.:: Download Myanmar Font (WinKalaw New Version) HERE ::.

Sunday, May 17, 2009

Shame

ဆရာႀကီး လူထုစိန္၀င္းက အရွက္ကို အတၱအရွက္၊ အုပ္စုအရွက္၊ ယံုၾကည္အရွက္နဲ႕ သစၥာအရွက္ဆုိၿပီး အဆင့္ ၄ မ်ိဳး ခြဲျပဖူးပါတယ္။ ရွက္စိတ္ဆိုတဲ့ ေဆာင္းပါးထဲမွာ ေရးခဲ့တာပါ။

ပုဂၢလိကအတၱ က်ိဳးပဲ့ထိခိုက္တဲ့အခါမွာ ရွက္တတ္ၾကတဲ့ အတၱအရွက္ဟာ အျဖစ္အမ်ားဆံုးပါပဲ။ ခံစားမွဳလည္း ျပင္းသလို အတၱကို အဓိက ဗဟိုျပဳထားတဲ့အတြက္ တံု႕ျပန္မွဳေတြလည္း လွ်င္ျမန္ပါတယ္။ အသိတရားကိုလည္း ေမွာင္မိွက္ေစပါတယ္။

ေနာက္တစ္ဆင့္က ကုိယ့္အုပ္စု ထိခိုက္ခံရတဲ့အတြက္ ရွက္ရတာပါ။ အုပ္စုဆိုတာ မိသားစုကေန ႏိုင္ငံအဆင့္ထိ ရိွပါတယ္။ မိသားစုအတြက္ ရွက္ရတာ။ ၿမိဳ႕အတြက္ ရွက္ရတာ။ လူမ်ိဳးအတြက္ ရွက္ရတာ။ ႏိုင္ငံအတြက္ ရွက္ရတာမ်ိဳးေပါ့။ ယဥ္ေက်းမွဳ အဆင့္ျမင့္လာတဲ့အခါမွာ အဲဒီလို အရွက္မ်ိဳး ရွက္တတ္လာၾကပါတယ္။

ေနာက္တစ္ဆင့္က ယံုၾကည္မွဳကို သစၥာေဖာက္ဖို႕ ရွက္တာ။ ယံုၾကည္မွဳဆိုတာ ၀ါဒတစ္ရပ္ကို ယံုၾကည္တာ။ ဘာသာတရားတစ္ခုကို ယံုၾကည္တာမ်ိဳးေပါ့။ ကုိယ့္ရဲ႕ယံုၾကည္မွဳတစ္ခုကို သစၥာေဖာက္ဖို႕ဆိုတာ ယံုၾကည္မွဳ ဘယ္ေလာက္ ေလးနက္စူးနစ္သလဲဆိုတဲ့ အေျခအေနအေပၚမွာ မူတည္ပါတယ္။ ယံုၾကည္မွဳ စြဲနစ္ခိုင္မာေလ သစၥာေဖာက္ဖို႕ ရွက္ေလေလပါပဲ။ တခ်ိဳ႕ဆို အေသခံသြားခဲ့ၾကတယ္။

ေနာက္ဆံုးတစ္ဆင့္က သစၥာတရားကို သစၥာေဖာက္ဖုိ႕ ရွက္တာ။ မဟုတ္မမွန္တာကို နည္းနည္းကေလးမွ မလုပ္ေတာ့တာ။ မႀကံေတာ့တာ။ မလိုခ်င္ေတာ့တာ။ ယဥ္ေက်းမွဳ သိပ္ျမင့္မွ ဒါမ်ိဳး ျဖစ္တတ္ပါတယ္။ အဲဒီလို ရွက္စိတ္ေတြက အဆင့္ဆင့္ အေပၚကို တက္ေလ အဲဒီလို ရွက္တဲ့သူ နည္းသြားေလပါပဲ။

