Saved 36 lives

ဒီေန႕ စကၤာပူမွာ ၁၂ ႀကိမ္ေျမာက္ ေသြးလွဴျဖစ္ခဲ့တယ္။ ငယ္သူငယ္ခ်င္းနဲ႕ အလုပ္တူၾကတဲ့ ျမန္မာျပည္က လူငယ္ေတြကိုလည္း ေသြးလွဴဖို႕အတြက္ တခါတည္း ေခၚသြားလိုက္တယ္။ ေသြးလွဴရွင္အသစ္ ေလးေယာက္ ေခၚလာတာ ႏွစ္ေယာက္ လွဴခြင့္ရခဲ့တယ္။ တစ္ေယာက္က ၾကြက္သားေတြႀကီးၿပီး ေသြးေၾကာေပ်ာက္ေနလုိ႕ မလွဴခဲ့ရဘူး။ ေနာက္တစ္ေယာက္က ေဟမိုဂလိုဗင္ အားနည္းလို႕ မလွဴရျပန္ဘူး။

ေသြးလွဴၿပီးေတာ့ ပင္နီဇူလား သြားၿပီး ေလယာဥ္လက္မွတ္ ဝယ္လုိက္တယ္။ အဲဒီလက္မွတ္က ျမန္မာျပည္ကို အလည္ျပန္တာ ျဖစ္ႏုိင္သလို အၿပီးျပန္တာလည္း ျဖစ္သြားႏိုင္တယ္။ လက္မွတ္ဝယ္ၿပီး အထြက္ ႏုေခ်ာႀကီး ရီႏိုမာန္နဲ႕ေတာင္ ေတြ႕ခဲ့ေသးတယ္။ မာမီကြမ္း(ခင္ဦးေမ) စီပံုးထဲက နာမည္ေက်ာ္ ဒန္႕သလြန္သီးမင္းသား မဟူရာေကာင္မို ညႊန္းတဲ့ ဖိနပ္ဆုိင္ေတြဘက္လည္း ေရာက္ခဲ့ျပန္တယ္။ သူညႊန္းတဲ့ ဆုိင္မွာ ဖိနပ္ပံုစံေတြက ေဂၚလြန္းအားႀကီးလို႕ မဝယ္ျဖစ္ခဲ့ဘူး။ အဲဒီဆုိင္ေဘးနားက ဆုိင္မွာပဲ ဝယ္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ အဲဒီဖိနပ္ကို အီတလီက လုပ္တယ္လို႕ ေရးထားတာပဲ။

စ ေရးလိုက္တာက ေသြးလွဴတဲ့ မွတ္တမ္းေလးပါ။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီေန႕က ျဖစ္ရပ္ေလးေတြပါ အမွတ္တရေလး ခ်ေရးမိသြားတယ္။ စိတ္ေတာ့မရိွပါနဲ႕။ ေမ်ာက္ႏွစ္မွာ မေမြးေပမယ့္ ေမ်ာက္စိတ္လုိပဲ ဟိုေရာက္ဒီေရာက္ပါပဲဗ်ာ။

Unlucky Week

ကံဆိုးမ သြားရာ မုိးလိုက္လုိ႕ ရြာသလား မွတ္ရေအာင္ ကံမေကာင္း အေၾကာင္းမလွ ျဖစ္ေနတာ ဒီတစ္ပတ္လံုး ဆက္တုိက္ဆိုသလိုပဲ။ ကံဆိုးထီး ျဖစ္ေနလို႕ပဲ ခံသာေလသလား ပိုၿပီးဆိုးသြားေလသလား ေဝခဲြရခက္လွတယ္။ အၾကည္ဓါတ္ေလး ပ်ယ္ေနေတာ့ စာေတာင္ မေရးျဖစ္ဘူး။ ပံုေတြပဲ လိမ့္တင္ေနမိတယ္။

