.:: Download Myanmar Font (WinKalaw New Version) HERE ::.

Thursday, October 16, 2008

Rebellious Graduation


နားခိုရာ ကိုလပိစိေကြးေလး သူ႕ရဲ႕ MBA ဘြဲ႕ယူတဲ့ အေတြ႕အႀကံဳေလးကုိ သူ႕ဘေလာ့မွာ ေ၀မွ်ထားတာ ဖတ္လို႕အေတာ္ေကာင္းပါတယ္။ ဘြဲ႕၀တ္စံုမွာ တပ္ရတဲ့ ၀တ္ရံုစဖဲျပားႀကီးကို ေျပာင္းျပန္ေတြ ေဇာက္ထိုးေတြ တပ္မိတဲ့ အေၾကာင္းေတြ၊ ေအာက္ေျမွာက္ ေပါင္ျမင္ၿပီျဖစ္လို႕ ဘာညာကတိသစၥာ က်ိန္ဆိုရတဲ့ အေၾကာင္းေတြ၊ စည္ေတာ္ႀကီးယြန္းၿပီး ပါေမာကၡ ကထိက ဆရာဆရာမေတြေနာက္က တန္းစီ ထြက္ခြါရတဲ့အေၾကာင္းေတြ ဘြဲ႕ယူတဲ့အခမ္းအနားကို ပီပီျပင္ျပင္ ကြက္ကြက္ကြင္းကြင္း ျမင္ေစပါတယ္။ ဘြဲ႕ယူဖူးတဲ့သူေတြအတြက္ ၾကည္ႏူးစရာ အတိတ္ေန႕စြဲေတြကို ျပန္လည္အမွတ္ရေစသလို ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ မသိဖူး မႀကံဳဖူးတဲ့ အေၾကာင္းေလးကို ေသခ်ာဖတ္လိုက္ရတာပါ။ အဲဒီလိုပဲ ေမ့မရတဲ့ နာက်ည္းခ်က္ ဒဏ္ရာေလးေတြလည္း အေတြးအာရံုထဲကို တဖန္ျပန္လည္ ၀င္ေရာက္လာခဲ့တာေပါ့။

"ဒါနဲ႕... ခင္ဗ်ားက ဘြဲ႕ရတစ္ေယာက္ မဟုတ္ဘူးလား" လို႕ ေမးရင္ "ဟုတ္ကဲ့ ကၽြန္ေတာ္ ဗိသုကာ ဘြဲ႕ရတစ္ေယာက္ပါ..."လို႕ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ ျပန္ေျဖျဖစ္ပါတယ္။ "ဟမ္... ဒါဆို ဘာျဖစ္လို႕ ဘြဲ႕ႏွင္းသဘင္ မတက္ဖူးတာလဲ" လို႕ စပ္စပ္စုစု ထပ္ေမးရင္ "ေမာင္ေသာင္းကို ေသာက္ျမင္ကတ္လြန္းလို႕ ဘြဲ႕တက္မယူတာဗ်ာ..." လုိ႕ ျမင္တာနဲ႕ ရိုက္ခ်င္စရာေကာင္းေလာက္တဲ့ အခ်ိဳးမေျပ မ်က္ႏွာေပးမ်ိဳးနဲ႕ ဘုဇတ္ဇတ္ ျပန္ေျဖေပးလိုက္ေရာ။

ရန္ကုန္နည္းပညာတကၠသိုလ္က ေနာက္အဆံုးအသုတ္ေတြရဲ႕ ဘြဲ႕ႏွင္းသဘင္က်င္းပမယ့္ ေန႕ရက္ေတြကို သတင္းစာမွာ ေၾကညာေတာ့ မာမားက ေမးတယ္... ဘြဲ႕တက္ယူမွာလား တဲ့။ အဲဒါက ထပ္ၿပီး ေမးတဲ့စကားပါ။ သတင္းစာမွာ ေၾကညာခ်က္ မပါခင္ကတည္းက အဲဒီေမးခြန္းကို မၾကာခဏ ေမးဖူးပါတယ္။ မိသားစုမွာ ကၽြန္ေတာ္က သားဦးဆိုေတာ့လည္း မိဘေတြအေနနဲ႕က ဘြဲ႕ႏွင္းသဘင္ တက္ခ်င္တာေပါ့။ ေနာက္ဆံုးႏွစ္ စာေမးပြဲကို ေအာင္တာကလည္း ထိပ္ဆံုး ၁၀ ေယာက္ထဲကေန ေအာင္ထားတာကိုး။ ၾကြားတာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ဆိုလိုခ်င္တာက ျဖစ္သလို ေအာင္လာခဲ့တဲ့သူ မဟုတ္ေၾကာင္း အသားေပး သိေစခ်င္တာပါ။ ဒါေပမယ့္ ဘယ္အခ်ိန္ေမးေမး အေျဖက တစ္ခုတည္းပါ။ ဟင့္အင္း... မယူပါဘူး။

