မေန႕က စကၤာပူၾကက္ေျခနီရံုးကို ေရာက္ခဲ့တယ္။ တရုတ္စီခၽြမ္ ငလွ်င္အတြက္ ေငြသြားလွဴတာပါ။ အလွဴေငြက စကာၤပူေဒၚလာ ၅၀၀ ပါ။ မနက္ ၁၀ နာရီ မထိုးခင္ ၾကက္ေျခနီရံုးကို ေရာက္သြားတယ္။ တံခါး၀မွာပဲ ဆိုင္းဘုတ္ အေသးေလး ၂ ခု ေထာင္ထားတယ္။ ျမန္မာျပည္ နာဂစ္မုန္တိုင္းအတြက္ရယ္... တရုတ္ျပည္ စီခၽြမ္ ငလွ်င္အတြက္ရယ္... လွဴဒါန္းႏိုင္ပါတယ္ ဆိုတဲ့အေၾကာင္းေပါ့။ တနလာၤေန႕ကေန ေသာၾကာေန႕ဆို မနက္ ၉ နာရီကေန ညေန ၅ နာရီခြဲအထိ၊ စေနေန႕ဆိုရင္ေတာ့ မနက္ ၈ နာရီခြဲကေန ေန႕လည္ ၁ နာရီအထိ အလွဴေငြ လက္ခံေပးပါတယ္လို႕ မွန္တံခါးမွာ စာကပ္ေပးထားပါတယ္။
မွ်ားျပထားတဲ့ လမ္းညႊန္အတုိင္း အတြင္းထဲကို ၀င္လိုက္ပါတယ္။ ကိုယ္ေရွ႕မွာ လွဴေနတဲ့သူေတြရယ္၊ လွဴဖို႕ ေစာင့္ေနတဲ့သူေတြရယ္ ရိွေနပါတယ္။ အလွဴေငြလက္ခံတဲ့ ဦးေလးကလည္း ခဏေစာင့္ေပးပါေနာ္လို႕ လွမ္းေျပာပါတယ္။ အဲဒါနဲ႕ အလွဴေငြလက္ခံတဲ့ စားပြဲခံုတန္းရွည္နားက ကုလားထိုင္မွာ သြားထိုင္လိုက္တယ္။ အသက္ခပ္ႀကီးႀကီး တရုတ္လင္မယား ႏွစ္ဦး အလွဴေငြထည္႕တာကို ထိုင္ၾကည္႕ေနရင္းေပါ့။
စကၤာပူေဒၚလာ ၅၀ တန္ေတြ အထပ္လိုက္ ထုတ္ထားတဲ့ အဲဒီလင္မယားက အလွဴခံျဖတ္ပိုင္းကို တစ္ဦးခ်င္းစီအလိုက္ ေရးခိုင္းေနပါတယ္။ အမည္ေလး ေျပာလိုက္ ၅၀ လွဴလိုက္၊ ေနာက္တစ္ေယာက္ အမည္ေလး ေျပာလိုက္ ၅၀ လွဴလိုက္နဲ႕ ေတာက္ေလွ်ာက္ လွဴေနတာ မိနစ္ ၂၀ ေလာက္ ၾကာပါတယ္။ ဘယ္အတြက္ လွဴေနတာလဲဆိုေတာ့ တရုတ္ငလွ်င္အတြက္ပါပဲ။ လွဴေနတာ မနည္းပါဘူး။ အနည္ဆံုး ၅၀၀ ေဒၚလာ အထက္မွာ ရိွပါမယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ေစာင့္ေနလိုက္တာေပါ့။ ေနာက္ဆံုး ၅၀ တန္ တစ္ရြက္ပဲ က်န္ေတာ့တယ္။ တရုတ္ႀကီးက အလွဴေငြလက္ခံေနတဲ့ ဦးေလးကို ေျပာပါတယ္။ ဒီ ၅၀ တန္က ျမန္သရန္႕ (ျမန္မာျပည္) အတြက္ လွဴတာပါတဲ့။
