ထိုင္းမွာ အလုပ္ကိစၥအတြက္ တစ္လနီးပါးေလာက္ ေနလိုက္ရတယ္။ အလုပ္တာဝန္နဲ႕ လာရတာဆုိေတာ့ မိုးလင္းမိုးခ်ဳပ္ အလုပ္ထဲမွာ တကုပ္ကုပ္ေပါ့။ မနက္မိုးလင္းလို႕ မနက္စာ စားၿပီးရင္ ရံုးက လာႀကိဳတဲ့ကားနဲ႕ ရံုးကိုလာ၊ ေန႕လည္စာကိုေတာ့ ရံုးက အဆင္ေျပသလို ဝယ္ေပးတဲ့ ထမင္းေၾကာ္၊ ေခါက္ဆြဲေၾကာ္ စားေပါ့။ ညစာကိုေတာ့ ရံုးျပန္ခ်ိန္ေစာရင္ ေစာသလို အနားတဝိုက္က ကုန္တိုက္ႀကီးမွာ သြားစား၊ ရံုးျပန္ေနာက္က်ရင္ ဟိုတယ္ကေနပဲ မွာစား၊ ဒီလိုနဲ႕ သံသရာ လည္သြားလိုက္တယ္။ ရံုးျပန္ခ်ိန္ ေစာတယ္ဆိုတာ ည ၈ နာရီေလာက္ကို ေျပာတာပါ။ အမ်ားအားျဖင့္ေတာ့ ဟိုတယ္ကို ည ၁၀ နာရီေလာက္မွ ေရာက္တတ္လို႕ ဟိုတယ္ကပဲ မွာစားရတာ မ်ားတယ္။
ပထမဦးဆံုးေန႕က ရံုးျပန္ ေနာက္က်တယ္။ ေဗြေဆာ္ဦး ဆိုတဲ့အတုိင္း ည ၁၀ နာရီေက်ာ္မွ ဟိုတယ္ကို ေရာက္တယ္။ အနားတဝိုက္မွာ စားေသာက္ဆိုင္ေတြကလည္း ရွားတယ္။ ဘာသာစကား အခက္အခဲကလည္း ရိွတယ္။ သီခ်င္းဆိုဖို႕ ဆိုင္ေတြေတာ့ ရိွေပမယ့္ သီခ်င္းမွ မဆိုတတ္တာ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ မထူးပါဘူးေလ။ အဲဒီေတာ့ ဟိုတယ္မွာပဲ စားေတာ့မယ္ဆုိၿပီး မွာလိုက္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ႀကိဳက္တဲ့ သေဘာၤသီးေထာင္းေပါ့။ ျမင္ဖူးေနၾက စားေနၾက သေဘာၤသီးေထာင္းနဲ႕ မတူတာက ခုတ္ထစ္ထားတဲ့ ဂဏန္းတစ္ေကာင္ ပါလာတာပဲ။ မွာလိုက္တာက သေဘာၤသီးေထာင္းပါပဲ။ ဘယ္နဲ႕ ဒီဂဏန္းက ပါလာရတာတုန္း။ ပံုစံကလည္း ခ်က္ထားျပဳတ္ထားတဲ့ ပံုစံနဲ႕ မတူဘူး။ မဲမဲႀကီးဆုိေတာ့ အစိမ္းႀကီးလားေပါ့။ အဲဒါနဲ႕ အပိုင္းပိုင္း ခုတ္ထစ္ထားတဲ့ ဂဏန္းသားေတြကို ေဘးဖယ္ၿပီး စားလိုက္တယ္။ ဒါေပမယ့္ အေတာ့္ကို စပ္လြန္းလို႕ အကုန္ မစားႏုိင္လိုက္ဘူး။
ရံုးျပန္ေစာတဲ့ ရက္ဆုိရင္ အနားက ကုန္တိုက္ႀကီးမွာ ညစာ သြားစားတယ္။ အစပိုင္းကေတာ့ ဂ်ပန္ဆိုင္မွာ စားျဖစ္တယ္။ ဂ်ပန္ ထမင္းဟင္းေတြ ဆုိပါေတာ့။ ေနာက္ပိုင္းေတာ့ ထုိင္းဆိုင္မွာ ထိုင္ျဖစ္တယ္။ ထိုင္းဆိုင္မွာဆို တံုယန္းဟင္းရည္နဲ႕ ေခါက္ဆြဲျပဳတ္ စားျဖစ္တယ္။ ၾကက္သားဖတ္ေတြ ပါသလို ၾကက္အေရခြံေတြလည္း ပါတယ္။ ခ်ဥ္ၿပံဳးၿပံဳး ဟင္းရည္က အေတာ္ ေသာက္လို႕ ေကာင္းတယ္။ ၾကက္အေရခြံေတြ ဖယ္စားရတာပဲ အလုပ္ရွဳပ္တာ။ အဲဒီဆိုင္မွာ အဲဒီတံုယန္းေခါက္ဆြဲျပဳတ္အျပင္ ထမင္းျဖဴ တစ္လံုးနဲ႕ သေဘာၤသီးေထာင္းလည္း မွာစားျဖစ္တယ္။ ဂဏန္း မထည္႕ဖို႕ေတာ့ မွာလိုက္ရတာေပါ့။