ငယ္ငယ္ကတည္းက အင္ဂ်င္နီယာႀကီးျဖစ္ခ်င္တယ္။ အဲဒီတိုင္လံုးႀကီးေတြနဲ႕ ေက်ာင္းႀကီးကို တက္ခ်င္တယ္။ အဲဒါပဲ သိတယ္။ ဆရာညီညီ(ဓါတု) မွာ ဆယ္တန္းက်ဴရွင္ တက္ေတာ့ ဆရာက စက္မႈ၀င္ခ်င္တဲ့လူေတြ တစ္ဘာသာကို ပ်ဥ္းမွ် အမွတ္ ၇၀ ေက်ာ္ ရမွျဖစ္မယ္ဆိုလို႕ ဘာသာစံုကို အမွတ္ ၇၀ ေက်ာ္ေလးေတြ ျဖစ္ေအာင္ ေျဖခဲ့ရတဲ့ ဆယ္တန္းေက်ာင္းသား ဘ၀ကလည္း အမွတ္တရပါပဲ။ ၀ိုင္တီယူ ေက်ာင္း၀င္ခြင့္ရတဲ့ အမည္စာရင္းကို ႀကိဳ႕ကုန္းေက်ာင္း၀င္းႀကီးထဲက ပင္မေက်ာင္းေဆာင္ႀကီးမွာ ေၾကညာေတာ့ အမည္စာရင္းရဲ႕ အလယ္နားမွာ ကၽြန္ေတာ္အမည္ေလး ေတြ႕လိုက္ရေတာ့ စက္မႈေက်ာင္းသား ျဖစ္ၿပီေဟ့ဆိုၿပီး ၾကည္ၾကည္ႏူးႏူး လက္ခေမာင္းခတ္ခဲ့ေသးတယ္။ ဒီလိုနဲ႕ပဲ ၀ိုင္တီယူကို ကၽြန္ေတာ္ ေရာက္ခဲ့တာေပါ့။

ဒါေပမယ့္ တကယ္တမ္း ေက်ာင္းတက္ရေတာ့... သန္လွ်င္ဂ်ီတီစီ သီဟိုဠ္ေတာမွာ။ ပထမႏွစ္ ဒုတိယႏွစ္ ဂ်ီတီစီမွာ ဧည္႕သည္ေက်ာင္းသားေတြျဖစ္တဲ့ ၀ိုင္တီယူေက်ာင္းေတာ္သား ကၽြန္ေတာ္တို႕ ေဘးမဲ့ေပးခံရတယ္။ စိတ္ကူးထဲက ဂ်ီေဟာတုိ႕ ဦးလူေပါဂိတ္တို႕ ေႏြေအး ကန္သာယာ ေမတၱာေပါင္းကူးတို႕ ဘယ္မွာလဲ။ အခုေတာ့ ေက်ာင္းတစ္ခါ သြားဖို႕အေရး မနက္ေစာေစာ အိပ္ရထၿပီး သန္လွ်င္ လိုင္းကားကို တြယ္စီးရတာနဲ႕ လူလည္း ယိုင္တိုင္တုိင္။ ေသာင္းေျပာင္းေထြလာ ဆိုတာ ဒါမ်ိဳးေနမွာပါ။

