မနက္က မိုးရြာတယ္...
ရထားေပၚေရာက္မွ မိုးစက္ေလးေတြ တေျဖာက္ေျဖာက္ က်လာတယ္။ ရထားျပတင္းေပါက္မွာ ေရစက္ေတြ တင္ေနတာကို ရထားထဲကေန ၾကည္႕ရတာ စိတ္ခ်မ္းသာတယ္။ ဘူတာကေန ဆင္းၿပီးေတာ့ ကားဂိတ္ကို လမ္းေလွ်ာက္ရတယ္။ မိုးဖြဲေလးပဲဆိုေတာ့ မိုးေရထဲမွာ ထီးမေဆာင္းပဲ ဒီအတုိင္းေလး ေလွ်ာက္လုိက္တယ္။ အ၀တ္ေတြေတာ့ မိုးေရစိုတာေပါ့။ ရံုးနားက ကားဂိတ္ကို ေရာက္ေတာ့လည္း မိုးရြာေနတုန္းပဲ။ ဒီေတာ့လည္း မိုးေရထဲမွာပဲ လမ္းေလွ်ာက္လိုက္တယ္။ ရံုးေရာက္ေတာ့ ၾကြက္စုတ္ မျဖစ္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ အ၀တ္ေတြေတာ့ အေတာ္ရႊဲေနတယ္။ ရံုးေရာက္တဲ့အခ်ိန္က ၁၀ နာရီေက်ာ္ေနၿပီ။
မိုးေရထဲမွာ လမ္းေလွ်ာက္ရတာကို ဘယ္လိုႀကိဳက္မွန္း မသိဘူး။ မ်က္ႏွာေပၚ မိုးေရစက္ေတြ ဖ်န္းပတ္ခံရတဲ့ အရသာကို သေဘာက်မိတယ္။ မ်က္မွန္ေပၚကို မိုးေရစက္ေတြ လာစင္တာကို ျမတ္ႏိုးျပန္တယ္။ မိုးနဲ႕အတူ ပါလာတဲ့ ေလႏုေအးေတြကို ခင္မင္တယ္။ သစ္ပင္ေတြမွာ ဟီးေလးခိုေနတဲ့ မိုးစက္ေတြကို တြယ္တာတယ္။ အဲဒီေရာဂါက ဘယ္ေတာ့မွ ကုလို႕ ေပ်ာက္မွာ မဟုတ္ဘူး။ တမင္တကာ ေမြးထားတဲ့ ေရာဂါလုိ႕ ေျပာရမလားပဲ။
ရန္ကုန္မွာလည္း မုိးတြင္းဆို ထီးမပါပဲ ေလွ်ာက္သြားေနၾက။ မိုးသည္းေလ သေဘာက်ေလပဲ။ စိုစိုရႊဲေအာင္ ရြာေလ သည္းေျခႀကိဳက္ေလပဲ။ ႏွဳတ္ခမ္းတစ္စံု တုန္ရီျပာႏွမ္းတဲ့အထိ မိုးေရထဲမွာ စက္ဘီးစီးေနတတ္တယ္။ တခါတေလ လိွဳင္ျမစ္ကမ္းနားမွာ ထိုင္ေနတတ္တယ္။ မိုးသည္းထဲမွာ ျမစ္ျပင္က်ယ္ရင္ခြင္ထဲကို အလုအယက္ ခုန္ဆင္းေနတဲ့ မိုးစက္ပြင့္ေတြကို ေငးေနမိတယ္။ လိွဳင္းၾကားေလၾကားမွာ ကူးခတ္ေနတဲ့ ေလွငယ္ေလးေတြကို အသည္းယားမိတယ္။ မည္းေမွာင္ေနတဲ့ တိမ္တိုက္ေတြကို ေမာ့ၾကည္႕ရင္း မိုးေရစက္ေတြရဲ႕ အထိအေတြ႕ကို သာယာမိေနတတ္တယ္။
