ေရလိုက္ငါးလိုက္
အဆင္ေျပသလိုသာ ေနလာခဲ့
ဒို႕မွာ အစဥ္အလာ ခိုင္ၿမဲလို႕
ၾကာလာေတာ့ ေခ်ာင္းကို ျမစ္ျဖစ္ေတာ့မယ္
ရွင္သန္ရံုသာ ရွင္္သြားရင္
ဘ၀ေရတိမ္မွာ နစ္မြန္းေပါ့
ကိုယ္နဲ႕မင္း ေျပာင္းျပန္ လုပ္ရဲမွာလား။
ေတာ္ရံုတန္ရံု သတၱိေသြး
ေတြးယူရံုနဲ႕ မရဘူးေဟ့
ရင္ကေမြး လက္ကေႀကြး
အခ်က္ေပးမွ ...
ေမွာင္ကာ ဖံုထူ ေခ်ာင္တစ္ခုမွာ
ပစ္ကာ ေပေရ သံေခ်းတက္
ျပန္ေဖာ္စမ္း တုိ႕ ဟိုတုန္းက အိပ္မက္။
ေနျခည္၀င္းေတာ့ ရွင္းရွင္းပဲ
လွ်ပ္ေရာင္ ျပက္သို႕ ဒက္ကနဲပဲ
အဆင္းနဲ႕ အခ်င္း နီးစပ္ရင္း ကြဲကြာလာ
ေနာင္သံသရာအထိ ဆက္လက္ၿပီး
ေနာက္ဆို ဒီလိုဘယ္ေတာ့မွ
ေရႊျခည္ႀကိဳး ဆြဲရာ မကပါရေစနဲ႕။
ၾကည္ျဖဴစြာနဲ႕ လက္တြဲခဲ့
အခုလည္း ေျပလည္ေနဆဲပဲ
ဒါေပမယ့္ ခ်စ္ရံုနဲ႕ မၿပီးဘူးကြယ္ ...
ၾကင္နာစြာ နင္ဆိုဘူးတဲ့
ကတိေတြ ျပန္လည္ကာ ၾကားရင္
နာက်င္ျခင္းအသိေတြနဲ႕ ရွက္ေနမယ္။
ဘယ္အရာ လြန္တာ ဘယ္သူ႕အျပစ္
မရရင္ ကံသာ ပံုခ်လိုက္
အယံုလြန္သူကို ေခ်ာ့ရင္ေတာ့ ေပ်ာ့စၿမဲေပါ့။
တကယ္ဆို ကုိယ္ဟာ ေယာက်ာၤးပါ
အားမာန္ေတြလည္း ျပည္႕စြမ္းတုန္း
ဆင္ေျခေပးတဲ့ လူစား မဟုတ္ရဘူး။
ဒီတစ္ခါ ေနာက္မက်ေသးဘူး ေဟ့
ကိုယ့္မွာ ျပင္ဆင္ခ်ိန္ရတုန္း
ကိုယ့္ရဲ႕ႏွလံုးေသြးေတြ ေစြးေစြးနီေစ...
ေနာင္ကို ႀကံဳလာမယ့္ အခက္အခဲ
က်ိတ္ကာ ရင္ဆိုင္ ေျဖရွင္းမယ့္
ေရလိုက္ ငါးလိုက္ ဘ၀မ်ိဳး မ ကေတာ့ဘူး။
ေနျခည္၀င္းေတာ့ ရွင္းရွင္းပဲ
လွ်ပ္ေရာင္ ျပက္သို႕ ဒက္ကနဲပဲ
အဆင္းနဲ႕ အခ်င္း နီးစပ္ရင္း ကြဲကြာလာ
ေနာင္သံသရာအထိ ဆက္လက္ၿပီး
ေနာက္ဆို ဒီလိုဘယ္ေတာ့မွ
ေရႊျခည္ႀကိဳး ဆြဲရာ မကပါရေစနဲ႕။
အဆင္ေျပသလိုသာ ေနလာခဲ့
ဒို႕မွာ အစဥ္အလာ ခိုင္ၿမဲလို႕
ၾကာလာေတာ့ ေခ်ာင္းကို ျမစ္ျဖစ္ေတာ့မယ္
ရွင္သန္ရံုသာ ရွင္္သြားရင္
ဘ၀ေရတိမ္မွာ နစ္မြန္းေပါ့
ကိုယ္နဲ႕မင္း ေျပာင္းျပန္ လုပ္ရဲမွာလား။
ေတာ္ရံုတန္ရံု သတၱိေသြး
ေတြးယူရံုနဲ႕ မရဘူးေဟ့
ရင္ကေမြး လက္ကေႀကြး
အခ်က္ေပးမွ ...