ေက်ာင္းကို အေ၀းမွာ ထားလို႕ စာကိုမ်ား တင္းျပည္႕က်ပ္ျပည္႕မ်ား အဆင့္အတန္း မွီမွီ သင္ရမလားဆိုေတာ့ စာသင္ကာလက တစ္တန္းကို ၄ လတဲ့ဗ်ာ။ ျပကၡဒိန္ တစ္ႏွစ္မွာ စာသင္ႏွစ္က ၂ ႏွစ္ေပါ့။ ဂ်ီတီစီမွာ သင္ျပခဲ့တဲ့ ဆရာအခ်ိဳ႕ကေတာ့ အသင္အျပ ေကာင္းသလို ေစတနာလည္း ပါၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ဗ်ာ တစ္ႏွစ္စာ သင္ရိုးေတြကို ၄ လနဲ႕ အၿပီးသင္ျပႏိုင္တဲ့ ဆရာေတြ ရိွရင္ေတာင္ ဒီက ေကာင္ေတြက ဘယ္လို ဦးေႏွာက္မ်ိဳးနဲ႕ စာေတြကို ထံုးလိုေခ် ေရလိုေႏွာက္ႏိုင္မလဲဗ်။ ဒီလိုနဲ႕ ၆ ႏွစ္စာ သင္ရိုးကုိ ၃ ႏွစ္နဲ႕ အၿပီးသင္ အၿပီးေျဖ ကမာၻ႕မွာ အပင္ပန္းဆံုး အႀကိဳးစားဆံုး ေက်ာင္းသားေတြအျဖစ္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ စက္မႈေက်ာင္းသားေတြ စံခ်ိန္တင္ မွတ္တမ္း၀င္ခဲ့ၾကတယ္ေလ။ ေနာက္ဆံုးမ်ိဳးဆက္ ျဖစ္တဲ့အတြက္ စာေမးပြဲမွာ က်ခဲ့ရင္ ေနာက္မွာ တက္စရာ အတန္းမရိွတဲ့အတြက္ မျဖစ္မေန ေအာင္ေအာင္ ႀကိဳးစားရပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႕ပဲ ဖုတ္လိုက္ဖုတ္လိုက္ အင္ဂ်င္နီယာ ပညာေရးမွာ တရြတ္တိုက္ လိုက္ခဲ့ရတာေပါ့။ မွားပါတယ္ ကိုေသာင္းရယ္။

ဒီိလိုနဲ႕ ေနာက္ဆံုးႏွစ္ေရာက္ၿပီး စာေမးပြဲေတြ ေအာင္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းအခ်ိဳ႕ ေအာင္စာရင္းမွာ ပါမလာၾကဘူး။ ေမဂ်ာအစံုကပါပဲ။ ဒီလူေတြ ဒီေလာက္ စာႀကိဳးစားၿပီး ေက်ာင္းမွန္မွန္တက္တာ က်စရာအေၾကာင္း လံုး၀ မရိွပါဘူး။ ေက်ာင္းလခလည္း ပံုမွန္ေပးခဲ့ပါရဲ႕နဲ႕ ဘာေၾကာင့္မ်ား ေအာင္စာရင္းမွာ မေဖာ္ျပတာလဲ။ ကြန္ပ်ဴတာ စာစီတဲ့သူမ်ား မေတာ္တဆ က်န္ခဲ့တာလားေပါ့။ ေနာက္ဆံုးမွာ အေျဖထြက္လာတာက... သူတုိ႕ေတြက ႏိုင္ငံသား မဟုတ္တဲ့အတြက္ ဘြဲ႕မေပးႏုိင္ဘူးလို႕ ၀န္ႀကီးရံုးက အမိန္႕ထုတ္လိုက္တယ္တဲ့။ ဟား ဟား ဟား....

အရမ္းရီရတယ္ဗ်ာ။ လႊတ္ေကာင္းပဲ။ ေက်ာင္း၀င္ခြင့္ ေလွ်ာက္ထားကတည္းက မစစ္ေဆးပဲ ၀င္ခြင့္ေတြ ေပးခဲ့။ ေနာက္ ေက်ာင္းအပ္ေတာ့လည္း လက္ခံတယ္။ စာသင္ႏွစ္ေတြ တစ္ႏွစ္ၿပီး တစ္ႏွစ္ ေအာင္ျမင္လာၿပီး ေနာက္ဆံုးႏွစ္အထိ ေရာက္လာတာေတာင္ ႏိုင္ငံသား ဟုတ္မဟုတ္ ဘာတစ္ခုမွ မစစ္ေဆးခဲ့ဘူး။ အခုေတာ့ အင္ဂ်င္နီယာ ေနာက္ဆံုးႏွစ္ စာေမးပြဲကို ေအာင္ျမင္ၿပီးကာမွ ႏိုင္ငံသား ဟုတ္မဟုတ္ ျပန္စစ္ၿပီး ဘြဲ႕ေပးလို႕ မရဘူးတဲ့ဗ်ာ။ အဲဒါနဲ႕ပဲ တကယ္ေတာ္ၿပီး တကယ္ကို အင္ဂ်င္နီယာျဖစ္ခ်င္ခဲ့တဲ့ ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းေတြ ဘြဲ႕မရလိုက္ပါဘူး။ ငယ္ဘ၀ အိပ္မက္ေတြကို ရိုက္ခ်ိဳးပစ္လိုက္သလိုပဲ။

