Summary of year 2015

ဒီႏွစ္ ၂၀၁၅ မွာ...

NLD ကို ႏိုင္သေလာက္ ဝန္းရံျဖစ္တယ္
အမတ္ေလာင္းေတြကို ကူညီျဖစ္တယ္
ရန္ကုန္ျပန္ၿပီး မဲေပးျဖစ္တယ္
အင္ဒိုက မီးခုိးေတြ ရွဳျဖစ္တယ္
ေသြးလွဴပြဲေတြ လုပ္ျဖစ္တယ္
ေသြး ဆက္လွဴျဖစ္တယ္
အလုပ္ေျပာင္းျဖစ္တယ္
အိမ္ေျပာင္းျဖစ္တယ္

၂၀၁၆ လား... ဒီလိုပါပဲ။

Solidarity with the people of Paris

ပါရီအၾကမ္းဖက္မွဳကို စာနာေထာက္ထားလို႕ Facebook ရဲ႕ profile picture မွာ ျပင္သစ္အလံ အေရာင္ေလး ထည္႕တာကို တခ်ိဳ႕တခ်ိဳ႕ေတြ အျမင္မၾကည္တာ ဘာေၾကာင့္ပါလိမ့္။

ရွမ္းျပည္မွာ စစ္ပြဲေတြ တိုက္ပြဲေတြ ျဖစ္တာနဲ႕ ခိုင္းႏွိဳင္းၿပီး အတင္းစကားေတြ ဆိုၾကတယ္။ အစကေတာ့ မေျပာဘူး ဆိုၿပီး လႊတ္ထားလိုက္တယ္။ အမ်ိဳးနီးစပ္ေတြမွာပါ အဲဒီအသံေလး ထြက္လာလို႕ ေျပာသင့္တာေတြ ေျပာပါဦးမယ္။

စစ္ပြဲဆုိတာ မေကာင္းမွန္း သိပါတယ္။ မေကာင္းတာကို မေကာင္းဘူးလို႕ ခဏခဏ ေျပာဖူးပါတယ္။ ျပည္သူေတြက စစ္ပြဲေတြ ရပ္ဖို႕ကိုလည္း ေတာင္းဆိုေနၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ နားေထာင္လို႕လား။ သက္ဆိုင္သူေတြ နားမေထာင္ၾကပါဘူး။ စစ္ေဘးဒဏ္ကို ၾကားထဲကေန ေျမစာပင္ ေဒသခံေတြ ခံစားေနရတာကို စာနာပါတယ္။

ကဲ... ရွမ္းျပည္က စစ္ေဘးဒဏ္ခံ ျပည္သူေတြကို စာနာပါၿပီ။ ဒါေပမယ့္ Facebook က အဲဒါကို ပါရီေလာက္ အေလးမထားဘူး ခင္ဗ်။ Media Coverage ကြာတာလည္း ပါမွာေပါ့။ ရွမ္းျပည္အလံ ဒါမွမဟုတ္ ရွမ္းနဲ႕သက္ဆုိင္တဲ့ အထိမ္းအမွတ္ တခုခုကို Facebook profile မွာ သူတုိ႕ မထည္႕ေပးထားဘူး။ အလြယ္တကူ ေျပာင္းလုိ႕ရေအာင္ လုပ္မေပးထားဘူး။

ပါရီက်ေတာ့ လုပ္ေပးထားပါတယ္။ ဓါတ္ပံုျပင္တဲ့ နည္းပညာ ဒီဇုိင္းျပင္တဲ့ နည္းပညာ ဘာတခုမွ တတ္ထားစရာ မလိုပဲ Facebook က အဲဒီလို ျပင္လို႕ရေအာင္ လုပ္ေပးထားပါတယ္။ အလြယ္တကူ ျပင္လို႕ ရတဲ့ သေဘာေပါ့။ သံုးလို႕ လြယ္ေအာင္ လုပ္ေပးထားရင္ လူေတြက လြယ္တဲ့ဟာကို လိုက္လုပ္ၾကမယ္ ဆိုတာ အခုေခတ္က လူေတြ သိထားၿပီးသား ျဖစ္မွာပါ။ အဲဒီေတာ့ အလြယ္တကူေလး လုပ္လို႕ရတဲ့ profile picture ကို ေျပာင္းၿပီး ပါရီသားေတြကို စာနာစိတ္ ရိွေၾကာင္း ျပသၾကတယ္။

ဒါဟာ ဘာဆန္းလဲ။ ဘာမွ မဆန္းပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ျမန္မာႏိုင္ငံကပဲ ထူးထူးျခားျခား ထ လုပ္ေနတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ႏုိင္ငံအစံုက လူေပါင္းစံု စိတ္ပါရင္ ပါသလို profile picture ေတြ ေျပာင္းၾကပါတယ္။ အတင္းအက်ပ္ လုပ္ခုိင္းေနတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ကိုယ့္လြတ္လပ္ခြင့္နဲ႕ ကိုယ့္စာနာစိတ္ကို ျပသတာပါ။

ေနာက္တခုက စစ္နဲ႕ အၾကမ္းဖက္မွဳကို ခြဲျခား သိျမင္ဖို႕ လိုပါတယ္။ စစ္ပြဲဆိုတာ လက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႕အစည္း အခ်င္းခ်င္း တုိက္ခိုက္ၾကတာပါ။ အၾကမ္းဖက္မွဳ ဆိုတာက လက္နက္မဲ့ အျပစ္မဲ့ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းကို ရန္ရွာ သတ္ျဖတ္တာပါ။ ျဖစ္စဥ္ မတူညီပါဘူး။ အဲဒါကို ခံရတာ လူသားေတြပဲ ဆိုၿပီး အတင္းႀကီး ညီမွ်ျခင္း လာမခ်ပါနဲ႕။

ပါရီဆိုတာ ငါတုိ႕နဲ႕ အေဝးႀကီးပါကြာ။ အိုးက မပူ... စေလာင္းက ပူေနျပန္ၿပီ လို႕ ေျပာခ်င္ရင္ေတာ့ ေမတၱာေတြ မုဒိတာေတြ ကရုဏာေတြ ဆိုတာ ျမန္မာစာ အဘိဓါန္ထဲမွာ ရိွေသးလားလို႕ ျပန္ေမးခ်င္တယ္။

အခုေခတ္မွာ ကမာၻႀကီးဟာ အျပန္အလွန္ ကူးလူး ဆက္ဆံေနတာပါ။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ ၂၀၀၈ နာဂစ္တုန္းက၊ အခုႏွစ္ ေရေဘးဒဏ္ခံရတုန္းက Save Myanmar ဆုိၿပီး အကူအညီ ေတာင္းခံခဲ့ရတာပဲ မဟုတ္လား။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ျမန္မာျပည္သူျပည္သားေတြ ဒုကၡေရာက္တုန္းက ကမာၻသူ ကမာၻသားေတြ စာနာေထာက္ထား ကူညီပံ့ပိုးေပးခဲ့တာပါပဲ။ သူတုိ႕ေတြ ဒုကၡေရာက္တဲ့အခ်ိန္ ကၽြန္ေတာ္တို႕က ျပန္လည္ စာနာ ေထာက္ထားျပတာဟာ ဘာမွားသြားသလဲ။ ဘာေတြ စံလြဲသြားလို႕လဲ။

အခုကိစၥမွာ စာနာစိတ္ ရိွတာကို ျပသဖို႕ ျပင္သစ္စာ တတ္ဖို႕ မလိုဘူး။ အဂၤလိပ္လို စီကာပတ္ကံုး ေရးျပေနစရာ မလိုဘူး။ Profile picture ေျပာင္းၿပီး ပါရီသားေတြနဲ႕ အတူတကြ ရိွေၾကာင္း ျပသလို႕ ရေနတယ္။

အဲဒီေတာ့ လြယ္သလား ခက္သလား ရာမ။

3Ps of Voters

3Ps of Voters တဲ့။ မဲဆႏၵရွင္ေတြဆီက မဲ ၃ မ်ိဳးေပါ့။
1. Protest
2. Pity
3. Passion တဲ့။

နံပါတ္ ၁ Protest မ်ိဳးက အစိုးရရဲ႕ လုပ္ပံုကိုင္ပံုေတြကို မေက်နပ္လို႕ အစိုးရကို ဆန္႕က်င္တဲ့ သေဘာအေနနဲ႕ အတိုက္အခံပါတီကို ေပးတဲ့ မဲမ်ိဳးေတြ။

နံပါတ္ ၂ Pity မ်ိဳးက အတိုက္အခံေတြအေပၚ အစဥ္တစိုက္ ႏွိပ္ကြပ္လာတဲ့ အစိုးရေၾကာင့္ အတိုက္အခံေတြအေပၚ သနားၾကင္နာစိတ္ ယိုဖိတ္ၿပီး ေပးတဲ့ မဲမ်ိဳးေတြ။

နံပါတ္ ၃ Passion မ်ိဳးက မဲဆႏၵရွင္ေတြ ကိုယ္တုိင္ အတိုက္အခံပါတီအေပၚ ယံုၾကည္တယ္ ျမတ္ႏုိးတယ္ အားကိုးတယ္။ အတိုက္အခံပါတီ အစိုးရဖြဲ႕ႏိုင္ဖို႕ကို လိုလားတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ အတိုက္အခံပါတီကို ခ်စ္တဲ့စိတ္ကို အဓိက အေျခခံၿပီး မဲေပးတယ္။

