Funny poetry

မဇီဇ၀ါက ျမန္မာျပည္က ကေလးေတြ ဘယ္လိုေပါက္တက္ကရ ကဗ်ာေတြ ေအာ္ခဲ့ရြတ္ခဲ့ၿပီး ႀကီးခဲ့သလဲဆိုတာ သိခ်င္လို႕ ေရးေပးပါဆိုၿပီး ကၽြန္ေတာ္ဇူလိုင္ကို တက္ဂ္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က ကဗ်ာနဲ႕ ပတ္သက္ရင္ အေတာ္ေလးကို ပါရမီ နည္းလွပါတယ္။ ကဗ်ာဖတ္ရမွာ စိတ္ကို မ၀င္စားခဲ့ဘူး။ ဆယ္တန္းမွာ ျမန္မာစာ အမွတ္ေကာင္းဖို႕အတြက္သာ ကဗ်ာေတြ ဖိက်က္ခဲ့တာပါ။ ကဗ်ာထက္ စကားေျပေတြကို ဖတ္ခ်င္မိတယ္။

ဘ၀မွာ ကဗ်ာကို စိတ္၀င္စားမိတဲ့ တစ္ခ်ိန္ပဲ ရိွခဲ့တယ္။ ေလတုိက္လို႕ သစ္ရြက္ေတြ လွဳပ္ေနတာကို ၾကည္႕ၿပီး ရီခ်င္တယ္ဆိုၾကတဲ့ မီးေကာင္ေပါက္စ ဘ၀အခိုက္အတန္႕မွာ ရည္းစားစာေရးဖို႕ ၀တၳဳထဲက ကဗ်ာလွလွေတြ ထိုင္ကူးတဲ့ အခ်ိန္ေလးပါ။ ဒီလိုနဲ႕ လိုတိုးပိုေလွ်ာ့ ဟိုျဖတ္ဒီညွပ္ ကိုယ္ပိုင္ကဗ်ာေတြလည္း စုတုျပဳျဖစ္တယ္။ က်န္တဲ့အခ်ိန္မွာ ကဗ်ာေတြဆို ေက်ာ္ဖတ္ေလ့ရိွတယ္။ ကာရံညီတဲ့ ကဗ်ာအတုိေတြကိုေတာ့ မ်က္စိေအာက္ကို ေရာက္လာရင္ ဖတ္ျဖစ္လိုက္တယ္။ တကူးတကေတာ့ ရွာဖတ္မေနပါဘူး။

ကေလးဘ၀က ေအာ္ခဲ့ရြတ္ခဲ့တဲ့ ေပါက္တက္ကရ ကဗ်ာေတြကို ျပန္စဥ္းစားၿပီး ေရးရမွာဆုိေတာ့ အေတာ္ကို ဂြက်လွပါတယ္။ အဲဒီလို ကဗ်ာေတြ ေအာ္ခဲ့ရြတ္ခဲ့တာ ရိွခဲ့ဖူးပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒါေတြကို မွတ္ထားတဲ့ ဦးေႏွာက္က အစျပန္ေဖာ္ေပးဖို႕မွာ ရူးခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနတယ္။ တကယ္ ရူးသြားတာလည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ အဲဒီေတာ့လည္း မနည္းဖ်စ္ညွစ္ စဥ္းစားရၿပီေပါ့။

ငယ္ငယ္တုန္းက ရန္ကုန္မွာ အခုေခတ္ေလာက္ မီးမပ်က္ေပမယ့္ မီးအားက်တာကို ႀကံဳဖူးၾကမယ္ ထင္တယ္။ မီးအားျမွင့္စက္ေတြမွ မရိွရင္ စာၾကည္႕မီးထြန္းဖို႕ေတာင္ အႏိုင္ႏုိင္ပါ။ မီးေပးတဲ့ ထရန္စေဖာ္မာေပၚ မူတည္ၿပီး တစ္လမ္းနဲ႕ တစ္လမ္း မီးအားရတာခ်င္း မတူပါဘူး။ တစ္လမ္းတည္းဆိုေပမယ့္လည္း ဟိုဘက္လမ္းထိပ္နားက အိမ္နဲ႔ ဒီဘက္လမ္းထိပ္နားက အိမ္ မီးအားျပည္႕တာခ်င္း မတူၾကပါဘူး။ ညဘက္မွာ မီးလာေပမယ့္လည္း တခ်ိဳ႕အိမ္ေတြခမ်ာ ဖေယာင္းတုိင္ ထြန္းၿပီး ေနၾကရတယ္။ မီးအားျမွင့္စက္ မ၀ယ္ႏိုင္တာလည္း ျဖစ္ႏုိင္သလို၊ ၀ယ္ထားတဲ့ မီးအားျမွင့္စက္က မီးျမွင့္အား မေကာင္းလို႕လည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ မႏွင္းတုိ႕အိမ္ ကဗ်ာေလးကို ဖ်က္ၿပီး ကေလးအခ်င္းခ်င္း လမ္းထဲမွာ ေဆာ့ရင္း စၾက ေနာက္ၾကတယ္။

ဟိုဘက္လမ္းက မီးမွိန္မွိန္
ဒီဘက္လမ္းက မီးထိန္ထိန္
ဆီမီးထိန္ထိန္ လင္းပါတဲ့
ေအာင္နက္တုိ႕ အိမ္...

