ဒီလိုေန႕မ်ိဳးကို တေန႕စာ အလြဲမ်ားလို႕လည္း ေျပာလို႕မရ။ ဘာျဖစ္လို႕လဲ ဆုိေတာ့ ကိုယ့္ေၾကာင့္ လြဲတာမ်ိဳး မဟုတ္ဘူးေလ။ အဲဒီေတာ့ အဆင္မေျပတာေတြ ရိွတဲ့ ေန႕တေန႕လို႕ပဲ ေျပာရမယ္ ထင္တယ္။ ကိုယ့္စိတ္နဲ႕ မတည္႕တာေတာ့ အမွန္ပဲေလ။
ေန႕လည္ပိုင္းေလာက္ မူစတာဖာမွာ ေစ်းဝယ္ဖို႕ ခ်စ္ခ်စ္နဲ႕အတူ ထြက္လာၾကတယ္။ ရထားေပၚ ေရာက္ေတာ့ ခံုေတြက လြတ္ေနတယ္။ အသက္ႀကီးႀကီး ပိန္ေညာင္ေညာင္ တရုတ္ႀကီးတေယာက္က ခံုလြတ္မွာ မထိုင္ပဲ တံခါးေဘးနားမွာ မွီၿပီးရပ္ေနတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ သြားရမယ့္ ခရီးက နည္းနည္းေဝးေတာ့ ခံုေတြ လြတ္ေနတဲ့ အတူတူ ႏွစ္ဦးသား ဝင္ထိုင္လိုက္တာေပါ့။ ထိုင္လိုက္တာနဲ႕ သတိထားမိတာက တံခါးနားက တရုတ္ႀကီး။ သူ႕ဆီကေန အရက္ေစာ္ ထြက္ေနတယ္။ အရက္နံ႕ တေထာင္းေထာင္းေပါ့။ လူကလည္း ယိုင္တုိင္တုိင္ပဲ။
ေသြးဆိုးတဲ့ အရက္သမားတို႕ ထံုးစံအတုိင္း ရစ္ပါၿပီဗ်ာ။ လူႀကီးက မထုိင္ပဲ လူငယ္ေတြက ထိုင္ေနရသလား ဆိုၿပီး ဘာညာကိြကြကို တရုတ္လို ပြစိပြစိ လုပ္ပါတယ္။ တျခားခံုလြတ္ေတြလည္း အမ်ားႀကီး က်န္ေနရဲ႕သားနဲ႕ သူနဲ႕ အနီးဆံုးမွာ ရိွတဲ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ ႏွစ္ေယာက္ကို ရစ္ပါတယ္။ သူ႕ဘာသာ သူ ႀကိဳက္သလို ရစ္ ကိုယ္ေတြကေတာ့ မဆိုင္သလိုပဲ လ်စ္လွ်ဴရွဳ ေဘးမဲ့ ေပးလိုက္တယ္။ သူက မူးေနတဲ့သူဆိုေတာ့ သည္းခံလိုက္တာပဲ ေကာင္းပါတယ္။ ခ်စ္ခ်စ္ကေတာ့ ရွဴးရွဴးရဲွရွဲေပါ့။ ေရွ႕ဘူတာ ေရာက္ေတာ့ သူ႕ဘာသာ ယိုင္တိုင္တုိင္နဲ႕ ဆင္းသြားတယ္။ အသက္တာႀကီးတာ အခ်ိန္က ေလလို ေပါ့ေနေသးတဲ့ လူတေယာက္ေပါ့။ လူ႕ေလာကအတြက္ တေနရာရာမွာေတာ့ အသံုးက် ေကာင္းပါရဲ႕ေလ။
အဲဒီလိုပဲ မူစတာဖာက ျပန္လာေတာ့ အိမ္ကို ဘတ္စ္ကား စီးၿပီး ျပန္ဖို႕ Bus Interchange မွာ တန္းစီ ေစာင့္ရပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ေရွ႕တည္႕တည္႕မွာ အရြယ္လတ္လတ္ ကုလားမက တန္းစီေနတဲ့ ဘားတန္းအျပင္က ေဆြမ်ိဳးေတြကို