ဟင္နရီဒူးနန္႕ Henry Dunant (၁၈၂၈-၁၉၁၀) ... သူရဲ႕ အယူအဆ အျမင္ေတြေၾကာင့္ ကမၻာတ၀ွမ္းလံုးမွာ ၾကက္ေျခနီနဲ႕လျခမ္းနီအသင္းေတြကို ေမြးဖြားေပၚေပါက္လာေစသူ၊ ျပည္႕စံုကံုလံု ခ်မ္းသာတဲ့ဘ၀ကေန အ၀တ္စုတ္စုတ္ျပတ္ျပတ္ေလးနဲ႕ ေနခဲ့ရတဲ့ ဆင္းရဲသားဘ၀ကို ေရာက္ခဲ့သူ၊ ဒါေပမယ့္ ကမာၻမွာ ပထမဦးဆံုး ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ႏိုဘယ္လ္ဆုကို တျခားသူတစ္ဦးနဲ႕ ပူးတြဲရရိွခဲ့သူ။
၁၈၂၈ ေမလ ၈ ရက္ေန႕မွာ ဂ်နီဗာၿမိဳ႕မွာ ေမြးဖြါးခဲ့တဲ့ ဟင္နရီဒူးနန္႕ဟာ ဆြစ္ဇလန္ႏိုင္ငံက ဘာသာတရား ကိုင္းရိႈင္းၿပီး သနားၾကင္နာ ေမတၱာတရားေတြနဲ႕ ျပည္႕စံုတဲ့ မိသားစုတစ္ခုကေန ေပါက္ဖြါးဆင္းသက္လာသူ ျဖစ္ပါတယ္။ အလယ္တန္းပညာ မၿပီးဆံုးေသးခင္မွာပဲ ဒူးနန္႕ဟာ ဂ်ီနီဗာဘဏ္မွာ အလုပ္သင္အျဖစ္ ၀င္ေရာက္ လုပ္ကိုင္ခဲ့ပါတယ္။ ၁၈၅၃ မွာ ဆြဇ္ကိုလိုနီျဖစ္တဲ့ အယ္လ္ဂ်ီးနီးယားက ဆာတစ္ၿမိဳ႕ကို အလုပ္အတြက္ ခရီးထြက္ခဲ့ပါတယ္။ သူဟာ ဂ်ံဳစက္တစ္ခုကို ေဆာက္လုပ္ဖို႕ စီစဥ္ခဲ့ေပမယ့္ စက္ရံုအတြက္ လံုေလာက္တဲ့ ေျမဧရိယာ ငွားရမ္းဖို႕ သေဘာတူညီခ်က္ မရခဲ့ပါဘူး။ အဲဒါနဲ႕ တူနီရွားကေန လွည္႕ျပန္လာခဲ့ၿပီး ဂ်နီဗာၿမိဳ႕ကို ျပန္ေရာက္ခ်ိန္မွာ နပိုလီယန္-၃ ဘုရင္မင္းျမတ္ဆီက လုပ္ငန္းအတြက္ လိုအပ္တဲ့ ခြင့္ျပဳခ်က္ေတြ သြားေရာက္ ေတာင္းခံမယ္လို႕ ဆံုးျဖတ္လိုက္ပါတယ္။
အဲဒီအခ်ိန္မွာ နပိုလီယန္-၃ ဘုရင္က အီတလီႏိုင္ငံေျမာက္ပိုင္းမွာ Franco-Sardinian စစ္တပ္ၾကီးကို ကြပ္ကဲ အမိန္႕ေပးၿပီး ၾသစတီးယန္းေတြနဲ႕ တိုက္ခိုက္ေနခဲ့ပါတယ္။ ဒူးနန္႕က ဘုရင္ကို အဲဒီေနရာမွာ သြားေရာက္ေတြ႕ဆံုဖို႕ ထြက္လာခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီေနရာမွာပဲ ဆိုဖာရီႏိုစစ္ပြဲအေၾကာင္းကို အေတာ္ေလး မ်က္၀ါးထင္ထင္ ေတြ႕ႀကံဳျမင္ေတြ႕ သိရိွခံစားလိုက္ရပါတယ္။ သူဟာ စစ္ပြဲအတြင္းမွာ ထိခိုက္ဒဏ္ရာ ရသူမ်ားကို မိတ္ေဆြ ရန္သူ ခြဲျခားမႈ မရိွဘဲ လူသားခ်င္းစာနာမႈနဲ႕ ျပဳစုေပးခဲ့ပါတယ္။ ဟင္နရီဒူးနန္႕ရဲ႕ ရင္ထဲမွာ စစ္ပြဲရဲ႕ အနိ႒ာရံုေတြကို ၾကင္နာမႈနဲ႕ တပါးတည္း စာနာမႈေတြပါ ေပါက္ဖြါးလာေစခဲ့ပါတယ္။ ထိခိုက္ဒဏ္ရာ ရေနတဲ့အခါမွာ ကယ္ဆယ္မည္႕သူမရိွ ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းေတြလည္း မရိွတဲ့ ေၾကကြဲစရာျမင္ကြင္းကို ျမင္ေတြ႕လိုက္ရတဲ့အတြက္ အဲဒီအခ်ိန္ကာလမွာ ကြက္လပ္ျဖစ္ေနတဲ့ ၾကက္ေျခနီ လႈပ္ရွားမႈကို စတင္ အေကာင္အထည္ ေဖာ္လာႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။
