"ေၾသာ္ ဒါေတာ့ ခင္ဗ်ားလည္း ခံစားရမွာပါ၊ အထိတ္တလန္႕ျဖစ္တာက သားသမီးက မိဘကို ဒီေလာက္ ရဲရဲတင္းတင္း မုိက္မိုက္ရိုင္းရိုင္း ေတာ္လွန္၀ံ့ၾကတာေပါ့။ သူ႕အေၾကာင္းနဲ႕ သူ႕အေၾကာင္း၊ အဆိုးနဲ႕ အေကာင္း ရိွၾကမွာကို ကၽြန္ေတာ္ မျငင္းလိုပါဘူး။ သားသမီးလည္း ပုထုဇဥ္၊ မိဘလည္း ပုထုဇဥ္၊ မွားခ်င္လည္း မွားၾကမွာေပါ့။ စိတ္နာတယ္ ရွက္တယ္ပဲထား၊ ကိုယ့္မိသားစုတစ္စုနဲ႕သာ သက္ဆုိင္ ေျဖရွင္းႏိုင္တဲ့ ကိစၥကို အခုလို တုိင္းသိျပည္ေက်ာ္ အက်ိဳးယုတ္ အရွက္ခြဲတာေတာ့ နည္းနည္းေလးမွ စဥ္းစားလို႕ မရဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ကိုယ့္ကေလးေတြကို ၾကည္႕ရင္း ဒင္းတုိ႕ေခတ္ကို အထိတ္တလန္႕ ျဖစ္မိတာေပါ့ဗ်ာ"
"ေနာက္ေတာ့ ၀မ္းနည္းလာတယ္ဆိုပါေတာ့ဗ်ာ"
"ဟာ- ဆက္ေတြးရင္ ၀မ္းနည္းစရာေပါ့။ ကေလးေတြက ကၽြန္ေတာ့္မ်က္စိေအာက္မွာ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး ကစားေနၾကတယ္။ စားခ်ိန္ ေသာက္ခ်ိန္က်ျပန္ေတာ့ ၿမိန္ေရယွက္ေရ ဆူဆူညံညံ စားေသာက္ေနၾကတယ္။ မိဘရဲ႕ရင္ခြင္ေအာက္မွာ ေက်နပ္ျခင္း၊ ႏွစ္သိမ့္ျခင္း၊ ခ်မ္းသာျခင္း၊ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္း ဆုိတာေတြကို ေတြ႕ရေတာ့ ကိုယ့္မွာ မိဘအေနနဲ႕ ၾကည္ႏူးမွဳ (မုဒိတာ) အျပည္႕အ၀ ခံစားခဲ့ရတာခ်ည္းပါပဲ။ ေရွ႕ေရးအတြက္ ဒီထက္ျပည္႕စံုေအာင္ ေကၽြးဖို႕ ေမြးဖို႕ ေဆာင္ရြက္ဖို႕ ေစတနာေတြ တဖြားဖြားရိွခဲ့ရတဲ့ စိတ္မွာ ဒီေၾကာ္ျငာကို ေတြ႕လိုက္မိၿပီ ဆုိတုန္းက မိဘအေနနဲ႕ ၀မ္းနည္းမိတာ မ်က္ရည္မ်ားေတာင္ လည္မိတာေပါ့ဗ်ာ" ဟု ကၽြန္ေတာ့္မိတ္ေဆြက ေျပာရင္းပင္ ငိုင္ေနမိပါသည္။
"အင္း- အဲဒီတုန္းက အေၾကာ္ျငာခံခဲ့ရတဲ့ မိခင္လည္း ခင္ဗ်ားတုိ႕ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ေစတနာ ထားခဲ့သလို သူ႕သားသမီးေတြ အေပၚမွာ ေစတနာ ထားခဲ့မွာပဲေနာ္"
"ဟာ- ဒါကေတာ့ လံုး၀ ယံုမွားစရာ မရိွႏုိင္ပါဘူး၊ ဟုိတုန္းက ေၾကာ္ျငာခဲ့တဲ့ ကေလးေတြကို ျပန္ေမးေတာင္ သူတို႕ကိုယ္တုိင္ ၀န္ခံရမွာ ေသခ်ာတယ္"
