သက္တူရြယ္တူ သူငယ္ခ်င္းေတြအတြက္ ေရးတဲ့စာ...
ကိုယ့္သူငယ္ခ်င္းေတြထဲမွာ အလုပ္မ်ားလြန္းသူေတြ ရိွတယ္။ အေသာက္အစား မကင္းတဲ့သူ ရိွတယ္။ ဝေနတဲ့သူေတြ ရိွတယ္။ ေပေပေတေတနဲ႕ ဘဝကို ရြက္တိုက္ေနတဲ့သူေတြ ရိွတယ္။
ဘယ္လို ဘဝအေျခအေနမွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္... ဘယ္လို လူေနမွဳပံုစံုမွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္... ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ခ်စ္ၾကပါ။ အာေရာဂ်ံ ပရမံ လာဘံ ဆိုတဲ့အတုိင္း က်န္းမာျခင္းဟာ လာဘ္ႀကီးတပါးပါပဲ။ မက်န္းမာရင္ စိတ္သြားတုိင္း ကိုယ္မပါႏုိင္တဲ့အတြက္ လက္ရိွဘဝထက္ ပိုဆိုးတဲ့အေျခအေနကိုပဲ ဦးတည္သြားႏုိင္ပါတယ္။ ဒါကို အသိတရား ရိွဖို႕လိုတယ္။
ေဆးျဖစ္ဝါးျဖစ္ ေသာက္တာပါ... အိမ္ကို ေလးဘက္ေထာက္ၿပီး ျပန္လာတာမ်ိဳး ေတြ႕ဖူးသလား... ဆိုၿပီး ေန႕စဥ္ရက္ဆက္နီးပါး ေသာက္ေနတာမ်ိဳးကေတာ့ မေကာင္းဘူးလို႕ ျမင္တယ္။ ဘီယာဟာ အရက္ မဟုတ္ပါဘူး ဆိုတာမ်ိဳးကလည္း ဆင္ျခင္ေပးၾကတယ္။ ငယ္တုန္းကလို အသည္းေတြ ေကာင္းရင္ေတာ့ ဘာအေရးလဲေပါ့။ အသက္ေတြ မငယ္ေတာ့တာကို ထည္႕တြက္ဖို႕ လိုတယ္ဆိုတာကို ေမ့ထားၾကပံုပဲ။
ဖင္မီးခိုးထြက္ေအာင္ ေသာက္တာ မဟုတ္ဘူး။ တေန႕ကိုမွ ၃ လိပ္ ၅ လိပ္ပဲ ေသာက္တာပါ။ အိမ္မွာေတာ့ ေဆးလိပ္ မေသာက္ဘူး။ အျပင္ေရာက္မွ ေသာက္တာပါ။ ဘာညာကြိကြေတြ ေျပာေနေပမယ့္လည္း ကိုယ့္အဆုတ္က အေကာင္းတိုင္း ရိွေသးတယ္ ထင္ေနတာကိုက သိပ္ခက္တယ္။ ေခ်ာင္းက တဟြတ္ဟြတ္ မဆိုးေသးေပမယ့္ ေဆးလိပ္မေသာက္တဲ့ လူထက္ ေခ်ာင္းပိုဆိုးတာကို သတိထားမိရင္ သိမွာပါ။
ေလ့က်င့္ခန္း လုပ္ဖို႕ အခ်ိန္မရဘူး။ အလုပ္က သိပ္မ်ားတယ္။ လမ္းေတာ့ ေလွ်ာက္ျဖစ္ပါတယ္။ ဘယ္လို ေလွ်ာက္သလဲဆုိေတာ့ ရံုးမွာ ထိုင္ေနတဲ့ေနရာကေန အိမ္သာဆီကို ေလွ်ာက္ျဖစ္တယ္တဲ့။ ေအးေပါ့... ေလးဘက္ေထာက္ သြားလုိ႕မွ မရတာပဲေလ။ ေလ့က်င့္ခန္းလည္း လုပ္ျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားေနပါတယ္။ အေျပာကေတာ့ ဟုတ္ေနတာပဲ။ လူကေတာ့ ခါးတုတ္ေနၿပီ။ မ်က္ႏွာက ေမာင့္လျပည္႕ဝန္းလို ျပည္႕ေဖာင္းေနၿပီ။