သူတုိ႕က ျမန္မာျပည္မွာ စကၤာပူၾကက္ေျခနီက ဘာေတြ လုပ္ေပးေနသလဲကို ေမးပါတယ္။ အလွဴေငြလက္ခံတဲ့ ဦးေလးကလည္း အလွဴခံျဖတ္ပိုင္းေတြ ေရးေပးရင္း ဒီလို ျပန္ေျဖပါတယ္။ စကၤာပူၾကက္ေျခနီ အေနနဲ႕ ေဆးအဖြဲ႕ေတြ လႊတ္ၿပီး ေဆးကုေပးေနပါတယ္။ အဲဒီမွာ လူနာေတြက အမ်ားႀကီးပဲ။ တစ္ခါတစ္ခါ လာျပရင္ လူနာ အေယာက္ ၂၀၀ ေလာက္ရိွတယ္။ ဟိုက လူနာေတြက ဆင္းရဲလြန္းလို႕ ေဆးကုသစရိတ္ ေပးႏိုင္တဲ့သူ သိပ္မရိွဘူး။ အခမဲ့ ေဆးကုေနတဲ့ အဖြဲ႕ေတြလည္း မလံုေလာက္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ လူနာေတြက အခမဲ့ ေဆးကုတဲ့အဖြဲ႕ေတြ လာရင္ အရမ္းကို ေပ်ာ္ၾကတယ္။ အေတာ္ သနားဖို႕ ေကာင္းပါတယ္ တဲ့။
အဲဒီ လင္မယားၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္အလွည္႕ေပါ့။ ရံုးက လွဴခုိင္းလိုက္တဲ့ ေဒၚလာ ၅၀၀ ကို စာအိတ္ထဲက ထုတ္ၿပီး ေပးလိုက္တယ္။ လက္ခံျဖတ္ပိုင္း ေရးေပးရင္း ဒီျဖတ္ပိုင္းက ယာယီသေဘာပဲ သံုးတာပါ။ ေနာက္ပိုင္းက်ရင္ စကၤာပူၾကက္ေျခနီအေနနဲ႕ ဂုဏ္ျပဳမွတ္တမ္းလႊာကို ျပန္လည္ ေပးပို႕မယ့္ေၾကာင္း ေျပာျပပါတယ္။ ဘယ္သူဆီကို လိပ္မူၿပီး ပို႕ေပးရမလဲလို႕ ေမးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ရံုးက Chief Operation Officer ရဲ႕ အမည္ပဲ ေပးလိုက္တယ္။ သိတဲ့အတိုင္း အမ်ားေကာင္းမႈ သူႀကီးအမည္ တပ္ေပးရတာေပါ့ဗ်ာ။
အမွန္က အဲဒီ အလွဴေငြေတြက ကၽြန္ေတာ္ကေန စတင္ၿပီး ရံုးက လူႀကီးေတြဆီ အီးေမးလ္ပို႕ၿပီး စတင္ ေကာက္ခံေပးခဲ့တာပါ။ ကၽြန္ေတာ္အေနနဲ႕ အလွဴေငြ ေကာက္ခဲ့တုန္းကေတာ့ ျမန္မာျပည္ နာဂစ္မုန္တုိင္းသင့္ ျပည္သူမ်ားအတြက္ေပါ့။ စီနီယာမန္ေနဂ်ာတစ္ဦးက ရံုးတြင္းမွာ အီးေမးလ္ ပို႕ေပးပါတယ္။ ျမန္မာျပည္ နာဂစ္မုန္တိုင္းသင့္ ျပည္သူေတြအတြက္ လွဴခ်င္တဲ့သူရိွရင္ ကၽြန္ေတာ္ဆီမွာ သြားေရာက္ လွဴဒါန္းႏိုင္ေၾကာင္း အီးေမးလ္ေတြ ပို႕တာပါ။ အဲဒီေန႕မွာ ေဒၚလာ ၅၀ နဲ႕ ၂ ေယာက္၊ ေဒၚလာ ၁၀ နဲ႕ ၁ ေယာက္ လာၿပီး လွဴဒါန္းသြားပါတယ္။ က်န္တဲ့လူေတြကေတာ့ ေပၚမလာ ဇာတ္ကား ရိုက္ေနၾကတယ္။