"၀န္ခံရံုတင္မက ျပန္ၿပီး ေတြးမိခ်င္ ေတြးမိရွာၾကမွာပါဗ်ာ"
"ေတြးမိရင္လည္း သတင္းစာထဲ မေၾကာ္ျငာခင္က ေတြးမိရင္ သိပ္ေကာင္းမွာပဲေနာ္၊ ဒါမ်ိဳးေတြ ေနာက္ကို မေပၚေအာင္ ေဆာင္းပါးေရးသူက ေရး၊ တရားေဟာတဲ့လူက ေဟာ၊ ရွဳတ္ခ်ပြဲေတြေတာင္ လုပ္ေပးဖို႕ ေကာင္းမလား"
"ဟာ- ရွဳတ္ခ်ျပစ္တင္တဲ့အထိ လုပ္ဖို႕ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ လက္မခံခ်င္ပါဘူး။ ခင္ဗ်ားပဲ အခုန ေျပာခဲ့တယ္ေလ။ သားသမီးလည္း ပုထုဇဥ္၊ မိဘလည္း ပုထုဇဥ္ဆို။ စိတ္ဆိုတာလည္း အတည္အၿမဲ မရိွဘူး မဟုတ္လား။ အခု ဒီစိတ္ရိွေပမယ့္ ေနာက္ကို ဒီစိတ္ရိွတတ္တာ မဟုတ္ဘူးေလ။ ဒီေတာ့ အခုမွန္တယ္ ထင္တာ ေနာင္မွားတယ္လို႕ ျမင္လာမွာေပါ့။ ဒါေၾကာင့္ အျမင္မွန္ ျမန္ျမန္ရလာၾကရေအာင္ ေျဖာင္းေျဖာင္းဖ်ဖ် နားခ် သိမ္းသြင္းေပးဖို႕သာ လိုပါလိမ့္မယ္။ ဖခင္ကို သတ္တဲ့အထိ မွားခဲ့ဖူးတဲ့ အဇာသတၱဳမင္းဟာ ဗုဒၶကို အၾကည္ညိဳဆံုး လူပုဂၢိဳလ္ျဖစ္ခဲ့သလိုေပါ့။ သူတုိ႕ကို မုန္းတီးစက္ဆုပ္မဲ့အစား ေမတၱာနဲ႕ ကရုဏာတရား ၀ိုင္းကူျပၾကရမယ္။ အခ်ိန္က်လို႕ 'ကၽြန္ေတာ္ ကၽြန္ေတာ္မတုိ႕ ေၾကာ္ျငာခဲ့သည္မ်ားကို ၀မ္းနည္းေနာင္တရစြာ ျပန္လည္ ရုတ္သိမ္းပါသည္' ဆိုတဲ့ ေၾကာ္ျငာမ်ားကို ျပန္ဖတ္ၾကရရင္ လူ ရွင္ ရဟန္း ဘယ္ေလာက္ သာဓု ေခၚလိုက္ၾကမလဲ၊ ခင္ဗ်ား စဥ္းစားစမ္း"
"ေအးဗ်- ဒီလိုေၾကာ္ျငာမ်ိဳးကို မေတြ႕ခဲ့ရေပမဲ့ သူတို႕မိဘမ်ားကိုေတာ့ ၀န္ခ်ေတာင္းပန္ အသနားခံၿပီးၾကၿပီလို႕ က်ဳပ္က ရဲရဲေျပာလိုက္ခ်င္တယ္၊ ဘာျဖစ္လို႕လဲ သိလား၊ အဲဒီတုန္းက စိတ္လိုက္မာန္ပါနဲ႕ ေၾကာ္ျငာခဲ့တဲ့ ကေလးေတြဟာ အခုဆို လူႀကီးျဖစ္ေနၾကၿပီေလ"
"ဟာ- ဟုတ္တာေပါ့။ အခ်ိန္က ၁၅ ႏွစ္ေလာက္ေတာင္ လြန္ခဲ့ၿပီေလ၊ သတိ ေနာင္တ ရကုန္ၾကေတာ့မွာေပါ့"
ကၽြန္ေတာ္မိတ္ေဆြမွာ စကားမဆက္ဘဲ အေတြးနယ္ခ်ဲ႕ေနပံုရသည္။ ထို႕ေနာက္ ဘ၀င္မက်ေသာ ေလသံႏွင့္ ဆက္၍ ဆိုပါသည္။
"မိဘကို မေလးစားၾကတာ လက္၀ဲစြန္းေရာက္ေနၾကလုိ႕မ်ားလား"
(ဆက္ရန္...)
