Saved 45 lives

ႏိုဝင္ဘာလ ၂၈ ရက္ေန႕- စကၤာပူေသြးဘဏ္မွာ ၁၅ ႀကိမ္ေျမာက္ ေသြးလွဴျဖစ္ခဲ့တယ္။

Let’s serve humanity

စမ္ဘာဝမ္းပန္းၿခံထဲမွာ စတုဒိတာေကၽြးတဲ့ေန႕က စလံုးက ဘေလာ့ဂါတခ်ိဳ႕နဲ႕ ဆံုျဖစ္လိုက္တယ္။ တခ်ိဳ႕က ႀကံဳဖူးဆံုဖူး ျမင္ဖူးၿပီးသား သူေတြပါ။ တခ်ိဳ႕ကေတာ့ တခါမွကို အေၾကာင္းမတုိက္ဆိုင္လုိ႕ မႀကံဳမဆံုျဖစ္ခဲ့တဲ့ သူေတြေပါ့။ အဲဒီနိဗၺာန္ေစ်းမွာ သူတုိ႕ေတြက စတုဒိတာ အလွဴလုပ္ေနၾကတာပါ။

အေၾကာင္းတိုင္ဆုိင္လို႕ အလွဴကိစၥေတြ ေျပာၾကရင္း ရန္ကုန္မွာ အလွဴတစ္ခုလုပ္ဖို႕ ေျပာျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ၿပီးခဲ့တဲ့ ႏွစ္မွာလည္း ဘေလာ့ဂါေတြ ဦးေဆာင္ၿပီး အလွဴအတန္းေတြ လုပ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒီႏွစ္မွာ အဲဒါမ်ိဳး အလွဴေတြ ဆက္လုပ္ဖို႕အတြက္ ေဆြးေႏြးျဖစ္ခဲ့တယ္။

အလွဴလုပ္မယ့္ အစီအစဥ္ကေတာ့ ရွင္းရွင္းေလးပါ။ တိုေတာင္းလွတဲ့ လူ႕ဘဝမွာ ကံအေၾကာင္းမလွရွာတဲ့ ေရာဂါသည္ေတြကို ေန႕လည္စာေကၽြးဖို႕ အစီအစဥ္ပါပဲ။ ၿမိဳ႕ရန္ကုန္က ေဝဘာဂီကူးစက္ေဆးရံုမွာ HIV ပိုး သယ္ေဆာင္ထားတဲ့ ေဝဒနာရွင္ေတြကို ေန႕လည္စာ ဒန္ေပါက္ေကၽြးဖို႕ စဥ္းစားမိထားတယ္။ အစစ အရာရာ ေစ်းႀကီးေနတဲ့ ေခတ္ႀကီးမွာ ခ်ိဳ႕တဲ့ဆင္းရဲရွာတဲ့ သူတို႕တေတြကို အစားေကာင္း အေသာက္ေကာင္းေလး ေကၽြးေမြးခ်င္မိတယ္။ အဲဒီေဆးရံုမွာ ေဝဒနာရွင္ အေယာက္ ၉၀ ေက်ာ္ ရိွတယ္လို႕ စံုစမ္းသိရိွထားပါတယ္။ အဲဒီအစီအစဥ္ေလးကို သူတို႕ေတြနဲ႕ တုိင္ပင္ၾကည္႕ေတာ့ စိတ္ဝင္စားတယ္ ဆုိတာနဲ႕ အေကာင္ထည္ေဖာ္ ေရွ႕ဆက္ဖုိ႕ ႀကိဳးပမ္းတာပါ။

ဒန္ေပါက္ ၁ ပြဲကို ျမန္မာေငြ ႏွစ္ေထာင္က်ပ္နဲ႕ တြက္ၾကည္႕ရင္ ဒန္ေပါက္ပြဲ ၁၀၀ အတြက္ ျမန္မာေငြ ၂ သိန္း ကုန္က်ပါမယ္။ ဒန္ေပါက္ဆိုင္က လုိက္မပို႕ေပးတဲ့အတြက္ ေဆးရံုကို ကိုယ့္အစီအစဥ္နဲ႕ကိုယ္ ကားငွားၿပီး သယ္ရပါမယ္။ အဲဒီအတြက္ လမ္းစရိတ္လည္း လိုပါမယ္။ အလွဴေငြ စုတာ အဆင္ေျပခဲ့ရင္ အေအးတုိက္ဖုိ႕ပါ စီစဥ္ခ်င္ပါတယ္။ အလွဴရက္ကိုေတာ့ ဒီဇင္ဘာ လဆန္းပိုင္းေလာက္မွာ လုပ္ျဖစ္မွာျဖစ္လို႕ ဒီဇင္ဘာလ ၃ ရက္ေန႕ ေနာက္ဆံုးထားၿပီး ဒီေန႕ကစၿပီး အလွဴေငြ ေကာက္ပါမယ္ ခင္ဗ်ာ။

ေလာေလာဆယ္ အလွဴအတြက္ တာဝန္ယူ ေကာက္ခံေပးမယ့္သူေတြကေတာ့...

ကိုမုိးကုတ္သား bobohan25@gmail.com
ကိုဖိုးစိန္ phoesein@gmail.com
ကိုဇူလိုင္ julydream0707@gmail.com

ေမတၱာငတ္ေနတဲ့သူေတြကို တတ္ႏိုင္သေလာက္ေလး ေမတၱာလက္ေတြနဲ႕ ကမ္းၿပီး ေဖးမကူညီၾကပါစို႕...

