သူတည္းတေယာက္၊ ေကာင္းဖို႔ေရာက္မူ
သူတေယာက္မွာ၊ ပ်က္လင့္ကာသာ
ဓမၼတာတည္း။
ေရႊအိမ္နန္းႏွင့္၊ ၾကငွန္းလဲစံ
မတ္ေပါင္းရံလ်က္၊ ေပ်ာ္စံရိပ္ၿငိမ္
စည္းစိမ္မကြာ၊ မင္းခ်မ္းသာကား
သမုဒၵရာ၊ ေရမ်က္ႏွာထက္
ခဏတက္သည့္၊ ေရပြက္ပမာ
တသက္လ်ာတည္း။
ၾကင္နာသနား၊ ငါ့အားမသတ္
ယခုလႊတ္လည္း၊ မလြတ္ၾကမၼာ
လူတကာတို႔၊ ခႏၶာခိုင္က်ည္
အတည္မၿမဲ၊ ေဖာက္လြဲတတ္သည္
မခၽြတ္စသာ၊ သတၱ၀ါတည္း။
ရွိခိုးေကာ္ေရာ္၊ ပူေဇာ္အကၽြန္
ပန္ခဲ့တံု၏၊ ခိုက္ႀကံဳ၀ိပါက္
သံသာစက္၌၊ ၾကိဳက္လတ္တြန္မူ
တံု႔မယူလို၊ ၾကည္ညိဳစိတ္သန္
သခင္မြန္ကို၊ ခ်န္ဘိစင္စစ္
အျပစ္မဲ့ေရး၊ ခြင့္လွ်င္ေပးသည္
ေသြးသည္ အနိစၥာ၊ ငါ့ခႏၶာတည္း ... ။
အဲဒီကဗ်ာကို ပုဂံေခတ္ နရပတိစည္သူမင္း လက္ထက္တုန္းက အနႏၲသူရိယ အမတ္ႀကီး ေရးသားခဲ့တယ္လို႔ သိထားရပါတယ္။ ကဗ်ာက မွန္နန္းရာဇ၀င္ႀကီး ပထမတြဲမွာ ပါပါတယ္။
နရပတိစည္သူမင္းက ျမန္မာသကၠရာဇ္ ၅၃၆ ခုႏွစ္မွာ သူ႔ေနာင္ေတာ္ ဘုရင္မင္းယဥ္နရသိခၤကို လုပ္ႀကံၿပီး နန္းတက္တယ္။ မင္းယဥ္နရသိခၤက နရပတိစည္သူရဲ႕ မိဖုရား ေ၀ဠဳ၀တီကို အတင္းအဓမၼ သိမ္းယူခဲ့ဖူးတယ္။ နရပတိ နန္းတက္ေတာ့ သူ႔ေနာင္ေတာ္နဲ႔ ပတ္သက္တဲ့သူေတြထဲက မေက်နပ္တဲ့သူေတြကို ကြပ္မ်က္တယ္။ အနႏၲသူရိယအမတ္ႀကီးက မင္းယဥ္နရသိခၤရဲ႕ အထိန္းေတာ္သားပါ။ သူ႔ကိုလည္း ဘုရင္က အမ်က္ေတာ္ရွလို႔ ကြပ္မ်က္ဖို႔ အမိန္႔ေပးလိုက္တယ္။
လူသတ္ကုန္းမွာ မကြပ္မ်က္ခင္ အမတ္ႀကီးက သူတည္းတေယာက္... အစခ်ီတဲ့ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ ေရးခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီကဗ်ာေရးၿပီးေတာ့ အမတ္ႀကီး ကြပ္မ်က္ခံရပါတယ္။ ကြပ္မ်က္ခံၿပီးမွ ဘုရင္ကို ကဗ်ာဆက္သေလေတာ့ ဘုရင္က ဖတ္ၿပီးတဲ့ေနာက္ အမ်က္ေျပသြားလို႔ မသတ္ဖို႔တားပါတယ္။ ဒါေပမယ္ မမီေတာ့ဘူး။ အမတ္ႀကီးကို သတ္ၿပီးေနၿပီေလ။ ဒါေၾကာင့္ မ်က္ေျဖလကၤာလို႔လည္း ေခၚပါတယ္။