သားသမီးခ်င္း ကိုယ္ခ်င္းစာပါတို႕... ကုန္ခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ေတြ ေငြေတြကို ႏွေျမာၾကပါတို႕... ဘာတုိ႕ ညာတုိ႕ ေျပာရင္လည္း ႏြားကို ပလာတာ ေကၽြးသလို... ကၽြဲပါးေစာင္းတီး ဒင္ေဒါင္ဒင္ေဒါင္ပဲ ျဖစ္မွာပါ။ အဲဒီေတာ့ ေျပာမေနေတာ့ပါဘူး။ ဒီေတာ့ ဘာလုပ္စရာ ရိွလဲ??? ဒင္းတို႕ေပးတဲ့ဘြဲ႕ တက္မယူဘူးေပါ့ကြယ္။ ကိုယ္ေတြ ၆ ႏွစ္စာကို ၃ ႏွစ္နဲ႕ အၿပီး ကုန္းရုန္းႀကိဳးစားခဲ့ရတာကို ဒင္းတုိ႕မွ တန္ဖိုးမထားတာ ဒင္းတို႕ ေပးတဲ့ဘြဲ႕လည္း ဘာလုပ္ရမလဲ။ ခ်ီးကုန္းစကၠဴတစ္ေစာင္ထက္ ပိုၿပီးတန္ဖိုး မရိွပါဘူး။ ရွင္းရွင္းေလးပဲေပါ့။

ဒီလိုနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ေယာက်ာ္းေလးတစ္ဖြဲ႕ ဘြဲ႕တက္မယူခဲ့ၾကပါဘူး။ အီးစီေမဂ်ာက သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ေပါ့။ ဒါေၾကာင့္ ဘြဲ႕ဘယ္လို ယူလဲဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္ မသိသလို အဓိပတိလမ္းေပၚက ဘြဲ႕ႏွင္းဘဘင္ထဲကိုလည္း တစ္ခါမွ မေရာက္ခဲ့ပါဘူး။ ဒီဘ၀ ဒီမွ်ပါပဲ။ သာဓု သာဓု သာဓု...

21 comments:

ေမာင္ဖားႀကီး said...

ပထမဆုံးကြန္႔မန္႔ေပးခြင့္ရၿပီဗ်ိဳ႕ ။ ဟုတ္ပါ႔ဗ်ာ.... ေျပာရရင္ စိတ္နာစရာေတြကလည္း အမ်ားသား၊ ေမွာ္ဘီလည္း ထိုနည္းလည္းေကာင္း

Ionsis said...

စုကေတာ့ ဘြဲ႔တက္ယူခဲ့တယ္။ အိမ္က တစ္ေယာက္မွ မပါဘူး။ ကိုယ့္ဘာကိုယ္ တက္ယူတာ။ အေဖက ၀င္ပို႔ေပးၿပိး အလုပ္ကို ဆက္သြားတာပဲ။ တကယ္ေတာ့ ဘာမွလည္း မဟုတ္ပါဘူး။ ဟိုၾကည့္ဒီၾကည့္ အုန္း၀ုန္းဆုိၿပီး ဆိုင္း၀ိုင္းၾကီးတီးရင္ နားခဏပိတ္ထားၿပီး သည္းခံ၊
ၿပီးေတာ့ ပက္က်ိနွုန္းနဲ႔ တက္ယူ၊ ၿပီး ၿပန္ဆင္း၊ ၿပီးေတာ့ ပင္ပနး္ေၿငာင္းၿငာ အိပ္ေရးမ၀တဲ့ မ်က္တြင္းေဟာက္ပက္နဲ႔ အေၾကာဆြဲေနသလိုလုိ မ်က္နွာေပးလုပ္ၿပီး အ၀ကဓာတ္ပံုရိုက္ေနတဲ့ေနရာမွာ ရယ္ၿပၿပီးရင္ ၿပိးေရာ။ ခန္းမ အၿပင္လည္း ေရာက္ေရာ သရဲ၀ိုင္းေၿခာက္သလား ေအာက္ေမ့ရေအာင္ လူေတြက ေၾကာင္ခ်ီးရုပ္ေတြ၊ ဘယ္သူမွလည္း တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ မမွတ္မိၾကဘူး။ အေမေတြကလည္း သမီးေတြနဲ႔ အၿပိဳင္ ကဲထားလုိက္ၾကတာ.. ေနာက္ဆံဳးေန႔ လိမ္းေပးထားတာ က်ေနတာပဲ
ဟီး :D ...
အဲတာ ကိုယ္ေတြ႔ ၿဖစ္ရပ္မွန္။
အကုန္လည္း ၿပီး သူမ်ားေတြလည္း ဓာတ္ပံုရိုက္လုိ႔၀ေရာ ၀တ္ရံုၾကီး ၿပန္အပ္တဲ့ဆုိင္ကို သြားအပ္၊ အက်ၤ ီလဲ ၇န္ကုန္ၿမိဳ႔ထဲပတ္၊ အမ္သရီးသြား မိုက္ခဲၿပီးမွ ၿပန္ခဲ့တယ္။ အိမ္ကလည္း ဘယ္သူမွ မနက္ကတညး္က ပါမလာေတာ့ အေတာ္ပဲ.. ဟဲ.. :P

