ဟိုတေလာက အသိတေယာက္က အကူအညီေတာင္းပါတယ္။ စကၤာပူကို အလုပ္ လာရွာဖို႕အတြက္ Show Money ျပခ်င္လို႕ စကၤာပူေငြ ေရာင္းေပးပါတဲ့။ အစိမ္းေတြ ျပရင္လည္း ရပါတယ္လို႕ ေျပာျပေပမယ့္ စလံုးေငြပဲ လိုခ်င္တယ္တဲ့။ ကူညီႏိုင္ရင္ ကူညီေပးပါဆိုလို႕ အဲဒီေန႕က ေပါက္ေစ်းအတုိင္း တြက္ခ်က္ သေဘာတူၿပီး လႊဲေပးမယ္လို႕ ေျပာလိုက္တယ္။ အိမ္ကို ေငြလႊဲဖို႕ မလိုတဲ့အခ်ိန္ ျဖစ္ေပမယ့္လည္း ကူညီေပးလိုက္တယ္။
ေငြကို ဘယ္လို လႊဲေပးရမလဲ ဆုိေတာ့ သူ႕အသိတေယာက္က စကၤာပူကို ေခတၱခဏ အလည္ေရာက္ေနတယ္။ အဲဒီတေယာက္ဆီ စလံုးေငြကို သြားပို႕ေပးရင္ ရၿပီတဲ့။ အဲဒါဆို စကၤာပူဘက္အျခမ္း ကိစၥက ရွင္းတယ္။ ေငြလက္ခံမယ့္သူရဲ႕ ဖုန္းနံပါတ္ကို ယူထားၿပီး ဆက္သြယ္လိုက္ရံုပဲ။ ၿပီးရင္ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဘက္ အဆင္ေျပမယ့္ အခ်ိန္မွာ ေငြလႊဲေပးၾကတာေပါ့။ ရန္ကုန္ဘက္အျခမ္းက ဘယ္လို ေငြလက္ခံယူရမလဲ။ သြားပို႕မွာလား လာယူရမွာလား။ ရန္ကုန္ဘက္မွာ အိမ္အေရာက္ ကိုယ္တုိင္ သြားပို႕ေပးမယ္ဆိုေတာ့ သြားရလာရ လြယ္ကူတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္အဖြားအိမ္ကိုပဲ သြားပို႕ေပးဖို႕ ေျပာလိုက္တယ္။ အဲဒီအထိေတာ့ အားလံုး အဆင္ေျပ အိုေခေနတာေပါ့။
အဆင္မေျပတာေတြက ေနာက္မွ သိလိုက္ရတယ္။ ေငြသြားပို႕တဲ့ေန႕မွာ စာခ်ဳပ္လုပ္သြားၿပီး ေငြလက္ခံ ရယူတဲ့ အိမ္က အဖြားကို လက္မွတ္ထိုးခိုင္းသလို ဦးေလးကိုလည္း အသိသက္ေသေနရာမွာ လက္မွတ္ထိုးခိုင္းတယ္။ အဲဒီအထိကေတာ့ အိမ္က လူႀကီးေတြက အိုေခပါတယ္။ ေငြေရးေၾကးေရးကိစၥမွာ စာခ်ဳပ္ေတြနဲ႕ လုပ္တာကို အတုိင္းအတာ တခုအေနနဲ႕ လက္ခံပါတယ္။ လိုအပ္သလို လက္မွတ္ ထိုးေပးတယ္။ ျပႆနာက စာခ်ဳပ္ကို ယူသြားၿပီး ျပန္သြားၿပီးကာမွ ေနာက္ျပန္လွည္႕လာၿပီး အဖြားကို သက္ေသအေနနဲ႕ ဓါတ္ပံုရိုက္ယူသြားတယ္။ အိမ္က လူႀကီးေတြက အဲဒီကိစၥကို အစာမေၾကျဖစ္ၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ဘက္ကို ဖုန္းဆက္ဗံုးႀကဲပါေလေရာ။