အဲဒီ မ်က္ေျဖလကၤာထဲမွာ သူတည္းတေယာက္၊ ေကာင္းဖို႕ေရာက္မူ... သူတေယာက္မွာ၊ ပ်က္လင့္ကာသာ ဓမၼတာတည္း... ဆိုတဲ့ စာသား... ခဏတက္သည့္ ေရပြက္ပမာ ဆိုတဲ့ စာသား... တံု႕မယူလို ဆိုတဲ့ စာသား အဲဒီသံုးခုကို ႏွစ္ၿခိဳက္မိပါတယ္။ တံု႕မယူလို ဆိုတာေလးက ေျပာရတာ အလြန္လြယ္ပါတယ္။ လုပ္ဖို႕ကေတာ့ အေတာ္ခက္ပါတယ္။ ေသခါနီးအခ်ိန္မွာေတာင္ တုံ႕မယူလိုတဲ့ အမတ္ႀကီးကို ေလးစားမိတာ အမွန္ပါပဲ။ သူ႕လို လုပ္ႏုိင္ဖို႕ဆုိတာ မလြယ္ေသးပါဘူး။
ကဗ်ာအျပည္႕အစံုနဲ႕ ေနာက္ခံသမုိင္းေၾကာင္းကို ေျပာျပေပးတဲ့ အစ္မေမဓာ၀ီကို အထူးေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း တပါတည္း ေျပာလိုပါတယ္ ခင္ဗ်ာ။
နရပတိစည္သူမင္းက ျမန္မာသကၠရာဇ္ ၅၃၆ ခုႏွစ္မွာ သူ႔ေနာင္ေတာ္ ဘုရင္မင္းယဥ္နရသိခၤကို လုပ္ႀကံၿပီး နန္းတက္တယ္။ မင္းယဥ္နရသိခၤက နရပတိစည္သူရဲ႕ မိဖုရား ေ၀ဠဳ၀တီကို အတင္းအဓမၼ သိမ္းယူခဲ့ဖူးတယ္။ နရပတိ နန္းတက္ေတာ့ သူ႔ေနာင္ေတာ္နဲ႔ ပတ္သက္တဲ့သူေတြထဲက မေက်နပ္တဲ့သူေတြကို ကြပ္မ်က္တယ္။ အနႏၲသူရိယအမတ္ႀကီးက မင္းယဥ္နရသိခၤရဲ႕ အထိန္းေတာ္သားပါ။ သူ႔ကိုလည္း ဘုရင္က အမ်က္ေတာ္ရွလို႔ ကြပ္မ်က္ဖို႔ အမိန္႔ေပးလိုက္တယ္။
လူသတ္ကုန္းမွာ မကြပ္မ်က္ခင္ အမတ္ႀကီးက သူတည္းတေယာက္... အစခ်ီတဲ့ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ ေရးခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီကဗ်ာေရးၿပီးေတာ့ အမတ္ႀကီး ကြပ္မ်က္ခံရပါတယ္။ ကြပ္မ်က္ခံၿပီးမွ ဘုရင္ကို ကဗ်ာဆက္သေလေတာ့ ဘုရင္က ဖတ္ၿပီးတဲ့ေနာက္ အမ်က္ေျပသြားလို႔ မသတ္ဖို႔တားပါတယ္။ ဒါေပမယ္ မမီေတာ့ဘူး။ အမတ္ႀကီးကို သတ္ၿပီးေနၿပီေလ။ ဒါေၾကာင့္ မ်က္ေျဖလကၤာလို႔လည္း ေခၚပါတယ္။
အဲဒီ မ်က္ေျဖလကၤာထဲမွာ သူတည္းတေယာက္၊ ေကာင္းဖို႕ေရာက္မူ... သူတေယာက္မွာ၊ ပ်က္လင့္ကာသာ ဓမၼတာတည္း... ဆိုတဲ့ စာသား... ခဏတက္သည့္ ေရပြက္ပမာ ဆိုတဲ့ စာသား... တံု႕မယူလို ဆိုတဲ့ စာသား အဲဒီသံုးခုကို ႏွစ္ၿခိဳက္မိပါတယ္။ တံု႕မယူလို ဆိုတာေလးက ေျပာရတာ အလြန္လြယ္ပါတယ္။ လုပ္ဖို႕ကေတာ့ အေတာ္ခက္ပါတယ္။ ေသခါနီးအခ်ိန္မွာေတာင္ တုံ႕မယူလိုတဲ့ အမတ္ႀကီးကို ေလးစားမိတာ အမွန္ပါပဲ။ သူ႕လို လုပ္ႏုိင္ဖို႕ဆုိတာ မလြယ္ေသးပါဘူး။
