.:: Download Myanmar Font (WinKalaw New Version) HERE ::.

Monday, August 31, 2009

Dear Yesterday - 12

မေန႕က မနက္ပိုင္းမွာ ၁၀ နာရီထုိးခါနီးမွ အိပ္ယာႏိုးတယ္။ မိုးဖြဲဖြဲေလး ရြာေနတာနဲ႕ အိပ္ေကာင္းေနတာေပါ့။ သူငယ္ခ်င္း ေရာက္ေနတာနဲ႕ တစ္ညလံုး နီးပါး စကားေျပာေနလုိ႕ အိပ္ရာ၀င္ ေနာက္က်ခဲ့တာလည္းပါမယ္။ မနက္ပိုင္းမွာ ရႊန္းမီဆီကို သနပ္ခါးတံုးနဲ႕ ေက်ာက္ပ်ဥ္ သြားပို႕ေပးဖို႕ ရိွေနေပမယ့္ မိုးက တဖြဲဖြဲ ရြာေနတာနဲ႕ အျပင္ထြက္ဖို႕ကို တြန္႕ေနမိတယ္။ သူငယ္ခ်င္းဆီကိုလည္း ရန္ကုန္က ဖုန္းလာေနေတာ့ သူ႕ကိုေစာင့္ရင္း အျပင္မထြက္ျဖစ္ဘူး။ ေန႕လည္ ၁၂ နာရီထိုးခါနီးမွ အိမ္ျပင္ထြက္တယ္။

ရႊန္းမီကလည္း သူ႕ဆီကို ထြက္လာရင္ ဖုန္းေခၚပါဆိုပဲ။ ကၽြန္ေတာ့္ေနတဲ့ ေနရာကေန သူေနတဲ့ ေနရာနားက ဘူတာေရာက္တဲ့အထိ စုစုေပါင္း နာရီ၀က္ေလာက္ သြားရတယ္။ အိမ္က စထြက္လာကတည္းက ဆက္တုိက္ ေခၚလိုက္ရတဲ့ဖုန္း ကိုင္မယ့္သူကို မရိွရွာဘူး။ သီခ်င္းပဲ နားေထာင္ေနရတယ္။ သူ႕ေနတဲ့ ေနရာနားက ဘူတာကို ေရာက္ေနတာေတာင္ ဖုန္းမကိုင္ဘူး။ ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ ေရာက္ရိွေနၾကာင္း မတ္ေဆ့ခ်္ ပို႕လိုက္ရတယ္။ အဲဒီေတာ့မွ ဖုန္းျပန္ေခၚတယ္။ မီးဖိုေခ်ာင္ထဲ ေရာက္ေနလို႕ဆိုပဲ။ အဲဒါနဲ႕ ဘူတာထဲမွာပဲ ေစာင့္ေနလိုက္တယ္။ တေအာင့္ေလာက္ၾကာေတာ့ ရႊန္းမီ ေရာက္လာတာနဲ႕ ေပးစရာေတြကို ေပးၿပီး ျပန္လာခဲ့လုိက္တယ္။

အိမ္လာလည္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းက မ်က္မွန္ကိုင္း နည္းနည္းေခ်ာင္ေနလို႕ ျပင္ခ်င္တယ္ဆိုတာနဲ႕ မ်က္မွန္ဆိုင္ရိွတဲ့ ေရွာ့ပင္းေမာလ္ဘက္ကို ထြက္လာခဲ့လိုက္တယ္။ မ်က္မွန္ဆိုင္နား မေရာက္ခင္ လက္စြပ္ေတြ ဆြဲႀကိဳးေတြ ေရာင္းတဲ့ ရတနာဆိုင္ေတြေရွ႕က ျဖတ္ေလွ်ာက္မိေတာ့ ဘာရယ္မဟုတ္ဘူး ေလ့လာခ်င္စိတ္ေတြ တဖြားဖြား ေပၚေနတယ္။ လာရင္းကိစၥက မ်က္မွန္ကိစၥဆိုေတာ့ မ်က္မွန္ဆိုင္ပဲ အရင္၀င္လုိက္တယ္။ မ်က္မွန္ဆိုင္ကေန ထြက္ေတာ့ ေအာက္ခံေဘာင္းဘီနဲ႕ ေျခအိတ္ရွည္ေတြ သြား၀ယ္ျဖစ္ေသးတယ္။ ခ်က္ပလက္ကားေလးေတြ ျပထားလုိ႕ သူငယ္ခ်င္းနဲ႕ ေငးၾကေသးတယ္။ ကားေစ်းေတြက ၃ ေသာင္းေက်ာ္ကေန ၈ ေသာင္းေက်ာ္အထိ အစားစားပဲ။

ဟိုဟုိဒီဒီ ေငးရင္းနဲ႕ မထူးပါဘူးကြာဆိုၿပီး လက္၀တ္ရတနာဆိုင္ထဲကို ၀င္ငမ္းလိုက္တယ္။ လက္စြပ္ေလးေတြ ငမ္းရင္းနဲ႕ အေရာင္းစာေရးမေတြပါ အဆစ္ယူၿပီး ငမ္းလိုက္တာေပါ့။ လက္စြပ္ေလးေတြက ၾကည္႕ေတာ့တာ ဘာမွမဟုတ္တာ ေစ်းကေတာ့ မနည္းဘူး။ ျမန္မာေငြနဲ႕ တြက္ရင္ ၁၅ သိန္း ပတ္၀န္းက်င္ပဲ။ ဒီဇိုင္းေတြကေတာ့ အေတာ္လွတယ္။ ဘယ္ဟာကို ေရြးလို႕ ေရြးရမွန္းေတာင္ မသိဘူး။ ေရႊျဖဴ ေရႊ၀ါ ႀကိဳက္သလို ေရြးလို႕ရတယ္။ ေစ်းကေတာ့ အတူတူပဲ။ လိုခ်င္တဲ့ ဒီဇိုင္းပံုစံနဲ႕ ေရႊအမ်ိဳးအစား အဆင္သင့္ မရိွေသးလို႕ မွာခ်င္ရင္ေတာ့ သံုးလ ႀကိဳမွာရတယ္ ဆိုပဲ။ အေရာင္းစာေရးမေတြက ေသေသခ်ာခ်ာ ရွင္းျပတဲ့အတြက္ မသိတဲ့ဟာေတြ အေတာ္ေလး သိလုိက္ရတယ္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့လည္း လွလွေလး ၿပံဳးျပၿပီး ျပန္လာခဲ့တယ္။

ညေနေစာင္း ၄ နာရီမွာေတာ့ စီတီးေဟာလ္ဘက္ကို ေရာက္ျဖစ္ခဲ့ေသးတယ္။ သူငယ္ခ်င္းနဲ႕ အတူပါလာတဲ့ ညီငယ္တစ္ေယာက္က ျမစ္ႀကီးနားကို ေငြလႊဲဖို႕အတြက္ပါ။ သြားရတာ ေ၀းလြန္းလို႕ အေထြအထူး လုပ္စရာ မရိွရင္ အဲဒီေနရာကို သိပ္မေရာက္ျဖစ္ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ညီတစ္ေယာက္ ေက်ာင္းေလွ်ာက္ဖို႕အတြက္ ဘဏ္စာရင္းျပထားတဲ့ စာရြက္ ရန္ကုန္က ပို႕လိုက္တာ သြားယူဖို႕ရိွတာနဲ႕ လိုက္သြားျဖစ္ခဲ့တယ္။ ေငြေစ်းက အေတာ္ေလး က်ေနတယ္။ အျမင့္ဆံုးကို ၁ ေဒၚလာကို ၇၇၂ က်ပ္ပဲ ေပးတယ္။ တခ်ိဳ႕ဆိုင္ေတြက ၇၇၀ က်ပ္ပဲ ေပးတယ္။ ေငြလႊဲစရာရွိတာေတြ လႊဲၿပီးေတာ့ ဖုန္းကဒ္၊ သေျပပန္းတစ္ခက္နဲ႕ ေရွာက္သီးတစ္လံုး ၀ယ္ၿပီး ျပန္လာခဲ့လိုက္တယ္။ သူငယ္ခ်င္းကေတာ့ ေတာင္ႀကီးေမာက္မယ္နဲ႕ ယမ္ယမ္ခ်ဥ္စပ္ေတြ ၀ယ္သြားတယ္။

မနက္ကတည္းက တဖြဲဖြဲရြာေနတဲ့ မိုးစက္ပြင့္ေတြက ညေနေစာင္းတဲ့အထိ တိမ္ညိဳေတြၿပိဳၿပီး ရြာေနတုန္းပဲ။ အဲဒီလိုပဲ မနက္ကတည္းက တေျမ႕ေျမ႕ လြမ္းေနတဲ့ အလြမ္းေတြက ညအိပ္ရာ၀င္တဲ့အထိ တသိမ့္သိမ့္ပါပဲ။

အလြမ္းမိုးေတြ ရြာေစြခဲ့တဲ့ မေန႕ကေပါ့...

