ဦးႏုရဲ႕ တာေတစေနသား၊ ဦးသုေဝေရးတဲ့ ဖဆပလဦးေက်ာ္ၿငိမ္း၊
ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္ေက်ာ္ေဇာရဲ႕ ကိုယ္တုိင္ေရး အထုပၸတိၱ ဆိုင္းစုမွသည္
မန္ဟိုင္းဆီသို႕၊ ေဒါက္တာခင္လက်္ာေရးတဲ့ ေဖေဖဗိုလ္လက်္ာ၊ သိန္းေဖျမင့္ရဲ႕
ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရး ကန္႕လန္႕ျဖတ္ျမင္ကြင္း စတဲ့ စာအုပ္ေတြကို ဖတ္ျဖစ္တာ
အက်ိဳးရိွတယ္။ အရင္က ဟိုတစ ဒီတစ သိထားတဲ့ ဖတ္စာအုပ္ထဲက မျပည္႕မစံု
သမိုင္းေတြပဲ ရိွတာ။ အခုေတာ့ ေခတ္အေျခအေနတခုရဲ႕ သမုိင္းရုပ္လံုးကို
အျပည္႕အစံု မဟုတ္ေတာင္မွ မွဳန္ဝါးဝါး ကြက္တိကြက္က်ား ျမင္ရတာမ်ိဳး
မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ ေနာက္ထပ္ ဖတ္စရာေတြ အမ်ားႀကီး က်န္ေသးတယ္ ဆိုတာလည္း
သိထားပါတယ္။ ဖတ္သင့္တဲ့ စာအုပ္ေတြ ရိွရင္လည္း ေက်းဇူးျပဳၿပီး လမ္းညႊန္ေဝမွ်ပါဦး။
ကမာၻ႕သမိုင္းထက္ ျမန္မာ့သမိုင္းေတြကို
ပိုဖတ္ျဖစ္တယ္။ ဟိုဘက္ဒီဘက္ အမ်ိဳးေတြထဲမွာ အဲဒီလို သမိုင္းစာအုပ္ေတြ
အထုပၸတိၱေတြ ရွာေဖြစုေဆာင္း ဖတ္ျဖစ္တာ ရွားရွားပါးပါး ကိုယ္တေယာက္ပဲ
ရိွတယ္။ ေအာင္ဆန္းသူရိယဘြဲ႕ရထားတဲ့ ဗုိလ္မွဴးေအးခ်ိဳ၊
ဗိုလ္ႀကီးတိုက္ခၽြန္း၊ တပ္သားလွေသာင္းေတြရဲ႕ အထုပၸတိၱစာအုပ္ေတြလည္း
ဝယ္စုထားတယ္။ ကုလသမဂၢအတြင္းေရးမွဴးခ်ဳပ္ ဦးသန္႕ရဲ႕အထုပၸတိၱလည္း
မခ်န္ထားခဲ့ဘူး။ သိန္းေဖျမင့္ရဲ႕ အေရွ႕က ေနဝန္းထြက္သည့္ပမာ ဆိုတဲ့
ႏွစ္အုပ္တြဲကိုလည္း ေစ်းႀကီးေပးဝယ္ၿပီး သိမ္းထားတယ္။ ဆရာတကၠသိုလ္ဘုန္းႏိုင္ေရးတဲ့ သူ႕ကၽြန္ မခံၿပီ စာအုပ္နဲ႕ ဆရာျမသန္းတင့္ေရးတဲ့
ေတာင္သမန္ေရႊအင္းက ေလညင္းေဆာ္ေတာ့ စာအုပ္ေတြ လက္ထဲေရာက္တုန္းက သိပ္ကို
ေပ်ာ္ခဲ့ဖူးတယ္။
သမိုင္းကို စိတ္ဝင္စားလို႕ ဖတ္ျဖစ္တာပါ။
ႏိုင္ငံေရး လုပ္ဖို႕လား သမုိင္းဆရာ လုပ္ဖို႕လား ေဝဖန္ေရး လုပ္ဖို႕လားဆိုရင္ ကိုယ့္မွာ ေျဖစရာ ဘာအေျဖမွ ရိွမွာ မဟုတ္ဘူး။
ျဖစ္ႏိုင္တာတခုကေတာ့ ကိုယ့္ရဲ႕ ေနာက္မ်ိဳးဆက္ေတြကို ကိုယ္ေမြးဖြား
ႀကီးျပင္းရာေျမရဲ႕ ပုဂံေခတ္၊ ဟံသာဝတီေခတ္၊ ကုန္းေဘာင္ေခတ္ သမိုင္းေတြ၊
ကိုလိုနီေခတ္ ဂ်ပန္ေခတ္ လြတ္လပ္ေရး ႀကိဳးပမ္းမွဳသမိုင္း၊
လြတ္လပ္ေရးရၿပီးကာစ ေခတ္ကာလသမိုင္း၊ သမိုင္းအစံုကို ျပန္ေျပာင္း