Updated Donor List...

မခ်စ္ၾကည္ေအး = ၅၀ ေဒၚလာ
မျမဴးျမဴး = ၃၀ ေဒၚလာ
မတင္ဇာေမာ္ = ၅၀ ေဒၚလာ
မဘုတ္ဆံု = ၅၀ ေဒၚလာ
မရီတာ = ၃၀ ေဒၚလာ
မလင္းလင္း = ၂၀ ေဒၚလာ
မေအးဇာႏြယ္ = ၅၀ ေဒၚလာ
မေဝေဝ = ၂၀ ေဒၚလာ
မခ်ယ္ရီ = ၆၀ ေဒၚလာ
ကိုကိုေမာင္ = ၅၀ ေဒၚလာ
ကိုစိုင္းခမ္းထြန္း = ၁၀ ေဒၚလာ
ကုိေက်ာ္ဇင္ဦး = ၇၀ ေဒၚလာ
ကိုလူသစ္ = ၅၀ ေဒၚလာ
ကိုေဇယ်ာ = ၂၀ ေဒၚလာ

The Donation Medallion

Blood Donation Milestones


Medallion for the 5th Donation


Medallion for the 10th Donation

စကၤာပူမွာ ေသြးလွဴခဲ့တာ ၁၄ ႀကိမ္ ရိွခဲ့ၿပီးပါၿပီ။ ဒီတစ္ေခါက္ လွဴရင္ေတာ့ ၁၅ ႀကိမ္ေပါ့။ အရင္တုန္းကေတာ့ ၂၅ ႀကိမ္ေျမာက္ ေသြးလွဴၿပီးရင္ စကၤာပူၾကက္ေျခနီက ေၾကးတံဆိပ္ ခ်ီးျမွင့္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီႏွစ္က စၿပီး ၅ ႀကိမ္ေျမာက္နဲ႕ ၁၀ ႀကိမ္ေျမာက္ ေသြးလွဴထားၿပီးတဲ့သူေတြကိုလည္း အမွတ္တရ ဂုဏ္ျပဳတံဆိပ္ေတြ ေပးအပ္ ခ်ီးျမွင့္ဖို႕ စီစဥ္ေနတယ္ဆုိတာ ၾကားသိထားခဲ့ေပမယ့္ ဆုတံဆိပ္ေတြ ေပးတာကို တစ္ခါမွ မႀကံဳခဲ့ဖူးပါဘူး။ ၅ ႀကိမ္ေျမာက္နဲ ၁၀ ႀကိမ္ေျမာက္ ေသြးလွဴဒါန္းမွဳအတြက္ အမွတ္တရ ဂုဏ္ျပဳတံဆိပ္ေတြကို လာယူဖို႕အတြက္ ေရွ႕အပတ္ထဲမွာ စကၤာပူၾကက္ေျခနီက SMS ပို႕တာနဲ႕ ေသြးဘဏ္မွာ သြားယူခဲ့ပါတယ္။ ေသြးလွဴရွင္ေတြရဲ႕ အေရးပါမွဳကို တုန္႕ျပန္ အသိအမွတ္ျပဳေပးတဲ့အတြက္ ႏွစ္ထပ္ကြမ္း ပီတိျဖစ္မိပါတယ္။

က်န္းမာေရး ေကာင္းမြန္ေနသေရြ႕၊ ေသြးလွဴဖုိ႕ အရည္အခ်င္း ျပည္႕မိေနသေရြ႕ ပုံမွန္ေသြးလွဴဒါန္းသြားဖို႕ ဆံုးျဖတ္ထားတဲ့ ကၽြန္ေတာ္အတြက္ အားသစ္တစ္ခု ျဖစ္ေစခဲ့တာ အမွန္ပါပဲခင္ဗ်ာ။

Day full of emotions

ဒီေန႕ ေပ်ာ္ပါတယ္။ အကယ္ဒမီေပးပြဲလည္း မဟုတ္၊ စာေမးပြဲ ေအာင္စာရင္းလည္း မဟုတ္... မဂၤလာရိွတဲ့ သတင္းတစ္ခုေၾကာင့္ ဘယ္လိုမွန္း မသိေအာင္ ရင္လိွဳက္သည္းလိွဳက္ ေပ်ာ္ေနမိတယ္။ တကူးတက ေမွ်ာ္လင့္ေစာင့္စားေနတာမ်ိဳး မဟုတ္ေပမယ့္ သတင္းေတြ ဟိုနားတစ္စ ဒီနားတစ္စ ၾကားရဖတ္ရေတာ့ အမွန္ျဖစ္ပါေစ ဆိုတဲ့ ဆႏၵေတြ မသိစိတ္ထဲကေန ရုုန္းထြက္ေနတယ္။ တကယ္ကို လြတ္လာၿပီဆိုတာ ၾကားရ ဖတ္ရေတာ့ တကယ္ကို ေပ်ာ္မိပါတယ္။