Friday, August 28, 2009

More than 22

ႏွစ္ဆယ့္ႏွစ္ထက္ ပိုမ်ားတယ္လို႕ ဖတ္မိၾကမလားပဲ။ တကယ္ေတာ့ ႏွစ္ဆယ့္ႏွစ္ မဟုတ္ပါဘူး။ တူးတူးပါ။ မိဆိုး သီခ်င္းကိုဆိုတဲ့ အဆုိေတာ္ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ပိုမ်ားတယ္ဆုိတာကလည္း သာသြားတယ္ေပါ့။ အားလံုးကို ျပန္ခ်ဳပ္လိုက္ရင္ အေျဖကေတာ့ တူးတူးသာပါ။

အဲဒီ တူးတူးသာဆိုတာ စာေရးဆရာမေပါက္စ ဆိုပဲ။ ေပါက္စဆိုတာ ဗလသိပ္မႀကီးဘူးလို႕ ေျပာခ်င္တာပါ။ ေသခ်ာတာကေတာ့ သူေရးခဲ့တာေတြကို တစ္ခါမွ မဖတ္ခဲ့မိပါဘူး။ မဖတ္မိတာလည္း သိပ္ၿပီးမဆန္းလွပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္က မဂၢဇင္းေတြမွ မဖတ္တာ။ သူက မဂၢဇင္းေတြ ဂ်ာနယ္ေတြမွာ ေရးတာဆိုပဲေလ။ ဂ်ာနယ္ကလည္း ႏိုင္ငံတကာအေၾကာင္းေတြပါတဲ့ဂ်ာနယ္ေတြနဲ႕ ေဘာလံုးဂ်ာနယ္ေတြေလာက္ပဲ ဖတ္ျဖစ္တာ။ ကုမုျဒာေတာ့ ဖတ္ျဖစ္တယ္။ တခါတေလ ေစ်းႀကီးႀကီးေပးရတဲ့ ျမန္မာတုိင္းမ္ကို ၀ယ္ဖတ္ျဖစ္တယ္။

အမွတ္မထင္ ဘ၀မွာ သူနဲ႕ သိကၽြမ္းခြင့္ရလိုက္တယ္။ တျခားကေလာင္နဲ႕ ေရးတဲ့ စာေတြကို သေဘာက်မိလို႕ အဲဒါကို သိတဲ့သူအခ်ိဳ႕က မိတ္ဆက္ေပးခဲ့တယ္။ ထံုးစံအတုိင္း တည္႕လွတယ္ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ သူလည္း ငေပ ကၽြန္ေတာ္လည္း ငေတ ဆိုေတာ့ အဆင္ေတာ့ ေျပေနတာပဲ။ သူက ငေပဆိုတဲ့ အဆင့္ထက္ ပိုျမင့္သြားတာက ငေပါေဂဟာႀကီးမွာ ငေပါနာယကပါ လုပ္လိုက္ေသးတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ကိုေတာင္ သူတုိ႕လို မေပါတတ္လို႕ သနားမိတယ္ ဆိုပဲ။

အရင္တုန္းကေတာ့ သူ႕အလုပ္မွာ နည္းနည္းအားေနပံုပဲ။ အၿမဲတမ္း စိမ္းေနတတ္တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက စကားေတြ ေျပာျဖစ္တယ္။ ဟိုေရာက္ ဒီေရာက္ပါပဲ။ ျငင္းလုိက္ ခုန္လိုက္ ကိုက္ၾကတာေပါ့။ သူ စကၤာပူကို လာလည္တုန္းကလည္း ေတြ႕ျဖစ္လိုက္ေသးတယ္။ မုန္႕လိုက္ေကၽြးပါဆိုလို႕သာ သြားေကၽြးရတာ သူ႕ကိုလည္း မျမင္ဖူးဘူး။ သူကလည္း ကၽြန္ေတာ့္ကို မျမင္ဖူးဘူး။ ညစာေကၽြးေတာ့လည္း ကုန္ေအာင္ မစားႏိုင္ဘူး။ ပိုေနတာေတြ အမ်ားႀကီး။ ေျပာေတာ့ ေလတစ္လံုး မိုးတစ္လံုးနဲ႕ တမုန္းဆြဲမယ္ စားမယ္ ေသာက္မယ္ဆိုၿပီး တကယ္တမ္းက်ေတာ့ ခ်ိဳမိုင္မိုင္ ကျပသြားတယ္။

အဲဒီေနာက္ပိုင္းေတာ့ မအားရွာေတာ့ဘူး။ နီေနတာ မ်ားတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း စိမ္းေနတတ္တဲ့သူေတြ နီေနရင္ သိပ္ၿပီး အာလူး မေပးခ်င္ဘူး။ သူတုိ႕ တကယ္ကို အလုပ္ေတြမ်ားၿပီး မအားရွာဘူးလို႕ပဲ ျမင္မိလို႕ မေႏွာင့္ယွက္ေတာ့ဘူး။ သူ႕ဘေလာ့မွာလည္း စာ သိပ္မေရးေတာ့ဘူး။ သူ႕ရဲ႕ တျခားကေလာင္ခြဲကိုလည္း သိပ္မျမင္ရေတာ့ဘူး။ ဂီတာပဲ တီးေနသလား။ ကက္ဆက္ကို ေစာင္ၾကမ္းႀကီးအုပ္ၿပီး သီခ်င္းပဲ သြင္းေနသလား။ ဘာေတြ ရွဳပ္ၿပီး ဘာေတြ လုပ္ေနလဲေတာ့ သူပဲ သိမွာပါ။ ကၽြန္ေတာ္လည္း မေမးပါဘူး။

သူ႕ဘေလာ့မွာ ၂၀၀၈တုန္းက တင္ထားတဲ့ အမွတ္တရရက္စြဲမ်ား-၂ကို ဖတ္ၿပီးေတာ့ “ဆင္းရဲသည္ျဖစ္ေစ ခ်မ္းသာသည္ျဖစ္ေစ... နာသည္ျဖစ္ေစ အိုသည္ျဖစ္ေစ... တေယာက္ကိုတေယာက္ ေသတပန္သက္တဆံုး ခ်စ္ခင္ပါမည္ဟု ကတိျပဳပါသည္” ဆိုတဲ့ ခရစ္ယာန္ဘာသာ၀င္ေတြ မဂၤလာေဆာင္တဲ့အခ်ိန္မွာ အျပန္အလွန္ ဂတိက၀တ္ျပဳတဲ့ စာသားေလးကို သေဘာက်ေၾကာင္း ေျပာမိေသးတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ မဂၤလာေဆာင္တဲ့အခါ အဲဒီလိုမ်ိဳးေလး လုပ္လုိ႕ရသလားဆိုတာ ေမးျဖစ္ခဲ့တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ခရစ္ယာန္ မဟုတ္ပါဘူး။

