By the way - 03

ဘာရယ္ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒီေန႕ ရံုးမွာ အမ်ိဳးသမီးညီလာခံ က်င္းပတယ္။ အဲဒါက ေညာင္ႏွစ္ပင္မွာ လုပ္တဲ့ အမ်ိဳးသားညီလာခံ မဟုတ္ဘူးေနာ္။ ကၽြန္ေတာ့္ရံုးမွာ အမ်ိဳးသမီးဆိုတာ ခပ္ရွားရွားပါ။ ေရွ႕ႏွစ္တုန္းက ရံုးမွာ အမ်ိဳးသမီးဆိုလို ၇ ေယာက္ ၈ ေယာက္ ပတ္ဝန္းက်င္ေလာက္ပဲ ရိွတယ္။ ရံုးမွာက အမ်ိဳးသားေတြပဲ မ်ားတာပါ။ ဒီတစ္ခါက်မွ အစည္းအေဝးခန္းထဲကေန တစုတေဝးတည္း ထြက္လာတဲ့ အမ်ိဳးသမီးေတြကို ျမင္လုိက္ေတာ့ အမ်ိဳးသမီးထုအင္အား မနည္းမေနာပါလား ဆုိတာ အမွတ္မထင္ေလး သတိထားမိတယ္။ ညီလာခံ ေခၚတဲ့ အေၾကာင္းအရာကိုေတာ့ မဟာအမ်ိဳးသမီးေန႕ က်င္းပဖို႕လို႕ မထင္လိုက္ပါနဲ႕။ ရံုးက အမ်ိဳးသမီးသံုးအိမ္သာ ညစ္ပတ္လြန္းလို႕ GM က ေခၚၿပီး ဆံုးမၾသဝါဒေပးတာလို႕ တိုးတိုးတိတ္တိတ္ သတင္းထြက္လာတယ္။ ေၾသာ္... သူတုိ႕ေတြလည္း ကိုယ့္ပစၥည္း ကိုယ္တာဝန္ မယူပဲ ညစ္ပတ္တာပဲေနာ္။

ဘာရယ္ေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ မေန႕က အျခားဌာနတစ္ခုက Senior Manager မမတစ္ေယာက္ အလုပ္ကေန ရုတ္တရက္ ထြက္သြားတယ္။ အလုပ္ထြက္မယ္ ဆိုတဲ့ သတင္း လံုးဝမထြက္လာပဲ အလုပ္ကေန ဆိုင္းမဆင့္ ဘံုမဆင့္ ထြက္သြားေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း အံ့ၾသမိပါတယ္။ သူတုိ႕ ဌာနတြင္း ႏွဳတ္ဆက္တဲ့အေနနဲ႕ က်င္းပတဲ့ ေန႕လည္စာ ထမင္းဝိုင္းေလးမွာ ေၾကကြဲဝမ္းနည္းေနတဲ့ သနားစရာ မ်က္ႏွာေပးေလးနဲ႕ ႏွဳတ္ဆက္စကားေတြ ေျပာသြားခဲ့တယ္တဲ့။ ဌာနတြင္း တိုးတီးစကားေတြအရေတာ့ အလုပ္ထြက္တာ မဟုတ္ေလာက္ဘူး။ အလုပ္ အျဖဳတ္ခံရတာ ျဖစ္မယ္တဲ့။ အဲဒီဘြားေတာ္ကေတာ့ ဆင္ဖမ္းမယ္ က်ားဖမ္းမယ္ ေအာ္ခဲ့တာ ၾကာလွပါၿပီ။ ေနာက္ဆံုးေတာ့လည္း ျခင္ပဲ ရိုက္ႏိုင္တယ္။ ေတာ္တာကေတာ့ ေတာ္ပါတယ္။ ဘာေတြ ေတာ္မွန္း မသိတာပဲ ခက္ေနတာ။ သူ႕ေၾကာင့္ပဲ ကုမၸဏီခမ်ာ အျမတ္ထြက္သင့္သေလာက္ အျမတ္မရဘူး။ မကုန္သင့္တာေတြနဲ႕ ေငြေတြ ေသာက္ေသာက္လဲ ကုန္ေနရတယ္။ ဒီအပတ္တြင္းမွာ လုပ္တဲ့ Management Meeting အၿပီးမွာ ဘြားေတာ္ အလုပ္ထြက္တယ္ ဆုိေတာ့ စဥ္းစားစရာပါပဲ။ အခုေတာ့ အဲဒီအခန္းႀကီး လြတ္ေနပါၿပီေလ။