တကယ္ဆို ကၽြန္ေတာ့္ သူ႕ရဲ႕ Fan တစ္ေယာက္ မဟုတ္ပါ။ Facebook မွာ သူ႕ရဲ႕ Fan Page ရိွေနတာ ၾကာပါၿပီ။ သူငယ္ခ်င္းေတြကလည္း Invite လုပ္ၾကပါတယ္။ ႏိုင္ငံပိုင္သတင္းစာကို ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ဖတ္ခဲ့တဲ့ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ သူဟာ ျမန္မာျပည္ လြတ္လပ္ေရးဖခင္ႀကီးရဲ႕မ်ိဳးဆက္ သမီးရတနာတစ္ဦး၊ တိုင္းတပါးသား လူမ်ိဳးျခားနဲ႕ အိမ္ေထာင္ျပဳထားသူတစ္ဦး၊ ျပည္ပမွာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေနထိုင္ၿပီး ေရႊျပည္ေတာ္ဝင္ခဲ့သူတစ္ဦး။ လူထဲကလူလိုမ်ိဳး သာမန္လူတစ္ေယာက္ထက္ ပိုၿပီး သူ႕အေပၚမွာ အထူးအကဲ စိတ္မဝင္စားမိပါဘူး။

ဒါေပမယ့္ ျမန္မာျပည္သူေတြအတြက္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာမ်ားစြာ အက်ယ္ခ်ဳပ္ဘဝနဲ႕ ေနခဲ့ရတဲ့ သူ႕ရဲ႕ဇြဲသတိၱိနဲ႕ စြန္႕လႊတ္အနစ္ခံမွဳကို ေလးစားအားက် ခ်စ္ခင္ျမတ္ႏိုး ေက်းဇူးတင္မိတယ္။ ကိုယ့္ေကာင္းက်ိဳးအတြက္္ပဲ လုပ္ေနတဲ့သူဆိုရင္ေတာ့ ဇြဲရိွတာကို အားက်ေပမယ့္ ေလးစားမိမွာ မဟုတ္ေလာက္ဘူး။ ကိုယ့္အတြက္ မဟုတ္ပဲ အမ်ားအတြက္ စြန္႕လႊတ္ အနစ္နာခံ ဇြဲရိွတာမ်ိဳးကိုေတာ့ ေလးစားမိပါတယ္။

ေလွာင္အိမ္ထဲက ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ခ်ိဳးျဖဴငွက္ေလးလို ၁ လ ၂ လမ်ိဳး မဟုတ္ပဲ လေပါင္းမ်ားစြာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ လြတ္လပ္မွဳကေန ကင္းေဝးေနရတဲ့ ဘဝဆိုတာ ေက်ာ္ျဖတ္ ရင္ဆုိင္ႏိုင္ဖုိ႕ တကယ္ေတာ့ မလြယ္လွပါဘူး။ ရွင္းလင္းျပတ္သားတဲ့ ခံယူခ်က္ေတြ ရည္မွန္းခ်က္ေတြ ရိွေနတဲ့ လူမ်ိဳးမွသာ ဆူးအျပည္႕ခင္းတဲ့ ကႏာၱရလမ္းမွာ မယိမ္းမယိုင္ မတြန္႕မဆုတ္ ေလွ်ာက္လွမ္းႏိုင္မွာပါ။ သူဟာ သာမန္ဘဝထဲက သာမန္လူ မဟုတ္ဘူးဆိုတာကို အလုပ္နဲ႕ သက္ေသျပခဲ့ပါၿပီ။

လြတ္ေျမာက္လာတဲ့ သတင္းနဲ႕အတူ ခံစားမိတဲ့ အေတြးေလးက... ေရွ႕မတိုးသာ ေနာက္မဆုတ္သာ မလွဳပ္ႏိုင္ မရွားႏိုင္ျဖစ္ေနတဲ့ ျမန္မာျပည္အေရးကို စိတ္ပ်က္ေနတဲ့ ေရႊျပည္သူ ေရႊျပည္သားေတြအဖို႕ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ေရာင္နီေတြ ထြန္းလင္းလာေလၿပီလားေပါ့။ ေကာင္းမြန္တဲ့ အေျပာင္းအလဲတစ္ခုကို ေမွ်ာ္လင့္ေနမိေပမယ့္ စိတ္ပ်က္ဖြယ္ ေရြးေကာက္ပြဲသတင္းေတြကို ၾကားေနဖတ္ေနရတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ အခုသတင္းေလးက ေရာင္နီဦးတစ္ခုပါပဲေလ။

Food in TH

ထိုင္းမွာ အလုပ္ကိစၥအတြက္ တစ္လနီးပါးေလာက္ ေနလိုက္ရတယ္။ အလုပ္တာဝန္နဲ႕ လာရတာဆုိေတာ့ မိုးလင္းမိုးခ်ဳပ္ အလုပ္ထဲမွာ တကုပ္ကုပ္ေပါ့။ မနက္မိုးလင္းလို႕ မနက္စာ စားၿပီးရင္ ရံုးက လာႀကိဳတဲ့ကားနဲ႕ ရံုးကိုလာ၊ ေန႕လည္စာကိုေတာ့ ရံုးက အဆင္ေျပသလို ဝယ္ေပးတဲ့ ထမင္းေၾကာ္၊ ေခါက္ဆြဲေၾကာ္ စားေပါ့။ ညစာကိုေတာ့ ရံုးျပန္ခ်ိန္ေစာရင္ ေစာသလို အနားတဝိုက္က ကုန္တိုက္ႀကီးမွာ သြားစား၊ ရံုးျပန္ေနာက္က်ရင္ ဟိုတယ္ကေနပဲ မွာစား၊ ဒီလိုနဲ႕ သံသရာ လည္သြားလိုက္တယ္။ ရံုးျပန္ခ်ိန္ ေစာတယ္ဆိုတာ ည ၈ နာရီေလာက္ကို ေျပာတာပါ။ အမ်ားအားျဖင့္ေတာ့ ဟိုတယ္ကို ည ၁၀ နာရီေလာက္မွ ေရာက္တတ္လို႕ ဟိုတယ္ကပဲ မွာစားရတာ မ်ားတယ္။

