Dear Yesterday - 9

မေန႕က သူငယ္ခ်င္းရဲ႕ ေမြးေန႕ပါ။ ဒီေကာင္နဲ႕က ဆယ္တန္းေအာင္ၿပီးမွ ေတြ႕ျဖစ္ခဲ့ေပမယ့္ အခုခ်ိန္အထိ အတြဲမပ်က္ေသးပါဘူး။ ဒီေကာင္က ဗိုလ္တေထာင္ဘက္မွာ ေနလို႕ သူ႕ကို ခ်ီးပိုးထိုးလို႕လည္း ေခၚၾကတယ္။ ဗိုလ္တေထာင္မွာ ခ်ီးကန္ႀကီးေတြ ရိွတယ္ေလ။ ေပေပေတေတ စုတ္စုတ္ျပတ္ျပတ္ ေနတတ္ၿပီး ႏွဳတ္ခမ္းေမႊး မုတ္ဆိတ္ေမႊး ဗလပြနဲ႕မို႕ သူ႕ကို ႏွဳတ္ခမ္းေမႊးလို႕လဲ ေခၚၾကတယ္။ အခုေတာ့မ်ား သန္႕လုိ႕ျပန္႕လို႕။ အခ်စ္ရဲ႕ တန္ခုိးေတြေပါ့ကြယ္။ သူ႕ရဲ႕ ခ်စ္လွစြာေသာ မမေၾကာင့္ပဲလား သူကိုယ္တုိင္ကပဲ ျပင္ခ်င္လို႕ ျပင္တာပဲလား မသိဘူး။ အရင္ကထက္ ပိုၿပီး ေသသပ္သားနားလာတယ္။ ေဘးလူေတြအေနနဲ႕ ၾကည္႕ရင္ သိပ္မသိသာေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ သူနဲ႕ ၁၀ ႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ တြဲလာခဲ့တဲ့ သူငယ္ခ်င္းဆိုေတာ့ သူရဲ႕ ေျပာင္းလဲမွဳေတြကို အထင္းသား ျမင္ေနရတယ္။

ဒီေကာင္လည္း လူတစ္မ်ိဳးပဲ။ ၿပိႆရာသီဖြား ႏြားသိုးႀကိဳးျပတ္ ရွဴးရွဲငနဲဆိုရင္ သူမွ သူပါပဲ။ ဒီေကာင္က သူငယ္ခ်င္းေတြအေပၚ အႏြံနာခံတယ္။ ဒါေပမယ့္ သေဘာထားခ်င္း မတုိက္ဆုိင္ရင္ ရွဴးရွဲလုပ္တတ္တယ္။ ဒီေကာင္နဲ႕ တြဲလာခဲ့တဲ့ သက္တမ္းတေလွ်ာက္ ဒီေကာင္ ၀ူး၀ါးရွဴးရွဲလုပ္တာကို ခဏခဏ ႀကံဳဖူးေနေတာ့ ကၽြန္ေတာ္မွာ အရီအၿပံဳးေတာင္ မပ်က္ေတာ့ဘူး။ သူ႕ဘာသာသူ ရွဴးရွဲလည္း ကိုယ္ကေတာ့ ေအးေဆးပဲ။ ဒီေကာင္က ေက်ာင္းစာလည္း ႀကိဳးစားသင့္သေလာက္ ႀကိဳးစားတယ္။ ဇြဲရိွသေလာက္ အလုပ္တစ္ခုကို မလုပ္ခ်င္ရင္လည္း လွည္႕မၾကည္႕ပဲ ပစ္ထားတတ္တယ္။ ဒီေကာင္က ေပါင္းရသင္းရခက္တဲ့ လူမဟုတ္ေပမယ့္ လူေတြအၾကားမွာ မတူတာေတာ့ အမွန္ပါပဲ။ အဲဒါေၾကာင့္လည္း အျမဳေတရိွရာ အျမဳေတလာ ဆုိသလုိမ်ိဳး ဓါတ္တူနံတူ စုမိၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ သူငယ္ခ်င္း ျဖစ္ေနတာေပါ့။ သိတဲ့အတုိင္း ကၽြန္ေတာ္ကလည္း လူ႕ဂြစာပဲေလ။