လက္ရိွ ျမန္မာႏိုင္ငံေရးမွာ NLD ပါတီဟာ နံပါတ္ ၁ P ကို အေသအခ်ာ ရထားတယ္။ အစိုးရရဲ႕ ညံ႕ဖ်င္းတဲ့ အုပ္ခ်ဳပ္မွဳေတြကို စိတ္ကုန္ေနတဲ့ လူထုႀကီးက NLD ကို နံပါတ္ ၁ P အရ မဲေပးလိမ့္မယ္။ ဒီအစိုးရ ျပဳတ္ရင္ ၿပီးေရာ ဆိုတဲ့ လူက အမ်ားသားပဲ။

၁၉၈၈ အေရးေတာ္ပံုကေန ၂၀၁၀ ႏွစ္ေတြအလြန္အထိ NLD ပါတီဟာ နည္းမ်ိဳးစံုနဲ႕ ဖိႏိွပ္ ခြဲျခားဆက္ဆံ ခံခဲ့ရတယ္။ NLD ပါတီဝင္ အေတာ္မ်ားမ်ား ေထာင္ေတြက်ၿပီး သူတုိ႕ရဲ႕ မိသားစုေတြ ဘဝေတြ ပ်က္ခဲ့ရတယ္။ ဒါေၾကာင့္ လူထုအေနနဲ႕ ပါတီအေပၚမွာ သနားၾကင္နာတဲ့ စိတ္ရိွေနႏိုင္တယ္။ နံပါတ္ ၂ P ကုိလည္း တခ်ိဳ႕တဝက္ ပိုင္ဆုိင္ထားတယ္လို႕ ဆိုႏုိင္တယ္။ လက္ရိွ အာဏာရပါတီမွာ အဲဒီလို P ကို ပိုင္ဆုိင္ဖို႕ ပါတီတြင္း အကြဲအၿပဲေတြ လုပ္ျပထားတာ ျမင္ႏိုင္တယ္။

တကယ္ အေရးႀကီးဆံုးက နံပါတ္ ၃ P ပါ။ NLD ပါတီဆိုတဲ့ စိန္နားကပ္ေရာင္နဲ႕ ပါးေျပာင္ေနမယ့္အစား ကိုယ္ပိုင္ အလင္းေရာင္ ထြန္းလင္းႏုိင္ေအာင္ အမတ္ေလာင္းေတြ ပိုမို ႀကိဳးစားရမယ္။ ကိုယ့္ေရြးခ်ယ္ခံ ေဒသအက်ိဳး လူထုအက်ိဳး သယ္ပိုးႏုိင္ရမယ္။ တုိင္းျပည္အက်ိဳးကို အစဥ္တစိုက္ ေရွးရွဳႏိုင္ရမယ္။ ျပည္သူလူထုရဲ႕ ယံုၾကည္ကိုးစားမွဳကို ရယူႏုိင္ရမယ္။ အရည္အခ်င္းရိွ အရည္အေသြး ေကာင္းတဲ့ အမတ္ေလာင္းေတြ ျဖစ္ေၾကာင္း မွတ္ေက်ာက္တင္ႏုိင္ရမယ္။ ျပည္သူခ်စ္တဲ့ ျပည္သူေတြ ျမတ္ႏိုးတဲ့ အမတ္ေလာင္းေတြ ျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားရမယ္။

သိထားသေလာက္ မဲဆႏၵရွင္ေတြ ေပးမယ့္ မဲ P ၃ မ်ိဳးပါ။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ အမတ္ေလာင္းမ်ား အက်ိဳးရိွစြာ အသံုးခ်ႏိုင္ပါေစ။

The journey we sailed

ကၽြန္ေတာ္ ကြန္ပ်ဴတာသင္တန္း စ တက္ေတာ့ မရိွမရွားဘဝနဲ႕ တက္ရတာ။ ပိုက္ဆံရိွလြန္းလို႕ ထားႏိုင္လို႕ ေက်ာင္းလာထားတာမ်ိဳး မဟုတ္ပဲ အစိုးရတကၠသိုလ္ေတြ ပိတ္ထားလို႕ အခ်ိန္ေတြ အလကား ကုန္မွာစိုးလို႕... ကၽြန္ေတာ္ေနခဲ့တဲ့ အလယ္တန္းေက်ာင္းက ေက်ာင္းအုပ္ဆရာႀကီးရဲ႕ တုိက္တြန္းခ်က္အရ မိဘေတြက ျခစ္ကုတ္စုထားတာနဲ႕ သင္တန္းေၾကးကို သိန္းခ်ီသြင္းၿပီး တက္ခဲ့ရတာမ်ိဳးပါ။

စ တက္တုန္းကေတာ့ ပထမႏွစ္ပဲ တက္မယ္ေပါ့။ ပထမႏွစ္ၿပီးရင္ ဒီပလုိမာတခု ရၿပီေလ။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ရန္ကုန္မွာ ဒုတိယႏွစ္အထိပဲ သင္တန္းက ရိွေသးတယ္။ ေနာက္ဆံုးႏွစ္ကို အဂၤလန္မွာ သြားတက္ရမွာ ဆုိေတာ့ ကိုယ့္ဘဝနဲ႕ကိုယ္ မျဖစ္ႏုိင္ဘူးလို႕ပဲ မွတ္ထားခဲ့လိုက္တယ္။

ကြန္ပ်ဴတာဆိုတာကို တခါမွကုိ ထိေတာင္ မထိမိခဲ့ဖူးေတာ့ ကြန္ပ်ဴတာသင္တန္း တက္တဲ့အခါ အခ်ိန္ရရင္ ရသလို ကြန္ပ်ဴတာခန္းထဲမွာပဲ ေနျဖစ္တယ္။ ဘယ္အခန္းမွာ ကြန္ပ်ဴတာအားေနလဲ ဆိုတာ အခန္းအျပင္ကေန လိုက္ေခ်ာင္းတယ္။ အားေနတဲ့ ကြန္ပ်ဴတာေတြ႕ရင္... ကုိယ္လည္း ေနာက္တတန္းတက္ဖို႕ လိုေသးတယ္ဆိုရင္... ဒါမွမဟုတ္ အိမ္ျပန္ဖို႕ ေစာေနေသးတယ္ဆိုရင္... အဲဒီအခန္းထဲ ဝင္ၿပီး ကြန္ပ်ဴတာ သံုးေနလိုက္တယ္။ အဲဒီလို အခန္းတကာ ဝင္ၿပီး သံုးဖို႕ဆုိတာကလည္း အခန္းတိုင္းက ႀကီးၾကပ္သူမမေတြနဲ႕ ရင္းႏွီးေနဖို႕ လိုတယ္။ မဟုတ္ရင္ေတာ့ ခဏခဏ စက္ခန္းေတြ လာေနတာကို ၿငိဳျငင္ခံရမယ္ေလ။

ပထမႏွစ္မွာ အတန္း ၂ တန္းကို ေရွ႕ဆင့္ေနာက္ဆင့္ ဖြင့္ေတာ့ လူအေတာ္မ်ားတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က Batch 31 ကေပါ့။ ေနာက္တတန္း Batch 32 က လပိုင္းေလးပဲ ခြာၿပီး ဖြင့္တယ္။ စာေမးပြဲကေတာ့ တူတူေျဖရမွာပါ။ ေဆးတကၠသိုလ္ေတြ နည္းပညာတကၠသိုလ္ေတြ ပိတ္ထားလို႕ ကြန္ပ်ဴတာ လာတက္ၾကတာ။ ၂ တန္းစလံုးရဲ႕ ေက်ာင္းသား ၇၀% ေလာက္က ဆယ္တန္းကို ဂုဏ္ထူးေတြနဲ႕ အေရာင္ေတြစံုေအာင္ ေအာင္ထားတဲ့သူေတြပဲ။ စာနဲ႕ ပတ္သက္ရင္ အၿပိဳင္အဆိုင္ သိပ္ကို မ်ားတယ္လို႕ ေျပာရမယ္။ မိဘခ်မ္းသာလို႕ အခ်ိန္နဲ႕ ေငြလာျဖဳန္းတဲ့ ေဝေလေလေတြလည္း အတန္းထဲမွာ ရိွပါတယ္။

စာႀကိဳးစားတဲ့သူေတြ အမ်ားစုျဖစ္ေနတဲ့ အတန္း ၂ တန္းဟာလည္း တတန္းနဲ႕ တတန္း ၿပိဳင္ၾကေသးတယ္။ လစဥ္ စာေမးပြဲေတြကို ေျဖရေတာ့ ဘယ္သူေတြက စာႀကိဳးစားတယ္ ဆုိတာ နာမည္ စထြက္လာၿပီ။ လက္ေတြ႕ခန္းေတြကေန တဆင့္ ဘယ္သူေတြက ပရိုဂမ္ေရးတာ ကၽြမ္းတယ္ ဆိုတာ နာမည္ႀကီးလာၾကၿပီ။ ၂ တန္းစလံုးမွာ အဲဒီလို ေတာ္တဲ့လူေတြ အမ်ားႀကီး ရိွေနၾကတယ္။