ပထမဦးဆံုးေန႕က ရံုးျပန္ ေနာက္က်တယ္။ ေဗြေဆာ္ဦး ဆိုတဲ့အတုိင္း ည ၁၀ နာရီေက်ာ္မွ ဟိုတယ္ကို ေရာက္တယ္။ အနားတဝိုက္မွာ စားေသာက္ဆိုင္ေတြကလည္း ရွားတယ္။ ဘာသာစကား အခက္အခဲကလည္း ရိွတယ္။ သီခ်င္းဆိုဖို႕ ဆိုင္ေတြေတာ့ ရိွေပမယ့္ သီခ်င္းမွ မဆိုတတ္တာ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ မထူးပါဘူးေလ။ အဲဒီေတာ့ ဟိုတယ္မွာပဲ စားေတာ့မယ္ဆုိၿပီး မွာလိုက္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ႀကိဳက္တဲ့ သေဘာၤသီးေထာင္းေပါ့။ ျမင္ဖူးေနၾက စားေနၾက သေဘာၤသီးေထာင္းနဲ႕ မတူတာက ခုတ္ထစ္ထားတဲ့ ဂဏန္းတစ္ေကာင္ ပါလာတာပဲ။ မွာလိုက္တာက သေဘာၤသီးေထာင္းပါပဲ။ ဘယ္နဲ႕ ဒီဂဏန္းက ပါလာရတာတုန္း။ ပံုစံကလည္း ခ်က္ထားျပဳတ္ထားတဲ့ ပံုစံနဲ႕ မတူဘူး။ မဲမဲႀကီးဆုိေတာ့ အစိမ္းႀကီးလားေပါ့။ အဲဒါနဲ႕ အပိုင္းပိုင္း ခုတ္ထစ္ထားတဲ့ ဂဏန္းသားေတြကို ေဘးဖယ္ၿပီး စားလိုက္တယ္။ ဒါေပမယ့္ အေတာ့္ကို စပ္လြန္းလို႕ အကုန္ မစားႏုိင္လိုက္ဘူး။

ရံုးျပန္ေစာတဲ့ ရက္ဆုိရင္ အနားက ကုန္တိုက္ႀကီးမွာ ညစာ သြားစားတယ္။ အစပိုင္းကေတာ့ ဂ်ပန္ဆိုင္မွာ စားျဖစ္တယ္။ ဂ်ပန္ ထမင္းဟင္းေတြ ဆုိပါေတာ့။ ေနာက္ပိုင္းေတာ့ ထုိင္းဆိုင္မွာ ထိုင္ျဖစ္တယ္။ ထိုင္းဆိုင္မွာဆို တံုယန္းဟင္းရည္နဲ႕ ေခါက္ဆြဲျပဳတ္ စားျဖစ္တယ္။ ၾကက္သားဖတ္ေတြ ပါသလို ၾကက္အေရခြံေတြလည္း ပါတယ္။ ခ်ဥ္ၿပံဳးၿပံဳး ဟင္းရည္က အေတာ္ ေသာက္လို႕ ေကာင္းတယ္။ ၾကက္အေရခြံေတြ ဖယ္စားရတာပဲ အလုပ္ရွဳပ္တာ။ အဲဒီဆိုင္မွာ အဲဒီတံုယန္းေခါက္ဆြဲျပဳတ္အျပင္ ထမင္းျဖဴ တစ္လံုးနဲ႕ သေဘာၤသီးေထာင္းလည္း မွာစားျဖစ္တယ္။ ဂဏန္း မထည္႕ဖို႕ေတာ့ မွာလိုက္ရတာေပါ့။

