အဲဒီတုန္းက ဘာရယ္ေတာ့ မဟုတ္ဘူး လုပ္ခ်လိုက္တာ အခုခ်ိန္ ျပန္ေတြးမိေတာ့လည္း အမွတ္ရစရာေလးပဲ။ လူငယ္လည္း မဟုတ္ လူႀကီးလည္း မဟုတ္တဲ့ အရြယ္မွာ ထင္ရာစိုင္းခဲ့တာေလးေပါ့။ မွတ္မွတ္ရရဆို လြန္ခဲ့တဲ့ ၄ ႏွစ္ေက်ာ္ ဒီဇင္ဘာလ ေဆာင္းတြင္းႀကီးထဲမွာေပါ့။
ကၽြန္ေတာ္မွာ ေမာင္ေမာင္ဆိုတဲ့ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ ရိွတယ္။ သူက အိုင္တီ ပေရာဂ်က္ မန္ေနဂ်ာေပါ့။ သူ႕မွာ ျဖဴေလးလို႕ေခၚတဲ့ ခ်စ္သူတစ္ေယာက္ ရထားတာ မၾကာေသးဘူး။ ၆ လ ေလာက္ပဲ ရိွအံုးမယ္။ ေကာင္မေလးက ဆယ္တန္း မေအာင္ေသးဘူး။ ဒါေပမယ့္ အသက္မျပည္႕တဲ့ ကေလးေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ဆယ္တန္း ၂ခါ က်ေပါ့။ အဲဒီႏွစ္မွာ ဆယ္တန္းျပန္ေျဖဖို႕ က်ဴရွင္ ျပန္တက္ေနခဲ့တယ္။
တစ္ေန႕ ေန႕လည္ပိုင္းမွာ ေမာင္ေမာင္ရဲ႕ရံုးကို ဖုန္း၀င္လာတယ္။ သူ႕ရည္းစားရဲ႕ က်ဴရွင္က ေကာင္ေလး တစ္ေယာက္ ဆက္တာပါတဲ့။ ေကာင္ေလးက သူ ေနာက္တစ္ပတ္မွာ ေတာင္ငူျပန္ေတာ့မွာမုိ႕လို႕ ျဖဴေလးကို ႏွဳတ္ဆက္စကား လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေျပာခ်င္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီအပတ္စေနေန႕ က်ဴရွင္ကို ညပိုင္းမွာ လာမႀကိဳေပးလို႕ ရမလားဆိုၿပီး ေတာင္းဆိုပါတယ္။ ျဖဴေလးကို က်ဴရွင္က ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္လည္း လိုက္ေနတယ္ဆိုတာ ေမာင္ေမာင္က သိထားတယ္။ အခုဖုန္းဆက္တဲ့ ေကာင္ေလးက ျဖဴေလးကို လုိက္ေနတဲ့ ေကာင္ေလးပဲ ျဖစ္ဖုိ႕မ်ားတယ္။ ေမာင္ေမာင္လည္း လူႀကီးပီပီ အသာတၾကည္ ခြင့္ျပဳေပးခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ သူရင္ထဲမွာ ေနဆယ္စင္း ေတာက္ေလာင္ေနၿပီ။ အဲဒီေန႕က ၾကာသပေတးေန႕။
ေမာင္ေမာင္ ရံုးဆင္းေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ဆီ ေရာက္လာၿပီး ျဖစ္ေၾကာင္းကုန္စံု ရွင္းျပတယ္။ သူ စိတ္မခ်ဘူးေပါ့။ ေတာ္ၾကာ ေကာင္ေလးက ကားတင္ေျပးရင္ ဘယ္လို လုပ္မလဲတဲ့။ သူ စိုးရိမ္တာလည္း ျဖစ္ႏိုင္ေခ်ရိွပါတယ္။ ၿပီးခဲ့တဲ့ ၂ လေက်ာ္ေလးတင္ ရပ္ကြက္ထဲက ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ကို ေဘာလံုးကြင္းနားမွာ ေမွာင္ရိပ္ခိုၿပီး ကားတင္ေျပးတာ ျဖစ္ၿပီးၿပီ။ အဲဒီေတာ့ သူ႕ရဲ႕ေသာကကို ကၽြန္ေတာ္ ပ်က္ရယ္မျပဳရက္ခဲ့ဘူး။