ႏွဳတ္ဆက္လို႕ မၿပီးပဲ ေရွ႕ကေန တစ္ေနတယ္။ ေနာက္မွာ တန္းစီတဲ့ လူတန္းက သူ႕ကို ေစာင့္ေနရတယ္။ သူ ႏွဳတ္ဆက္လို႕ ဝသြားေတာ့ ေရွ႕ကို ဆက္ေရြ႕သြားတယ္။ ကိုယ္ေတြလည္း ဆက္ေရႊ႕ေပါ့။ ကားေစာင့္ေနရင္း သူ႕ iPhone နဲ႕ Facebook ဝင္ေနတယ္။ ကားလာေတာ့ သူ႕ေရွ႕က လူတန္းက ေရႊ႕သြားၿပီ။ သူကေတာ့ Facebook ေညွာင့္ရင္း လိပ္သြားႏွဳန္းနဲ႕ ေရွ႕ကို မၾကည္႕ပဲ တေျဖးေျဖး ေရႊ႕ရွာတယ္။
အခ်ိဳးမေျပပံုက ဒါနဲ႕ မၿပီးေသးဘူး။ ကားတံခါးဝကို ေရာက္ေတာ့မွ ဖုန္းကို ကပ်ာကယာ သိမ္းၿပီး သူ႕လက္ကိုင္အိတ္ထဲက ပိုက္ဆံအိတ္ကို ျပဴးၿပဲ ရွာပါတယ္။ ဆပ္ျပာသည္ လင္ေပ်ာက္သလို ျပာယာခတ္ ရွာၿပီးတဲ့ေနာက္ ၿပီးသြားၿပီလို႕ ထင္ပါသလား။ မၿပီးေသးပါ။ ပိုက္ဆံအိတ္ထဲက အေၾကြေစ့ေတြကို ထပ္ၿပီး ရွာပါတယ္။ ဒါေလးမ်ားဗ်ာ... အဲဒီ ကုလားမကို မေစာင့္ပဲ ေဘးနားက ေက်ာ္တက္သြားေပါ့လို႕ ေစတနာနဲ႕ အႀကံေပးခ်င္တဲ့သူကို ေျပာျပခ်င္တာက... သူ႕ခႏၶာကိုယ္က ကၽြဲတေကာင္ေလာက္ ရိွေလေတာ့ လက္မွတ္ျဖတ္တဲ့နားမွာ သူ႕ဖင္ သူရင္နဲ႕တင္ လမ္းက ေပ်ာက္သြားပါၿပီ။ ေနာက္လူေတြလည္း ေဗလုဝလို ပိန္ေနရင္ေတာင္မွ ေက်ာ္တက္လို႕ မရပါ။ အေျဖကေတာ့ ပြဲၿပီးတဲ့အထိ ေစာင့္ေပါ့။ တဖက္သားကို နားလည္မွဳ လံုးဝ မရိွတဲ့ အခ်ိဳးမေျပတဲ့ ကၽြဲပါးေစာင္းတီး ကုလားမလို႕ပဲ ေျပာပစ္ခ်င္တယ္။
အသြားခရီးမွာ ႀကံဳတာက တရုတ္ရွဳပ္ အျပန္ခရီးမွာ ဆံုတာက ခ်ီးထုပ္ကုလားမ။ အဲဒီေတာ့ အဲဒီခရီးက တရုတ္ရွဳပ္နဲ႕ ခ်ီးထုပ္ကုလားမ ခရီးလို႕ပဲ ေျပာရမယ့္ကိန္းပဲ။ အဲဒီေန႕ကေတာ့ အေတာ္ေလးကို စိတ္အခ်ဥ္ေပါက္ စိတ္တိုမိတာေတာ့ အမွန္ပါပဲဗ်ာ။
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
2 comments:
ကိုဂ်ဴလိုင္..
အကို႔ အတြက္ေတာ့ unpleasant day ပဲ။
ကိုဂ်ဴလိုင္ ေရးတာေကာင္းေတာ့ ကုလားမၾကီးကို မ်က္လံုးထဲ တန္းကနဲ ျမင္ျပီး အသံထြက္ေအာင္ေတာင္ ရီမိတယ္။
အဲလို unpleasant day ေတြနဲ႔ ေ၀းပါေစ ဘရိုေရ။ း))
အဲဒီကုလားမႀကီးက တုိ႕ေပါ႕။ အဟိ။
Post a Comment