕ခံပါတယ္။ ကၾက ခုန္ၾကပါတယ္။ နတ္ဘုရားေတြကို ပူေဇာ္ၾကပါတယ္။
မိန္းခေလးတစ္ဦးအေနနဲ႕ အိမ္ေထာင္မျပဳခင္ တစ္ႀကိမ္တစ္ခါ အပ်ိဳရည္ ပ်က္သြားတာနဲ႕ အိမ္ေထာင္ျပဳခြင့္ ဆံုးရံွဴးသြားပါတယ္။ ျပည္႕တန္ဆာအျဖစ္ လုပ္ကိုင္မလား အိမ္ေထာင္ျပဳမလား ဆိုတဲ့ ေရြးခ်ယ္မႈက ကာယကံရွင္ မိန္းခေလးေပၚမွာ မူတည္ပါတယ္။ ျပည္႕တန္ဆာအလုပ္ကို ေရြးခ်ယ္ၿပီးတာနဲ႕ ရပ္ရြာထဲမွာ သူမအတြက္ မဂၤလာဦးည မဟုတ္တဲ့ ပြဲေလး က်င္းပၾကပါတယ္။
ဆူလီက ေျပာပါတယ္။ ဒီေလာကကို စတင္ ၀င္ေရာက္ဖို႕ သူမအေနနဲ႕ ေပ်ာ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီေလာကကို သူမ ေရြးခ်ယ္ခဲ့တာပါ။ သူမအေနနဲ႕ အဲဒီေလာကႀကီးမွာ ဘာေတြ ဆက္ျဖစ္မလဲ ဆိုတာကို မသိႏိုင္ မျမင္ႏိုင္ပါဘူး။ ဒီေလာကထဲမွာ က်င္လည္ေနတဲ့ အျခားမိန္းခေလးေတြကို သူ သိေပမယ့္ သူတို႕ေတြ ဘယ္လို က်င္လည္ လႈပ္ရွားေနၾကသလဲ ဘာေတြျဖစ္ေနၾကလဲ ဆုိတာကိုေတာ့ သူမ မေမးရေသးပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ စိုးရိမ္စိတ္နဲ႕ နည္းနည္းေလးေတာ့ ေၾကာက္မိပါတယ္တဲ့။
ေယာက်ာ္းေတြ ဘယ္လိုပံုစံ ရိွမလဲ ဆိုတာကို သူ စိတ္မပူပါဘူး ဆုိၿပီး သူမက ထပ္ေျပာပါေသးတယ္။ ညစာ လာစားဖို႕ လွမ္းေခၚေနတဲ့ အေမရိွရာကို အေျပးတစ္ပိုင္း မသြားခင္ေလး ေျပာသြားတာေလးက..... သမီးကေတာ့ ပိုက္ဆံ ေစ်းအမ်ားဆံုး ေပးတဲ့သူရဲ႕ ေနာက္ကို လုိက္သြားမွာပဲ တဲ့။
Ref: The Daily Telegraph
ျဖစ္သလိုေလး ေဆာက္ထားတဲ့ တဲအိမ္စုေတြရိွတဲ့ ရြာေလးရဲ႕ ညစ္ေပေနတဲ့ လမ္းေပၚမွာ အသက္ ၁၈ ႏွစ္ေအာက္ မိန္းခေလးေတြနဲ႕ အသက္ ၁၅ ႏွစ္ေအာက္ ငယ္တဲ့ ခေလးမေလး ၂ ဦး ဟိုဟုိဒီဒီ ေလွ်ာက္ေနတာတို႕ လမ္းေဘးမွာ ထိုင္ေနတာကို ေတြ႕ႏိုင္မွာပါ။
မိတ္ကပ္ေတြ အလြန္ျခယ္သထားတဲ့ ေဆးဆိုးပန္းရိုက္ မ်က္ႏွာ... ပန္းေရာင္ ဆာရီ လွလွေလး၀တ္လို႕... မိန္းခေလးတိုင္းဟာ တစ္မ်ိဳးစီ ၿငိဳ႕ငင္ဆြဲေဆာင္ႏိုင္မႈ ရိွေနၾကပါတယ္။ မီးပံုေလး ေဘးမွာ ေခြးေျခေလးနဲ႕ ထိုင္ေနတဲ့ သူတို႕ကို လမ္းေပၚမွာ ျဖတ္သန္းသြားတဲ့ ကားေတြေပၚကေန ျမင္ေတြ႕ႏိုင္မွာပါ။
