.:: Download Myanmar Font (WinKalaw New Version) HERE ::.

Saturday, September 25, 2010

The Lantern Festival



တရုတ္ေတြရဲ႕ ရိုးရာမီးပံုးပြဲေတာ္ကို တရုတ္ျပကၡဒိန္အရ ရွစ္လပိုင္း ၁၅ ရက္ေန႕မွာ က်င္းပေလ့ရိွပါတယ္။ စက္တင္ဘာလအကုန္နဲ႕ ေအာက္တုိဘာလဆန္းပိုင္း အၾကားမွာေပါ့။ အဲဒီပြဲေတာ္ကို လမုန္႕ပြဲေတာ္လို႕လည္း ေခၚၾကပါတယ္။

အဲဒီပြဲေတာ္ရဲ႕ ဒ႑ာရီေနာက္ခံ ပံုျပင္ေလးကိုေတာ့ ဒီပို႕စ္မွာ ေရးခဲ့ဖူးပါတယ္။ လမုန္႕ပံုျပင္ေလးကိုလည္း ဒီေနရာမွာ ေရးတင္ခဲ့ဖူးပါတယ္။

တရုတ္ျပည္နဲ႕ ထိုင္ဝမ္မွာေတာ့ အစိုးရရံုးပိတ္ရက္ေတြေပါ့။ စကၤာပူကၽြန္းပိစိမွာေတာ့ ရံုးမပိတ္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ တရုတ္တန္းမွာေတာ့ မီးပံုးေလးေတြ လမ္းတေလွ်ာက္ ထြန္းထားေပးပါတယ္။ မီးပံုးေလးေတြကို စီစီရီရီ ေတြ႕ရေတာ့ သီတင္းကၽြတ္ပြဲေတာ္ကိုေတာင္ သတိရမိပါတယ္။ စကၤာပူေလာက္ မလွေပမယ့္ ၾကည္ႏူးဖို႕ေတာ့ ေကာင္းတာေတာ့ အမွန္ပဲေလ။ ေဗ်ာက္အိုးသံလည္း လြမ္းမိတယ္။

စကၤာပူ တရုတ္တန္းက ရထားဘူတာအဝမွာေတာ့ ႏိုင္ငံမ်ိဳးစံုက ၿပိဳင္ပြဲဝင္ထားတဲ့ မီးပံုးအမ်ိဳးစံုကို ခ်ိတ္ဆြဲ ထြန္းညွိေပးထားတယ္။ အီဂ်စ္၊ ဗီယက္နမ္က မီးပံုးေတြ ပါသလို ျမန္မာမီးပံုးေတြလည္း ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ၿပိဳင္ပြဲဝင္တဲ့ ေရႊျမန္မာေတြ အခ်ိန္မရလို႕ပဲလား မသိဘူး။ ျမန္မာမီးပံုးဒီဇိုင္းက ရိုးရိုးရွင္းရွင္းပဲ ေတြ႕ရတယ္။ ေျပာမယ့္သာ ေျပာတာပါ။ ျမန္မာ့ရိုးရာ မီးပံုးဆိုတာ ဘယ္လိုမ်ိဳးမွန္းကို ေသခ်ာ မသိေသးဘူး။ ရန္ကုန္မွာ ထြန္းေနတဲ့ မီးပံုးေတြကေတာ့ ဒီဇိုင္းမိ်ဳးစံုပဲေလ။ အဝိုင္း ေလးေထာင့္ ပံုစံမ်ိဳးစံု ျမင္ဖူးတယ္။

မီးပံုးေတြ အေရာင္စံု ၿပိဳင္တူ ထြန္းညိွထားတာ ျမင္မိေတာ့ ေပ်ာ္မိတယ္။ မီးပံုးေတြလိုမ်ိဳး လူေတြလည္း ကိုယ္စီ တာဝန္ ေက်ပြန္ရင္ ေကာင္းမွာပဲလို႕လည္း အေတြးဝင္မိတယ္။ လင္းတဲ့ မီးပံုးက လင္း... မိွတ္ေနတဲ့ မီးပံုးက မွိတ္ ဆိုရင္ ၾကည္႕ရတာ ဟာတာတာ ျဖစ္ေနတယ္။ မျပည္႕စံုဘူးလို႕ ျမင္မိတယ္။ အလုပ္ကို စိတ္ေစတနာ အျပည္႕နဲ႕ အခ်ိန္ရရင္ ရသလို ႀကိဳးစားလုပ္တဲ့သူက လုပ္ေနၿပီး ေရသာခိုေနတဲ့သူက အေခ်ာင္လိုက္ေနရင္ မတရားဘူးေပါ့။ လင္းေနတဲ့ မီးပံုးေတြကို မိွတ္ေနတဲ့ မီးပံုးေလးေတြက ရွက္စိတ္ေတြနဲ႕ အားနာမိမလားေတာ့ မသိဘူး။ ဒါေပမယ့္ လူေတြကေတာ့ အရွက္မရိွ ခပ္တည္တည္ပါပဲ။ အတၱေတြ ကိုင္စြဲရင္း ကိုယ္က်ိဳးအတြက္ ၾကည္႕တာ မ်ားလြန္းလွတယ္။

တလက္စတည္း ေတြးမိတာက မိုးခါးေရေတြ ေသာက္ႏိုင္ဖို႕ ႀကိဳးစားယူရအံုးမယ္။ လင္းေနရမယ့္ မီးပံုးေတြ မီးမွိတ္ေနလည္း ခပ္တည္တည္ ေနတတ္ဖို႕ သင္ယူရအံုးမယ္။ အေတာ့္ေလးကို မလြယ္တာပါပဲ။