အခုကိစၥမွာ... ဘဝတခု အသစ္စဖို႕ ရိွသမွ်ကို စုေဆာင္းၿပီး ပ်ံသန္းဖို႕ အရွိန္ယူဆဲကာလမွာ အလိမ္အညာ မုသားအိမ္ထဲ ေယာင္မွားဝင္မိမွာ စိုးရိမ္မိလို႕... မိုးၿပိဳခဲ့သည္ ရိွေသာ္ဆိုၿပီး ေျခႏွစ္ေခ်ာင္း မိုးေပၚေထာင္ အိပ္တဲ့ တစ္တီတူးငွက္လိုမ်ိဳး... သံသယကို အေျခခံၿပီး မရည္ရြယ္ပဲ လုပ္သြားတဲ့ အမွားေလးက တဘက္လူရဲ႕ ေစတနာကို ေဝဒနာ ျဖစ္ေစခဲ့တယ္။ ကူညီတတ္တယ္၊ ရက္ေရာတယ္ ဆိုတဲ့ ျမန္မာ့လူေနမွဳဘဝမွာ ေျခႏွစ္ေခ်ာင္း မကယ္ေကာင္းဘူး ဆိုတဲ့စကားက အလကားေပၚလာခဲ့ပံု မေပၚပါဘူး။ အကူအညီလိုေနတဲ့ သူကို ကူညီရတာ မဂၤလာတပါးပါပဲ။ မလိုတဲ့ေနရာမွာ သြားၿပီး ကူေနရတာထက္ တကယ္လိုေနတဲ့သူကို ကူရတာ ပိုေကာင္းတာေပါ့။ ဒါေပ့မယ္ ေျခႏွစ္ေခ်ာင္း မကယ္ေကာင္းဘူးဆိုတဲ့ အဲဒီစကားက ဘယ္ကေန ဘယ္လိုမ်ိဳး ေပၚလာရတာလဲ။
ကၽြန္ေတာ့္ဘက္မွာ အဆင္မေျပတာ အေသးအမႊားေလးေတြလည္း ရိွပါတယ္။ ပံုမွန္မွာဆို ျမန္မာျပည္ကို ေငြလႊဲခ်င္ရင္ ပင္နီဇူလားက လႊဲေနၾကေအးဂ်င့္ကို လႊဲေပးလိုက္ရင္ အဆင္ေျပၿပီ။ ကိုယ္မအားလို႕ ကိုယ္တုိင္ မသြားျဖစ္ရင္လည္း ဘဏ္ကေန ေငြလႊဲေပးလိုက္ရင္ အဆင္ေျပတာပဲ။ အခုဟာက်ေတာ့ တမ်ိဳးပါ။ သူ႕ဘက္ ကိုယ့္ဘက္ အားတဲ့အခ်ိန္ကို ညိွယူရတယ္။ ၿပီးေတာ့ ေငြလက္ခံမယ့္သူ တည္းေနတဲ့ ေနရာကို ကုိယ္တုိင္ အေရာက္ သြားေပးရတယ္။ ဘဏ္ကေန လႊဲေပးလို႕ရတာမ်ိဳး မဟုတ္ဘူး။ အလုပ္ေတြ မအားတဲ့ ၾကားကေန ရံုးဆင္းခ်ိန္မွာ အေျပးတပိုင္း ၿမိဳ႕ထဲသြားရတယ္။ ဖုန္းေတြ ဆက္ရတယ္။ ဆိုလိုခ်င္တာက ေအးဂ်င့္ကေန လႊဲတာေလာက္ မလြယ္ပါဘူး။ အခ်ိန္ကုန္ လူပန္း စိတ္ရွဳပ္ရပါတယ္။
အျပန္အလွန္ ယံုၾကည္မွဳဆိုတာ ရင္းႏွီးခင္မင္ပါတဲ့ လူရင္းေတြၾကားမွာေတာင္ ရိွခဲပါတယ္။ ယံုရပါတယ္ ဆိုတဲ့ လူေတြေတာင္ ယံုၾကည္မွဳကို အလြဲသံုးစား လုပ္တတ္ေသးတာပဲ။ ဒီလိုနဲ႕ပဲ ဖိုးတြမ္တီးဆိုတဲ့ အမွဳေတြက ေပါမ်ားလြန္းေနတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အကၽြမ္းတဝင္ မရိွေသးတဲ့ လူအဖို႕ဆိုရင္ အျပန္အလွန္ ယံုၾကည္မွဳ ရိွဖို႕ဆိုတာ ပိုလို႕ေတာင္ ခက္လွပါတယ္။ ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းေတာင္ မယံုရဲတဲ့ ေခတ္ကို ေရာက္ေနၿပီေလ။