သင္တန္း ၆ လတက္ၿပီးတဲ့အခါမွာ ဘာသာရပ္ ၃ ခုကို စာေမးပြဲ ေျဖရတယ္။ စာေမးပြဲ ေအာင္စာရင္းက လပိုင္းအတြင္းမွာ ထြက္တယ္။ အဲဒီ ၆ လအၿပီးမွာ ဘယ္အတန္းက ဘယ္သူေတြက စာေတာ္တယ္ ဆိုတာ... ၃ ဘာသာစလုံုးကို အမွတ္ေတြ ဘယ္ေလာက္နဲ႕ ေအာင္သလဲ ဆုိတာ... ဘာသာစံုဂုဏ္ထူး ထြက္တယ္ဆိုတာ သိလာရၿပီ။ အဲဒီေနာက္မွာ အၿပိဳင္အဆိုင္က ပိုျပင္းထန္လာတယ္။ ဘယ္အတန္းက ပိုေတာ္တယ္ ဆုိတာမ်ိဳးကို ၿပိဳင္လာၾကတယ္။

ပထမႏွစ္ရဲ႕ ေနာက္ဆံုးအပိုင္းမွာ အဖြဲ႕လိုက္ လက္ေတြ႕ project လုပ္ရတယ္။ အဲဒီေနရာဟာ အတန္းခ်င္း ၿပိဳင္ဖို႕ အေကာင္းဆံုးေနရာပဲ။ ဘာျဖစ္လို႕ဆိုေတာ့ အေကာင္းဆံုး ပေရာဂ်က္ ၃ ခုကို ဆုေပးမွာ ျဖစ္လုိ႕ပဲ။ အဲဒီလိုနဲ႕ အဖြဲ႕ေတြ ဖြဲ႕ရတယ္။ အဖြဲ႕မွာ အေကာင္းဆံုး လူေတြကိုပဲ စုထားခ်င္ေပမယ့္ ဆရာ ဆရာမေတြက ခြင့္မျပဳဘူး။ ေရာသမေမႊပဲ ခြင့္ျပဳတယ္။ အဲဒါလည္း ကၽြန္ေတာ္တို႕ ဘဝအတြက္ ေကာင္းပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ကတည္းက အဆိုးအေကာင္းကို မွ်ေဝ ခံစားတတ္ခဲ့ရတာေပါ့။ တျခားအဖြဲ႕သားေတြကို ဘယ္လို လက္တြဲေခၚရတယ္ ဆုိတာေတြကို နားလည္ခဲ့ရတာေပါ့။ အနစ္နာခံတယ္ ဆိုတာ ဘယ္လိုမ်ိဳးလဲ ဆုိတာကို ျမည္းစမ္းခဲ့ဖူးတာေပါ့။

ကၽြန္ေတာ္တို႕အဖြဲ႕မွာ အစက ၁၁ ေယာက္တိတိ ရိွတယ္။ အဖြဲ႕ရွာလို႕ မရတဲ့ ေနာက္ထပ္ ၁ ေယာက္ကို ဆရာမက ကၽြန္ေတာ္တုိ႕အဖြဲ႕ထဲ လာေပါင္းထည္႕လို႕ ၁၂ ေယာက္တိတိ ျဖစ္သြားတယ္။ ထူးျခားတာက အဖြဲ႕မွာ မိန္းခေလး တေယာက္မွ မပါဘူး။ ၂ တန္းစလံုးမွာ ေယာက်ာ္းေလး သီးသန္႕အဖြဲ႕အျဖစ္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ၁ ဖြဲ႕ပဲ ရိွခဲ့တယ္။ အဖြဲ႕မွာ ဗမာ ၂ ေယာက္နဲ႕ တရုတ္-ဗမာကျပား ၁ ေယာက္က လြဲလို႕ က်န္တာက တရုတ္ေတြ ျဖစ္ေနတယ္။

ကၽြန္ေတာ္တုိ႕အဖြဲ႕ရဲ႕ အဖြဲ႕ေခါင္းေဆာင္က အေတာ္ေအးတယ္။ ပရုိဂရမ္ေရးတာကိုလည္း စြဲစြဲလန္းလန္း ဝါသနာႀကီးတယ္။ အဖြဲ႕ထဲမွာ စာေတာ္တဲ့သူေတြ အမ်ားႀကီးပါေတာ့ အတန္း ၂ တန္းစလံုးမွာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕အဖြဲ႕က နာမည္ႀကီးခဲ့တယ္။ တေယာက္နဲ႕တေယာက္ ေဖးမေခၚလို႕ အဆင္ေျပတယ္လို႕ ေျပာရမယ္။ အဂၤလိပ္စာ ႏုိင္နင္းတဲ့သူေတြက စာတမ္းကို ဦးေဆာင္ေရးၿပီး ကၽြန္ေတာ္နဲ႕ အဖြဲ႕ေခါင္းေဆာင္က ဒီဇိုင္းဆြဲတယ္။ ပရိုဂရမ္ ေရးတယ္။ က်န္တဲ့သူေတြက လိုတဲ့ေနရာမွာ လိုသလို ဝင္ကူေပးၾကတယ္။

အဲဒီေခတ္က အခုေခတ္လို အင္တာနက္ ျမန္မာျပည္မွာ မေပၚေသးဘူး။ သိခ်င္တာ ရိွရင္ စာၾကည္႕တုိက္ သြားရွာရတယ္။ အျပင္က စာအုပ္ေတြ ဝယ္ဖတ္ရတယ္။ လိုခ်င္တဲ့ အခ်က္အလက္ေတြ ရေအာင္ စုေဆာင္းရတာ တကယ္ လက္ဝင္တယ္။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕အဖြဲ႕က သူမ်ား လုပ္ၿပီးသား ေခါင္းစဥ္ကို အဆင္သင့္ မကူးခ်ခ်င္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ သူမ်ား လုပ္ၿပီးသား ေခါင္းစဥ္ေတြကို မေရြးပဲ ေက်ာင္းမွာ ဘယ္သူမွ မလုပ္ရေသးတဲ့ ေခါင္းစဥ္ကို လုပ္ဖို႕ ဆံုးျဖတ္ခဲ့ၾကတယ္။

ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ လုပ္မယ့္ ေခါင္းစဥ္က ကညနက ေမာ္ေတာ္ကား လိုင္စင္မွတ္တမ္းစနစ္ပါ။ အဲဒီေတာ့ ကညနကို တဖြဲ႕လိုက္ႀကီး အခ်က္အလက္ ေကာက္ဖုိ႕ သြားၾကရတယ္။ အဖြဲ႕ထဲမွာ ကားရိွတဲ့ သူေတြပါေတာ့ ကားေတြနဲ႕သြားခဲ့ၾကတယ္။ ကညနက တာဝန္ရိွလူႀကီးေတြကလည္း ကၽြန္ေတာ္တို႕ေမးတာကို ေျဖခ်င္သလိုလို မေျဖခ်င္သလိုလိုနဲ႕ စိတ္မပါလက္မပါ ေျဖၾကပါတယ္။ ၾကက္အစာ ေကာက္သလိုမ်ိဳး ကိုယ္ေတြလည္း ရသေလာက္ေလး ယူရတာေပါ့။ အဲဒီမွာ ေမးျမန္းထားတာေလးေတြ... ဖတ္ထားတဲ့စာအုပ္ထဲက အခ်က္အလက္ေတြနဲ႕ လူႀကီးသူမေတြကို ေမးျမန္းထားတာေတြနဲ႕ ေပါင္းစပ္ၿပီး အဲဒီစနစ္ကို အေကာင္အထည္ ေဖာ္ခဲ့တယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ပညာေတြ အမ်ားႀကီး ရခဲ့တယ္။

သူမ်ားတကာေတြ ပ်ားတုပ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္တို႕အဖြဲ႕က အားလံုးၿပီးသေလာက္ ျဖစ္ေနၿပီ။ အဓိက ေခါင္းေဆာင္က ပရိုဂရမ္ေရးတဲ့အပိုင္းကို အေတာ္လုပ္ႏုိင္တာလည္း ပါတယ္။ အဖြဲ႕သားအခ်င္းခ်င္း ကေတာက္ကဆ ျဖစ္ရတာေတြ ရိွေပမယ့္ အခ်င္းခ်င္း ညိွႏိွုင္းေျဖရွင္းခဲ့ၾကတယ္။ အျပင္ကို သတင္းမေပါက္ေအာင္ ဝိုင္းဖံုးဖိထားေတာ့ အျပင္မွာေတာ့ ဒီအဖြဲ႕ သိပ္ကို စည္းလံုးတယ္။ အရမ္းကို လူညီတယ္။ တက္ၾကြတယ္ေပါ့။ နာမည္ေကာင္းေတြ အမ်ားႀကီး ရခဲ့တယ္။