ေရႊျပည္ႀကီးက ျပန္လာတဲ့ေန႕မွာပဲ လူႀကံဳမွာလိုက္တဲ့ အရက္ပုလင္း ေမ့က်န္ခဲ့တယ္။ ကားေနာက္ဖံုး ဖြင့္ၿပီး ပစၥည္းေတြ တင္တုန္းက ေလဆိပ္မွာ လာႀကိဳတဲ့ ညီမ၀မ္းကြဲက အရက္ပုလင္းကို လက္မွာ ကိုင္ထားတယ္။ ကားေပၚေရာက္ေတာ့ ကားေနာက္ခန္းခံုေအာက္မွာ ထားလိုက္တယ္။ အိမ္ေရာက္လို႕ ကားေပၚက ဆင္းတဲ့အခါ ပစၥည္းေတြ ခ်တဲ့အခါ အရက္ပုလင္းကို ေမ့သြားရွာတယ္။ ကားခကိုလည္း ေငြသားနဲ႕ ရွင္းတာဆိုေတာ့ ကားနံပါတ္လည္း မသိလိုက္ဘူး။ အဲဒီေတာ့ လူႀကံဳမွာလိုက္တဲ့ အရက္ပုလင္း အိမ္ မပါလာေတာ့ဘူးေပါ့။

အလုပ္စတက္တဲ့ ၂ ရက္ေျမာက္ေန႕ ညေနပိုင္းမွာ အလုပ္ကိစၥတစ္ခု အမွားအယြင္း ရိွခဲ့တဲ့အတြက္ ဂ်ီအမ္က ေခၚဆူတယ္။ မၿပီးေသးတဲ့ အလုပ္အခ်ိဳ႕ေတြပါ တစ္ႏြယ္ငင္ တစ္စင္ပါၿပီး ေပၚလာျပန္တယ္။ ကိုယ္မွားလို႕ ေခၚဆူခံရရင္ ေက်နပ္ေပမယ့္ ကိုယ္က အျမင္မေတာ္လြန္းလို႕ ဝင္ကူေပးခဲ့တဲ့ တျခားအလုပ္ရဲ႕အမွားအတြက္ ေခၚဆူခံရေတာ့ အလုပ္ေပၚမွာ ေစတနာပ်က္သြားတာ အမွန္ပါပဲ။ မၿပီးတဲ့ အလုပ္ေတြကလည္း ကိုယ္နဲ႕လည္း မဆုိင္ဘူး။ အဲဒီလို က်န္ေနတဲ့ အလုပ္ေတြကို အေစာႀကီးကတည္း အထက္လူႀကီးေတြကို တင္ျပခဲ့ၿပီးသား။ ဟိုလူမအား ဒီလူမအားနဲ႕ မလုပ္ျဖစ္ပဲ ပစ္ထားတာ ႏွစ္ေပါက္ေနၿပီ။ အဲဒီအလုပ္ေတြကို ေတာက္ေလွ်ာက္ အပင္ပန္းခံၿပီး လုပ္ေပးခဲ့တဲ့ ငထြား ၾကားကေန ခါးနာလိုက္ရတယ္။

တျခားအဖြဲ႕ေတြက လူ ၃ ေယာက္မွ ပေရာဂ်က္ ၁ ခု ကိုင္ထားရတာ။ ကိုယ္ေတြအဖြဲ႕က လူ ၃ ေယာက္နဲ႕ ပေရာဂ်က္ ၃၀ ကို တာဝန္ယူထားရတယ္။ အလုပ္နဲ႕ အခ်ိန္က မမွ်ေတာ့ဘူး။ အဲဒီေတာ့ ေန႕ေရာ ညပါ အလုပ္ လုပ္ေနရတယ္။ မၿပီးလည္း ပစ္ထားလုိက္ ေနာက္ေန႕ လုပ္လည္း ရတာပဲကြယ္ ဆုိေပမယ့္ အလုပ္ မၿပီးရင္ မေနတတ္တဲ့ ကိုယ့္ရဲ႕စိတ္ကိုပဲ အျပစ္တင္ရမယ္ ထင္တယ္။ အိပ္ေရးပ်က္တဲ့ ညက မ်ားလာၿပီ။ စိတ္နဲ႕ ကိုယ္နဲ႕ မကပ္ေတာ့ဘူး။ အရင္လိုလည္း မေပ်ာ္ေတာ့ဘူး။ စိတ္ထဲမွာ မရႊင္ဘူးျဖစ္ေနတယ္။ လခလည္း မတုိးဘူး။