ေျပာျပႏိုင္မယ္။ ကိုယ့္ရဲ႕ေနာက္မ်ိဳးဆက္က ကိုယ့္လို
ျမန္မာ့သမိုင္းကို စိတ္ဝင္စားတယ္ ဆိုရင္ပဲ ကုိယ္ဟာ အေတာ္ေလးကို
ေက်နပ္ပီတိျဖစ္မိေနမယ္ ထင္ပါတယ္။
သမိုင္းကို ေျပာျပတာနဲ႕အတူ
ကိုယ္သိထားသေလာက္ ျမန္မာေတြရဲ႕ ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ ပြဲေတာ္ေတြ၊
ယဥ္ေက်းမွဳေတြ၊ ထံုးတမ္း ဓေလ့ေတြ၊ အရပ္ေဒသေတြရဲ႕ အေၾကာင္းေတြကိုလည္း
ေျပာျပျဖစ္မယ္။ ပြဲေတာ္ေတြ၊ အရပ္ေဒသေတြကို အခါအခြင့္သင့္ရင္ သင့္သလို
သြားေရာက္ လည္ပတ္ႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားမယ္။ ကခ်င္၊ ကယား၊ ကရင္၊ ခ်င္း၊ မြန္၊
ဗမာ၊ ရခိုင္နဲ႕ ရွမ္း ဆိုတဲ့ လူမ်ိဳးစုႀကီးေတြ စုစည္းေနထိုင္တဲ့
အေၾကာင္းေတြ ေျပာျပျဖစ္မယ္။ အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ တခ်ိန္ခ်ိန္မွာ
တေနရာရာမွာ အၿမဲတမ္း အေျခခ်ျဖစ္ေနရင္ေတာင္ ဇီးသီးသည္မဗ်ိဳင္း မျဖစ္ရေလေအာင္
ႏွလံုးသြင္းဖို႕ ႀကိဳးစားမယ္။
စကားမစပ္....
ျမန္မာစာကိုလည္း ျမတ္ႏိုးတယ္။ ျမန္မာလို ေရးတဲ့စာအုပ္ေတြကို
ပိုဖတ္ျဖစ္တယ္။ သိတဲ့ဘာသာစကားကလည္း ျမန္မာစာနဲ႕ အဂၤလိပ္စာပဲ ရိွတာကိုး။
အဂၤလိပ္ေရးတဲ့ စာအုပ္ေတြကို ပညာေရးအတြက္ပဲ ဖတ္ျဖစ္တယ္။ အခုခ်ိန္ထိ
အဂၤလိပ္လို ေရးထားတဲ့ ဝတၳဳစာအုပ္ကို တအုပ္လံုး ကုန္ေအာင္ အစအဆံုး
မဖတ္ဖူးေသးပါ။ လက္ရိွအခ်ိန္ထိ ျမန္မာစာကို စာလံုးေပါင္းအျပင္
အသံုးအႏွဳန္း၊ သဒၵါအထားအသို မွန္ေအာင္ပါ ဂရုတစိုက္နဲ႕ ေလ့လာမွတ္သား
ေရးသားဖို႕ ႀကိဳးစားေနဆဲပါ။ ကုိယ္ေရးတဲ့စာအထဲမွာ မွားတာေတြရိွလို႕
ေထာက္ျပေပးရင္လည္း အသိအမွတ္ျပဳ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ အျပန္အလွန္သေဘာနဲ႕
တခ်ိဳ႕ေတြမွာ စာလံုးေပါင္း မွားတာေတြကို ေတြ႕ရင္လည္း အမွန္ျဖစ္ေစလိုတဲ့
သေဘာနဲ႕ ျပင္ေပးတာမ်ိဳးေတြ လုပ္ေနတုန္းပါပဲ။ အမုန္းခံရေပါင္း မ်ားေပမယ့္
အမွားေတြ ျမင္တဲ့အခါ အမွတ္မရိွ ျပင္ေပးေနတုန္းပါ။
ေၾသာ္...
အေရးႀကီးတာတခု ေျပာဖို႕ က်န္ခဲ့တယ္။ အဲဒါကေတာ့ ကိုယ္ဟာ ျမန္မာျပည္မွာ
ေမြး... ျမန္မာျပည္မွာ ႀကီးတဲ့ တရုတ္ႀကီးပါ ခင္ဗ်ာ။ ဘာရယ္ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။
:)
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment