But last July is still, a lovely dream.
ေဘာင္ထဲက အနားျပိဳင္ စတုဂံ .. ျပိဳင္တူေစာင္းေနတဲ့ ႏွစ္ဖက္လံုးအတြက္ စိတ္မေကာင္းပါ။
အင္းေနာ္လြမ္းစရာ စိတ္မေကာင္းစရာပဲ
အင္း...........
ဘယ္လုိၾကီးလြမ္းလုိက္ရမွန္းေတာင္မသိေတာ့ဘူး....
တကသီလာၾကီး ေျခာက္ကပ္သြားသလား။ ရက္စက္ပါ့နာဂစ္ရယ္။ကိုဇူလိုင္ရိုက္သမွ်ထဲမွာ ဒီပံုကိုအၾကိဳက္ဆံုးဘဲ ဖိုးကပ္ျပတ္တယ္။ ခံစားလို႔ ရတယ္။
ဘယ္လိုရီးလဲမသိ ေျခာက္ကပ္ကပ္နဲ႔
18 Mar 09, 23:09kom: သိပါတယ။္ သစ္ငုတ္တုိပါ။
အမေလး သစ္ပုတ္ပင္ေအာက္ေမ့လို႕ လန္႕သြားတာပဲ....
အဲဒါ... သစ္ပုတ္ပင္ႀကီး မဟုတ္ဘူးေနာ္။ တမ်ိဳး ထင္သြားၾကမွာ စိုးလို႕ပါ။ နာဂစ္မုန္တိုင္း ေမႊၿပီးတဲ့ေနာက္ပိုင္းမွာ အထီးက်န္ဆန္ဆန္ ေျခာက္ကပ္ေနရတဲ့ ျမကၽြန္းညိဳညိဳ ကြန္းခိုရာလို႕ အမည္သတင္းႀကီးခဲ့တဲ့ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ရဲ႕ လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ ျမင္ကြင္းတစ္ခုပါ။
ၾကည့္ရတာ ရင္နာစရာပါပဲ။
သစ္ပုတ္ပင္ထင္လို႔ ေသနာ
တရားသေဘာနဲ႕သာရႈသြားပါတယ္ .. ပ်က္စီးခ်ိန္တန္လို႕ေပါ့ေလ .. ျမင္ကြင္းၾကီးက တမ်ိဳးၾကီးေတာ့ ခံစားရတယ္ ..
သစ္ပုပ္ပင္မဟုတ္ဘူး။ သစ္ပုပ္ပင္က ေထာင္ထဲမွာ။ :(
ပံုေကာင္းေလးပဲခြင့္မျပဳေပမယ့္ ကူးသြားတယ္မခ်ိတဲ့ ရီးစားကုိ ထုိင္လြမ္းလို႔ရေအာင္လုိ႔ ..ေလးစားလ်က္
ေက်ာင္းကုိ လြမ္းေနတုန္း ဒီပံုေလး ျမင္ရေတာ့မတက္ဖူးေပမဲ့ ကုိယ့္ေက်ာင္းကုိ ျပန္လြမ္းသြားတယ္
ဓါတ္ပံုေလးၾကည့္ျပီး ဘယ္လိုျဖစ္သြားလည္းမသိဘူး ျပီးေတာ႔ဘယ္လိုလြမ္းရမလဲမသိဘူး
ေခါင္းစဥ္ေပးေကာင္းလိုက္တာဗ်ာ။ေၾသာ္ ေၿပာရဦးမယ္။ဒီသစ္ပင္က မုန္တိုင္းေၾကာင္႕ၿဖစ္တာမဟုတ္ဘူး၊ သူလဲပဲ လူခုတ္ခံထားရတာထင္တယ္။တိတိရိရိေလး...
JD ပံုကဒီတသက္ဌက္ေပ်ာတံုးမဖက္ရလဲ သစ္ငုတ္တိုပဲဖက္ေတာ႔မယ္႔ပံုပဲ။
ကိုဂ်ဴလိုင္ေရ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆုိင္ တရက္ထဲ လြမ္းေနမိၾကတယ္ေနာ္ း)
သခၤါ သေဘာတရားေတြေပါ့.... ဘယ္အရာမွ မျမဲဘူးလို႔ မွတ္.. . :P
'ေတြးမိတာေတာင္ ရင္မွာ မခ်ိပါဘူး...'စာသားေလး ၾကိဳက္တယ္
လြမ္းစရာၾကီးေနာ္.
တခ်ိန္ေတာ့ ၿပန္လည္ႏုိးၾကားလာမွာပါဗ်ာ။ဓာတ္ပုံၾကည့္ၿပီး ရင္ထဲ တမ်ဳိးပဲ။
Post a Comment
23 comments:
ေဘာင္ထဲက အနားျပိဳင္ စတုဂံ ..
