Pressure Cooker Work Environment

Pressure Cooker Work Environment ဆိုတာမျိုးကို စင်္ကာပူရဲ့ အလုပ်ခွင် အများစုမှာ တွေ့ရနိုင်ပါတယ်။ အများစုလို့ ပြောထားတာက တချို့ လုပ်ငန်းခွင်တွေကတော့ အမေရိကန်စံနှုန်း ဥရောပစံနှုန်းတွေနဲ့ အေးဆေးသက်သာ အလုပ် လုပ်ကြတာမျိုးလည်း ရှိပါတယ်။

အများစုကတော့ အလုပ်ပြီး နောက်အလုပ်... အလုပ်ပေါ် အလုပ်ဆင့် တောက်လျှောက် လုပ်ရတာမျိုးပါ။ အလုပ်မရှိရင် အလုပ်ရှိအောင် ရှာလုပ်ရပါတယ်။ ရှိပြီးသားအလုပ်အပြင် နောက်ထပ် အလုပ်တွေကိုလည်း ထပ်ယူရပါတယ်။ ကျောက်ခဲကို ရေညှစ်ထုတ်ချင်တဲ့ တိုင်းပြည်ပါ။

အလုပ်တွေကို လူနည်းနည်းနဲ့ ကျဲကျဲဝိုင်းပါတယ်။ ၅ ယောက် လုပ်ရမယ့် အလုပ်ကို ၁ ယောက်တည်းနဲ့ ပြီးအောင် လုပ်ခိုင်းကြပါတယ်။ ပြီးအောင် ဆိုတာမှာ ပြီးလည်း ပြီးရမယ်... ကောင်းလည်း ကောင်းရမယ်။ ပြီး ပြီးရော လုပ်လို့လည်း မရပြန်ပါဘူး။ မှန်လည်း မှန်ရမယ်။ မြန်လည်း မြန်ရမယ်။ ပြီးရင် ကုန်ကျစရိတ်လည်း သက်သာချင်သေးတယ်။

၅ ယောက်စာအလုပ်ကို ၁ ယောက်တည်းက လုပ်နိုင်အောင်လည်း လိုအပ်တဲ့ သင်တန်းတွေ နည်းပညာတွေ ပစ္စည်းကိရိယာတွေ ထောက်ပံ့ပေးထားပါတယ်။ လက်ကြီးဗလာ ထားခဲ့ပြီး နင် မပြီးရင် နင့်ကိစ္စလို့... လုပ်တာမျိုးလည်း တချို့နေရာတွေမှာ ရှိနိုင်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် နည်းပါတယ်။

ပြောပြချင်တာက... အလုပ်ကို ကုန်းရုန်း လုပ်ကြရပါတယ်။ တာဝန်ယူ တာဝန်ခံရပါတယ်။ ညှိနှိုင်းဖြေရှင်းရပါတယ်။ အဲဒီလို လုပ်တဲ့အတွက်လည်း တန်ရာတန်ကြေး လခကောင်းကောင်း ပေးထားပြီး အရည်အသွေးရှိတဲ့ ဝန်ထမ်းတွေကို ထိန်းထားနိုင်ပါတယ်။ ဒါကြောင့်လည်း စင်္ကာပူဟာ ချမ်းသာဖွံ့ဖြိုးတဲ့ နိုင်ငံဖြစ်နေတာပါ။

အလုပ်တွေကို ကောင်းသထက် ကောင်းအောင် မြန်သထက် မြန်အောင်... ကြိုးစားလုပ်ကိုင်ပြရင်း စင်္ကာပူဟာ နိုင်ငံတကာက စီးပွါးရေးလုပ်ငန်းတွေရဲ့ ယုံကြည်မှုကို ရယူနိုင်ခဲ့ပြီး စီးပွါးရေးအခွင့်အလမ်းတွေ အများကြီး ရရှိနေတာ သက်သေထူနေပါပြီ။