ေနာက္ဆံုးေန႕မွာ အားလံုး တုိက္ပံုလည္ကတံုးေတြ ဝတ္ၿပီး ပေရာဂ်က္ကို ရွင္းလင္း တင္ျပခဲ့ၾကတယ္။ လာစစ္တဲ့သူေတြက ၿဗိတိသွ်သံရံုးက ပညာေရးဆုိင္ရာ လူႀကီးေတြေပါ့။ အဖြဲ႕သားအားလံုးက တုိက္ပံုေတြနဲ႕ဆိုေတာ့ မသိရင္ ယိမ္း ကမယ့္သူေတြလိုပဲ။ ဆယ္တန္းေအာင္ကစ ကေလးမက် လူႀကီးမက် အရြယ္မွာ လူႀကီးစတုိင္ေတြ ဖမ္းၿပီး အဆင့္မွွီမွီ တင္ျပ ရွင္းလင္းႏုိင္ခဲ့တယ္။ ေၾကာက္စိတ္ေတြလည္း ရိွေတာ့ အမွားအယြင္းေတြလည္း ရိွခဲ့တယ္။ အဖုအထစ္ေတြ အဆင္မေျပမွဳေတြ အမွားအယြင္းေတြ ရိွေပမယ့္ အဲဒီအသက္အရြယ္မွာ အဲဒီလိုဟာမ်ိဳးကို လုပ္ႏုိင္ခဲ့တာကို ဂုဏ္ယူမိတယ္။ ႏုိင္ငံျခားမွာ ေနထုိင္ ပညာသင္ခဲ့သူေတြအဖို႕ကေတာ့ ဒါမ်ိဳးက ဘာမွ မဟုတ္ေပမယ့္ ကိုယ့္ႏိုင္ငံထဲကေန အျပင္ကို တဖဝါးမွ မခ်ဖူးတဲ့ လူငယ္ေတြအေနနဲ႕ ဒါဟာ မဟာေအာင္ျမင္မွဳ တခုပါပဲ။

ဆုေပးေတာ့ ကုိယ္ေတြအဖြဲ႕က ဒုတိယ ရတယ္။ ပထမ မရေပမယ့္ အတန္း ၂ တန္းလံုးက ေပးတဲ့ ပထမဆုကို ရတယ္လို႕ပဲ ျမင္မိတယ္။ ဘာျဖစ္လို႕လဲ ဆုိေတာ့ အတန္း ၂ တန္းစလံုးက ကၽြန္ေတာ္တုိ႕အဖြဲ႕ကို အလြန္ အထင္ႀကီးတယ္။ ပထမ ၆ လ စာေမးပြဲ ရလဒ္အရ ၂ တန္းလံုးရဲ႕ ၁ ကေန ၁၀ ဝင္တဲ့ လူစာရင္းရဲ႕ ၅ ေယာက္က အဖြဲ႕ထဲမွာ ပါေနတယ္။ သူမ်ားတကာ မလုပ္ဖူးတဲ့ဟာကို အစကေန အဆံုး ကၽြန္ေတာ္တုိ႕အဖြဲ႕က လူေတြနဲ႕ပဲ လုပ္တာကို အံ့ၾသၾကတယ္။ ေနာက္ဆံုးေန႕ အထိ အဝတ္အစားက အစ တူညီပံုစံ ဝတ္တာမ်ိဳးအထိ လူညီလြန္းလို႕ အမ်ားစုက အားက်ခဲ့တယ္။

အဲဒီအဖြဲ႕လုိက္ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ကေန ဘာေတြ ရခဲ့သလဲ ဆိုေတာ့...

• အခ်င္းခ်င္း ညွိႏွိဳင္းေဆာင္ရြက္တာေတြ
• အဖြဲ႕အတြင္းမွာ တာဝန္ခြဲေဝ ထမ္းေဆာင္တာေတြ
• သူစိမ္းေတြနဲ႕ ထိေတြ႕ဆက္ဆံ ေျပာဆိုရတာေတြ
• ကိုယ္မသိေသးတဲ့ အေၾကာင္းေတြကို သိရိွနားလည္လာတာေတြ
• လိုအပ္တဲ့ အခ်က္အလက္ စုေဆာင္းတာေတြ
• ရလာတဲ့အခ်က္အလက္ကို ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာ ေလ့လာတာေတြ
• လူေရွ႕သူေရွ႕ထြက္ၿပီး တင္ျပ ရွင္းလင္းရတာေတြ

အဲဒါေတြက ေနာက္ေနာင္အခါ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ လုပ္ငန္းခြင္မွာ သြယ္ဝုိက္ေသာ နည္းေတြနဲ႕ အက်ိဳးျပဳခဲ့တယ္။ အနည္းဆံုးေတာ့ လူမေၾကာက္ေတာ့ဘူး။ ငါ လုပ္ႏုိင္တယ္ ငါ လုပ္ႏုိင္ရမယ္ ဆိုတဲ့ ယံုၾကည္ခ်က္ေလး ၁၈ ႏွစ္ မျပည္႕တျပည္႕အရြယ္ ေကာင္ေလးတေယာက္ရဲ႕ စိတ္ထဲမွာ ကိန္းေအာင္းသြားေစခဲ့တယ္။

ေျပာခ်င္တာက ဘာပဲလုပ္လုပ္ အေကာင္းဆံုးျဖစ္ေအာင္ လုပ္ပါ။ အေကာင္းဆံုး လုပ္ထားၿပီးရင္ေတာင္ အခ်ိန္ရေသးရင္ ဒီထက္ေကာင္းေအာင္ ထပ္ႀကိဳးစားၾကပါ။

တကယ္ျဖစ္ခ်င္ တကယ္လုပ္ အဟုတ္ျဖစ္ရမည္ တဲ့။

Feeding Prata

မိဘမ်ားထံမွ သားသမီးအတြက္ အေကာင္းဆုံးအေမြမွာ မိဘမ်ားအေနျဖင့္ သားသမီးမ်ား ဘဝတစ္ေလွ်ာက္လုံး ကဲ့ရဲ႕႐ွဳတ္ခ်ခံရမည့္ လုပ္ရပ္မ်ဳးိကို ေရွာင္ရွားေဆာင္ရြက္ျခင္းပင္ျဖစ္ေၾကာင္း - ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ဇန္န၀ါရီ ၁၇ ရက္ ၂၀၁၅ - ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႏွစ္ (၁၀၀) ျပည့္ အထိမ္းအမွတ္ လူထုေဟာေျပာပဲြ ရမည္းသင္းၿမိဳ႕နယ္

ေဒၚစုက အဲဒီလိုေလး ေျပာသြားတဲ့ သတင္းကို 7Day Daily Websiteမွာ ေရးထားတယ္။ အဲဒါကို အမည္မွာ ဦး တပ္ထားလို႕ အသက္ႀကီးၿပီးလို႕ ထင္ရေပမယ့္ အဆံေခ်ာင္ေနတဲ့ ဦးသန္႕ဇင္ဆုိတဲ့လူက မွတ္ခ်က္ဝင္ေရးတယ္။ သူ ေရးတာေတြကို လြန္တယ္လို႕ ျမင္မိလို႕ ကၽြန္ေတာ္က တုန္႕ျပန္ေရးတယ္။ ဒါမ်ိဳးဟာ ၿငိမ္ခံမေနပဲ တုန္႕ျပန္သင့္တယ္ ထင္လို႕ သူ႕မွတ္ခ်က္ေတြကို အေၾကာင္းျပန္တာပါ။ ဒီလူ႕အတြက္ အက်ိဳးထူးတာ မထူးတာကို သိပ္ေတာ့ ဂရုမစိုက္ပါဘူး။

အဲဒါေလးေတြကို တျခားသူေတြလည္း ဖတ္ရေအာင္ မူရင္းသတ္ပံုအတုိင္းပဲ ကူးယူလာၿပီး အခုမွတ္စုေလး လုပ္ပါတယ္။ မွတ္စုထဲကေန ဖတ္တဲ့သူေတြ စာဖတ္ရတာ အဆင္ေျပေအာင္ အျဖတ္အေတာက္ေလးေတြေတာ့ ျပင္ေပးထားပါတယ္။ ႏွစ္ဘက္စလံုးမွာ ခံစားခ်က္အေလွ်ာက္ တုန္႕ျပန္ခ်က္ေတြ ျပင္းထန္တာေတြလည္း ပါလာႏိုင္ပါတယ္။ ဦးသန္႕ဇင္ရဲ႕ တခ်ိဳ႕စာေတြက သတင္းထဲကေန တိုက္ရိုက္ ျပန္ကူးထားေတြပါ။ တခ်ိဳ႕စာေတြက တျခားသူရဲ႕ မွတ္ခ်က္ကို သူ လိုရာဆြဲေတြးဖို႕ မွီျငမ္းထားတာေတြပါ။


 ------------------------------------

U Thant Zin: ဘယ္မိဘမွ ကိုယ့္သားသမီးကို ႏိုင္ငံေရးသမားေတြရဲ႔ အသံုးခ်တာကိုခံျပီး ပညာတစ္ပိုင္းတစ္စနဲ႕ ေထာင္ထြက္ ေဝေလေလဘဝမ်ဳိးကို ေရာက္ေစခ်င္မွာ မဟုတ္ဘူး။ ကိုယ္သားသမီး ကို ဘြဲ႔ထူးဂုဏ္ထူးေတြနဲ႔ ေအာင္ျမင္တဲ့သားသမီးေတြပဲ ျဖစ္ေစခ်င္မွာပဲ။ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြစကားကို နားေယာင္ရင္ ကိုယ့္သားသမီးေတြပဲ ေရတိမ္နစ္မယ္။