မိုးကို သတိရမိေနတာ ၾကာၿပီ။ မိုးကို တမ္းတေနတာလည္း ၾကာၿပီ။ အလုပ္ေတြ ပိေနလို႕ မိုးနဲ႕ ႀကံဳဆံုေပမယ့္ ဒီေန႕လိုမ်ိဳး ရင္မခုန္ခဲ့ရတာလည္း ၾကာလွပါေပါ့။ မိုးမိၿပီး ဖ်ားေနအံုးမယ္လို႕ သတိေပးတဲ့သူေတြကိုလည္း ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ မိုးကို ကၽြန္ေတာ္ ခ်စ္သလို မိုးကလည္း ကၽြန္ေတာ့္ကို ခ်စ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဖ်ားမယ္ မထင္ပါဘူး။ တခါတေလ မိုးက စိတ္ေကာက္လို႕ မုန္းမာန္ဖြဲ႕ရင္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ဖ်ားခ်င္ ဖ်ားသြားႏုိင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ မိုးက ကၽြန္ေတာ့္အေပၚ အဲဒီေလာက္ထိ မရက္စက္ေလာက္ပါဘူး။ ခ်စ္ရလြန္းတဲ့ မိုးအေၾကာင္းကို ကၽြန္ေတာ္ သိပါတယ္ေလ။
ဒီကမာၻေလာကႀကီးမွာ ကၽြန္ေတာ္ ေဆာင္းႏွင္းျမဴကို ခ်စ္သလို မိုးပြင့္ေတြကိုလည္း ျမတ္ႏိုးတယ္။ ေႏြဥၾသကို တမ္းတသလို မိုးစက္ေတြကိုလည္း ရင္ခုန္ေမွ်ာ္လင့္တယ္။ မိုးနဲ႕အတူ ေပ်ာ္စရာေကာင္းတဲ့ အရသာခ်ိဳခ်ိဳကို ေနေရာင္ေအာက္မွာ မေတြ႕ႏုိင္ပါဘူး။ ႀကံဳဆံုခဲ့ရင္ မိုးေရစက္ေတြေအာက္မွာ အတူတူ ကၾကရေအာင္လားဗ်ာ။
ရထားေပၚေရာက္မွ မိုးစက္ေလးေတြ တေျဖာက္ေျဖာက္ က်လာတယ္။ ရထားျပတင္းေပါက္မွာ ေရစက္ေတြ တင္ေနတာကို ရထားထဲကေန ၾကည္႕ရတာ စိတ္ခ်မ္းသာတယ္။ ဘူတာကေန ဆင္းၿပီးေတာ့ ကားဂိတ္ကို လမ္းေလွ်ာက္ရတယ္။ မိုးဖြဲေလးပဲဆိုေတာ့ မိုးေရထဲမွာ ထီးမေဆာင္းပဲ ဒီအတုိင္းေလး ေလွ်ာက္လုိက္တယ္။ အ၀တ္ေတြေတာ့ မိုးေရစိုတာေပါ့။ ရံုးနားက ကားဂိတ္ကို ေရာက္ေတာ့လည္း မိုးရြာေနတုန္းပဲ။ ဒီေတာ့လည္း မိုးေရထဲမွာပဲ လမ္းေလွ်ာက္လိုက္တယ္။ ရံုးေရာက္ေတာ့ ၾကြက္စုတ္ မျဖစ္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ အ၀တ္ေတြေတာ့ အေတာ္ရႊဲေနတယ္။ ရံုးေရာက္တဲ့အခ်ိန္က ၁၀ နာရီေက်ာ္ေနၿပီ။
မိုးေရထဲမွာ လမ္းေလွ်ာက္ရတာကို ဘယ္လိုႀကိဳက္မွန္း မသိဘူး။ မ်က္ႏွာေပၚ မိုးေရစက္ေတြ ဖ်န္းပတ္ခံရတဲ့ အရသာကို သေဘာက်မိတယ္။ မ်က္မွန္ေပၚကို မိုးေရစက္ေတြ လာစင္တာကို ျမတ္ႏိုးျပန္တယ္။ မိုးနဲ႕အတူ ပါလာတဲ့ ေလႏုေအးေတြကို ခင္မင္တယ္။ သစ္ပင္ေတြမွာ ဟီးေလးခိုေနတဲ့ မိုးစက္ေတြကို တြယ္တာတယ္။ အဲဒီေရာဂါက ဘယ္ေတာ့မွ ကုလို႕ ေပ်ာက္မွာ မဟုတ္ဘူး။ တမင္တကာ ေမြးထားတဲ့ ေရာဂါလုိ႕ ေျပာရမလားပဲ။