ကိုယ်တွေအနေနဲ့ အလုပ်ကို တာဝန်ကျေလုပ်နေရင် ရပြီလို့ ထင်ထားရင်တော့ ရှေ့ရေးအတွက် ခက်ပါသေးတယ်။ တာဝန်ကျေဖို့အပြင် ကောင်းသထက် ကောင်းအောင် စေတနာထည့် ကြိုးစားဖို့လည်း လိုပါသေးတယ်။ အဲဒီလို ကြိုးစားမှုတွေက ကိုယ့်ရဲ့အလုပ်အတွက်တင် မဟုတ်ပါဘူး... နိုင်ငံအတွက်လည်း တနည်းအားဖြင့် အထောက်အကူ ဖြစ်စေပါတယ်။

မယုံရင် စင်္ကာပူကို ကြည့်လိုက်ပါ။ 

Act with Kindness

ေန႕လည္ထမင္းစားခ်ိန္မွာ သတင္းေတြ နည္းနည္းေလာက္ ဖတ္ၿပီးတဲ့ေနာက္ေတာ့
♪♬ စိတ္ဓါတ္မ်ားရဲ႕အင္အား တျဖည္းျဖည္း နည္းသြားၿပီလား♫♩ ဆိုတဲ့ ထူးအိမ္သင္ရဲ႕ "စိတ္ဓါတ္ကင္ဆာ" သီခ်င္းေလးကို နားေထာင္မိေနတယ္။

အဲဒီသီခ်င္းေလးထဲကအတုိင္း ကိုယ္ေတြရဲ႕ ခ်စ္လွစြာေသာတုိင္းျပည္မွာ စိတ္ဓါတ္ကင္ဆာလည္း အျဖစ္မ်ားေနတာကို သတိထားမိတယ္။ မယံုဘူးလား... မယံုရင္ သတင္းေတြေအာက္က ျမန္မာလိုေရးထားတဲ့ မွတ္ခ်က္ (ကြန္႕မန္႕)ေတြကို လိုက္ဖတ္ၾကည္႕ပါေလ။

ေကာင္းတာေတြကို လိုက္မၾကည္႕ပဲ မေကာင္းတာေတြပဲ လိုက္ၾကည္႕ေနရင္ မေကာင္းတာေတြပဲ ေတြ႕ရတာ မဆန္းပါဘူးလို႕ ဆိုခ်င္တဲ့သူေတြ ရိွႏုိင္ပါမယ္။ လိုက္ၾကည္႕ေနတာ မဟုတ္ပဲ... ႀကံဳဆံုတုန္းေလး လမ္းႀကံဳးတုန္းေလး ဝင္ဖတ္ၾကည္႕မိရင္ တခ်ိဳ႕တခ်ိဳ႕ေတြမွာ ဘယ္လို ဆိုးဝါးတဲ့ သေဘာထားေတြ... ဘယ္လို ေကာက္က်စဥ္းလဲတဲ့ အျမင္ေတြ ရိွေနသလဲ ဆုိတာ ၿခံဳငံုျမင္မိပါမယ္။
မိွဳင္းတုိက္ခံထားရတဲ့ ဦးေႏွာက္ေတြမွာ ျဖဴစင္တာေတြ ေပ်ာက္ဆံုးကုန္ၿပီ။ ဘာသာျခားရင္ မေကာင္းဘူး။ လူမ်ိဳးျခားဆို မေကာင္းဘူးလို႕ ျမင္တဲ့သူေတြ ရိွလာၾကၿပီ။ ဒီဘာသာျခားေတြ လူမ်ိဳးျခားေတြကို ကိုယ့္ဘာသာ ကိုယ့္လူမ်ိဳးကို ဝါးၿမိဳမယ္လို႕ ရူးရူးမိုက္မိုက္ ထင္လာၾကတယ္။