ဒီေန႕က သူ႕ေမြးေန႕ပါ။ ေရွ႕ရက္တုန္းက သူ႕အစ္ကို ကိုေနာင္ႀကီးရဲ႕ ေမြးေန႕ဆိုပဲ။ သူ႕ေမြးေန႕အတြက္ အထူးစပါယ္ရွယ္ ဒီစာကို တကူးတက ေရးလိုက္တာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ သူက ဘာမို႕လို႕ ေမြးေန႕အတြက္ အမွတ္တရ ပို႕စ္ေရးတင္ရသလဲ ေမးခ်င္ေနတဲ့သူေတြရိွခဲ့ရင္ အေျဖကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ဇူလိုင္ လုပ္ခ်င္တာကို လုပ္တတ္ပါတယ္။ သူကေတာ့ ဘာမွမဟုတ္ပါဘူး။ အေျဖက ရွင္းပါတယ္ေနာ္။

မတူးတူးသာေရ... ေမြးေန႕အမွတ္တရေလး ဆုေတာင္းေပးလုိက္ပါတယ္။
ေအးအတူ ပူအမွ်... မိသားစုဘ၀ေလးမွာ ေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္ႏူး ေပါေတာေတာ ေနႏိုင္ပါေစဗ်ာ။

Wednesday, August 26, 2009

It's your love

It's your love

Dancing in the dark middle of the night
Taking your heart and holding it tight
Emotional touch touching my skin
And asking you to do what you've been doing all over again

Oh it's a beautiful thing don't think I can keep it all in
I just gotta let you know what it is that won't let me go

It's your love
It just does something to me
It sends a shock right through me
I can't get enough
And if you wonder
About the spell I'm under
Oh it's your love

Better than I was, more than I am
And all of this happened by taking your hand
And who I am now is who I wanted to be
And now that we're together,
I'm stronger than ever
I'm happy and free

Oh it's a beautiful thing,
Don't think I can keep it all in
If you asked me why I've changed,
All I gotta do is say your sweet name

It's your love
It just does something to me
It sends a shock right through me
I can't get enough
And if you wonder
About the spell I'm under
Oh, it's your love

Oh it's a beautiful thing,
Don't think I can keep it all in
I just gotta let you know what it is that won't let me go

It's your love
It just does something to me
It sends a shock right through me
I can't get enough
And if you wonder
About the spell I'm under,
Oh it's your love
It's your love, it's your love, it's your love

အခုတေလာ နားေထာင္ျဖစ္ေနတဲ့ သီခ်င္းေလးေပါ့။ မူရင္းအဆိုေတာ္က Tim McGraw ပါ။ ၁၉၉၇ မွာ ထုတ္ေ၀ခဲ့တဲ့ Everywhere ဆိုတဲ့ Album အထဲမွာ ပါတဲ့ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ေပါ့။ အဲဒီသီခ်င္းနဲ႕ပဲ Country Music Award ေတြ ဆြတ္ခူးခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ဂ်ာမန္အဆိုေတာ္ Gil Ofarim ျပန္ဆိုထားတာကို ပိုသေဘာက်မိတယ္။ နားေထာင္ရတာ ပိုၿပီး အဆင္ေျပတယ္။

သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က ခ်စ္သူေရးရာနဲ႕ ပတ္သက္ၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ကို အႀကံေပးဖူးတယ္။ ျမန္မာျပည္မွာ ေနေနေသးတဲ့ အေ၀းေရာက္ခ်စ္သူမ်ိဳးကို ထားေနမယ့္အစား စကၤာပူက တစ္ေယာက္ေယာက္ကို ႀကိဳက္လုိက္ ခ်စ္လုိက္ရင္ ပိုၿပီး အဆင္မေျပဘူးလားတဲ့။ သူကေတာ့ ေစတနာနဲ႕ အႀကံေပးတာပါ။ သူတြက္ျပတာေတြကို နားလည္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေျပာရတာလည္း ခက္သား။ ခ်စ္တယ္ဆိုတာ ေစ်းတြက္ တြက္လို႕ရတာမ်ိဳးမွ မဟုတ္တာ။

ဘယ္သူေတြ ဘာပဲေျပာပါေစ... မွန္တာပဲ ဒို႕လုပ္ေနသည္... ဆိုၿပီး ျမန္မာ့ရုပ္ျမင္သံၾကားမွာ လႊင့္ခဲ့ဖူးတဲ့ သီခ်င္းထဲက စာသားေတြကို ေကာ္ပီယူၿပီး မေျပာခ်င္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ေသခ်ာတာတစ္ခုက အေတာ္ေလးကို ေျပာင္းလဲပစ္ေနတယ္ ဆိုတာပါပဲ။ အေနအထိုင္ အျပဳအမူ အရာရာေပါ့။ အဲဒါေတြကို ဘယ္သူမွ မယံုလည္း ေအးေဆးပါပဲ။ တစ္ေယာက္ေသာသူ သိရင္ ေက်နပ္ပါတယ္ေလ။

Monday, August 24, 2009

The man in the box



တကယ္ေတာ့ ငါဟာ လူေတာ့ လူ... သို႕ေပမယ့္
ရင္မွာ နာက်ည္းစရာေတြ မ်ားလြန္းေနတဲ့
အလြမ္းဒဏ္ရာမ်ားနဲ႕လူ...
ဒါဆို ျငိမ္းခ်မ္းမွဳေတြ ေ၀းေနတဲ့
စည္းေဘာင္အတြင္းက ရုပ္၀တၳဳမဟုတ္တဲ့
လူသားတစ္ေယာက္ေပါ့...
ဒါကို တျခားသူ သိဖုိ႕ လိုသလားေဟ့...

Friday, August 21, 2009

Dancing Lady

ပန္းေတြဟာ ခ်စ္ေမတၱာကို ေဖာ္က်ဴးတဲ့ေနရာမွာ စစ္မွန္တဲ့ ဘာသာစကားေတြတဲ့...
အက်ည္းတန္... မွန္ႀကိဳက္ဆုိသလိုမ်ိဳး ကၽြန္ေတာ္လည္း ပန္းေတြကို ခ်စ္ပါတယ္။ ပန္းေတြကို ျမတ္ႏိုးတတ္တဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ကို ခ်စ္ေမတၱာ ေဖာ္က်ဴးတဲ့ ဘာသာပန္းစကားေတြ ပိုင္ႏိုင္ေလာက္တယ္ဆိုၿပီး ခ်စ္မွဳေရးရာမွာ ကၽြမ္းက်င္တယ္လို႕ ထင္သြားၾကရင္ အဲဒီအျမင္ကို ခ်က္ခ်င္းျပင္ေပးပါလို႕ ေတာင္းဆိုခ်င္ပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀ရဲ႕ ဥယ်ာဥ္ထဲမွာ ပန္းေတြ အမ်ားႀကီး အခ်ိန္ရာသီအလိုက္ ဖူးပြင့္ခဲ့တယ္။ တခ်ိဳ႕ပန္းေလးေတြက အေတာ္လွတယ္။ ဒါေပမယ့္ ရနံ႕မေမႊးဘူး။ တခ်ိဳ႕ပန္းေတြက သိပ္မလွဘူး။ ဒါေပမယ့္ ရနံ႔သင္းႀကိဳင္တယ္။ တခ်ိဳ႕ပန္းေတြက ဖြင့္ထြားလွတယ္။ တခ်ိဳ႕ပန္းေတြက ေသးသြယ္လွတယ္။ တခ်ိဳ႕ပန္းေတြက ပင္ယံေခါင္ထိပ္ ျမင့္ျမင့္စြင့္စြင့္မွာ ပြင့္ဖူးၾကတယ္။ တခ်ိဳ႕ပန္းေတြက ေျမလႊာနဲ႕ကပ္ၿပီး သိမ္သိမ္ေမြ႕ေမြ႕ ဖူးပြင့္ၾကတယ္။