ေက်ာင္းတုန္းက အတန္းထဲမွာ အသင္းေတြ ဖြဲ႕ရပါတယ္။ က်န္စစ္သား၊ ဘုရင့္ေနာင္၊ အေလာင္းဘုရား၊ ဗႏၶဳလ ဆုိၿပီး အသင္းေတြခဲြၿပီး ေသာက္ေရအိုးျဖည္႕၊ တံျမည္စည္းလွည္း၊ ေက်ာက္သင္ပုန္းဖ်က္၊ ဘုရားပန္းကပ္ စတဲ့ အတန္းတာ၀န္ေတြကို တစ္လွည္႕စီ တာ၀န္ယူၾကရပါတယ္။ တခ်ိဳ႕ေက်ာင္းေတြက အနီအသင္း အစိမ္းအသင္း ဆိုၿပီး အေရာင္ေတြနဲ႕လည္း ဖြဲ႕ၾကပါေသးတယ္။ ကေလးသဘာ၀ တစ္သင္းနဲ႕ တစ္သင္း ၿပိဳင္ၾကပါတယ္။ စာၿပိဳင္တယ္။ ဘက္စံုပညာေရး ၿပိဳင္တယ္။ သန္႕ရွင္းေရး အမွတ္၊ လုပ္အားေပး အမွတ္ ၿပိဳင္ၾကတယ္။ အဲဒီလိုပဲ တစ္သင္းနဲ႕ တစ္သင္း မခံခ်ိမခံသာျဖစ္ေအာင္ ကဗ်ာေတြ ရြတ္ၿပီး စ ေနာက္ၾကတယ္။

ဘုရင့္ေနာင္
ပုလင္းေထာင္
ပုလင္းကြဲ
ဒူးၿပဲ...

ဗႏၶဳလ
မခံဘူးကြ
ျပန္ခ်
ခံရ...

မွတ္မိတဲ့ ေနာက္တစ္ခုက အလယ္တန္းေက်ာင္းသားဘ၀မွာ ရည္းစားထားခ်င္ခ်င္ ျဖစ္ေနၾကတဲ့ မိန္းခေလး သူငယ္ခ်င္းေတြကို စေနာက္တဲ့ ကဗ်ာေလးပါ။ ဒါေပမယ့္ အဲဒါကို တခ်ိဳ႕က သီခ်င္းလို႕လည္း ေျပာၾကတယ္။ ကဗ်ာလား သီခ်င္းလားဆိုတာ အေသအခ်ာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ မသိပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ငယ္ဘ၀မွာ အဲဒါေလးကို ေပါက္တက္ကရ ေအာ္ဟစ္ရြတ္ဆိုခဲ့ဖူးတယ္။ အစခံရတဲ့ မိန္းခေလးေတြကေတာ့ ေဆြ႕ေဆြ႕ကို ခုန္ေရာပဲ။

စိန္ၾကည္ေနာ္ စိန္ၾကည္ေနာ္
လင္ယူပက္စက္သေနာ္
ဂ်ပန္ႀကီး တိုက်ိဳျပန္
ဗိုက္တစ္လံုးနဲ႕ က်န္...

ေနာက္ထပ္တစ္ခုက သီတင္းကၽြတ္ တန္ေဆာင္မုန္းနဲ႕တြဲၿပီး သတိတရရိွလွတဲ့ ကဗ်ာေလးပါပဲ။ အဲဒါကို အၿငိမ့္လူရႊင္ေတာ္ေတြ ျပက္တဲ့ ျပက္လံုးေတြကေနပဲ ၾကားဖူးတာလည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ ငယ္ငယ္တုန္းက အဲဒါမ်ိဳးကဗ်ာေတြ ရြတ္ရင္ လူႀကီးေတြက ေပါက္တက္ကရေတြ ဆိုျပန္ၿပီလို႕ ဆူၾကပါတယ္။

အဘိုးႀကီးအို ခါးကုန္းကုန္း
မေသပါနဲ႕အံုး
ေနာင္ႏွစ္ခါ တန္ေဆာင္မုန္း
ပြဲၾကည္႕ပါအံုး..

မၾကည္႕ႏိုင္ဘူး သမီးရယ္
ဘိုးဘိုး ေသေတာ့မယ္..

ဘိုးဘိုးေသရင္ ဘယ္လိုလဲ
ပိုးလို႕ပက္လက္လဲ...

မွတ္မိသေလာက္ေတာ့ ဒီေလာက္ပါပဲ ခင္ဗ်။ တျခား ေပါက္တက္ကရ ကဗ်ာေတြလည္း အမ်ားႀကီး ရိွအံုးမွာပါ။ ကၽြန္ေတာ့္မွတ္ဥာဏ္မွာ အစျပန္ေဖာ္လို႕ မရတဲ့အတြက္ ဒီေလာက္နဲ႕ပဲ ေက်နပ္လိုက္ပါေတာ့ဗ်ာ။

အစဥ္အလာအရ လက္ဆင့္ကမ္းရမယ္ဆိုရင္ေတာ့
ကဗ်ာေတြနဲ႕ ႏုေနတတ္တဲ့ မမသီရိ