အမ်ိဳး ဘာသာ သာသနာအတြက္ မွန္ကန္တဲ့ လမ္းေၾကာင္း ေျဖာင့္မတ္တဲ့ အျမင္မ်ိဳး မရိွရင္ ကိုယ့္အမ်ိဳး ကိုယ့္ဘာသာ သာသနာကို ကိုယ္တုိင္ နင္းေခ်ဖ်က္ဆီးေနတာမ်ိဳး ျဖစ္ေနဦးမွာပါ။ ကိုယ့္အမ်ိဳး ကိုယ့္ဘာသာကို ကိုယ္ခ်စ္ရင္ ျမတ္ႏိုးရင္ တျခားလူမ်ိဳး တျခားဘာသာကို ေစာ္ကားေျပာေနစရာ... တိုက္ခိုက္ေနစရာ မလိုပါဘူး။ ကိုယ္တုိင္ ႀကိဳးစား တည္ေဆာက္ယူရမယ့္အစား သူတပါးပ်က္စီးဖို႕ပဲ ႀကိဳးစားေနရင္ အမွားႀကီး မွားပါလိမ့္မယ္။

ျပည္တြင္းေန တရုတ္ ကုလားေတြ ႀကီးပြါးခ်မ္းသာလာေအာင္ မိသားစုမ်ိဳးရုိးစဥ္ဆက္ ႏွစ္ကာလရွည္ၾကာစြာ ဘယ္လိုတည္ေဆာက္ ႀကိဳးစားယူခဲ့တယ္ ဆုိတာမ်ိဳးကို အတုယူရမယ့္အစား ပ်က္စီးရာပ်က္စီးေၾကာင္း ေဘးထုိင္ဘုေျပာ ေနရင္ေတာ့ ဒီဘဝကေန တက္လာမွာ မဟုတ္ဘူး။ ကိုယ့္ဘဝကို ကိုယ္တုိင္ တည္ေဆာက္ယူမွပဲ ရမယ္။ သူတပါးဘဝ ပ်က္စီးသြားရင္ ကိုယ့္ဘဝ အလိုလို တိုးတက္လာမယ္ ထင္ေနရင္ေတာ့ အမွားႀကီး မွားျပန္တယ္။

တရုတ္ ကုလားေတြထဲမွာ ေကာင္းတဲ့သူ ရိွသလို မေကာင္းတဲ့သူလည္း ရိွမယ္။ ဘာသာတူတဲ့သူ ရိွသလို ဘာသာမတူတဲ့သူလည္း ရိွမယ္။ တုိင္းျပည္နဲ႕ ေနထုိင္ရာ ပတ္ဝန္းက်င္၊ လူေနမွဳပတ္ဝန္းက်င္ကို အက်ိဳးျပဳတဲ့သူ ရိွသလို အက်ိဳးယုတ္ေစတဲ့သူလည္း ရိွမယ္။ ဒါဟာ တဦးခ်င္းစီနဲ႕ပဲ ဆိုင္တယ္။ တရုတ္ျဖစ္လို႕ ကုလားျဖစ္လို႕ ဘာသာတူလို႕ ဘာသာျခားလို႕ ဆုိတာနဲ႕ မဆိုင္ဘူး။ အဲဒီလို ဆုိင္လား မဆုိင္လား ဆုိတာ ခြဲျခားျမင္တတ္တဲ့ အသိဥာဏ္ေတြ မရိွၾကတာကိုလည္း ျမင္ေတြ႕လာရတာဟာ တကယ္ကို စိတ္ပ်က္ဖို႕ ေကာင္းပါတယ္။

ကိုယ့္အမ်ိဳးကို ကိုယ္ခ်စ္ရင္ ကိုယ့္မိသားစုနဲ႕ ကိုယ့္ဘဝကို အရင္ျမွင့္တင္ပါ။ ကိုယ္ေတြ ဆင္းရဲခဲ့သလို ကိုယ့္ရဲ႕ ေနာက္မ်ိဳးဆက္ မဆင္းရဲရေအာင္ အလုပ္ကို ႀကိဳးစားပါ။ မလိုအပ္တာေတြမွာ မျဖဳန္းတီးမိေအာင္ ေနပါ။ ကိုယ္ေတြ မွားခဲ့သလိုမ်ိဳး ကိုယ့္ရဲ႕ ေနာက္မ်ိဳးဆက္ မမွားရေအာင္ ဘဝသင္ခန္းစာေတြကို မွ်ေဝၿပီး သြန္သင္ဆံုးမပါ။ ကိုယ္ေတြ မသိခဲ့ မတတ္ခဲ့လို႕ ဘဝေတြ ေအာက္က်ေနာက္က် ျဖစ္ရတာမ်ိဳး ကိုယ့္ေနာက္မ်ိဳးဆက္ေတြ မျဖစ္ရေလေအာင္ ပညာကို တကယ္ သိေအာင္ တတ္ေအာင္ ေလ့လာခိုင္းပါ။ ကိုယ္ေတြ စာမဖတ္ခဲ့လို႕ စဥ္းစားခ်င့္ခ်ိန္မွဳ အားနည္းတာမ်ိဳး မျဖစ္ရေအာင္ ကိုယ့္မ်ိဳးဆက္ေတြကို စာမ်ားမ်ား ဖတ္ခိုင္းပါ။ ေရႊေက်ာင္းေျပာင္ေျပာင္ ဝမ္းေခါင္ေခါင္ဘဝေတြကေန ရုန္းထြက္ၾကပါ။