ဂိမ္းအတူေဆာ့ၾကတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕အတူ ဘာလုပ္ၾကရင္ ေကာင္းမလဲ စဥ္းစားၾကတယ္။ သူတုိ႕ကလည္း ျဖဴေလးနဲ႕ ေမာင္ေမာင္ကို သိထားေတာ့ ကူညီခ်င္ၾကတယ္။ ေဆာင္းတြင္းႀကီးမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ေခၽြးေတြ ပ်ံေနၾကတယ္။ ေနာက္ဆံုး အစီအစဥ္ တစ္ခု ဆြဲလိုက္တယ္။ ဒါရိုက္တာက ကၽြန္ေတာ္ေပါ့။ မွန္ထိုး မီးထိုး ကင္မရာမင္း အစံုအစိကုိေတာ့ ဂိမ္းအတူေဆာ့တဲ့ လူငယ္ေတြ ၀ိုင္းကူၾကခဲ့တယ္။
အရံမီးသတ္ထဲမွာ သူငယ္ခ်င္းေတြ ရိွေတာ့ သူတို႕ဆီက လမ္းေလွ်ာက္ စကားေျပာစက္ေတြ ငွားလိုက္တယ္။ လည္ပင္းညွစ္ၿပီး ငွားလိုက္ေတာ့ စက္ ၃ လံုး ရတယ္။ ကားရိွတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြဆီက ကား ၂ စီးရတယ္။ စက္ဘီးက ၅ စီး ရလိုက္တယ္။ လိုအပ္တာေတြရေတာ့ လုပ္မယ့္အပိုင္းကို အကုန္ရွင္းျပၿပီး ေသာၾကာေန႕ ညပိုင္းကတည္းက အစမ္းေလ့က်င့္တယ္။ ေနရာယူဖို႕ ပြိဳင့္တစ္ခုခ်င္းကို လိုက္ျပတယ္။ အခ်ိတ္အဆက္ေတြ လွဳပ္ရွားရမယ့္ အပိုင္းေတြကို တကယ္လွဳပ္ရွားရမယ့္ နယ္ေျမမွာ သြားၿပီး အစမ္းေလ့က်င့္ၾကတယ္။ အစမ္းေလ့က်င့္တာက ပစၥည္းစံုနဲ႕ အမွန္အကန္ ေလ့က်င့္တာ။ ကားေတြေရာ စက္ဘီးေတြေရာေပါ့။
စေနေန႕ညကို ေရာက္လာပါၿပီ။ ႀကိဳတင္ စီစဥ္ထားတဲ့အတုိင္း အားလံုးကို ေနရာယူခုိင္းခဲ့ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ရဲ႕ ကားထဲမွာ။ ေမာင္ေမာင္ကေတာ့ ေနာက္ထပ္ ကားတစ္စီးထဲမွာ။ ကားတစ္စီးစီမွာ စကားေျပာစက္ ၁ လံုး စီရိွတယ္။ စက္ဘီးအဖြဲ႕ထဲက ၁ ေယာက္ကို စက္ ၁ လံုးေပးထားတယ္။ သူ႕ကိုေတာ့ နားၾကပ္နဲ႕ စကားေျပာလုိ႕ ရေအာင္ လုပ္ေပးထားတယ္။ အဲဒီေတာ့ စက္ကို လက္နဲ႕ ကိုင္ထားစရာ မလိုေတာ့ဘူးေလ။ ေဆာင္းတြင္းဆိုေတာ့လည္း အေႏြးထည္ ထူထူပြပြႀကီးေအာက္မွာ စက္ကို ၀ွက္ထားလုိ႕ ရတယ္။ အဲဒီေတာ့ အျပင္လူေတြ မရိပ္မိေတာ့ဘူး။
က်ဴရွင္ရိွတဲ့ လမ္းရဲ႕ ထိပ္ ၂ ဘက္မွာ ကားတစ္စီးစီ ရပ္ထားတယ္။ က်ဴရွင္နဲ႕ ဓါတ္တုိင္ ၂ တိုင္စာအကြာ ဘယ္ညာ ႏွစ္ဘက္စလံုးမွာ စက္ဘီးတစ္စီးစီ ေစာင့္ေနၾကတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ကားေတြနဲ႕ ဓါတ္တိုင္ ၃ တိုင္စာအကြာမွာ ေနာက္ထပ္ စက္ဘီးတစ္စီးစီ ေစာင့္ေနၾကတယ္။ လမ္းက နည္းနည္းရွည္လို႕ စက္ဘီး ၄ စီးကို တစ္လမ္းထဲမွာ ထည္႕ထားတာပါ။ က်ဴရွင္ေဘးမွာ လမ္းၾကားေလး ရိွတယ္။ အဲဒီ လမ္းၾကားကေန ထြက္ရင္ ေနာက္ဘက္က လမ္းထဲကို ေရာက္သြားမယ္။ အဲဒီ လမ္းၾကားေလးရဲ႕ ထိပ္မွာ စက္ကိုင္ထားတဲ့ သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ရဲ႕ စက္ဘီး ေစာင့္ေနတယ္။
အကယ္လို႕မ်ား ျဖဴေလးတုိ႕က လမ္းၾကားထဲကေန အျခားလမ္းဘက္ကို ထြက္လာရင္ စက္ကိုင္ထားတဲ့ သူငယ္ခ်င္းက ကားေတြထဲမွာ ရိွတဲ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ကို သတင္းလွမ္းပို႕မယ္။ အဲဒီအခါက်ရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႕က ကားေတြကို ေနာက္ဘက္က လမ္းထိပ္ကို ေနရာေရႊ႕ၿပီး ႀကိဳေစာင့္ေနမယ္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ ကားေတြ ေနရာေရႊ႕ရင္ ကားနဲ႕အနီးဆုံးမွာ ေနရာယူထားတဲ့ စက္ဘီးေတြလည္း ေနာက္ဘက္ လမ္းထဲကို စက္ဘီးနဲ႕ ပတ္၀င္ၾကမယ္။ က်ဴရွင္ေဘးတစ္ခ်က္စီမွာ ေနရာယူထားတဲ့ စက္ဘီး ၂ စီးက ျဖဴေလးတို႕ေနာက္ကို လမ္းၾကားထဲကေန လိုက္လာမယ္။
အကယ္လို႕မ်ား က်ဴရွင္ရိွတဲ့ လမ္းအတိုင္းပဲ ထြက္လာရင္ေတာ့ ကားေတြ၊ စက္ဘီးေတြက ပံုစံမပ်က္ ေနရာယူေနမယ္။ ျဖဴေလးတို႕ လမ္းအလည္ကိုေက်ာ္မွ က်ဴရွင္ေဘးနားက စက္ဘီးေတြက ျဖည္းျဖည္းေလး နင္းၿပီး စ ထြက္မယ္။ ေနာက္ကေန ျဖည္းျဖည္းေလး လိုက္မယ္။ ေနာက္ေၾကာင္းရွင္းတဲ့ သေဘာေပါ့။ လမ္းထိပ္နားက စက္ဘီးေတြကေတာ့ ကိုယ့္ေနရာမွာ ေနၿမဲပဲေပါ့။
က်ဴရွင္ဆင္းေတာ့ ျဖဴေလးက သူသြားေနက် လမ္းအတုိင္းပဲ သြားပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ လမ္းၾကားထိပ္က သူငယ္ခ်င္းက ကားေတြ ေနရာေရႊ႕ဖို႕ မလိုတဲ့အေၾကာင္း စက္နဲ႕လွမ္းေျပာပါတယ္။ ကားေတြ မေရႊ႕ေတာ့ စက္ဘီးေတြလည္း မေရႊ႕ေတာ့ဘူးေပါ့။ ဒီလိုနဲ႕ အဆင့္ဆင့္ လွဳပ္ရွားခဲ့လိုက္တာ ျဖဴေလး အနားကို ဘယ္ေယာက်ာ္းေလးမွ ကပ္လာတာကို မေတြ႕ရဘူး။ ေနာက္ဆံုး ျဖဴေလးသာ သူ႕အိမ္ ျပန္ေရာက္သြားတယ္ ထူးျခားမွဳတစ္ခုမွကို မေတြ႕ရဘူး။ အဲဒီေတာ့လည္း အားလံုး လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ အတူတူထုိင္ စၿမံဳျပန္ၿပီး အိမ္ျပန္လာခဲ့ၾကတာေပါ့ဗ်ာ။
ေနာက္မွ ျပန္သိရတာက ျဖဴေလးက ေမာင္ေမာင့္ကို စမ္းသပ္တဲ့သေဘာနဲ႕ သူ႕သူငယ္ခ်င္းတစ္ဦးကို ဖုန္းဆက္ခုိင္းတာပါတဲ့။ သူကေတာ့ ဘယ္ရယ္မဟုတ္ က်ီစယ္လိုက္တာပါပဲ။ ကိုယ္ေတြကေတာ့ အစိုးရိမ္ပိုၿပီး စီစဥ္ထားလိုက္ရတာမ်ား ပစၥည္းအစံုအလင္နဲ႕ ေထာင့္ကိုေစ့ေနတာပါပဲ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အဲဒီေန႕က အေတာ္ကို ေပ်ာ္ခဲ့ပါတယ္။ ကေလးမဟုတ္ သူငယ္မဟုတ္ တစ္အုပ္တစ္မႀကီး ေဆာ့လိုက္ရသလိုပဲဗ်ာ။ တကယ္ပဲ အမွတ္ရမိပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္မွာ ေမာင္ေမာင္ဆိုတဲ့ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ ရိွတယ္။ သူက အိုင္တီ ပေရာဂ်က္ မန္ေနဂ်ာေပါ့။ သူ႕မွာ ျဖဴေလးလို႕ေခၚတဲ့ ခ်စ္သူတစ္ေယာက္ ရထားတာ မၾကာေသးဘူး။ ၆ လ ေလာက္ပဲ ရိွအံုးမယ္။ ေကာင္မေလးက ဆယ္တန္း မေအာင္ေသးဘူး။ ဒါေပမယ့္ အသက္မျပည္႕တဲ့ ကေလးေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ဆယ္တန္း ၂ခါ က်ေပါ့။ အဲဒီႏွစ္မွာ ဆယ္တန္းျပန္ေျဖဖို႕ က်ဴရွင္ ျပန္တက္ေနခဲ့တယ္။
တစ္ေန႕ ေန႕လည္ပိုင္းမွာ ေမာင္ေမာင္ရဲ႕ရံုးကို ဖုန္း၀င္လာတယ္။ သူ႕ရည္းစားရဲ႕ က်ဴရွင္က ေကာင္ေလး တစ္ေယာက္ ဆက္တာပါတဲ့။ ေကာင္ေလးက သူ ေနာက္တစ္ပတ္မွာ ေတာင္ငူျပန္ေတာ့မွာမုိ႕လို႕ ျဖဴေလးကို ႏွဳတ္ဆက္စကား လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေျပာခ်င္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီအပတ္စေနေန႕ က်ဴရွင္ကို ညပိုင္းမွာ လာမႀကိဳေပးလို႕ ရမလားဆိုၿပီး ေတာင္းဆိုပါတယ္။ ျဖဴေလးကို က်ဴရွင္က ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္လည္း လိုက္ေနတယ္ဆိုတာ ေမာင္ေမာင္က သိထားတယ္။ အခုဖုန္းဆက္တဲ့ ေကာင္ေလးက ျဖဴေလးကို လုိက္ေနတဲ့ ေကာင္ေလးပဲ ျဖစ္ဖုိ႕မ်ားတယ္။ ေမာင္ေမာင္လည္း လူႀကီးပီပီ အသာတၾကည္ ခြင့္ျပဳေပးခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ သူရင္ထဲမွာ ေနဆယ္စင္း ေတာက္ေလာင္ေနၿပီ။ အဲဒီေန႕က ၾကာသပေတးေန႕။