ရွက္တယ္ဆိုတာ ကိုယ္တုိင္ကိုယ္က် အျပစ္က်ဴးလြန္ထားမွ ရွက္တာမ်ိဳး မဟုတ္ပါဘူး။ ကိုယ္တိုင္ မလုပ္လည္း သူမ်ားတကာေၾကာင့္ အရွက္ရေစတာမ်ိဳးလည္း ရိွတတ္ပါတယ္။ ျမန္မာျဖစ္ရတာကို မရွက္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ျမန္မာေတြေၾကာင့္ ရွက္ရတာမ်ိဳး ရိွပါတယ္။ ရွက္စရာေတြကို က်ဴးလြန္တဲ့သူေတြ ရွက္ရမွာေပါ့။ ဘာလို႕ ၾကားထဲကေန ရွက္ေနၾကသလဲဆိုရင္ ရွက္စိတ္ ဒုတိယအတန္းအစားမွာပါတဲ့ အုပ္စုရွက္စိတ္ေၾကာင့္လို႕ပဲ ေျဖခ်င္ပါတယ္။

ျမန္မာေတြရဲ႕ လူေနမွဳဘ၀ေတြထဲမွာ ၾကားဖူးနား၀ရိွၿပီးသားျဖစ္တဲ့ ဖံုးမရဖိမရ ဗိုက္ကိစၥေတြေၾကာင့္ အရွက္ရၿပီး ကိုယ့္ဘာသာ အဆံုးစီရင္သြားတဲ့ အေဖေတြ အစ္ကိုေတြ မိသားစု၀င္ေတြ ရိွၾကပါတယ္။ အဲဒီအေဖေတြ အစ္ကိုေတြ သူတုိ႕က်ဴးလြန္ထားတဲ့ အျပစ္ရိွတာ မဟုတ္ေပမယ့္ သူတုိ႕ရဲ႕ မိသားစု၀င္ေၾကာင့္ အရွက္တကြဲ အက်ိဳးနည္းခဲ့ရတာမ်ိဳးေပါ့။ အဲဒီလိုပါပဲ တိုင္းျပည္ႏိုင္ငံနဲ႕ ပါတ္သတ္ၿပီး သိကၡာက် အရွက္နည္းရေအာင္ လုပ္ေနၾကတဲ့ ဂုဏ္သေရရိွ သက္ဆုိင္ရာ လူႀကီးမင္းေတြ မရွက္တတ္ေပမယ့္ အဲဒီႏိုင္ငံသားျဖစ္တဲ့သူေတြက သူတုိ႕ကိုယ္စား ရွက္ၾကပါတယ္။ အရွက္ရေစပါတယ္။

ႀကံဳလို႕ တခါတည္း ဆက္ေျပာရရင္... ရွက္တာနဲ႕သိမ္ငယ္တာ လံုး၀မတူပါဘူး။ ႏိုင္ငံတကာမွာ ျမန္မာျဖစ္လို႕ သိမ္ငယ္ရတယ္လို႔ တစ္ခါမွ မခံစားမိပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ျမန္မာနဲ႕ ပါတ္သတ္ၿပီး ရွက္စရာ အေၾကာင္းေတြေၾကာင့္ ရွက္မိပါတယ္ခင္ဗ်ာ။

The difference between guilt and shame is very clear—in theory.
We feel guilty for what we do. We feel shame for what we are.

LEWIS B. SMEDES, Shame and Grace

14 comments:

မမသီရိ said...

ဖတ္မွတ္ သြားပါတယ္..

ကလူသစ္ said...

ရွက္စရာမ်ားလြန္းလို႔ မ်က္ႏွာကို ဓားနဲ႔ေတာင္ မႊန္းပစ္လုိက္ခ်င္တယ္။ ကိုယ္႔မ်က္ႏွာ ကိုယ္ေတာ႔ မဟုတ္ပါဘူး။ အရွက္မရွိတဲ႔သူေတြ မ်က္ႏွာကိုေျပာတာ။

ေမျငိမ္း said...

ဟုတ္တယ္.. အဲဒါ အမစိတ္ထဲမွာလည္း ရွိေနတဲ့ အရွက္ပါပဲကိုဂ်ဴလိုင္ရယ္..ရွက္တယ္။

ကိုရင္ေနာ္ခင္ေလးငယ္ said...