ကလူသစ္ said...

ေတာ္ေတာ္ရင္နာစရာေကာင္းတာပဲဗ်ာ။ ေနာက္ဆံုးႏွစ္ေအာင္ျပီးမွ ဘြဲ႕မေပးဘူးဆိုတာ ခုမွသိရေတာ႔တယ္။ ေက်ာင္းနဲ႔လဲ အလွမ္းကြာသြားတာကိုး။ မိုက္ရိုင္းခ်က္က ကမ္းကုန္ကိုးဗ်။

Younggun said...

အစ္ကုိတုိ႔လုပ္ရပ္ လံုး၀မွန္ပါ၏ ျဖစ္ႏုိင္ရင္ ဘဲြ႔ႏွင္းသဘင္ကို ခဲနဲ႔ပါ ထုသင့္ပါသည္။ ဘြ႔ဲမယူမီထုိင္ရသည့္ ထုိင္ခံုမ်ားကို ေခြးေလွးယားသီးမ်ား ပြတ္ထားသင့္ပါသည္။

Anon........ said...

That Nga Thaung is a sucker and so are his bosses and colleagues.

Anonymous said...

မဂၤလာပါ ကိုဂ်ဴလိုင္

ေမွ်ာ္လင့္ျခင္း တစ္ခု ေပ်ာက္ဆုံးခဲ့ရတာေပါ့.။ စိတ္မေကာင္းပါဘူး။

သူ မေပးရင္လည္း မယူနဲ႔ေပါ့။ သူတို့က လူမွ မဟုတ္တာ၊ လုျပီး လူးေနတဲ့သူေတြေလ။

ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့ပါေစ...

စူး said...

ကိုယ္ခ်င္းစာပါ၏

မလုပ္သင့္တဲ့ လုပ္၇ပ္

ရိုက္ခ်ိုဳးခံလိုက္၇ေပမဲ့.. တိုးတက္ေအာင္ လုပ္ႏိုင္ခဲ့တာ

ခ်ီက်ဴးပါ၏

tututha said...

က်ဳပ္တို႔လည္း GTI ေက်ာင္း သံတိုင္ၾကားက လက္မွတ္ေပးတဲ့စနစ္ကို အပီအျပင္ တိုက္ခိုက္ခဲ့ၾကတဲ့ထဲ ထိပ္ဆံုးေပါ့။ တကယ္လည္း အခန္းအနားနဲ႔ ေပးေရာ ၇ ရက္သားသမီး သယ္ယင္း တဖြဲ႕လံုး လံုးဝသြားမယူဘူး။ ဂုဏ္ယူလိုက္ပါ ဂ်ဴလိုင္ရာ။

ေတာင္ေပၚသား said...

အကုိေရ ဒီေကာင္ေတြ က ဒီလုိပါပဲဗ်ာ.. စိတ္ေလွ်ာ့လုိက္ပါဗ်ာ.. က်ေနာ္တုန္းကဆုိလဲ ဒီလုိပါပဲ အထက္လူၾကီးက မေကာင္းပါဘူးဆုိ ေအာက္က ဘာမဟုတ္တဲ့ ရုံးစာေရးေတြကလဲ တမ်ိဳး ေကာင္းလုိက္တဲ့ ပညာသင္စနစ္ေလ...