ေမွာင္ကာ ဖံုထူ ေခ်ာင္တစ္ခုမွာ
ပစ္ကာ ေပေရ သံေခ်းတက္
ျပန္ေဖာ္စမ္း တုိ႕ ဟိုတုန္းက အိပ္မက္။
ေနျခည္၀င္းေတာ့ ရွင္းရွင္းပဲ
လွ်ပ္ေရာင္ ျပက္သို႕ ဒက္ကနဲပဲ
အဆင္းနဲ႕ အခ်င္း နီးစပ္ရင္း ကြဲကြာလာ
ေနာင္သံသရာအထိ ဆက္လက္ၿပီး
ေနာက္ဆို ဒီလိုဘယ္ေတာ့မွ
ေရႊျခည္ႀကိဳး ဆြဲရာ မကပါရေစနဲ႕။
ၾကည္ျဖဴစြာနဲ႕ လက္တြဲခဲ့
အခုလည္း ေျပလည္ေနဆဲပဲ
ဒါေပမယ့္ ခ်စ္ရံုနဲ႕ မၿပီးဘူးကြယ္ ...
ၾကင္နာစြာ နင္ဆိုဘူးတဲ့
ကတိေတြ ျပန္လည္ကာ ၾကားရင္
နာက်င္ျခင္းအသိေတြနဲ႕ ရွက္ေနမယ္။
ဘယ္အရာ လြန္တာ ဘယ္သူ႕အျပစ္
မရရင္ ကံသာ ပံုခ်လိုက္
အယံုလြန္သူကို ေခ်ာ့ရင္ေတာ့ ေပ်ာ့စၿမဲေပါ့။
တကယ္ဆို ကုိယ္ဟာ ေယာက်ာၤးပါ
အားမာန္ေတြလည္း ျပည္႕စြမ္းတုန္း
ဆင္ေျခေပးတဲ့ လူစား မဟုတ္ရဘူး။
ဒီတစ္ခါ ေနာက္မက်ေသးဘူး ေဟ့
ကိုယ့္မွာ ျပင္ဆင္ခ်ိန္ရတုန္း
ကိုယ့္ရဲ႕ႏွလံုးေသြးေတြ ေစြးေစြးနီေစ...
