အရင္လိုမ်ိဳး အခ်ိန္သိပ္မေပးႏုိင္တာနဲ႕ အခုႏွစ္မွာ စေန တနဂၤေႏြ ၂ ရက္ရိွတဲ့အထဲက တနဂၤေႏြတစ္ရက္ပဲ လုပ္အားေပးခဲ့တယ္။ ဒါေတာင္ ညေနပိုင္းေလး တစ္ပိုင္းပဲ ၃ နာရီကေန ၇ နာရီအထိ ဝင္ကူေပးႏိုင္တာမ်ိဳးပါ။ လုပ္အားေပးမယ့္ သူငယ္ခ်င္းေတြကို စမ္းမားဆက္ဘူတာမွာ ေန႕လည္ ၂ နာရီခြဲအေရာက္ ဆံုၾကဖို႕ ခ်ိန္းလိုက္တယ္။ စုရပ္ကို ၃ နာရီ မထိုးခင္ အေရာက္သြားရမွာပါ။ စုရပ္ကို ၃ နာရီမထိုးခင္ ေရာက္ေတာ့ ၾကက္ေျခနီတီရွပ္ေတြ ထုတ္ေပးတယ္။ အဲဒီ တီရွပ္ေတြ လဲဝတ္ၿပီးေတာ့ ေသြးပံုစံအရုပ္ထဲကို ဝင္မယ့္သူ ၂ ေယာက္ကို ေရြးထုတ္ရတယ္။
ေသြးလွဴပြဲကို လူသိမ်ားေအာင္ လုပ္ေပးဖို႕အတြက္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ေရႊအဖြဲ႕ကို ၃ ဖြဲ႕ ခြဲထုတ္လိုက္တယ္။ ေယာက်ာ္းေလး ၃ ေယာက္ပါတဲ့ အဖြဲ႕က လက္ကမ္းစာေစာင္ေတြ ေဝဖို႕ ေအာခ်က္ကေန စီးတီးေဟာဘက္ကို ထြက္သြားခဲ့တယ္။ က်န္တဲ့ ၂ ဖြဲ႕က ေသြးစက္အရုပ္ႀကီးေတြနဲ႕ ေအာခ်က္လမ္းေပၚမွာ လက္ကမ္းစာေစာင္ေတြ ေ၀ရတာေပါ့။ အရုပ္နဲ႕ ဓါတ္ပံုတြဲရိုက္တာလည္း လုပ္ေပးရတယ္။ စလံုးမေလးေတြက အရုပ္ႀကီးနဲ႕ ဖက္ၿပီး ဓါတ္ပံုရိုက္ၾကတယ္။ အရုပ္ထဲမွာ ၀င္ထားတာ ေယာက်ာ္းေလးလား မိန္းမေလးလား မသိၾကရွာဘူး။ သိလည္း သိပ္ၿပီးေတာ့ ျပႆနာ ရိွဟန္ မတူပါဘူး။
တညေနလံုး ေအာခ်က္ လမ္းေပၚ ဟိုဟိုဒီဒီ ေလွ်ာက္ၿပီး ညေန ၅ နာရီေလာက္မွာ စမ္းမားဆက္ ဘူတာနားက ေရွာ့ပင္းေမာလ္ႀကီး ေရွ႕မွာပဲ စခန္းခ်ၿပီး လက္ကမ္းစာေစာင္ ေဝငွေရး လုပ္ၾကတယ္။ အဖြဲ႕ထဲမွာ ပါလာတဲ့ ေရႊမမႏွစ္ေယာက္က ဟိုနားခဏ ဆိုၿပီး ထြက္သြားတာ အေတာ္ၾကာမွ ျပန္ေရာက္လာတယ္။ အေပ့ါအပါး ခဏသြားတာ ထင္မိတာေပါ့။ အမွန္ကေတာ့ ေရွာ့ပင္းေမာလ္ထဲက ဆြဲေဆာင္အား ေကာင္းလြန္းတဲ့ ဆိုင္ထဲက အဝတ္အထည္ေတြရဲ႕ ညိွဳ႕ဓါတ္ကို မခံႏိုင္ပဲ ပါသြားရွာတာပါ။
ေနညိဳခ်ိန္ တိမ္ေတာက္တဲ့အခါ ေအာ့ခ်က္လမ္းမွာေပၚမွာ ကိုဇူလိုင္တုိ႕ သူငယ္ခ်င္းတသိုက္ေတြ ေဝမွ်ေပးခဲ့တာ လက္ကမ္းစာေစာင္ေတြပါ။ ညေနခင္းတေလွ်ာက္ ဓါတ္ပံုရိုက္ေပးရတာ မ်က္လံုးေရာ လက္ပါ ေညာင္းပါတယ္။ လက္ကမ္းစာေစာင္ ေဝေပးတဲ့သူေတြလည္း စိတ္ဝင္စားတဲ့သူေတြကို အာေညာင္းခံၿပီး ေသေသခ်ာခ်ာ ရွင္းျပၾကပါတယ္။ ၾကည္ျဖဴသူ ရိွသလို ၿငိဳျငင္တဲ့သူလည္း ရိွပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အေကာင္းဆံုး ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ခဲ့ၾကတာေပါ့။ ဒီလိုနဲ႕ပဲ ည ၇ နာရီမွာ ပတ္ခြါစာ ဖ်ာလိပ္ၿပီး ကိုယ့္အသိုက္ဆီ အသီးသီး ျပန္ခဲ့လိုက္ပါတယ္။
