Heros on Dec 29

Photo Credit: Kaung Htet, The Myanmar Times

ႏွစ္သစ္ကူးခါနီး ေဆာင္းမနက္ခင္းမွာ အက်ည္းတန္ အရုပ္ဆိုးတဲ့ ေၾကာက္လန္႕စရာ သဘာဝေဘးဆိုးတခု ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ကို ေရာက္လာမယ္လို႕ ဘယ္သူက ႀကိဳသိထားခဲ့မလဲ။ ၂၀၁၂ ဆိုတာ တျဖည္းျဖည္း တေရြ႕ေရြ႕ ခ်ဥ္းကပ္လာလို႕ ကမာၻပ်က္ေတာ့မလား ဆိုၿပီး ဘယ္သူကမွလည္း ထိတ္လန္႕တုန္လွဳပ္ေနမယ္ မထင္ပါဘူး။ တစ္တစ္တူးလို မိုးၿပိဳမွာစိုးလို႕ ေျခႏွစ္ေခ်ာင္း ေထာင္ၿပီး အိပ္မယ့္သူေတြလည္း မရိွေလာက္ပါဘူး။

မီး... မီး... ကားေတြ ထြက္ ကားေတြထြက္... လို႕ေဆာ္ေၾသာသံ ေအာ္သံၾကားေတာ့ မီးသတ္စခန္းက မီးသတ္ရဲေဘာ္ေတြ အိပ္ယာထဲက ထသူထ... ယူနီေဖာင္း ကပ်ာကယာလဲ... ဦးထုပ္ေတြ ေဆာင္းၿပီး မီးသတ္ကားေပၚကိုပဲ အလုအယက္ တက္ခဲ့ၾကမွာပါ။ ေနာက္ႏွစ္ရက္ဆုိရင္ Happy new year 2012 လို႕ ေအာ္ၿပီး ႏွစ္သစ္ကူးညကို ေပ်ာ္ေပ်ာ္ႀကီး ဆင္ႏႊဲလိုက္အံုးမယ္လို႕ အိပ္ယာမဝင္ခင္ စိတ္ကူးထဲမွာေတာ့ အဲဒီလို အေတြးေလးေတြ ရွိေနမွာေပါ့။

ဒီဘဝမွာ ဒီမွ်နဲ႕ ဇာတ္သိမ္းခန္းတခု ေရာက္လာလိမ့္မယ္လို႕ ႀကိဳမ်ား သိထားႏိုင္မွာလည္း မဟုတ္တဲ့ သူတုိ႕တေတြ... မိဘေဆြမ်ိဳး သူငယ္ခ်င္း အေပါင္းအသင္းေတြကို ႏွဳတ္ဆက္ စကားေလးေတာင္ ေျပာခြင့္ မရခဲ့လိုက္ပါဘူး။ တာဝန္ဆိုတဲ့ အသိနဲ႕ ခ်က္ခ်င္း ကားေပၚတက္ မီးသတ္ဖုိ႕ မေၾကာက္မရြံ႕ ထြက္ခဲ့ၾကတယ္။ အမ်ားျပည္သူအတြက္ အသက္စြန္႕ခဲ့ရတယ္။ Happy new year 2012 လို႕ ေအာ္ခြင့္ ေပ်ာ္ခြင့္ မႀကံဳလိုက္ဘူး။

မီးသတ္သမားမို႕ မီးသတ္ရတာ မဆန္းပါဘူး။ သူ႕ဆန္စားမွ ရဲရၿပီေပါ့ေလ။ ဒါေပမယ့္ အသက္ကို ဖက္နဲ႕ ထုပ္ထားရတဲ့ ဘဝမ်ိဳးမွာ တာဝန္ဆိုတဲ့ အသိတရားကို ရင္မွာပိုက္ၿပီး မီးနဲ႕ အနီးဆံုးေနရာကေန မီးအပူခံၿပီး သက္စြန္႕ဆံဖ်ား မီးၿငိမ္းသတ္ရတာ လြယ္မေယာင္နဲ႕ ခက္ပါတယ္။ တိမ္မေယာင္နဲ႕ နက္ပါတယ္။ မီးေလာင္ျပင္မွာ ပစၥည္းကိရိယာ မျပည္႕မစံုနဲ႕ ရန္သူမီးကို စစ္ခင္းရတာကို စဥ္းစားၾကည္႕ရင္ ဘယ္ေလာက္ထိ အႏၱရာယ္မ်ားလဲ ဆုိတာ ခ်က္ခ်င္း သိႏိုင္ပါတယ္။