ေနာင္ကို ႀကံဳလာမယ့္ အခက္အခဲ
က်ိတ္ကာ ရင္ဆိုင္ ေျဖရွင္းမယ့္
ေရလိုက္ ငါးလိုက္ ဘ၀မ်ိဳး မ ကေတာ့ဘူး။
ေနျခည္၀င္းေတာ့ ရွင္းရွင္းပဲ
လွ်ပ္ေရာင္ ျပက္သို႕ ဒက္ကနဲပဲ
အဆင္းနဲ႕ အခ်င္း နီးစပ္ရင္း ကြဲကြာလာ
ေနာင္သံသရာအထိ ဆက္လက္ၿပီး
ေနာက္ဆို ဒီလိုဘယ္ေတာ့မွ
ေရႊျခည္ႀကိဳး ဆြဲရာ မကပါရေစနဲ႕။
စိုင္းထီးဆိုင္ရဲ႕ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ပါ။ အခုေလာေလာဆယ္ ကြၽန္ေတာ့္ရင္ထဲက ေျပာခ်င္ေနတာေတြက အဲဒီသီခ်င္း အတိုင္းပဲဗ်ာ။ ခံစားခ်က္ေတြ ကြတ္တိပဲ။
အဆင္ေျပသလို ေနလာခဲ့တဲ့ ကြၽန္ေတာ္တို႕ဘ၀ေတြ ၀ါးလံုးေခါင္းထဲမွာ လသာေနမိတယ္။ ေရအုိင္ကို ပင္လယ္ ထင္မိေနခဲ့တယ္။ ေခ်ာင္းကို ျမစ္ထင္ေနၾကတယ္။ ကဲ အခုၾကာလာေတာ့ ဘာျဖစ္လာလဲ... အသက္ေတြ ရွင္သန္ေနေပမယ့္ ဘ၀ေရတိမ္မွာ နစ္မြန္းရၿပီေပါ့။ တျခားသူေတြရဲ႕ ဘ၀ေတြ တိုးတက္ေနခ်ိန္မွာ ကြၽန္ေတာ္တို႕ ဟိုး အေနာက္မွာ က်န္ခဲ့ေနတုန္း။ ဟိုတုန္းက အိပ္မက္ေတြကို ျပန္ေဖာ္ဖို႕ ေတာ္ရံုတန္ရံု သတၱိေသြးနဲ႕ေတာ့ ရမယ္ မထင္ဘူး။
ကဲ... က်န္တဲ့သီခ်င္းစာသားေတြကို ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ ဆက္လက္ပံုေဖာ္ ခံစားၾကည္႕ၾကပါေတာ့ဗ်ာ။ ကြၽန္ေတာ္တို႕ အားလံုး... ေနျခည္၀င္းေနတဲ့အခ်ိန္မွာ အဆင္းနဲ႕အခ်င္းကို ေသေသခ်ာခ်ာ ကြဲျပားေအာင္ ခြဲျခား ရႈျမင္ႏိုင္ၾကပါေစဗ်ာ။ ဒီဘ၀မွာေရာ ေနာင္သံသရာမွာေရာ တကယ့္ကို ႀကိဳးစားေပမယ့္ ျဖစ္ခ်င္တာ ျဖစ္ခြင့္မရိွတဲ့၊ အိပ္မက္ေတြ တကယ္ မျဖစ္လာရတဲ့၊ တပါးသူ ေရႊျခည္ႀကိဳး ဆြဲရာ က ေနရတဲ့ ေရလိုက္ငါးလိုက္ဘ၀က လႊတ္ေျမာက္ေစခ်င္မိပါတယ္။
ပို႕စ္ေခါင္းစဥ္ကို ကိုရဲမြန္ တပ္ေပးတာပါ။ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ခင္ဗ်ာ။ Laissez-faireဆိုတာ ဘာလဲဆိုတာ ၀ီကီမွာ ရွာၾကည္႕လို႕ရပါတယ္ ခင္ဗ်ာ။ Water follow fish followလို႕ ေခါင္းစဥ္တပ္ဖို႕ စေနာက္ၿပီး ေျပာျပေပးတဲ့ ကိုစိုးထက္နဲ႕ မေႏြႏွင္းတုိ႕ကိုလည္း ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ဗ်ာ။
2 comments:
မွန္လိုက္ေလ ေရႊငါးရယ္..
ငါလဲ အဲ့သီခ်င္းကို ခိုက္သြားျပီ
ဂ်ဴလိုင္အိပ္မက္က အကိုၾကီးကလည္း သူ့ေခတ္တုန္းက သီးခ်င္းေတြခ်ည္းပဲ ရြတ္ေနေတာ့ တာပဲ ။ ဒီတခါေတာ့ စာသားေလး ေတြ ေတာ္ေတာ္ သေဘာက်မိသားရွင့္။။
ေလးစားလွ်က္
မြန္းသက္ပန္ (ေဆး-၁)
Post a Comment