ျပိဳင္တူေစာင္းေနတဲ့ ႏွစ္ဖက္လံုးအတြက္ စိတ္မေကာင္းပါ။
အင္းေနာ္
လြမ္းစရာ
စိတ္မေကာင္းစရာပဲ
အင္း...........
ဘယ္လုိၾကီးလြမ္းလုိက္ရမွန္းေတာင္မသိေတာ့ဘူး....
တကသီလာၾကီး ေျခာက္ကပ္သြားသလား။ ရက္စက္ပါ့နာဂစ္ရယ္။
ကိုဇူလိုင္ရိုက္သမွ်ထဲမွာ ဒီပံုကိုအၾကိဳက္ဆံုးဘဲ ဖိုးကပ္ျပတ္တယ္။ ခံစားလို႔ ရတယ္။
ဘယ္လိုရီးလဲမသိ ေျခာက္ကပ္ကပ္နဲ႔
18 Mar 09, 23:09
kom: သိပါတယ။္ သစ္ငုတ္တုိပါ။
အမေလး သစ္ပုတ္ပင္ေအာက္ေမ့လို႕ လန္႕သြားတာပဲ....
အဲဒါ... သစ္ပုတ္ပင္ႀကီး မဟုတ္ဘူးေနာ္။ တမ်ိဳး ထင္သြားၾကမွာ စိုးလို႕ပါ။ နာဂစ္မုန္တိုင္း ေမႊၿပီးတဲ့ေနာက္ပိုင္းမွာ အထီးက်န္ဆန္ဆန္ ေျခာက္ကပ္ေနရတဲ့ ျမကၽြန္းညိဳညိဳ ကြန္းခိုရာလို႕ အမည္သတင္းႀကီးခဲ့တဲ့ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ရဲ႕ လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ ျမင္ကြင္းတစ္ခုပါ။
ၾကည့္ရတာ ရင္နာစရာပါပဲ။
သစ္ပုတ္ပင္ထင္လို႔ ေသနာ
တရားသေဘာနဲ႕သာရႈသြားပါတယ္ .. ပ်က္စီးခ်ိန္တန္လို႕ေပါ့ေလ .. ျမင္ကြင္းၾကီးက တမ်ိဳးၾကီးေတာ့ ခံစားရတယ္ ..
သစ္ပုပ္ပင္မဟုတ္ဘူး။ သစ္ပုပ္ပင္က ေထာင္ထဲမွာ။ :(
ပံုေကာင္းေလးပဲ
ခြင့္မျပဳေပမယ့္ ကူးသြားတယ္
မခ်ိတဲ့ ရီးစားကုိ ထုိင္လြမ္းလို႔ရေအာင္လုိ႔ ..
ေလးစားလ်က္
ေက်ာင္းကုိ လြမ္းေနတုန္း ဒီပံုေလး ျမင္ရေတာ့
မတက္ဖူးေပမဲ့ ကုိယ့္ေက်ာင္းကုိ ျပန္လြမ္းသြားတယ္
ဓါတ္ပံုေလးၾကည့္ျပီး ဘယ္လိုျဖစ္သြားလည္းမသိဘူး
ျပီးေတာ႔ဘယ္လိုလြမ္းရမလဲမသိဘူး
ေခါင္းစဥ္ေပးေကာင္းလိုက္တာဗ်ာ။
ေၾသာ္ ေၿပာရဦးမယ္။
ဒီသစ္ပင္က မုန္တိုင္းေၾကာင္႕ၿဖစ္တာမဟုတ္ဘူး၊ သူလဲပဲ လူခုတ္ခံထားရတာထင္တယ္။
တိတိရိရိေလး...
JD ပံုကဒီတသက္ဌက္ေပ်ာတံုးမဖက္ရလဲ သစ္ငုတ္တိုပဲဖက္ေတာ႔မယ္႔ပံုပဲ။
ကိုဂ်ဴလိုင္ေရ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆုိင္ တရက္ထဲ လြမ္းေနမိၾကတယ္ေနာ္ း)
သခၤါ သေဘာတရားေတြေပါ့.... ဘယ္အရာမွ မျမဲဘူးလို႔ မွတ္.. . :P
'ေတြးမိတာေတာင္ ရင္မွာ မခ်ိပါဘူး...'
စာသားေလး ၾကိဳက္တယ္
လြမ္းစရာၾကီးေနာ္.
တခ်ိန္ေတာ့ ၿပန္လည္ႏုိးၾကားလာမွာပါဗ်ာ။
ဓာတ္ပုံၾကည့္ၿပီး ရင္ထဲ တမ်ဳိးပဲ။
Post a Comment