Wednesday, September 22, 2010

YGH Ward 12 Bed 12

ရန္ကုန္ေဆး႐ံုႀကီး အေဆာင္ ၁၂ ခုတင္နံပါတ္ ၁၂
ဆက္လင္း Tuesday, September 14, 2010 ေဆာင္းပါး

“လူနာရွင္ဘယ္မွာလဲ၊ လူနာရွင္”

အသက္ အစိတ္၀န္းက်င္ တာ၀န္က် ဆရာ၀န္မေလး တဦးရဲ႕ က်ယ္က်ယ္ ေလာင္ေလာင္ ေအာ္လုိက္သံ ျဖစ္ၿပီး သူ႔ရဲ႕ေအာ္သံမွာ ေဒါသသံကလည္း ေရာပါေနတယ္။

ရန္ကုန္ေဆး႐ံုႀကီးရဲ႕ အေဆာင္ ၁၂၊ ခုတင္နံပါတ္ ၁၂ ေပၚမွာ ႏွာေခါင္းမွာေရာ လက္မွာပါ ပုိက္တန္းလန္းနဲ႔ အသက္ ၅၀ အရြယ္ စကားျပန္ မေျပာႏုိင္တဲ့ အမ်ဳိးသားလူနာ တဦး ရွိေနပါတယ္။

~~~~

ဧရာဝတီသတင္းဆိုဒ္က ေဆာင္းပါးေလးပါ... ရန္ကုန္ေဆးရံုႀကီးမွာ ျဖစ္ပ်က္ေနတဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြကို ျခယ္မွဳန္း ေရးသားထားပါတယ္။ လက္ရိွျဖစ္ပ်က္ေနတဲ့ ျပႆနာရဲ႕ အရင္းအျမစ္က ဘာလဲဆုိတာေတာ့ အေတာ္မ်ားမ်ား သိၾကပါတယ္။ စနစ္ေၾကာင့္ နစ္ေနရတဲ့ ဘဝေတြ မ်ားစြာ မ်ားစြာ ရိွေနဆဲပါ။ ရိွလတၱံပါ။

ေသြးလွဴတဲ့ ပရဟိတအလုပ္ေတြနဲ႕ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕က ေဆးရံုေတြကို မၾကာခဏ ေရာက္ဖူးတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္အဖို႕ ျမင္ေတြ႕ေနၾက ျမင္ကြင္းေလးေတြပါပဲ။ ေဆာင္းပါးရွင္က ရွဳေထာင့္တစ္ခုကေန ေရးသားသလို ကၽြန္ေတာ္ သိျမင္ထားတဲ့ ရွဳေထာင့္ေတြကလည္း တမ်ိဳးတဘာသာပါပဲ။ ခဏတျဖဳတ္ ေရာက္ဖူးတဲ့သူနဲ႕ ေန႕စဥ္နီးပါး လစဥ္ရက္ဆက္ ေရာက္ဖူးတဲ့သူေတြရဲ႕ အေတြ႕အႀကံဳကလည္း ကြာျခားႏုိင္ပါတယ္။

ေဆးရံုကို မၾကာခဏ ေန႕စဥ္လိုလို ေရာက္ရိွတဲ့သူေတြအထဲမွာ ဆရာဝန္ေတြ သူနာျပဳေတြ အမ်ားဆံုးေပါ့။ အဲဒီေဆာင္းပါးအေပၚမွာ သူတုိ႕ရဲ႕ အျမင္ေတြ ခံစားခ်က္ေတြကလည္း ကြဲျပားႏုိင္ပါတယ္။ ဖိုရမ္တခုမွာ သိကၽြမ္းဖူးတဲ့ ဆရာဝန္တစ္ေယာက္ရဲ႕ Facebookမွာ ေရးသားထားတဲ့... ေျပာခ်င္လြန္းလို႕ ေျပာပါရေစ..။ ျငင္းၾကေရာ့ တမုန္း.. ဆုိတဲ့ ပို႕စ္ေလးက ရွဳေထာင့္တမ်ိဳး ျဖစ္ေနျပန္တယ္။ အဲဒီ မတူကြဲျပားတဲ့ ရွဳေထာင့္ကိုလည္း အသိမိတ္ေဆြ စာဖတ္သူေတြ သိရိွေစခ်င္သလို ကၽြန္ေတာ္လည္း သိမ္းထားခ်င္လုိ႕ မူရင္းေရးသားသူရဲ႕ ခြင့္ျပဳခ်က္ကို ရယူၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ဘေလာ့ေပၚမွာ ျပန္တင္လိုက္ပါရေစ။ ဆားခ်က္တာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူးခင္ဗ်ာ။

~~~~~

ေျပာခ်င္လြန္းလို႕ ေျပာပါရေစ..။ ျငင္းၾကေရာ့ တမုန္း..။

၁။ ေဆးရံုတြင္ ဆရာဝန္ခ ေပးရန္မလို..။ က်န္အျခားအဆင့္မ်ားသည္ ေဆးကုသေသာ ဆရာဝန္ႏွင့္ မသက္ဆိုင္။ ေဆးရံုအုပ္ခ်ဳပ္ေရးႏွင့္သာ ဆိုင္သည္။ အေပါက္ေစာင့္ ပိုက္ဆံေတာင္းျခင္းသည္ ကုသေရးႏွင့္ မပါတ္သက္။ သူနာျပဳဟိန္းေဟာက္ျခင္းသည္ သက္ဆိုင္ရာ သူနာျပဳအုပ္ႏွင့္သာ သက္ဆိုင္သည္။ ဆရာဝန္မ်ားသည္ သူနာျပဳကို အုပ္ခ်ဳပ္သူမ်ား မဟုတ္ပါ။