တကယ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ဟာ ဥယ်ာဥ္မွဴးတစ္ေယာက္လို ပန္းေလးေတြကုိ ပင္ယံထက္မွာ ၾကြၾကြရြရြေလး ပြင့္ဖူးေနဖို႕ မေျခြရက္ခဲ့သူပါ။ အဲဒါေၾကာင့္ သူငယ္ခ်င္း က်ားႀကီးေတြက ေျပာၾကပါတယ္။ ေစာက္အ... တဲ့။ မင္းမခူးလည္း တျခားသူေတြ ခူးမွာပဲတဲ့။ တျခားသူေတြ ခူးကာမွ ခူးေရာေလ။ ကိုယ္မွ မခူးရက္ခဲ့တာ။ လွေသြးၾကြယ္ခ်ိန္မွာ လွလွေလး ဖူးပြင့္ေနေစခ်င္တယ္။ မပန္ခင္မွာ ေျခြရက္တဲ့သူေတြထဲမွာ မပါခဲ့ေတာ့လည္း ဒီဘ၀ ဒီမွ် ရိွပါေစေတာ့။

ဒီဘ၀ ဒီမွ်နဲ႕ ရိွပါေစေတာ့လို႕ ႏွလံုးသြင္းထားၿပီးေနကာမွ ခ်စ္ဒုကၡက ဖန္လာျပန္တယ္။ ေႏြေခါင္ေခါင္မွာ ပြင့္ေနတဲ့ ႏွင္းပန္းျဖဴျဖဴအေပၚ ဇူလိုင္မိုးေတြ ရြာသြန္းမိခဲ့တယ္။ ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးက သူငယ္ခ်င္းေတြရဲ႕ မဂၤလာေဆာင္ကို ဓါတ္ပံုရိုက္ေပးမယ္ဆိုၿပီး ေမြးရပ္ေျမကို ေျခခ်မိခဲ့တယ္။ မဂၤလာေဆာင္ မေရာက္ခင္မွာ ရန္ကုန္က သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ ၄ ေယာက္သား က်ိဳက္ထီးရိုးဘုရား သြားဖူးလိုက္ေသးတယ္။ က်ိဳက္ထီးရိုးက ျပန္ေရာက္ၿပီးၿပီးခ်င္း ေနာက္တစ္ရက္မနက္မွာ သူငယ္ခ်င္းရဲ႕ မဂၤလာေဆာင္။ အဲဒီေန႕က ေဖေဖာ္၀ါရီ ၁၂ ျပည္ေထာင္စုေန႕ေပါ့။ ဘုရားသြားတုန္းက ေျခလ်င္တက္ခဲ့တာဆိုေတာ့ လူလည္း အေတာ့္ကိုႏြမ္းဖတ္ေနၿပီ။ မသြားေတာ့ဘူးကြာလို႕ေတာင္ အဲဒီတုန္းက စဥ္းစားမိတယ္။ မေရာက္ေရာက္ေအာင္ သြားျဖစ္ခဲ့တာကိုက ကံအေၾကာင္းပဲလားေပါ့။

မဂၤလာေဆာင္က အလံုထဲက အေနာက္ပန္းၿခံ မဂၤလာခန္းမမွာ။ ကင္မရာအိတ္ကို လြယ္ၿပီး ၀င္သြားလိုက္တာ ခန္းမ၀င္ေပါက္၀မွာတင္ အသက္ရွဳဖို႕ ေမ့သြားတယ္။ အျဖဴေရာင္ ပန္းတစ္ပြင့္ လွလွေလး ဖူးပြင့္ေနတယ္။ အျဖဴေရာင္ေလးကို ခရမ္းေရာင္နဲ႕ အနားသတ္ထားေတာ့ ယဥ္ယဥ္ေလးနဲ႕ လွေနတယ္။ ႏွင္းပန္းေလးက လက္ဖြဲ႕ပစၥည္းေတြကို လက္ခံ မွတ္တမ္းယူေပးေနတယ္။ ခက္တာက ဘာလက္ဖြဲ႕ပစၥည္းမွ မပါလာေတာ့ ႏွင္းပန္းအနား ကပ္ခြင့္ မသာခဲ့ဘူး။ သူငယ္ခ်င္း အရင္းေခါက္ေခါက္ႀကီးေတြရဲ႕ မဂၤလာေဆာင္ ပြဲေတြကို လက္ဖြဲ႕မေပးပဲ တက္ခဲ့တာလည္း မနည္းပါဘူး။ လက္ဖြဲ႕ မယူလာမိတာကိုပဲ ဒီတစ္ခါမွာ ေနာင္တ ရခ်င္ခ်င္ပဲ။

ပြဲတစ္ပြဲလံုး အစအဆံုး ကင္မရာ လက္စမ္းခြင့္ရထားတာ ဆုိေတာ့လည္း အပီအျပင္ လက္စမ္းေနလိုက္တယ္။ လူကသာ ပြဲထဲမွာ စိတ္ကေတာ့ ခန္းမအျပင္က စားပြဲခံုနားမွာပါ။ သတၱိကလည္း ရိွတယ္ဆိုေတာ့ ပန္းတစ္ပြင့္ရဲ႕ အနားကပ္ဖို႕ တြန္႕ေနတယ္။ စိတ္ထဲမွာ ပ်ားတစ္ေကာင္သာ ျဖစ္ခ်င္လိုက္ပါဘိ။ ႀကိဳက္မရွက္ ငိုက္မရွက္ ဆိုေပမယ့္ ႀကိဳက္တာထက္ အမ်ားႀကီးပိုတဲ့အခ်စ္နဲ႕ ခ်စ္မိေတာ့လည္း ရွက္ပါေသးတယ္။ သတို႕သမီးျဖစ္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းရဲ႕ မိဘေတြနဲ႕ ရင္းႏွီးလြန္းေတာ့လည္း ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းပဲ သြားေျပာလိုက္ပါတယ္။ ဦးေရ... ကၽြန္ေတာ္ေတာ့ အဲဒီေကာင္မေလးကို ခ်စ္မိသြားၿပီ။ ဦး ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ ေတာင္းေပးပါလား ဆိုပဲ...။ ဒါမ်ိဳးက်ေတာ့ မရွက္ဘူးလား မသိဘူးေနာ္။ တကယ္ပဲ အရွက္ကို မရိွဘူး။

ဒီလိုနဲ႕ပဲ သိလုိက္ရတာက သတုိ႕သားရဲ႕ ညီမတ၀မ္းကြဲျဖစ္ေနတယ္။ ေယာက္ဖႀကီးကလည္း ကူညီသလို သူငယ္ခ်င္းကလည္း ပံ့ပိုးေပးပါတယ္။ မဂၤလာပြဲၿပီးတဲ့ေနာက္ ပုဂံ၊ မႏၱေလး၊ ျပင္ဦးလြင္ဘက္ ဟန္းနီးမြန္းခရီး ထြက္ေနတာေတာင္ ဟိုကေန ဖုန္းလွမ္းဆက္ၿပီး အားေပးအားေျမွာက္ လုပ္ေပးၾကတယ္။ လိုအပ္တဲ့ သတင္း အခ်က္အလက္ေတြ ဖလွယ္ေပးတယ္။ ကုန္ကုန္ေျပာရရင္ေတာ့ ေအာင္သြယ္ေပးၾကတယ္ေပါ့ေနာ္။