ေနာက္ပိုင္းရက္ေတြမွာေတာ့ ညတုိင္း ေနာက္က်ပါတယ္။ ဟိုတယ္ေရာက္ၿပီဆို ည ၁၀ နာရီခြဲေက်ာ္ေနၿပီ။ ဟိုတယ္နားက ဆိုင္ေတြကလည္း ၉ နာရီေလာက္ဆို အကုန္ ပိတ္သြားၿပီ။ ဟိုတယ္ကေန ခပ္ေဝးေဝးကို လမ္းေလွ်ာက္ရင္ေတာ့ ညေစ်းတစ္ခုေတာ့ ရိွတယ္။ အဲဒီဘက္မွာ လမ္းေဘးဆိုင္ေတြ အစီစီ အရီရီပဲ။ ေဆာင္းဝင္လာလို႕ပဲလား မသိဘူး။ ညဘက္ဆုိ လမ္းေပၚမွာ ေလတဝူးဝူးနဲ႕ အေတာ္ေလးကို ခ်မ္းတယ္။ အေႏြးထည္ကလည္း မယူသြားမိေတာ့ ခ်မ္းတဲ့ဒဏ္ကို အေတာ္ေလး ခံရတယ္။ အဲဒီေတာ့ ညေစ်းဘက္ကို တကူးတက မသြားျဖစ္ဘူး။ ပင္ပန္းတဲ့အရိွန္နဲ႕ မသြားခ်င္ မလာခ်င္လည္း ပါတာေပါ့။ ဒီလိုနဲ႕ပဲ ဟိုတယ္မွာပဲ မွာစားျဖစ္တယ္။ ဂဏန္းသားနဲ႕ ထမင္းေၾကာ္ကို မွာစားျဖစ္တာ မ်ားတယ္။ ထမင္းလည္း သိပ္မမ်ားဘူး။ ဂဏန္းသားကလည္း ခ်ိဳတယ္။ ပူပူေႏြးေႏြးဆုိေတာ့ စားလို႕လည္း ေကာင္းတယ္။ ဟိုတယ္မွာ စားတာ မေကာင္းတာ တစ္ခုကေတာ့ ေစ်းႀကီးတာပါပဲ။ ညစာ စားတုိင္း ကင္မရာ မယူသြားျဖစ္ေတာ့ တခ်ိဳ႕ပံုေတြ မရိုက္ထားမိဘူး။ တခါတေလ ကင္မရာ ပါသြားတဲ့အခါ မွတ္တမ္းတင္ထားတဲ့ ဓါတ္ပံုေလးေတြပဲ အမွတ္တရ တင္ထားလို္က္ပါတယ္။

ဒီလိုနဲ႕ပဲ ဟုိတယ္နဲ႕ အနားတ၀ိုက္မွာ ျဖစ္သလိုေလး စားေနရတဲ့ ေျခာက္ကပ္ကပ္ ဘဝကို ၁ လနီးပါး ျဖတ္သန္းၿပီးေနာက္ ကၽြန္းပိစိမွာ ဟမ္ဘာဂါ ျပန္စားေနပါၿပီေလ။

Why aren't we rich?

ေမတၱာရွင္ - ငါ ၾသစေၾတးလ်ႏိုင္ငံ ဆစ္ဒနီၿမိဳ႕ကို တရားေဟာၾကြေတာ့ ဆစ္ဒနီက ဗုဒၶဘာသာ လူငယ္ေတြက ျမန္မာတစ္မ်ိဳးသားလံုး သိသင့္တဲ့ ေမးခြန္းတစ္ခု ေမးတယ္။ အဲဒီေမးခြန္းက -

ျမန္မာေတြဟာ အျမင့္ျမတ္ဆံုးျဖစ္တဲ့ ဗုဒၶဘာသာကုိလည္း ကိုးကြယ္ခြင့္ရတယ္။ ဒါနကုသိုလ္လည္း အမ်ားႀကီးျပဳၾကတယ္။ အဲဒီႏွစ္ခ်က္ကို ေထာက္ၾကည္႕ရင္ ျမန္မာေတြဟာ ကမာၻမွာအခ်မ္းသာဆံုး ျဖစ္သင့္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ထင္သေလာက္ မခ်မ္းသာဘူး။ အဲဒါ ဘယ္အေၾကာင္းေတြေၾကာင့္လဲ တဲ့။

သန္း - ဟာ သိပ္ေကာင္းတဲ့ ေမးခြန္းပဲ ဘုရား။ ဆရာေတာ္က ဘယ္လိုေျဖလိုက္လဲ ဘုရား။

ေမတၱာရွင္ - အက်ဥ္းခ်ဳပ္ ေျဖလိုက္တာက ျမန္မာေတြဟာ ဗုဒၶစကားကို နားမေထာင္ၾကလို႕ ဆင္းရဲေနၾကတာလို႕ ေျဖလိုက္တယ္။

သန္း - အဲဒီေလာက္ က်ဥ္းလြန္းအားႀကီးေတာ့လည္း ဘယ္နားလည္ပါ့မလဲ ဘုရား။ နည္းနည္းအက်ယ္ခ်ဲ႕ ေျဖဦးမွေပါ့ ဘုရား။

ေမတၱာရွင္ - ျမန္မာအမ်ားစု မႀကီးပြါးျခင္း အေၾကာင္း ၁၁ ခ်က္ကို ေတြ႕ရတယ္။ အဲဒီ ၁၁ ခ်က္ကို ျပင္လိုက္လွ်င္ေတာ့ ႀကီးပြါးခ်မ္းသာလာၾကမွာ။ အဲဒီ ၁၁ ခ်က္က -

၁။ တကယ္ လိုအပ္ေသာ ေနရတြင္ မလွဴဘဲ နာမည္ႀကီးမည္႕ ေနရတြင္သာ စုၿပံဳလွဴၾကျခင္း။ ဥပမာအားျဖင့္ စာသင္တုိက္တစ္တိုက္မွာ ကုဋီ (အိမ္သာ) လိုေနတယ္။ ဒါေပမယ့္ လွဴမယ့္သူ မရိွဘူး။ ဘာက်ေတာ့ လွဴသလဲ ဆုိေတာ့ ဘုရားခန္းထဲမွာ ရုပ္ပြါးေတာ္တစ္ဆူ ရိွၿပီးျဖစ္လ်က္နဲ႕ ေနာက္ထပ္ ရွစ္ဆူေလာက္ ထပ္လွဴေတာ့ ဘုရားကိုးဆူဟာ က်ပ္က်ပ္တည္းတည္း စံေနေတာ္မူၾကရတယ္။