အဲဒါေၾကာင့္ ေျခႏွစ္ေခ်ာင္းကို အေပၚေထာင္ထားတဲ့ တစ္တီတူးလို လူမ်ိဳးရဲ႕ သေဘာသဘာဝကို ကၽြန္ေတာ္ နားလည္ဆင္ျခင္မိတဲ့အေလွ်ာက္ အခုကိစၥမွာ အိမ္က ေျပာသမွ် ဆူသမွ်ကို ေခါင္းငံု႕ခံၿပီး ေရငံုႏွဳတ္ပိတ္ တိတ္တိတ္ေလးပဲ ေနလိုက္ပါတယ္။ ေစတနာကို ေဝဒနာ ျဖစ္ေအာင္ မလုပ္မိေစလိုတဲ့ ဆႏၵေလးပဲ ရင္ထဲမွာ ရိွေနခဲ့လို႕ ဆင္ျခင္ႏိုင္ေအာင္ ေရးမွတ္ထားလိုက္ပါတယ္။
ေငြကို ဘယ္လို လႊဲေပးရမလဲ ဆုိေတာ့ သူ႕အသိတေယာက္က စကၤာပူကို ေခတၱခဏ အလည္ေရာက္ေနတယ္။ အဲဒီတေယာက္ဆီ စလံုးေငြကို သြားပို႕ေပးရင္ ရၿပီတဲ့။ အဲဒါဆို စကၤာပူဘက္အျခမ္း ကိစၥက ရွင္းတယ္။ ေငြလက္ခံမယ့္သူရဲ႕ ဖုန္းနံပါတ္ကို ယူထားၿပီး ဆက္သြယ္လိုက္ရံုပဲ။ ၿပီးရင္ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဘက္ အဆင္ေျပမယ့္ အခ်ိန္မွာ ေငြလႊဲေပးၾကတာေပါ့။ ရန္ကုန္ဘက္အျခမ္းက ဘယ္လို ေငြလက္ခံယူရမလဲ။ သြားပို႕မွာလား လာယူရမွာလား။ ရန္ကုန္ဘက္မွာ အိမ္အေရာက္ ကိုယ္တုိင္ သြားပို႕ေပးမယ္ဆိုေတာ့ သြားရလာရ လြယ္ကူတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္အဖြားအိမ္ကိုပဲ သြားပို႕ေပးဖို႕ ေျပာလိုက္တယ္။ အဲဒီအထိေတာ့ အားလံုး အဆင္ေျပ အိုေခေနတာေပါ့။
အဆင္မေျပတာေတြက ေနာက္မွ သိလိုက္ရတယ္။ ေငြသြားပို႕တဲ့ေန႕မွာ စာခ်ဳပ္လုပ္သြားၿပီး ေငြလက္ခံ ရယူတဲ့ အိမ္က အဖြားကို လက္မွတ္ထိုးခိုင္းသလို ဦးေလးကိုလည္း အသိသက္ေသေနရာမွာ လက္မွတ္ထိုးခိုင္းတယ္။ အဲဒီအထိကေတာ့ အိမ္က လူႀကီးေတြက အိုေခပါတယ္။ ေငြေရးေၾကးေရးကိစၥမွာ စာခ်ဳပ္ေတြနဲ႕ လုပ္တာကို အတုိင္းအတာ တခုအေနနဲ႕ လက္ခံပါတယ္။ လိုအပ္သလို လက္မွတ္ ထိုးေပးတယ္။ ျပႆနာက စာခ်ဳပ္ကို ယူသြားၿပီး ျပန္သြားၿပီးကာမွ ေနာက္ျပန္လွည္႕လာၿပီး အဖြားကို သက္ေသအေနနဲ႕ ဓါတ္ပံုရိုက္ယူသြားတယ္။ အိမ္က လူႀကီးေတြက အဲဒီကိစၥကို အစာမေၾကျဖစ္ၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ဘက္ကို ဖုန္းဆက္ဗံုးႀကဲပါေလေရာ။
အခုကိစၥမွာ... ဘဝတခု အသစ္စဖို႕ ရိွသမွ်ကို စုေဆာင္းၿပီး ပ်ံသန္းဖို႕ အရွိန္ယူဆဲကာလမွာ အလိမ္အညာ မုသားအိမ္ထဲ ေယာင္မွားဝင္မိမွာ စိုးရိမ္မိလို႕... မိုးၿပိဳခဲ့သည္ ရိွေသာ္ဆိုၿပီး ေျခႏွစ္ေခ်ာင္း မိုးေပၚေထာင္ အိပ္တဲ့ တစ္တီတူးငွက္လိုမ်ိဳး... သံသယကို အေျခခံၿပီး မရည္ရြယ္ပဲ လုပ္သြားတဲ့ အမွားေလးက တဘက္လူရဲ႕ ေစတနာကို ေဝဒနာ ျဖစ္ေစခဲ့တယ္။ ကူညီတတ္တယ္၊ ရက္ေရာတယ္ ဆိုတဲ့ ျမန္မာ့လူေနမွဳဘဝမွာ ေျခႏွစ္ေခ်ာင္း မကယ္ေကာင္းဘူး ဆိုတဲ့စကားက အလကားေပၚလာခဲ့ပံု မေပၚပါဘူး။ အကူအညီလိုေနတဲ့ သူကို ကူညီရတာ မဂၤလာတပါးပါပဲ။ မလိုတဲ့ေနရာမွာ သြားၿပီး ကူေနရတာထက္ တကယ္လိုေနတဲ့သူကို ကူရတာ ပိုေကာင္းတာေပါ့။ ဒါေပ့မယ္ ေျခႏွစ္ေခ်ာင္း မကယ္ေကာင္းဘူးဆိုတဲ့ အဲဒီစကားက ဘယ္ကေန ဘယ္လိုမ်ိဳး ေပၚလာရတာလဲ။
ကၽြန္ေတာ့္ဘက္မွာ အဆင္မေျပတာ အေသးအမႊားေလးေတြလည္း ရိွပါတယ္။ ပံုမွန္မွာဆို ျမန္မာျပည္ကို ေငြလႊဲခ်င္ရင္ ပင္နီဇူလားက လႊဲေနၾကေအးဂ်င့္ကို လႊဲေပးလိုက္ရင္ အဆင္ေျပၿပီ။ ကိုယ္မအားလို႕ ကိုယ္တုိင္ မသြားျဖစ္ရင္လည္း ဘဏ္ကေန ေငြလႊဲေပးလိုက္ရင္ အဆင္ေျပတာပဲ။ အခုဟာက်ေတာ့ တမ်ိဳးပါ။ သူ႕ဘက္ ကိုယ့္ဘက္ အားတဲ့အခ်ိန္ကို ညိွယူရတယ္။ ၿပီးေတာ့ ေငြလက္ခံမယ့္သူ တည္းေနတဲ့ ေနရာကို ကုိယ္တုိင္ အေရာက္ သြားေပးရတယ္။ ဘဏ္ကေန လႊဲေပးလို႕ရတာမ်ိဳး မဟုတ္ဘူး။ အလုပ္ေတြ မအားတဲ့ ၾကားကေန ရံုးဆင္းခ်ိန္မွာ အေျပးတပိုင္း ၿမိဳ႕ထဲသြားရတယ္။ ဖုန္းေတြ ဆက္ရတယ္။ ဆိုလိုခ်င္တာက ေအးဂ်င့္ကေန လႊဲတာေလာက္ မလြယ္ပါဘူး။ အခ်ိန္ကုန္ လူပန္း စိတ္ရွဳပ္ရပါတယ္။
အျပန္အလွန္ ယံုၾကည္မွဳဆိုတာ ရင္းႏွီးခင္မင္ပါတဲ့ လူရင္းေတြၾကားမွာေတာင္ ရိွခဲပါတယ္။ ယံုရပါတယ္ ဆိုတဲ့ လူေတြေတာင္ ယံုၾကည္မွဳကို အလြဲသံုးစား လုပ္တတ္ေသးတာပဲ။ ဒီလိုနဲ႕ပဲ ဖိုးတြမ္တီးဆိုတဲ့ အမွဳေတြက ေပါမ်ားလြန္းေနတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အကၽြမ္းတဝင္ မရိွေသးတဲ့ လူအဖို႕ဆိုရင္ အျပန္အလွန္ ယံုၾကည္မွဳ ရိွဖို႕ဆိုတာ ပိုလို႕ေတာင္ ခက္လွပါတယ္။ ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းေတာင္ မယံုရဲတဲ့ ေခတ္ကို ေရာက္ေနၿပီေလ။
အဲဒါေၾကာင့္ ေျခႏွစ္ေခ်ာင္းကို အေပၚေထာင္ထားတဲ့ တစ္တီတူးလို လူမ်ိဳးရဲ႕ သေဘာသဘာဝကို ကၽြန္ေတာ္ နားလည္ဆင္ျခင္မိတဲ့အေလွ်ာက္ အခုကိစၥမွာ အိမ္က ေျပာသမွ် ဆူသမွ်ကို ေခါင္းငံု႕ခံၿပီး ေရငံုႏွဳတ္ပိတ္ တိတ္တိတ္ေလးပဲ ေနလိုက္ပါတယ္။ ေစတနာကို ေဝဒနာ ျဖစ္ေအာင္ မလုပ္မိေစလိုတဲ့ ဆႏၵေလးပဲ ရင္ထဲမွာ ရိွေနခဲ့လို႕ ဆင္ျခင္ႏိုင္ေအာင္ ေရးမွတ္ထားလိုက္ပါတယ္။