ျမန္မာျပည္ရဲ႕ အသံတိတ္ သူရဲေကာင္းလုိ႕ ကၽြန္ေတာ္ တင္စားခဲ့ဖူးတဲ့ မီးသတ္ရဲေဘာ္ေတြ... အႏၱရာယ္ကင္း ေဘးရွင္းၾကပါေစ... အခ်ိန္မတန္ခင္ ေၾကြလြင့္ခဲ့ရတဲ့ သားေကာင္းရတနာေတြ ေကာင္းရာ သုဂတိလားပါေစလို႕ ဆုေတာင္းလိုက္ပါတယ္ဗ်ာ။ ႏိုင္ငံေတာ္အစိုးရအေနနဲ႕လည္း ၿမိဳ႕ေစာင့္တပ္တခုျဖစ္တဲ့ မီးသတ္တပ္ဖြဲ႕ႀကီး ေခတ္မွီဖြံ႕ၿဖိဳးလာေအာင္ အစြမ္းကုန္ ပံ့ပိုးကူညီေပးပါလို႕လည္း ေတာင္းဆိုခ်င္ပါတယ္။

~~~~

ရင္ကို ထိခတ္တဲ့ သတင္းေဆာင္းပါးတခုကိုလည္း မွတ္တမ္းအျဖစ္ သိမ္းဆည္းထားပါရေစ။

မီးၿငိမ္းသြားၿပီလား၊ မိုးလင္းၿပီလား...
By 7Day News Journal

တာေမြၿမိဳ႕နယ္ မီးသတ္တပ္ဖြဲ႕၀င္ ဒုတပ္ၾကပ္ သီဟမ်ိဳးမွာ ေပါက္ကြဲမႈေၾကာင့္ ဒဏ္ရာအျပင္းအထန္ ရရွိခဲ့၍ ရန္ကုန္ေဆးရံုႀကီး ဦးေႏွာက္ႏွင့္ အာရံုေၾကာဌာနတြင္ ခြဲစိတ္ကုသမႈခံယူၿပီးေနာက္ သတိလစ္ ေမ့ေမ်ာေနဆဲျဖစ္ေၾကာင္း သတင္းရရွိသည္။

ေဆးရံုသို႔ကိုယ္တိုင္သြားေရာက္ ကူညီလွဴဒါန္းခဲ့သူမ်ားက ဒုတပ္ၾကပ္ သီဟမ်ိဳးမွာ ၁၀ နာရီေက်ာ္ၾကာ သတိလစ္ေမ့ေမ်ာေနရာမွ ယေန႔ညေန ၃ နာရီ ၂၀ မိနစ္၀န္းက်င္တြင္ ေယာင္ရမ္း၍ စကားတစ္ခြန္း ေျပာသည္ကို ေတြ႕ရေၾကာင္း ျပန္လည္ေျပာျပသည္။

"မီးၿငိမ္းသြားၿပီလား၊ မိုးလင္းၿပီလား" ဟု အေရးေပၚခြဲစိတ္မႈျပဳလုပ္ၿပီးေနာက္ ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလံုး တဆတ္ဆတ္ ျပင္းထန္စြာ တုန္ယင္ေန၍ မိသားစု၀င္မ်ားက ဖိထားသည့္ၾကားမွ ဒုတပ္ၾကပ္ သီဟမ်ိဳးက ေယာင္ရမ္းေျပာဆိုခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။

ကိုယ္တိုင္သတိလစ္ေနေမ့ေမ်ာေနေသာ္လည္း မီးေလာင္မႈအတြက္ ရတက္မေအးႏိုင္ဘဲ ၁၀ နာရီေက်ာ္အတြင္း ၎၏ေျပာစကားေၾကာင့္ မ်ားစြာ စိတ္မေကာင္း၀မ္းနည္းရေၾကာင္း ကိုယ္တိုင္ သြားေရာက္ၾကည့္ရႈ လွဴဒါန္းေသာ အလွဴရွင္တစ္ဦးကေျပာသည္။

Happy Christmas 2011

ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ ခရစ္စမတ္ အခ်ိန္သမယေလး ျဖစ္ပါေစဗ်ာ...

Merry Christmas & Happy New Year.
Wish you happy and healthy many years ahead.

Balloon of wishes

ႏွစ္သစ္ကူးခါနီးအခ်ိန္ေရာက္တုိင္း Marina Bay က ေရျပင္က်ယ္ႀကီးမွာ ထံုးစံအတုိင္း ေတာင္းဆုေခၽြတဲ့ ေဘာလံုးျဖဴျဖဴေတြ ေဖြးေဖြးလွဳပ္ေနပါၿပီ။

ရင္ထဲက ဆႏၵေတြ ေတာင္းဆုေတြ ျပည္႕ဝခဲ့မယ္ဆိုရင္...
ျမန္မာျပည္ႀကီး ၿငိမ္းခ်မ္းသာယာ တိုးတက္ပါေစလို႕ပဲ။

တကယ္ပါ... ေမြးရပ္ေျမေလာက္ ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ ေနရာမရိွပါဘူး။
အေျခအေနနဲ႕ အခ်ိန္အခါအရ ေဝးတေျမျခားကုိ ေရာက္ေနေပမယ့္
စိတ္အစဥ္က အမိေျမရဲ႕ ရင္ခြင္ကိုပဲ တမ္းတလြမ္းဆြတ္ေနမိတယ္။

ျမန္မာျပည္ႀကီးသာ ၿငိမ္းခ်မ္းသာယာ တိုးတက္လာရင္...
အေဝးေရာက္ေနတဲ့ သားေတြ သမီးေတြအတြက္
အိမ္အျပန္လမ္းက ကတၱီပါေကာ္ေဇာနီ မခင္းထားလည္း
အလ်င္အျမန္ လွမ္းေနတဲ့ အျပန္ေျခလွမ္းေတြအတြက္ အဆင္ေျပေနမွာပါပဲ။

30 Things to stop doing yourself

Maria Robinson ဆုိတဲ့ စာေရးဆရာမက တခါတုန္းက ေျပာခဲ့ဖူးတယ္။ ဘယ္သူကမွ အတိတ္ကို ျပန္သြားၿပီး အသစ္တဖန္ ျပန္လည္ေမြးဖြားခ်င္လို႕ မရဘူးတဲ့။ ဒါေပမယ့္ အသစ္ေတြကို အခုပစၥဳပၸန္အခ်ိန္မွာ စတင္ၿပီး အဆံုးသတ္ခ်င္တဲ့ ကိစၥေတြကိုလည္း လက္စသတ္လို႕ ရပါသတဲ့။ အဲဒီလိုမ်ိဳးေတြ ျဖစ္ေအာင္ ေျပာင္းလဲမွဳေတြ လုပ္တဲ့အခါမွာ ရပ္သင့္တဲ့ကိစၥေတြကို ရပ္ပစ္သင့္ပါသတဲ့။ ဘဝမွာ ဘယ္လိုအရာေတြကို ဆက္မလုပ္ေတာ့ပဲ ရပ္တန္႕ပစ္ရမယ္ ဆုိတာကို ေအာက္မွာ ေဖာ္ျပထားပါတယ္ ခင္ဗ်ာ။

Here are some ideas to get you started:

Stop spending time with the wrong people.
Stop running from your problems.
Stop lying to yourself.
Stop putting your own needs on the back burner.
Stop trying to be someone you’re not.
Stop trying to hold onto the past.
Stop being scared to make a mistake.
Stop berating yourself for old mistakes.
Stop trying to buy happiness.
Stop exclusively looking to others for happiness.
Stop being idle.
Stop thinking you’re not ready.
Stop getting involved in relationships for the wrong reasons.
Stop rejecting new relationships just because old ones didn’t work.
Stop trying to compete against everyone else.
Stop being jealous of others.
Stop complaining and feeling sorry for yourself.
Stop holding grudges.
Stop letting others bring you down to their level.
Stop wasting time explaining yourself to others.
Stop doing the same things over and over without taking a break.
Stop overlooking the beauty of small moments.
Stop trying to make things perfect.
Stop following the path of least resistance.
Stop acting like everything is fine if it isn’t.
Stop blaming others for your troubles.
Stop trying to be everything to everyone.
Stop worrying so much.
Stop focusing on what you don’t want to happen.
Stop being ungrateful.

ကၽြန္ေတာ္ဖတ္ဖို႕ မွတ္သားထားတဲ့စာေလးေတြကို ဘေလာ့ဂ္မွာ ထပ္ဆင့္ေဝမွ်တာပါ။ အျပည္႕အစံု အေသးစိတ္ ဖတ္ခ်င္ရင္ေတာ့ ေအာက္မွာေပးထားတဲ့ ဘေလာ့ဂ္လင့္ခ္မွာ သြားဖတ္လိုက္ပါခင္ဗ်ာ။

Read more, please go to this link.

Credit to http://www.marcandangel.com

Congratulations Chew Yinn

ဒီေန႕က ညီမဝမ္းကြဲတေယာက္ရဲ႕ မဂၤလာေဆာင္။ ညီမဝမ္းကြဲဆုိေပမယ့္ အထက္ေအာက္ ျဖစ္ေနေတာ့ တျခားေမာင္ႏွမေတြထက္ ပိုၿပီး ရင္းႏွီးတယ္။ စကၤာပူမွာ ရိွတဲ့ အမ်ိဳးအရင္းကလည္း လက္ခ်ိဳးေရရင္ လက္ငါးေခ်ာင္းေတာင္ မျပည္႕ဘူး။ အဲဒီေတာ့ သူ႕မဂၤလာေဆာင္က မတက္မျဖစ္ တက္ကိုတက္ရမယ့္ မဂၤလာေဆာင္ေပါ့။ အဲဒီေတာ့ ခ်စ္ခ်စ္အတြက္ ျမန္မာဝတ္စံုေလး ခ်ဳပ္ထားဖို႕ အေစာႀကီးကတည္းက ရန္ကုန္ေရာက္တုန္းေလး စီစဥ္ခဲ့ရတယ္။ ကၽြန္ေတာ္အတြက္ကေတာ့ ဘာဝတ္ဝတ္ အဆင္ေျပပါတယ္။

သူက စီတီးေဟာ ပင္နီဇူလားပလာဇာနားက ေဟာ္တယ္မွာ ေဆာင္တာ။ လက္မွတ္ထုိးပြဲက မနက္ ၁၁ နာရီ လုပ္မွာဆုိေတာ့ အိမ္ကေန မနက္ ၁၀ နာရီေလာက္ ထြက္ခဲ့တယ္။ သိတဲ့အတုိင္း အခုတေလာ စကၤာပူမွာ ရထားလိုင္းေတြရဲ႕ က်န္းမာေရးက ရန္ကုန္မွာေပးတဲ့ လွ်ပ္စစ္မီးလိုပဲ မေကာင္းတခ်က္ ေကာင္းတခ်က္ ဆုိေတာ့ တက္စီပဲ ငွားလိုက္တယ္။ လမ္းမွာက ကားေတြ အေတာ္မ်ားသား။ စေန ပိတ္ရက္ ျဖစ္ေပမယ့္ ကားေတြ လမ္းမွာ ျပည္႕ေနတယ္။ ျပည္႕ေနမွာေပါ့ေလ... အနီလိုင္းရထားက အလုပ္ မလုပ္ေတာ့ဘူးတဲ့။ ရထားလိုင္းရဲ႕ တာဝန္ရိွသူေတြ အေတာ္ကို ေခါင္းက်ိန္းေနေလာက္ၿပီ။ ရထားလိုင္းမွာ ျဖစ္ေနတဲ့ ျပႆနာရဲ႕ ဇစ္ျမစ္ကို ေဖာ္ထုတ္ၿပီး အေကာင္းဆံုးျဖစ္ေအာင္ ျပန္ျပင္သြားမယ္လို႕ ယံုၾကည္ပါတယ္။

ရထားလိုင္း ပ်က္ေနလို႕ပဲလား မသိ... အေတာ္မ်ားမ်ား မဂၤလာပြဲကို အခ်ိန္မွီ မေရာက္ၾကဘူး။ တက္စီငွားၿပီး လာၾကေပမယ့္လည္း ကားလမ္းမွာ အိပဲ့အိပဲ့ပဲ သြားလို႕ရမွာမ်ိဳး ျဖစ္ေနတာကိုး။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ေပါ့ မဂၤလာပြဲကေတာ့ လူစည္ပါတယ္။ တအိအိနဲ႕ တသုတ္ၿပီး တသုတ္ ေရာက္လာၾကတယ္။ ေကၽြးေမြးဧည္႕ခံတဲ့ အစားအေသာက္နဲ႕ ေနရာထိုင္ခင္းက အဆင္ေျပပါတယ္။ ဘူေဖးေကၽြးတဲ့ မဂၤလာေဆာင္ ဆုိေတာ့လည္း တခုခု စားခ်င္ရင္ တန္းစီရတာေလးပဲ အခက္အခဲ ရိွတာပါ။

ၿပီးခဲ့တဲ့ႏွစ္ ၂၀၁၀ နဲ႕ ဒီႏွစ္ ၂၀၁၁ အတြင္းမွာ အမ်ိဳးအရင္းထဲက ေမာင္ႏွမေတြ... တေယာက္ၿပီး တေယာက္ သင့္ေတာ္ရာ အိမ္ေထာင္ဘက္ေတြနဲ႕ အိမ္ေထာင္က်ကုန္တာ ေကာင္းပါတယ္။ လူပ်ိဳသိုး အစ္ကိုေတြလည္း အိမ္ေထာင္ျပဳတယ္။ ငယ္ေသးတဲ့ ညီမေတြလည္း အိမ္ေထာင္ျပဳတယ္။ အဲဒီစာရင္းထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္လည္း ပါတာေပါ့ေနာ္။ လူႀကီးေတြဘက္က ၾကည္႕ရင္ေတာ့ သူတို႕ကေလးေတြ ေနာင္ေရးအတြက္ စိတ္ေအးရတာေပါ့။ လူငယ္ေတြဘက္က ၾကည္႕ရင္လည္း... ေရွ႕က စီနီယာကားေတြ တစီးၿပီး တစီး... အစီစီအရီရီ အလွည္႕က် ထြက္ကုန္ေတာ့ ေနာက္ကားေတြလည္း အလွည္႕ေရာက္တာေပါ့။ မဟုတ္ရင္ သူတုိ႕ခမ်ာ ရင္တမမနဲ႕ အလွည္႕ေစာင့္ေနရမယ္ေလ။ အမ်ိဳးအရင္းမွာ ေမာင္ႏွမက အေတာ္မ်ားသား။ အလွည္႕က် ေစာင့္ရင္ေတာင္ အေတာ္ ေစာင့္ယူရမယ္။

ကဲကဲ... ကၽြန္ေတာ္က အႀကီးဆုိေတာ့လည္း မဂၤလာဆုေတာင္းေလးေတာ့ ေပးအံုးမွ...

မဂၤလာေမာင္ႏွံျဖစ္တဲ့ ညီမနဲ႕ ပူပူေႏြးေႏြး ေယာက္ဖကို... သားတရာ ေျမးတဖ်ာရတဲ့အထိ ေသတပန္သက္တဆံုး ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ ၾကင္ၾကင္နာနာ နားလည္မွဴအေပါင္းနဲ႕ ဆိုးတူေကာင္းဖက္ ေပါင္းဖက္ႏုိင္ၾကပါေစလို႕... ဒီေနရာကေန ေတာင္းဆုမဂၤလာ ျပဳလိုက္ပါတယ္ေလ။

Save 57 lives

ျမန္မာျပည္ရဲ႕ ၉၁ ႏွစ္ေျမာက္ အမ်ိဳးသားေန႕မွာ ၁၉ ႀကိမ္ေျမာက္ ေသြးလွဴျဖစ္တယ္...

ငွက္ဖ်ားျဖစ္ဖူးတဲ့သူေတြကို စကၤာပူေသြးဘဏ္က ေသြးေပးမလွဴေတာ့ဘူး။ အရင္တုန္းကေတာ့ ၃ ႏွစ္အတြင္း ငွက္ဖ်ား ရိွဖူးတဲ့သူကိုပဲ မလွဴခုိင္းတာ။ အခုေတာ့ ငယ္ငယ္တုန္းက ျဖစ္ခဲ့လည္း ေပးမလွဴေတာ့ဘူးလုိ႕ သိလိုက္ရတယ္။ စကၤာပူကို ေရာက္တာ ၆ လ မျပည္႕တဲ့သူဆုိရင္လည္း ဘယ္က လာသလဲဆုိတာ စစ္ပါတယ္။ ရန္ကုန္က မဟုတ္ပဲ တျခားနယ္က လာတယ္ဆုိရင္ ငွက္ဖ်ားပိုး ရိွႏုိင္တယ္လုိ႕ ယူဆၿပီး ေသြးမလွဴခုိင္းပါဘူး။ ငွက္ဖ်ားပိုးက ၆ လ ေက်ာ္မွ ေသခ်ာ စစ္လို႕ရတယ္ ဆုိပဲဗ်။

11-11-11

11-11-11 က တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ တန္ေဆာင္မုန္း လျပည္႕ညနဲ႕ တိုက္ဆိုင္ေနတယ္။ ေဆးေပါင္းခတဲ့ညမွာ မဲဇလီဖူးသုပ္ စားၾကတယ္ ဆုိေပမယ့္ အခုခ်ိန္ထိ တခါမွ မစားခဲ့ဖူးဘူး။ ေကၽြးတဲ့သူက ေကၽြးေပမယ့္ မစားခ်င္လို႕ မစားခဲ့တာဆုိ ပိုမွန္မယ္။ ရန္ကုန္မွာဆုိရင္ေတာ့ ဒီညကေတာ့ သူခိုးႀကီးည၊ က်ီးမႏိုးပြဲ က်င္းပတဲ့ ညပါပဲ။ ခ်စ္လို႕ ခင္လို႕ က်ီစယ္တဲ့ သေဘာနဲ႕ ဆုိင္းဘုတ္ေတြ ျဖဳတ္ၿပီး တျခားအိမ္မွာ တပ္၊ ပန္းအိုးေတြ ခံုေတြ ေနရာေရြ႕၊ လူငယ္ေတြ သူခိုးလုပ္တမ္း ကစားၾကတယ္။ က်ီးမႏိုးပြဲမွာ ေဆာ့တဲ့သူေတြ ရိွသလို တကယ္ခိုးတဲ့သူေတြလည္း ရိွတတ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီလိုမ်ိဳး တကယ္ခိုးသြားတယ္ ဆုိတာက ရွားပါတယ္ေလ။

ဒီႏွစ္က်ီးမႏိုးပြဲမွာ ခိုးခ်င္သပ... ေနရာေရႊ႕ခ်င္သပ ဆိုတဲ့သူေတြအတြက္ အိမ္ေရွ႕မွာ ဘတ္စ္ကားေဟာင္းတစီး ထားေပးလိုက္မယ္။ ေရွးေဟာင္းဆုိေပမယ့္ ကားအသစ္သြင္းဖို႕ ပါမစ္ေလွ်ာက္လို႕ရတဲ့ ကားေနာ္။ ကားမွာ နံပါတ္ျပားေတာင္ မတပ္ထားေတာ့ဘူး။ ကဲ... ခိုးခ်င္သလို ခိုးေတာ့... ယူခ်င္သလိုသာ ယူေပေတာ့ဗ်ိဳ႕။

MBS

MBS (Marina Bay Sands) ဆိုတာ စကၤာပူရဲ႕ အထင္ကရ ေနရာအသစ္တခုေပါ့။ နီယြန္မီးေရာင္စံုနဲ႕ လွၿပီးသား ေနရာတခုမွာ အလွေတြ ထပ္တိုး ေပါင္းျဖည္႕ထားတဲ့ ေနရာတခုပါပဲ။ ေန႕စဥ္အလုပ္ေတြနဲ႕ မြန္းက်ပ္ေနတဲ့ ဘဝအေမာေတြကေန ခဏတာ ရုန္းထြက္ဖို႕ မိသားစုအလုိက္ အပန္းေျဖစရာ... ဟိုဟိုဒီဒီ လည္ပတ္စရာ ေနရာေလးတခုလို႕လည္း ေျပာလို႕ ရပါတယ္။ ကာစီႏိုနဲ႕ ဟိုတယ္အတြက္ အဓိကထား ဖြင့္ထားေပမယ့္ ေလာင္းကစား ဝါသနာမပါတဲ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕အဖို႕ေတာ့ ဓါတ္ပံုရိုက္ဖို႕ မိသားစုနဲ႕အတူ ညခင္းခ်ိန္ခါ ေလညင္းခံဖို႕ အလြန္ေကာင္းတဲ့ ေနရာပါပဲ။

အလုပ္မွာ လူႀကီးအသစ္ ေရာက္လာလို႕ အေျပာင္းအလဲေတြ မ်ားလြန္းတဲ့ အခ်ိန္အခါ၊ ရိွရင္းစြဲ အလုပ္ေတြအျပင္ အပိုေဆာင္းလာတဲ့ တျခားအလုပ္ေတြနဲ႕အတူ ေသာကေတြ၊ စိတ္ဖိစီးမွဳေတြက အပုိဆုေတြအျဖစ္ တြဲပါလာတယ္။ အလုပ္မွာ လုပ္ေနရတာ စိတ္မပါသလိုလို ျဖစ္ေနၿပီ။ အၾကည္ဓါတ္ေတြ သိပ္မရိွေတာ့တာ အမွန္ပဲ။ လက္ရိွအလုပ္ကလည္း ႏွစ္အေတာ္ၾကာေနၿပီဆုိေတာ့ အလုပ္အသစ္လည္း ရွာဖို႕ သင့္ေနၿပီ။ အဲဒါေၾကာင့္ ရံုးပိတ္ရက္ေတြမွာ အရင္လို အလုပ္ေတြ ဖိလုပ္မေနေတာ့ဘူး။ အဲဒီေတာ့ ခ်စ္ခ်စ္နဲ႕အတူတူ ညခင္းသာယာ အျပင္ထြက္လည္ ျဖစ္တယ္။ စကၤာပူၿမိဳ႕ထဲမွာ ဟိုသြားဒီသြား လည္စရာက သိပ္မေပါေတာ့ ဒီေနရာေတြမွာ တဝဲလည္လည္ ျဖစ္ေနတတ္တာလည္း အားလံုးအသိပဲ မဟုတ္လား။