ဗုဒၶဘာသာအမ်ားစုဟာ ဘုရားဒကာ၊ ဘုရားအမသာ အမည္ခံခ်င္ၾကတာ။ အိမ္သာဒကာ၊ အိမ္သာအမ အမည္မခံခ်င္ၾကဘူး။ လွဴတယ္ဆိုတာ ကိုယ့္အတြက္ မဟုတ္ပါဘူး။ အလွဴခံအတြက္ပါ။ ဒါေၾကာင့္ အလွဴခံ လိုအပ္တာကို ေရြးခ်ယ္ၿပီး လွဴသင့္တယ္။ ကုိယ္လွဴခ်င္တာကို ရမ္းၿပီး မလွဴသင့္ဘူး။

၂။ ျမတ္စြာဘုရားက အဂၤုတၱိရ္ပါဠိေတာ္ ဇဏုေသာဏိသုတ္မွာ သမၼဒါေလးပါးနဲ႕ ျပည္႕စံုရင္ ႀကီးပြါးခ်မ္းသာမယ္လို႕ ေဟာခဲ့တယ္။ ဗုဒၶဘာသာအမ်ားစုဟာ တစ္ပါးမွ မျပည္႕စံုဘူး။

၃။ ဘာသာေရးအေပၚမွာ ထားတဲ့ ေမတၱာ ေစတနာမ်ိဳးကို စီးပြါးေရးအေပၚမွာ မထားၾကလို႕လည္း ျမန္မာအမ်ားစုဟာ ႀကီးပြါးသင့္သေလာက္ မႀကီးပြါးၾကဘူး။

၄။ ပ်င္းရိျခင္း အကုသိုလ္ကို ေရာင့္ရဲဲျခင္းကုသုိလ္လို႕ အထင္မွား က်င့္သံုးေနတဲ့အတြက္လည္း ျမန္မာေတြဟာ ႀကီးပြါးသင့္သေလာက္ မႀကီးပြါးၾကဘူး။

၅။ အတၱသမာပဏီဓိ မဂၤလာခ်ိဳ႕တဲ့လို႕ တစ္နည္းအားျဖင့္ မိမိကုိယ္မိမိေကာင္းတဲ့အလုပ္မွာ ေဆာက္တည္ေနႏိုင္စြမ္း မရိွလို႕လည္း ျမန္မာအမ်ားစုဟာ ႀကီးပြါးသင့္သေလာက္ မႀကီးပြါးၾကဘူး။

၆။ အခ်ိန္တန္ဖိုးကို မသိၾကတဲ့အတြက္လည္း ႀကီးပြါးသင့္သေလာက္ မႀကီးပြါးၾကဘူး။ အခ်ိန္တန္ဖိုး သိတဲ့သူမ်ားဟာ ဥစၥာစည္းစိမ္ကို ရျခင္း၊ ကုသိုလ္တရားကို ရျခင္း၊ ပညာဗဟုသုတကို ရျခင္း အမ်ိိဳးမ်ိဳးနဲ႕ အခ်ိန္ကုိ တန္ဖိုးရိွစြာ အသံုးခ်တယ္။

အခ်ိန္တန္ဖိုးမသိတဲ့သူမ်ားကေတာ့ ျမဴးထူးေပ်ာ္ပါးကစားျခင္း၊ ျငင္းခံုခိုက္ရန္ စကားမ်ားျခင္း အခ်ိန္ကို တန္ဖိုးမဲ့စြာ အသံုးခ်တယ္။

၇။ ကိုယ့္ထက္သာလွ်င္ မနာလိုျဖစ္ၿပီး သူတစ္ပါးအက်ိဳး ပ်က္စီးေအာင္ ဖ်က္ဆီးတတ္ၾကတယ္။ ဒီအခ်က္ဟာလည္း ျမန္မာအမ်ားစု မႀကီးပြါးျခင္းရဲ႕ အေၾကာင္းတစ္ခုပဲ။ ကိုယ့္ထက္သာလို႕ ဝမ္းသာရင္ မုဒိတာလို႕ ေခၚတဲ့ ကုသုိလ္တရားျဖစ္တယ္။ ကိုယ့္ထက္သာလို႕ မနာလိုျဖစ္ရင္ ဣႆာဆိုတဲ့ အကုသိုလ္တရား ျဖစ္တယ္။

ပညာရိွ ပညာမဲ့ဆိုတာ ဒီေနရာမွာ ကြဲသြားတာပဲ။ ပညာရိွက ကုိယ့္ထက္သာတဲ့ လူကိုေတြ႕ရင္ ဝမ္းေျမာက္ျခင္းဆိုတဲ့ မုဒိတာကုသိုလ္ကို အရယူတယ္။ ပညာမဲ့က ကုိယ့္ထက္သာတဲံသူကို ေတြ႕ရင္ ဣႆာလို႕ေခၚတဲ့ အကုသိုလ္ကို အရယူတယ္။ ေဒါက္တာဘြဲ႕ႀကီး ရထားပါေစ၊ မနာလိုတတ္တဲ့သူဟာ ပညာမဲ့ပါပဲ။ ဘာအတန္းပညာမွ မတတ္ရင္ ေနပါေစ၊ ကိုယ့္ထက္သာတဲ့ သူအေပၚမွာ ဝမ္းေျမာက္ရင္ ပညာရိွပဲ။