Anonymous said...

“ဟုတ္တယ္ ၀ိုင္တီယူ က အစ္ကိုေတြေတာ္ၾကတာ ။ ေမာင္ေသာင္းကို ၾကည့္မရတာေတာ့ တူေနျပီး ဗိုက္ပူပူနဲ ့ ငနဲၾကီး စနစ္ခဏခဏေျပာင္းေနတာ သူစာမက်က္ရတိုင္း စိတ္နာတယ္ ။သူတို ့ေခတ္ကိုးး ဘယ္တက္နိုင္မလဲေနာ့္

ဗီလိန္ said...

ေျပာစရာမရွိေအာင္ကိုး စိတ္ပ်က္ဖို႔ေကာင္းသဗ်။

JulyDream said...

ကိုဖားႀကီးေရ...
သန္လွ်င္ ေမွာ္ဘီ အားလံုးက ဘ၀တူေတြပါပဲ။ Regular ေတြအတြက္ေတာ့ နာက်ည္းစရာ ခံစားခ်က္ေတြပဲေပါ့။

မိစုေရ...
ပိတ္ကန္နဲ႕ နဲပညာ၀န္ႀကီးဌာန လက္ေအာက္က ညည္းတို႕ ကြန္ပ်ဴတာေက်ာင္းက ဘြဲ႕ယူတဲ့ အခမ္းအနားကို အခုလို ပယ္ပယ္နယ္နယ္ ခ်ီးမြမ္း ေထာပနာ ျပဳေပးတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ကြယ္။

JulyDream said...

ကလူသစ္ေရ...
အဲဒီလို ဘြဲ႕မရတာ ၁၀ ေယာက္မကဘူး ခင္ဗ်။ အမ်ားႀကီးပဲ။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ ေရွ႕ႏွစ္က စီနီယာအခ်ိဳ႕လည္း ဘြဲ႕မရၾကပါဘူး။

ေဗဒင္ဆရာေလးရယ္
ဘြဲ႕ႏွင္းဘဘင္ကိုေတာင္ မေရာက္တဲ့ဟာကို ခံုေတြကို ဘယ္လိုလုပ္ ေခြးလယားသီး ပြတ္ႏို္င္မလဲကြယ္။ အဲဒီ ဘြဲ႕ေပးတဲ့ ေန႕ေတာင္ သိခဲ့တာ မဟုတ္ဘူး။ ေမ့ကို ထားလိုက္တာဗ်။

ဂ်ိဳးႀကီးဆိုပဲ။ ဟုတ္မွာပါ ဂ်ိဳးႀကီးလို႕ပဲ ေပါင္းထားတာ။ ေသာင္းေသာင္းကေတာ့ ဒီလိုပါပဲ။ သူက ေသာင္းေသာင္းပဲေလဗ်ာ။ အဟက္...

JulyDream said...

ကိုလူလွေရ...
သူတုိ႕က ကၽြန္ေတာ့္ကို ေပးပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ သူငယ္ခ်င္း အခ်ိဳ႕ကို မေပးတာပါ။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္လည္း သြားမယူေတာ့ပါဘူး။

မျမတ္ႏိုးေရ...
မလုပ္သင့္တာကို သိသိရဲ႕နဲ႕ သူတုိ႕ လုပ္ခဲ့တာပဲဗ်ာ။ ဒါေၾကာင့္ စိတ္နာခဲ့တာေပါ့။

မတူးတူးသာေရ...
ဒါဆို ကၽြန္ေတာ္တုိ႕က ဂိုဏ္းတူေတြပဲဗ်ိဳ႕။

JulyDream said...

ေတာင္ေပၚသားႀကီးေရ...
ပညာေရးစနစ္ကေတာ့ အသက္ငင္ေနတာ ၾကာလွပါၿပီ။ ဟိုးအရင္က အေရွ႕ေတာင္အာရွမွာ အေကာင္းဆံုး ပညာေရးစနစ္ ရိွခဲ့တယ္ဆိုတာ အတိတ္မွာ အရိပ္လို က်န္ခဲ့ပါၿပီဗ်ာ။

ေမာင္မ်ိဳးေရ...
ဟုတ္ပဗ်ာ။ အဲဒီလူႀကီး ပညာမတတ္ စာမက်က္ရတုိင္း သူမ်ားတကာ ၆ႏွစ္စာ ႀကိဳးစားခဲ့တာကို တမင္တကာ ဖ်က္ဆီးတယ္ကြယ္။ တကယ့္ကို စာမက်က္ဘူးမွန္း သိသာလြန္းတယ္။

ကိုဗီလိန္ေရ...
ေျပာစရာ မရိွေအာင္ စိတ္ပ်က္ဖို႕ ေကာင္းေပမယ့္ ပိုးစိုးပတ္စတ္ ဆဲစရာေတြကေတာ့ ေတာင္ပံုရာပံုပဲဗ်။ အဟဲ...