ေနာက္တစ္ရက္က်ေတာ့ Chief Operation Officer က ရံုးတြင္းမွာ ျမန္မာျပည္အတြက္ Donation Drive တစ္ခု လုပ္ပါဆိုၿပီး စီနီယာမန္ေနဂ်ာေတြကို တာ၀န္ေပးပါေလေရာ။ အဲဒါနဲ႕ စီနီယာမန္ေနဂ်ာလည္း အလွဴေငြ ေကာက္ဖို႕ ရံုးက ၀န္ထမ္း ၁ ေယာက္ကို တာ၀န္ျပန္ေပးပါေလေရာ။ အဲဒီ ၁ ေယာက္က လူသစ္ဆိုေတာ့ တခ်ိဳ႕၀န္ထမ္းေတြနဲ႕ သိပ္မသိဘူး။ အဲဒါနဲ႕သူ႕အစား ကၽြန္ေတာ္ကပဲ လိုက္ေကာက္ေပးပါတယ္။ အဲဒါနဲ႕ စုစုေပါင္း ေဒၚလာ ၉၆၀ ရသြားေရာ။ အလွဴေငြေတြကို စီနီယာ မန္ေနဂ်ာမွာ အပ္ထားလိုက္တယ္။ ညေန ရံုးဆင္းခါနီးက်ေတာ့ စီနီယာမန္ေနဂ်ာက လွမ္းေခၚတာနဲ႕ သူ႕အခန္းထဲ သြားလိုက္တယ္။ အလွဴေငြ ၉၆၀ မွာ တရုတ္ငလွ်င္အတြက္လည္း ခြဲလွဴဖို႕ လူႀကီးေတြက ဆံုးျဖတ္တယ္တဲ့။ ဒါေၾကာင့္ တရုတ္ငလွ်င္အတြက္ ၅၀၀ ေဒၚလာ၊ က်န္တာကို ျမန္မာနာဂစ္အတြက္ လွဴဖို႕ လုပ္ေပးပါလို႕ ေျပာပါတယ္။ ဒါနဲ႕ပဲ ျမန္မာနာဂစ္အတြက္ လုပ္ေနတဲ့ ေတာက်ီးကန္းအဖြဲ႕ကို ေဒၚလာ ၄၆၀ လွဴဒါန္းေပးခဲ့ၿပီး တရုတ္ငလွ်င္အတြက္ စကၤာပူၾကက္ေျခနီမွာ ေဒၚလာ ၅၀၀ သြားလွဴေပးခဲ့လိုက္ရပါတယ္ ခင္ဗ်ာ။
ျမန္မာျပည္နာဂစ္မုန္တုိင္းက ႏိုင္ငံတကာမွာ အဲဒီလိုကို မ်က္ႏွာပြင့္တာဗ်။ ျမန္မာျပည္မွာ ဘာေတြျဖစ္ၿပီး ဘာေတြလုပ္ေနမွန္း မသိရလို႕ဆိုၿပီး အလွဴရွင္ေတြရဲ႕ လွဴမယ့္တန္းမယ့္ အလွဴေတြက ျမန္မာျပည္ထက္စာရင္ တရုတ္ျပည္ထဲကိုပဲ ၀င္၀င္သြားတာ... ဘယ္သူေတြေၾကာင့္လဲလို႕ မေမးေတာ့ပါဘူးဗ်ာ။ မေန႕ကေပါ့.....
မွ်ားျပထားတဲ့ လမ္းညႊန္အတုိင္း အတြင္းထဲကို ၀င္လိုက္ပါတယ္။ ကိုယ္ေရွ႕မွာ လွဴေနတဲ့သူေတြရယ္၊ လွဴဖို႕ ေစာင့္ေနတဲ့သူေတြရယ္ ရိွေနပါတယ္။ အလွဴေငြလက္ခံတဲ့ ဦးေလးကလည္း ခဏေစာင့္ေပးပါေနာ္လို႕ လွမ္းေျပာပါတယ္။ အဲဒါနဲ႕ အလွဴေငြလက္ခံတဲ့ စားပြဲခံုတန္းရွည္နားက ကုလားထိုင္မွာ သြားထိုင္လိုက္တယ္။ အသက္ခပ္ႀကီးႀကီး တရုတ္လင္မယား ႏွစ္ဦး အလွဴေငြထည္႕တာကို ထိုင္ၾကည္႕ေနရင္းေပါ့။