MBS ကို ေရာက္တုန္း ရိုက္ခိုက္ ဓါတ္ပံုေလး ရိုက္လာျဖစ္လို႕ ဘေလာ့ဂ္ေပၚမွာ ဖုန္ေလးသုတ္ၿပီး တင္ထားလိုက္ပါတယ္ေလ။ စာမေရးတဲ့ ဘေလာ့ဂါေတြထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္ဇူလိုင္လည္း ပါေနၿပီေလ။

Wish for flower

ပြင့္ေသာပန္းတိုင္း လွပါေစ...
လွေသာပန္းတိုင္း လန္းပါေစ...
ပင္ယံထက္မွာ ၿမဲၿမံေစ...

Lonely night at HCM

မင္း မရိွတဲ့ ၿမိဳ႕ေတာ္မွာ...
ကိုယ္ဟာ ဝမ္းနည္းေဆြးေျမ႕မွဳ
လမ္းေတြမွာ အေဖာ္မပါ...
ေခါင္းငိုက္စိုက္နဲ႕ လွမ္းေနၿပီ
ခ်စ္သူ မင္းကို လြမ္းေနမိ...


မွတ္ခ်က္။ ေဂ်ေမာင္ေမာင္ရဲ႕ အသည္းကြဲၿမိဳ႕ေတာ္ထဲက သီခ်င္းစာသားပါ။

King Naresuan Monument

နရဲစြမ္ ဆိုတဲ့ ရုပ္ရွင္ကားကို ၾကည္႕ဖူးတဲ့သူေတြ ရိွမွာပါ။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ မၾကည္႕ဖူးေသးဘူး။ ဒါေပမယ့္ အယုဒၶၿမိဳ႕ကို အလည္တေခါက္ ေရာက္တုန္းက သူ႕ရဲ႕အထိမ္းအမွတ္ရုပ္ထုဆီေတာ့ ေရာက္ခဲ့တယ္။ ဘုရင့္ေနာင္ တည္ခဲ့တဲ့ ေရႊေတာင္ဘုရားဆီကို လာတဲ့လမ္းရဲ႕ အလည္ကၽြန္းမွာ သူ႕အထိမ္းအမွတ္ ရုပ္ထုႀကီးကို ခမ္းခမ္းနားနား ဂုဏ္ျပဳ ထုလုပ္ထားတယ္။ ထိုင္းေတြအတြက္ နရဲစြမ္က သူရဲေကာင္းတဦးပါပဲ။

နရဲစြမ္ကို ၁၅၅၅ ဧၿပီလမွာ ေမြးဖြားတယ္လို႕ မွတ္သားဖူးပါတယ္။ ထိုင္းေတြက သူ႕ကုိ မင္းသားနက္ လို႕ ေခၚၿပီး သူ႕ညီကိုေတာ့ မင္းသားျဖဴလို႕ ေခၚၾကတယ္။ သူ႕ညီက အသားျဖဴၿပီး သူက အသားမည္းလို႕ အဲဒီလိုမ်ိဳး အေခၚခံရတာလား ဆုိတာတာ့ ေသခ်ာ မသိပါ။ သူ႕တုိ႕ အစ္မႀကီးကိုေတာ့ ေရႊမင္းသမီးလုိ႕ တင္စားၾကတယ္။ ေသခ်ာတာကေတာ့ ေမာင္ႏွမ သံုးေယာက္ ရိွတယ္ေပါ့။

အယုဒၶယၿမိဳ႕ကို ဗမာေတြ သိမ္းပိုက္ၿပီးတဲ့ေနာက္ သူနဲ႕ သူ႕ညီကို ဘုရင့္ေနာင္က ေမြးစားမယ္ဆုိၿပီး ပဲခူးကို ေခၚသြားပါတယ္။ အဲဒါကိုေတာ့ ဓါးစားခံ အေနနဲ႕ သိမ္းထားတယ္လို႕ပဲ ကၽြန္ေတာ္ ျမင္မိပါတယ္။ အဲဒီလို ပဲခူးမွာ ႀကီးျပင္းလာခဲ့တဲ့ နရဲစြမ္တေယာက္ ေပၚတူဂီေတြရဲ႕ ေခတ္မွီလက္နက္ေတြ၊ ဗမာေတြရဲ႕ စစ္ခ်ီစစ္ခင္း ေသနဂၤဗ်ဴဟာေတြကို နားလည္ တတ္ကၽြမ္း သင္ယူႏိုင္ခဲ့တယ္။ အဲဒီဟာေတြက အယုဒၶၿမိဳ႕ လြတ္လပ္ေရး ရဖို႕ ဗမာေတြကို ေတာ္လွန္တဲ့အခါမွာ အေတာ္ကို အသံုးတည္႕ခဲ့ပါတယ္။ သူ႕အရိုးနဲ႕ သူ႕ျပန္ထိုးတယ္... ဆိုတာ ဒါမ်ိဳးပဲ ျဖစ္မယ္။

ဘုရင့္ေနာင္မွာ နႏၵ လို႕ ေခၚတဲ့ သားေတာ္ရိွတယ္။ နရဲစြမ္နဲ႕ သက္တူ ရြယ္တူ ကစားေဖာ္ေပါ့။ သူတုိ႕ ကေလးဘဝမွာ ၾကက္တုိက္တုန္းက နရဲစြမ္ရဲ႕ ၾကက္က အႏိုင္ရေလ့ရွိတယ္။ အဲဒီၾကက္ဝိုင္းမွာ နရဲစြမ္က တခ်ိန္က်ရင္ ငါ့ၿမိဳ႕ေတာ္ကို ငါျပန္ၿပီး အုပ္ခ်ဳပ္ မင္းလုပ္မယ္... လို႕ ေျပာခဲ့တယ္ ဆိုပဲ။ အဲဒီၾကက္ဝိုင္းမွာ ကၽြန္ေတာ္ မပါတဲ့အတြက္ သူေျပာတဲ့ စကားလံုး အတိအက်အတုိင္း မတူႏုိင္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ သူေျပာခဲ့တဲ့ အဓိပၸါယ္ကေတာ့ အဲဒီလိုမ်ိဳးပဲ။ ၾကက္ဝိုင္းႏိုင္ခဲ့တဲ့ ေအာင္စိတ္ေလးက သူ႕တုိင္းျပည္ကို ျပန္သိမ္းႏိုင္တဲ့အထိ အင္အားႀကီးခဲ့တယ္လို႕ ျမင္မိတယ္။

နရဲစြမ္ရဲ႕ တုိက္ၾကက္က အၿမီးျဖဴပါတယ္။ ဗမာၾကက္လား ထုိင္းၾကက္လားေတာ့ မသိပါ။ အဲဒီ အၿမီးျဖဴၾကက္က ဗမာဘုရင္ရဲ႕သား ကိုင္တဲ့ ၾကက္ကို ႏိုင္ေအာင္ ခြပ္ႏိုင္လုိ႕ဆိုၿပီး ထုိင္းေတြက အၿမီးျဖဴ ၾကက္ဖရုပ္ထုေတြကို နရဲစြမ္ရဲ႕ အထိမ္းအမွတ္ ရုပ္တုနားမွာ ပူေဇာ္ပသၾကပါတယ္။ မ်က္ႏွာစာဘက္မွာ ထားတဲ့ ၾကက္ဖရုပ္တုေတြက လူတရပ္မက ျမင့္ပါတယ္။ ၾကက္ဖရုပ္တု ေသးေသးေလးေတြလည္း အမ်ားႀကီး ေတြ႕ရပါမယ္။ သမိုင္းကို မသိ နားမလည္တဲ့ သူေတြကေတာ့ ၾကက္ဖရုပ္တုေတြ အမ်ားႀကီး ေတြ႕ရလို႕ အဲဒီေနရာနဲ႕ ဘုရင့္ေနာင္ တည္ခဲ့တဲ့ ဘုရားကို ၾကက္ဘုရားလို႕ ေခၚၾကပါတယ္။ ၾကက္ဘုရားကို လုိက္ပို႕ေပးပါလို႕ တက္စီသမားကို ေျပာၾကည္႕ရင္ ဘယ္သူမွ သိမယ္ မထင္ပါဘူး။ အမွန္ကေတာ့ နရဲစြမ္ ရုပ္တုနဲ႕ ေရႊေတာင္ဘုရား သီးျခား တခုစီပါပဲ။

နရဲစြမ္ အထိမ္းအမွတ္ရုပ္တုကေန လွမ္းၾကည္႕ရင္ ျမင္ရတဲ့ ခပ္ေစာင္းေစာင္း ေရႊေတာင္ဘုရား...


ကုိႀကီးေက်ာ္နတ္ကို ဗမာေတြ ကိုးကြယ္သလိုမ်ိဳး ထိုင္းေတြကလည္း နရဲစြမ္ကို ပူေဇာ္ပသၾကပါတယ္...


နရဲစြမ္အတြက္ ဓါးေတြ ဆက္သထားတာကိုလည္း ျမင္ရလိမ့္မယ္...


ဘုရင့္ေနာင္ရဲ႕သားနဲ႕ နရဲစြမ္တို႕ ငယ္စဥ္ဘဝမွာ ၾကက္တိုက္တဲ့ပံုေလးေပါ့...


လူတရပ္မက ျမင့္တဲ့ အၿမီးျဖဴ တိုက္ၾကက္ဖရုပ္ထုေတြလည္း အမ်ားႀကီးပဲ...


နရဲစြမ္အတြက္ ပသထားတဲ့ တိုက္ၾကက္ဖေတြလည္း ေတြ႕ရလိမ့္မယ္...

Save 54 lives

ၾသဂုတ္လ ၂၈ ရက္ေန႕- စကၤာပူေသြးဘဏ္မွာ ၁၈ ႀကိမ္ေျမာက္ ေသြးလွဴျဖစ္ခဲ့တယ္။
ေသြးလွဴပြဲေတြ လုပ္ရင္း တခါတည္း ေသြးလွဴျဖစ္တာ ဒါနဲ႕ဆို ၅ ႀကိမ္ေျမာက္ ရိွသြားပါၿပီ။
အလုပ္ မအားတဲ့သူေတြ မ်ားသြားလို႕ ဒီတေခါက္ ေသြးလွဴပြဲကေတာ့ လူနည္းပါတယ္။

The Golden Mount

အယုဒၶၿမိဳ႕ရဲ႕ ေျမာက္ဘက္စြန္းစြန္းမွာ တည္ထားတဲ့ ေစတီပါ။ Wat Phukhaothong လို႕ အမည္တြင္ပါတယ္။ ကြင္းျပင္က်ယ္က်ယ္ထဲမွာ မိုးေပၚကို ထိုးတက္ေနတဲ့ ေစတီဟာ ေရႊေတာင္ႀကီးတခုအလား ထင္မွတ္စရာ ရိွလို႕ ဘုရားကို ေရႊေတာင္ဘုရားလို႕ ဘြဲ႕ေတာ္ ေပးခဲ့ပံုပါပဲ။ ဝင္ေၾကး ေပးစရာ မလိုတဲ့ ဘုရားလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဘုရားသမိုင္းကေတာ့ ၂ မ်ိဳးကြဲေနပါတယ္။

တခုက ဘုရင့္ေနာင္မင္းတရားႀကီး အယုဒၶၿမိဳ႕ကို ေအာင္ႏုိင္ၿပီးတဲ့ေနာက္ ေအာင္ပြဲအထိမ္းအမွတ္ အေနနဲ႕ တည္ထားတဲ့ ေစတီပါ။ ပစၥယံအဆင့္ဆင့္ေတြဟာ မြန္ဗမာ ဗိသုကာလက္ရာေတြေပါ့။ ဘုရားမွာ ေရးထားတဲ့ ဆိုင္းဘုတ္အရ အစက အဲဒီေနရာက ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းပါ။ ဘုရင့္ေနာင္ အယုဒၶၿမိဳ႕ကို ေအာင္ႏုိင္ၿပီးတဲ့ ေနာက္မွ အဲဒီ ကြင္းျပင္က်ယ္မွာ ဘုရားတည္တာပါ။

ေနာက္တခုကေတာ့ နရဲစြမ္က ဗမာေတြကို ေတာ္လွန္ ေအာင္ျမင္ၿပီးတဲ့ေနာက္ အယုဒၶၿမိဳ႕ လြတ္လပ္ေရး ရတဲ့ အထိမ္းအမွတ္၊ ဗမာေတြကို ႏိုင္ၿပီဆိုတဲ့ အထိမ္းအမွတ္ အေနနဲ႕ ဒီဘုရားကို တည္တယ္လို႕ ဆိုပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ မြန္ဗမာ လက္ရာျဖစ္တဲ့ ပစၥယံကို ေအာက္ေျခမွာ ခံထားၿပီး ထုိင္းဗိသုကာ လက္ရာျဖစ္တဲ့ ၁၂ ေထာင့္ ေစတီေတာ္ကို အေပၚမွာ တည္ထားတာပါ။ ဗမာက ေအာက္ ထိုင္းက အေပၚမွာလို႕ ဆိုလိုခ်င္တာပါ။ အဲဒီလိုမ်ိဳး ေရးထားတာကို Ayutthaya - Guide to art & architecture ဆိုတဲ့ စာအုပ္မွာ ေတြ႕ႏိုင္ပါမယ္။

အဲဒီေစတီကို ငရဲမေၾကာက္တဲ့သူေတြက ေစတီေတာ္ရဲ႕ အေနာက္ဘက္ ရင္ျပင္ကေန ပစၥယံကို လိွဳဏ္ေခါင္းတူးၿပီး ဌာပနာေဖာက္ဖို႕ ႀကိဳးစားဖူးပါတယ္။ တာဝန္ရိွသူေတြက အဲဒီပစၥယံက လိွဳဏ္ေခါင္းကို ကြန္ကရစ္ေတြနဲ႕ ျပန္ထည္႕ၿပီး အစားထိုး ဖာေထးခဲ့ေပမယ့္ ေစတီဟာ ပစၥယံထဲကို ၂ မီတာေလာက္ ကၽြံဝင္သြားခဲ့ၿပီး ခပ္ေစာင္းေစာင္းေလး ျဖစ္သြားရရွာပါတယ္။ အေဝးတေနရာကေန လွမ္းၾကည္႕မယ္ဆိုရင္ ပစၥယံအထက္က ေစတီေတာ္ ေစာင္းေနတယ္ဆိုတာကို ျမင္ႏုိင္ပါတယ္။

အဲဒါျဖစ္ရပ္ကို ေသေသခ်ာခ်ာ မသိခဲ့ရင္ ဗမာေတြ တည္ထားတဲ့ ပစၥယံေတြက တည္႕မတ္ၿပီး ထိုင္းေတြ တည္တဲ့ အေပၚပိုင္း ေစတီက ေစာင္းေနတယ္လို႕ ေျပာဆိုႏိုင္ပါတယ္။ ထိုင္းေတြ ဘုရားကို တည္႕မတ္ေအာင္ မတည္ႏုိင္ဘူး ညံ႕တယ္ေပါ့ေလ။ အမွန္ေတာ့ လွိဳဏ္ေခါင္းတူးခဲ့တာေၾကာင့္ ေစတီတခုလံုး ေစာင္းေနၿပီး ပစၥယံေတြပဲ အတည္႕အတုိင္း က်န္ရိွေနတာပါ ခင္ဗ်ာ။

City of water

ဒီတေခါက္ ထိုင္းကို အလုပ္ကိစၥနဲ႕ ေရာက္ရင္း အယုဒၶယၿမိဳ႕ကို အလည္တေခါက္ ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ အယုဒၶယၿမိဳ႕ေတာ္ဆုိတာကို သီတာၿမိဳ႕လို႕ ေခၚၾကသတဲ့။ ဘာျဖစ္လို႕လဲ ဆုိေတာ့ အဲဒီၿမိဳ႕ကို ျမစ္သံုးစင္းက ဝန္းရံပတ္ထားတာ ကၽြန္းေလး တကၽြန္းလို ျဖစ္ေနလို႕ပါပဲ။ မိုးတြင္းမွာ ဆုိရင္ ျမစ္သံုးစင္းက ေရေတြ တက္လာလို႕ ၿမိဳ႕ပတ္လည္က လယ္ကြင္းေတြမွာ ေရတေဖြးေဖြးျဖစ္ေနတတ္တယ္တဲ့။ ေရေတြ အျပည္႕နဲ႕ လယ္ကြင္းျပင္ႀကီးဟာ စစ္ေရးဗ်ဴဟာအရဆုိရင္ေတာ့ အေတာ္ကို အေရးပါတဲ့ ေနရာေတြပါပဲ။ ၿမိဳ႕ပတ္လည္က တံတုိင္းေတြရယ္ ေရပတ္လည္ ဝိုင္းေနတာေတြဟာ ၿမိဳ႕ေတာ္ကို တိုက္ခုိက္မယ့္ ရန္သူေတြရဲ႕ ေဘးကေန ကာကြယ္ေပးႏိုင္တာေပါ့။ မိုးတြင္းကာလ မဟုတ္တဲ့အခ်ိန္မွာ ရန္သူေတြ လာတိုက္ရင္ေတာ့ ၿမိဳ႕အျပင္ဘက္ ကြင္းျပင္ေတြရဲ႕ ေဝးေဝးကေန မိုးရြာတဲ့အခ်ိန္ထိ ေရာက္ေအာင္ အခ်ိန္ဆြဲ ခံုခံေလ့ရိွၾကတယ္။ မိုးေတြ ရြာၿပီဆိုတာနဲ႕ ရန္သူေတြ ၿမိဳ႕ကို ၾကာၾကာ ဝိုင္းမထားႏိုင္ပဲ ျပန္ဆုတ္ သြားရတယ္တဲ့။

အယုဒၶယၿမိဳ႕ သက္တမ္းက ၄၁၇ ႏွစ္ ၾကာခဲ့ၿပီး မင္းဆက္ ၃၅ ဆက္ အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့တယ္။ နရဲစြမ္လို႕ နာမည္ႀကီးတဲ့ ဘုရင္က ၂၀ ေယာက္ေျမာက္ ဘုရင္ေပါ့။ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး၊ တရားစီရင္ေရး၊ ႏိုင္ငံေရးမွာ ဘုရင္ကေတာ့ အာဏာ အရိွဆံုး ပုဂၢိဳလ္ပါ။ ေရွးဘဝအဆက္ဆက္မွာ ကုသိုလ္ ေကာင္းမွဴ အစုစုကို ျပဳက်င့္ျဖည္႕တင္းခဲ့တဲ့သူမ်ိဳးမွ ဘုရင္ျဖစ္တယ္လို႕ ယံုၾကည္ၾကလို႕ ဘုရင္ဆိုတာ အေတာ္ကို ဘုန္းတန္ခိုး ႀကီးလွပါတယ္။ ၿမိဳ႕မွ လူတန္းစား ၄ မ်ိဳး ရိွတယ္။ ဘုရင့္ေဆြေတာ္မ်ိဳးေတာ္၊ မွဳးႀကီးမတ္ရာ၊ ကုန္သည္နဲ႕ သာမန္ျပည္သူတုိ႕ပါ။ အဲဒီအထဲမွာ သာမန္ ျပည္သူက လူဦးေရ အခ်ိဳးအစား အမ်ားဆံုးေပါ့။ တိုင္းျပည္ရဲ႕ အင္အားကလည္း သူတို႕အေပၚမွာပဲ မူတည္ပါတယ္။

အယုဒၶယၿမိဳ႕နဲ႕ ပတ္သက္လာရင္ ဆင္ေတြကိုလည္း ခ်န္ထားလို႕ မရပါဘူး။ အဲဒီေခတ္မွာ ဆင္ေတြက အေတာ္ကို တန္ဖိုးရိွတဲ့ တိရိစာၦန္ပါ။ ဆင္မ်ားမ်ားပိုင္တဲ့ ဘုရင္က ပိုၿပီးဘုန္းႀကီးတယ္လို႕ ျမင္ၾကပါတယ္။ ဆင္ျဖဴကိုသာပိုင္ခဲ့ရင္ အဲဒီဘုရင္မွာ ဆင္ျဖဴရွင္ ဆိုၿပီး ဂုဏ္တခု အပိုတုိးတာေပါ့။ အဲဒီေခတ္မွာ ဆင္ကို သယ္ယူပို႕ေဆာင္ေရးမွာ သံုးပါတယ္။ စစ္ပြဲေတြမွာလည္း သံုးပါတယ္။ ေနာက္တခုကေတာ့ ျပည္ပပို႕ကုန္အျဖစ္ ဆင္ေတြကို ေရာင္းပါတယ္။ အိႏိၵယနဲ႕ ပါရွားဘက္က ဆင္အမ်ားဆံုး ဝယ္ပါတယ္။ အဲဒီေခတ္မွာ အနည္းဆံုး ဆင္ေကာင္ေရ ၃၀၀ ကေန ၄၀၀ ၾကား ႏိုင္ငံျခားကို တင္ပို႕ ေရာင္းခ်ခဲ့ပါတယ္။ ဆင္စြယ္ကိုေတာ့ တရုတ္ျပည္က အဓိက ဝယ္ပါတယ္။

အယုဒၶယၿမိဳ႕ေတာ္ က်ဆံုးၿပီးတဲ့ေနာက္ ထိုင္းမင္းဆက္က ဘန္ေကာက္ဘက္ကို ေျပာင္းေရႊ႕ အေျခခ်ပါတယ္။ ရာမဘုရင္ (၁) က အယုဒၶယၿမိဳ႕က အုတ္ေတြ ေက်ာက္ေတြကို ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕ တည္ေဆာက္ေရးမွာ ယူသံုးဖို႕ ခြင့္ျပဳခဲ့ပါတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ ဂူဘုရားေစတီေတြ ေက်ာင္းေဆာင္ေတြ ပ်က္ဆီးခဲ့ပါတယ္။ ရာမဘုရင္ (၃) လက္ထက္မွာလည္း အယုဒၶယၿမိဳ႕က ဂဝံေက်ာက္ေတြကို ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕က အေဆာက္အဦးေတြမွာ ယူသံုးဖို႕ ခြင့္ျပဳခဲ့ျပန္ပါတယ္။ နဂို အပ်က္ေတြကေန ပ်က္သထက္ ပ်က္ ျဖစ္သြားရရွာတယ္။ ရာမဘုရင္ (၄) လက္ထက္မွာေတာ့ အယုဒၶယၿမိဳ႕က ေရွးေဟာင္း ဘုရားပုထိုး အေဆာက္အဦးေတြကို ျပဳျပင္ ထိန္းသိမ္းဖို႕ လုပ္ေဆာင္ခဲ့ပါတယ္။ သူ႕ ေက်းဇူးေၾကာင့္ အယုဒၶယၿမိဳ႕က အခုလိုမ်ိဳး က်န္ရိွေနတာပါ။

ဗမာေတြ စစ္လာတိုက္လို႕ အယုဒၶယၿမိဳ႕ ပ်က္ဆီးတယ္ ဆိုတာထက္ ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕ တည္ေဆာက္ဖို႕ ၿမိဳ႕ေဟာင္းက အုတ္ေတြ ဂဝံေက်ာက္ေတြ ယူသံုးဖို႕ ဘုရင္ေတြက ခြင့္ျပဳခဲ့လုိ႕ အယုဒၶယၿမိဳ႕ အခုလို အပ်က္အဆီးပံုစံမ်ိဳး က်န္ေနတယ္လို႕ ျမင္မိပါတယ္ေလ။

To my brother

ညီေလးေရ...

ညီေလးေရ...
လမ္းမမွားေအာင္ ေရြးကြာ
အခ်ိန္မ်ားဟာ နည္းလြန္းတယ္ ဘဝမွာ
ညီေလးေရ...
ျမစ္တစ္ခုမွာ ေရႏွစ္ခါ
ခ်ိဳးလုိ႔မရႏုိင္တာ မင္းနားလည္ပါ...

ညီေလးေရ...
ေလာကစာမ်က္ႏွာ
သင္ၾကားပါ ေကာင္းမွဴရွာတဲ့အခါ
ညီေလးေရ...