ဆူလီ... ၁၄ ႏွစ္အရြယ္ အပ်ိဳစင္ေလး... သူမနဲ႕ ပထမဦးဆံုး အိပ္စက္ခြင့္အတြက္ ေလလံပြဲႀကီး က်င္းပေနပါတယ္။ သူမ ေနတဲ့ တဲအိမ္စု ရြာကေလးမွာ မိသားစု ၅၉ စု ရိွပါတယ္။ ရြာသူရြာသားေတြဟာ ေရွးအစဥ္အဆက္ကတည္းက ျပည္႕တန္႕ဆာလုပ္ငန္း လုပ္ခဲ့တဲ့ ဇာတ္က ဆင္းသက္လာတဲ့ လူမ်ိဳးစုေတြပါ။ အဲဒီလို မိသားစုမွ ေမြးဖြားလာတဲ့ သမီးမိန္းခေလးအဖို႕ ျပည္တန္ဆာ အလုပ္ကို စတင္ လုပ္ကိုင္ႏိုင္တာဟာ ျဖတ္သန္းရမယ့္ ဘ၀လမ္းမွာ အရြယ္ေရာက္ၿပီဆိုတဲ့ ျပယုဂ္တစ္ခုပါပဲ။ ဒါမွမဟုတ္ရင္ အျခား အိႏိၵယသူေတြလို တင္ေတာင္းရမယ့္ ပိုက္ဆံစုၿပီး ေယာက်ာ္းယူၾကေပါ့။ ပထမအႀကိမ္ အပ်ိဳစင္ ပန္းဦးလႊတ္ပြဲဟာ အလြန္ကို တန္ဖိုးႀကီးတဲ့ ေရာင္းကုန္တစ္ခုျဖစ္ၿပီး အလယ္အလတ္ခ်မ္းသာတဲ့ စီးပြါးေရးလုပ္ငန္းရွင္ေတြဟာ ေလလံပြဲမွာ ေၾကးႀကီးႀကီး ေပး၀ယ္ႏိုင္ဖို႕ ျပင္ဆင္ၾကပါတယ္။
ပံုမွန္ေစ်းကေတာ့ ရူပီး ၁၀၀ ျဖစ္ေပမယ့္ အခုလို အပ်ိဳစင္ဆုိရင္ေတာ့ ၾကမ္းခင္းေစ်း ရူပီး ၂ ေသာင္းေက်ာ္ ေလလံပြဲမွာ ေစ်းအျမင့္ဆံုး ေပးတဲ့ လူကို ေရာင္းခ်ပါတယ္။ အကယ္လို႕မ်ား ခေလးမေလးဟာ အလြန္ကို ေခ်ာေမာတယ္ ဆုိရင္ ရူပီး ၄ ေသာင္းအထက္ ရရိွႏိုင္ပါတယ္။ ေလလံပြဲမွာ အႏိုင္ရသြားတဲ့ လူအေနနဲ႕ ခေလးမေလးကို သူ႕ စိတ္တိုင္းက်တဲ့အထိ နာရီေပါင္းမ်ားစြာ ေန႕ရက္မ်ားစြာ ပို္င္ဆိုင္ခြင့္ရပါတယ္။ တခ်ိဳ႕ဆို ရက္သတၱပါတ္ေပါင္း မ်ားစြာအထိ သိမ္းယူထားႏိုင္ပါတယ္။ သူအေနနဲ႕ ၿငီးေငြ႕သြားၿပီဆုိရင္ ပန္းဦးလႊတ္ပြဲ ၿပီးၿပီေပါ့။
အဲဒီလို အခ်ိန္အခါမွာ ဧည္႕ခံပြဲတစ္ပြဲ က်င္းပ ရပါတယ္။ သူတုိ႕ရဲ႕ အယူအဆအရ အခုလို ပထမအႀကိမ္ အပ်ိဳရည္ဖ်က္ခံရၿပီး ရတဲ့ပိုက္ဆံကို သိမ္းထားရင္ စုေဆာင္းထားရင္ ခေလးမအတြက္ ကံမေကာင္းေစဘူးေပါ့။ ဒါေၾကာင့္ အဲဒီပိုက္ဆံကို သံုးပစ္ရပါတယ္။ သူမနဲ႕ သူမရဲ႕ ေဆြမ်ိဳးေတြအတြက္ လက္၀တ္ရတနာေတြ ၀ယ္ၾကပါတယ္။ အစားအေသာက္နဲ႕ ယမကာေတြနဲ႕ ဧည္႕ခံပါတယ္။ ကၾက ခုန္ၾကပါတယ္။ နတ္ဘုရားေတြကို ပူေဇာ္ၾကပါတယ္။