၂။ ေဆးရံုတြင္ ေဆးမရွိပါ။ ထို႕ေၾကာင့္ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ ေဆးဝယ္ရပါမည္။ စရိတ္မွ်ေပးစနစ္ကို အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ ဆက္လက္ အေကာင္အထည္မေဖၚေတာ့သည္မွာ ၾကာလွပါၿပီ။ ဆိုင္းဘုတ္ကို ၾကည့္ေျပာမည္ဆိုလွ်င္... ကြမ္းမေထြးရ၊ ေဆးလိပ္မေသာက္ရ၊ မဆူပါႏွင့္ ဆိုေသာ ဆိုင္းဘုတ္မ်ားကိုလည္း လိုက္နာသင့္ပါသည္။

၃။ ဆရာဝန္သည္ လူျဖစ္သည္။ ဝန္ေဆာင္မႈေပးေသာ လူမွ်သာျဖစ္သည္။ ေဆးရံု (အစိုးရေဆးရံုတြင္သာ) အလြန္နည္းပါးေသာ ဝင္ေငြျဖင့္ အလြန္ႀကီးေလးေသာ ဝန္ေဆာင္မႈ (လူ႔အသက္ႏွင့္ ပါတ္သက္သည္) ကို ထမ္းေဆာင္ေနသူမ်ားသာ ျဖစ္သည္။ ကိုယ္ပိုင္လူမႈဘဝ၏ အေရးႀကီးေသာ အစိတ္အပိုင္းမ်ားကို ရံဖန္ရံခါ ပစ္ပယ္ထားရေသာ ဘဝအရည္အေသြးနိမ့္က် သူမ်ားလည္း ျဖစ္သည္။

၄။ ေဆးရံုတြင္ လာေရာက္လွဴဒါန္းသူမ်ားသည္ ေစတနာသံုးတန္ျပဌာန္း၍ လာေရာက္လွဴဒါန္းသူ အလြန္နည္းပါးပါသည္။ အဓိက အေထာက္အပံ့ေပးသူမ်ားမွာ ေဆးကုမၸဏီမ်ား ျဖစ္ၿပီး ေၾကာ္ျငာခြင့္မရလွ်င္ မလွဴတတ္ပါ။ ထိုေရာအခါ.. လိုက္ေလ်ာညီေထြ ျဖစ္ေစရန္ လူနာမ်ားအတြက္ ခဏတာ ေဆးရရွိေစေရးအတြက္ ေအာင့္ခါနမ္းတတ္ၾကရပါသည္။

၅။ ေဆးရံုတိုင္းသည္ ဝန္ႏွင့္အား မမွ်ပါ။ ၂၅ ခုတင္ဆန္႔ေဆးရံုတြင္ လူနာ ၁၀၀ ခန္႕ ရွိေနတတ္ပါသည္။ သို႕ေသာ္ ၂၅ခုတင္ဆန္႕ ေဆးရံုအတြက္ ခန္႕အပ္ထားေသာ လူပမာဏမွာမူ လူနာ ၂၅ ေယာက္ကိုသာ ႏိုင္ႏိုင္နင္းနင္း ကုသေပးႏိုင္မည္ ျဖစ္သည္။

၆။ ေစတနာသည္ လူတိုင္းႏွင့္ တန္ပါသည္။ လူတိုင္း ေစတနာကို လက္မခံတတ္ပါ။ ေရာဂါသည္ကို စိတ္မခ်၍ လာေစာင့္ေသာ လူနာေစာင့္ကို ကိုယ္ခ်င္းစာပါသည္။ လူနာေစာင့္မ်ားကေရာ.. ဝန္ႏွင့္အားမမွ်ေသာ သာမန္ဆရာဝန္ေလးမ်ား အေပၚတြင္ ကိုယ္ခ်င္းစာပါ၏ေလာ...။

၇။ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားသည္ ေတာ္ေပ့ဆိုေသာ ဆရာဝန္ႀကီး လာၾကည့္မွ ႀကိဳက္ပါသည္။ ဆရာဝန္ အငယ္မ်ား လာၾကည့္လွ်င္ မ်က္ေစာင္းထိုးတတ္ၾကပါသည္။ ထိုဆရာဝန္အငယ္မ်ားသည္ ရွင္းရွင္းေျပာရလွ်င္ တာဝန္ေၾကာင့္ ၾကည့္ရပါသည္။ ၿပီးလွ်င္ အဆိုပါ ဆရာဝန္ႀကီးမ်ားထံတြင္ သံေတာ္ဦးတင္ရပါသည္။ မွားလွ်င္ အေငါက္အငမ္း မလြတ္ပါ။ ထိုအခါ စိတ္အေျခအေနသည္ လူမႈဆက္ဆံေရးကို ထိခိုက္တတ္ပါသည္။ လူနာေစာင့္၏ ဆႏၵလြန္ကဲမႈ ႏွင့္ အတၱသည္ ဆရာဝန္မ်ား၏ ဆက္ဆံေရးကို မ်ားစြာ လႊမ္းမိုးပါသည္။