အမ်ိဳးအက်ဳိးေဆာင္ယူပါ
ႏွလံုးသားရဲ႕ အမွန္တရား စြဲၿမဲခိုင္မာ...

စည္းႏွစ္ဘက္ရဲ႕ၾကား မင္းမရပ္နဲ႔ကြာ
ေတြေဝတတ္သူအလုပ္ တုိ႔နဲ႔မဆုိင္ပါ
လမ္းတစ္ခုသာေရြး အမွား (သုိ႔) အမွန္
ဒါပဲေပါ့ကြာ ယံုၾကည္စိတ္ထား...

မင္းေသြးမ်ား အားနည္းေနလား
ေသြးသစ္လဲလုိက္ေပါ့ အမွန္တရား
ေလာကေကာင္းက်ိဳးထမ္းရြက္မယ့္
လူသားတစ္ေယာက္အျဖစ္နဲ႔...

ညီေလးေရ...
လမ္းေရြးၿပီးရင္ သြားကြာ
အခ်ိန္မရွိပါ
တုိ႔ေနာက္မွာ ေသျခင္းတရား

ညီေလးေရ...
လမ္းဆံုးရင္ ရြာတစ္ရြာ
ေရာက္ရိွဖို႕ယံုပါ စြဲၿမဲခိုင္မာ...

စည္းႏွစ္ဘက္ရဲ႕ၾကား မင္းမရပ္နဲ႔ကြာ
ေတြေဝတတ္သူအလုပ္ တုိ႔နဲ႔မဆုိင္ပါ
လမ္းတစ္ခုသာေရြး အမွား (သုိ႔) အမွန္
ဒါပဲေပါ့ကြာ ယံုၾကည္စိတ္ထား...

မင္းေသြးမ်ား အားနည္းေနလား
ေသြးသစ္လဲလုိက္ေပါ့ အမွန္တရား
ေလာကေကာင္းက်ိဳးထမ္းရြက္မယ့္
လူသားတစ္ေယာက္အျဖစ္နဲ႔...

ညီေလးေရ...
မင္းအေၾကာင္းဟာ သမုိင္းမွာ
မွတ္သားစရာ မရိွခဲ့တဲ့ မဟုတ္ပါ
ညီေလးေရ...
အားလံုးဟာ မေရရာ
ဝမ္းနည္းဖို႕ မလိုတာ မင္းနားလည္ပါ။

ဒီသီခ်င္းရဲ႕ ေတးေရး/ ေတးဆိုက ထူူးအိမ္သင္ပါ။ ဒီသီခ်င္းေလးက ကၽြန္ေတာ့္ညီရဲ႕ ေမြးေန႕အတြက္ ရည္ရြယ္ၿပီး ေရးတင္လိုက္သလို ထူးအိမ္သင္ေန႕ အမွတ္တရအေနနဲ႕ ေရးတင္တာလည္း ပါပါတယ္။

ညီေလးေရ ဆိုတဲ့ သီခ်င္းေလးက ကိုငွက္ရဲ႕ လူငယ္ေတြအေပၚမွာ ထားရိွတဲ့ ေစတနာကုိ နားလည္ သိရိွ ခံစားေစႏုိင္ပါတယ္။ တက္သစ္စ လူငယ္ေတြကို နားဝင္ေအာင္ ေျပာဆို ဆံုးပ ညႊန္ျပရတာ လြယ္မေယာင္နဲ႕ ခက္ပါတယ္။ အညႊန္႕တလူလူနဲ႕ မာနတံခြန္ ထူစ ျပဳေနတဲ့အရြယ္၊ ေျပာသမွ်ကို အလြယ္တကူ နားမေထာင္ပဲ အရာရာကို လက္တည္႕စမ္း လုပ္ခ်င္တဲ့ အရြယ္၊ ဂ်စ္ကန္ကန္ မိုက္ကန္းကန္း ထင္ရာစိုင္းတဲ့ အရြယ္၊ ဒီလို အရြယ္ေတြကို နားဝင္ေအာင္ ေျပာဆုိဖို႕ဆိုတာ တကယ္ကို မလြယ္မွန္း သိၾကမွာပါ။ ကိုငွက္ကေတာ့ သီခ်င္းေလး ဖန္ဆင္းၿပီး လူငယ္ေတြ နားဝင္ေအာင္ ေျပာဆို ဆံုးမသြားတာ တကယ္ကို လွလြန္းပါတယ္။ ဒီလိုအလွကို ျမင္ေအာင္ ၾကည္႕တတ္စရာေတာင္ မလိုပါဘူး။ အလြယ္တကူ ျမင္ႏုိင္ သိႏိုင္ ခံစားႏိုင္ပါတယ္။

ကိုယ္တတ္စြမ္းတဲ့ အႏုပညာေမွာ္စြမ္းအားနဲ႕ မ်ိဳးဆက္သစ္လူငယ္ေတြရဲ႕အက်ိဳး၊ အနာဂတ္ တိုင္းျပည္ရဲ႕ အက်ိဳးကို ေစတနာအျပည္႕နဲ႕ ျဖည္႕တင္းသြားတဲ့ ကိုငွက္ကို ေလးစားရင္း ဒီစာေလးနဲ႕ ဂုဏ္ျပဳလိုက္ပါတယ္။

His story (or) History

ဖတ္ဖူးတာေလးေတြကို ခပ္၀ါး၀ါး မွတ္မိသေလာက္ ေလွ်ာက္ေရးမယ္လို႕ စဥ္းစားေတာ့ ဒါဟာ သမိုင္းေတာ့ သမိုင္းပဲ ဒါေပမယ့္ သက္ေသမရွိတဲ့ သမိုင္းေတြလို႕ ေျပာရမွာပဲ။ ေမွာ္ဘီဆရာသိန္းရဲ႕ ပါးစပ္ရာဇဝင္ ဆိုတာမ်ဳိးေပါ့။

အာဇာနည္ေန႕၊ ၁၉ရက္၊ ဇူလိုင္လ၊ ၁၉၄၇ခုႏွစ္

အာဇာနည္ေန႕အေၾကာင္းကို လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားသိပါတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ အာဇာနည္ (၉)ဦး လုပ္ၾကံခံရတယ္။ လုပ္ၾကံသူမ်ားကို ေစခိုင္းခဲဲ့သူက ဂဠဳန္ဦးေစာျဖစ္တယ္။ ဂဠဳန္ဦးေစာကို ႀကိဳးေပးကြပ္မ်က္ခဲ့တယ္။ ဂဠဳန္ဦးေစာဟာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းမရွိလွ်င္ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ရာထူး သူရမယ္ဆိုတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ႕ အာဏာအတြက္ လုပ္ၾကံခဲ့တာျဖစ္တယ္။


ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကိုဘယ္သူလုပ္ၾကံခဲ့သလဲ

ငယ္ငယ္ကေတာ့ အေတာ့္ကို ရွင္းခဲ့ပါတယ္။ အေပၚမွာ ေျပာထားသလိုေပါ့။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကို ဂဠဳန္ဦးေစာက လုပ္ၾကံခဲ့တယ္။ တေရးႏိုးလာေမးလည္း ဒါက အေျဖပါပဲ။ ေနာက္ပိုင္းေတာ့ ဟိုဟာေလး နည္းနည္းဖတ္ ဒီဟာေလး နည္းနည္းဖတ္ကေန အတိုအစအေတာ္မ်ားမ်ားကို ဦးေႏွာက္ထဲ စုမိသလိုျဖစ္ေတာ့တာပါပဲ။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကို လုပ္ၾကံလို႕ ဦးေစာကို တရားရံုးက ႀကိဳးေပးခဲ့ေပမယ့္ မရွင္းမလင္းဇာတ္လမ္းေတြ အေတာ္ေလး ရွိေနတာကို ေတြ႕ရပါတယ္။ ပထမဆံုးကေတာ့ ဦးေစာရဲ႕ တရားရံုးထြက္ခ်က္ေတြမွာ ေတြ႕ရပါတယ္။ ဦးေစာက သူ႕ကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္က စတင္လုပ္ၾကံလို႕သာ သူက လက္တံု႕ျပန္ရတာပါလို႕ ထြက္ဆိုခဲ့ပါတယ္။ ေသဒဏ္ေပးခံရၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ သူ႕သမီးကို ေနာက္ဆံုးေရးခဲ့တဲ့ ႏႈတ္ဆက္စာမွာလည္း ဒီအေၾကာင္း တစ္စြန္းတစ္စ ထည့္ေရးခဲ့ပါတယ္။ မိမိတုိ႕အမ်ဳိးဟာ ကိုယ့္ကိုလာထိရင္ လက္တံု႕ျပန္တတ္ေၾကာင္းနဲ႕ ယင္းကဲ့သို႕ စိတ္လိုက္မာန္ပါ လုပ္မိတဲ့အတြက္္ ဒီအျဖစ္ဆိုးကို ၾကံဳရတာျဖစ္တယ္။ သမီးအေနနဲ႕ ဘယ္သူ႕ကိုမွ လက္တံု႕မျပန္ပါနဲ႕ေတာ့လို႕ ေရးထားပါတယ္။

အဲဒီမွာ ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ထဲ ၀င္သြားတာက ဦးေစာကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္က တကယ္လုပ္ၾကံခဲ့သလားေပါ့။ ဒါနဲ႕ ဟိုရွာ ဒီရွာ ရွာရပါေတာ့တယ္။ ဒီမွာ ေတြ႕ရတာက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ဟာ ဦးေစာကို လုပ္ၾကံခဲ့တာမဟုတ္ဘဲ ျပည္သူ႕ရဲေဘာ္တခ်ဳိ႕က ဦးေစာကို လုပ္ၾကံခဲ့တာျဖစ္ေၾကာင္းပါ။

ဒါေပမယ့္ ျပည္သူ႕ရဲေဘာ္ဆိုတာေတြက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းရဲ႕ ဗမာ့လြတ္လပ္ေရးတပ္မေတာ္ကို အင္အားေလွ်ာ့တဲ့အထဲ ပါသြားရွာတဲ့ ရဲေဘာ္ေတြနဲ႕ ျပန္ဖြဲ႕ထားတဲ့ လက္နက္ကိုင္မထားေသာ စစ္မႈထမ္းေဟာင္းေတြ ျဖစ္ေနေလေတာ့ မေျပးေသာ္ကန္ရာရွိ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ခမ်ာ တပည့္မေကာင္း ဆရာ့ေခါင္း ျဖစ္ခဲ့ရတာပါလားလို႕ သံုးသပ္မိရပါတယ္။


ဦးေစာလုပ္ၾကံခံရျခင္း

ဦးေစာကို ေသနတ္နဲ႕ ပစ္ခဲ့တာက ၁၉၄၆ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာလ ၂၁ ရက္ေန႕မွာျဖစ္ပါတယ္။

ေျမနီကုန္းရွိ စမ္းေခ်ာင္း အ.ထ.က(၂) စိန္႕ဖလိုးေက်ာင္းအနီး၊ ျပည္လမ္းမေပၚတြင္ ဦးေစာစီးလာေသာ အနက္ေရာင္ဗင္ကားအား ျပည္သူ႕ရဲေဘာ္၀တ္စံု၀တ္ထားသည့္ လူေလးဦးပါေသာ ဂ်စ္ကားတစ္စီးမွ ေသနတ္ႏွင့္ ပစ္ခတ္ခဲ့ျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ပစ္ခတ္မႈေၾကာင့္ ကားမွန္ကြဲသြားၿပီး ဦးေစာရဲ႕ မ်က္စိထဲကို မွန္ကြဲစတခ်ဳိ႕ ထိမွန္ဒဏ္ရာရခဲ့ပါတယ္။ ဦးေစာကို ေဆးရံုတင္ၿပီး ကုသခဲ့ပါတယ္။

ျပည္သူ႕ရဲေဘာ္ေတြလက္ခ်က္မို႕ ဦးေစာကေတာ့ ဒါဟာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းခိုင္းတာလို႕ တစ္ထစ္ခ် တြက္ခဲ့ပါတယ္။

ဦးေစာေဆးရံုတက္ေနတုန္းမွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက သတင္းသြားေမးခဲ့ပါတယ္။

ဒီအေၾကာင္းကို သခင္တင္ျမရဲ႕ (ဘံုဘ၀မွာျဖင့္ထပ္ၾကပ္မကြာ)မွာဖတ္ႏိုင္သလို သခင္တင္ျမရဲ႕ (ဘံုဘ၀မွာျဖင့္ဒုတိယပိုင္း အမွားႏွင့္အမွန္)မွာလည္း ဖတ္ႏိုင္ပါတယ္။

တစ္ခါ ကိုကိုေမာင္ႀကီးရဲ႕ (ကၽြန္ေတာ္သိေသာ တစ္ရံေရာအခါမ်ား)ထဲမွာလည္း ဒီအေၾကာင္းကို ထပ္ဖတ္ရပါတယ္။ ကိုကိုေမာင္ႀကီးကေတာ့ နာမည္အတိအက်နဲ႕ ဘယ္သူေတြပါ၀င္တယ္လို႕ကို ေျပာပါတယ္။

ဗိုလ္ေက်ာ္ဇံလို႕ နာမည္ႏွင့္တကြ ထုတ္ေရးခဲ့သလို လုပ္ၾကံမယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္းကိုလည္း သူ႕ကို ေျပာခဲ့တယ္လို႕ အတိအက် ေရးထားပါတယ္။ လုပ္ၾကံမႈျဖစ္တဲ့ေန႕ကလည္း ဗိုလ္ေက်ာ္ဇံကို ဦးေစာကားေနာက္မွာ ဆိုင္ကယ္ျဖင့္ လိုက္ပါသြားတာ ေတြ႕လိုက္ရတယ္ဆိုပါတယ္။ ဗိုလ္ေက်ာ္ဇံဟာ ကိုကိုေမာင္ႀကီးႏွင့္အသက္တူၿပီး၊ မဂၤလာဒံုဗိုလ္သင္တန္း တတိယပတ္မွျဖစ္ပါတယ္။ ဘီဒီေအတြင္ ၀င္ေရာက္ခဲ့ၿပီး ဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္ေရးတြင္ပါ၀င္ခဲ့သူျဖစ္ပါတယ္။ ျပန္ၾကားေရး၀န္ႀကီးျဖစ္ခဲ့သူ ဦးေအာင္ေက်ာ္ျမင့္၊ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ျဖစ္ခဲ့သူ သူရဦးထြန္းတင္တို႕ႏွင့္ ၀မ္းကြဲညီအစ္ကိုေတာ္သူျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ပစ္ခတ္ခဲ့တဲ့ ကားေပၚက လူေတြက ဘယ္သူေတြဆိုတာေတာ့ မေျပာထားပါဘူး။ ဗိုလ္ေက်ာ္ဇံကလည္း မေျပာပါဘူး။ ဗိုလ္ေက်ာ္ဇံရဲ႕ စကားမွာေတာ့ သူလည္းေသနတ္နဲ႕ပစ္မလို႕လိုက္သြားတာ ဟိုလူေတြက ပစ္ၿပီး ကားက ေကြ႕ထြက္သြားတယ္လို႕ ေျပာထားတဲ့အတြက္ ဟိုလူေတြနဲဲ႕ သူနဲ႕ဟာ အတူတူပဲလား တစ္ဖြဲ႕စီလားမရွင္းပါဘူး။

တစ္ေနရာမွာ ကၽြန္ေတာ္ဖတ္ရတာကေတာ့ ဂဠဳန္ဦးေစာကို လုပ္ၾကံဖို႕ ႀကိဳးစားခဲ့တာဟာ စာေရးဆရာ ရန္ကုန္ဘေဆြဦးေဆာင္တဲ့ ျပည္သူ႕ရဲေဘာ္ေတြလို႕ သိရပါတယ္။ ရန္ကုန္ဘေဆြဆိုတာက ကေလာင္နာမည္ျဖစ္ၿပီး သူ႕ရဲ႕ အျပင္ကနာမည္ကို ကၽြန္ေတာ္ မမွတ္မိေတာ့ပါ။ ဒီအတြက္ ကိုကိုေမာင္ႀကီးေျပာေသာ ဗိုလ္ေက်ာ္ဇံနဲ႕ ရန္ကုန္ဘေဆြဟာ တစ္ဦးတည္းလား တစ္ဦးစီလား ကၽြန္ေတာ္ မသိပါ။ သိသူမ်ား ျဖည့္ေပးေစခ်င္ပါတယ္။

အဆိုအားလံုးက မျငင္းတာကေတာ့ ဦးေစာကို ျပည္သူ႕ရဲေဘာ္ေတြက လုပ္ၾကံခဲ့တယ္ဆိုတာပါပဲ။

တေလာက စာေလးတစ္ပုဒ္ဖတ္ရျပန္ပါတယ္။ အဲဒီထဲမွာေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက ဦးေစာကို လုပ္ၾကံမႈေနာက္ကြယ္မွာ သူမပါဘူးလို႕ ေတြ႕ဆံုရွင္းလင္းေၾကာင္း ေရးထားတာေလးပါ။ ေဘးမွာ ပါတဲ့လူတစ္ေယာက္က ျပန္ေရးထားတာပါ။ သမိုင္းမွာ သက္ေသေတာ့ မရွိပါဘူး။ အဲဒီတုန္းက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက သူမဟုတ္ေၾကာင္း သံုးႀကိမ္တိတိ ျငင္းဆိုခဲ့ေပမယ့္ ဦးေစာက တစ္ထစ္ခ် စြပ္စြဲေနလို႕ ေနာက္ဆံုးမွာ ခင္ဗ်ားဘယ္လိုထင္ထင္ က်ဳပ္ဂရုမစိုက္ေတာ့ဘူးလို႕ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က ျပန္ေျပာခဲ့တယ္ ဆိုပါတယ္။ ဒါဟာလည္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကို လုပ္ၾကံမႈျဖစ္ေစခဲ့တဲ့ အေၾကာင္းေတြမွာ ထည့္စဥ္းစားမယ္ဆိုရင္ စဥ္းစားရမယ့္အခ်က္တစ္ခုပါပဲ။

အဂၤလိပ္တို႕၏ပါ၀င္ပတ္သက္မႈ

အဂၤလိပ္ေတြရဲ႕ ပါ၀င္ပတ္သက္မႈကေတာ့ အေတာ္ေလး ရွိခဲ့ပါတယ္။ ဦးေစာကို လက္နက္ထုတ္ေပးခဲ့တာ။ ဦးေစာရဲ႕ ေထာင္တြင္းေပးစာမ်ားမွာ အၾကံေပးတဲ့အတိုင္း ေဆာင္ရြက္ခဲ့တယ္လို႕ အဂၤလိပ္အရာရွိႀကီးတစ္ဦးကို နာမည္မတပ္ဘဲ အရပ္ျမင့္ျမင့္လူလို႕ ညႊန္းဆိုခဲ့တာ စတာေတြဟာ သက္ေသမ်ားျဖစ္ပါတယ္။

ထူးျခားေသာအခ်က္မ်ား

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကို ဦးေစာလုပ္ၾကံေၾကာင္း ဘာေၾကာင့္ ခ်က္ခ်င္း ရဲ က သိၿပီး သြားဖမ္းတယ္ဆိုတာကို ထင္ထင္ရွားရွား ေရးသားေဖာ္ျပတာ မဖတ္ဖူးပါဘူး။ ထင္စရာလူေတြ အမ်ားႀကီးထဲမွာ ဦးေစာတစ္ေယာက္တည္းကို ကိန္းေသစြပ္စြဲၿပီး ျခံမွာ သြားေရာက္ဖမ္းဆီးေစခဲ့တာဟာ စိတ္၀င္စားစရာေကာင္းပါတယ္။

တစ္ခါက သမိုင္းသုေတသီလို႕ သူ႕ဘာသာနာမည္တပ္ထားတဲ့ ဆရာ၀န္တစ္ေယာက္ကလည္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္လုပ္ၾကံမႈမွာ ဦးေန၀င္းပါ၀င္ခဲ့သေယာင္ ေျပာဆိုေရးသားဖူးတာလည္း ဖတ္ဖူးပါတယ္။ သူလည္း သက္ေသေတာ့ မရွိပါဘူး။

ေသခ်ာတာက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္အဖြဲ႕ လုပ္ၾကံခံခဲ့ရပါတယ္။ ဂဠဳန္ဦးေစာဆိုတဲ့ ႏိုင္ငံေရးသမား၊ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ေဟာင္းက လုပ္ၾကံခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။ ဦးေစာဟာ ေရွ႕ေနတစ္ေယာက္ျဖစ္ပါတယ္။ ဂဠဳန္ဆရာစံအမႈမွာ သူ႕ဆရာ ဟိုက္ကုတ္ေရွ႕ေနႀကီး ဦးသူေတာ္ကို ရံုးအလုပ္ေတြ ကူညီခဲ့ရသူသာျဖစ္တယ္။ ႏိုင္ငံေရးထဲ၀င္ေတာ့မွ လူအထင္ႀကီးေအာင္ ဂဠဳန္ကို သူ႕နာမည္ေရွ႕တပ္ခဲ့တာလို႕ သခင္ျမက ေျပာေၾကာင္း သခင္တင္ျမက ေရးဖူးပါတယ္။

ေနာက္ထပ္ထူူးျခားတဲ့ သတင္းတစ္ခုကို ကၽြန္ေတာ္ၾကားဖူးခဲ့ပါေသးတယ္။ အဲဒါကေတာ့ မႈန္ႀကီးဆိုတဲ့ ဦးေစာတပည့္ဟာ အခု ျမန္မာျပည္က သူေဌးႀကီးတစ္ဦးရဲ႕ ေယာကၡမနဲ႕ သမီးရည္းစားျဖစ္ခဲ့ေၾကာင္းနဲ႕ အဲဒီ သူေဌးသမီးကို လက္ထပ္ခ်င္တာနဲ႕ ဒီလုပ္ၾကံမႈမွာ ပါ၀င္ခဲ့တယ္ဆိုတာပါပဲ။ ဒါလည္း ကၽြန္ေတာ့္မွာေတာ့ သက္ေသအေထာက္အထား မရွိပါေၾကာင္း။