ဣႆာျဖစ္ေနသလား၊ မုဒိတာျဖစ္ေနသလား ဆိုတာ သူ႕ရဲ႕ႏွဳတ္က ထုတ္ေဖာ္ အစီရင္ခံပါလိမ့္မယ္။ ေတာ္တာကို ေတာ္ပါတယ္လို႕ လိွဳက္လွိဳက္လွဲလွဲ ခ်ီးမြမ္းစကားေျပာရင္ သူ႕သႏာၱန္မွာ မုဒိတာတရား ျဖစ္ေနတယ္လို႕ သိႏိုင္တယ္။ မခ်ီးမြမ္းဘဲ ႏွဳတ္ဆိတ္ေနျခင္း၊ မေျပာပေလာက္တဲ့ အားနည္းခ်က္ကို ေထာက္ျပၿပီး အျပစ္ေျပာေနျခင္းဟာ သူ႕သႏာၱန္မွာ ဣႆာျဖစ္တယ္လို႕ ျပတာပါပဲ။

ပညာမဲ့က သူ႕သႏာၱန္မွာ ဣႆာတရားျဖစ္ေနတယ္ ဆုိတာကို သူတစ္ပါးရဲ႕ အျပစ္ကို အတံုးလိုက္ အတစ္လိုက္ျပၿပီး ထင္ထင္ရွားရွား ျပတယ္။ ပညာတတ္ေတြက်ေတာ့ သူတုိ႕သႏာၱန္မွာ ျဖစ္ေနတဲ့ ဣႆာကို ထင္ထင္ရွားရွား မျပဘူး။ မသိမသာဘဲ ျပတယ္။ ပညာတတ္က သူတို႕သႏာၱန္မွာ ဣႆာျဖစ္ေနတာကို သူတစ္ပါး သိသြားမွာကိုလည္း စိုးရိမ္တယ္။ အဲဒီေတာ့ ပညာတတ္က ေအာင္ျမင္ေနတဲ့ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ မေျပာပေလာက္တဲ့ အျပစ္ကေလးကို ခပ္ပါးပါး ေထာက္ျပၿပီး အမွတ္ယူတတ္တယ္။ အေပၚယံ ၾကည္႕ရင္ေတာ့ ေအာင္ျမင္ေနတဲ့ လူေရာ၊ သူ႕ေနာက္လိုက္တပည္႕ေတြကိုပါ မွားမွာစိုးလို႕ သတိေပးတဲ့ ပံုစံမ်ိဳးေပါ့။ အမွန္က မိမိရဲ႕ဣႆာကို သူတစ္ပါး မသိေအာင္ ခပ္ပါးပါး လွစ္ျပတာပါပဲ။

၈။ ျမန္မာအမ်ားစု မႀကီးပြါးျခင္းရဲ႕ နံပါတ္ရွစ္ အေၾကာင္းကေတာ့ စာေပဗဟုသုတ မရိွတာပါပဲ။

၉။ နံပါတ္ ၉ အေၾကာင္းကေတာ့ ေဒသႏၱရဗဟုသုတ မရိွတာပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္ စာေပဗဟုသုတရိွေအာင္ စာမ်ိဳးစံု ဖတ္သင့္ၿပီး တစ္ႏွစ္ တစ္ႀကိမ္ ေဒသႏၱရဗဟုသုတခရီးကို သြားသင့္ပါတယ္။

၁၀။ နံပါတ္တစ္ဆယ္ အေၾကာင္းကေတာ့ ေခါင္းေဆာင္စိတ္ နည္းပါးတာပါပဲ။ ေကာင္းတဲ့ အလုပ္ဆုိရင္ မခိုင္းဘဲ လုပ္တာ။ အလုပ္ကို အမ်ားႀကီး လုပ္ၿပီး အခြင့္အေရးကို နည္းနည္းယူတာေတြဟာ ေခါင္းေဆာင္စိတ္ပါပဲ။ ဆန္႕က်င္ဘက္အားျဖင့္ ခိုင္းမွ လုပ္တတ္တာ။ အလုပ္ကို နည္းနည္းလုပ္ၿပီး အခြင့္အေရး အမ်ားႀကီးယူတာဟာ ေနာက္လိုက္စိတ္ ေခၚ ကၽြန္စိတ္ပါပဲ။

၁၁။ ျမန္မာအမ်ားစု မႀကီးပြါးျခင္းရဲ႕ ၁၁ ခုေျမာက္ အေၾကာင္းကေတာ့ ကိုယ့္အားကုိယ္ကိုးလိုစိတ္ နည္းပါးတာပါပဲ။ အေနာက္တိုင္းႏုိင္ငံ အမ်ားစုက အေရွ႕တုိင္းႏိုင္ငံ အမ်ားစုထက္ ခ်မ္းသာၾကြယ္ဝေနရျခင္းရဲ႕ အဓိကအေၾကာင္းဟာ ၁၈ ႏွစ္ျပည္႕တာနဲ႕ ကိုယ့္အားကိုယ္ကိုးၿပီး စီးပြါးေရး အလုပ္လုပ္ၾကလို႕ပဲ။ အေနာက္ႏိုင္ငံက လူငယ္ေတြဟာ ၁၈ ႏွစ္ျပည္႕ၿပီးတာနဲ႕ လူႀကီးျဖစ္ၿပီလို႕ သတ္မွတ္ၿပီး စီးပြါးေရးလုပ္ငန္း၊ တစ္နည္း ေငြဝင္တဲ့ လုပ္ငန္းတစ္ခုခုကို မျဖစ္မေန လုပ္ၾကေတာ့တာပဲ။