၈။ အခါမ်ားစြာပင္... တတ္ႏိုင္လွ်င္အသက္ရွင္မွာ ဆိုေသာ ေရာဂါသည္မ်ားကို ဘာမွ်လုပ္မေပးႏိုင္ပဲ မ်က္ႏွာလႊဲေနရသည္မ်ား ရွိပါသည္။ အေျခအေန အျဖစ္အပ်က္ႏွင့္ ေရာဂါကအစ အစံုအလင္ သိေနေသာ ဆရာဝန္၏ မခ်ိတင္ကဲစိတ္ကို နားလည္ၾကပါမည္ေလာ။ ထို မခ်ိတင္ကဲျဖစ္ေနေသာ ဆရာဝန္ခမ်ာ နင့္ေၾကာင့္ဟု စြပ္စြဲခံရေသာအခါ မည္သို႕ေသာ စိတ္ခံစားခ်က္ျဖစ္မည္နည္း။ ကိုယ္ခ်င္းစာေပးရန္ မလိုပါ။ နားလည္ေပးရန္လည္း မလိုပါ။ လူနာရွင္မ်ားတြင္ ေသာကမ်ားရွိေနပါသည္။ ကိုယ္ခ်င္းစာပါ၏။ နားလည္ပါ၏။ လူနာရွင္ကိုယ္တိုင္ မတတ္ႏိုင္ေသာ ကိစၥ ျဖစ္မွန္း သိပါ၏။ တစ္ခုသာလွ်င္ ေတာင့္တသည္။ မကူညီခ်င္ေနပါ။ မေႏွာင့္ယွက္ပါႏွင့္။ မယံုၾကည္လွ်င္ ယံုၾကည္ေလာက္ေသာ ေနရာမ်ားစြာရွိပါသည္။ သြားပါ။

၉။ ေဆးရံုတြင္ အမွန္တကယ္လိုအပ္ေနေသာ ေနရာမ်ားစြာ ရွိပါသည္။ လူမႈဆက္ဆံေရးေနရာ (လစ္လပ္ေနသည္မွာ ၾကာပါၿပီ ေလွ်ာက္ထားမည့္သူပင္မရွိပါ။ လူနာအိမ္အထိလိုက္၍ ဝန္ေဆာင္မႈေပးရေသာ အလုပ္ျဖစ္ပါသည္။ ေသြးလိုလွ်င္ ေသြး၊ ေငြေၾကးအခက္အခဲ၊ လူမႈေရးဆိုင္ရာမ်ားကို ထဲထဲဝင္ဝင္ ေျဖရွင္းတတ္ေသာ အရည္အခ်င္းရွိသူ ျဖစ္ဖို႕ေတာ့လိုပါသည္။ medico social worker ဟုေခၚေသာ ေနရာျဖစ္ပါသည္။ လစာ နည္းပါးပါသည္။ ထို႕ေၾကာင့္ အျခားဌာနမ်ားနည္းတူ ကြက္လပ္ျဖစ္ေနပါသည္။) တကယ္ကူညီခ်င္သူမ်ား ထိုအလုပ္မ်ိဳးအတြက္ ဖန္တီးေပးလွ်င္ ေကာင္းပါလိမ့္မည္။ ေဆးလွဴလွ်င္ ခဏသာ ရပါမည္။

၁၀။ မရေသးေသာ၊ မရႏိုင္ေသာ အရာမ်ားအတြက္ ဆရာဝန္တြင္ ေတာင္းခံရန္ ေစာင့္ဆိုင္းရန္ အခ်ိန္မရွိပါ။ လူနာကို ရတတ္သမွ်ေသာေဆးဝါး၊ ဘာမွ်မရွိလွ်င္ လူသက္သက္ျဖင့္ တတ္ႏိုင္သေလာက္သာ လုပ္ေပးႏိုင္ပါသည္။ ေရွးေခတ္က အိတ္စိုက္ျခင္းသည္ လူနာနည္းနည္း ဆရာဝန္မ်ားမ်ား ျဖစ္ပါသည္။ ယခုေလာက္ ေဆးေလာကကို အားကိုးျခင္း နည္းပါးပါသည္။ စိုက္ႏိုင္ပါသည္။ ယခုေလာက္ ခြက္မက်တတ္ပါ။ လူနာကိုယ္တိုင္က စြမ္းစြမ္းတမံရွိပါသည္။ ယခုေခတ္တြင္ လူနာမ်ားမ်ား အေယာင္ေဆာင္မ်ားမ်ားကို အိတ္စိုက္ရန္ မတတ္ႏိုင္၊ အိတ္စိုက္ခ်င္စိတ္လည္း မရွိပါ။

၁၁။ လူတစ္ေယာက္ခ်င္းစီ၏ အမူအက်င့္မ်ားမေျပာင္းလဲႏိုင္သ၍ မျဖစ္ႏိုင္ေသးပါ။

Sunday, September 19, 2010

Innocent Victim


ေျခကုပ္မိ အသာစီးရေနတဲ့ လူဆိုးႀကီးေတြကလည္း အေလွ်ာ့မေပးပဲ ဆြဲထားတယ္...


အေမွာင္ခြင္းၿပီး အလင္းေဆာင္မယ္ဆိုၿပီးေတာ့လည္း တျခားတဘက္က ဆြဲျပန္တယ္...