ရန္ကုန္မွာလည္း မုိးတြင္းဆို ထီးမပါပဲ ေလွ်ာက္သြားေနၾက။ မိုးသည္းေလ သေဘာက်ေလပဲ။ စိုစိုရႊဲေအာင္ ရြာေလ သည္းေျခႀကိဳက္ေလပဲ။ ႏွဳတ္ခမ္းတစ္စံု တုန္ရီျပာႏွမ္းတဲ့အထိ မိုးေရထဲမွာ စက္ဘီးစီးေနတတ္တယ္။ တခါတေလ လိွဳင္ျမစ္ကမ္းနားမွာ ထိုင္ေနတတ္တယ္။ မိုးသည္းထဲမွာ ျမစ္ျပင္က်ယ္ရင္ခြင္ထဲကို အလုအယက္ ခုန္ဆင္းေနတဲ့ မိုးစက္ပြင့္ေတြကို ေငးေနမိတယ္။ လိွဳင္းၾကားေလၾကားမွာ ကူးခတ္ေနတဲ့ ေလွငယ္ေလးေတြကို အသည္းယားမိတယ္။ မည္းေမွာင္ေနတဲ့ တိမ္တိုက္ေတြကို ေမာ့ၾကည္႕ရင္း မိုးေရစက္ေတြရဲ႕ အထိအေတြ႕ကို သာယာမိေနတတ္တယ္။
မိုးကို သတိရမိေနတာ ၾကာၿပီ။ မိုးကို တမ္းတေနတာလည္း ၾကာၿပီ။ အလုပ္ေတြ ပိေနလို႕ မိုးနဲ႕ ႀကံဳဆံုေပမယ့္ ဒီေန႕လိုမ်ိဳး ရင္မခုန္ခဲ့ရတာလည္း ၾကာလွပါေပါ့။ မိုးမိၿပီး ဖ်ားေနအံုးမယ္လို႕ သတိေပးတဲ့သူေတြကိုလည္း ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ မိုးကို ကၽြန္ေတာ္ ခ်စ္သလို မိုးကလည္း ကၽြန္ေတာ့္ကို ခ်စ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဖ်ားမယ္ မထင္ပါဘူး။ တခါတေလ မိုးက စိတ္ေကာက္လို႕ မုန္းမာန္ဖြဲ႕ရင္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ဖ်ားခ်င္ ဖ်ားသြားႏုိင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ မိုးက ကၽြန္ေတာ့္အေပၚ အဲဒီေလာက္ထိ မရက္စက္ေလာက္ပါဘူး။ ခ်စ္ရလြန္းတဲ့ မိုးအေၾကာင္းကို ကၽြန္ေတာ္ သိပါတယ္ေလ။
ဒီကမာၻေလာကႀကီးမွာ ကၽြန္ေတာ္ ေဆာင္းႏွင္းျမဴကို ခ်စ္သလို မိုးပြင့္ေတြကိုလည္း ျမတ္ႏိုးတယ္။ ေႏြဥၾသကို တမ္းတသလို မိုးစက္ေတြကိုလည္း ရင္ခုန္ေမွ်ာ္လင့္တယ္။ မိုးနဲ႕အတူ ေပ်ာ္စရာေကာင္းတဲ့ အရသာခ်ိဳခ်ိဳကို ေနေရာင္ေအာက္မွာ မေတြ႕ႏုိင္ပါဘူး။ ႀကံဳဆံုခဲ့ရင္ မိုးေရစက္ေတြေအာက္မွာ အတူတူ ကၾကရေအာင္လားဗ်ာ။
13 comments:
မ်က္ႏွာေပၚကို ေရစက္ေတြစင္ျပီး အျမင္မၾကည္မလင္နဲ႕ ခလုတ္တိုက္မွာ အလြန္ေၾကာက္ပါသည္..