ေမာင္ေမာင္ ရံုးဆင္းေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ဆီ ေရာက္လာၿပီး ျဖစ္ေၾကာင္းကုန္စံု ရွင္းျပတယ္။ သူ စိတ္မခ်ဘူးေပါ့။ ေတာ္ၾကာ ေကာင္ေလးက ကားတင္ေျပးရင္ ဘယ္လို လုပ္မလဲတဲ့။ သူ စိုးရိမ္တာလည္း ျဖစ္ႏိုင္ေခ်ရိွပါတယ္။ ၿပီးခဲ့တဲ့ ၂ လေက်ာ္ေလးတင္ ရပ္ကြက္ထဲက ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ကို ေဘာလံုးကြင္းနားမွာ ေမွာင္ရိပ္ခိုၿပီး ကားတင္ေျပးတာ ျဖစ္ၿပီးၿပီ။ အဲဒီေတာ့ သူ႕ရဲ႕ေသာကကို ကၽြန္ေတာ္ ပ်က္ရယ္မျပဳရက္ခဲ့ဘူး။
ဂိမ္းအတူေဆာ့ၾကတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕အတူ ဘာလုပ္ၾကရင္ ေကာင္းမလဲ စဥ္းစားၾကတယ္။ သူတုိ႕ကလည္း ျဖဴေလးနဲ႕ ေမာင္ေမာင္ကို သိထားေတာ့ ကူညီခ်င္ၾကတယ္။ ေဆာင္းတြင္းႀကီးမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ေခၽြးေတြ ပ်ံေနၾကတယ္။ ေနာက္ဆံုး အစီအစဥ္ တစ္ခု ဆြဲလိုက္တယ္။ ဒါရိုက္တာက ကၽြန္ေတာ္ေပါ့။ မွန္ထိုး မီးထိုး ကင္မရာမင္း အစံုအစိကုိေတာ့ ဂိမ္းအတူေဆာ့တဲ့ လူငယ္ေတြ ၀ိုင္းကူၾကခဲ့တယ္။
အရံမီးသတ္ထဲမွာ သူငယ္ခ်င္းေတြ ရိွေတာ့ သူတို႕ဆီက လမ္းေလွ်ာက္ စကားေျပာစက္ေတြ ငွားလိုက္တယ္။ လည္ပင္းညွစ္ၿပီး ငွားလိုက္ေတာ့ စက္ ၃ လံုး ရတယ္။ ကားရိွတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြဆီက ကား ၂ စီးရတယ္။ စက္ဘီးက ၅ စီး ရလိုက္တယ္။ လိုအပ္တာေတြရေတာ့ လုပ္မယ့္အပိုင္းကို အကုန္ရွင္းျပၿပီး ေသာၾကာေန႕ ညပိုင္းကတည္းက အစမ္းေလ့က်င့္တယ္။ ေနရာယူဖို႕ ပြိဳင့္တစ္ခုခ်င္းကို လိုက္ျပတယ္။ အခ်ိတ္အဆက္ေတြ လွဳပ္ရွားရမယ့္ အပိုင္းေတြကို တကယ္လွဳပ္ရွားရမယ့္ နယ္ေျမမွာ သြားၿပီး အစမ္းေလ့က်င့္ၾကတယ္။ အစမ္းေလ့က်င့္တာက ပစၥည္းစံုနဲ႕ အမွန္အကန္ ေလ့က်င့္တာ။ ကားေတြေရာ စက္ဘီးေတြေရာေပါ့။