~~~

မွတ္ခ်က္။ အာဇာနည္ေန႕ အထိမ္းအမွတ္အေနနဲ႕ ကိုမင္းအို ေရးသားထားတဲ့ Facebook က Note ကို ျပန္လည္ ကူးယူ ေဝမွ် ေဖာ္ျပျခင္းသာ ျဖစ္ပါတယ္။

Radio for Blood Mobile Organizer

ေသြးလွဴပြဲေတြ က်င္းပျပဳလုပ္တဲ့ လူေတြကို စကၤာပူၾကက္ေျခနီက အမွတ္တရလက္ေဆာင္အေနနဲ႕ ေပးလိုက္တဲ့ ေရဒီယိုေလးပါ။

Birthday Cake

ရံုးက လုပ္ေပးတဲ့ ေမြးေန႕ပြဲက ေခ်ာ့ကလက္ ကိတ္မုန္႕ႀကီးပါ။ အလုပ္ လုပ္ခဲ့တဲ့ ၄ ႏွစ္ေက်ာ္ ကာလမွာ ဒုတိယအႀကိမ္ေျမာက္ လုပ္ေပးတဲ့ ေမြးေန႕ပြဲပါ။ အလုပ္ဝင္တဲ့ ႏွစ္တုန္းက ေမြးေန႕ပြဲ လုပ္ေပးပါတယ္။ အခုႏွစ္မွာလည္း ေမြးေန႕ပြဲ လုပ္ပါတယ္။ ၾကားထဲက ၂ ႏွစ္မွာေတာ့ ေမ့ထားတာလား ေမ့ေနတာလား မအားတာလား မသိပါဘူး။ ရံုးမွာ ေမြးေန႕ပြဲ မလုပ္တာေတာ့ အေတာ္ၾကာပါၿပီ။

ေမြးေန႕ပြဲအတြက္ ေက်းဇူးတင္ထိုက္တဲ့ သူေတြကို ေက်းဇူးတင္တဲ့အေနနဲ႕ အမွတ္တရ မွတ္တမ္းတင္ သိမ္းထားလိုက္ပါရေစဗ်ာ။

By the way - 04

ဘာရယ္ေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ စာမေရးျဖစ္တာ အေတာ္ၾကာေပါ့။ မိန္းမ ရၿပီးကတည္းက စာအေရးက်ဲေနတာကို သတိထားမိတဲ့လူေတြ ရိွေနႏိုင္ပါတယ္ေလ။ မသိရင္ ခ်စ္ခ်စ္က စာမေရးခိုင္းလို႕ စာမေရးျဖစ္တာလို႕ ထင္ေနအံုးမယ္။ အမွန္ကေတာ့ ကိုယ္တုိင္လည္း မအားတာ ပါသလို စာေရးဖို႕ စိတ္မပါတာလည္း ရိွတယ္။ စာေရးဖို႕ စိတ္မပါတာက မထူးဆန္းပါဘူး။ သူမ်ားေရးတဲ့ စာေတြ မဖတ္ႏိုင္မွေတာ့ ကိုယ္တုိင္လည္း စာေရးခ်င္စိတ္ မရိွေတာ့ပါဘူး။ ဟိုဟိုဒီဒီ ေရးဖို႕ အေၾကာင္းေတြလည္း ေခါင္းထဲမွာ ခဏေလးေပၚ ခဏေလး ေပ်ာက္ ျဖစ္ေနတယ္။ စာမေရးျဖစ္တာ တျခား မဟုတ္တာေတြ လုပ္ၿပီး ရွဳပ္ေနတာလည္း ပါတယ္။ မဟုတ္တာ လုပ္တယ္ဆုိတာကို တျခား မေတြးပါနဲ႕။ မ်က္ႏွာစာအုပ္မွာ ဂိမ္းေဆာ့ေနတာမ်ိဳးကို ေျပာတာပါ။ အခုတေလာ မဆုိသေလာက္ေလး အားလာလုိ႕ စာေလး ေရးပါအံုးမယ္ေလ။

ဘာရယ္ေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ ရံုးမွာ အေျပာင္းအလဲေတြ အရမ္းမ်ားတယ္။ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးက လူႀကီးပိုင္းေတြ အလုပ္ထြက္တာေတြ ရိွတယ္။ သက္ေတာ္ရွည္ႀကီးေတြ အလုပ္ထြက္ေတာ့ ကိုယ္ေတြလို ငေျမာက္ငေျခာက္ေတြ ဘာရယ္မဟုတ္ မ်က္ခုံးလွဳပ္တာမ်ိဳးပါ။ ေခါင္ခ်ဳပ္အသစ္လည္း ခန္႕ထားတယ္။ ေခါင္ခ်ဳပ္အသစ္ဆုိေတာ့ ထံုးစံအတုိင္း ရက္ေပါင္း ၁၀၀ အတြင္းမွာ ေတာ္လွန္ေရးေတြ လုပ္ၾကသည္ေပါ့။ ျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲေရးေတြ အမ်ားႀကီး လုပ္ဖို႕ တာစူထားပံုပဲ။ ဟိုလူကို ဒီေျပာင္း ဒီလူကို ဟိုေျပာင္း၊ ဟိုဌာနနဲ႕ ဒီဌာန ေပါင္း၊ အဲဒီလိုပဲ ဌာနအသစ္ေတြ မန္ေနဂ်ာအသစ္ေတြ ျမင္ရအံုးမယ္။ အလုိက္သင့္ေလး ေျပာင္းလဲႏိုင္ဖို႕ ျပင္ဆင္ရင္းနဲ႕ အေျပာင္းအလဲ ဆုိတာ သိပ္မႀကိဳက္တတ္တဲ့ ကၽြန္ေတာ္အတြက္ေတာ့ ဘာေတြ ျဖစ္လာမလဲ ဆုိတာကို ရင္ခုန္ဖင္တုန္ ေစာင့္စားရင္းေပါ့ဗ်ာ။

ဘာရယ္ေတာ့ မဟုတ္ဘူး ဘုန္းႀကီးအမွဳ ရြာပတ္ေနတယ္။ ရံုးမွာ ကၽြန္ေတာ့္အဖြဲ႕ထဲက ဝန္ထမ္းတေယာက္ အိႏိၵယျပန္ဖို႕ဆုိၿပီး ၂ ပတ္ ခြင့္တုိင္ထားၿပီး ခြင့္ရက္ျပည္႕တဲ့အခ်ိန္ ရံုးျပန္မတက္ဘူး။ တနလာၤေန႕ ရံုးတက္ရမွာကို မတတ္ႏိုင္တဲ့ အေၾကာင္း အိႏိၵယကေန ဖုန္းဆက္ၿပီး အေၾကာင္းၾကားတယ္။ သူ႕ ေယာက္ခမက ပတ္စ္ပို႕ သိမ္းထားလို႕ ျပန္လာလို႕ မရတဲ့အေၾကာင္း ေျပာျပတယ္။ လိမ္တာလား အမွန္လား ဆုိတာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း မသိဘူး။ အဲဒီလိုနဲ႕ ၃ ပတ္ၾကာေတာ့လည္း ျပန္မလာ၊ ၁ လ ၾကာေတာ့လည္း ေပၚမလာ၊ စာမလာ သတင္းမၾကား။ စကၤာပူမွာ ငွားေနတဲ့ အိမ္ကို သူ႕အသိ သူငယ္ခ်င္းေတြ သြားစံုစမ္းေတာ့ စကၤာပူကို ျပန္လာၿပီး ၃ ရက္ေလာက္ ေနၿပီး ခရီး ျပန္ထြက္သြားတယ္တဲ့။ အိႏိၵယက သူ႕မိန္းမကို ဖုန္းဆက္ၾကည္႕ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ရံုးက သူ႕ကို အလုပ္ကိစၥအတြက္နဲ႕ အင္ဒိုနီးရွားကို သြားရမယ္လို႕ ေျပာထားတယ္တဲ့။ ကိုယ္ေတာ္က ၾကားထဲမွာ ႏွစ္ပင္လိမ္ၿပီး ေပ်ာက္ေနၿပီ။ အိႏိၵယမွာလည္း မရိွ၊ စကၤာပူက အိမ္မွာလည္း မေန၊ တကယ္ပဲ အင္ဒိုနီးရွားကို ထြက္သြားလား ဆုိတာလည္း မသိ။ အလုပ္မတက္ပဲ ခြင့္မဲ့ပ်က္တာ ၃ ရက္ ေက်ာ္သြားရင္ ရံုးရဲ႕ စည္းကမ္းအတိုင္း အလုပ္ ထုတ္ရတယ္ ဆုိေတာ့ သူ႕ အလုပ္ လုပ္ခြင့္ ပါမစ္ကို ဖ်က္သိမ္းရတာေပါ့။ အခုလို မေျပာမဆုိ အလုပ္ျပဳတ္သြားတာ သူ႕အတြက္ နစ္နာႏိုင္သလို ကၽြန္ေတာ္အတြက္လည္း လက္ေမာင္း ျပဳတ္ပါတယ္။ အစစအရာရာ လက္လႊဲလို႕ရတဲ့ ဝန္ထမ္းတေယာက္ မရိွေတာ့ သူ႕အလုပ္ေတြ ကၽြန္ေတာ္ဆီကို ေရာက္လာသတည္းေပါ့ဗ်ာ။