ေနာက္ပိုင္းရက္ေတြမွာေတာ့ ညတုိင္း ေနာက္က်ပါတယ္။ ဟိုတယ္ေရာက္ၿပီဆို ည ၁၀ နာရီခြဲေက်ာ္ေနၿပီ။ ဟိုတယ္နားက ဆိုင္ေတြကလည္း ၉ နာရီေလာက္ဆို အကုန္ ပိတ္သြားၿပီ။ ဟိုတယ္ကေန ခပ္ေဝးေဝးကို လမ္းေလွ်ာက္ရင္ေတာ့ ညေစ်းတစ္ခုေတာ့ ရိွတယ္။ အဲဒီဘက္မွာ လမ္းေဘးဆိုင္ေတြ အစီစီ အရီရီပဲ။ ေဆာင္းဝင္လာလို႕ပဲလား မသိဘူး။ ညဘက္ဆုိ လမ္းေပၚမွာ ေလတဝူးဝူးနဲ႕ အေတာ္ေလးကို ခ်မ္းတယ္။ အေႏြးထည္ကလည္း မယူသြားမိေတာ့ ခ်မ္းတဲ့ဒဏ္ကို အေတာ္ေလး ခံရတယ္။ အဲဒီေတာ့ ညေစ်းဘက္ကို တကူးတက မသြားျဖစ္ဘူး။ ပင္ပန္းတဲ့အရိွန္နဲ႕ မသြားခ်င္ မလာခ်င္လည္း ပါတာေပါ့။ ဒီလိုနဲ႕ပဲ ဟိုတယ္မွာပဲ မွာစားျဖစ္တယ္။ ဂဏန္းသားနဲ႕ ထမင္းေၾကာ္ကို မွာစားျဖစ္တာ မ်ားတယ္။ ထမင္းလည္း သိပ္မမ်ားဘူး။ ဂဏန္းသားကလည္း ခ်ိဳတယ္။ ပူပူေႏြးေႏြးဆုိေတာ့ စားလို႕လည္း ေကာင္းတယ္။ ဟိုတယ္မွာ စားတာ မေကာင္းတာ တစ္ခုကေတာ့ ေစ်းႀကီးတာပါပဲ။ ညစာ စားတုိင္း ကင္မရာ မယူသြားျဖစ္ေတာ့ တခ်ိဳ႕ပံုေတြ မရိုက္ထားမိဘူး။ တခါတေလ ကင္မရာ ပါသြားတဲ့အခါ မွတ္တမ္းတင္ထားတဲ့ ဓါတ္ပံုေလးေတြပဲ အမွတ္တရ တင္ထားလို္က္ပါတယ္။
ဒီလိုနဲ႕ပဲ ဟုိတယ္နဲ႕ အနားတ၀ိုက္မွာ ျဖစ္သလိုေလး စားေနရတဲ့ ေျခာက္ကပ္ကပ္ ဘဝကို ၁ လနီးပါး ျဖတ္သန္းၿပီးေနာက္ ကၽြန္းပိစိမွာ ဟမ္ဘာဂါ ျပန္စားေနပါၿပီေလ။
ဒီလိုနဲ႕ပဲ ဟုိတယ္နဲ႕ အနားတ၀ိုက္မွာ ျဖစ္သလိုေလး စားေနရတဲ့ ေျခာက္ကပ္ကပ္ ဘဝကို ၁ လနီးပါး ျဖတ္သန္းၿပီးေနာက္ ကၽြန္းပိစိမွာ ဟမ္ဘာဂါ ျပန္စားေနပါၿပီေလ။
2 comments:
၁.။ အိမ္မွာ ထမင္းမခ်က္ဘူးလား
၂. ေခါက္ဆဲြၿပဳတ္မစားဘူးလား
၃။ အေနြးထည္ဝယ္လုိ႕မလြယ္ဘူးလား။
၁။ ဟိုတယ္မွာတဲ့
၂။ ပန္းကန္၊ ေရေႏြးစသည္ မစီစဥ္ခ်င္လုိ႔ျဖစ္မယ္
၃။ အေႏြးထည္က ကြ်န္းေပၚျပန္ေရာက္ရင္ အသံုးမတည့္ေတာ့လို႕ မဝယ္ေတာ့ဘူးတဲ့
ပံု / အခမဲ့ ဝင္ေရာက္လွ်ာရွည္သူတစ္ဦး
Post a Comment