ကိုဂ်ဴလိုင္ေရ..
တန္ဖိုး႐ွိတဲ႔ ပိုစ္႔ေလးပါပဲ..

Thet Oo said...

ရြာ၀က္သည္ မစင္ကို မရြံသကဲ့သို႔ အရွက္မရွိေသာ သူသည္ မေကာင္းမႈကို မရြံ။ ပိုးပရန္ေကာင္သည္ မီးလွ်ံကို မေၾကာက္သကဲ့သို႔ ၾသတၱပၸ မရွိသူလည္း မေကာင္းမႈမွ မေၾကာက္။ (ဋီကာေက်ာ္)

Phyo Maw said...

ရွက္တတ္ရင္ လဲေသဖို႕ေကာင္းတယ္
ဆိုတာ မွန္သလိုလိုပဲ
ရွက္တယ္ဗ်ာ ၿပီးၿပီးေရာ စီးတီးေဟာ ေျမညီထပ္မွာ ေသးဝင္ေပါက္မိတာ ဒဂုန္စင္တာ ျပန္ေရာက္သြားမိသလိုပဲ။

khin oo may said...

ဒါေပမဲ႕ ၿမန္မာၿဖစ္ရတာကုိေတာ႕ဂုဏ္ယူမိတယ္။ ကုိယ္႕အေတြးနဲ႕ကုိယ္ေပါ႕။

Rita said...

အႀကိမ္ေပါင္း တစ္ေထာင္တိတိ ေထာက္ခံသြားပါသည္။

ဂ်ဴနို said...

ရွက္တတ္ရင္ေပါ့။
မဟုတ္တာလုပ္တာေရာ
မဟုတ္တာကို ေထာက္ခံတာေရာ
ရွက္စရာေတြ မ်ားသား။

Nge Naing said...

ကၽြန္မကေတာ့ တခါတေလသိမ္လည္း သိမ္ငယ္တယ္။ အထူးသျဖင့္ သံရံုးတခုခုမွာ ဗီဇာ သြားေလွ်ာက္ရင္ ၿပီးေတာ့ ခရီးသြားတဲ့အခ်ိန္ ေလဆိပ္ေတြက Passport control ဆိုတဲ့ေနရာေရာက္ရင္ ေတာ္ေတာ္ကို သိမ္ငယ္ရတယ္ အေနာက္ႏိုင္ငံေတြကို သြားရင္ပိုဆိုးေသးတယ္။ ဒါကေတာ့ ျမန္မာ ပါ့စ္ပို႔စ္နဲ႔ ခရီးသြားဖူးသူတိုင္း ၾကံဳဖူးတဲ့ အေတြ႔အာၾကံဳ ျဖစ္လိမ့္မယ္ ထင္တယ္။