မိန္းခေလးတစ္ဦးအေနနဲ႕ အိမ္ေထာင္မျပဳခင္ တစ္ႀကိမ္တစ္ခါ အပ်ိဳရည္ ပ်က္သြားတာနဲ႕ အိမ္ေထာင္ျပဳခြင့္ ဆံုးရံွဴးသြားပါတယ္။ ျပည္႕တန္ဆာအျဖစ္ လုပ္ကိုင္မလား အိမ္ေထာင္ျပဳမလား ဆိုတဲ့ ေရြးခ်ယ္မႈက ကာယကံရွင္ မိန္းခေလးေပၚမွာ မူတည္ပါတယ္။ ျပည္႕တန္ဆာအလုပ္ကို ေရြးခ်ယ္ၿပီးတာနဲ႕ ရပ္ရြာထဲမွာ သူမအတြက္ မဂၤလာဦးည မဟုတ္တဲ့ ပြဲေလး က်င္းပၾကပါတယ္။
ဆူလီက ေျပာပါတယ္။ ဒီေလာကကို စတင္ ၀င္ေရာက္ဖို႕ သူမအေနနဲ႕ ေပ်ာ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီေလာကကို သူမ ေရြးခ်ယ္ခဲ့တာပါ။ သူမအေနနဲ႕ အဲဒီေလာကႀကီးမွာ ဘာေတြ ဆက္ျဖစ္မလဲ ဆိုတာကို မသိႏိုင္ မျမင္ႏိုင္ပါဘူး။ ဒီေလာကထဲမွာ က်င္လည္ေနတဲ့ အျခားမိန္းခေလးေတြကို သူ သိေပမယ့္ သူတို႕ေတြ ဘယ္လို က်င္လည္ လႈပ္ရွားေနၾကသလဲ ဘာေတြျဖစ္ေနၾကလဲ ဆုိတာကိုေတာ့ သူမ မေမးရေသးပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ စိုးရိမ္စိတ္နဲ႕ နည္းနည္းေလးေတာ့ ေၾကာက္မိပါတယ္တဲ့။
ေယာက်ာ္းေတြ ဘယ္လိုပံုစံ ရိွမလဲ ဆိုတာကို သူ စိတ္မပူပါဘူး ဆုိၿပီး သူမက ထပ္ေျပာပါေသးတယ္။ ညစာ လာစားဖို႕ လွမ္းေခၚေနတဲ့ အေမရိွရာကို အေျပးတစ္ပိုင္း မသြားခင္ေလး ေျပာသြားတာေလးက..... သမီးကေတာ့ ပိုက္ဆံ ေစ်းအမ်ားဆံုး ေပးတဲ့သူရဲ႕ ေနာက္ကို လုိက္သြားမွာပဲ တဲ့။
Ref: The Daily Telegraph
2 comments:
သနားစရာေကာင္းလိုက္တဲ့ဆူလီေလးပါလား
ကုိဂ်ိဴလွိဳင္ရယ္။ေရြးခ်ယ္ခြင့္မရွိတဲ့ပံုက်ေနတဲ့
ခြက္တစ္ခုထဲမွာ သူမ သိတဲ့အသိေလးကိုက
သနားစရာေကာင္းလိုက္ပါဘိေတာ့။ဖတ္ရတာ
ရင္ေမာလိုက္တာေနာ္။
သူ႔အရပ္နဲ႔ သူ႔ဇာတ္ကေတာ့ အံ၀င္ေပမယ့္
တစ္ကယ္တန္းေတြးၾကည့္ရင္ ရင္နင့္စရာဘ၀ေလးပါ။
ဓေလ့ထံုးတမ္းကုိ မပယ္ေကာင္းေပမယ့္
လူ႔အခြင့္အေရးေလးေတာ့ မ်က္ႏွာသာေပးသင့္ပါတယ္။
Post a Comment