စေနေန႕ညကို ေရာက္လာပါၿပီ။ ႀကိဳတင္ စီစဥ္ထားတဲ့အတုိင္း အားလံုးကို ေနရာယူခုိင္းခဲ့ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ရဲ႕ ကားထဲမွာ။ ေမာင္ေမာင္ကေတာ့ ေနာက္ထပ္ ကားတစ္စီးထဲမွာ။ ကားတစ္စီးစီမွာ စကားေျပာစက္ ၁ လံုး စီရိွတယ္။ စက္ဘီးအဖြဲ႕ထဲက ၁ ေယာက္ကို စက္ ၁ လံုးေပးထားတယ္။ သူ႕ကိုေတာ့ နားၾကပ္နဲ႕ စကားေျပာလုိ႕ ရေအာင္ လုပ္ေပးထားတယ္။ အဲဒီေတာ့ စက္ကို လက္နဲ႕ ကိုင္ထားစရာ မလိုေတာ့ဘူးေလ။ ေဆာင္းတြင္းဆိုေတာ့လည္း အေႏြးထည္ ထူထူပြပြႀကီးေအာက္မွာ စက္ကို ၀ွက္ထားလုိ႕ ရတယ္။ အဲဒီေတာ့ အျပင္လူေတြ မရိပ္မိေတာ့ဘူး။
က်ဴရွင္ရိွတဲ့ လမ္းရဲ႕ ထိပ္ ၂ ဘက္မွာ ကားတစ္စီးစီ ရပ္ထားတယ္။ က်ဴရွင္နဲ႕ ဓါတ္တုိင္ ၂ တိုင္စာအကြာ ဘယ္ညာ ႏွစ္ဘက္စလံုးမွာ စက္ဘီးတစ္စီးစီ ေစာင့္ေနၾကတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ကားေတြနဲ႕ ဓါတ္တိုင္ ၃ တိုင္စာအကြာမွာ ေနာက္ထပ္ စက္ဘီးတစ္စီးစီ ေစာင့္ေနၾကတယ္။ လမ္းက နည္းနည္းရွည္လို႕ စက္ဘီး ၄ စီးကို တစ္လမ္းထဲမွာ ထည္႕ထားတာပါ။ က်ဴရွင္ေဘးမွာ လမ္းၾကားေလး ရိွတယ္။ အဲဒီ လမ္းၾကားကေန ထြက္ရင္ ေနာက္ဘက္က လမ္းထဲကို ေရာက္သြားမယ္။ အဲဒီ လမ္းၾကားေလးရဲ႕ ထိပ္မွာ စက္ကိုင္ထားတဲ့ သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ရဲ႕ စက္ဘီး ေစာင့္ေနတယ္။
အကယ္လို႕မ်ား ျဖဴေလးတုိ႕က လမ္းၾကားထဲကေန အျခားလမ္းဘက္ကို ထြက္လာရင္ စက္ကိုင္ထားတဲ့ သူငယ္ခ်င္းက ကားေတြထဲမွာ ရိွတဲ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ကို သတင္းလွမ္းပို႕မယ္။ အဲဒီအခါက်ရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႕က ကားေတြကို ေနာက္ဘက္က လမ္းထိပ္ကို ေနရာေရႊ႕ၿပီး ႀကိဳေစာင့္ေနမယ္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ ကားေတြ ေနရာေရႊ႕ရင္ ကားနဲ႕အနီးဆုံးမွာ ေနရာယူထားတဲ့ စက္ဘီးေတြလည္း ေနာက္ဘက္ လမ္းထဲကို စက္ဘီးနဲ႕ ပတ္၀င္ၾကမယ္။ က်ဴရွင္ေဘးတစ္ခ်က္စီမွာ ေနရာယူထားတဲ့ စက္ဘီး ၂ စီးက ျဖဴေလးတို႕ေနာက္ကို လမ္းၾကားထဲကေန လိုက္လာမယ္။