ရံုးက အျပန္ ရထားစီးေတာ့ ရထားက လူမ်ားတယ္။ တစ္ဘူတာပဲ စီးရတာဆုိေတာ့ အခ်ိန္ေပး မေစာင့္ခ်င္ဘူး။ လူမ်ားလည္း ကပ္သတ္ၿပီး စီးလိုက္တယ္။ လူမ်ားေတာ့ ထြက္လာတဲ့လူ ကုန္ေအာင္ ေစာင့္ၿပီးမွ ေနာက္ဆံုးမွ ဝင္တယ္။ တျခားသူကို ဦးစားေပးတဲ့ အက်င့္ေၾကာင့္ အမ်ားအားျဖင့္ တစ္ေယာက္စာအတြက္ ေနရာ မက်န္ဘူး။ ဒီတြဲမွာ မရရင္ အျခားတြဲဘက္ကုိ လွမ္းၾကည္႕ၿပီး ေနရာလြတ္ရင္ ဝင္လိုက္တယ္။ အဲဒီေန႕က ေနရာလြတ္ကို တျခားတြဲမွာ ေတြ႕တာနဲ႕ အေျပးတပိုင္း သြားလုိက္တယ္။ တံခါးပိတ္မယ္ဆိုတဲ့ အသံကို နားထဲမွာ လံုးဝ မၾကားမိဘူး။ ကုိယ္လည္း အဝင္ တံခါးလည္း အပိတ္... မညွပ္ရံုေလး တမယ္ပဲ။ စလံုးမွာ ေနခဲ့တဲ့တေလွ်ာက္ တစ္ခါမွ အဲဒီလို မျဖစ္ခဲ့ဘူး။ ဒီတစ္ေခါက္က ပထမဆံုးအႀကိမ္ပဲ။ ရင္ထဲမွာ တလွပ္လွပ္ေပါ့။

ရထားတံခါးမွာ မညွပ္ခံရပဲ အိမ္ကို ဘူတာကေန လမ္းေလွ်ာက္ျပန္လာေတာ့ မိုးေလးက အံုေနတယ္။ ထီထိုးရင္ ေကာင္းမယ္ ဆုိၿပီး ထီဆိုင္ကို သြားၾကည္႕ေတာ့လည္း တန္းစီေနတဲ့ လူတန္းႀကီးက တေမွ်ာ္တေခၚႀကီး။ လုပ္စရာ အလုပ္လည္း ရိွေနေတာ့ အိမ္ကိုပဲ ခပ္သြက္သြက္ေလး ေလွ်ာက္လာခဲ့တယ္။ ပတ္ဝန္းက်င္ တစ္ခုလံုး အံုဆိုင္းမွဳံမွိုင္းေနသလို ေလကလည္း တျဖဴးျဖဴးေပါ့။ ေလတိုက္ေနေတာ့ ေခါင္းေပၚက ဆံပင္ေတြကလည္း ဖြဲလန္ႀကဲပဲ။ ေခါင္းေတာင္ ေအးတယ္။ ေခါင္းေအးေနတဲ့အခ်ိန္ ေခါင္းေပၚကို ပူကနဲ ေႏြးကနဲ ျဖစ္သြားတယ္။ ေလတိုက္လို႕ ဆံပင္ေတြကို လွမ္းဖိလိုက္တဲ့အခ်ိန္နဲ႕ တုိက္ဆုိင္သြားေတာ့ လက္မွာ ျပန္ကပ္ၿပီး ပါလာတာ သစ္ေစ့ေတြနဲ႕ ညိဳညစ္ညစ္ အရည္ေတြ။ ကံဆိုးခ်င္ေတာ့ လက္ဖဝါးမွာလည္း ငွက္ေခ်း၊ ေခါင္းေပၚမွာလည္း ငွက္ေခ်း၊ အိမ္ကိုလည္း မေရာက္ေသး။ ဒါနဲ႕ပဲ အိမ္ကို အျမန္ေလွ်ာက္ၿပီး ေရခ်ိဳးခန္းထဲ တန္းဝင္လုိက္ရတယ္။