ဒါေပမယ့္လည္း အလကားေနရင္း မိုးရြာတာ မိုးၾကိဳးပစ္တာေတြကို မုန္းမေနပါဘူး.. သဘာဝမို႕ ခြင့္လႊတ္ထားပါတယ္ေလ..
ဟိုက္ မအယ္လည္း မိုးရြာရင္ အရမ္းေပ်ာ္တာ။ အဲ့လိုေန ့ဆို ေက်ာင္းမသြားခ်င္ အလုပ္မသြားခ်င္ မိုးေရထဲ ေလွ်ာက္သြားခ်င္တာ။
စာႀကြင္း။
ခ်စ္သူေလးနာမည္က မိုးပါတယ္ ထင္တယ္။
ေရးထားတာက ဇူလိုင္နဲ ့မလိုက္ဖက္ နုေနတယ္။
တမင္ေမြးထားတဲ့ ေရာဂါလို တမင္ နုရြေနတာလားပဲ။
:)
ကမယ္ ေလ ႀကံဳရင္ေပါ့။
မအယ္
ဒီလုိဘဲေပါ႕ေလ။ နဳၿပေနတာ။ နုၿပေနတာ.........
မိုးေရစက္ေတြေအာက္မွာ ကဖို ့လူစုျပီး ခ်ီတက္လာပါတယ္။ အဟဲ
ပိုစ့္ေလးက ႏူးည့ံေနတယ္ေနာ္။ တစ္ခုခုပဲ။ အေပၚမွာလဲ ေျပာေနႀကျပီ။ အဟိ
မိုးရြာထဲသြားတာ ကိုယ္ခံအားနည္းတဲ့ အခ်ိန္ဆို ဖ်ားမွာပဲလို ယံုတယ္။
သံုးေလးည မအိပ္၊ အစားမမွန္ အားနည္းေအာင္ေန.... ၿပီးရင္ မိုးေရထဲ တစ္ေနကုန္သြား..
စမ္းၾကည့္။ အိမ္ျပန္ေရာက္ရင္ ေဆးႀကိဳေသာက္ၿပီး ေႏြးေႏြးေထြးေထြးေနတာတို ့ ဘာတို ့မလုပ္နဲ ့အံုး။
တကယ္လို ့ ဖ်ားသြားရင္ "မိုးက စိတ္ေကာက္လို႕ မုန္းမာန္ဖြဲ႕လို ့ကၽြန္ေတာ္ ဖ်ားသြားတယ္ဆို.... " ထပ္ေရး..
မိုးကိုခ်စ္္တဲ့သူကို မိုးက သစၥာရွိလို႔ ဒုကၡမေပးတတ္ပါဘူး မိုးေရ ခ်ိဳးရတဲ့ အရသာေလာက္ ခံစားလို႔ေကာင္းတာ ျမန္မာျပည္မွာ မရွိေတာ့ပါဘူး ..