စကၤာပူေဒၚလာ ၅၀ တန္ေတြ အထပ္လိုက္ ထုတ္ထားတဲ့ အဲဒီလင္မယားက အလွဴခံျဖတ္ပိုင္းကို တစ္ဦးခ်င္းစီအလိုက္ ေရးခိုင္းေနပါတယ္။ အမည္ေလး ေျပာလိုက္ ၅၀ လွဴလိုက္၊ ေနာက္တစ္ေယာက္ အမည္ေလး ေျပာလိုက္ ၅၀ လွဴလိုက္နဲ႕ ေတာက္ေလွ်ာက္ လွဴေနတာ မိနစ္ ၂၀ ေလာက္ ၾကာပါတယ္။ ဘယ္အတြက္ လွဴေနတာလဲဆိုေတာ့ တရုတ္ငလွ်င္အတြက္ပါပဲ။ လွဴေနတာ မနည္းပါဘူး။ အနည္ဆံုး ၅၀၀ ေဒၚလာ အထက္မွာ ရိွပါမယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ေစာင့္ေနလိုက္တာေပါ့။ ေနာက္ဆံုး ၅၀ တန္ တစ္ရြက္ပဲ က်န္ေတာ့တယ္။ တရုတ္ႀကီးက အလွဴေငြလက္ခံေနတဲ့ ဦးေလးကို ေျပာပါတယ္။ ဒီ ၅၀ တန္က ျမန္သရန္႕ (ျမန္မာျပည္) အတြက္ လွဴတာပါတဲ့။
သူတုိ႕က ျမန္မာျပည္မွာ စကၤာပူၾကက္ေျခနီက ဘာေတြ လုပ္ေပးေနသလဲကို ေမးပါတယ္။ အလွဴေငြလက္ခံတဲ့ ဦးေလးကလည္း အလွဴခံျဖတ္ပိုင္းေတြ ေရးေပးရင္း ဒီလို ျပန္ေျဖပါတယ္။ စကၤာပူၾကက္ေျခနီ အေနနဲ႕ ေဆးအဖြဲ႕ေတြ လႊတ္ၿပီး ေဆးကုေပးေနပါတယ္။ အဲဒီမွာ လူနာေတြက အမ်ားႀကီးပဲ။ တစ္ခါတစ္ခါ လာျပရင္ လူနာ အေယာက္ ၂၀၀ ေလာက္ရိွတယ္။ ဟိုက လူနာေတြက ဆင္းရဲလြန္းလို႕ ေဆးကုသစရိတ္ ေပးႏိုင္တဲ့သူ သိပ္မရိွဘူး။ အခမဲ့ ေဆးကုေနတဲ့ အဖြဲ႕ေတြလည္း မလံုေလာက္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ လူနာေတြက အခမဲ့ ေဆးကုတဲ့အဖြဲ႕ေတြ လာရင္ အရမ္းကို ေပ်ာ္ၾကတယ္။ အေတာ္ သနားဖို႕ ေကာင္းပါတယ္ တဲ့။
အဲဒီ လင္မယားၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္အလွည္႕ေပါ့။ ရံုးက လွဴခုိင္းလိုက္တဲ့ ေဒၚလာ ၅၀၀ ကို စာအိတ္ထဲက ထုတ္ၿပီး ေပးလိုက္တယ္။ လက္ခံျဖတ္ပိုင္း ေရးေပးရင္း ဒီျဖတ္ပိုင္းက ယာယီသေဘာပဲ သံုးတာပါ။ ေနာက္ပိုင္းက်ရင္ စကၤာပူၾကက္ေျခနီအေနနဲ႕ ဂုဏ္ျပဳမွတ္တမ္းလႊာကို ျပန္လည္ ေပးပို႕မယ့္ေၾကာင္း ေျပာျပပါတယ္။ ဘယ္သူဆီကို လိပ္မူၿပီး ပို႕ေပးရမလဲလို႕ ေမးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ရံုးက Chief Operation Officer ရဲ႕ အမည္ပဲ ေပးလိုက္တယ္။ သိတဲ့အတိုင္း အမ်ားေကာင္းမႈ သူႀကီးအမည္ တပ္ေပးရတာေပါ့ဗ်ာ။