ေရႊဖူးစာနတ္ကလည္း ေရးမွ ေရးတတ္ပါေပတယ္။ စကၤာပူနဲ႕ ရန္ကုန္ၾကား ေဘာနပ္စ္ေတြ ခ်ိတ္ဆက္ရတယ္။ ဧၿပီႏွင္းပန္းက ဇူလုိင္မိုးစက္ေတြကို လက္ခံပါမလားေပါ့ဆိုၿပီး တိုးတိတ္ စိုးထိတ္ေနခဲ့ရတယ္။ ျမန္မာဆန္တဲ့ တရုတ္မေလးဆိုတာ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ နတ္သမီးတစ္ပါးပါပဲ။ အခုေခတ္မွာ တကယ့္ကို ရွာမွ ရွားတဲ့ ႏွင္းပန္းျဖဴေလးပါ။ မ်က္ႏွာေလးက ရိုးရွင္းပါတယ္။ အရိုးအဆစ္ေတြက သြယ္လ်ပါတယ္။ အရပ္အေမာင္း ျမင့္မားပါတယ္။ အေနအထိုင္ က်စ္လစ္ပါတယ္။ အၿပံဳးေလးက ခ်ိဳၿမိန္လွပါတယ္။ အၿမဲသံုးတဲ့ စကားက မသိဘူး မရိွဘူး။ ေမးလိုက္ရင္ ျပန္ေျဖတာက ဘာမွ မဟုတ္ပါဘူးဆိုပဲ။ ဒီလိုနဲ႕ပဲ ႏွင္းပန္းျဖဴေလးတစ္ပြင့္ ကၽြန္ေတာ့္ ႏွလံုးအိမ္ထဲမွာ စိုးမိုးေနရာယူသြားတယ္။

အခုေတာ့... ႏွင္းပန္းဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕အိပ္မက္ထဲမွာ လွလွပပ ကခုန္ေနတဲ့ မိန္းမပ်ိဳေလးတစ္ဦးေပါ့ဗ်ာ။




မွတ္ခ်က္...
ရြာသားေလးက စခဲ့တဲ့ ဇာတ္လမ္းပါ။ သူကေတာ့ ခ်စ္ၿပံဳးႏွင္းဆီတဲ့။ ရိွခဲ့ဖူးတဲ့ ရည္းစားအေရအတြက္လား အိမ္ေထာင္သက္လား မသိပါဘူး။ အဲဒီ အထိမ္းအမွတ္အေနနဲ႕ အေယာက္ ၃၀ တိတိကို ေရးခုိင္းတဲ့အထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္ဇူလိုင္ ပါသြားလုိ႕ ကၽြန္ေတာ့္ရင္ထဲက ႏွင္းပန္းျဖဴကို ေရးမိပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ Dancing Lady ပါ။

ထံုးစံအတုိင္း ဆက္လက္ၿပီး လက္ဆင့္ကမ္းခ်င္တာကေတာ့ အိမ္...မွာရိွတဲ့ မူစလင္ပန္းပါပဲ ခင္ဗ်ာ။

ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ရင္ထဲက ေမတၱာမိုးစက္ေတြေအာက္မွာ ႏွင္းပန္းျဖဴတစ္ပြင့္တည္းရိွေနလို႕ တစ္ေယာက္တည္းပဲ လက္ဆင့္ကမ္းပါတယ္။ ရြာသားေလးလုိမ်ိဳး အေယာက္ ၃၀ မရိွခဲ့ပါဘူး ခင္ဗ်ာ။

Wednesday, August 19, 2009

Hand in hand

တြဲလက္မ်ား

တြဲလက္ႏွစ္ဖက္မွာ
ယံုၾကည္မႈေတြ စီးဆင္းေနတယ္
ခိုင္ျမဲမႈေတြ ရွင္သန္ေနတယ္

လက္ႏွစ္ဖက္ခိုင္ခိုင္တြဲလို႕
ဘ၀လမ္းဆံုးတဲ့ထိ
တူတူတြဲေလွ်ာက္မယ္

ခ်စ္သူ...
မင္းလက္ေတြသာ ခုိင္ျမဲပါေစ
ေအာင္ျမင္တဲ့အနာဂတ္ကုိ
ေရာက္ေအာင္သြားမယ္….

ေရးသားသူ ၾကယ္ျဖဴစင္

အသည္းအသန္ လိုခ်င္တဲ့ စာသားတခ်ိဳ႕ကို လိုက္ရွာေနတဲ့အခ်ိန္ အဲဒီကဗ်ာေလးကို မေတာ္တဆ ဖတ္မိရင္း ရင္ခုန္သံ ထပ္တူညီတာနဲ႕ ပိုင္ရွင္ဆီက ခြင့္ျပဳခ်က္ ေတာင္းၿပီး ေခ်ာ္လဲေရာထိုင္လိုက္ပါတယ္ ခင္ဗ်ာ။

တစ္ေယာက္ေသာသူကို ႏွစ္ႏွစ္ကာကာ ေျပာျပခ်င္ေနတဲ့စကားေတြက အဲဒီအတုိင္းပဲေလ။

Tuesday, August 18, 2009

Yangon Airport



ငိုေနတာလား ၿပံဳးေနမွာလား
၀မ္းနည္းရမွာလား ၀မ္းသာရမွာလား
ရန္ကုန္ေလဆိပ္ အ၀င္အထြက္
ခံစားခ်က္ေတြကေတာ့ ေထြျပား
ေပ်ာ္ရာမွာမေန ေတာ္ရာမွာေနတဲ့
အေ၀းေရာက္ ျမန္ျပည္ဖြား

Sunday, August 16, 2009

Mouse in the heart



ကေလးတစ္ေယာက္ အိပ္ေပ်ာ္ေနသလိုမ်ိဳး
အျပစ္ကင္းတဲ့ အျဖဴေရာင္ႏွလံုးသားထဲ
မုန္တုိင္း၀င္သလို ၾကြက္၀င္ေနတယ္။

Friday, August 14, 2009

Mother home

"အားလံုးထက္ ေႏြးေထြးလံုၿခံဳတဲ့ေနရာဟာ အေမ့အိမ္ပဲလို႕...
သိလိုက္ရတဲ့အခ်ိန္က်ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ဟာ ဟိုးအေ၀းႀကီးကို ေရာက္ေနၿပီေလ"

အေမ့အိမ္သီခ်င္းထဲမွာ ကိုငွက္ႀကီး ေျပာသြားတာေလးကို သတိတရ ရိွမိတယ္ဗ်ာ။




ကိုငွက္ႀကီးေရ...
အေမ့အိမ္ကို ေရာက္ေနေပမယ့္ အေမ့အိမ္ကို လြမ္းမိေနတယ္ဗ်ာ။
၁၄.၈.၂၀၀၉

Image Credit: http://www.htooeainthin.com/

Wednesday, August 12, 2009

Malaria parasites



ငွက္ဖ်ားပိုးဟာ ေသြးနီဥေတြကို မာေတာင့္သြားေစႏိုင္တဲ့အတြက္ ေသြးေၾကာထဲကို ေသြးနီဥေတြ ျဖတ္သန္း စီးဆင္းမွဳကို အေႏွာင့္အယွက္ ျဖစ္ေစပါတယ္။ ကင္ဆာကေတာ့ ေျပာင္းျပန္ပါပဲ။ ကင္ဆာဆဲလ္ေတြဟာ ေပ်ာ့ေျပာင္းလြန္းတဲ့အတြက္ တျခားတစ္ရွဳးေတြဆီကို ကူးစက္ပ်ံ႕ႏွံ႕ဖို႕အတြက္ အလြန္လြယ္ကူတာကို ရွာေဖြ ေတြ႕ရိွခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီေတြ႕ရိွမွဳကို စကၤာပူအမ်ိဳးသားတကၠသိုလ္နဲ႕ မန္ဆာခ်ဴးဆတ္ နည္းပညာတကၠသိုလ္က သိပၸံပညာရွင္ေတြ ပူးေပါင္း ေလ့လာတဲ့ သုေတသနလုပ္ငန္းကေန ရွာေဖြေတြ႕ရိွခဲ့တာပါ။

ေသြးနီဥေတြရဲ႕ အခ်င္းဟာ ၈ မိုက္ခရိုမီတာပဲ ရိွပါတယ္။ ဆံျခည္မွ်င္ရဲ႕ ဆယ္ပံုတစ္ပံုစာေလးေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ဦးေႏွာက္ထဲမွာ ရိွတဲ့ ေသြးေၾကာေလးေတြဟာ ၂ မိုက္ခရိုမီတာပဲ ရိွပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေသြးနီဥေတြဟာ အဲဒီလို ဆံျခည္မွ်ဥ္ေသြးေၾကာလို ေသြးေၾကာေသးေသးေလးေတြမွာ ျဖတ္သန္းႏုိင္ဖုိ႕အတြက္ အ၀ိုင္းကေန ရွည္ေမွ်ာေမွ်ာေလးေတြ ျဖစ္ေအာင္ ပံုစံေျပာင္း ဆြဲဆန္႕ေလ့ရိွပါတယ္။ လိုရာေနရာကို ျဖတ္သန္းၿပီးတဲ့ေနာက္ ေသြးေၾကာအက်ယ္ေတြထဲကို ျပန္ေရာက္တဲ့အခါ မူလအ၀ိုင္းပံုစံကို ျပန္ေျပာင္းေလ့ရိွပါတယ္။