ဘာရယ္ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ဟိုေရး ဒီေရးပါ။ ေနာက္မ်ားမွာ အခြင့္သင့္ရင္ သင့္သလို စိတ္ပါရင္ ပါသလို စာေတြ ေရးပါအံုးမယ္ေလ။

The unpleasant day

ဒီလိုေန႕မ်ိဳးကို တေန႕စာ အလြဲမ်ားလို႕လည္း ေျပာလို႕မရ။ ဘာျဖစ္လို႕လဲ ဆုိေတာ့ ကိုယ့္ေၾကာင့္ လြဲတာမ်ိဳး မဟုတ္ဘူးေလ။ အဲဒီေတာ့ အဆင္မေျပတာေတြ ရိွတဲ့ ေန႕တေန႕လို႕ပဲ ေျပာရမယ္ ထင္တယ္။ ကိုယ့္စိတ္နဲ႕ မတည္႕တာေတာ့ အမွန္ပဲေလ။

ေန႕လည္ပိုင္းေလာက္ မူစတာဖာမွာ ေစ်းဝယ္ဖို႕ ခ်စ္ခ်စ္နဲ႕အတူ ထြက္လာၾကတယ္။ ရထားေပၚ ေရာက္ေတာ့ ခံုေတြက လြတ္ေနတယ္။ အသက္ႀကီးႀကီး ပိန္ေညာင္ေညာင္ တရုတ္ႀကီးတေယာက္က ခံုလြတ္မွာ မထိုင္ပဲ တံခါးေဘးနားမွာ မွီၿပီးရပ္ေနတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ သြားရမယ့္ ခရီးက နည္းနည္းေဝးေတာ့ ခံုေတြ လြတ္ေနတဲ့ အတူတူ ႏွစ္ဦးသား ဝင္ထိုင္လိုက္တာေပါ့။ ထိုင္လိုက္တာနဲ႕ သတိထားမိတာက တံခါးနားက တရုတ္ႀကီး။ သူ႕ဆီကေန အရက္ေစာ္ ထြက္ေနတယ္။ အရက္နံ႕ တေထာင္းေထာင္းေပါ့။ လူကလည္း ယိုင္တုိင္တုိင္ပဲ။

ေသြးဆိုးတဲ့ အရက္သမားတို႕ ထံုးစံအတုိင္း ရစ္ပါၿပီဗ်ာ။ လူႀကီးက မထုိင္ပဲ လူငယ္ေတြက ထိုင္ေနရသလား ဆိုၿပီး ဘာညာကိြကြကို တရုတ္လို ပြစိပြစိ လုပ္ပါတယ္။ တျခားခံုလြတ္ေတြလည္း အမ်ားႀကီး က်န္ေနရဲ႕သားနဲ႕ သူနဲ႕ အနီးဆံုးမွာ ရိွတဲ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ ႏွစ္ေယာက္ကို ရစ္ပါတယ္။ သူ႕ဘာသာ သူ ႀကိဳက္သလို ရစ္ ကိုယ္ေတြကေတာ့ မဆိုင္သလိုပဲ လ်စ္လွ်ဴရွဳ ေဘးမဲ့ ေပးလိုက္တယ္။ သူက မူးေနတဲ့သူဆိုေတာ့ သည္းခံလိုက္တာပဲ ေကာင္းပါတယ္။ ခ်စ္ခ်စ္ကေတာ့ ရွဴးရွဴးရဲွရွဲေပါ့။ ေရွ႕ဘူတာ ေရာက္ေတာ့ သူ႕ဘာသာ ယိုင္တိုင္တုိင္နဲ႕ ဆင္းသြားတယ္။ အသက္တာႀကီးတာ အခ်ိန္က ေလလို ေပါ့ေနေသးတဲ့ လူတေယာက္ေပါ့။ လူ႕ေလာကအတြက္ တေနရာရာမွာေတာ့ အသံုးက် ေကာင္းပါရဲ႕ေလ။

အဲဒီလိုပဲ မူစတာဖာက ျပန္လာေတာ့ အိမ္ကို ဘတ္စ္ကား စီးၿပီး ျပန္ဖို႕ Bus Interchange မွာ တန္းစီ ေစာင့္ရပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ေရွ႕တည္႕တည္႕မွာ အရြယ္လတ္လတ္ ကုလားမက တန္းစီေနတဲ့ ဘားတန္းအျပင္က ေဆြမ်ိဳးေတြကို ႏွဳတ္ဆက္လို႕ မၿပီးပဲ ေရွ႕ကေန တစ္ေနတယ္။ ေနာက္မွာ တန္းစီတဲ့ လူတန္းက သူ႕ကို ေစာင့္ေနရတယ္။ သူ ႏွဳတ္ဆက္လို႕ ဝသြားေတာ့ ေရွ႕ကို ဆက္ေရြ႕သြားတယ္။ ကိုယ္ေတြလည္း ဆက္ေရႊ႕ေပါ့။ ကားေစာင့္ေနရင္း သူ႕ iPhone နဲ႕ Facebook ဝင္ေနတယ္။ ကားလာေတာ့ သူ႕ေရွ႕က လူတန္းက ေရႊ႕သြားၿပီ။ သူကေတာ့ Facebook ေညွာင့္ရင္း လိပ္သြားႏွဳန္းနဲ႕ ေရွ႕ကို မၾကည္႕ပဲ တေျဖးေျဖး ေရႊ႕ရွာတယ္။

အခ်ိဳးမေျပပံုက ဒါနဲ႕ မၿပီးေသးဘူး။ ကားတံခါးဝကို ေရာက္ေတာ့မွ ဖုန္းကို ကပ်ာကယာ သိမ္းၿပီး သူ႕လက္ကိုင္အိတ္ထဲက ပိုက္ဆံအိတ္ကို ျပဴးၿပဲ ရွာပါတယ္။ ဆပ္ျပာသည္ လင္ေပ်ာက္သလို ျပာယာခတ္ ရွာၿပီးတဲ့ေနာက္ ၿပီးသြားၿပီလို႕ ထင္ပါသလား။ မၿပီးေသးပါ။ ပိုက္ဆံအိတ္ထဲက အေၾကြေစ့ေတြကို ထပ္ၿပီး ရွာပါတယ္။ ဒါေလးမ်ားဗ်ာ... အဲဒီ ကုလားမကို မေစာင့္ပဲ ေဘးနားက ေက်ာ္တက္သြားေပါ့လို႕ ေစတနာနဲ႕ အႀကံေပးခ်င္တဲ့သူကို ေျပာျပခ်င္တာက... သူ႕ခႏၶာကိုယ္က ကၽြဲတေကာင္ေလာက္ ရိွေလေတာ့ လက္မွတ္ျဖတ္တဲ့နားမွာ သူ႕ဖင္ သူရင္နဲ႕တင္ လမ္းက ေပ်ာက္သြားပါၿပီ။ ေနာက္လူေတြလည္း ေဗလုဝလို ပိန္ေနရင္ေတာင္မွ ေက်ာ္တက္လို႕ မရပါ။ အေျဖကေတာ့ ပြဲၿပီးတဲ့အထိ ေစာင့္ေပါ့။ တဖက္သားကို နားလည္မွဳ လံုးဝ မရိွတဲ့ အခ်ိဳးမေျပတဲ့ ကၽြဲပါးေစာင္းတီး ကုလားမလို႕ပဲ ေျပာပစ္ခ်င္တယ္။

အသြားခရီးမွာ ႀကံဳတာက တရုတ္ရွဳပ္ အျပန္ခရီးမွာ ဆံုတာက ခ်ီးထုပ္ကုလားမ။ အဲဒီေတာ့ အဲဒီခရီးက တရုတ္ရွဳပ္နဲ႕ ခ်ီးထုပ္ကုလားမ ခရီးလို႕ပဲ ေျပာရမယ့္ကိန္းပဲ။ အဲဒီေန႕ကေတာ့ အေတာ္ေလးကို စိတ္အခ်ဥ္ေပါက္ စိတ္တိုမိတာေတာ့ အမွန္ပါပဲဗ်ာ။

Save 51 lives

ေမလ ၁၅ ရက္ေန႕- စကၤာပူေသြးဘဏ္မွာ ၁၇ ႀကိမ္ေျမာက္ ေသြးလွဴျဖစ္ခဲ့တယ္။
ေသြးလွဴပြဲေတြ လုပ္ရင္း တခါတည္း ေသြးလွဴျဖစ္တာ ဒါနဲ႕ဆို ၄ ႀကိမ္ေျမာက္ ရိွၿပီေပါ့။

Merit Employee Award

2010 ရဲ႕ လက္က်န္ႏွစ္ဝက္အတြက္
အေကာင္းဆံုး ရုန္းအားေကာင္း ႏြားႀကီးဆု...

Marry Points to Note

၁။ စားပြဲ ကုလားထိုင္ ပရိေဘာဂမ်ားကို သန္႕ရွင္းၿပီးလွ်င္ ေသသပ္ သပ္ရပ္စြာ ထားရိွေပးပါ။

၂။ ေန႕စဥ္ အလုပ္မ်ားကို စနစ္တက် အခ်ိန္မွန္ လုပ္ေဆာင္ေပးပါ။

၃။ ဆိုဖာမ်ား ပစၥည္းမ်ားကို မ ၿပီး ၾကမ္းျပင္တခုလံုးကို တံျမက္စည္း လွည္းေပးပါ။

၄။ ၾကမ္းတိုက္ပါက ေျပာင္ေအာင္ အားစုိက္ၿပီး တုိက္ေပးပါ။

၅။ အလုပ္ခိုင္းစရာ ရိွသျဖင့္ လွမ္းေခၚလွ်င္ အျမန္လာေပးပါ။

၆။ လုပ္စရာရိွေသာ အလုပ္မ်ားကို မိမိဘာသာ ဦးေဆာင္ လုပ္ေဆာင္ေပးပါ။ ဥပမာ၊ လွမ္းထားေသာ အဝတ္မ်ား ေျခာက္မေျခာက္ စစ္ေပးရန္၊ အဝတ္မ်ား ေျခာက္ေနပါက ရုတ္ေပးရန္၊ အဝတ္မ်ား ေခါက္ေပးရန္၊ ၿပီးလွ်င္ ဘီရိုထဲမွာ သိမ္းဆည္းေပးရန္။

၇။ ေစတနာအျပည္႕ျဖင့္ အလုပ္ လုပ္ရင္း အရာရာကို ေလ့လာသင္ယူပါ။

၈။ အဂၤလိပ္စာကို ေလ့လာသင္ယူပါ။

၉။ အလုပ္ေပၚမွာ အာရံုစူးစုိက္ၿပီး အေသအခ်ာ လုပ္ေဆာင္ေပးပါ။

၁၀။ တီဗီြ မၾကည္႕ပါႏွင့္။

၁၁။ ဆိုဖာခံုႏွင့္ အိပ္ယာကုတင္ေပၚမွာ မထုိင္ပါႏွင့္။

၁၂။ မၿပီးေသးေတာ့ အလုပ္မ်ားကို ဆက္မလုပ္ပဲ ေယာင္ေျခာက္ဆယ္ မလုပ္ပါႏွင့္။

၁၃။ အိမ္ရိွလူမ်ား အလုပ္ရွဳပ္ေနခ်ိန္တြင္ ကေလးကို ထိန္းေပးပါ။

၁၄။ ႏို႕ေဖ်ာ္လွ်င္ ျမန္ျမန္ေဖ်ာ္ေပးပါ။ အခ်ိန္မဆြဲပါႏွင့္။

၁၅။ မနက္ ၁၀ နာရီတြင္ ကေလးမ်ား စားရန္အတြက္ အသီးမ်ား ျပင္ဆင္ေပးပါ။

၁၆။ မနက္ႏွင့္ ေန႕လည္တြင္ ႏို႕မွဳန္႕ ၅ ဇြန္းကို ေရ ၁၈၀ မီလီလီတာႏွင့္ ေရာၿပီး ေဖ်ာ္ေပးပါ။

၁၇။ ညဘက္တြင္ ႏို႕မွဳန္႕ ၆ ဇြန္းကို ေရ ၂၄၀ မီလီလီတာႏွင့္ ေရာၿပီး ေဖ်ာ္ေပးပါ။

၁၈။ အိမ္ရိွ လူမ်ားနဲ႕ ဧည္႕သည္မ်ားကို မနက္ေရာက္လွ်င္ Good Morning၊ ညဘက္တြင္ Good Night ဟု ႏွဳတ္ဆက္ေပးပါ။

၁၉။ နားမလည္တာမ်ား ရိွပါက ေမးျမန္းပါရန္။

၂၀။ ကေလး အိပ္ခ်င္ေနလွ်င္ ကေလးအတြက္ အိပ္ယာျပင္ေပးပါ။

၂၁။ ၾကမ္းျပင္ေတြ ပစၥည္းတစံုတခု က်ေနပါက ျပန္ေကာက္ၿပီး သူ႕ေနရာတက် ျပန္ထားေပးပါ။

၂၂။ ၾကမ္းျပင္ေပၚကို အစားအေသာက္မ်ား က်သြားပါက ခ်က္ခ်င္း သန္႕ရွင္းေရး လုပ္ေပးပါ။

၂၃။ အိမ္ရွင္မ်ား စားေသာက္ဖုိ႕ ျပင္ဆင္ေပးေနစဥ္ ေရစိုဝတ္တခုကို အဆင္သင့္ ေဆာင္ထားပါ။

၂၄။ ပုရြတ္ဆိတ္မ်ား မလာေစရန္ မီးဖိုေခ်ာင္ကို အစဥ္အၿမဲ သန္႕ရွင္းေနေအာင္ ထားေပးပါ။

၂၅။ လမ္းျဖတ္ကူးပါ ကေလး၏ လက္ကို ကိုင္ဆြဲထားၿပီး ဘယ္ညာႏွစ္ဘက္ရိွ ကားမ်ားကို ေသခ်ာ ၾကည္႕ၿပီးမွ လမ္းျဖတ္ကူးပါ။

၂၆။ လတ္တေလာ အသံုးမျပဳေသာ လွ်ပ္စစ္ပစၥည္းမ်ားကို မီးခလုတ္ပိတ္ေပးထားရန္ သတိရပါ။

၂၇။ ကေလးကိုေရခ်ိဳးေပးၿပီးပါက ေရခ်ိဳးခန္းထဲရိွ ပစၥည္းမ်ားကို စနစ္တက် ျပန္ထားေပးပါ။

၂၈။ ကိုယ္ပိုင္ေရခ်ိဳးခ်ိန္တြင္ အခ်ိန္ အၾကာႀကီး မခ်ိဳးပါႏွင့္။

၂၉။ အမိွဳက္ပံုး ျပည္႕ေနပါက ပလတ္စတစ္အိတ္ကို ခ်ည္ေႏွာင္ၿပီး အမိွဳက္သြားပစ္ပါ။

စကၤာပူမွာ အလုပ္ လာလုပ္တဲ့ အိမ္ေဖာ္မေလးတေယာက္အတြက္ ဘာသာျပန္ေပးထားရတဲ့ စာေလးေတြပါ။ အသက္ ၂၀ ေက်ာ္ေလာက္ ရိွတယ္လို႕ ေျပာပါတယ္။ အိမ္ရွင္က ခိုင္းခ်င္တာကို အဂၤလိပ္လို ေျပာေပမယ့္ သူက နားမလည္ပါဘူး။ သူ႕ရဲ႕အိမ္ရွင္က ကၽြန္ေတာ္ရံုးကပါ။ အဲဒီေတာ့ အိမ္ရွင္က Marry Points to Note When Working ဆိုတာေလး ေပးၿပီး ဘာသာျပန္ေပးဖို႕ အကူအညီ ေတာင္းပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က အဲဒါေတြကို ဘာသာျပန္ေပးလိုက္ေပမယ့္ အဲဒီကေလးမက ျမန္မာစာ မဖတ္တတ္ျပန္ဘူး။ ေကာင္းေရာဗ်ာ။

ျမန္မာျပည္က အလုပ္သမား ေအဂ်င္စီေတြ ပိုက္ဆံတခုပဲ မၾကည္႕ပဲ သားသမီးခ်င္း စိတ္နာစိတ္ေလး ထားေပးၿပီး လိုအပ္သမွ် ျပင္ဆင္ၿပီးမွ ႏိုင္ငံျခားကို လႊတ္ဖို႕ သင့္တယ္လို႕ ထင္ျမင္ယူဆမိပါေၾကာင္း ခင္ဗ်ာ။

The 3rd Myanmar Literature Talk -SG

ဆရာမ ခင္ခင္ထူးရဲ႕ အညာဓေလ့ ရြာဓေလ့

ဆရာခ်စ္စံဝင္းရဲ႕ အေမဟူသည္ အလြမ္းသည္

ဆရာေဖျမင့္ရဲ႕ ဘဝတုိးတက္ဖို႕ စာဖတ္ၾကစို႕

ဆရာေအာင္သင္းရဲ႕ ရပ္ေဝးေျမျခား လူငယ္မ်ားသို႕

စာေပေဆြးေႏြးပြဲမွ ဆရာေနဝင္းျမင့္

စာေပေဆြးေႏြးပြဲမွ ဆရာေအာင္သင္း

A smile speaks them all

So many languages in the world, and a smile speaks them all.