ဒီေကာင္အတြက္ ေမြးေန႕ဆုေတာင္းကို မနက္ရံုးသြားတဲ့အခ်ိန္မွာ ဖုန္းနဲ႕ မတ္ေဆ့ခ်္ပို႕လိုက္တယ္။ သူကေတာ့ ေပ်ာ္ေနရွာမွာပဲ။ သူရဲ႕ ခ်စ္မမနဲ႕ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသြားမယ္ ဆိုတာ သိထားတာကိုး။ ဒါေပမယ့္ မွန္းခ်က္နဲ႕ ႏွမ္းထြက္ မကိုက္သြားရွာဘူး။ မမက သူ႕ခ်ိန္းထားတဲ့အခ်ိန္အတုိင္း ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းကို အေရာက္လာေပမယ့္ သူသြားစီးခ်င္တဲ့ စကၤာပူရဟတ္ႀကီးကို မလုိက္ခ်င္ဘူး ျဖစ္္ေနတယ္။ သူ႕မမက ဗိုက္ေအာင့္ေနလို႕ ဆုိၿပီး အေၾကာင္းျပတယ္။ အဲဒါနဲ႕ ဒီေကာင္က သူ႕ေမြးေန႕မွာ ခ်ားမစီးရလို႕ စိတ္တုိေတာ္မူတယ္။ ခက္တာပဲေနာ္။ အဲဒီလိုျဖစ္ေနမွန္း သိရင္ ဒီေကာင္ကို ကၽြန္ေတာ့္ရံုးအျပန္မွာ အိမ္ေခၚၿပီး ခ်ားစီးခုိင္းပါတယ္။ စီးခ်င္တဲ့ ခ်ားကို အ၀စီးခုိင္းပါတယ္။

အဲဒီကိစၥမွာ ဘယ္သူမွားတယ္ မွန္တယ္လို႕ေတာ့ မေ၀ဖန္ခ်င္ပါဘူးဆိုေပမယ့္ တကယ္ေတာ့ ႏွစ္ေယာက္စလံုး အျပစ္မရိွသလို ႏွစ္ေယာက္စလံုးမွာ အျပစ္ရိွပါတယ္။ အျပစ္မရိွဘူးဆိုတာက ေမြးေန႕ရွင္ကလည္း ခ်စ္သူနဲ႕ ေမြးေန႕မွာ အမွတ္တရျဖစ္ေစခ်င္တယ္။ သူ႕ေမြးေန႕ျဖစ္လုိ႕ ခ်စ္မမက လိုက္ေလ်ာေပးမယ္ ထင္ထားတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီအခ်ိန္ ခ်စ္မမမွာလည္း ေ၀ဒနာ ရင္မွာ ပိုက္ပါလုိ႕ ျဖစ္ေနတာလည္း ျဖစ္ႏိုင္တယ္။ ဟိုဟိုဒီဒီ ေလွ်ာက္သြားဖို႕ကို စိတ္မ၀င္စားတာ ျဖစ္ႏိုင္တယ္။ ဗိုက္ေအာင့္ေနတယ္ ဆိုေတာ့လည္း က်န္းမာေရးအရ အနားယူသင့္တယ္။ ဒီေကာင္ ခ်ိန္းတဲ့ေနရာအထိ အေရာက္လာတာနဲ႕တင္ ေက်နပ္သင့္တယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ အျပစ္မရိွဘူး။ အျပစ္မရိွတဲ့အတြက္ ၀မ္းသာတဲ့အထိမ္းအမွတ္အျဖစ္ ဆူရွီေကၽြးဖုိ႕ ျပင္ထားသင့္ပါတယ္။

အေၾကာင္းျပခ်က္ သက္သက္ေပးဖို႕ လီဆယ္တယ္ဆိုရင္ေတာ့ မမမွာ အျပစ္ရိွတယ္။ ခ်စ္သူအေပၚ ႏြဲ႕ဆိုး ဆိုးတာမ်ိဳးလည္း ျဖစ္ႏိုင္တယ္။ ဒါကေတာ့ အေျခအေနနဲ႕ အခ်ိန္အခါအေပၚမွာ ၾကည္႕ၿပီးမွ ဆိုးသင့္တယ္။ ခ်စ္သူရဲ႕ စိတ္ခံစားခ်က္ကို လ်စ္လ်ဴရွဳသလိုမ်ိဳး မျဖစ္သင့္ဘူး။ ဒီလိုပဲ ဒီေကာင္ကလည္း ခ်စ္သူသက္တမ္းမွာ အခ်ိန္ေပး နားလည္ အေလွ်ာ့ေပးခဲ့သမွ် ဘာျဖစ္လို႕ ဒီတစ္ခါေရာက္မွ မာနတံခြန္ထူသြားလဲ မသိဘူး။ မမကို သူ႕ေလာက္ ခ်စ္တာလည္း သူပဲ။ မခ်စ္တာလည္း မဟုတ္။ အခုက်မွ မီးေတာင္ေပါက္သလို ရွဴးရွဲျဖစ္သြားတယ္။ ဘာမွမဟုတ္တာကို ဇာခ်ဲ႕တဲ့အတြက္ ဒီေကာင္လည္း အျပစ္ရိွတယ္။ အျပစ္ရိွတဲ့အတြက္ ခ်ားစီးတဲ့အခါက်ရင္ စရိတ္ခံေခၚဖုိ႕ တာ၀န္ယူသင့္တယ္။ ခ်ားအတူတူ စီးၾကတာေပါ့ေလ။