အေမ့ေက်းဇူးကို သိရိွတုန္႕ျပန္ ေပးအပ္ေရးအတြက္ အေမေန႕ ျဖစ္ေပၚလာေစရန္ ဆရာႀကီး ဦးသုခက ဤေဆာင္းပါးျဖင့္ စတင္ လွံဳ႕ေဆာ္ခဲ့ပါသည္။
ခ်စ္သူေလးက ဇြန္လဆန္းမွာ စကၤာပူကို ေရာက္လာတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းနဲ႕ လူႀကံဳထည္႕ေပးလိုက္တဲ့ ဦးသုခရဲ႕ အေမဆိုတဲ့ စာအုပ္ေလးထဲက ထိုတစ္ေန႕... ဆိုတဲ့ ေဆာင္းပါးေလးကို ရင္ခုန္သံ ထပ္တူညီေနလို႕ ျပန္လည္ေဖာ္ျပလိုက္ပါရေစခင္ဗ်ာ။
"ေနာက္ေတာ့ ၀မ္းနည္းလာတယ္ဆိုပါေတာ့ဗ်ာ"
"ဟာ- ဆက္ေတြးရင္ ၀မ္းနည္းစရာေပါ့။ ကေလးေတြက ကၽြန္ေတာ့္မ်က္စိေအာက္မွာ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး ကစားေနၾကတယ္။ စားခ်ိန္ ေသာက္ခ်ိန္က်ျပန္ေတာ့ ၿမိန္ေရယွက္ေရ ဆူဆူညံညံ စားေသာက္ေနၾကတယ္။ မိဘရဲ႕ရင္ခြင္ေအာက္မွာ ေက်နပ္ျခင္း၊ ႏွစ္သိမ့္ျခင္း၊ ခ်မ္းသာျခင္း၊ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္း ဆုိတာေတြကို ေတြ႕ရေတာ့ ကိုယ့္မွာ မိဘအေနနဲ႕ ၾကည္ႏူးမွဳ (မုဒိတာ) အျပည္႕အ၀ ခံစားခဲ့ရတာခ်ည္းပါပဲ။ ေရွ႕ေရးအတြက္ ဒီထက္ျပည္႕စံုေအာင္ ေကၽြးဖို႕ ေမြးဖို႕ ေဆာင္ရြက္ဖို႕ ေစတနာေတြ တဖြားဖြားရိွခဲ့ရတဲ့ စိတ္မွာ ဒီေၾကာ္ျငာကို ေတြ႕လိုက္မိၿပီ ဆုိတုန္းက မိဘအေနနဲ႕ ၀မ္းနည္းမိတာ မ်က္ရည္မ်ားေတာင္ လည္မိတာေပါ့ဗ်ာ" ဟု ကၽြန္ေတာ့္မိတ္ေဆြက ေျပာရင္းပင္ ငိုင္ေနမိပါသည္။
"အင္း- အဲဒီတုန္းက အေၾကာ္ျငာခံခဲ့ရတဲ့ မိခင္လည္း ခင္ဗ်ားတုိ႕ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ေစတနာ ထားခဲ့သလို သူ႕သားသမီးေတြ အေပၚမွာ ေစတနာ ထားခဲ့မွာပဲေနာ္"
"ဟာ- ဒါကေတာ့ လံုး၀ ယံုမွားစရာ မရိွႏုိင္ပါဘူး၊ ဟုိတုန္းက ေၾကာ္ျငာခဲ့တဲ့ ကေလးေတြကို ျပန္ေမးေတာင္ သူတို႕ကိုယ္တုိင္ ၀န္ခံရမွာ ေသခ်ာတယ္"
"၀န္ခံရံုတင္မက ျပန္ၿပီး ေတြးမိခ်င္ ေတြးမိရွာၾကမွာပါဗ်ာ"