Khun July: ေသခ်ာတာေပါ့ဗ်ာ။ ကိုယ့္သားသမီးကို မပ်က္ဆီးေစလိုတာ မိဘေတြရဲ႕ ရင္ထဲက ေစတနာေပါ့။ အဲဒီလိုပဲ ကိုယ့္သားသမီးေတြရဲ႕ အနာဂတ္ မပ်က္ဆီးရေလေအာင္ လက္ရိွအခ်ိန္ မိဘျဖစ္ေနတဲ့သူေတြကလည္း အေနအထိုင္ အေျပာအဆုိ အျပဳအမူ ဆင္ျခင္သင့္တယ္။ ကိုယ့္ရဲ႕ မေကာင္းတဲ့ လုပ္ရပ္ေတြဟာ သားသမီးေတြဆီမွာ အရိပ္မထိုးရေအာင္ ေနထိုင္သင့္တယ္ မဟုတ္ဘူးလား ခင္ဗ်။

ကိုယ္ဟာ သမိုင္းရဲ႕ တရားခံႀကီး၊ ေကာင္းတဲ့ေစတနာ ပါေပမယ့္ လုပ္ရပ္ေတြ မွားခဲ့လို႕ တုိင္းျပည္ကို ႏွစ္နဲ႕ခ်ီ အခ်ိန္ယူ ဖ်က္ဆီးခဲ့တယ္ ဆုိတာမ်ိဳး ကိုယ့္ရဲ႕ ေနာက္မ်ိဳးဆက္ေတြ မသိေစခ်င္ရင္ တုိင္းျပည္အတြက္ ေကာင္းေအာင္ ေနထုိင္ရမယ္ေလ။

အတိတ္ကို သင္ခန္းစာ ယူၿပီး ျပင္သင့္တာကို ျပင္ရမယ္။ မွားတာေတြကို ဝန္ခံရဲရမယ္။

 ------------------------------------

U Thant Zin: ေအာင္ဆန္းစုၾကည္ လမ္းညႊန္ထိန္းေက်ာင္းမႈ ေကာင္းလြန္းလို႔ သူသားႏွစ္ေယာက္ရဲ႔ အနာဂါတ္က သိပ္လွပေနတယ္လို႔ ဆိုခ်င္တာလား? ကိုယ့္သား ၂-ေယာက္ကိုေတာင္ ႏိုင္ငံအက်ဳိးျပဳေအာင္ မသြန္သင္ႏိုင္ပဲ သူမ်ားသားသမီးေတြကို ကိုယ္ခ်င္းမစာ လမ္းမေပၚတက္ျပီး ဆန္ဒျပဖို႔ လိမ္လည္ေကာက္က်စ္ေနတယ္။ မင္းသားသမီးေတြရဲ႕ အနာဂတ္မပ်က္ဆီးရေလေအာင္ မင္းကိုယ္တိုင္ ေခါင္းေဆာင္ျပီး မင္းသားသမီး ေျမးျမစ္ေတြ လမ္းေပၚတက္ျပီး ဆူပူဆန္ဒျပၾကေလ ဘာျဖစ္သြားမလဲဆိုတာသိရေအာင္။ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္မလုပ္ရဲပဲ သူမ်ားသားသမီးေတြကို ေခ်ာက္ထဲတြန္း မပို႔နဲ႔။ မင္းတို႔လိုေခြးေတြကေတာ့ ေအာင္ဆန္းစုၾကည္က သူ႔ခ်ီးစားပါဆိုရင္ေတာင္ ျမိန္ရည္ရွက္ရည္စားမဲ့ ေခြးေတြပဲ။ မင္းအနာဂတ္ေကာင္း သြားေအာင္ လမ္းေပၚတက္ျပီး ေအာ္ၾကည့္စမ္းပါ။ ဘယ္သူမွားလဲ သိရတာေပါ႔။



Khun July: ကိုသန္႕ဇင္... ေဒါသေတြ မႀကီးပါနဲဲဲ႕။ ဒီကြန္႕မန္႕ေတြမွာ ကၽြန္ေတာ္ ခင္ဗ်ားကို ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ပဲ ေတာက္ေလွ်ာက္ ဆက္ဆံတယ္။ ခင္ဗ်ားေျပာတာ
မွန္တယ္ ထင္ရင္ ကၽြန္ေတာ္လည္း ခင္ဗ်ားကို မွန္တယ္လို႕ ကၽြန္ေတာ္ ေျပာခဲ့ဖူးပါတယ္။ အျမင္မတူတုိင္း ရန္သူျဖစ္ရမယ္ ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ ဒီတသက္ ထသတ္လို႕ ဆံုးမွာ မဟုတ္ဘူးဗ်။

ခင္ဗ်ားလည္း လူႀကီးပဲဗ်ာ... အမည္ေရွ႕မွာ ဦးေတာင္ တပ္ထားေသးတာပဲ။ စိတ္ရွည္ပါ။ ရည္မြန္ပါ။ ေစတနာနဲ႕ ေျပာတာပါ။ ဒါကေတာ့
စကားခ်ပ္ေပါ့။

အေပၚမွာ ကၽြန္ေတာ္ ေရးထားတာကို နားလည္ေအာင္ တေခါက္ေလာက္ ျပန္ဖတ္ၾကည္႕ပါ။ ေဒၚစုေျပာတာကိုလည္း နားလည္ေအာင္ အရင္လုပ္ပါ။ မိဘက လုပ္ရမယ့္ အေနအထားကို ေျပာေနတာပါ။ မိဘအေနနဲ႕ သားသမီး အရွက္ရမယ့္ အလုပ္ေတြ မလုပ္ခဲ့မိဖို႕ ေျပာေနတာ။ သားသမီးကို ဘာလုပ္ ရမယ္ ညာလုပ္ရမယ္ လမ္းေပၚတက္လာရမယ္ တခြန္းမွ ေျပာမထားဘူး။ ကၽြန္ေတာ္က အဲဒီလို နားလည္မိလိုက္တယ္။ ခင္ဗ်ားက ဘယ္လို နားလည္လိုက္လဲ ကၽြန္ေတာ္ မသိဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ နားလည္တာ လြဲေနရင္ ခင္ဗ်ား ယဥ္ေက်းစြာ ေထာက္ျပႏိုင္ပါတယ္။



U Thant Zin: ေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႔ ျပည္သူေတြကို တိုက္တြန္းခ်က္ကို ကိုသိန္းထြန္းေအာင္နာလည္တဲ့ အဓိပါယ္ကို ကူးေပးလိုက္တယ္။

"က်ဳပ္ကိုယ္တိုင္ကေတာ့ ဘိုးဘြားေတြကို ကဲ့ရဲ႕မိတယ္ဗ်--- သူတို႕သာ ေန၀င္း အာဏာသိမ္းကတည္းက ဒီမေကာင္းတဲ့ စနစ္ဆိုးႀကီးကို ငါ့သားေျမးေတြ လက္ထက္ထိ
ဆက္ရွင္သန္မခံႏိုင္ဘူး၊ ငါေသခ်င္ေသ ဆိုၿပီး လုပ္ခဲ့ရင္ အခုေလာက္ဆို က်ဳပ္တို႕ ခ်မ္းသာေနၿပီ၊ ဒီေတာ့ က်ဳပ္တို႕က က်ဳပ္တို႕ ဘိုးဘြားေတြကို သူရဲေဘာေၾကာင္သူေတြ ေရသာခိုသူေတြ အျဖစ္ ရႈံ႔႕ခ်တယ္။ က်ဳပ္တို႕အလွည့္မွာလည္း ဒီလို ေနာင္လာမည့္ သားစဥ္ေျမးျမစ္က ရႈံ႕ခ်ျခင္း မခံရေအာင္
တာ၀န္ေက်ၾကဖို႕လိုတယ္လို႕ ဒီလိုဘဲ နားလည္တယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ဘာေျပာထားလဲေတာ့ ေသခ်ာ မဖတ္ရေသးဘူး။ ေခါင္းစဥ္ကိုေတာ့ ဒီလိုဘဲ နားလည္တယ္။"

အဲဒါဆို ကၽြန္ေတာ္နားလည္မႈ လြဲတာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူးေနာ္။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ တိုင္ျပီ ဆူပူျပီး ျပည္သူေတြ ခေလးေတြ အဖမ္းခံရ ေသေၾကတာမ်ဳိး မျဖစ္ေစခ်င္ဘူး။ ဒါပါပဲ။

 ------------------------------------


U Thant Zin: "ကိုယ့္သားသမီးေတြ အနာဂတ္မွာ အရွက္ရေစမဲ့ ဆူဆူပူပူေတြမလုပ္ ၾကပါနဲ႔"လို႔ေျပာတယ္လို႔ ခင္ဗ်ားက သေဘာေပါက္တယ္ေပါ႔။