မေန႕က ရံုးမွာ တရုတ္မတစ္ေယာက္ ေျမြဖမ္းေသးတယ္။ ကၽြန္ေတာ္နဲ႕ ရာထူးတူေပမယ့္ ဌာနမတူတဲ့ဟာကို ဘာေတြမ်ား ေဂ်၀င္ေနလို႕လဲ မသိပါဘူး။ အတုိက္အခိုက္ေတြ မ်ားေနတယ္။ သူ႕ကိုင္ထားတဲ့ ပေရာဂ်က္က အခ်က္အလက္ေတြကို စီနီယာမန္ေနဂ်ာက လိုခ်င္လို႕ဆိုၿပီး ကၽြန္ေတာ္ဆီက လွမ္းေတာင္းတယ္။ အဲဒီေတာ့ သူ႕ဆီက ေတာင္းထားတာ တေန႕ကတည္းက။ သူက အလုပ္မအားလုိ႕ ညက်ရင္ ပို႕ေပးပါမယ္တဲ့။ ညဘက္ ၁ နာရီအထိ ေစာင့္ေနတာလည္း ဘာမွ မပို႕ဘူး။ အဲဒီေတာ့ မေန႕က ညေနပိုင္းမွာ သူ႕စားပြဲကို သြားၿပီး ေမးေတာ့ သူ ဒီေလာက္ အလုပ္မ်ားေနတာ မေတြ႕ဘူးလား။ အခ်ိန္မရိွဘူး။ နားလည္လား ဘာလာ ညာလားနဲ႕ ကၽြန္ေတာ့္ကို ကဗ်ာလြတ္ သိုင္းကြက္ေတြနဲ႕ ေဆာ္ပေလာ္တီးသြားတယ္။ သူ႕ဆီ အီးေမးလ္ ပို႕ၿပီး အေျခအေန ေမးထားတာကို သူကမွ စာမျပန္ေတာ့ လူကိုယ္တုိင္ လာေမးရတာေပါ့။ ဒါေတာင္ ညေနပိုင္းမွ ေမးတာပါ။ မနက္ခင္းမွာ လႊတ္ေပးထားေသးတယ္။ မေမးလို႕ မရေတာ့တဲ့အခ်ိန္မို႕ ကၽြန္ေတာ္လည္း ေမးရတာပဲေလ။ မဟုတ္ရင္ သူ႕ပေထြးေတြကို ကၽြန္ေတာ္က ဘာျပန္ေျဖရမွာလဲ။ ၾကည္႕ရတာ စီနီယာမန္ေနဂ်ာက သူ႕ဆီက တုိက္ရိုက္မေတာင္းပဲ ကၽြန္ေတာ့္ဆီကေနတဆင့္ ေတာင္းခုိင္းလို႕ပဲ ညစ္တြန္းတြန္းတာလား မသိပါဘူးဗ်ာ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကိုယ္က ၾကားထဲကေန ဖရီးကစ္ အကန္ခံလိုက္ရတယ္။

မေန႕က တစ္ေယာက္ေသာသူ ေနမေကာင္းဘူး။ အစားမွားၿပီး လက္ေခ်ာင္းေလးေတြ ေယာင္ေနတယ္တဲ့။ ဘာစားမိလို႕လဲဆုိေတာ့ ငါးေျခာက္နဲ႕ ငါးပိတဲ့။ ၾကည္႕ရတာ ေမ်ာက္ေရာဂါ ထင္တယ္ေနာ္။ ေမ်ာက္က ငပိဆို အေသေၾကာက္တာပဲေလ။ လက္ေခ်ာင္းထဲက ေသြးေၾကာမွ်င္ေလးေတြ ေဖာင္းတာ ဆိုပဲ။ ဘယ္ဘက္လက္ပဲ ျဖစ္တာတဲ့။ ေဆးခန္းျပၿပီး ေဆးေသာက္ထားတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီေန႕ေတာင္ အြန္လိုင္း မလာခုိင္းထားဘူး။ အိမ္မွာပဲ နားနားေနေန ေနခိုင္းထားတယ္။ မနက္တစ္ခါ ေန႕လည္တခါ ညေနတစ္ခါ ဖုန္းဆက္ျဖစ္တယ္။ အေ၀းကေနပဲ ဂရုစိုက္ေနရတဲ့ ဘ၀ဆိုေတာ့လည္း အားမလို အားမရေတာ့ ျဖစ္မိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္လည္း အနားမွာ အတူရိွေနႏိုင္ၿပီး မာနေတြ ခ၀ါမခ်ႏိုင္တဲ့ ခ်စ္သူေတြနဲ႕ ယွဥ္ရင္... ကိုယ့္အခ်စ္က ပိုပါတယ္လို႕ပဲ ေျပာရမလားပဲေနာ္။ အဟက္...