အမွန္က အဲဒီ အလွဴေငြေတြက ကၽြန္ေတာ္ကေန စတင္ၿပီး ရံုးက လူႀကီးေတြဆီ အီးေမးလ္ပို႕ၿပီး စတင္ ေကာက္ခံေပးခဲ့တာပါ။ ကၽြန္ေတာ္အေနနဲ႕ အလွဴေငြ ေကာက္ခဲ့တုန္းကေတာ့ ျမန္မာျပည္ နာဂစ္မုန္တုိင္းသင့္ ျပည္သူမ်ားအတြက္ေပါ့။ စီနီယာမန္ေနဂ်ာတစ္ဦးက ရံုးတြင္းမွာ အီးေမးလ္ ပို႕ေပးပါတယ္။ ျမန္မာျပည္ နာဂစ္မုန္တိုင္းသင့္ ျပည္သူေတြအတြက္ လွဴခ်င္တဲ့သူရိွရင္ ကၽြန္ေတာ္ဆီမွာ သြားေရာက္ လွဴဒါန္းႏိုင္ေၾကာင္း အီးေမးလ္ေတြ ပို႕တာပါ။ အဲဒီေန႕မွာ ေဒၚလာ ၅၀ နဲ႕ ၂ ေယာက္၊ ေဒၚလာ ၁၀ နဲ႕ ၁ ေယာက္ လာၿပီး လွဴဒါန္းသြားပါတယ္။ က်န္တဲ့လူေတြကေတာ့ ေပၚမလာ ဇာတ္ကား ရိုက္ေနၾကတယ္။
ေနာက္တစ္ရက္က်ေတာ့ Chief Operation Officer က ရံုးတြင္းမွာ ျမန္မာျပည္အတြက္ Donation Drive တစ္ခု လုပ္ပါဆိုၿပီး စီနီယာမန္ေနဂ်ာေတြကို တာ၀န္ေပးပါေလေရာ။ အဲဒါနဲ႕ စီနီယာမန္ေနဂ်ာလည္း အလွဴေငြ ေကာက္ဖို႕ ရံုးက ၀န္ထမ္း ၁ ေယာက္ကို တာ၀န္ျပန္ေပးပါေလေရာ။ အဲဒီ ၁ ေယာက္က လူသစ္ဆိုေတာ့ တခ်ိဳ႕၀န္ထမ္းေတြနဲ႕ သိပ္မသိဘူး။ အဲဒါနဲ႕သူ႕အစား ကၽြန္ေတာ္ကပဲ လိုက္ေကာက္ေပးပါတယ္။ အဲဒါနဲ႕ စုစုေပါင္း ေဒၚလာ ၉၆၀ ရသြားေရာ။ အလွဴေငြေတြကို စီနီယာ မန္ေနဂ်ာမွာ အပ္ထားလိုက္တယ္။ ညေန ရံုးဆင္းခါနီးက်ေတာ့ စီနီယာမန္ေနဂ်ာက လွမ္းေခၚတာနဲ႕ သူ႕အခန္းထဲ သြားလိုက္တယ္။ အလွဴေငြ ၉၆၀ မွာ တရုတ္ငလွ်င္အတြက္လည္း ခြဲလွဴဖို႕ လူႀကီးေတြက ဆံုးျဖတ္တယ္တဲ့။ ဒါေၾကာင့္ တရုတ္ငလွ်င္အတြက္ ၅၀၀ ေဒၚလာ၊ က်န္တာကို ျမန္မာနာဂစ္အတြက္ လွဴဖို႕ လုပ္ေပးပါလို႕ ေျပာပါတယ္။ ဒါနဲ႕ပဲ ျမန္မာနာဂစ္အတြက္ လုပ္ေနတဲ့ ေတာက်ီးကန္းအဖြဲ႕ကို ေဒၚလာ ၄၆၀ လွဴဒါန္းေပးခဲ့ၿပီး တရုတ္ငလွ်င္အတြက္ စကၤာပူၾကက္ေျခနီမွာ ေဒၚလာ ၅၀၀ သြားလွဴေပးခဲ့လိုက္ရပါတယ္ ခင္ဗ်ာ။
ျမန္မာျပည္နာဂစ္မုန္တုိင္းက ႏိုင္ငံတကာမွာ အဲဒီလိုကို မ်က္ႏွာပြင့္တာဗ်။ ျမန္မာျပည္မွာ ဘာေတြျဖစ္ၿပီး ဘာေတြလုပ္ေနမွန္း မသိရလို႕ဆိုၿပီး အလွဴရွင္ေတြရဲ႕ လွဴမယ့္တန္းမယ့္ အလွဴေတြက ျမန္မာျပည္ထက္စာရင္ တရုတ္ျပည္ထဲကိုပဲ ၀င္၀င္သြားတာ... ဘယ္သူေတြေၾကာင့္လဲလို႕ မေမးေတာ့ပါဘူးဗ်ာ။ မေန႕ကေပါ့.....
1 comment:
စိတ္ထိခိုက္တယ္ ဆိုတာထက္ ဘာမွကို ပိုၿပီး ေျပာဖို႔ ထြက္မလာေတာ့ပါဘူး။
Post a Comment