ကဗ်ာအျပည္႕အစံုနဲ႕ ေနာက္ခံသမုိင္းေၾကာင္းကို ေျပာျပေပးတဲ့ အစ္မေမဓာ၀ီကို အထူးေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း တပါတည္း ေျပာလိုပါတယ္ ခင္ဗ်ာ။
21 comments:
ကိုယ္လဲ တံု႔မယူလို
ဘာျဖစ္လုိ႔လဲ ဆုိေတာ့ တံု႔လွည့္ယူေနရင္ မၿပီးႏိုင္ေတာ့လို႔။
ေသာက္ျမင္ကပ္ရင္ တခြန္းပဲ ထိေအာင္ေျပာၿပီး ေနာက္ထပ္ လွည့္ကို မၾကည့္ေတာ့ဘူး။ ၿပီးေရာ။
ဓာတ္ပံုၾကည့္ျပီး ေတာ္ေတာ္ခံစားလိုက္ရတယ္။ စိတ္မေကာင္းဘူး။
ကဗ်ာကုိ သူငယ္ခ်င္း ေရးတယ္ ထင္လုိ႔ အထင္အရမ္းၾကီးေနတာ.. စာလုံးေတြ နဲနဲေလးနက္လုိ႔ နွစ္ေခါက္ျပန္ဖတ္လုိက္ရတယ္ အဟတ္
ေရွးေခတ္ကေတာ့ ဒီလိုပါပဲ၊ နန္းလုလုိက္ သူမ်ားမယား မိဖုရားေကာက္လုိက္.. ထုံးစံလုိပဲ ထင္တယ္
အရႈံးေပးရင္ နွလုံးေအးတယ္တဲ့၊ တရားေပါက္သြားလုိ႔ ဝမ္းသာပါ၏
ဒါ့ပုံက ဘယ္က သြားရုိက္လာတာလဲ? ေတာ္တီးတီးေတာ္
ဓာတ္ပံုၾကိဳက္တယ္ဗ်ာ
အဲဒီလကၤာကို ငယ္ငယ္ကတည္းက ၾကိဳက္ခဲ့တယ္...
အမတ္ၾကီးကိုလည္း ေလးစားခဲ့တယ္...
ဒါေၾကာင့္လည္း "ဘဝတပါး" ဝတၳဳကို ဒီကဗ်ာနဲ႕ စခဲ့တာေပါ့...
းဝ)
ဒီကဗ်ာေလးဟာ ဘ၀အတြက္ အင္မတန္မွ တန္ဖိုးရွိတဲ့ ကဗ်ာေလးပါပဲ .. တံု႔မယူ ဆိုတာေတာ့ လက္ရွိကာလနဲ႔ အျဖစ္အပ်က္အေပၚမူတည္ၿပီး ဒီဘက္ေခတ္မွာ အေျပာင္းအလဲေလးေတြ ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္...
ပညာရွိ အမတ္ဆိုေတာ့ ဟုတ္ေပမေပါ့ ကိုဇူလိုင္ရယ္
မအယ္ကေတာ့ သာမန္လူဆိုေတာ့ အရာရာကိုေတာ့ ဓမၼတာပါပဲလို ့လက္မခံနိုင္ပါဘူး။
ဒီဓါတ္ပံံုက ဘယ္လိုရုိက္လာတာလည္း။
ငယ္ငယ္တုန္းက အရမ္းႀကိဳက္လို့ မွတ္ခဲ့ဖူးတဲ့ လကၤာေလးပဲ။ အဲဒီအမွတ္ႀကီးကိုလဲ ေလးစားခဲ့တယ္။
အဲဒီ တံု ့မယူလိုဆိုတဲ့စာသားေလး အကိုေျပာသလိုပဲ ေျပာရတာလြယ္သေလာက္ လုပ္ဖုိ့က အင္မတန္ ခက္တာေေနာ္။ တန္ဖိုးရွိတဲ့ ပိုစ့္ေလးအတြက္ ေက်းဇူးတင္တယ္ အကိုေရ......
အဲဒါ တရာ ရလုိ႕ေရးတာမဟုတ္ဘူး ခက္လုိက္တာ…
မမေျပာသလိုပဲ..
အဲဒါ တရာ ရလုိ႕ေရးတာမဟုတ္ဘူး ခက္လုိက္တာ…
(ေနာက္တစ္ခု တိုးတိုးေလး ေျပာလိုတာက..
အားလံုးအတြက္ ငဲ့ပါ..(ေဂ်ဒီကို ေျပာတာ မဟုတ္) )
ႀကိဳက္တယ္ဗ်ာ။
ဒီကဗ်ာေလးက အရင္တည္းကၾကိဳက္တာ..