Unknown said...

ဟယ္၊ အရမ္းမိုက္႐ိုင္းတာပဲေနာ္။ ေနာက္ဆုံးႏွစ္ျပီးမွ ႏိုင္ငံျခားသားျဖစ္လို႕ ဘြဲ႕မေပးဘူးတဲ့။ သူတို႕ရဲ့ ႏိုင္ငံျခားသားနဲ႕ ႏိုင္ငံသားကို ဘာနဲ႕ ခြဲတာလဲမသိဘူးေနာ္။ မႏၲေလးမွာ ျမန္မာစကားတလုံးမွ မတတ္တဲ့ နယ္စပ္က တ႐ုတ္ေတြ အမ်ားၾကီး ႏိုင္ငံသားမွတ္ပုံတင္ကိုင္ေနၾကတာေတြ႕ဖူးပါတယ္။ ႏိုင္ငံသားလား၊ ႏိုင္ငံျခားသားလားလို႕ ဘယ္လိုနည္းနဲ႕ ခြဲေနတာလဲမသိဘူးေနာ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ တသက္လုံးေနလာခဲ့ျပီးမွ ႏိုင္ငံသားမဟုတ္ဘူးလို႕ သတ္မွတ္ခံရတာေတာ့ ရင္နာဖို႕ေကာင္းပါတယ္။ ဘြဲ႕မရလည္း ပညာရခဲ့တဲ့ သူတို႕အတြက္ စိတ္မေကာင္းေပမယ့္ ဂုဏ္ယူပါတယ္။

Han Thit Nyeim said...

အင္း...

ဘ၀တူအခ်င္းခ်င္းမွာမွ ခင္ဗ်ားက ပုလင္းဖြင့္ေနေတာ့...
`ခ်ီးယားစ္... ခ်ီးယားစ္... ခ်ီးယားစ္...´ ဗ်ာ။

အနိစၥသေဘာတရားအရ တခ်ိန္က်ရင္ေတာ့ လြန္ေျမာက္လိမ့္မယ္ ထင္ပ။

JulyDream said...

သစ္ခြေရ...
ဒါမ်ိဳးေတြလည္း ျဖစ္တတ္ပါတယ္ ခင္ဗ်။ အဘိုးအဘြားေတြ လက္ထက္ကတည္းက ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ေနလာခဲ့ေပမယ့္ ႀကိဳးနီစနစ္ေတြေၾကာင့္ ႏိုင္ငံသား မျဖစ္ေသးတဲ့ လူေတြ အမ်ားႀကီးပါပဲ။ သူတုိ႕အတြက္ ဂုဏ္ယူတယ္ဆိုလို႕ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ခင္ဗ်ာ။

ဆရာသမား ဟန္သစ္ၿငိမ္ေရ...
ပုလင္းဖြင့္တယ္လို႕ မဟုတ္ပါဘူးဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္ကမွ မေသာက္တတ္တာ။ ဒီလိုပါပဲ..ဗ်။

puluque said...

အေနာ္တို႔ရဲ႔ ရင္ထဲမွာ အမုန္းကမာၻမေၾကေပါ့ေနာ္။ ေျပာမယ္ဆုိရင္ေတာ့ ေျပာစရာေတြရင္ထဲမွာ အျပည္။ ေမာင္ေသာင္း မေကာင္းေၾကာင္းေတြေပါ့။ ဒါေပမဲ့ေတာ္ပါၿပီ။

ေရစီးေၾကာင္း said...

my idea is same to u.

တားျမစ္ ထားေသာ... said...

ဒီပိုစ့္အတြက္ ကၽြန္ေတာ္လည္း ထပ္ေလာင္းလို႔ သာဓုေခၚပါတယ္။
`သာဓု၊ သာဓု၊ သာဓု´

သုခမိန္(E-Journal)