ကိုယ့္ကိုကိုယ္မွ မခ်စ္တတ္ရင္ေတာ့ ေဘးလူအေနနဲ႕ ဘာမွ ဝင္လုပ္ေပးလို႕ မရဘူး။ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ခ်စ္ရင္ ကိုယ့္က်န္းမာေရး ကိုယ္ဂရုစိုက္။ ေသာက္စားတာကို ေလွ်ာ့သင့္တာ ေလွ်ာ့ ရပ္သင့္တာကို ရပ္ပစ္ဖို႕ လိုမယ္။ ေလ့က်င့္ခန္းကုိ ၁ ရက္ကို ၁ နာရီစာေတာ့ အခ်ိန္ေပး လုပ္သင့္တယ္။ ၁ နာရီေတာက္ေလွ်ာက္ အခ်ိန္မေပးႏုိင္ရင္ေတာင္ ၁၅ မိနစ္ကို ၄ ခါခြဲၿပီး အခ်ိန္ေပးလည္း အဆင္ေျပတယ္။
ကိုယ္ကေတာ့ အိမ္မွာ အေျပးေလ့က်င့္စက္ ဝယ္ထားတယ္။ အဲဒါက ေနပူလြန္း မိုးရြာေနရင္ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ ဆင္ျခင္ေပးလို႕ မရေအာင္ လုပ္ထားတာ။ အလုပ္ေတြ မ်ားလြန္းလို႕ အျပင္ထြက္ အားကစား မလုပ္ႏုိင္ရင္ စက္ေပၚမွာ နာရီဝက္ေလာက္ တက္ေျပးျဖစ္တယ္။
မနက္ပိုင္းမွာ ရံုးကို သြားတဲ့အခါ အိမ္ကေန ဘတ္စ္ကားဂိတ္ကို လမ္းေလွ်ာက္တယ္။ ကားဂိတ္မွာ ထိုင္မေနပဲ ဘတ္စ္ကား မလာမခ်င္း အနီးအနားက တိုက္ေအာက္ေတြထဲမွာ လမ္းပတ္ေလွ်ာက္တယ္။ အဲဒီမွာ ၇ မိနစ္ကေန ၁၅ မိနစ္ၾကား လမ္းေလွ်ာက္ျဖစ္တယ္။ ရံုးနားက ဘတ္္စ္ကားဂိတ္ကေန ရံုးကိုလည္း ၁၀ မိနစ္ေလာက္ လမ္းေလွ်ာက္ရတယ္။
ေနရိပ္တဲ့ညေနခင္းဆိုရင္ ရံုးကေန အိမ္ကို စက္ဘီးစီး ျပန္တယ္။ စက္ဘီးစီးတာက ၁ နာရီေလာက္ အခ်ိန္ေပး နင္းရတယ္။ ကုန္းအတက္အဆင္း ၅ ခု ေလာက္ ျဖတ္ေက်ာ္ရတယ္။ အိမ္ေရာက္ရင္ လူက တကိုယ္လံုး ေခၽြးစိုစိုရႊဲပဲ။ ဒါေပမယ့္ စိတ္လက္ေပါ့ပါးေစတယ္။
တေန႕ကို ေျခလွမ္းေပါင္း ၁ ေသာင္းေက်ာ္ေအာင္ လမ္းေလွ်ာက္တယ္။ ေလ့က်င့္ခန္းကို မိနစ္ ၃၀ လုပ္ကို လုပ္ဖို႕ သတ္မွတ္ထားေပမယ့္ ေလ့က်င့္ခန္းက ၁ နာရီစာေလာက္ လုပ္ျဖစ္တယ္။ တခါတေလမွာ အဲဒီထက္ေတာင္ ပိုေသးတယ္။