ငွက္ဖ်ားေရာဂါပိုး ေသြးေၾကာထဲကို ေရာက္သြားတဲ့အခါမွာ ငွက္ဖ်ားပိုးက ေသြးနီဥေတြကို မာေတာင့္ ေစးကပ္သြားေအာင္ ေျပာင္းပစ္လုိက္တဲ့အတြက္ ငွက္ဖ်ားပိုး ကူးခံထားရတဲ့ အျခားေသြးနီဥေတြနဲ႕ ေပါင္းစပ္မိၿပီး ေသြးအစုအခဲေတြ ျဖစ္ကုန္ပါတယ္။ အဲဒီလုိ ေသြးနီဥ အစုအခဲေတြ ျဖစ္ကုန္တဲ့အခါ ပံုစံေျပာင္း ဆြဲဆန္႕ႏိုင္ျခင္း မရိွေတာ့ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ငွက္ဖ်ားပိုးရိွေနတဲ့ ေသြးနီဥေတြဟာ ဆံျခည္မွ်င္ ေသြးေၾကာေလးေတြထဲေန ျဖတ္သန္းၿပီး အျခားေသြးေၾကာေတြဆီကို စီးဆင္းႏုိင္ျခင္း မရိွေတာ့ပါဘူး။ ေသြးျဖတ္သန္း စီးဆင္းမွဳ မရိွတဲ့အတြက္ ကိုယ္တြင္းအဂၤါေတြဟာ လိုအပ္တဲ့ ေအာက္ဆီဂ်င္ဓါတ္ မရရိွေတာ့ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ သတိလစ္ ေမ့ေျမာတာေတြ ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။

ကင္ဆာဆဲလ္ေတြကေတာ့ ေသြးနီဥေတြလို မဟုတ္ပါဘူး။ ကင္ဆာဆဲလ္ေတြဟာ ပိုၿပီး ေပ်ာ့ေျပာင္းပါတယ္။ အလြန္ေသးတဲ့ ဆံျခည္မွ်င္ ေသြးေၾကာေတြထဲကို က်ံဳ႕၀င္ႏိုင္ပါတယ္။ မူလပံုစံ ျပန္မယူခင္ အခ်ိန္ေလးမွာတင္ ခႏၶာကိုယ္အတြင္း ေနရာေ၀းေ၀းကို ကူးလူး သြားလာႏိုင္တာကို ေတြ႕ရိွရပါတယ္။

Monday, August 10, 2009

In joy & In sorrow

ေအးအတူ ပူအမွ်...

ေအးအတူ ပူအမွ် တုိ႕ဘ၀ေလးမွာ
သာယာစုိေျပ ခ်မ္းေျမ႕တစ္လွည္႕နဲ႕

ပူပင္ဆူေလာင္ ပြက္ပြက္ညံျခင္းရယ္
သြားတစ္လွည္႕ လာတစ္လွည္႕နဲ႕
ခဏခဏ ႀကံဳမွာပဲမို႕
စိတ္မညစ္နဲ႕ေလ အားေပးရင္းေပါ့
ေအးအတူ ပူအမွ် တုိ႕ဘ၀ေလးရယ္
ေအးအတူ ပူအမွ် တုိ႕ဘ၀ေလးရယ္

ေအးအတူ ပူအမွ်ေပါ့ကြယ္...

ပူပင္စရာေတြ ထားရစ္ခဲ့ကြယ္
မစဥ္းစားနဲ႕ေတာ့ေလ
ရင္မွာခို၀င္ နားစက္ရင္းနဲ႕
ေခၽြးသိပ္ေျဖပါဦး
ကံၾကမၼာဆိုတာ မျမင္ႏိုင္ဘူးကြယ့္
မျမင္ႏိုင္တာ အမွန္ပဲကြယ္...

ေတြ႕ႀကံဳလာသမွ် တုိ႕ဘ၀ထဲမွာ
ေပ်ာ္စရာဆိုရင္ မင္းအနားတုိးလို႕
ပူပင္စရာဆို ဖုံးဖိကြယ္ထားမယ္
ၿပံဳးတစ္လွည္႕ ရယ္တစ္လွည္႕နဲ႕
အၿမဲတမ္း ႀကံဳေစေတာ့လို႕
အရိပ္တစ္ခုကဲ့သို႕ ေနာက္ကလိုက္ကာ
ေအးအတူ ပူအမွ် တုိ႕ဘ၀ေလးရယ္
ေအးအတူ ပူအမွ် တုိ႕ဘ၀ေလးရယ္
ေအးအတူ ပူအမွ်ေပါ့ကြယ္...


ေတးေရးက အဥၨလီေမာင္ေမာင္ပါ။ အေတာ္ကို ေတာ္တဲ့ ေတးေရးဆရာတစ္ဦးေပါ့။ ေတးဆိုက ကိုတိုးႀကီးလို႕ ေခၚတဲ့ ခင္ေမာင္တိုးပါ။ ကၽြန္ေတာ္ ႀကိဳက္တတ္တဲ့ ကိုယ္ပိုင္သံစဥ္ သီခ်င္းေအးေအးေလးေတြ အမ်ားႀကီး ဆိုထားတဲ့ အဆိုေတာ္ေပါ့။ ထူးအိမ္သင္ကို ႀကိဳက္သလို ခင္ေမာင္တိုးလည္း ႀကိဳက္တယ္။

သီခ်င္းစာသားေတြက တကယ့္အႏွစ္ေတြပါပဲ။ “ဆင္းရဲသည္ျဖစ္ေစ... ခ်မ္းသာသည္ျဖစ္ေစ... နာသည္ျဖစ္ေစ... အိုသည္ျဖစ္ေစ... တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ ေသတပန္သက္တဆံုး ခ်စ္ခင္ပါမည္ဟု ကတိျပဳပါသည္” ဆိုၿပီး ခရစ္ယာန္ဘာသာ၀င္ေတြ လက္ထပ္ထိမ္းျမားတဲ့အခါမွာ မဂၤလာေမာင္ႏွံေတြ အျပန္အလွန္ ဂတိက၀တ္ျပဳၾကတဲ့ စာသားေလးနဲ႕ ဒီသီခ်င္းေလးနဲ႕ အဓိပၸါယ္ ခပ္ဆင္ဆင္ေလးပါပဲ။

သီခ်င္းက ဘ၀ရဲ႕ အတက္အက် အလွည္႕အေျပာင္းေတြကို စိတ္အညစ္မခံပဲ အတူလက္တြဲ ရင္ဆိုင္ ေက်ာ္လႊားၾကဖို႕ တြန္းအားေပးေနတယ္။ ေလာကမွာ ပူပင္စရာေတြ စိတ္ညစ္စရာေတြ အမ်ားႀကီး ရိွေပမယ့္ အဲဒါေတြကို ေတြးေတာေနရရင္ ဘ၀ဆိုတာ ေနေပ်ာ္မွာေတာင္ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ ေရွ႕ေရးကို ေမွ်ာ္ေတြးၿပီး ရင္ေလးရတာ မတန္လွပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ တခါတေလ အဲဒါေတြကို ေမ့ထားလိုက္ရတာလည္း ေအးခ်မ္းပါတယ္။ ခ်စ္ရတဲ့သူကို ၿပံဳးေပ်ာ္ေနေစခ်င္တာ အမွန္ပါပဲ။ ပူပင္စရာေတြကို ဖံုးဖိ၀ွက္ထားမိတာလည္း သဘာ၀ပါပဲ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဘ၀ကို ေအးအတူ ပူအမွ် ၿပံဳးတစ္လွည္႕ ရယ္တစ္လွည္႕ ျဖတ္သန္းႏုိင္ၾကဖို႕ပဲ ရည္သန္မိတယ္။

ကဲ... ေအးအတူ ပူအမွ်ေပါ့ေနာ္...