ေနာက္ဆံုးေတာ့လည္း နဂါးတေကာင္လို အေမာက္ေထာင္ႏိုင္ရမယ့္ တုိ႕တုိင္းျပည္လည္း
ဟိုဘက္ဒီဘက္ ဘက္ႏွစ္ဘက္ၾကားမွာ ေျမဇာပင္လို ဖြတ္ဖြတ္ညက္ညက္ေက်ၿပီး လွ်ာထြက္ေတာ့မွာပဲေလ။


Thursday, September 16, 2010

Fired Plastic

အေၾကာ္ေတြ ၾကြပ္ရြဖို႕အတြက္ ေရသန္႕ဗူးေတြ ထည္႕ေၾကာ္ပါတယ္ ဆိုတဲ့ သတင္းေလး ေမာ္ဒန္ဂ်ာနယ္မွာ ပါလာတယ္။ အဲဒီသတင္းကို မစင္နဲ႕ ရီတာက ေမးလ္ကေန ပို႕ေပးလုိ႕ ဖတ္လိုက္ရတယ္။ ဘာရယ္ညာရယ္ မဟုတ္... ရင္းႏွီးတဲ့ မိတ္ေဆြေတြကို ဖတ္ေစခ်င္လို႕ စာေတြကို ဆက္ျဖန္႕ေပးလိုက္ေသးတယ္။ အယံုလြယ္သူ မဟုတ္ေပမယ့္ ဖ်တ္ခနဲ ဖတ္လိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာ ျဖစ္ႏုိင္ မျဖစ္ႏုိင္ဆိုတာ ေသခ်ာ မစဥ္းစား မဆင္ျခင္မိလိုက္ဘူး။ ေနာက္တေန႕မွာ ဖုိရမ္ဖတ္ျဖစ္ေတာ့ ကယ္လ္ဗင္က အဲဒီအေၾကာင္းကို ေသေသခ်ာခ်ာ ရွင္းျပထားတာ ဖတ္လုိက္ရတယ္။ သူ ရွင္းျပလိုက္ေတာ့လည္း ေၾသာ္... ဒါလည္း ဟုတ္တာပဲ... ေပါ့။ ငါလည္း ခ်ီးဘရိန္းပါလား ဆုိတာ သိလုိက္ရတယ္။

ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ေရးထားတဲ့ ဂရုဏာေဒါသေတြ ပါေနေပမယ့္ စာေရးသူရဲ႕ အရိုးခံေစတနာကို နားလည္မိတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္... အဆင္ေျပပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကယ္လ္ဗင္ ေရးထားတာေလးကို ကၽြန္ေတာ့္ဘေလာ့မွာ ထပ္ဆင့္ ေဝမွ်လိုက္ပါရေစ...

~~~
ျမန္မာျပည္က တခ်ဳိ႕သတင္းေတြက ရီရတယ္။ ၾကက္ဥ အတုတုန္းကလည္း အမေလး သတင္းကျဖင့္ အိုေဆြးလို႕ ျမဳပ္ေတာင္ေနျပီ သူက ၀ူး၀ါးနဲ႕။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ တရုတ္ျပည္က ဓါတုေဗဒသမားတေယာက္က ေရးတယ္ .. သူေျပာတဲ့ ဓါတုပစၥည္းေတြ ေပါင္းျပီး လုပ္ျပီဆိုပါစို႕ .. တဲ့။ ဘယ္ဒင္းက ဘယ္ေလာက္တန္တယ္ ဘာညာနဲ႕ ေစ်းတြက္လိုက္ေတာ့ ၾကက္ဥတလံုး ျပား၈၀ေလာက္ က်ေနတယ္။ အစစ္က အဲဒီတုန္းက ၃၅ျပားပဲ တန္တယ္။

ပလတ္စတစ္ဆန္တုန္းကလည္း ေတာ္ေတာ္ေလး ရွင္းယူလိုက္ရတယ္။ ဒါမ်ဳိးက်ေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္အိမ္က သိသဗ်။ ဟဲ့ငါ့သား... ေကာ္ေစ့နဲ႕ဆန္ ေစ်းခ်င္းက မိုးနဲ႕ေျမလို ကြာေနတာ... ပလတ္စတစ္ဆန္သာ ဆန္ေစ်းနဲ႕ ေရာင္းလို႕ကေတာ့ အိမ္ေပါင္ျပီးေတာင္ ၀ယ္ပစ္လိုက္မယ္ဆိုပဲ။

အခု ပလတ္စတစ္ကို ေၾကာ္သတဲ့ .... အမယ္ သမုိင္းလမ္းဆံုးက အေၾကာ္ဆုိင္ေတာင္ ပါလိုက္ေသးတယ္။ ကြၽန္ေတာ္သိသေလာက္ သမုိင္းလမ္းဆံုးမွာ အေၾကာ္ဆိုင္ ၾကီးၾကီးမားမား မရွိဘူး။ သမိုင္းလမ္းဆံု နီးနီးနားနား ရွိတဲ့ဆုိင္ကလည္း ဂေလာက္ မၾကီးက်ယ္လွဘူး။ အဲဒီနားက ေရာင္းအေကာင္းဆံုးဆိုင္ ျပပါဆိုရင္ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္၊ ဒန္ေပါက္ဆိုင္နဲ႕ လမ္းဆံုအေရွ႕ဘက္ေဒါင့္ အေမွာင္ထဲမွာ ေရာင္းတဲ့ ထမင္းေၾကာ္ဆိုင္ပဲ ရွိတယ္။

သမုိင္းလမ္းဆံုးမွာ (နာမည္ၾကီး) အေၾကာ္ဆုိင္ တစ္ဆိုင္မွ မရွိဘူး။ ၉၇/၉၈ ေလာက္ကေန ၂၀၀၇ အထိ မရွိဘူး ေသခ်ာသဗ်ာ။ သတင္းမွာ ဓါတ္ပံုထည့္ထားတဲ့ အေၾကာ္ဆုိင္ကို ၾကည့္လိုက္ဦး... စုတ္ျပတ္သတ္ေနတဲ့ မွန္ပံုးေလးတပံုးနဲ႕။

လြန္ခဲ့တဲ့ ၂ႏွစ္က ကလမန္တီးက ငွက္ေပ်ာသီးေၾကာ္ဆိုင္မွာ အဲလုိ လုပ္ပါတယ္ဆိုျပီး ေကာလဟာလျဖစ္လို႕ သတင္းစာထဲေတာင္ ပါလိုက္ေသးတယ္။ ျပီးမွ သတင္းက ေရေရရာရာ မဟုတ္ဘဲ ေရာခ်မွန္းသိေတာ့ ရပ္သြားတာ။

ကြၽန္ေတာ္ေျပာခ်င္တာက ... အဲဒီ သတင္းသမား မဟုတ္တဲ့ ေရာေတာေပါေတာ ဂ်ာနယ္သမားေတြေရးတဲ့ သတင္းကို ကိုယ့္အသိဥာဏ္ေလးနဲ႕တင္ စဥ္းစားၾကည့္ပါဗ်ာ။ ဆီတပုလင္းေလာက္ ဗူးသီးတစိတ္ေလာက္ အဆံုးခံျပီး ေၾကာ္ၾကည့္ၾကစမ္းပါ။ ဒီလိုသတင္းမ်ဳိးေရးတဲ့ ဂ်ာနယ္နဲ႕ ဂ်ာနယ္လစ္ အတုအေယာင္ကို စာေပအစည္းအရံုးက အေရးယူသင့္တယ္။

ပလတ္စတစ္ကို မီးမေလာင္ဘဲ အရည္ေပ်ာ္က်သြားေအာင္ ဆီထဲမွာ ထည့္ျပီး အပူေပးလုိ႕ ရပါတယ္။ အရင္ဆံုး တြန္႕လိမ္ရံွဳ႕တြသြားမယ္ ျပီးရင္ အရည္ေပ်ာ္ျပီး ဆီနဲ႕ ေရာသလိုလိုျဖစ္သြားမယ္။ အပူခ်ိန္ အဲဒီထက္ ပိုျမင့္လာရင္ မီးထေလာင္ျပီး အေငြ႕ပ်ံသြားမယ္။ ဆီကေတာ့ ေသခ်ာတယ္ ပလတ္စတစ္ PVC ပိုက္ မီးေလာင္ရင္ ထြက္တဲ့ အနံ႕ထြက္လာမွာ ေသခ်ာတယ္။ ခက္တာက ေရးတဲ့သူက ဒီထက္ပိုျပီး ေရွ႕ဆက္ မစဥ္းစားေတာ့ဘဲ ဇြတ္အတင္း ေကာက္ခ်က္ခ်ေတာ့တာပဲ။