ျမန္မာအမ်ိဳးသမီးတစ္ဦး နယူးဇီလန္ႏိုင္ငံကို ပညာေတာ္သင္ ေရာက္သြားတယ္။ တစ္ေန႕ ကိစၥတစ္ခုရိွလို႕ တကၠစီ ငွားစီးသြားတယ္။ ကားေမာင္းသမားေလးက အသက္ငယ္ရြယ္သူေလး ျဖစ္ေနလို႕ ေက်ာင္းမတက္ဘူးလားလို႕ ေမးၾကည္႕တဲ့အခါ ေဆးတကၠသိုလ္ ေနာက္ဆံုးႏွစ္ ေက်ာင္းသားျဖစ္ေနတယ္။ ျမန္မာအမ်ိဳးသမီးဆုိေတာ့ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ အေလ့အထအတိုင္း မိဘက မတတ္ႏိုင္လုိ႕ တကၠစီ ေမာင္းေနရတာလို႕ ထင္သြားတာေပါ့။

သန္း - အဲဒီအတိုင္း ဟုတ္ပါသလား ဘုရား။

ေမတၱာရွင္ - ဘယ္ဟုတ္ရမွာလဲ။ ေမးလိုက္တဲ့အခါ ဟုိက ဘယ္လို ေျပာသလဲဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ႏိုင္ငံရဲ႕ အေလ့အထက အေနာက္တုိင္းဆန္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ၁၈ ႏွစ္ ျပည္႕ၿပီးတာနဲ႕ မိဘကို အားကိုးၿပီး မေနၾကပါဘူး။ ကိုယ္ပိုင္လုပ္ငန္း တစ္ခုခုလုပ္ၿပီး ေငြရွာပါတယ္။ အဲဒီေငြနဲ႕ ေက်ာင္းတက္ပါတယ္။ ၁၈ ႏွစ္ ျပည္႕ၿပီးရင္ လူႀကီးျဖစ္ၿပီလို႕ သတ္မွတ္ပါတယ္။ လူႀကီးဘဝ ေရာက္ေနၿပီ ျဖစ္ရက္နဲ႕ မိဘလုပ္စာ ထိုင္စားရမွာ မိဘလုပ္စာနဲ႕ ေက်ာင္းတက္ရမွာကို အင္မတန္ ရွက္ၾကပါတယ္။

၁၈ ႏွစ္ျပည္႕ၿပီး သူငယ္ခ်င္းေတြ ေတြ႕ၾကတဲ့အခါ ဘာအလုပ္ လုပ္သလဲလို႕ ေမးျမန္းႏွဳတ္ဆက္တတ္ပါတယ္။ ၁၈ ႏွစ္ျပည္႕ၿပီးသူ ျဖစ္ရက္နဲ႕ စီးပြါးေရး အလုပ္တစ္ခုမွ မလုပ္တဲ့သူကို လူရာမဝင္သူလို႕ သတ္မွတ္ၿပီး ဘယ္သူမွ အေပါင္းအသင္း မလုပ္ၾကပါဘူးလုိ႕ အားရပါးရ ျပန္ေျပာတယ္။

သန္း - တပည္႕ေတာ္တုိ႕ ျမန္မာလူငယ္ေတြနဲ႕ ကြာလိုက္တာ ဘုရား။ ဒီမွာေတာ့ ကုိယ့္ေက်ာင္းစရိတ္ ကုိယ္ရွာၿပီး ေက်ာင္းတက္တဲ့လူကို ဆင္းရဲသားဆုိၿပီး ဝိုင္းအထင္ေသးၾကတယ္။ မိဘလုပ္စာစား၊ မိဘအိမ္က ကားနဲ႕ စတိုင္က်က် ေက်ာင္းတက္ႏိုင္သူကိုမွ သူေဌးဆိုၿပီး အထင္ႀကီးၾကတယ္။

ေမတၱာရွင္ - ေအး ဟုတ္တယ္။ ျမန္မာ အမ်ားစုဟာ ဂုဏ္မယူသင့္တာေတြကို ဂုဏ္ယူၿပီး ဂုဏ္ယူသင့္တာကို ဂုဏ္မယူတဲ့အတြက္ ႀကီးပြါးသင့္သေလာက္ မႀကီးပြါးၾကတာဘဲ။

~~~

၂၀၀၈ ခုႏွစ္ ဇြန္လထုတ္ သူရဇၨမဂၢဇင္းတြင္ ေဖာ္ျပထားေသာ ေမတၱာရွင္ (ေရႊျပည္သာ)၏ လူငယ္မ်ားအတြက္ ဂမၻီရဝိပႆနာ - ေဆာင္းပါးမွ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။ အက်ိဳးအျပစ္ကို ဆင္ျခင္ ျပင္ဆင္ႏိုင္ၾကေစဖို႕ ရည္ရြယ္ၿပီး မဖတ္မိေသးတဲ့သူမ်ားအတြက္ ေဝမွ်လိုက္တာပါ။