Khun July: အရွက္ရမယ့္ ဘယ္အလုပ္ကို မဆို အက်ံဳးဝင္တယ္။ ဒီ ဆူဆူပူပူကိစၥ တခုတည္း မဟုတ္ဘူး ခင္ဗ်။ အစိုးရရဲ႕ လြဲမွားတဲ့ စီမံမွဳေတြ၊ အရာရိွေတြရဲ႕ အက်င့္ပ်က္ ျခစားမွဴေတြ၊ ျပည္သူ႕ဝန္ထမ္းေတြရဲ႕ အာဏာ အလြဲသံုးစား လုပ္မွဳေတြ၊ သူေဌးေတြရဲ႕ ေခါင္းပံုျဖတ္မွဳေတြ၊ အဲဒါေတြ အကုန္လံုးဟာ ေနာက္ေနာင့္မ်ိဳးဆက္မွာ အရွက္ရေစမယ့္ ကိစၥေတြလို႕ ကၽြန္ေတာ္က ျမင္မိတယ္ ခင္ဗ်။


 ------------------------------------


U Thant Zin: "မိဘမ်ားထံမွ သားသမီးအတြက္ အေကာင္းဆုံး အေမြမွာ မိဘမ်ားအေနျဖင့္ သားသမီးမ်ား ဘ၀တစ္ေလွ်ာက္လုံး ကဲ့ရဲ႕႐ႈတ္ခ်ခံရမည့္ လုပ္ရပ္မ်ဳးိကို ေရွာင္ရွားေဆာင္ရြက္ျခင္းပင္ျဖစ္ ေၾကာင္း ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ကေျပာၾကားလိုက္သည္။

မိမိသားသမီး၊ မိသားစုအတြက္သာ စဥ္းစားတတ္ေသာ မိဘမ်ားအေနျဖင့္ သားသမီးမ်ားအား အေကာင္းဆုံး အေမြေပး လိုပါက မိမိလုပ္ရပ္ေၾကာင့္ သားသမီးမ်ား ဘ၀တစ္ေလွ်ာက္ ကဲ့ရဲ႕႐ႈတ္ခ်ခံရမည့္ မ်က္ႏွာပူေစသာလုပ္ရပ္မ်ဳိးကို ေရွာင္ရွား ေဆာင္ရြက္ျခင္းသည္ အေကာင္းဆုံး အေမြေပးျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာသည္။ ႏုိင္ငံသူ၊ ႏုိင္ငံသားတုိင္း လုပ္သင့္လုပ္ထုိက္တဲ့ ကိစၥေတြကို လုပ္ႏုိင္တဲ့ အရည္အခ်င္းေတြ ျမႇင့္တင္ေပးျခင္းအားျဖင့္
စည္း႐ုံးခ်င္ပါတယ္’’ဟု ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ေျပာၾကားသည္။ ျပည္သူမ်ားအေနျဖင့္လည္း အျခားမည္သည့္ အဖဲြ႕အစည္းကိုမွ အားကိုးေနျခင္း မျပဳဘဲ မိမိတို႔ အရည္အခ်င္း အင္အားကိုသာ အားကိုးသည့္ ျပည္သူမ်ားျဖစ္ရန္ လိုအပ္ေၾကာင္း ၎က တုိက္တြန္းေျပာၾကားသည္။


‘‘ေနာက္ဆုံးျပည္သူေတြက မိမိတို႔ အရည္အခ်င္းကိုပဲ အားကိုး။ လက္နက္ကအင္အား မဟုတ္ဘူး။ ေငြကအင္အား မဟုတ္ဘူး။ အရည္အခ်င္းက အင္အား၊ အရည္အခ်င္းအင္အားကို အားကိုးတဲ့ ျပည္သူေတြ ရွိၿပီဆုိရင္ ကြၽန္မတို႔တုိင္းျပည္ အနာဂတ္စိတ္ခ်ရၿပီ’’ဟု ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က
ထပ္ေလာင္းေျပာၾကားသည္။"

ေဒၚစုေျပာထားတဲ့အထဲက အေရးမၾကီးတာေတြကို ဖယ္ထုတ္ထားတာ။ "မိမိလုပ္ရပ္ေၾကာင့္ သားသမီးမ်ား ဘ၀တစ္ေလွ်ာက္ ကဲ့ရဲ႕႐ႈတ္ခ်ခံရမည့္ မ်က္ႏွာပူေစေသာလုပ္ရပ္မ်ဳိး" ဆိုတာ ဘာလဲ? စဥ္းစားဖို႔လိုတယ္။ သူျမန္မာျပည္ျပန္လာကတည္းက အစိုးရကို ထိပ္တိုက္ရင္ဆိုင္မႈေတြ ဆန္႔က်င္မႈေတြခ်ည္း လုပ္ခဲ့တယ္။ လူတိုင္းကေတာ့ ကိုယ္လုပ္တာကိုပဲ မွန္တယ္ ထင္ၾကတာ သဘာဝပဲ။ အဲဒိေတာ့ သူဘာလုပ္ေစခ်င္တာလဲ ဆိုတာ စဥ္းစားၾကည္ေလ။ သူလုပ္ခဲ့သလိုပဲ လုပ္ဖို႔ စကားကို ေဝ႔ဝိုက္ျပီးေျပာတယ္လို႔ပဲ ကၽြန္ေတာ္နားလည္တယ္။ လိုရင္းကေတာ့ အနာဂတ္မွာ အျပစ္တင္ခံရလြတ္ေအာင္ အစိုးရကို ဆန္႔က်င္ၾကဖို႔ တိုက္တြန္းတာပဲ။

လူေတြလမ္းေပၚတက္ျပီးဆူပူၾက ဖမ္းၾက ပစ္ၾက ေသၾက အဲဒါေတြဟာ ေကာင္းသလား? အဲဒီေျမွာက္ေပးတဲ့လူေတြက ဖမ္းၾက ပစ္ၾကရင္ တစ္ေကာင္မွမရိွဘူး။ အဖမ္ခံစရာ ေသစရာရိွေတာ့ ခေလးေတြခံရတာ။ ခင္ဗ်ားသားသမီးေတြ အဖမ္ခံ အသခံႏိုင္သလား? ေျဖပါ။

ေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို မိခင္ေကာင္းတစ္ေယာက္လို႔ ခင္ဗ်ားယံုၾကည္ လား? ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ မိခင္ေကာင္းတစ္ေယာက္ မဟုတ္ပဲ တျခားမိဘေတြကို ဆရာလုပ္တယ္ဆိုတာ မွန္ပါ႔မလား? ေျဖပါ။


မေန႔ကပဲ ျမန္မာျပည္ဟာ လူ႔အခြင့္အေရး ခ်ဳိးေဖာက္မႈေတြရိွတဲ့အတြက္ ရွက္စရာေကာင္းတယ္ဆိုျပီး လူထုကိုေျပာတယ္။

အေမရိကန္က လွ်ိဳ႔ဝွက္အဖြဲ႔အစည္းေတြက ျပည္သူေတြဖုန္သာမက ျပည္ပေခါင္းေဆာင္ ေတြရဲ႔ဖုန္ေတြကို ခိုးနားေထာင္တယ္။ သူမ်ားႏိုင္ငံေတြတဲမွာ ဒရံုးေတြနဲ႔ပစ္ခတ္လို႔ အျပစ္မဲ့အရပ္သားေတြေသရတယ္။ အေမရိကန္လူမဲလူငယ္တစ္ေယာက္ကို လူျဖဴရဲအရာရိွကပစ္သတ္ တာ။ ဘင္လာဒင္ကို အရွင္ဖမ္းျပီး တရားစီရင္လို႔ရပါလ်က္နဲ႔ အေသပစ္သတ္တာ ဒါေတြဟာ လူ႔အခြင့္အေရး ခ်ဳိးေဖါက္တာေတြ မဟုတ္ဘူးလား?

ေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ဒါေတြေတာ့မေျပာပဲနဲ႔ ဘဂၤါလီေတြအားလံုးကို ႏိုင္ငံသားမေပးတာကိုက်ေတာ့ လူ႔အခြင့္အေရးခ်ဳိးေဖာက္တယ္ဆိုျပီး အသံေကာင္းဟစ္တယ္။ KIAဗိုလ္ေလာင္းေတြက်တယ္။ မဂၤလားယူျပီး ဝမ္းနည္းသေလး ေျဖရွင္းခ်က္ေပးေလး တက္ေအာ္တယ္။ KIAလို မတရားအသင္းကို ေထာက္ခံအားေပးရင္ ပါတီကို ဖ်က္သိမ္းရမယ္ဆိုတဲ့ ဖြဲ႔စည္းပံုဥပေဒကို သူမသိဘူး။ လႊတ္ေတာ္ထဲမွာ ဘာဥပေဒတင္ျပီးလို႔ တင္ျပီးမွန္ေတာင္သူမသိဘူး။ သူေျပာတဲ့ ဒီမိုကေရစီစစ္စစ္နဲ႔သာသြားရင္း ထိုင္းထက္ဆိုးမယ္။

ေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ခ်ီးစားဆိုရင္ စားမဲလူေတြကလည္း အမ်ားၾကီးပဲ။

ခင္ဗ်ားတို႔ကို သေဘာေပါက္ေစခ်င္လို ႔အခ်ိန္ကုန္ခံျပီး ရွည္ရွည္ေဝးေဝး ရွင္းျပေနရတာပဲ။ တိုင္းျပည္ကို ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းနဲ႔ တိုးတက္ေစခ်င္တယ္။



Khun July: ၁။ ဘဂၤလီကိစၥမွာ ႏို္င္ငံသားေပးရမယ္လို႕ ေဒၚစု တခါမွ မေျပာခဲ့ဘူး။ သူ ေျပာခဲ့တာက ဥပေဒအတိုင္း ျဖစ္ရမယ္။ ဒီလူေတြဟာ တရားမဝင္ ကူးဝင္လာတဲ့ တဘက္ႏိုင္ငံသားလား။ ဒါဆိုရင္ နယ္ႏွင္ေပါ့။ ဒီေျမဒီေရမွာ ဘိုးဘြားဘီဘင္က ေနထိုင္လာတဲ့သူလား။ အဲဒါဆိုရင္ လက္ရိွတည္ဆဲ ဥပေဒအတုိင္း ေဆာင္ရြက္ေပါ့။ အဲဒီ ရခိုင္က ဘဂၤလီေတြကို မ်က္စိစံုမိွတ္္ၿပီး White Card ေပးခဲ့တာက ဘယ္သူလဲ ဆိုတာ ခင္ဗ်ား သိရင္ ထုတ္ေျပာျပပါလား။ White Card ကိုင္ေဆာင္သူေတြ မဲေပးပိုင္ခြင့္ ေပးရမယ္လို႕ ေျပာတာလဲ ဘယ္သူလဲ။ ခင္ဗ်ား သိရင္ ေျပာျပလိုက္ပါအံုး။

၂။ KIA ကိစၥမွာ ေဒၚစုက ဝမ္းနည္းေၾကာင္း ေျပာတာဟာ အမ်ိဳးသား ရင္ၾကားေစ့ေပၚလစီေၾကာင့္လို႕ ကၽြန္ေတာ္က ျမင္တယ္။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ တုိင္းရင္းသား စည္းလံုးညီညြတ္ေရးေတြ အတြက္ ကခ်င္ဘက္ကို ဝမ္းနည္းစကား ဆုိေပးတယ္ေပါ့။ အဲဒီတုန္းက လူေတြ ျမင္တာကလည္း တပ္မေတာ္က ကခ်င္ဘက္ကို ဘာမေျပာညာမေျပာ ဒံုးက်ည္နဲ႕ ထုလိုက္တာကိုးဗ်။ စစ္တပ္ဘက္ကိုက်ေတာ့ မေျပာဘူးလား ဆိုၿပီး ကေလးအထာနဲ႕ လာ စိတ္မေကာက္ျပနဲ႕အံုး။ ႀကိဳေျပာထားတာ။ ေဒၚစုက ေဖေဖ တည္ေထာင္ခဲ့တဲ့ တပ္မေတာ္ကို အျမင္ရွင္းတယ္။ ခ်စ္ခင္တယ္။ အဲဒါမ်ိဳးေတြ ေျပာခဲ့တာ ခဏခဏပဲ။ ခင္ဗ်ား မဖတ္မိလို႕ မျမင္မိတာက တပိုင္းေပါ့ေလ။

၃။ အေျခခံဥပေဒမွာ မတရားအသင္းကို ေထာက္ခံအားေပးရင္ ပါတီ ဖ်က္သိမ္းရမယ္။ အိုေခ ဟုတ္ၿပီ။ အခု အစိုးရေခတ္မွာ KIA ကို မတရားအသင္း ေၾကညာထားလား။ အဲဒါကိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ေသခ်ာ မသိပါ။ အကယ္လို႕ မတရားအသင္း ျဖစ္ေနရင္ သူ႕ပါတီကို ဖ်က္သိမ္းဖို႕ အစိုးရက လုပ္လိုက္ပါ။ ကၽြန္ေတာ္ ဘာတခုမွ မေျပာပါဘူး။

ေအး... ဒါေပမယ့္ တခုေတာ့ ေျပာစရာ ရိွလာမယ္။ အေျခခံဥပေဒမွာ ျပဌာန္းထားတာေလး တခုေပါ့။ ႏိုင္ငံေတာ္အလံမွာ ေရးျခစ္တာေတြ အမွတ္အသား ျပဳလုပ္တာေတြ မလုပ္ရဘူး။ လုပ္ရင္ ေထာင္ဒဏ္ အျပစ္ေပးခံရမယ္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ရဲ႕ သမၼတ ဦးသိန္းစိန္နဲ႕ ကာခ်ဳပ္ႀကီး မင္းေအာင္လိွဳင္တုိ႕ကို အေျခခံဥပေဒအတုိင္း ေထာင္ခ်ေပးပါ။ အဲဒီလိုပဲ အခမ္းအနားတခုမွာ ႏုိင္ငံေတာ္အလံကို ေဇာက္ထိုးလႊင့္ထူခဲ့တဲ့ ျပည္ခိုင္ၿဖိဳးပါတီကိုလည္း ထိထိေရာက္ေရာက္ အေရးယူေပးပါ။ မွ်မွ်တတေပါ့ဗ်ာ။



U Thant Zin: ေအာင္ဆန္းစုၾကည္ သူ႔သား ၂-ေယာက္ကိုေတာင္ မထိန္းသိန္းႏိုင္ပဲ ခေလးမေအေတြကို ေျမွာက္ေပးေနတာ မင္းသိသြားျပီလား။ မတရားအသင္းကို အားေပးအားေျမွာက္လုပ္ရင္ ပါတီကိုဖ်က္သိမ္းရမယ္ ဆိုတာ တရားဥပေဒစိုးမိုးေရဥကဌၾကီးက သိပံုမရဘူး။ KIA ဗိုလ္ေလာင္းေတြေသေတာ့ ဝမ္းနည္းတယ္။ ေဖေဖတပ္မေတာသားေတြ အတံုအရံုးက် တာက်ေတာ့ ဝမ္းနည္းရေကာင္းမွန္မသိတဲ့ ေခြးမ။ မင္းလည္း ေနာင္လာေနာက္သားေတြ အကဲ့ရဲ႔မခံရေအာင္ လမ္မေပၚတက္ျပီး ဆန္ဒျပဦးေလ ဘာျဖစ္သြားမလဲ သိရေအာင္။ မင္းတို႔အေမေခၚေနတဲ့ လင္တရူးမၾကီး အိုဘားမားလာတုန္းက မေနႏိုင္မထိုင္ႏိုင္ ဖင္ယားျပီး တက္မလုပ္ရံုတမယ္ ေစာက္ရွက္မဲတာ မင္းတို႔ မရွက္ၾကဘူးလား? ငါတို႔ကေတာ့ International Prostituteၾကီးလို႔ပဲ သတ္မွတ္တယ္။ ဒါၾကီးမ်ား သမတျဖစ္ရင္ ျမန္မာျပည္ ဖာႏိုင္ငံျဖစ္ျပီ။ အလံေစာက္ထိုးတင္တာ ဦးသိန္းစိန္တို႔ ကာခ်ဳပ္တိုလား? တင္တဲ့လူကို သြားအေရးယူေလ။ ေျပာစရာမရိွ ဆင့္တန္ဆာ အနာလုပ္ေနတယ္။ မင္းကေတာ့ ေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ခ်ီးေကၽြးရင္ေတာင္ အိုက္စကရင္အမွတ္နဲ ႔စားမဲ့အေကာင္ပဲ။ မေက်နပ္ရင္ လမ္းေပၚတက္ ဆန္ဒျပၾက ဘာျဖစ္သြားမလဲ သိရေအာင္။ မင္းကို ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ ရွင္းျပေနလို႔လည္း ကၽြဲပါးေစာင္းတီးပဲ။ အခ်ိန္ကုန္တယ္။



Khun July: ေတဇတို႕ ေတာင္တက္တုန္းက ျမန္မာႏိုင္ငံအလံ ယူသြားဖို႕ လုပ္တယ္။ အဲဒီအလံမွာ ဦးသိန္းစိန္နဲ႕ ကာခ်ဳပ္ႀကီးတုိ႕ လက္မွတ္ထိုးမိတယ္။ ခင္ဗ်ား ဒါေတြ မသိဘူး မဟုတ္လား။ သိရဲ႕သားနဲ႕ မသိခ်င္ေဆာင္တာလည္း ျဖစ္ႏုိင္တယ္။ ဒါကိုမ်ား ဆင့္တန္ဆာကို အနာလုပ္တယ္ ထင္တယ္။ ခင္ဗ်ားကမွ တဘက္ပိတ္ ျဖစ္ေနတာ။ ကၽြန္ေတာ္ ေျပာတာက အက်ိဳးအေၾကာင္း ပါတယ္။ ခင္ဗ်ားလို႕ အားရိွရိွ ဖင္ပိတ္ျငင္းေနတာ မဟုတ္ဘူး။

အလံေဇာက္ထိုးတင္တာက ျပည္ခိုင္ၿဖိဳးပါတီေလ။ သူတုိ႕ပါတီ အခမ္းအနားမွာကို တင္တာ။ ခင္ဗ်ားက NLD ပါတီအေၾကာင္းေျပာေတာ့ က်ဳပ္လည္း ျပည္ခိုင္ၿဖိဳးပါတီအေၾကာင္း ျပန္ေျပာတာ။ ဟဲဟဲ အနာေပၚ ဒုတ္မက်စမ္းပါနဲ႕။