ပလတ္စတစ္အရည္ဟာ အဲဒီဆီထဲက ထုတ္လုိက္တာနဲ႕ ခ်က္ခ်င္းျပန္ခဲသြားမယ္။ ျပီးေတာ့ အဲဒီပလတ္စတစ္ အခဲအစေလးေတြ အတံုးေလးေတြဟာ သဲမွဳန္ေလးေတြေလာက္ထိ ေသးငယ္ေနရင္ေတာင္ လူရဲ႕ ပါးစပ္က မသိစရာ အေၾကာင္းမရွိဘူး။ ထမင္းစားလို႕ သဲႏွစ္မွဳန္ေလာက္ပါရင္ေတာင္ သိေသးတာ ပလတ္စတစ္ အစအနေတြနဲ႕ ေရာကပ္ေနတဲ့ အစားအေသာက္ကို မသိဘဲ စားမိဖို႕ဆိုတာ ဘယ္လိုစဥ္းစား စဥ္းစား မျဖစ္ႏုိင္ဘူး။ ေနာက္တခုက PVC အနံ႕။ ေကာ္ေစ့နံ႕ဟာ သိပ္ျပင္းပါတယ္။ ဒီအနံ႕ေလာက္ ျပင္းတာၾကီး ပါေနတဲ့ အစားအေသာက္ကို ဘယ္သူက စားႏိုင္မွာလဲ။

အနံ႕နဲ႕အရသာအျပင္ အစားအေသာက္ထဲ Non-Food Particle ေတြ ပါေနတာ မသိဘဲ စားမိႏိုင္ေလာက္တယ္ ထင္တဲ့သူေတြဟာ တကယ္ပဲ အစားအေသာက္ မခ်က္ျပဳတ္ မေၾကာ္ေလွာ္ဖူးတာလား Reasonable မဟုတ္တဲ့ အခ်က္အလက္ေတြ ဒီေလာက္ အမ်ားၾကီး ပါေနရဲ႕သားနဲ႕ .. ျဖစ္ေနရင္ ဘယ္လို လုပ္မလဲ .. ဟုတ္ေနရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ ဆိုတဲ့... ကိုယ့္ကိုယ္ကို မယံုၾကည္စိတ္၊ အားမကိုးရဲတဲ့စိတ္ေၾကာင့္ ဒီလို Hoax ေတြ ျမန္မာျပည္မွာ သိပ္ေအာင္ျမင္ေနတယ္လို႕ ထင္ပါတယ္။

ျမန္မာျပည္မွာ အေနမ်ားခဲ့သူဆိုေတာ့ ျမန္မာေတြအေၾကာင္းပဲ သိတာေပါ့ေနာ္။ ျမန္မာေတြက ဟုတ္ေသာ္ရွိ မဟုတ္ေသာ္ရွိ... ဒါေလးလုပ္လိုက္လို႕ ဒါေလး ေျပာလိုက္လို႕ ဒါေလး ယံုၾကည္လိုက္လို႕ ကိုယ့္အက်ဳိး မယုတ္ဘူး။ ေတာ္ၾကာ မလုပ္ဘဲေနျပီး ကိုယ့္အက်ဳိး စီးပြား ထိခုိက္ေနရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ ဆိုတဲ့ လူစားက မ်ားပါတယ္။ ေဗဒင္ေမးတယ္... မယံုရင္ ယၾတာမေခ်နဲ႕။ ယံုရင္ ယၾတာကို အပီအျပင္လုပ္။ ဒီလိုလည္း မဟုတ္ဘူး။ ယံုေတာ့ မယံုဘူး။ ဒါေပမယ့္ စိတ္ခ်ရေအာင္ ယၾတာေတာ့ လုပ္ထားလိုက္မယ္ဆိုတဲ့ စိတ္ဓါတ္မ်ဳိး။

ေကာလဟာလ တခုခုလႊင့္လိုက္ျပီေဟ့ဆိုရင္ လူေတြက မျဖစ္ႏုိင္မွန္းသိလည္း... ျဖစ္ခဲ့ရင္ ငါတာ၀န္ ယူေနရလိမ့္မယ္ ဆိုျပီး မေျပာဘဲ ေအာင့္ထားၾကတယ္။ ဒီလို မေျပာတဲ့သူေတြ မ်ားလာေလေလ အမွန္တရား ေပ်ာက္ကြယ္ေလေလ။ ေကာလဟာလေတြ ေအာင္ျမင္လာေလေလ။ ပညာတတ္ေတြ ဆင္ျခင္ႏုိင္သူေတြ အေၾကာင္းအရာကို သိတဲ့သူေတြကမွ ဒါမဟုတ္ဘူး ဒါမမွန္ဘူး ဒါမွားေနတယ္ လို႕ ... မေျပာဘဲေနၾကရင္ ဆရာ၀န္ၾကီးကေတာင္ ဒါမဟုတ္ဘူးလို႕ မေျပာဘူး၊ ဟိုပညာတတ္ၾကီးေတာင္ ဒါမွားတယ္ မေျပာရင္ ဟုတ္ေနလို႕ ျဖစ္ရမယ္ဆိုတဲ့ ေကာက္ခ်က္က တန္းခ်ၾကတာ။ ျမန္မာလူမ်ဳိးဆိုတာ ဘာေျပာေျပာ အမ်ားစုကေတာ့ ယံုၾကတာပဲ ဆိုတဲ့ ခ်ီးဘရိန္းအဆင့္ ေရာက္မွန္းမသိ ေရာက္ေနျပီ။

ဥဳံမဏိ ပဒၵေမဟံု ဆိုတဲ့ မဟာယန ဂါထာကို အိမ္ထဲမွာ ကပ္ထားတဲ့ ေထရ၀ါဒေတြ။ ဤအိမ္/ကား/ဆုိင္ သည္ ဘုရားေမတၱာရိပ္ေအာက္မွာ ရွိလို႕ ေရာက္လာသူအားလံုး ေအးခ်မ္းသာယာၾကပါေစဆိုတဲ့ .. အစိုးရနာမည္ကို ေရာေကာေသာေကာ Marketing လုပ္ထားတဲ့ စာရြက္ေတြ။ စင္ကာပူက ျမန္မာေတြကို ဗီဇာမေပးေတာ့ဘူး ေလယာဥ္တစင္းလံုး Reject လုပ္လိုက္တာတဲ့ ဆိုတာယံုတဲ့သူေတြ... တလႏွစ္ခါေလာက္ စင္ကာပူႏိုင္ငံေရာက္ ျမန္မာေတြ ဘယ္လို အတိဒုကၡေရာက္ေနျပီ၊ ဘယ္လို အႏွိမ္ခံေနရျပီဆုိတာ ေပၚလစီနဲ႕ မထည့္မေနရ ေဆာင္းပါးထည့္ရတဲ့ ဂ်ာနယ္ေတြ... ကေလးအသားခါးသည္ ေခြးအသားခ်ဳိသည္... ဆိုတဲ့ စာေတြ အိမ္ေပါင္းမ်ားစြာမွာ ျမင္ရတဲ့ေနာက္.... ေကာလဟာလ မွန္သမွ် ၀ိုင္း၀န္း အေျဖရွာ အမွန္တရား ရွာေဖြျပီး ကိုယ္ပိုင္ ဘေလာ့ဂ္ျဖစ္ျဖစ္ Reply mail ျဖစ္ျဖစ္ website ျဖစ္ျဖစ္ ျပန္လည္ မွ်ေဝ ေစခ်င္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ။