ဂ်နီဗာၿမိဳ႕ကို ျပန္ေရာက္တဲ့အခါ ဆိုဖာရီႏို သတိရဖြယ္ (A Memory of Solferino) စာအုပ္ကို ေရးသားခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီစာအုပ္ကေန တဆင့္ International Committee for Relief to the Wounded ဆိုတဲ့ အဖြဲ႕အစည္းကို တည္ေထာင္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီအဖြဲ႕အစည္းက အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ ၾကက္ေျခနီေကာ္မတီရဲ႕ ေရွ႕ေျပးေလးတစ္ခုေပါ့။ အဲဒီအဖြဲ႕အစည္းမွာ ဟင္နရီဒူးနန္႕ဟာ အဖြဲ႕၀င္အျဖစ္အေနနဲ႕ေရာ အတြင္းေရးမႈး တစ္ေယာက္အေနနဲ႕ေရာ တာ၀န္ယူ ေဆာင္ရြက္လႈပ္ရွားခဲ့ပါတယ္။
သူရဲ႕ လူမႈ ကရုဏာလုပ္ငန္းေၾကာင့္ ဟင္နရီဒူးနန္႕ဟာ ဥေရာပတလႊားက ဘုရင္ေတြ မင္းသား ၿမိဳ႕စားေတြ ခ်ီးေျမာက္တဲ့ ဆုတံဆိပ္ေတြ အေျမာက္အမ်ား ခ်ီးျမင့္ခံရၿပီး ေက်ာ္ၾကားလာခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ သူ႕ဟာ စီးပြါးေရးလုပ္ငန္းေတြကို အရင္ကလို အာရံုမစိုက္ႏိုင္ေတာ့တာေၾကာင့္ စီးပြါးပ်က္လာၿပီး အေၾကြးေတြ ပါတ္လည္၀ိုင္းေနခဲ့ပါတယ္။ ၁၈၆၇ မွာ လူမြဲစာရင္း ေၾကညာခဲ့လိုက္ရတဲ့ ဘ၀ကို ေရာက္သြားရပါတယ္။
ဂ်နီဗာမွာ လူမြဲျဖစ္သြားတဲ့အတြက္ လူအမ်ားရဲ႕ ကဲ့ရဲ႕ျပစ္တင္ ေ၀ဖန္မႈေတြေၾကာင့္ ဟင္နရီဒူးနန္႕ဟာ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ ေကာ္မတီက သူရဲ႕အတြင္းေရးမႈး ရာထူးကေန တရား၀င္ႏႈတ္ထြက္ဖို႕ ထြက္စာ တင္ခဲ့ပါတယ္။ ၁၈၆၇ စက္တင္ဘာလ ၈ ရက္ေန႕မွာ ေကာ္မတီက သူ႕ရဲ႕ အတြင္းေရးမႈးအျဖစ္ေရာ အဖြဲ႕၀င္အျဖစ္ေရာ ႏႈတ္ထြက္မႈကို အတည္ျပဳေပးခဲ့ပါတယ္။