အခုေတာ့ ကံဆိုးမွဳေတြက ေတာက္ေလွ်ာက္ပါပဲ။ ကံဆိုးၿပီးရင္ ကံေကာင္းမယ္လို႕ ေမွ်ာ္လင့္မိတာပဲေလ။

Visiting to HHHP

အလည္တေခါက္ ေရာက္ခဲ့တဲ့ သုခရိပ္ၿမံဳေဂဟာမွာ အမွတ္တရ ရိုက္ကူးခဲ့တဲ့ ဓါတ္ပံုေလးေတြပါ။ တကူးတက လိုက္ပို႕ေပးတဲ့ ႏွစ္ခ်ိဳ႕ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ထဲက မိုးလိွဳင္ညကို ေက်းဇူးတင္ရိွပါေၾကာင္း မွတ္တမ္းတင္ပါရေစ။

သုခရိပ္ၿမံဳေဂဟာ ၿခံဝင္းတံခါးေလးမွာ ေရးထားတာက HHHP တဲ့။


ဦးစီးဦးေဆာင္ျပဳေနတဲ့သူတစ္ဦးကေတာ့ စာေရးဆရာမ သန္းျမင့္ေအာင္။


အနီးကပ္ႀကီးၾကပ္ေနတဲ့ ေဂဟာမွဳးက ေဒၚေအးေအးျမင့္။


ကေလးေတြအတြက္ အိုဗာတင္းနဲ႕ မုန္႕ေတြပါ ဝယ္သြားခဲ့တယ္။


သုခရိပ္ၿမံဳက အစဥ္အၿမဲ တံခါးဖြင့္ႀကိဳဆိုလွ်က္...

ျမန္မာႏုိင္ငံက သေဘာတူလက္မွတ္ေရးထိုးထားတဲ့ ကေလးသူငယ္မ်ား အခြင့္အေရး ကုလသမဂၢညီလာခံ သေဘာတူစာခ်ဳပ္ကို သုခရိပ္ၿမံဳေဂဟာက တစ္ဖက္တစ္လမ္းကေန ကူညီပ့ံပိုး ျဖည္႕ဆည္းေပးေနတာကို ေဂဟာကေန အျပန္လမ္း ကားေပၚမွာ ျဖတ္ခနဲ ေတြးမိခဲ့လိုက္ေသးတယ္။

ကေလးသူငယ္မ်ားအခြင့္အေရး ကုလသမဂၢညီလာခံ သေဘာတူစာခ်ဳပ္
အပိုဒ္ ၆ အရ.. ကေလးတုိင္း အသက္ရွင္ ရပ္တည္ခြင့္ ရိွသည္။ အသက္ရွင္ ရပ္တည္ခြင့္ရိွေအာင္ ႏုိင္ငံအစိုးရမ်ား၊ မိဘမ်ား၊ အုပ္ထိန္းသူမ်ားက ေဆာင္ရြက္ေပးရမည္။
အပိုဒ္ ၂၀ အရ... မိသားစုရင္းျခာမ်ားက ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္မွဳ မေပးႏုိင္ေသာ ကေလးမ်ားအား ၄င္းတုိ႕၏ ဘာသာေရး၊ ယဥ္ေက်းမွဳႏွင့္ ဘာသာစကားကို ေလးစားမွဳရိွသည္႕ ပုဂၢိဳလ္မ်ားက ေကာင္းမြန္စြာ ျပဳစု ေစာင့္ေရွာက္ရပါမည္။
အပိုဒ္ ၂၄ အရ... ကေလးမ်ားအေနျဖင့္ အရည္အေသြး ျပည္႕ဝသည္႕ က်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္မွဳ ခံယူခြင့္ရိွၿပီး ေရေကာင္းေရသန္႕ႏွင့္ အာဟာရရိွေသာ အစားအစာမ်ား စားေသာက္ခြင့္ႏွင့္ သန္႕ရွင္းေသာ ပတ္ဝန္းက်င္တြင္ ေနထိုင္ခြင့္ ရိွပါသည္။

Walk with me

ေအးအတူပူအမွ် အတူတကြ
ျဖတ္သန္းရမယ့္ ဘဝခရီးလမ္းမွာ
တြဲလက္မ်ား ခိုင္ၿမဲေစခ်င္...