တခါတေလ အပ်င္းတစ္ၿပီး မလုပ္ခ်င္ မကိုင္ခ်င္ ရိွေပမယ့္ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ခ်စ္ေတာ့လည္း ကိုယ့္ခႏၶာကိုယ္ႀကီးကို ခိုင္းရပါတယ္။ ကိုယ္မွ မခုိင္းရင္ အဲဒီခႏၶာႀကီးက ေန႕စဥ္စားေသာက္သမွ်ရဲ႕ ေဘးထြက္ပစၥည္း အဆီအဆိမ့္ အဆိပ္ေတြ စုပံုသံေခ်းေတြတက္ၿပီး ပ်က္ဆီးသြားမွာပဲေလ။
ကဲ... သူငယ္ခ်င္းတုိ႕ ခ်စ္လို႕ ေျပာတာ မွတ္ပါ။ မင္းတုိ႕ကိုယ္တုိင္ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ မခ်စ္တတ္ရင္ေတာ့ ကိုယ့္ထိုက္နဲ႕ကိုယ့္ကံပါပဲ။ ကိုယ္ျဖစ္ရင္ ကိုယ္ခံရမွာပဲ။ ဘယ္သူကမွ အစားထိုး ဝင္ခံေပးလို႕ မရဘူး။ အဲဒါကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္း သေဘာေပါက္။
ဘယ္သူ႕ကို ေျပာေနတာလဲလို႕ လာမေမးနဲ႕။ ကိုယ့္သူငယ္ခ်င္းျဖစ္တဲ့ မင္းတုိ႕ကိုပဲ ေျပာေနတာပါ။ ဒီထက္ ရွင္းတာ မရိွေတာ့ဘူး ဟုတ္တယ္ ဟုတ္။
ကဲ လိုက္ဆို... ဥံဳ မပ်င္းနဲ႕ မဖ်င္းနဲ႕ သူငယ္ခ်င္းတုိ႕။ :)
ကိုယ့္သူငယ္ခ်င္းေတြထဲမွာ အလုပ္မ်ားလြန္းသူေတြ ရိွတယ္။ အေသာက္အစား မကင္းတဲ့သူ ရိွတယ္။ ဝေနတဲ့သူေတြ ရိွတယ္။ ေပေပေတေတနဲ႕ ဘဝကို ရြက္တိုက္ေနတဲ့သူေတြ ရိွတယ္။
ဘယ္လို ဘဝအေျခအေနမွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္... ဘယ္လို လူေနမွဳပံုစံုမွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္... ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ခ်စ္ၾကပါ။ အာေရာဂ်ံ ပရမံ လာဘံ ဆိုတဲ့အတုိင္း က်န္းမာျခင္းဟာ လာဘ္ႀကီးတပါးပါပဲ။ မက်န္းမာရင္ စိတ္သြားတုိင္း ကိုယ္မပါႏုိင္တဲ့အတြက္ လက္ရိွဘဝထက္ ပိုဆိုးတဲ့အေျခအေနကိုပဲ ဦးတည္သြားႏုိင္ပါတယ္။ ဒါကို အသိတရား ရိွဖို႕လိုတယ္။
ေဆးျဖစ္ဝါးျဖစ္ ေသာက္တာပါ... အိမ္ကို ေလးဘက္ေထာက္ၿပီး ျပန္လာတာမ်ိဳး ေတြ႕ဖူးသလား... ဆိုၿပီး ေန႕စဥ္ရက္ဆက္နီးပါး ေသာက္ေနတာမ်ိဳးကေတာ့ မေကာင္းဘူးလို႕ ျမင္တယ္။ ဘီယာဟာ အရက္ မဟုတ္ပါဘူး ဆိုတာမ်ိဳးကလည္း ဆင္ျခင္ေပးၾကတယ္။ ငယ္တုန္းကလို အသည္းေတြ ေကာင္းရင္ေတာ့ ဘာအေရးလဲေပါ့။ အသက္ေတြ မငယ္ေတာ့တာကို ထည္႕တြက္ဖို႕ လိုတယ္ဆိုတာကို ေမ့ထားၾကပံုပဲ။