ဒူးနန္႕ဟာ လူျမင္ကြင္းက ခံုတန္းေတြမွာ အိပ္စက္ခဲ့ရတဲ့ ဘ၀ကို ေျပာင္းလဲပစ္ဖို႕အတြက္ ျပင္သစ္ႏိုင္ငံ ပါရီၿမိဳ႕ကေန ထြက္ခြာလာခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ Empress Eugénie က ဂ်နီဗာကြန္ဗန္းရွင္းကို ပင္လယ္ေရျပင္ စစ္ပြဲေတြမွာ ထိခိုက္ဒဏ္ရာ ရသူေတြအတြက္ တိုးခ်ဲ႕ျပင္ဆင္ဖို႕အတြက္ တိုင္ပင္ေဆြးေႏြးဖို႕ ဒူးနန္႕ကို Tuileries နန္းေတာ္ကို လာဖို႕ ဆင့္ေခၚလိုက္ပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ ဒူးနန္႕ဟာ ၾသစတီးယား၊ ေဟာ္လန္၊ ဆြီဒင္၊ စပိန္ႏိုင္ငံ အမ်ိဳးသား ၾကက္ေျခနီအသင္းေတြရဲ႕ ဂုဏ္ထူးေဆာင္ အဖြဲ႕အ၀င္ အျဖစ္ သတ္မွတ္ ခ်ီးေျမွာက္ျခင္း ခံရပါတယ္။
ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေတြ ရလာတဲ့ေခတ္မွာ ဒူးနန္႕ဟာ အဂၤလိပ္ႏိုင္ငံကို ခရီးထြက္ခဲ့ပါတယ္။ စစ္သံု႕ပန္းေတြကို ကာကြယ္ ေစာင့္ေရွာက္ဖုိ႕နဲ႕ ပါတ္သတ္ၿပီး သံတမန္ေရးရာ ညီလာခံတစ္ခုလုပ္ဖို႕ ႀကိဳးပမ္းခဲ့ေပမယ့္ အဂၤလန္က လက္မခံခဲ့ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ၁၈၇၅ ေဖေဖာ္၀ါရီ ၁ ရက္ေန႕မွာ ဒူးနန္႕ရဲ႕ ႀကိဳးပမ္းမႈေၾကာင့္ လန္ဒန္မွာ နီဂရိုးလူမည္း ကြၽန္စနစ္နဲ႕ ကြၽန္ကုန္ကူးတဲ့စနစ္ကို တုိက္ဖ်က္တဲ့ ႏိုင္ငံတကာ ကြန္ဂရက္တစ္ခုကို စတင္ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီႏွစ္ေတြ ေနာက္ပိုင္းမွာ ဒူးနန္႕ဟာ အဆိုး၀ါးဆံုး ေလာကဓံအျဖစ္ ဆင္းရဲမြဲေတမႈေတြကို ေတြ႕ႀကံဳခံစားခဲ့ရပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္းေတြ ေပးကမ္း ေကြၽးေမြးထားတာေလးနဲ႕ ေနထိုင္ အသက္ဆက္ခဲ့ရၿပီး ဂ်ာမဏီ၊ အီတလီ စတဲ့ႏိုင္ငံေတြကို ေျခက်င္ေလွ်ာက္ ခရီးသြားခဲ့ရတဲ့ အထိ ဆိုး၀ါးသြားပါတယ္။
ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ ၁၈၈၇ မွာ ဆိုး၀ါးလွတဲ့ဘ၀က ကံၾကမၼာ အလွည္႕အေျပာင္းေၾကာင့္ အဆံုးသတ္ သြားေစပါတယ္။ ဒူးနန္႕ဟာ ဆြစ္ႏိုင္ငံ Heiden ရြာေလးမွာ အျပင္းအထန္ နာမက်န္း ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီၿမိဳ႕က လူအိုရံုတစ္ခုမွာ နားခိုရာ တစ္ခုကို ရရိွၿပီး ဇာတ္ၿမွဳတ္ေနထိုင္ လိုက္ပါတယ္။ အဲဒီေနရာေလးမွာပဲ ဒူးနန္႕ကို ဂ်ာနယ္လစ္ဇ္ တစ္ဦးျဖစ္သူ Georg Baumberger ကေတြ႕ရိွမိၿပီး ေပ်ာက္ဆံုးေနတဲ့ လူမႈကရုဏာရွင္ကို ေတြ႕ရိွၿပီ ဆိုတဲ့အေၾကာင္း သတင္းတစ္ပုဒ္ ေရးသားလိုက္ပါတယ္။ ရက္အနည္းအငယ္ အတြင္းမွာ အဲဒီသတင္းဟာ ဥေရာပတလႊားမွာ ရိုက္ႏိွပ္ ေဖာ္ျပၾကပါတယ္။ ကရုဏာရွင္ ဒူူးနန္႕ရဲ႕ဘ၀ ညတြင္းခ်င္းမွာပဲ ေျပာင္းလဲသြားၿပီး ထင္ရွားေက်ာ္ၾကား လာခဲ့ျပန္ပါတယ္။ ၁၉၀၁ မွာ ကမၻာမွာ ပထမဦးဆံုး ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ႏိုဘယ္လ္ဆုကို ဆြတ္ခူးရရိွခဲ့ပါတယ္။