အၿပံဳး...

ပကာသန မပါတဲ့ အၿပံဳး
အမုန္းတရား မပါတဲ့ အၿပံဳး
တည္ၿငိမ္တဲ့ အၿပံဳး
ရင့္က်က္တဲ့ အၿပံဳး
စစ္မွန္တဲ့ အၿပံဳး
ျဖဴစင္တဲ့ အၿပံဳး
ခ်စ္ခင္တဲ့ အၿပံဳး
ေစတနာအျပည္႕နဲ႕ အၿပံဳး။

Fire Fighting

အလုပ္ေတြ မ်ားလြန္းလို႕ ဘေလာ့ဘက္ကို ေျခဦးမလွည္႕မိတာ အေတာ္ ၾကာလွေပါ့။ စာေရးဖို႕ အခ်ိန္ မရသလို စာေရးခ်င္စိတ္လည္း လံုးဝကို မရိွဘူး။ ေရးစရာအေၾကာင္းလည္း ေခါင္းထဲမွာ မစဥ္းစားမိဘူး။ အဲဒီလို မစဥ္းစားႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ေျမြကိုက္ပ်ားတုပ္ ကင္းေမွာင့္ခံေနရသလိုမ်ိဳး ျပႆနာေပါင္းစံုကို တခုၿပီး ေနာက္တခု ဒိုင္ခံ ရွင္းေပးေနရတယ္။ တခုမ်ား ၿပီးသြားလို႕ ေအးသြားၿပီ မထင္နဲ႕ ေနာက္တခုက အရန္သင့္ ေစာင့္ေနတတ္တယ္။ တခါတေလဆို သံုးေလး ငါးခုကို တၿပိဳင္နက္တည္း ရွင္းေပးရတယ္။

အလုပ္မွာ လုပ္သက္ရင့္လာတာနဲအမွ် ေအးေဆးသက္သာတဲ့ ေသးေသးမႊားမႊား အလုပ္ေတြက ကၽြန္ေတာ့္ဆီကို မလာဘူးခင္ဗ်။ တကယ္ကို မိုးမီးေလာင္ေနတဲ့ ျပႆနာမ်ိဳးေတြ ပေရာဂ်က္ေတြ ကၽြန္ေတာ္ဆီ လာတယ္။ အေၾကာင္းျပခ်က္က ခင္ဗ်ားက လြဲရင္ က်န္တဲ့သူေတြ ရွင္းတတ္မွာ မဟုတ္ဘူး ဆုိတာမ်ိဳးေတြ။ အဲဒီလိုနဲ႕ ရံုးရဲ႕ လုပ္ငန္းပိုင္းဆိုင္ရာမွာ Fire fighter ျဖစ္လာတယ္။

Fire fighter ဆိုတာကလည္း တကယ္တမ္းက်ေတာ့ လြယ္တဲ့ အလုပ္ မဟုတ္ပါဘူး။ အရင္ဆံုး ရင္ဆိုင္ရတာကေတာ့ ျပႆနာတက္ေနတဲ့ ပတ္ဝန္းက်င္ကို သည္းခံ ရင္ဆုိင္ရတာပဲ။ ဘာျဖစ္ေနမွန္း မသိလို႕ စံုစမ္းရင္လည္း အေသးစိတ္ မသိရဘူး။ အျပစ္ေတြကို လႊဲခ်ေနတာကိုပဲ နားေထာင္ေနရတယ္။ သူ႕ေၾကာင့္ ဟုိဟာေၾကာင့္ ဒီလူေၾကာင့္ေပါ့။ ဒီလိုနဲ႕ပဲ တခါတေလ ျပႆနာရဲ႕ အဓိက လိုရင္းကို မေရာက္ေတာ့ဘူး။ ဘာေၾကာင့္ ျဖစ္ေနရတယ္ဆုိတဲ့ အေၾကာင္းအရင္းထက္ ဘာျဖစ္ေနမွန္းကို မသိရတာလည္း ရိွတယ္။ ေမးျမန္းရင္လည္း ေျဖတဲ့အသံေတြက ေဒါသသံေတြ စြက္ေနတယ္။ အမုန္းေတြ ေဝေနတဲ့ ပတ္ဝန္းက်င္ အလည္မွာ ငုတ္တုပ္ေလး ထိုင္ေနရတဲ့ ဘဝမ်ိဳးေပါ့။

သည္းခံသင့္သမွ် သည္းခံ။ ျပန္ေအာ္သင့္သမွ် ျပန္ေအာ္၊ ခံစစ္ေရာ တုိက္စစ္ေရာ ေပါင္းစံု ကစားရတဲ့ ကြန္မြန္ဒို ျဖစ္လာရတယ္။ ရာထူးႀကီးတာေတြ ငယ္တာေတြ ေဘးခ်ိတ္ထားလိုက္တာ ၾကာၿပီ။ မွားေနရင္ မွားေနေၾကာင္း ေျပာပစ္ရတယ္။ ရာထူးႀကီးလို႕ လုပ္သမွ် မွန္တာမ်ိဳးမွ မဟုတ္တာေလ။ အေကာင္ႀကီးၿပီး အခ်ိန္မစီးတာေတြ အမ်ားသား။ ကၽြန္ေတာ္လည္း သိလြန္းလို႕ တတ္လြန္းလို႕ ဒီလိုသတ္ကြင္းထဲ ဝင္လာရတာမ်ိဳး မဟုတ္ပါဘူး။ လာသမွ် ျပႆနာေပါင္းစံုကို သိထားသမွ် တတ္သမွ် အေကာင္းဆံုး ဒိုင္ခံေျဖရွင္းရင္း သိသထက္သိ တတ္သထက္တက္ လာရတာမ်ိဳးေပါ့။ ပိုသိလို႕ဆိုၿပီး ျပႆနာေတြပဲ ထပ္ပို႕တယ္။ အဲဒါနဲ႕ သံသရာ လည္ေနတယ္။

အခုခ်ိန္ထိေတာ့ ျပႆနာရွင္းတဲ့ အေကာင္ႀကီးဘဝနဲ႕ ေန႕ေရာ ညေရာ အလုပ္ေတြ ပိေနမိတယ္။ ဝင္လာသမွ် ျပႆနာအားလံုးကို စိန္ေခၚမွဳတခုလို႕ ရွဳျမင္ထားရတယ္။ အဲဒီစိန္ေခၚမွဳေတြက ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ အခြင့္အလမ္းေတြလည္း ျဖစ္လာႏိုင္တယ္။ စိန္ေခၚမွဳတိုင္းမွာ ေအာင္ျမင္တာေတြ ရိွသလို က်ရွံဳးတာလည္း ရိွတယ္။ ေယာင္လည္လည္နဲ႕ အေျဖမထြက္ပဲ ပြဲၿပီးသြားတာမ်ိဳးလည္း ရိွတယ္။ ဒါေပမယ့္ တိုက္ပြဲထဲက ရလိုက္တဲ့ အသိအျမင္နဲ႕ အေတြ႕အႀကံဳကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ အျမတ္ပါပဲေလ။

They are lovely birds...

Silver-beaked tanager


Green Honey-creeper


Saffron Finch

ဒီကေန႕ ညပိုင္း RIO ဆိုတဲ့ ကာတြန္းကား သြားၾကည္႕ျဖစ္ၿပီး အရင္တုန္းက ရိုက္ခဲ့တဲ့ ငွက္ပံုေတြကို သတိတရ ရိွတာနဲ႕ ဘေလာ့ဂ္မွာ တင္ထားလိုက္တာပါ။ တကယ္ေတာ့ ငွက္ကေလးေတြက ခ်စ္ဖို႕ အလြန္ေကာင္းပါတယ္။ အေရာင္အေသြး စံုလင္လွတဲ့ ငွက္ေတြရဲ႕ အလွ၊ တီတီတ်ာတ်ာ အသံေပးေနတဲ့ ငွက္ေတြရဲ႕ ဘာသာစကား၊ အဲဒါေတြကို ခံစားနားဆင္ ရွဳျမင္ႏိုင္ရင္ အျပစ္ကင္းတဲ့ ခ်စ္ျခင္းေတြနဲ႕ ရိုးရိုးရွင္းရွင္းလွပေနတဲ့ ကမာၻႀကီးကို ပိုင္ဆိုင္ေနမွာေပါ့ေလ။

Mother's Home...

အေမ့အိမ္

ေလာကရဲ႕ လမ္းမ်ားေပၚ
ေလွ်ာက္သြားရင္းနဲ႕ ေမာပန္းႏြမ္းနယ္
ႏွလံုးသားက လြမ္းဆြတ္လို႕
တမ္းတမိခဲ့ အေမ့ရဲ႕အိမ္ကို
ေအးျမတဲ့အေမ့ရဲ႕ေမတၱာရိပ္နဲ႕ေဝးခဲ့သူမို႕
တခါတေလ ျပန္လည္ေတြးရင္
ရင္မွာပိုေၾကကြဲ...

ေျခာက္ေသြ႕တဲ့ အိပ္မက္ရွည္ေတြၾကားထဲမွာ
အရိပ္တခု လြင့္ျပယ္
ရက္စက္တဲ့ ေန႕ရက္မ်ား
တုိက္ခုိက္လို႕ အားနည္းေနၿပီဆို
တင္းထားတဲ့ စိတ္ဓါတ္မ်ား
ၿပိဳကြဲသြားမလား စိုးရိမ္လို႕
ရင္မွာဒဏ္ရာမ်ားနဲ႕ နာက်င္ေနၿပီပဲ...

အိမ္ျပန္ခ်င္တယ္ အေႏြးေထြးဆံုး အေမ့အိမ္...

အိမ္ျပန္ခ်င္တယ္ အၿငိမ္းခ်မ္းဆံုး အေမ့အိမ္...

အိပ္မရတဲ့ ညမ်ားစြာထဲ
ရထားဥၾသသံေလးမ်ား ၾကားရင္
အိမ္ျပန္ခ်င္တဲ့ စိတ္ကေလး တားမရဘူး။

မြန္းၾကပ္တဲ့ ၿမိဳ႕ျပလူေနမွဳစနစ္မွာ
စီးေမ်ာရင္းေလ
မၿပီးေသးတဲ့ ခရီးဆံုးတခု
အဆံုးထိေရာက္ဖို႕ ႀကိဳးစားေနသူမွာ
ရိုးသားတဲ့ ေက်းလက္က
အေမ့အိမ္ကေလးအေၾကာင္း ေတြးမိေနလို႕
ျမင္ေယာင္ကာ အိပ္မက္ရင္
အလိုလို ငိုခ်င္တယ္...

အိမ္ျပန္ခ်င္တယ္ အၿငိမ္းခ်မ္းဆံုး အေမ့အိမ္...
အိမ္ျပန္ခ်င္တယ္ အေႏြးေထြးဆံုး အေမ့အိမ္...

အိပ္မရတဲ့ ညမ်ားစြာထဲ
ရထားဥၾသသံေလးမ်ား ၾကားရင္
အိမ္ျပန္ခ်င္တဲ့ စိတ္ကေလး တားမရဘူး။

ေတးေရး ေတးဆိုက ထူးအိမ္သင္ပါ။ သီခ်င္းထဲမွာကေတာ့ ရထားဥၾသသံေလးေတြ ၾကားမိရင္ အေမ့အိမ္ကို လြမ္းတယ္ေပါ့ေလ။ ဒီမွာကေတာ့ ရထားဥၾသသံ မၾကားရဘူး။ ရထားလာရင္ အဝါေရာင္လိုင္း အေနာက္မွာ ရပ္ေနဖို႕ သတိေပးသံေတာ့ ၾကားရတယ္။ ဒါေပမဲ့ အေရွ႕ဘက္ကမ္းေျခကို အလည္တေခါက္မ်ား ေရာက္ခဲ့ရင္ ငါးမိနစ္ျခား ဆင္းလာေနတဲ့ ေလယာဥ္ပ်ံႀကီးေတြကို ျမင္မိရင္ ျမန္မာျပည္ကို ျပန္ခ်င္စိတ္ေတြ တဖြားဖြား ေပၚမိတယ္။ ျမန္မာျပည္ကို ျပန္ထားတာ မၾကာေသးေပမယ့္လည္း အဲဒီလို ေလယာဥ္ပ်ံႀကီးေတြ ျမင္မိလိုက္ရင္ ထပ္ျပန္ခ်င္မိတယ္။

မြန္းၾကပ္တဲ့ ၿမိဳ႕ျပ လူေနမွဳစနစ္ ဆိုတာကိုလည္း ခံစားရတာ အတူတူပါပဲ။ ရန္ကုန္သား ၿမိဳ႕သားျဖစ္ေပမယ့္ စကၤာပူမွာက ပိုၿပီး မြန္းၾကပ္တယ္လို႕ ခံစားမိတယ္။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ေပၚ အေမ့အိမ္က စကၤာပူနဲ႕ ယွဥ္လိုက္ရင္ သီခ်င္းထဲမွာလို ေက်းလက္အိမ္ကေလး ျဖစ္သြားရွာတယ္။ ေနပြင့္တဲ့ မနက္ခင္းခ်င္း အတူတူေတာင္ ရန္ကုန္က မနက္ခင္းက ရိုးရွင္းတယ္၊ ပြင့္လင္းတယ္၊ ေအးခ်မ္းလွတယ္။ စိတ္လြတ္ ကိုယ္လြတ္ အပူအပင္ သိပ္မရိွဘူး။ ေခါင္းထဲမွာ အလုပ္ေတြ တန္းစီ မေနဘူး။ ဒါကေတာ့ စကၤာပူကို ေရာက္ေနတဲ့သူတေယာက္ရဲ႕ ႏွိဳင္းယွဥ္ ခံစားခ်က္ပါ။

အဲဒီအေၾကာင္းေတြ ေတြးမိလိုက္ရင္... အဲဒီအေမ့အိမ္သီခ်င္းကို နားေထာင္မိရင္... ခရီးဆံုးတခု ေရာက္ဖို႕ ေတာက္ေလွ်ာက္ ႀကိဳးစားေနရတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ စိတ္ထဲမွာ ေခတ္မွီဖြံ႕ၿဖိဳး တိုးတက္ေနတဲ့ ေရႊျပည္ႀကီးကို လြမ္းသြားတာကေတာ့ ျငင္းလို႕မရတဲ့ တကယ့္အျဖစ္ပါပဲေလ။ ေပ်ာ္ရာမွာ မေနရ... ေတာ္ရာမွာ ေနရတဲ့ အေဝးေျမေရာက္ ေရႊျပည္သားရဲ႕ ခံစားခ်က္ေတြေပါ့ဗ်ာ။