ဒါမ်ိဳးဆိုတာက မ်ိဳးဆက္အလိုက္ အဆင့္ဆင့္ ပုခံုးထမ္း လုပ္ခဲ့မွပဲ ေနာက္မ်ိဳးဆက္ေတြမွာ အဲဒီအသီးအပြင့္ေတြကို ခံစားရမွာပါ။ ခ်က္ခ်င္းလက္ငင္းႀကီး ျဖစ္လာမွာေတာ့ မဟုတ္ဘူးေပါ့။ ေရာမၿမိဳ႕ကို တရက္တည္းနဲ႕ အၿပီးတည္ခဲ့တာ မဟုတ္ဘူးေလ။

ကိုယ္ေတြရဲ႕ အဘိုးအဘြားေတြ သူစိမ္းတုိ႕အလည္မွာ နဖူးကေခၽြး ေျခမ က်ေအာင္ ရုန္းကန္ခဲ့ၾကတယ္။ ကိုယ့္မိဘေတြ ဦးေလးအေဒၚေတြ ပညာတတ္ဘြဲ႕ရ ျဖစ္ေအာင္ ပုခံုးထမ္း တင္ေပးခဲ့တယ္။ ကိုယ့္မိဘေတြကလည္း ကိုယ္ေတြကို ႏုိင္ငံရပ္ျခားမွာ ပညာနဲ႕ အသက္ေမြးဝမ္းေၾကာင္းအလုပ္ လုပ္ႏိုင္တဲ့ဘဝမ်ိဳး ေရာက္ေအာင္ ၿခိဳးၿခံေခၽြတာၿပီး ပုခံုးထမ္း တင္ေပးခဲ့တယ္။ ကိုယ္ေတြလည္း ကိုယ္တုိင္လည္း ႀကိဳးစားသင္ယူေနရင္း ကိုယ္ရဲ႕ ေနာက္မ်ိဳးဆက္ကို ကိုယ့္ထက္သာတဲ့ဘဝ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာအျပည္႕နဲ႕ လူသားဆန္တဲ့ လူသားေတြ ျဖစ္လာဖို႕ ပုခံုးထမ္း တင္ေပးေနတယ္။

ေရႊျပည္ႀကီးဟာ ကိုယ္ရဲ႕ ေမြးဖြားရာေျမပါ။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ကိုယ္ေမြးဖြားရာေျမကို ကိုယ္ေတြ ခ်စ္သလို သံေယာဇဥ္ရိွသလို ကိုယ့္တုိင္းျပည္က လူေတြကိုလည္း အေျချမင့္တဲ့ ဘဝမ်ိဳးေတြကို ေရာက္ေစခ်င္မိတယ္။ ဆင္းရဲတဲ့ဘဝမွာ ေနၾကမယ့္အစား ခ်မ္းသာတဲ့ဘဝမွာ အတူေပ်ာ္ရႊင္ရတာ မေကာင္းဘူးလား။
ဒါေၾကာင့္ မ်က္ကန္းမ်ိဳးခ်စ္စိတ္ မွိဳင္းဝေနတဲ့အတြက္ ေကာက္က်စ္မွဳမ်ားေနတဲ့ လူဆိုးေတြၾကားထဲမွာ ျဖဴစင္စိတ္ထားရိွေနေသးတဲ့ ကိုယ့္သူငယ္ခ်င္း မိတ္ေဆြ ေရာင္းရင္းေတြဆီကေန ကိုယ္ ေမွ်ာ္လင့္ေနမိတာကေတာ့...