၁၉၁၀ ေအာက္တိုဘာလ ၃၀ မွာ ၾကက္ေျခနီ ဖခင္ႀကီး ဟင္နရီဒူးနန္႕ ေသဆံုးခဲ့ပါတယ္။ သူရဲ႕ လူမႈကရုဏာ လုပ္ငန္းေတြကို အသိအမွတ္ျပဳ ဂုဏ္ျပဳတဲ့အေနနဲ႕ သူရဲ႕ေမြးေန႕ျဖစ္တဲ့ ေမလ ၈ ရက္ေန႕ကို ကမာၻ႕ၾကက္ေျခနီေန႕အျဖစ္ သတ္မွတ္ၿပီး သူ႕ကို ႏွစ္စဥ္ အေလးထား ဂုဏ္ျပဳခဲ့ပါတယ္။
အဲဒီအခ်ိန္မွာ နပိုလီယန္-၃ ဘုရင္က အီတလီႏိုင္ငံေျမာက္ပိုင္းမွာ Franco-Sardinian စစ္တပ္ၾကီးကို ကြပ္ကဲ အမိန္႕ေပးၿပီး ၾသစတီးယန္းေတြနဲ႕ တိုက္ခိုက္ေနခဲ့ပါတယ္။ ဒူးနန္႕က ဘုရင္ကို အဲဒီေနရာမွာ သြားေရာက္ေတြ႕ဆံုဖို႕ ထြက္လာခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီေနရာမွာပဲ ဆိုဖာရီႏိုစစ္ပြဲအေၾကာင္းကို အေတာ္ေလး မ်က္၀ါးထင္ထင္ ေတြ႕ႀကံဳျမင္ေတြ႕ သိရိွခံစားလိုက္ရပါတယ္။ သူဟာ စစ္ပြဲအတြင္းမွာ ထိခိုက္ဒဏ္ရာ ရသူမ်ားကို မိတ္ေဆြ ရန္သူ ခြဲျခားမႈ မရိွဘဲ လူသားခ်င္းစာနာမႈနဲ႕ ျပဳစုေပးခဲ့ပါတယ္။ ဟင္နရီဒူးနန္႕ရဲ႕ ရင္ထဲမွာ စစ္ပြဲရဲ႕ အနိ႒ာရံုေတြကို ၾကင္နာမႈနဲ႕ တပါးတည္း စာနာမႈေတြပါ ေပါက္ဖြါးလာေစခဲ့ပါတယ္။ ထိခိုက္ဒဏ္ရာ ရေနတဲ့အခါမွာ ကယ္ဆယ္မည္႕သူမရိွ ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းေတြလည္း မရိွတဲ့ ေၾကကြဲစရာျမင္ကြင္းကို ျမင္ေတြ႕လိုက္ရတဲ့အတြက္ အဲဒီအခ်ိန္ကာလမွာ ကြက္လပ္ျဖစ္ေနတဲ့ ၾကက္ေျခနီ လႈပ္ရွားမႈကို စတင္ အေကာင္အထည္ ေဖာ္လာႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။
ဂ်နီဗာၿမိဳ႕ကို ျပန္ေရာက္တဲ့အခါ ဆိုဖာရီႏို သတိရဖြယ္ (A Memory of Solferino) စာအုပ္ကို ေရးသားခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီစာအုပ္ကေန တဆင့္ International Committee for Relief to the Wounded ဆိုတဲ့ အဖြဲ႕အစည္းကို တည္ေထာင္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီအဖြဲ႕အစည္းက အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ ၾကက္ေျခနီေကာ္မတီရဲ႕ ေရွ႕ေျပးေလးတစ္ခုေပါ့။ အဲဒီအဖြဲ႕အစည္းမွာ ဟင္နရီဒူးနန္႕ဟာ အဖြဲ႕၀င္အျဖစ္အေနနဲ႕ေရာ အတြင္းေရးမႈး တစ္ေယာက္အေနနဲ႕ေရာ တာ၀န္ယူ ေဆာင္ရြက္လႈပ္ရွားခဲ့ပါတယ္။