ဖင္မီးခိုးထြက္ေအာင္ ေသာက္တာ မဟုတ္ဘူး။ တေန႕ကိုမွ ၃ လိပ္ ၅ လိပ္ပဲ ေသာက္တာပါ။ အိမ္မွာေတာ့ ေဆးလိပ္ မေသာက္ဘူး။ အျပင္ေရာက္မွ ေသာက္တာပါ။ ဘာညာကြိကြေတြ ေျပာေနေပမယ့္လည္း ကိုယ့္အဆုတ္က အေကာင္းတိုင္း ရိွေသးတယ္ ထင္ေနတာကိုက သိပ္ခက္တယ္။ ေခ်ာင္းက တဟြတ္ဟြတ္ မဆိုးေသးေပမယ့္ ေဆးလိပ္မေသာက္တဲ့ လူထက္ ေခ်ာင္းပိုဆိုးတာကို သတိထားမိရင္ သိမွာပါ။
ေလ့က်င့္ခန္း လုပ္ဖို႕ အခ်ိန္မရဘူး။ အလုပ္က သိပ္မ်ားတယ္။ လမ္းေတာ့ ေလွ်ာက္ျဖစ္ပါတယ္။ ဘယ္လို ေလွ်ာက္သလဲဆုိေတာ့ ရံုးမွာ ထိုင္ေနတဲ့ေနရာကေန အိမ္သာဆီကို ေလွ်ာက္ျဖစ္တယ္တဲ့။ ေအးေပါ့... ေလးဘက္ေထာက္ သြားလုိ႕မွ မရတာပဲေလ။ ေလ့က်င့္ခန္းလည္း လုပ္ျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားေနပါတယ္။ အေျပာကေတာ့ ဟုတ္ေနတာပဲ။ လူကေတာ့ ခါးတုတ္ေနၿပီ။ မ်က္ႏွာက ေမာင့္လျပည္႕ဝန္းလို ျပည္႕ေဖာင္းေနၿပီ။
ကိုယ့္ကိုကိုယ္မွ မခ်စ္တတ္ရင္ေတာ့ ေဘးလူအေနနဲ႕ ဘာမွ ဝင္လုပ္ေပးလို႕ မရဘူး။ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ခ်စ္ရင္ ကိုယ့္က်န္းမာေရး ကိုယ္ဂရုစိုက္။ ေသာက္စားတာကို ေလွ်ာ့သင့္တာ ေလွ်ာ့ ရပ္သင့္တာကို ရပ္ပစ္ဖို႕ လိုမယ္။ ေလ့က်င့္ခန္းကုိ ၁ ရက္ကို ၁ နာရီစာေတာ့ အခ်ိန္ေပး လုပ္သင့္တယ္။ ၁ နာရီေတာက္ေလွ်ာက္ အခ်ိန္မေပးႏုိင္ရင္ေတာင္ ၁၅ မိနစ္ကို ၄ ခါခြဲၿပီး အခ်ိန္ေပးလည္း အဆင္ေျပတယ္။
ကိုယ္ကေတာ့ အိမ္မွာ အေျပးေလ့က်င့္စက္ ဝယ္ထားတယ္။ အဲဒါက ေနပူလြန္း မိုးရြာေနရင္ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ ဆင္ျခင္ေပးလို႕ မရေအာင္ လုပ္ထားတာ။ အလုပ္ေတြ မ်ားလြန္းလို႕ အျပင္ထြက္ အားကစား မလုပ္ႏုိင္ရင္ စက္ေပၚမွာ နာရီဝက္ေလာက္ တက္ေျပးျဖစ္တယ္။