Happy CNY

က်ားေၾကာက္လို႕ ရွင္ႀကီးကိုး
ရွင္ႀကီး က်ားထက္ဆိုး မျဖစ္ခ်င္လို႕
ပိုေနၿမဲ က်ားေနၿမဲျဖစ္ေနတာ
အေတာ့္ကို ၾကာလွပါၿပီေလ
ဒီႏွစ္ကူး က်ားႏွစ္သစ္မွာေတာ့
က်ားက်ားလ်ားလ်ား ရိွႏိုင္ၾကပါေစ...

မွတ္ခ်က္။ က်ားက်ားယားယားကေန က်ားက်ားလ်ားလ်ား ဆိုၿပီး စာလံုးေပါင္း ျပန္ျပင္ထားပါတယ္။

13 Feb 2010

ဒီေန႕ဟာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေမြးေန႕ပါ။
သမိုင္းေသေအာင္ အလုပ္ခံရေပမယ့္
အၿမဲရွင္သန္ေနတဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရဲ႕ေမြးေန႕ကို
ေရအု္ိင္ထဲက ဖားသူငယ္လိုမ်ိဳး
ေခတ္မီဖြံ႕ၿဖိဳး တိုးတက္ေနတဲ့
ဖာႏိုင္ငံက ကၽြန္ေတာ္တစ္ေယာက္
ႏွေျမာတမ္းတ အမွတ္ရေနပါတယ္။

China Town @ SG - 2

ႏွစ္ကူးရက္မတုိင္ခင္ အလည္တေခါက္သြားခဲ့တဲ့ တရုတ္တန္းျမင္ကြင္းမ်ား...

China Town @ SG - 1

ႏွစ္ကူးမတုိင္ခင္ အလည္သြားခဲ့တဲ့ တရုတ္တန္း

May you know...

ခ်စ္သူသိေစ

ပန္းပြင့္ရိွမွ ရနံ႕ရတာမဟုတ္ဘူး
ဖူးသည္႕တစ္ငံု ထံုသည္႕တစ္ပြင့္
နမ္းခြင့္တစ္ရွိဳက္ ရခိုက္မွာ
ထာဝရ အၿမဲတည္
ႏွလံုးသားမွာ စြဲၿမဲစြာထံုရစ္
ဆြတ္ပ်ံ႕ေန ခ်စ္သူသိေစ...

ေတြ႕ခြင့္ရမွ မင္းမ်က္ႏွာလဝန္း
ၾကည္႕ခြင့္တစ္ခါ ျမင္ခြင့္တစ္လွည္႕
မင္းမရိွလည္း စြဲၿမဲစြာ
ဘယ္ေလာက္ေဝးေန
ေမာ့ၾကည္႕ရင္ မိုးေကာင္ကင္လုိရိွ
ေတြ႕လို႕ေန ခ်စ္သူသိေစ...

ဘယ္ေလာက္ေဝးေဝး ဘယ္မွာျဖစ္ျဖစ္
တြဲေႏွာင္ရစ္ငင္ အိပ္မက္မွာအစဥ္ၿမဲရိွ
ေနရာခ်င္းလြဲလြဲ ေဒသခ်င္းကြဲကြဲ
ျမင္ေယာင္စိတ္အစဥ္ အိပ္မက္မွာရိွ...

ဖြင့္ဟေျပာမွ ၾကားတတ္တာမဟုတ္ဘူး
စီးဆင္းတဲ့စိမ့္စမ္းေရ ေက်းငွက္တို႕တီးတိုးသံ
ခ်ိဳစြာၾကားရင္ မင္းစကားသံစြဲၿမဲစြာက်န္ရစ္
ၾကားလုိ႕ေန ခ်စ္သူသိေစ...