အကယ္လို႕မ်ား က်ဴရွင္ရိွတဲ့ လမ္းအတိုင္းပဲ ထြက္လာရင္ေတာ့ ကားေတြ၊ စက္ဘီးေတြက ပံုစံမပ်က္ ေနရာယူေနမယ္။ ျဖဴေလးတို႕ လမ္းအလည္ကိုေက်ာ္မွ က်ဴရွင္ေဘးနားက စက္ဘီးေတြက ျဖည္းျဖည္းေလး နင္းၿပီး စ ထြက္မယ္။ ေနာက္ကေန ျဖည္းျဖည္းေလး လိုက္မယ္။ ေနာက္ေၾကာင္းရွင္းတဲ့ သေဘာေပါ့။ လမ္းထိပ္နားက စက္ဘီးေတြကေတာ့ ကိုယ့္ေနရာမွာ ေနၿမဲပဲေပါ့။
က်ဴရွင္ဆင္းေတာ့ ျဖဴေလးက သူသြားေနက် လမ္းအတုိင္းပဲ သြားပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ လမ္းၾကားထိပ္က သူငယ္ခ်င္းက ကားေတြ ေနရာေရႊ႕ဖို႕ မလိုတဲ့အေၾကာင္း စက္နဲ႕လွမ္းေျပာပါတယ္။ ကားေတြ မေရႊ႕ေတာ့ စက္ဘီးေတြလည္း မေရႊ႕ေတာ့ဘူးေပါ့။ ဒီလိုနဲ႕ အဆင့္ဆင့္ လွဳပ္ရွားခဲ့လိုက္တာ ျဖဴေလး အနားကို ဘယ္ေယာက်ာ္းေလးမွ ကပ္လာတာကို မေတြ႕ရဘူး။ ေနာက္ဆံုး ျဖဴေလးသာ သူ႕အိမ္ ျပန္ေရာက္သြားတယ္ ထူးျခားမွဳတစ္ခုမွကို မေတြ႕ရဘူး။ အဲဒီေတာ့လည္း အားလံုး လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ အတူတူထုိင္ စၿမံဳျပန္ၿပီး အိမ္ျပန္လာခဲ့ၾကတာေပါ့ဗ်ာ။
ေနာက္မွ ျပန္သိရတာက ျဖဴေလးက ေမာင္ေမာင့္ကို စမ္းသပ္တဲ့သေဘာနဲ႕ သူ႕သူငယ္ခ်င္းတစ္ဦးကို ဖုန္းဆက္ခုိင္းတာပါတဲ့။ သူကေတာ့ ဘယ္ရယ္မဟုတ္ က်ီစယ္လိုက္တာပါပဲ။ ကိုယ္ေတြကေတာ့ အစိုးရိမ္ပိုၿပီး စီစဥ္ထားလိုက္ရတာမ်ား ပစၥည္းအစံုအလင္နဲ႕ ေထာင့္ကိုေစ့ေနတာပါပဲ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အဲဒီေန႕က အေတာ္ကို ေပ်ာ္ခဲ့ပါတယ္။ ကေလးမဟုတ္ သူငယ္မဟုတ္ တစ္အုပ္တစ္မႀကီး ေဆာ့လိုက္ရသလိုပဲဗ်ာ။ တကယ္ပဲ အမွတ္ရမိပါတယ္။
7 comments:
အမေလးဒရမ္းရယ္ ေစာေစာကသာ ဒရမ္းနဲ ့သိရင္
ရည္းစားကို အေနာက္ကလိုက္ေခ်ာင္းဘို ိအကူအညီေတာင္းပါတယ့အဲလို ့စက္ေတြနဲ ့ဆိုမိုက္မယ္ ဟိဟ္
:-) မၾကီးမငယ္နဲ႔ သူခိုးပုလိပ္ ကစားခဲ့ပံုပဲ..။ အတည္ေပါက္ၾကီး ပေလးရတာ ေတာ္ေတာ္မိုက္မွာပဲ။
ဟားဟား ရယ္ရတယ္။ ေပ်ာ္စရာႀကီး။
ေၾသာ္..... အခ်စ္စမ္းပံုကလဲ
လြမ္းစရာဘဲ။
ဟုတ္လွခ်ည္လားဗ်ာ..
:D
ဆရာၾကီး ဒြင္းတို႔မ်ားလုပ္လိုက္ရင္ အမွန္အကန္ေတြၾကီးပဲ။ ၿပီးမွလြဲလြဲသြားတာကိုး
Post a Comment