ရွက္တာကေတာ့ ကိုဂ်ဴလိုင္ေျပာသလို ကိုယ္ဘာမွ မလုပ္ပဲနဲ႔လည္း ဗမာလူမ်ိဳး ျဖစ္ေနလို႔ကို ရွက္ရတာေတြ ရွိတာအမွန္ပဲ။ တခါတုန္းက ျမန္မာအားကစား အဖြဲ႔တဖြဲ႔ စင္ကာပူမွာ သြားကစားေတာ့ အားကစားသမားထဲက တေယာက္က စင္ကာပူက ကုန္တိုက္တခုမွာ နာရီလား ဘာလားမသိဘူး ခိုးခဲ့တာ ဟိုးေလးတေက်ာ္ေက်ာ္ ျဖစ္ခဲ့ဖူးတယ္ ခုႏွစ္ေတာ့ မမွတ္မိေတာ့ဘူး။ အဲဒီသတင္းကို စၾကားရေတာ့ ကၽြန္မေတာ္ေတာ္ကို ရွက္ၿပီး ေဒါသလည္းထြက္ခဲ့ရတယ္။ ယိုးဒယားကလည္း ဗမာကို သိပ္ႏွိမ္တယ္ဆိုေတာ့ ကၽြန္မ ထိုင္းထဲသြားရင္ ဗမာလို႔ေျပာမရဲတာ ေၾကာက္လို႔ဆိုတာထက္ ရွက္လို႔ပိုမ်ားသြားတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီသတင္းကို စၾကားတဲ့အခ်ိန္မွာ ကၽြန္မမိတ္ေဆြတဦး ေျပာလိုက္ပံုက မွတ္ထား န၀တ (အဲဒီတုန္းက နအဖမဟုတ္ေသးဘူး) ေတာ့ ႏိုင္ငံတကာမွာ အရွက္ကြဲၿပီဆိုၿပီး ေျပာလိုက္တာကို ကၽြန္မက တအံ့တၾသနဲ႔ အဲဒါ ဗမာက ခိုးတာ နင္ဗမာမဟုတ္ဘူးလား နင္ေကာ မရွက္ဘူးလားဆိုတာ ေမးေတာ့ သူမရွက္ဘူးတဲ့ အဲဒါန၀တကို ကိုယ့္စားျပဳၿပီးသြားတဲ့ အဖြဲ႔မို႔ ကၽြန္မတို႔ ရွက္စရာမလိုဘူးတဲ့။ အဲဒီမိတ္ေဆြလို သူတို႔လုပ္တာ ငါနဲ႔ မဆိုင္ဘူးဆိုၿပီး မရွက္တဲ့သူလည္း အမ်ားႀကီးရွိမွာေပါ့လို႔ အခုမွ ျပန္ေတြးမိတယ္။ လူဆိုတာ တေယာက္နဲ႔ တေယာက္ေတာ့ ခံစားမႈ ဘယ္တူႏိုင္မလဲ။

ေတာင္ေပၚသား said...

ဖတ္သြားတယ္ဗ်ာ.. ျမန္မာျဖစ္လို႕ ႏုိင္ငံတကမွာ သိမ္ငယ္စရာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ တခ်ိဳ႕ မတရား၊ အရွက္မရွိ လုပ္ေနတဲ့ လူတစုေၾကာင့္ အရွက္ရၾကတာ၊ အေျပာခံရတာကေတာ့ ျပည္ပေရာက္ ျမန္မာေတြ အားလုံးပါဗ်ာ...


ေလးစားလ်က္
ေတာင္ေပၚသား

MELODYMAUNG said...

တိုင္းျပည္ႏိုင္ငံနဲ႕ ပါတ္သတ္ၿပီး သိကၡာက် အရွက္နည္းရေအာင္ လုပ္ေနၾကတဲ့ ဂုဏ္သေရရိွ သက္ဆုိင္ရာ လူႀကီးမင္းေတြ မရွက္တတ္ေပမယ့္ အဲဒီႏိုင္ငံသားျဖစ္တဲ့သူေတြက သူတုိ႕ကိုယ္စား ရွက္ၾကပါတယ္။ အရွက္ရေစပါတယ္။

ႏိုင္ငံတကာမွာ ျမန္မာျဖစ္လို႕ သိမ္ငယ္ရတယ္လို႔ တစ္ခါမွ မခံစားမိပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ျမန္မာနဲ႕ ပါတ္သတ္ၿပီး ရွက္စရာ အေၾကာင္းေတြေၾကာင့္ ရွက္မိပါတယ္ခင္ဗ်ာ။

So valuable expression! I noted and feel it clearly. :(

မိုးခါး said...

ဟုတ္တယ္ .. ညီမလည္း ရွက္တာပဲ .. ျမန္မာဆိုတာေၾကာင့္မဟုတ္ဘူး .. တခ်ိဳ႕ ျမန္မာေတြရဲ႕ လုပ္ရပ္ေတြေၾကာင့္ ..

Unknown said...

Hi ko July,

Ur conclusion is so short, it however, is very valuable...Right..we alwys feel shame of them...Disgusted...Junta...

Regds,