သူရဲ႕ လူမႈ ကရုဏာလုပ္ငန္းေၾကာင့္ ဟင္နရီဒူးနန္႕ဟာ ဥေရာပတလႊားက ဘုရင္ေတြ မင္းသား ၿမိဳ႕စားေတြ ခ်ီးေျမာက္တဲ့ ဆုတံဆိပ္ေတြ အေျမာက္အမ်ား ခ်ီးျမင့္ခံရၿပီး ေက်ာ္ၾကားလာခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ သူ႕ဟာ စီးပြါးေရးလုပ္ငန္းေတြကို အရင္ကလို အာရံုမစိုက္ႏိုင္ေတာ့တာေၾကာင့္ စီးပြါးပ်က္လာၿပီး အေၾကြးေတြ ပါတ္လည္၀ိုင္းေနခဲ့ပါတယ္။ ၁၈၆၇ မွာ လူမြဲစာရင္း ေၾကညာခဲ့လိုက္ရတဲ့ ဘ၀ကို ေရာက္သြားရပါတယ္။
ဂ်နီဗာမွာ လူမြဲျဖစ္သြားတဲ့အတြက္ လူအမ်ားရဲ႕ ကဲ့ရဲ႕ျပစ္တင္ ေ၀ဖန္မႈေတြေၾကာင့္ ဟင္နရီဒူးနန္႕ဟာ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ ေကာ္မတီက သူရဲ႕အတြင္းေရးမႈး ရာထူးကေန တရား၀င္ႏႈတ္ထြက္ဖို႕ ထြက္စာ တင္ခဲ့ပါတယ္။ ၁၈၆၇ စက္တင္ဘာလ ၈ ရက္ေန႕မွာ ေကာ္မတီက သူ႕ရဲ႕ အတြင္းေရးမႈးအျဖစ္ေရာ အဖြဲ႕၀င္အျဖစ္ေရာ ႏႈတ္ထြက္မႈကို အတည္ျပဳေပးခဲ့ပါတယ္။
ဒူးနန္႕ဟာ လူျမင္ကြင္းက ခံုတန္းေတြမွာ အိပ္စက္ခဲ့ရတဲ့ ဘ၀ကို ေျပာင္းလဲပစ္ဖို႕အတြက္ ျပင္သစ္ႏိုင္ငံ ပါရီၿမိဳ႕ကေန ထြက္ခြာလာခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ Empress Eugénie က ဂ်နီဗာကြန္ဗန္းရွင္းကို ပင္လယ္ေရျပင္ စစ္ပြဲေတြမွာ ထိခိုက္ဒဏ္ရာ ရသူေတြအတြက္ တိုးခ်ဲ႕ျပင္ဆင္ဖို႕အတြက္ တိုင္ပင္ေဆြးေႏြးဖို႕ ဒူးနန္႕ကို Tuileries နန္းေတာ္ကို လာဖို႕ ဆင့္ေခၚလိုက္ပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ ဒူးနန္႕ဟာ ၾသစတီးယား၊ ေဟာ္လန္၊ ဆြီဒင္၊ စပိန္ႏိုင္ငံ အမ်ိဳးသား ၾကက္ေျခနီအသင္းေတြရဲ႕ ဂုဏ္ထူးေဆာင္ အဖြဲ႕အ၀င္ အျဖစ္ သတ္မွတ္ ခ်ီးေျမွာက္ျခင္း ခံရပါတယ္။
ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေတြ ရလာတဲ့ေခတ္မွာ ဒူးနန္႕ဟာ အဂၤလိပ္ႏိုင္ငံကို ခရီးထြက္ခဲ့ပါတယ္။ စစ္သံု႕ပန္းေတြကို ကာကြယ္ ေစာင့္ေရွာက္ဖုိ႕နဲ႕ ပါတ္သတ္ၿပီး သံတမန္ေရးရာ ညီလာခံတစ္ခုလုပ္ဖို႕ ႀကိဳးပမ္းခဲ့ေပမယ့္ အဂၤလန္က လက္မခံခဲ့ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ၁၈၇၅ ေဖေဖာ္၀ါရီ ၁ ရက္ေန႕မွာ ဒူးနန္႕ရဲ႕ ႀကိဳးပမ္းမႈေၾကာင့္ လန္ဒန္မွာ နီဂရိုးလူမည္း ကြၽန္စနစ္နဲ႕ ကြၽန္ကုန္ကူးတဲ့စနစ္ကို တုိက္ဖ်က္တဲ့ ႏိုင္ငံတကာ ကြန္ဂရက္တစ္ခုကို စတင္ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီႏွစ္ေတြ ေနာက္ပိုင္းမွာ ဒူးနန္႕ဟာ အဆိုး၀ါးဆံုး ေလာကဓံအျဖစ္ ဆင္းရဲမြဲေတမႈေတြကို ေတြ႕ႀကံဳခံစားခဲ့ရပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္းေတြ ေပးကမ္း ေကြၽးေမြးထားတာေလးနဲ႕ ေနထိုင္ အသက္ဆက္ခဲ့ရၿပီး ဂ်ာမဏီ၊ အီတလီ စတဲ့ႏိုင္ငံေတြကို ေျခက်င္ေလွ်ာက္ ခရီးသြားခဲ့ရတဲ့ အထိ ဆိုး၀ါးသြားပါတယ္။
ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ ၁၈၈၇ မွာ ဆိုး၀ါးလွတဲ့ဘ၀က ကံၾကမၼာ အလွည္႕အေျပာင္းေၾကာင့္ အဆံုးသတ္ သြားေစပါတယ္။ ဒူးနန္႕ဟာ ဆြစ္ႏိုင္ငံ Heiden ရြာေလးမွာ အျပင္းအထန္ နာမက်န္း ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီၿမိဳ႕က လူအိုရံုတစ္ခုမွာ နားခိုရာ တစ္ခုကို ရရိွၿပီး ဇာတ္ၿမွဳတ္ေနထိုင္ လိုက္ပါတယ္။ အဲဒီေနရာေလးမွာပဲ ဒူးနန္႕ကို ဂ်ာနယ္လစ္ဇ္ တစ္ဦးျဖစ္သူ Georg Baumberger ကေတြ႕ရိွမိၿပီး ေပ်ာက္ဆံုးေနတဲ့ လူမႈကရုဏာရွင္ကို ေတြ႕ရိွၿပီ ဆိုတဲ့အေၾကာင္း သတင္းတစ္ပုဒ္ ေရးသားလိုက္ပါတယ္။ ရက္အနည္းအငယ္ အတြင္းမွာ အဲဒီသတင္းဟာ ဥေရာပတလႊားမွာ ရိုက္ႏိွပ္ ေဖာ္ျပၾကပါတယ္။ ကရုဏာရွင္ ဒူူးနန္႕ရဲ႕ဘ၀ ညတြင္းခ်င္းမွာပဲ ေျပာင္းလဲသြားၿပီး ထင္ရွားေက်ာ္ၾကား လာခဲ့ျပန္ပါတယ္။ ၁၉၀၁ မွာ ကမၻာမွာ ပထမဦးဆံုး ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ႏိုဘယ္လ္ဆုကို ဆြတ္ခူးရရိွခဲ့ပါတယ္။
၁၉၁၀ ေအာက္တိုဘာလ ၃၀ မွာ ၾကက္ေျခနီ ဖခင္ႀကီး ဟင္နရီဒူးနန္႕ ေသဆံုးခဲ့ပါတယ္။ သူရဲ႕ လူမႈကရုဏာ လုပ္ငန္းေတြကို အသိအမွတ္ျပဳ ဂုဏ္ျပဳတဲ့အေနနဲ႕ သူရဲ႕ေမြးေန႕ျဖစ္တဲ့ ေမလ ၈ ရက္ေန႕ကို ကမာၻ႕ၾကက္ေျခနီေန႕အျဖစ္ သတ္မွတ္ၿပီး သူ႕ကို ႏွစ္စဥ္ အေလးထား ဂုဏ္ျပဳခဲ့ပါတယ္။
1 comment:
မ်ွေဝတဲ့အတြက္ေက်းဇူးတင္ပါတယ္၊၊ That great,thanks 4 ur sharing.
Post a Comment