ဘာရယ္ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒီလအလည္မွာ ခရီးထြက္ရပါအံုးမယ္။ တျခားႏုိင္ငံမွာ အလုပ္ကိစၥတစ္ခုနဲ႕ ၁ လေက်ာ္ေက်ာ္ သြားေနရမွာပါ။ ေရွ႕သံုးႏွစ္မွာတုန္းက အလုပ္ကိစၥနဲ႕ ႏို္င္ငံရပ္ျခားကို သြားရတာမ်ိဳး လံုးဝကို မရိွခဲ့ဘူး။ ဒီႏွစ္က်မွပဲ ေတာက္ေလွ်ာက္ကို ခရီးသြားေနရတယ္။ ၃ ရက္သြားလိုက္ ၅ ရက္သြားလိုက္နဲ႕။ အခုတေခါက္ေတာ့ ၁ လေက်ာ္ေက်ာ္ ေနရမယ္။ သူမ်ားတကာေတြကေတာ့ ျပည္ပခရီးထြက္ရတာ ထမင္းစား ေရေသာက္ပါပဲ။ အိတ္ေလးဆြဲၿပီး ေလဆိပ္ ဆင္းလိုက္ရံုပဲ။ ဗီဇာမွ မလိုတာ။ ကၽြန္ေတာ္လို ေခတ္မွီဖြံ႕ၿဖိဳး တိုးတက္တဲ့ ေရႊျပည္ႀကီးက လာတဲ့ သူေတြအဖို႕ေတာ့ ဘယ္ကိုသြားသြား ဗီဇာ ေလွ်ာက္ရပါတယ္။ ရက္ရွည္ ခရီးသြားရတာ ဝမ္းကိုက္သလို မအီမလည္ပါပဲ။ အဲဒီကာလမွာ သံုးသမွ်ကို ရံုးက ျပန္ထုတ္ေပးေပမယ့္ ကိုယ္က အရင္စိုက္ထားရပါတယ္။ ေတာ္ေသးတာက ဟိုတယ္ခကို မစိုက္ရတာပါပဲ။ မဟုတ္ရင္ ဘိုင္ျပတ္မယ့္ ကိန္းပဲ။

ဘာရယ္ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ အလုပ္ေတြက တကယ္မ်ားလာပါၿပီ။ အရင္က မ်ားတယ္ ဆုိတာထက္ အခု ပိုမ်ားပါတယ္။ အလုပ္မ်ားတယ္ ဆုိတာမွာ ကိုယ္တုိင္ လုပ္ေနရတာ မ်ားလာတာေတြ ပါသလို သူမ်ားတကာ လုပ္ထားတဲ့ဟာေတြကို လုိက္စစ္ရတဲ့ အလုပ္ေတြပါ အပို ပါလာတယ္။ သတ္မွတ္ကာလအတြင္း ၿပီးရမယ္ ဆိုတာေတြေၾကာင့္လည္း ျပကၡဒိန္ကိုေတာင္ ရဲရဲ မၾကည္႕ရဲေတာ့ဘူး။ တာဝန္ယူရတာလည္း ပိုႀကီးလာတယ္။ တာဝန္ေတြနဲ႕ လုပ္ပိုင္ခြင့္ေတြသာ ႀကီးလာတာ တရားဝင္ရာထူးကေတာ့ မႀကီးေသးဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ကိုယ့္ထက္ ရာထူးႀကီးတဲ့ လူေတြကို အုပ္ခ်ဳပ္ကိုင္တြယ္ရတာ အခက္အခဲရိွတာေတာ့ ဧကံအမွန္ပါပဲ။ အခ်ိန္တစ္ခုကိုေတာ့ ေစာင့္ရအံုးမွာေပါ့။ ေလာေလာဆယ္ေတာ့ လူမေလး ေခြးမခန္႕ ဘဝမွာ ေရတိမ္မနစ္ရေအာင္ ႏွာေခါင္းေလး ေဖာ္ၿပီး ေလးဘက္ေထာက္ သြားေနရတယ္။