Credit: Pinkgold for sharing Mp3.

Saturday, August 8, 2009

I fly because



အေတာင္ပံတစ္စံုသာ ရိွရင္
အာကာျပင္လႊာေပၚမွာ ေနၾကမလား
ေငြဇင္ေယာ္ေတြလို ေလမွာပ်ံကာ၀ဲမလား
ကမာၻေပၚမွာ အခ်စ္ရဆံုး မိန္းမႏွစ္ေယာက္ဆီ ျပန္မလား

Friday, August 7, 2009

8-8-2009

မနက္ျဖန္က ၈ ရက္ ၈ လ ၂၀၀၉ ေပါ့။ ၇ ရက္ ၇ လမွာ ေမြးတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္အဖို႕ ရက္နဲ႕လနဲ႕ တူတဲ့ အခိုက္အတန္႕ေတြကို ဘာရယ္ မဟုတ္ စိတ္၀င္စားမိတယ္။ ဒါေပမယ့္ အေထြအထူးေတာ့ မရိွပါဘူး။

၈ ရက္ ၈ လမွာ ပီကင္းအိုလံပစ္ပြဲႀကီး က်င္းပခဲ့တယ္။ လူအင္အား အမ်ားႀကီးသံုးၿပီး ဖြင့္ပြဲႀကီးကို ၿခိမ့္ၿခိမ့္သဲ က်င္းပသြားခဲ့တယ္။ ဖြင့္ပြဲမွာ ကေလးမေလးတစ္ေယာက္ သီခ်င္းဆိုတာမွာ မူရင္းအဆိုရွင္က ရုပ္မလွလို႕ဆိုၿပီး လွတဲ့ကေလးမနဲ႕ လူစားထိုးထားတဲ့အေၾကာင္း ဟိုအသံ ဒီအသံေတြ ထြက္ခဲ့ေသးတယ္။ ဖြင့္ပြဲတုန္းက သံုးခဲ့တဲ့ ပစၥည္းေတြကို ေလလံတင္ ေရာင္းစားခဲ့တာ အေတာ္ေလး ရလိုက္တယ္ ဆိုပဲ။

၈ ရက္ ၈ လမွာ ကၽြန္ေတာ့္ဦးေလး ဆံုးပါးခဲ့တယ္။ ဘ၀ကို ရိုးရိုးရွင္းရွင္းေလး ျဖတ္သန္းသြားတဲ့ ဦးေလးကို က်န္ခဲ့တဲ့ သားသမီးေတြက ဘယ္လို ျမင္လဲဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္ မသိပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ သူ႕ဘ၀ေလးကို အားက်မိတယ္။ ေလာဘနည္းတယ္လို႕ပဲ ျမင္မိတယ္။ အသည္းေရာင္ဘီပိုးနဲ႕ပဲ ေလာကႀကီးကေန ေစာေစာ ထြက္ခြာသြားခဲ့တယ္။ တရုတ္ထံုးစံအတိုင္း အုတ္ဂူေတာင္ မထားခိုင္းပါဘူး။ အေလာင္းကို မီးရိွဳ႕ၿပီး အရိုးျပာကို ျမစ္ထဲ ေမွ်ာခိုင္းခဲ့တယ္။

၈ ရက္ ၈ လမွာ ကၽြန္ေတာ္နဲ႕ တစံုတရာ ပတ္သက္မွဳရိွခဲ့တဲ့ ေမာင္ႏွမ ႏွစ္ေယာက္ ေမြးခဲ့တယ္။ ၁ ႏွစ္စီပဲ ျခားတယ္။ အစ္မကေတာ့ ေအးေဆးပါပဲ။ အစ္မတခ်ိဳ႕နဲ႕ ပတ္သက္ၿပီး အိမ္ကို အရြဲ႕တုိက္ေနတဲ့ ေမာင္ကေတာ့ အေတာ္ကို ေပေတေနပါၿပီ။ ေဆးလည္း ခ်တယ္လို႕ ၾကားေနရတယ္။ ေဆးလိပ္နဲ႕ ကြမ္းလည္း မကင္းဘူး။ ညဘက္ဆို အရက္ဆိုင္ေတာင္ ထိုင္ေနၿပီ ဆိုပဲ။ သူတို႕မိဘေတြက အိုႀကီးအိုမျဖစ္ေနၿပီ။

၈ ရက္ ၈ လမွာ ကဗ်ာဆရာမိုးလိွဳင္ည ေမြးခဲ့တယ္။ မိုးသည္းညကို မိုးလိွဳင္ညလို႕ သံုးထားတဲ့ သူ႕ကေလာင္ကို အေတာ္ေလး သေဘာက်မိတယ္။ သူ႕ကို ရင္းႏွီးတဲ့သူေတြက မင္းသားႀကီးလို႕လည္း ေခၚၾကတယ္။ စာေရးတဲ့ ၾကြက္ကေလးလို႕လဲ ဂဏန္းမဆုေ၀က ေခၚထားေသးတယ္။ အသားမျဖဴေပမယ့္ စိတ္ႏွလံုး ျဖဴစင္ရွာပါတယ္။ ေကာ္ဖီခြက္ထဲက ၿမိဳ႕ပ်က္ေတြကို ဇြတ္မ်ိဳခ်ထားလို႕ သူလည္း မၾကာခင္ ဗိုက္ပူလာေတာ့မယ္။

ဒီလိုပဲ ၈ ရက္ ၈ လမွာ...
သက္ျပင္းေတြခ်ၿပီး အသက္ေတြလည္း ႀကီးရျပန္ၿပီေပါ့။

Wednesday, August 5, 2009

At this moment

အခုတေလာ

ေတြးေနမိတာက

အတၱဟိတနဲ႕ပရဟိတ မွ်ႏိုင္ဖုိ႕အတြက္...

ကိုယ့္ကိုယ္ကို ျပန္ဆင္ျခင္မိတာက

ေထာ္ေလာ္ကန္႕လန္႕ ဂြက်က်ေျပာလြန္းလို လူမုန္းမ်ားေနၿပီ...

က်န္းမာေရး
ခါေတာ္မွီေရာဂါေတြနဲ႕ ခ်စ္သူေလး သနားမိေအာင္ ဖ်ားျဖစ္လုိက္တယ္...

ဖတ္ျဖစ္တဲ့စာအုပ္ေတြက
ဦးသုခရဲ႕ အေမ
ဂ်ဴးရဲ႕ သူ မင္းကို ဘယ္ေတာ့မွ
ဂ်ဴးရဲ႕ ေစာင့္ေနမယ္လို႕ မေျပာလိုက္ဘူး
ေဒါက္တာသန္းထြန္းရဲ႕ ငါေျပာခ်င္သမွ် ငါ့အေၾကာင္း...

ေရာက္ေနျဖစ္တာက
ေသာက္ခြက္စာအုပ္နဲ႕ ဘေလာ့ေတြ...

ေရးျဖစ္ေနတာက
ကိုယ္ေရးကိုယ္တာ ခံစားမွဳ အလြမ္းအေဆြး...

နားေထာင္ၿဖစ္ေနတာက
ေအးအတူပူအမွ်...

ရြတ္ေနမိတဲ့ကဗ်ာက
အီးအီး ဘယ္သူေပါက္ ေမာင္ေပါက္...

ျဖစ္ခ်င္ေနတာက
လယ္ယာျပန္စားေရး အိမ္ဦးနတ္...

စားျဖစ္ေနတတ္တာက
ေနာက္တစ္ေန႕မွာ ခ်ီးျဖစ္မယ့္အရာေတြ...