"ေတြးမိရင္လည္း သတင္းစာထဲ မေၾကာ္ျငာခင္က ေတြးမိရင္ သိပ္ေကာင္းမွာပဲေနာ္၊ ဒါမ်ိဳးေတြ ေနာက္ကို မေပၚေအာင္ ေဆာင္းပါးေရးသူက ေရး၊ တရားေဟာတဲ့လူက ေဟာ၊ ရွဳတ္ခ်ပြဲေတြေတာင္ လုပ္ေပးဖို႕ ေကာင္းမလား"
"ဟာ- ရွဳတ္ခ်ျပစ္တင္တဲ့အထိ လုပ္ဖို႕ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ လက္မခံခ်င္ပါဘူး။ ခင္ဗ်ားပဲ အခုန ေျပာခဲ့တယ္ေလ။ သားသမီးလည္း ပုထုဇဥ္၊ မိဘလည္း ပုထုဇဥ္ဆို။ စိတ္ဆိုတာလည္း အတည္အၿမဲ မရိွဘူး မဟုတ္လား။ အခု ဒီစိတ္ရိွေပမယ့္ ေနာက္ကို ဒီစိတ္ရိွတတ္တာ မဟုတ္ဘူးေလ။ ဒီေတာ့ အခုမွန္တယ္ ထင္တာ ေနာင္မွားတယ္လို႕ ျမင္လာမွာေပါ့။ ဒါေၾကာင့္ အျမင္မွန္ ျမန္ျမန္ရလာၾကရေအာင္ ေျဖာင္းေျဖာင္းဖ်ဖ် နားခ် သိမ္းသြင္းေပးဖို႕သာ လိုပါလိမ့္မယ္။ ဖခင္ကို သတ္တဲ့အထိ မွားခဲ့ဖူးတဲ့ အဇာသတၱဳမင္းဟာ ဗုဒၶကို အၾကည္ညိဳဆံုး လူပုဂၢိဳလ္ျဖစ္ခဲ့သလိုေပါ့။ သူတုိ႕ကို မုန္းတီးစက္ဆုပ္မဲ့အစား ေမတၱာနဲ႕ ကရုဏာတရား ၀ိုင္းကူျပၾကရမယ္။ အခ်ိန္က်လို႕ 'ကၽြန္ေတာ္ ကၽြန္ေတာ္မတုိ႕ ေၾကာ္ျငာခဲ့သည္မ်ားကို ၀မ္းနည္းေနာင္တရစြာ ျပန္လည္ ရုတ္သိမ္းပါသည္' ဆိုတဲ့ ေၾကာ္ျငာမ်ားကို ျပန္ဖတ္ၾကရရင္ လူ ရွင္ ရဟန္း ဘယ္ေလာက္ သာဓု ေခၚလိုက္ၾကမလဲ၊ ခင္ဗ်ား စဥ္းစားစမ္း"
"ေအးဗ်- ဒီလိုေၾကာ္ျငာမ်ိဳးကို မေတြ႕ခဲ့ရေပမဲ့ သူတို႕မိဘမ်ားကိုေတာ့ ၀န္ခ်ေတာင္းပန္ အသနားခံၿပီးၾကၿပီလို႕ က်ဳပ္က ရဲရဲေျပာလိုက္ခ်င္တယ္၊ ဘာျဖစ္လို႕လဲ သိလား၊ အဲဒီတုန္းက စိတ္လိုက္မာန္ပါနဲ႕ ေၾကာ္ျငာခဲ့တဲ့ ကေလးေတြဟာ အခုဆို လူႀကီးျဖစ္ေနၾကၿပီေလ"
"ဟာ- ဟုတ္တာေပါ့။ အခ်ိန္က ၁၅ ႏွစ္ေလာက္ေတာင္ လြန္ခဲ့ၿပီေလ၊ သတိ ေနာင္တ ရကုန္ၾကေတာ့မွာေပါ့"
ကၽြန္ေတာ္မိတ္ေဆြမွာ စကားမဆက္ဘဲ အေတြးနယ္ခ်ဲ႕ေနပံုရသည္။ ထို႕ေနာက္ ဘ၀င္မက်ေသာ ေလသံႏွင့္ ဆက္၍ ဆိုပါသည္။
"မိဘကို မေလးစားၾကတာ လက္၀ဲစြန္းေရာက္ေနၾကလုိ႕မ်ားလား"
(ဆက္ရန္...)