အခုထပ္ဖတ္လည္း ၾကိဳက္ေနတာပါပဲ..
ဘယ္အတန္းမွာလည္း မသိဘူး ဒီကဗ်ာေလးကို ငယ္ငယ္က သင္ဖူးသလိုပဲ။ ကဗ်ာရွင္ရဲ့ ခြင့္လြတ္တတ္တဲ့ ႏွလံုးသား အသက္တခုလံုးကို ဖ်က္ဆီးခံရတာေတာင္မွ ေသအ့ံဆဲဆဲ ကာလမွာ ဒီလို အာဂါတာမထားတတ္တဲ့ ပါရမီရွိတဲ့ ႏွလံုးသားကို ခ်ိီးလည္း ခ်ီးက်ဴးတယ္ အားလည္းက်ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အမ်ားအတြက္ေတာ့ ကၽြန္မလည္း မအယ္ေျပာသလိုပဲ ဒီတေယာက္ေကာင္းဖို႔အတြက္ တျခားတေယာက္ရဲ့ ဘ၀ပ်က္စီးရမယ္ဆိုတဲ့ တေယာက္ေသမွ တေယာက္ ေကာင္းစားရမယ္ဆိုတဲ့ သေဘာထားကိုေတာ့ အေတြးအေခၚအရ လက္မခံနိုင္ပါဘူး။
scapegoat နဲ႔ ဒီကဗ်ာဆက္ႏြယ္မႈကို သေဘာက်တယ္။
တူမ်ား တေယာက္တည္း အိပ္ရမွာမို႔လို႔ ဘေလာ႔ဂ္လည္ပါတယ္.. ဓါတ္ပုံၿမင္ၿပီး ပိုေၾကာက္လာပီေနာ္.. :(
ကဗ်ာေလးေတာ႔ ေသခ်ာဖတ္သြားပါတယ္..
သူတည္းတေယာက္ ေကာင္းဖို့ေရာက္မူ ...တဲ့။
ငယ္ငယ္တည္းက အေမေျပာေျပာေနၾကစကားေလးေပါ့..။
ခဏတက္သည့္ေရပြက္ပမာ...ဆိုတာေလးကိုလည္း တရားသေဘာ ျဖင့္ျမင္ေအာင္ၾကည့္သြားပါသည္။
တံု့မယူလို ...ဆိုတာေလးကိုလည္း က်င့္ၾကံႏိုင္ေအာင္ ၾကိုးစားၾကည့္ပါဦးမည္..။ ဒီေန့ဒါေလးဖတ္လိုက္ရတာ အေတာ္ကိုအက်ိဳးရွိသြားလို့ ေက်းဇူးတင္ပါသည္...:)။
ေစာ္ကားခံရသူေတြက "တံု႕မယူလို"ေပမယ့္ မိမိ အကုသိုလ္က မိမိေနာက္ ထပ္ခ်ပ္မကြာ လိုက္ေနမွာပါပဲ။
(အရိပ္ပမာ မခြဲခြာ ဆိုတဲ့သီခ်င္းလိုေပါ့) :P
ဓာတ္ပံုကေတာ့ ရွားပါးဓာတ္ပံုပဲေအ..။
အဲဒါ့ပံုကေတာ့ မိုက္ခ်က္ကြာ
အင္း... ကဗ်ာ ဘယ္သူေရးမွန္း အစက မသိဘူးဗ်။ ခုေတာ့ ပုံနဲ႔ စာနဲ႔ အေသအခ်ာေလး တင္ၿပလုိက္ေတာ့ ရွင္းကနဲ၊ လင္းကနဲပါပဲ။
မသာတေခါက္ ေက်ာင္းဆယ္ေခါက္တဲ့ အခုေတာ့ မသာလဲပုိ႔စရာမလုိ၊ ေက်ာင္းလဲ သြားစရာမလုိပဲ ဒီဘေလာ့မွာတင္ သံေဝဂတရား ရမိပါတယ္ဗ်ာ.....။
သူတည္းတေယာက္ ေကာင္းမွဳေရာက္ဖုိ႔ သူတပါးေတြ မပ်က္စီးၾကပါေစနဲ႔လုိ႔ပဲ ဆုေတာင္းေပးပါတယ္ဗ်ာ.....။
ဟုတ္တယ္ ကိုဂ်ဴလိုင္ .. အသက္ရလာတာေတာင္ တံု႔မယူလို ဆုိတာက တခ်ိဳ႔ေနရာေတြမွာ မက်င့္သံုးႏုိင္ေသးဘူး။
Post a Comment