မေန႔က အမတို႔ဘက္ ရြာသြားတဲ့ မိုးကေတာ့ ေျခာက္ျခားစရာပါ။ လွ်ပ္ေတြက အဆက္မျပတ္လက္၊ မိုးၿခိမ္းသံႀကီးေတြကလည္း နားကတဆင့္ ရင္ထဲဒိုးယိုေပါက္ ၀င္ေနသလားပဲ။
သားေလးကို ေက်ာင္းကားေပၚ ဆင္းပို႔ေတာ့ တိုက္ေအာက္ မိုးခိုေနၾကသူေတြ အားလံုး မ်က္ႏွာငယ္ေလးေတြနဲ႔၊ ေက်ာင္းကားေပၚက ကေလးေတြလည္း နားေလးေတြ ပိတ္ၿပီး တုန္ခိုက္ေနၾကတာ။
အမ မိုးႀကိဳးပစ္ခံရၿပီး ေသမွာ သိပ္ေၾကာက္တယ္။ (ကိုယ့္ အကုသိုလ္ထုတ္က ႀကီးတယ္။)
ညေရာက္ေတာ့ နာဂစ္ဒဏ္ ခံခဲ့ရတဲ့ကေလးေတြ သတိရၿပီး မ်က္ရည္က်ရေသးတယ္။ အမတို႔ မိဘေတြက ျမစ္၀ကၽြန္းေပၚ ဇာတိေတြပါ။ အခုေတာ့ ျမစ္ျပင္မွာ ေလွကေလး သြားေနတဲ့ ျမင္ကြင္းမ်ိဳးေတာင္ မၾကည့္ရဲေအာင္ ျဖစ္ေနတယ္။
ပို႔စ္နဲ႔ ေကာ္မန္႔ မလိုက္ဖက္ေပမဲ့ ေရးလိုက္ပါတယ္။
မိုးက ေကာင္းကင္ကေန ရြာလာတုန္းက လွတယ္.. ေျမေပၚမက်ခင္ထိ လွတုန္းပဲ.. ေျမေပၚေရာက္ေတာ့လည္း နည္းနည္းေတာ့လွေသးတယ္.. ဗြက္ေပါက္သြားမွ ပ်က္တာပဲ
မိုးသည္းရင္ မိုးေရထဲ မထြက္ခ်င္ပါဘူး၊
ေစာင္ၿခံဳေကြးျပီး၊ သီခ်င္းေအာ္ဆိုရတာ အရသာ.. သြပ္ေခါင္မိုးေပၚ မိုးေပါက္က်သံ တျဗဳန္းျဗဳန္းနဲ႔ေလ...
နယ္က အိမ္မွာေျပာတာ..
စင္စင္နဲ႔ ကိုယ္နဲ႔ တူတယ္။
အညာသူနဲ႔ တူတာဆုိလို႔ ေအာက္အရပ္က မိုးတြင္းကို မႀကိဳက္တတ္တာပဲ ႐ွိေတာ့တယ္။
ဒါေပမဲ့ အညာမွာေတာ့ မိုး႐ြာရင္ ေပ်ာ္တယ္။
ရန္ကုန္မွာ မိုးေရထဲေလွ်ာက္ရတာေပ်ာ္တယ္
မိုးထဲမွာ အင္းယားကို သြားထိုင္တာ သတိရတယ္
ဒီမွာ ေတာ့ မိုးသဲထဲမွာ မသြားရဲဘူး
မိုးၾကိဳးပစ္ၿပီးေသရတဲ ့ လူေတြအေၾကာင္း သတင္းစာမွာ
ေတြ ့ေနရလို ့
စိတ္ကူးယဥ္ၿပီး mp3 နားေထာင္ မိုးေရထဲမွာ ေလွ်ာက္လုိ ့မရတဲ ့ အရပ္ေဒသဆိုေတာ့
မိုးတြင္းကို အခ်စ္ဆံုးပဲ။
မိုးညိဳ႔ရင္လဲ ဘာမွန္းမသိဘဲ ဘာကိုမွန္းမသိဘဲ လြမ္းေနမိျပန္ေရာ..
ကိုဂ်ဴလိုင့္အေရးအသားက ကိုယ္ကုိတိုင္မိုးေရထဲ ေလွ်ာက္သြားလုိက္ရသလို..
ဒါေတာ့ တူသြားၿပီ။ ဂ်ဴလိုင္ဖြားခ်င္း တူလို႔လားေတာ့မသိဘူး။ က်ေနာ္ကေတာ့ မိုးတြင္းမွာ မိုးေရထဲ ဘယ္ေလာက္သြားသြားမဖ်ားဘူး။ ေႏြမွာ ေနျပင္းၿပီဆိုတာနဲ႔ဖ်ားတာပဲ။ :(
ေနာက္တစ္ခုက ထီးဆိုလည္း က်ေနာ္နဲ႔ မကပ္ဘူး။ ဘယ္ေလာက္သတိထားထား ေပ်ာက္တာပဲ။ မိုးနတ္မင္းႀကီးက သူနဲ႔ က်ေနာ္နဲ႔ ၾကားမွာ ထီးခံေနတာ မႀကိဳက္ဘူးထင္ပါ့။ :)
Post a Comment