ေတးဆိုက ကိုတိုးႀကီးလို႕ ေခၚၾကတဲ့ ခင္ေမာင္တိုးပါ။ ေတးေရးဆရာက ႏိုင္မင္းပါ။ သူက ေမာင္စိန္ဝင္း (ပုတီးကုန္း)ရဲ႕ ကဗ်ာေတြကို သီခ်င္းအျဖစ္ ျပန္လည္ေမြးဖြားခဲ့တာပါ။ သီခ်င္းေခါင္းစဥ္က ခ်စ္သူသိေစ... တဲ့။ ကဗ်ာကေန တဆင့္ ေပါက္ဖြားလာတဲ့ သီခ်င္းပဲ ျဖစ္လို႕လား မသိဘူး... စာသားေတြက သိမ္ေမြ႕ႏူးညံ႕ပါတယ္။ ႏူးညံ႕တာမွ အေတာ္ေလးကို ႏူးညံ႕လြန္းတာပါ။ အဲဒီသီခ်င္းစာသားေတြက ရင္ထဲက အခုလတ္တေလာ ခံစားခ်က္ေတြနဲ႕ ထပ္တူညီေနတယ္။ စကားလံုးေတြနဲ႕ ဖြင့္ဟေျပာရင္ေတာင္ အဲဒီေလာက္ထိ ေကာင္းေအာင္ ေျပာႏိုင္မယ္လို႕ မထင္ဘူး။ အဲဒီေတာ့ ဒီသီခ်င္းေလးထဲက စာသားေတြနဲ႕ပဲ ရင္ထဲက ခံစားခ်က္ေတြကို ကိုယ္စားျပဳလုိက္ပါမယ္။

အဲဒီသီခ်င္းကို နားေထာင္ျဖစ္တာ ၾကာပါၿပီ။ ဒါေပမယ့္ အခုတေလာမွ စာသားေတြကို ပိုၿပီး ထိရွခံစားမိတယ္။ လမ္းတေလွ်ာက္က ပန္းပြင့္ေလးေတြကို မၾကည္႕ပဲ ျမင္မိရင္လည္း သတိရတယ္။ လဝန္းႀကီးကို အမွတ္မထင္ ေမာ့ၾကည္႕မိရင္လည္း လြမ္းမိတယ္။ ဆက္ရက္ေတြ ခုန္ဆြခုန္ဆြနဲ႕ ပိက်ိပိက်ိ အသံေပးေနတာေတြကိုလည္း အရင္ကလိုမ်ိဳး မ်က္စိမေနာက္ပဲ ခ်စ္မိေနတယ္။ အလုပ္ေတြပိၿပီး အိပ္ေရးပ်က္ေပမယ့္ အိပ္မက္ေတြလည္း လွေနျပန္တယ္။ ဘယ္လိုပင္ ေနရာေဒသေတြ ေဝးကြာေနပါေစ... အခ်ိန္ေတြ ကြဲလြဲေနပါေစ... ရင္ထဲမွာေတာ့ ႏွလံုးသားခ်င္း နီးေနတယ္လို႕ ခံစားေနရတယ္။ တကယ္ပါ... ဒါေတြကို ခ်စ္သူ သိရင္ ေက်နပ္ပါၿပီေလ။

ဒါမ်ိဳးဆန္ဆန္ အဂၤလိပ္လို ေရးထားတာေလးတစ္ခု ေတြ႕မိလို႕ အမွတ္တရ သိမ္းထားလုိက္ပါအံုးမယ္။
Love is missing someone whenever you're apart,
but somehow feeling warm inside because you're close in heart.
~Kay Knudsen


Update: မသက္ေ၀ ေျပာသလိုမ်ိဳး ခ်စ္သူသိေစပဲ ျဖစ္မယ္လို႕ ယူဆမိတဲ့အတြက္ ျပင္ဆင္လုိက္ပါတယ္။