ေသြးလွဴပြဲကို လူသိမ်ားေအာင္ လုပ္ေပးဖို႕အတြက္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ေရႊအဖြဲ႕ကို ၃ ဖြဲ႕ ခြဲထုတ္လိုက္တယ္။ ေယာက်ာ္းေလး ၃ ေယာက္ပါတဲ့ အဖြဲ႕က လက္ကမ္းစာေစာင္ေတြ ေဝဖို႕ ေအာခ်က္ကေန စီးတီးေဟာဘက္ကို ထြက္သြားခဲ့တယ္။ က်န္တဲ့ ၂ ဖြဲ႕က ေသြးစက္အရုပ္ႀကီးေတြနဲ႕ ေအာခ်က္လမ္းေပၚမွာ လက္ကမ္းစာေစာင္ေတြ ေ၀ရတာေပါ့။ အရုပ္နဲ႕ ဓါတ္ပံုတြဲရိုက္တာလည္း လုပ္ေပးရတယ္။ စလံုးမေလးေတြက အရုပ္ႀကီးနဲ႕ ဖက္ၿပီး ဓါတ္ပံုရိုက္ၾကတယ္။ အရုပ္ထဲမွာ ၀င္ထားတာ ေယာက်ာ္းေလးလား မိန္းမေလးလား မသိၾကရွာဘူး။ သိလည္း သိပ္ၿပီးေတာ့ ျပႆနာ ရိွဟန္ မတူပါဘူး။
တညေနလံုး ေအာခ်က္ လမ္းေပၚ ဟိုဟိုဒီဒီ ေလွ်ာက္ၿပီး ညေန ၅ နာရီေလာက္မွာ စမ္းမားဆက္ ဘူတာနားက ေရွာ့ပင္းေမာလ္ႀကီး ေရွ႕မွာပဲ စခန္းခ်ၿပီး လက္ကမ္းစာေစာင္ ေဝငွေရး လုပ္ၾကတယ္။ အဖြဲ႕ထဲမွာ ပါလာတဲ့ ေရႊမမႏွစ္ေယာက္က ဟိုနားခဏ ဆိုၿပီး ထြက္သြားတာ အေတာ္ၾကာမွ ျပန္ေရာက္လာတယ္။ အေပ့ါအပါး ခဏသြားတာ ထင္မိတာေပါ့။ အမွန္ကေတာ့ ေရွာ့ပင္းေမာလ္ထဲက ဆြဲေဆာင္အား ေကာင္းလြန္းတဲ့ ဆိုင္ထဲက အဝတ္အထည္ေတြရဲ႕ ညိွဳ႕ဓါတ္ကို မခံႏိုင္ပဲ ပါသြားရွာတာပါ။
ေနညိဳခ်ိန္ တိမ္ေတာက္တဲ့အခါ ေအာ့ခ်က္လမ္းမွာေပၚမွာ ကိုဇူလိုင္တုိ႕ သူငယ္ခ်င္းတသိုက္ေတြ ေဝမွ်ေပးခဲ့တာ လက္ကမ္းစာေစာင္ေတြပါ။ ညေနခင္းတေလွ်ာက္ ဓါတ္ပံုရိုက္ေပးရတာ မ်က္လံုးေရာ လက္ပါ ေညာင္းပါတယ္။ လက္ကမ္းစာေစာင္ ေဝေပးတဲ့သူေတြလည္း စိတ္ဝင္စားတဲ့သူေတြကို အာေညာင္းခံၿပီး ေသေသခ်ာခ်ာ ရွင္းျပၾကပါတယ္။ ၾကည္ျဖဴသူ ရိွသလို ၿငိဳျငင္တဲ့သူလည္း ရိွပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အေကာင္းဆံုး ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ခဲ့ၾကတာေပါ့။ ဒီလိုနဲ႕ပဲ ည ၇ နာရီမွာ ပတ္ခြါစာ ဖ်ာလိပ္ၿပီး ကိုယ့္အသိုက္ဆီ အသီးသီး ျပန္ခဲ့လိုက္ပါတယ္။
Orchard လမ္းေပၚမွာ Blood Buddy Mascot အရုပ္ႀကီးကို
လက္ဆြဲႏွဳတ္ဆက္တဲ့ ကေလးငယ္ေလး။