သနားေနမိတာက
ခ်စ္တတ္လြန္းတဲ့ အျဖဴေရာင္ ႏွလံုးသားကို...

လြမ္းေနမိတာက
အျဖဴေရာင္ပန္းေလး လီလီေပါ့...

ေမ့ေလ်ာ့ပစ္ေနမိတာက
သက္ေစ့ထားခဲ့တဲ့ ရည္းစားေဟာင္းေတြ...

ခါးသက္ေနမိတာက
ေနာက္ေက်ာကို ဓါးနဲ႕ထိုးတဲ့လူေတြရဲ႕ စကားခ်ိဳခ်ိဳေတြ...

တမ္းတေနမိတာက
အပူအပင္ကင္းတဲ့ အရင္လို ဘ၀မ်ိဳး...

ၾကိတ္ၿပီးခ်ီးက်ဴးေနမိတာက
ကိုယ္က်ိဳးမငဲ့ပဲ ႏွစ္ရွည္ ေပးဆပ္ေနတဲ့သူေတြ...

ၾကိတ္ၿပီးအထင္ေသးေနမိတာက
ခ်စ္တီးေခါင္းသန္းရွာၿပီး ေက်းဇူးေမ့တတ္တဲ့သူေတြ...

ဆႏၵမရွိတဲ့ေနရာ
အလုပ္ၿပီးေတာ့ ေနာက္အလုပ္ ေသမွၿပီးမယ့္ အလုပ္...

ဆႏၵရွိေနတဲ့ကိစၥ
ျမန္မာႏုိင္ငံထဲမွာ ေသြးလွဴရွင္လူငယ္စခန္းတစ္ခု...

မုန္းတီးေနမိတာက
ဆီမပါ သဲၾကမ္းႀကီးေတြနဲ႕ ျမန္မာျပည္သားေသြးခ်င္းေတြ...

ခ်စ္ေနတာက
အနားမွာ အၿမဲတမ္း ရိွေနေစခ်င္တဲ့ တစ္ေယာက္ေသာသူ...

စိတ္ပ်က္ေနမိတာက
ေ၀းေျမျခားက ဖားတစ္ပိုင္း ငါးတစ္ပိုင္း ေဇာ္ေယာင္ဘ၀...

စြဲလန္းေနမိတာက
သနပ္ခါးနဲ႕ ေရႊလည္တုိင္...

လိုအပ္ေနတာက
မကူညီခ်င္ေနပါ... မေႏွာင့္ယွက္ပါနဲ႕... ခြင့္ျပဳခ်က္ေလးတစ္ခုပါပဲ...

ေတာင္းေနမိတဲ့ဆု
ျမန္မာျပည္သားအေနနဲ႕ ၀ဋ္ရိွရင္လည္း ဒီဘ၀ ဒီမွ်နဲ႕ ေက်လိုပါတယ္...

ထပ္ၿပန္တလဲလဲေအာ္ဟစ္ေနမိတာက
လြမ္းတယ္ ပိုၿပီးလြမ္းတယ္ လြမ္းၿပီးရင္းလြမ္းေနတယ္...

ဝန္ခံခ်င္တာက
စိတ္ထဲရိွသလို ေဟာ့ေဟာ့ဒိုင္းဒိုင္း ေျပာတတ္ေပမယ့္ အေၾကာင္းမဲ့ မယုတ္မာတတ္ဘူး...
ခံယူခ်က္နဲ႕ မကိုက္ညီလို႕ မလုပ္ဘူးဆိုရင္ ဖင္ကို ယပ္လာခပ္ေပးေတာင္ မလုပ္ဘူး...
အရာရာကို ထိရွခံစားလြယ္သလို အၿငိဳးေတြနဲ႕ လက္စားေခ် တံု႕ျပန္တတ္တယ္...

ဂ်ီဟိုဒ္-မေနာ္ဟရီက စ ေရးခုိင္းပါတယ္။ ရွင္ဘုရင္ တစ္ခါထြက္ ပဲႀကီးတစ္ေလွခ်က္... ဆိုသလိုမ်ိဳး ေရးဖို႕ကို ျပင္တုန္းဆင္တုန္းမွာ မမသီရိက ထပ္ဆင့္ ေရးခုိင္းျပန္ပါတယ္။ အဲဒီလိုနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္ဇူလိုင္ ခုတေလာေတြကို ေရးမိပါတယ္ ခင္ဗ်ာ။

ကဲ.. လက္ဆင့္ကမ္းဖို႕အတြက္ Tag ပါၿပီ။
လယ္မစိုက္ဖို႕ အတန္တန္ဆံုးမရဲ႕သားနဲ႕ လယ္စိုက္ေနတဲ့ မခင္မင္းေဇာ္
အားက်မခံ ယူလိုက္ေတာ့ေလလို႕ ေျပာေနတဲ့ အေၾကြးရွင္ ေမကဆုန္
ပါ၀ါရိန္းဂ်ားျဖစ္ၿပီးမွ လယ္ျပန္စိုက္ေနတဲ့ ၾကြားခင္စိန္ မႏွင္းဆီနီ

Monday, August 3, 2009

Mouse love Rice

When that day I hear your voice
I have some special feeling
Let me always think I don't wanna forget you
I remember at the day
You are always on my mind
Eventhough I just can think about you
If the day in the future
This love will becoming true
I've never change my mind that I will love you forever
I don't care how fool it is
I will let my dream come true
I will tell you something I wanna let you know, I let you know

I love you, loving you, as the mouse love the rice
Even every day has storm, I will always by your side
I miss you, missing you
I don't care how hard it is
I just want you be happy
Everything, I do it for you

အဲဒီသီခ်င္းေလးကို တရုတ္လို ၾကားဖူးတာေတာ့ ၾကာလွပါၿပီ။ ဒါေပမယ့္ အဂၤလိပ္လိုေတာ့ နားမေထာင္ဖူးဘူး။ တရုတ္စာမဖတ္တတ္ေပမယ့္ တရုတ္အသံထြက္ေတြကိုေတာ့ လိုက္ရြတ္ၾကည္႕ဖူးတယ္။ တျခားဘာသာေတြနဲ႕ ဆိုထားတာေတြလည္း ရိွတယ္။ အေတာ္ေလးကို ေက်ာ္ၾကားတဲ့ သီခ်င္းေလး တစ္ပုဒ္ပါပဲ။ အခုတေလာမွာ အဲဒီသီခ်င္းကို ခံစားခ်က္ေတြနဲ႕ စည္းခ်က္ညီညီ ဓါတ္က်ေနတယ္။

Lǎoshǔ ài dàmǐ

wǒ tīng jiàn nǐ de shēng yīn
yǒu zhǒng tè bié de gǎn jué
ràng wǒ bù duàn xiǎng
bù gǎn zài wàng jì nǐ
wǒ jì de yǒu yī gè rén
yǒng yuǎn liú zài wǒ xīn zhōng
nǎ pà zhǐ néng gòu zhè yang de xiǎng nǐ
rú guǒ zhēn de yǒu yī tiān
ài qíng lǐ xiǎng huì shí xiàn
Wǒ huì jiā bèi nǔ lì hǎo hǎo duì nǐ
yǒng yuǎn bù gǎi biàn
bù guǎn lù yǒu duō me yuǎn
yī dìng huì ràng tā shí xiàn
wǒ huì qīng qīng zài nǐ ěr biān
duì nǐ shuō, duì nǐ shuō

wǒ ài nǐ, ài zhe nǐ
jiù xiàng lǎo shǔ ài dà mǐ
bù guǎn yǒu duō shǎo fēng yǔ
wǒ dōu huì yī rán péi zhe nǐ
wǒ xiǎng nǐ, xiǎng zhe nǐ
bù guǎn yǒu duō me de kǔ
zhǐ yào néng ràng nǐ kāi xīn
wǒ shén me dōu yuàn yì
zhè yang ài nǐ

Sunday, August 2, 2009

I miss you!



I'm not ashamed to tell the world

I miss you.........