သီခ်င္းစာသားေလးအတုိင္းေပါ့...
♫♩ရက္စက္မွဳမ်ားအလယ္ ၾကင္နာစိတ္ကေလး ထားရိွႏိုင္မလား...♪♬

Result of True Learning

ကိုယ္ေတြ ဒီ Logistics နယ္ပယ္ထဲကို ေရာက္ၿပီး အလုပ္ လုပ္ေနေပမယ့္ တကယ္တမ္း စလုပ္တုန္းက ဘာဆိုဘာမွ မသိခဲ့သူပါ။ ဒီအလုပ္နဲ႕ သက္ဆိုင္တဲ့ ေက်ာင္းေတြ ဘာသာရပ္ေတြ ဆုိတာလည္း ျမန္မာျပည္မွာ မရိွခဲ့ဘူး။ ေလ့လာစရာ အခြင့္အေရးလည္း ကိုယ့္အေနနဲ႕ မႀကံဳခဲ့ဘူး။ Logistics ဆိုတဲ့ အဂၤလိပ္စာလံုးကိုလည္း သိေတာင္ မသိခဲ့ဘူး။

အဲဒီလိုနဲ႕ အလုပ္မွာ လုပ္ရင္းကိုင္ရင္း ေလ့လာခဲ့ရတယ္။ လုပ္ငန္းနဲ႕သက္ဆိုင္တဲ့ အသံုးအႏွဳန္းေတြကို ဆိုရင္ မၾကားဖူးလို႕ ဘာေျပာမွန္းလည္း မသိဘူး။ အဲဒါကို မရွက္မေၾကာက္ စာလံုးေပါင္းပါ ေမးၾကည္႕တယ္။ ေျပာျပရွင္းျပတဲ့သူရိွရင္ နားေထာင္ခဲ့တယ္။ အစပိုင္းေတြမွာ ဘယ္ေန႕ အလုပ္ျပဳတ္မလဲ ဆုိတာေတာင္ ေခါင္းထဲထည္႕ စဥ္းစားေနရတာ။ ဘာျဖစ္လို႕လဲဆုိေတာ့ ဘာမွ မသိေသးဘူးေလ။ အဲဒီေတာ့ ကုိယ့္ရဲ႕ အလုပ္ရလဒ္ေတြကိုလည္း ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ ျပစရာလည္း မရိွဘူး။

တရက္မွာ ကုိယ္ေတြရံုးရဲ႕ ဌာနမွဳးတေယာက္ရဲ႕အခန္းထဲကို အလုပ္ကိစၥ အစည္းအေဝး တက္ရတဲ့အခါမွာ ဘာေတြ႕မိသလဲ ဆုိေတာ့ သူ႕အခန္းထဲမွာ ပိုစတာတခု ကပ္ထားတယ္။ အဲဒီပိုစတာေလးက ေရေႏြးခြက္ထဲမွာ ထည္႕ထားတဲ့ လက္ဖက္ေျခာက္အထုပ္ေလးပံုပဲ။ အဲဒီမွာ စာေလး ေရးထားတယ္။ ေရေႏြးပူပူနဲ႕ ေတြ႕ေလ လက္ဖက္ေျခာက္အနံ႕ ပိုေမႊးေလပဲတဲ့။ အဲဒီစာေလးကို ဖတ္မိၿပီး အလုပ္နဲ႕ပတ္သက္တဲ့ ႀကိဳးစားမွဳေတြ ေျပာင္းလဲလာတယ္။ အေကာင္းဘက္ကို ေျပာင္းလာတာမ်ိဳးေပါ့။