မနက္ပိုင္းမွာ ရံုးကို သြားတဲ့အခါ အိမ္ကေန ဘတ္စ္ကားဂိတ္ကို လမ္းေလွ်ာက္တယ္။ ကားဂိတ္မွာ ထိုင္မေနပဲ ဘတ္စ္ကား မလာမခ်င္း အနီးအနားက တိုက္ေအာက္ေတြထဲမွာ လမ္းပတ္ေလွ်ာက္တယ္။ အဲဒီမွာ ၇ မိနစ္ကေန ၁၅ မိနစ္ၾကား လမ္းေလွ်ာက္ျဖစ္တယ္။ ရံုးနားက ဘတ္္စ္ကားဂိတ္ကေန ရံုးကိုလည္း ၁၀ မိနစ္ေလာက္ လမ္းေလွ်ာက္ရတယ္။
ေနရိပ္တဲ့ညေနခင္းဆိုရင္ ရံုးကေန အိမ္ကို စက္ဘီးစီး ျပန္တယ္။ စက္ဘီးစီးတာက ၁ နာရီေလာက္ အခ်ိန္ေပး နင္းရတယ္။ ကုန္းအတက္အဆင္း ၅ ခု ေလာက္ ျဖတ္ေက်ာ္ရတယ္။ အိမ္ေရာက္ရင္ လူက တကိုယ္လံုး ေခၽြးစိုစိုရႊဲပဲ။ ဒါေပမယ့္ စိတ္လက္ေပါ့ပါးေစတယ္။
တေန႕ကို ေျခလွမ္းေပါင္း ၁ ေသာင္းေက်ာ္ေအာင္ လမ္းေလွ်ာက္တယ္။ ေလ့က်င့္ခန္းကို မိနစ္ ၃၀ လုပ္ကို လုပ္ဖို႕ သတ္မွတ္ထားေပမယ့္ ေလ့က်င့္ခန္းက ၁ နာရီစာေလာက္ လုပ္ျဖစ္တယ္။ တခါတေလမွာ အဲဒီထက္ေတာင္ ပိုေသးတယ္။
တခါတေလ အပ်င္းတစ္ၿပီး မလုပ္ခ်င္ မကိုင္ခ်င္ ရိွေပမယ့္ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ခ်စ္ေတာ့လည္း ကိုယ့္ခႏၶာကိုယ္ႀကီးကို ခိုင္းရပါတယ္။ ကိုယ္မွ မခုိင္းရင္ အဲဒီခႏၶာႀကီးက ေန႕စဥ္စားေသာက္သမွ်ရဲ႕ ေဘးထြက္ပစၥည္း အဆီအဆိမ့္ အဆိပ္ေတြ စုပံုသံေခ်းေတြတက္ၿပီး ပ်က္ဆီးသြားမွာပဲေလ။
ကဲ... သူငယ္ခ်င္းတုိ႕ ခ်စ္လို႕ ေျပာတာ မွတ္ပါ။ မင္းတုိ႕ကိုယ္တုိင္ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ မခ်စ္တတ္ရင္ေတာ့ ကိုယ့္ထိုက္နဲ႕ကိုယ့္ကံပါပဲ။ ကိုယ္ျဖစ္ရင္ ကိုယ္ခံရမွာပဲ။ ဘယ္သူကမွ အစားထိုး ဝင္ခံေပးလို႕ မရဘူး။ အဲဒါကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္း သေဘာေပါက္။
ဘယ္သူ႕ကို ေျပာေနတာလဲလို႕ လာမေမးနဲ႕။ ကိုယ့္သူငယ္ခ်င္းျဖစ္တဲ့ မင္းတုိ႕ကိုပဲ ေျပာေနတာပါ။ ဒီထက္ ရွင္းတာ မရိွေတာ့ဘူး ဟုတ္တယ္ ဟုတ္။
ကဲ လိုက္ဆို... ဥံဳ မပ်င္းနဲ႕ မဖ်င္းနဲ႕ သူငယ္ခ်င္းတုိ႕။ :)
No comments:
Post a Comment