Merlion Hotel

စကၤာပူရဲ႕ အထင္ကရ ရုပ္တုႀကီးျဖစ္တဲ့ Merlion လည္း အခေပးတည္းခိုရတဲ့ ဟိုတယ္ဘဝကို ဧၿပီလ ၄ ရက္ေန႕ကေန ေမလ ၅ ရက္ေန႕အထိ ၃၂ ရက္တာ ေျပာင္းလဲရွာရေတာ့မယ္။ ငါးျခေသၤ့ရုပ္ႀကီးရဲ႕ ေရွ႕မွာ ၂ ေယာက္အိပ္ အိပ္ခန္းေဆာင္တခုပဲ ပါတဲ့ ဟိုတယ္က တညတာ တည္းခိုခ စကၤာပူေဒၚလာ ၁၅၀ ပါ။ ေရခ်ိဳးခန္း အိမ္သာလည္း ပါပါတယ္။ မနက္စာကိုေတာ့ ဖူလတန္ဟုိတယ္မွာ သြားစားရပါမယ္။ ေစ်းႀကီးလြန္းတယ္လို႕ မဆိုႏုိင္တဲ့ စကၤာပူေဒၚလာ ၁၅၀ ေၾကာင့္ ဟိုတယ္ Booking လုပ္ထားတာ ၃၂ ရက္စာအျပည္႕ပါပဲ။

အခုေတာ့ ျပင္ဆင္တည္ေဆာက္ဆဲ ကာလေပါ့။ မတ္လ ၁၁ ရက္ေန႕မွာ တည္ေဆာက္ေရး လုပ္ငန္းခြင္ကို အၿပီးသပ္ပါမယ္။ မတ္လ ၁၃ ရက္ေန႕ကေန ၁၅ ရက္ေန႔အတြင္းမွာေတာ့ အမ်ားျပည္သူ အလည္အပတ္ ၾကည္႕ရွဳခြင့္ျပဳမယ္လို႕ ၾကားထားပါတယ္။

ဒီေန႕ မရည္ရြယ္ပဲ အဲဒီအနား ေရာက္သြားလို႕ မွတ္တမ္းတင္ ဓါတ္ပံုရိုက္ယူထားခဲ့လိုက္တယ္။

Trust or not?

ဟိုတေလာက အသိတေယာက္က အကူအညီေတာင္းပါတယ္။ စကၤာပူကို အလုပ္ လာရွာဖို႕အတြက္ Show Money ျပခ်င္လို႕ စကၤာပူေငြ ေရာင္းေပးပါတဲ့။ အစိမ္းေတြ ျပရင္လည္း ရပါတယ္လို႕ ေျပာျပေပမယ့္ စလံုးေငြပဲ လိုခ်င္တယ္တဲ့။ ကူညီႏိုင္ရင္ ကူညီေပးပါဆိုလို႕ အဲဒီေန႕က ေပါက္ေစ်းအတုိင္း တြက္ခ်က္ သေဘာတူၿပီး လႊဲေပးမယ္လို႕ ေျပာလိုက္တယ္။ အိမ္ကို ေငြလႊဲဖို႕ မလိုတဲ့အခ်ိန္ ျဖစ္ေပမယ့္လည္း ကူညီေပးလိုက္တယ္။

ေငြကို ဘယ္လို လႊဲေပးရမလဲ ဆုိေတာ့ သူ႕အသိတေယာက္က စကၤာပူကို ေခတၱခဏ အလည္ေရာက္ေနတယ္။ အဲဒီတေယာက္ဆီ စလံုးေငြကို သြားပို႕ေပးရင္ ရၿပီတဲ့။ အဲဒါဆို စကၤာပူဘက္အျခမ္း ကိစၥက ရွင္းတယ္။ ေငြလက္ခံမယ့္သူရဲ႕ ဖုန္းနံပါတ္ကို ယူထားၿပီး ဆက္သြယ္လိုက္ရံုပဲ။ ၿပီးရင္ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဘက္ အဆင္ေျပမယ့္ အခ်ိန္မွာ ေငြလႊဲေပးၾကတာေပါ့။ ရန္ကုန္ဘက္အျခမ္းက ဘယ္လို ေငြလက္ခံယူရမလဲ။ သြားပို႕မွာလား လာယူရမွာလား။ ရန္ကုန္ဘက္မွာ အိမ္အေရာက္ ကိုယ္တုိင္ သြားပို႕ေပးမယ္ဆိုေတာ့ သြားရလာရ လြယ္ကူတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္အဖြားအိမ္ကိုပဲ သြားပို႕ေပးဖို႕ ေျပာလိုက္တယ္။ အဲဒီအထိေတာ့ အားလံုး အဆင္ေျပ အိုေခေနတာေပါ့။

အဆင္မေျပတာေတြက ေနာက္မွ သိလိုက္ရတယ္။ ေငြသြားပို႕တဲ့ေန႕မွာ စာခ်ဳပ္လုပ္သြားၿပီး ေငြလက္ခံ ရယူတဲ့ အိမ္က အဖြားကို လက္မွတ္ထိုးခိုင္းသလို ဦးေလးကိုလည္း အသိသက္ေသေနရာမွာ လက္မွတ္ထိုးခိုင္းတယ္။ အဲဒီအထိကေတာ့ အိမ္က လူႀကီးေတြက အိုေခပါတယ္။ ေငြေရးေၾကးေရးကိစၥမွာ စာခ်ဳပ္ေတြနဲ႕ လုပ္တာကို အတုိင္းအတာ တခုအေနနဲ႕ လက္ခံပါတယ္။ လိုအပ္သလို လက္မွတ္ ထိုးေပးတယ္။ ျပႆနာက စာခ်ဳပ္ကို ယူသြားၿပီး ျပန္သြားၿပီးကာမွ ေနာက္ျပန္လွည္႕လာၿပီး အဖြားကို သက္ေသအေနနဲ႕ ဓါတ္ပံုရိုက္ယူသြားတယ္။ အိမ္က လူႀကီးေတြက အဲဒီကိစၥကို အစာမေၾကျဖစ္ၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ဘက္ကို ဖုန္းဆက္ဗံုးႀကဲပါေလေရာ။

အခုကိစၥမွာ... ဘဝတခု အသစ္စဖို႕ ရိွသမွ်ကို စုေဆာင္းၿပီး ပ်ံသန္းဖို႕ အရွိန္ယူဆဲကာလမွာ အလိမ္အညာ မုသားအိမ္ထဲ ေယာင္မွားဝင္မိမွာ စိုးရိမ္မိလို႕... မိုးၿပိဳခဲ့သည္ ရိွေသာ္ဆိုၿပီး ေျခႏွစ္ေခ်ာင္း မိုးေပၚေထာင္ အိပ္တဲ့ တစ္တီတူးငွက္လိုမ်ိဳး... သံသယကို အေျခခံၿပီး မရည္ရြယ္ပဲ လုပ္သြားတဲ့ အမွားေလးက တဘက္လူရဲ႕ ေစတနာကို ေဝဒနာ ျဖစ္ေစခဲ့တယ္။ ကူညီတတ္တယ္၊ ရက္ေရာတယ္ ဆိုတဲ့ ျမန္မာ့လူေနမွဳဘဝမွာ ေျခႏွစ္ေခ်ာင္း မကယ္ေကာင္းဘူး ဆိုတဲ့စကားက အလကားေပၚလာခဲ့ပံု မေပၚပါဘူး။ အကူအညီလိုေနတဲ့ သူကို ကူညီရတာ မဂၤလာတပါးပါပဲ။ မလိုတဲ့ေနရာမွာ သြားၿပီး ကူေနရတာထက္ တကယ္လိုေနတဲ့သူကို ကူရတာ ပိုေကာင္းတာေပါ့။ ဒါေပ့မယ္ ေျခႏွစ္ေခ်ာင္း မကယ္ေကာင္းဘူးဆိုတဲ့ အဲဒီစကားက ဘယ္ကေန ဘယ္လိုမ်ိဳး ေပၚလာရတာလဲ။

ကၽြန္ေတာ့္ဘက္မွာ အဆင္မေျပတာ အေသးအမႊားေလးေတြလည္း ရိွပါတယ္။ ပံုမွန္မွာဆို ျမန္မာျပည္ကို ေငြလႊဲခ်င္ရင္ ပင္နီဇူလားက လႊဲေနၾကေအးဂ်င့္ကို လႊဲေပးလိုက္ရင္ အဆင္ေျပၿပီ။ ကိုယ္မအားလို႕ ကိုယ္တုိင္ မသြားျဖစ္ရင္လည္း ဘဏ္ကေန ေငြလႊဲေပးလိုက္ရင္ အဆင္ေျပတာပဲ။ အခုဟာက်ေတာ့ တမ်ိဳးပါ။ သူ႕ဘက္ ကိုယ့္ဘက္ အားတဲ့အခ်ိန္ကို ညိွယူရတယ္။ ၿပီးေတာ့ ေငြလက္ခံမယ့္သူ တည္းေနတဲ့ ေနရာကို ကုိယ္တုိင္ အေရာက္ သြားေပးရတယ္။ ဘဏ္ကေန လႊဲေပးလို႕ရတာမ်ိဳး မဟုတ္ဘူး။ အလုပ္ေတြ မအားတဲ့ ၾကားကေန ရံုးဆင္းခ်ိန္မွာ အေျပးတပိုင္း ၿမိဳ႕ထဲသြားရတယ္။ ဖုန္းေတြ ဆက္ရတယ္။ ဆိုလိုခ်င္တာက ေအးဂ်င့္ကေန လႊဲတာေလာက္ မလြယ္ပါဘူး။ အခ်ိန္ကုန္ လူပန္း စိတ္ရွဳပ္ရပါတယ္။

အျပန္အလွန္ ယံုၾကည္မွဳဆိုတာ ရင္းႏွီးခင္မင္ပါတဲ့ လူရင္းေတြၾကားမွာေတာင္ ရိွခဲပါတယ္။ ယံုရပါတယ္ ဆိုတဲ့ လူေတြေတာင္ ယံုၾကည္မွဳကို အလြဲသံုးစား လုပ္တတ္ေသးတာပဲ။ ဒီလိုနဲ႕ပဲ ဖိုးတြမ္တီးဆိုတဲ့ အမွဳေတြက ေပါမ်ားလြန္းေနတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အကၽြမ္းတဝင္ မရိွေသးတဲ့ လူအဖို႕ဆိုရင္ အျပန္အလွန္ ယံုၾကည္မွဳ ရိွဖို႕ဆိုတာ ပိုလို႕ေတာင္ ခက္လွပါတယ္။ ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းေတာင္ မယံုရဲတဲ့ ေခတ္ကို ေရာက္ေနၿပီေလ။

အဲဒါေၾကာင့္ ေျခႏွစ္ေခ်ာင္းကို အေပၚေထာင္ထားတဲ့ တစ္တီတူးလို လူမ်ိဳးရဲ႕ သေဘာသဘာဝကို ကၽြန္ေတာ္ နားလည္ဆင္ျခင္မိတဲ့အေလွ်ာက္ အခုကိစၥမွာ အိမ္က ေျပာသမွ် ဆူသမွ်ကို ေခါင္းငံု႕ခံၿပီး ေရငံုႏွဳတ္ပိတ္ တိတ္တိတ္ေလးပဲ ေနလိုက္ပါတယ္။ ေစတနာကို ေဝဒနာ ျဖစ္ေအာင္ မလုပ္မိေစလိုတဲ့ ဆႏၵေလးပဲ ရင္ထဲမွာ ရိွေနခဲ့လို႕ ဆင္ျခင္ႏိုင္ေအာင္ ေရးမွတ္ထားလိုက္ပါတယ္။

Oh! My Valentine

စကၤာပူက ေသြးဘဏ္မွာ တတိယအႀကိမ္ေျမာက္ စုေပါင္း ေသြးလွဴဒါန္းပြဲကို လုပ္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ပထမအႀကိမ္က ၾသဂုတ္လ ဂ ရက္ေန႕ ၂၀၁၀ ခုႏွစ္မွာ လုပ္ခဲ့တာပါ။ ေသြးအိတ္ေပါင္း ၇၀ လွဴဒါန္းႏိုင္ခဲ့တယ္။ ဒုတိယအႀကိမ္က ႏိုဝင္ဘာလ ၂၈ ရက္ေန႕ ၂၀၁၀ ခုႏွစ္မွာ လုပ္ခဲ့တယ္။ ေသြးအိတ္ေပါင္း ၇၆ အိတ္ လွဴဒါန္းႏိုင္ခဲ့တယ္။ အခုတခါကေတာ့ တတိယအႀကိမ္ေျမာက္ေပါ့။ ေသြးလွဴရွင္ ၉၀ ပတ္ဝန္းက်င္ လာေရာက္ လွဴဒါန္းပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေဆးမေအာင္တာတို႕၊ ေသြးေပါင္တက္ေနတာတို႕၊ သံဓါတ္ အားနည္းေနတာတုိ႕ ရိွတဲ့အတြက္ ၉၀ ေတာ့ ျပည္႕မယ္ မထင္ပါဘူး။ ေသြးဘဏ္က ေသြးအိတ္စာရင္း ျပန္ပို႕ေပးတာကို ေစာင့္ၾကည္႕ရမွာေပါ့။

Oh! My Valentine..... ဆိုတာကေတာ့ ဒီေန႕ ဒူးရင္းသီးထဲမွာ သြားၾကည္႕ခဲ့တဲ့ Wind Orchestra ရဲ႕ ပြဲအမည္ေခါင္းစဥ္ေလးပါ။ ေသြးလွဴတဲ့ ရက္နဲ႕ တုိက္ဆုိင္လုိ႕ ပို႕စ္ေခါင္းစဥ္ကို အဲဒီအတုိင္းပဲ ေပးလိုက္တာပါ။ အေထြအထူး ဘာမွ မရိွပါဘူး။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေမြးေန႕မွာ ေသြးလွဴပြဲ လုပ္ျဖစ္ခဲ့ရင္ေတာ့ အဲဒီလိုအမည္ မေပးျဖစ္တာ ေသခ်ာပါတယ္ေလ။

ဒီေန႕ပြဲကုိ လာေရာက္ကူညီေပးတဲ့ ဘေလာ့ဂါရီႏိုမာန္နဲ႕ စီပံုး-မဟူရာမင္းသားႀကီး ေကာင္ေကာင္မိုတို႕ကို ေက်းဇူးတင္ပါေၾကာင္း မွတ္တမ္းတင္အပ္ပါတယ္။

ျဖည္႕စြက္ခ်က္... ေသြးလွဴဘဏ္က ေသြးယူနစ္ေပါင္း ၇၅ ယူနစ္ ရရိွတဲ့အေၾကာင္း အေၾကာင္းျပန္ပါတယ္။

Chingay 2011 - 02

မွတ္ခ်က္... လက္ရာေကာင္းလို႕ အႀကိဳက္ေတြ႕လို႕ ဓါတ္ပံုေတြ တင္ထားတာမ်ိဳး မဟုတ္ပါ။ အခ်ိန္ အားအားရိွ ပင္နီဇူလားမွာ အခ်ိန္ျဖဳန္းေနတတ္တဲ့ အသိမိတ္ေဆြတခ်ိဳ႕ကို စကၤာပူမွာ ဒီလိုမ်ိဳးပြဲေတြ... သြားသင့္လာသင့္တဲ့ ေနရာေတြ... ရိွပါတယ္ ဆုိတာေလးကို သိေစခ်င္ယံုေလးပါ။ အခ်ိန္တန္လို႕ အိမ္ျပန္တဲ့အခါ စကၤာပူဆိုတာ ဘယ္လိုမ်ိဳးလဲ ဆုိတာ သိရေအာင္ အျမင္မက်ဥ္းရေလေအာင္ ဆိုတဲ့ ေစတနာေလးကို အရင္းခံထားပါတယ္။