သူမ်ား မလုပ္ခ်င္တဲ့အလုပ္... ပင္ပန္းတဲ့အလုပ္ (ဥပမာ ညဂ်ဴတီ) အဲဒါမ်ိဳးေတြကို ကိုယ့္ဆီကို လာေပးၿပီး လုုပ္ႏိုင္မလား ေမးတဲ့အခါက်ရင္ စမ္းလုပ္ၾကည္႕တယ္။ ရံုးပိတ္ရက္ေတြ ႏွစ္သစ္ကူးညေတြမွာ အလုပ္တာဝန္ ခ်ထားရင္လည္း လုပ္ေပးခဲ့တယ္။ မလုပ္ဖူးတာေတြ လာခုိင္းေတာ့ အဆင္ေျပတာေတြ ရိွသလို မေျပတာေတြလည္း ရိွခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ လုပ္ၾကည္႕ဖူးသြားတယ္။

အေပါက္ဆိုးတဲ့ လူႀကီးေတြနဲ႕ ေတြ႕ရမယ့္ အစည္းအေဝးေတြကို ေရွာင္ခ်င္ၾကတဲ့ တခ်ိဳ႕ေတြက အဲဒီလို အစည္းအေဝးထဲကို ကိုယ့္ကို ထိုးထည္႕ၾကတယ္။ အဲဒါမ်ိဳးေတြလည္း သြားတက္လိုက္တာပဲ။ ေမးသမွ်ကို သိသမွ် ေျဖတယ္။ မသိတာေတြကို ျပန္ေမးေပးမယ္ဆိုၿပီး ယူလာတယ္။ ျပန္ေမးၿပီးရင္ လူႀကီးေတြကို ျပန္ေျဖေပးတယ္။

အဲဒီလိုေတြ လုပ္ရင္းကေန အထက္လူႀကီးေတြက တာဝန္ေတြ ေပးလာတယ္။ အလုပ္ လုပ္ခုိင္းတယ္ေပါ့။ လြန္ခဲ့တဲ့ ၉ ႏွစ္တုန္းက ပေရာဂ်က္တခု ရိွေနတယ္။ မင္း ပေရာဂ်က္မန္ေနဂ်ာ ဝင္လုပ္ပါလား ဆိုၿပီး အလြတ္တာဝန္ေပးတယ္။ အဲဒီဟာကို ေမးျမန္းစံုစမ္း ေလ့လာၿပီး လုပ္လိုက္ရင္း လုပ္လိုက္ရင္း ေနာက္ပိုင္းမွာ တကယ္ကို တရားဝင္ ပေရာဂ်က္မန္ေနဂ်ာ ျဖစ္လာတယ္။ လိုင္းေျပာင္းလာတဲ့ သေဘာေပါ့။

ပေရာဂ်က္မန္ေနဂ်ာ အလုပ္ စလုပ္တဲ့အခ်ိန္ကေန ၉ ႏွစ္ေက်ာ္အၾကာမွာေတာ့ ရံုးခ်ဳပ္ေရာ ရံုးခြဲေတြက ပေရာဂ်က္မန္ေနဂ်ာ အားလံုးကို ကိုယ္က ဦးစီးလာရတယ္။ ပေရာဂ်က္ေတြ အားလံုးကို ကိုယ္က တာဝန္ခံေပးရတယ္။ ၿပီးေတာ့ မဲေခါင္ျမစ္ဝမ္းေဒသမွာ ပါဝင္တဲ့ ကေမာၻဒီးယား၊ လာအို၊ ျမန္မာ၊ ထိုင္း၊ ဗီယက္နမ္ရံုးေတြက IT ဌာနေတြကို ကိုယ္ကို႕ ဦးစီးခိုင္းတယ္။ ဒီတေခါက္မွာ ဖိလစ္ပိုင္က IT ဌာနကိုလည္း ကိုယ့္ကို ဦးစီးဖို႕အတြက္ ေပးလာျပန္တယ္။

ေျပာခ်င္တာက... အစတုန္းက တကယ္ကို ဘာမွ မသိပါဘူး မတတ္ပါဘူး။ အဲဒီလို မသိတဲ့ မတတ္တဲ့ နယ္ပယ္ႀကီးမွာ သိေအာင္တတ္ေအာင္ အလုပ္ကေန ႀကိဳးစားသင္ယူလို႕ ရပါတယ္ဆိုတာကို ေဝမွ်ေျပာျပခ်င္တာပါ။