အခုထိ ေဒၚစုက က်ဳပ္တို႕ကို လမ္းေပၚ မတက္ခိုင္းဘူး။ ခင္ဗ်ားပဲ က်ဳပ္တုိ႕ကို လမ္းေပၚ တက္ၾကည္႕ခုိင္းေနတယ္။ တကယ္ေတာ့ ခင္ဗ်ားကမွ ရွက္သင့္တာဗ်။ ခင္ဗ်ားရဲ႕ တိုင္းျပည္ကို ဖ်က္ဆီးခ်င္ေနတဲ့ စိတ္ရင္းက ဖံုးမႏိုင္ ဖိမႏိုင္ပဲဗ်ာ။

က်ဳပ္က ျမန္မာလို ရွင္းရွင္းေလး ေရးျပထားတာကိုမွ ခင္ဗ်ား နားမလည္တာ အံ့ၾသတယ္။ တကယ္ေတာ့ ခင္ဗ်ားက စာမဖတ္တတ္တာဗ်။ ဆယ္တန္းေရာ ေအာင္ရဲ႕လားဗ်ာ။ အဲဒါမ်ား က်ဳပ္ကိုမ်ား ကၽြဲပါးေစာင္းတီးတဲ့။ ခင္ဗ်ားကို ပလာတာ မေကၽြးခ်င္ဘူးဗ်ာ။


 ------------------------------------

ၿပီးပါၿပီ ခင္ဗ်ာ...

အခုခ်ိန္အထိေတာ့ သူ ဆက္ မေရးတဲ့အတြက္ ကၽြန္ေတာ္ ဘာမွ ထပ္မေရးျဖစ္ေသးပါ။ သူသာ ဆက္ရန္ ရိွခဲ့ရင္ ကၽြန္ေတာ္လည္း ဆက္ရန္ေတြ ရိွလာမွာ ျဖစ္ေၾကာင္း...


ပလာတာအေၾကာ္ဆရာ
ေမာင္ဇူလိုင္

Managed your windows

အရင္ရံုးတုန္းက အိုင္တီလံုၿခံဳေရးေပၚလစီအရ ဘယ္ကြန္ပ်ဴတာမဆို သံုးေနတဲ့လူ အနားမွာ မရိွေနရင္ Lock ခ်ခိုင္းထားတယ္။ အိမ္သာ သြားတာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ေရေႏြးသြားယူတာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ကိုယ့္စက္နားမွာ ကိုယ္မရိွရင္ စက္ကို သူမ်ား ဝင္သံုးလို႕ မရေအာင္ password နဲ႕ Lock ခ်ရတယ္။

ကိုယ့္အဖြဲ႕က လူေတြက အမ်ားအားျဖင့္ အဲဒီလို မလုပ္ၾကဘူး။ အဲဒါကို ပညာေပးခ်င္တာနဲ႕ သူတုိ႕ ဖြင့္သြားတဲ့ စက္ကေန အီးေမးလ္တေစာင္ ရိုက္လိုက္တယ္။ အီးေမးလ္ထဲမွာ ေပါက္တက္ကရေတြ ေရးၿပီး သူတုိ႕ေၾကာက္ၾကတဲ့ အေပါက္ဆိုးတဲ့ လူႀကီးဆီကို လိပ္မူေပးထားတယ္။ Send ဆိုတာကိုေတာ့ မႏွိပ္တဲ့အတြက္ စာကေတာ့ တကယ္မပို႕ဘူးေပါ့။ ဒီအတုိင္းေလးပဲ စာေတြရိုက္ၿပီး Lock ခ်ထားခဲ့ေပးတယ္။ သူတုိ႕ ျပန္လာလို႕ ဝင္ၾကည္႕ရင္ သူ႕တုိ႕ ကြန္ပ်ဴတာမွာ အဲဒီ စာက အရံသင့္ ႀကိဳေနၿပီေလ။ ၿပီးရင္ေတာ့ သူတုိ႕ကို အဲဒါမ်ိဳးေတြ သတိထားဖို႕ သြားေျပာျပပါတယ္။ အဲဒါမ်ိဳးေတြ ခဏခဏ ႀကံဳၿပီးတဲ့ေနာက္ သူတို႕လည္း ကြန္ပ်ဴတာကို Lock ခ်တဲ့ အက်င့္ရသြားတယ္။

အခုတေလာ Facebook မွာ တကယ့္သံုးတဲ့သူ ကိုယ္တုိင္ ဟုတ္မဟုတ္ မေသခ်ာတဲ့ အေကာင့္ေတြနဲ႕ ပြဲဆူေစတဲ့ စာေတြကို ေရးေနတာ ေတြ႕ေနရေတာ့ အဲဒါေလးကို အမွတ္ရမိသြားတယ္။ အညာသားေတြကို ပါးခ်ပစ္ခ်င္တာတို႕... ေလးျဖဴနဲ႕ စိုင္းစိုင္းၾကား ရန္တိုက္ေပးေနတဲ့ စာေတြ တင္တာတို႕... အစံုပါပဲ။

Facebook ေခတ္မစားခင္ GTalk တုန္းကလည္း အဲဒီလိုကိစၥေတြ ရိွဖူးပါတယ္။ ကုိယ့္အေကာင့္ မဟုတ္ပဲ Log off လုပ္ဖို႕ ေမ့သြားတဲ့ သူမ်ားအေကာင့္ကေန ဝင္ၿပီး တျခားသူေတြကို ရိုင္းရိုင္းစိုင္းစိုင္း ေျပာတာေတြ၊ တဘက္လူက အထီးအမ ဘာမွန္း ေသခ်ာမသိပဲ ေတြ႕ရာလူကို ခ်စ္ေၾကာင္းႀကိဳက္ေၾကာင္း ေျပာတာေတြ စံုပလံုစိေနတာပဲ။ ခံခဲ့ဖူးေပါင္း မနည္းေတာ့လည္း ဒါမ်ိဳးေတြက ကိုယ္ေတြ႕ေတြေပါ့ေလ။

ေျပာခ်င္တာကေတာ့... စဥ္းစားဆင္ျခင္ႏိုင္တဲ့... အသိဥာဏ္ပံုမွန္ ရိွေနတဲ့ လူတေယာက္အဖို႕ ကုိယ့္သိကၡါက်ေစမယ့္ ကိုယ့္ကို ဝိုင္းၿပီး ဆဲမယ့္ ကိုယ့္အရွက္ကို ကြဲေစမယ့္ စာမ်ိဳးပံုမ်ိဳးကို ရည္ရြယ္ခ်က္ ရိွရိွ တင္ဖို႕ဆိုတာ သိပ္ေတာ့ မျဖစ္ႏုိင္ပါဘူး။ ျဖစ္ႏုိင္တာကေတာ့ သူ႕ကို အပုတ္ခ်ခ်င္လို႕ ေနာက္ေက်ာဓါးနဲ႕ထိုးခ်င္လို႕ ရည္ရြယ္ခ်က္ရိွရိွ ဓါတ္ပံုကအစ ကြက္တိတူေအာင္ လုပ္ထားတဲ့ အေကာင့္အတုကေန ဒါမွမဟုတ္ တကယ့္အေကာင့္ကိုပဲ သူမရိွတဲ့အခ်ိန္ ဝင္သံုးၿပီး ေပါက္တက္ကရေတြ တင္တာမ်ိဳးနဲ႕ လုပ္ႀကံႏိုင္ပါတယ္။ အျမင္ကတ္လို႕ လုပ္တာ ျဖစ္ႏုိင္သလို အေပ်ာ္အပ်က္ စ ေနာက္ ခ်င္လုိ႕ လုပ္တာလည္း ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အဲဒီလိုတင္လိုက္တဲ့ စာေတြကို ဖတ္ၿပီး အခ်င္းခ်င္း ေဒါသေတြ မျဖစ္ေနၾကပါနဲ႕။ ဆဲဆို မေနၾကပါနဲ႕။ ႏွစ္ျပားမတန္ေအာင္ ဝိုင္းၿပီး အျပစ္တင္ အပုတ္ခ် မေနၾကပါနဲ႕။ မဆိုင္တဲ့သူခမ်ာ ဘုမသိဘမသိပဲ မိေအး ႏွစ္ခါမက နာေစႏုိင္ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ တကယ့္တရားခံအစစ္က ေနာက္ကြယ္ကေန တခြိခြိ ရယ္ေနေလာက္ပါၿပီ။

ျပတင္းေပါက္ ဖြင့္လိုက္ရင္ ေအးျမတဲ့ ေလျပည္ေတြ ဝင္လာသလို အမိွဳက္သရိုက္ေတြလည္း ဝင္လာႏုိင္ပါတယ္။ ကိုယ့္ျပတင္းေပါက္ကို ဖြင့္မလား မဖြင့္ဘူးလား ဆိုတာေတာ့ ကိုယ္ပိုင္အခြင့္အေရးပါ။ ဖြင့္သင့္သေလာက္ ဖြင့္ၿပီး ပိတ္သင့္သေလာက္ ပိတ္ထားႏုိင္ပါေစ...