Sunday, September 12, 2010

View from Skypark


ဒီေန႕... Marina Bay Sands Skypark ကို သူငယ္ခ်င္းေတြ ေခၚေဆာင္သမွဳနဲ႕ ေရာက္သြားတယ္။
အဲဒီေတာ့ ပိုက္ဆံ ရႊတ္ခနဲ ထြက္သြားတာေပါ့။ လူႀကီးတေယာက္ကို ေဒၚလာ ၂၀ ေပးရတယ္။


ေနမဝင္ခင္ လက္မတင္ေလး ရိုက္ထားလုိက္တဲ့ ဓါတ္ပံုပါ။ လက္မွတ္ ဝယ္ဖို႕ တန္းစီရတာနဲ႕ ေနလံုးႀကီးက ဝင္ရွာေတာ့မယ္။ အေပၚမွာ လူေတြက မ်ားလြန္းေတာ့ ဓါတ္ပံုရိုက္ရတာ သိပ္ေတာ့ အဆင္မေျပဘူး။

ညဦးပိုင္းေလး ရိုက္ထားတာေလးပါ။ မီးေရာင္ေတြ ထိန္ထိန္ညီးေနတဲ့ စကာၤပူရဲ႕ အလွေလးေပါ့။ သံုးေခ်ာင္းေထာက္ေလး မပါသြားေတာ့ အတတ္ႏိုင္ဆံုးေလး ၿငိမ္ေအာင္ ထိန္းၿပီး ရိုက္ထားလိုက္တယ္။

Thursday, September 2, 2010

Closure of Indo Buddha Bar

အင္ဒိုနီးရွားႏိုင္ငံ ဂ်ာကာတာၿမိဳ႕က Buddha Bar ကို တရားရံုးက စက္တင္ဘာ ၁ ရက္ ဗုဒၶဟူးေန႕မွာ ပိတ္ဖို႕ အမိန္႕ခ်လိုက္ပါၿပီ ဆုိတာသတင္းဟာ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ မဂၤလာရိွတဲ့ သတင္းေကာင္းတစ္ခုပါပဲ။ ဂ်ာကာတာၿမိဳ႕ ခရီးသြားလုပ္ငန္း အာဏာပိုင္နဲ႕ ဂ်ာကာတာၿမိဳ႕ဝန္တုိ႕က ဆိုင္ပိုင္ရွင္ကို အေမရိကန္ေဒၚလာ ၁ သိန္း ၁ ေသာင္း ေလွ်ာ္ေၾကးေပးဖုိ႕လည္း အမိန္႕ထုတ္လိုက္တယ္ ဆုိပဲ။ ဆိုင္မန္ေနဂ်ာကေတာ့ တရားရံုးမွာ အယူခံ တင္ထားၿပီး ဆိုင္ကိုေတာ့ အခုခ်ိန္ထိ ဆက္ဖြင့္ထားပါတယ္။ ျပင္သစ္က ဆိုင္ပိုင္ရွင္ရဲ႕ အေျဖကို ေစာင့္ေနရလို႕ပါတဲ့။

အဲဒီအရက္ဆိုင္ဟာ ျပင္သစ္ႏုိင္ငံမွာ စတင္ဖြင့္လွစ္ခဲ့တာပါ။ ဂ်ာကာတာမွာေတာ့ အာရွပထမဦးဆံုး ဆိုင္ခဲြအျဖစ္ ၂၀၀၈ ေႏွာင္းပိုင္းမွာ စတင္ဖြင့္လွစ္ခဲ့တာပါ။ အာရွတုိက္မွာ ဂ်ာကာတာအျပင္ ရွန္ဟိုင္း၊ လက္ဘႏြန္က ေဘရြတ္နဲ႕ ဒူဘိုင္းမွာလည္း ဆိုင္ခြဲေတြ ရိွေနပါၿပီ။ အဂၤလန္မွာ လန္ဒန္၊ အေမရိကားမွာ ဝါရွင္တန္၊ အီဂ်စ္မွာ ကိုင္ရို၊ ဘရားဇီးမွာ ဆာပါလို၊ မိုနာကိုမွာ မြန္တီကာလိုၿမိဳ႕ေတြမွာလည္း အဲဒီအရက္ဆုိင္ေတြ ဖြင့္ထားပါတယ္။

အေရွ႕တုိင္းရဲ႕ အေငြ႕အသက္ကို ခံစားလိုေစတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ပါဆိုၿပီး ထုိင္ေတာ္မူ ျမတ္ဗုဒၶဆင္းတုေတာ္ အႀကီးႀကီးကို အရက္ဆိုင္ရဲ႕ ျမင္သာထင္သာရိွတဲ့ေနရာမွာ ခင္းက်င္းထားပါတယ္။ အဲဒီအခင္းအက်င္းေၾကာင့္ပဲ မူစလင္ဘာသာဝင္ အမ်ားစုရိွတဲ့ တုိင္းျပည္ျဖစ္ေပမယ့္လည္း အနည္းစုျဖစ္တဲ့ ဗုဒၶဘာသာဝင္တုိ႕ရဲ႕ ဆန္႕က်င္ ကန္႕ကြက္မွဳကို ခံရပါေတာ့တယ္။ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားမ်ားက ဦးေဆာင္ၿပီး ဆန္႕က်င္ရွံဳ႕ခ် ဆႏၵျပမွဳေတြကို စီစဥ္ခဲ့ပါတယ္။ ဆိုင္ပိုင္ရွင္က "Buddhabar" ဆိုၿပီး မလိမ့္တပတ္နည္းနဲ႕ အမည္ေျပာင္းၿပီး ႏွစ္သိမ့္ေပမယ့္ အက်ိဳးမထူးပါဘူး။ ဗုဒၶဘာသာဝင္ေတြက တရားရံုးမွာ တရားဥပေဒနည္းလမ္းနဲ႕ ရင္ဆုိင္ေျဖရွင္းဖို႕အထိ ႀကိဳးပမ္းခဲ့ၾကပါတယ္။ အခုေတာ့ တရားရံုးက ပိတ္ေစလို႕ အမိန္႕ခ်လုိက္ပါၿပီ။

ဘာသာေရးကို မေစာ္ကားတာ ေကာင္းပါတယ္။ ဘယ္ဘာသာ ျဖစ္ျဖစ္ေပါ့။ အခုဆိုင္ကေတာ့ ေစာ္ကားလိုတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ မပါေပမယ့္ ဘာသာေရးပံုရိပ္ေတြကို အလြဲသံုးစား လုပ္သလို ျဖစ္ေနတယ္လို႕ ျမင္မိပါတယ္။ အနည္းစုျဖစ္တဲ့ ဗုဒၶဘာသာဝင္ေတြရဲ႕ တရားေသာ ေတာင္းဆိုခ်က္ကို အေျခခံၿပီး အမိန္႕ခ်ေပးတဲ့ အင္ဒိုနီးရွား တရားရံုးကိုလည္း ေလးစားမိပါတယ္ေလ။