~~~
အေမ့ေက်းဇူးကို သိရိွတုန္႕ျပန္ ေပးအပ္ေရးအတြက္ အေမေန႕ ျဖစ္ေပၚလာေစရန္ ဆရာႀကီး ဦးသုခက ဤေဆာင္းပါးျဖင့္ စတင္ လွံဳ႕ေဆာ္ခဲ့ပါသည္။
ခ်စ္သူေလးက ဇြန္လဆန္းမွာ စကၤာပူကို ေရာက္လာတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းနဲ႕ လူႀကံဳထည္႕ေပးလိုက္တဲ့ ဦးသုခရဲ႕ အေမဆိုတဲ့ စာအုပ္ေလးထဲက ထိုတစ္ေန႕... ဆိုတဲ့ ေဆာင္းပါးေလးကို ရင္ခုန္သံ ထပ္တူညီေနလို႕ ျပန္လည္ေဖာ္ျပလိုက္ပါရေစခင္ဗ်ာ။
4 comments:
အေမမ်ားေန႔မွ ဆရာႀကီး ဦးသုခ ၏ ဤေဆာင္းပါးေလးျဖင့္ အေမမ်ားကို ကန္ေတာ့ခဲ့ပါေတာ့တယ္..
လာဖတ္ပါတယ္ ကိုဂ်ဴလိုင္ စိတ္မေကာင္းျခင္းၾကီးစြာ ခံစားရပါတယ္..သတင္းစာထဲမွာ ပိုးအိစံ ေၾကျငာထည့္တုန္းကလည္း အဲ့လို တုန္လူပ္မူမ်ိဳး ခံစားရဖူးပါတယ္ ဘာေတြမွန္းမသိေပမယ့္ မိဘအေပၚ ...တုန္႕ျပန္မူေတြကို ေတာ္ေတာ္ေလး ၀မ္းနည္းမိတယ္ ေျပာသာ ေျပာရတယ္ ကိုယ္လည္း တစ္ခါတစ္ေလ စိတ္မရွည္လို႕ ေအာ္မိတာလည္း ရွိဘူးရက့္...
အေမေတြအကုန္လံုးကို ဦးနီမ္ညြတ္က်ိဳး ရွိခိုးကန္ေတာ့ပါတယ္..
အေမ့ကို ျပန္ျပန္ ေအာ္ခဲ့မိတာေတြ ျပန္ျမင္ေယာင္လာ မိတယ္ဗ်ာ ..... အေမ့ကိုလဲ အရမ္းလြမ္းေနတယ္ ... ခ်မ္းေျမ႕ပါေစ အကို ဂ်ဴလိုင္ ...
မွ်ေ၀ေပးတာ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ မိဘကို မေလးစားၾကတာ လက္၀ဲစြန္းေရာက္ၾကလုိ႔ေတာ့ ဟုတ္မယ္မထင္ဘူး။ ကၽြန္မက ဗုဒၶဘာသာကို ထဲထဲ၀င္၀င္ ယံုၾကည္သူပါ။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္မတို႔ ဗုဒၶဘာသာမွာေရာ ျမန္မာေတြရဲ့ မိရိုးဖလာမွာပါ။ သားသမီးကုိသာ မိဘစကားကို ဘယ္လိုနားေထာင္ရမယ္ဆိုတာ ဆံုးမတာ ရွိၿပီး မိဘေတြကိုက်ေတာ့ သားသမီးကို ဘယ္လိုလိမ္မာေအာင္ ဆံုးမရမယ္ဆိုတာ မပါတာ ခၽြတ္ယြင္းမႈတခုပါပဲ။ မိဘစကားနဲ႔ ဘုရားအဆံုးအမ ကြာဟေနရင္ ကၽြန္မက ဘုရားအဆံုးအမကိုပဲ နားေထာင္ႏိုင္မယ္ ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္မက မိဘကို မေလးစားသူအျဖစ္ သတ္မွတ္ရင္ အဲဒီ သတ္မွတ္တဲ့အတိုင္းပဲ ခံယူမွာ ျဖစ္ၿပီး ကၽြန္မကို လက္၀ဲအစြန္းေရာက္သူ ေတာ့ သတ္မွတ္လို႔မရပါဘူး။
Post a Comment