သႀကၤန္သည္ တစ္ႏွစ္ၿပီးတစ္ႏွစ္ ကာလေရြ႕လ်ား ေျပာင္းလဲလာျခင္းကို သတိရေစသည္။ ဤေရြ႕လ်ားျခင္း သခၤါရဓမၼကို ဆင္ျခင္ေသာ လူႀကီးမ်ားသည္ ဥပုသ္သီတင္း တည္ေဆာက္၍ ဘာ၀နာကမၼဌာန္းကို စီးျဖန္းေလ့ရိွၾကသည္။ တရားဓမၼ၌ ဦးေဆာင္းလမ္းျပျဖစ္ေသာ လူႀကီးမ်ားသည္ မိမိတုိ႕၏ သားသမီးေျမးျမစ္ ငယ္ရြယ္သူတုိ႕ကို ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသို႕ ေခၚေဆာင္၍ သီတင္းသီလ ေဆာက္တည္ေစသည္။ အခ်ိဳ႕ကလည္း ကုသိုလ္တရား ပြားမ်ားေလေအာင္ သႀကၤန္ကာလအတြင္း၌ပင္ ပဥၥင္းခံရွင္ျပဳ အလွဴအတန္းတုိ႕ကို ေဆာင္ရြက္ ေလ့ရိွၾကသည္။
သို႕ရာတြင္ ပုထုဇဥ္တုိ႕၏ ဓမၼတာမွာ ေပ်ာ္ရႊင္လိုၾကေသာ ဓမၼတာျဖစ္၏။ ထုိ႕ေၾကာင့္ ေရွးက ရန္ကုန္ၿမိဳ႕၊ မႏၲေလးၿမိဳ႕၊ ေမာ္လၿမိဳႈင္ၿမိဳ႕တို႕တြင္ သႀကၤန္ပြဲေတာ္ကို အတီးအမႈတ္ အကအခုန္တုိ႕ျဖင့္ ဆင္ႏႊဲၾက၏။ အလွကား အလွယာဥ္တို႕ျဖင့္ ၿမိဳ႕တြင္းသို႕ လွည္႕လည္ၾက၍ ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈ အႏုပညာတို႕ကို ထုတ္ေဖာ္ ျပသၾကသည္မွာ လြန္စြာ ၾကည္ႏူးဖြယ္ရာ ျဖစ္ေပသည္။ သို႕ေသာ္ တစတစႏွင့္ ေပ်ာ္ရင္းပါးရင္း အက်ီစားသန္လာၾကေလရာ သႀကၤန္ပြဲသည္ အတန္ငယ္ ၾကမ္းလာေလသည္။ လြတ္လပ္ေရးေခတ္သို႕ ေရာက္ေသာအခါ သႀကၤန္ပြဲေတာ္သည္ မဖြယ္မရာ ျဖစ္လာခဲ့သည္။ ေနာက္ပိုင္းတြင္ ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈ ထိန္းသိမ္းေရး အစီအစဥ္တို႕ျဖင့္ သႀကၤန္ပြဲေတာ္ကို ႀကီးၾကပ္က်င္းပလာေသာအခါ မ်ားစြာ ဣေႁႏၵ ရလာေလသည္။
ဆရာႀကီးသခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္းသည္ ငယ္ရြယ္စဥ္ကာလက မစၥတာေမာင္မိႈင္း အမည္ျဖင့္ ဋီကာအမ်ိဳးမ်ိဳးကို ေရးသားခဲ့သည္။ ဆရာႀကီးသည္ သႀကၤန္ပြဲေတာ္၌ အက်ီစားသန္သျဖင့္ ၀မ္းနည္းေၾကကြဲစရာ အျဖစ္တို႕ႏွင့္ ရင္ဆိုင္ခဲ့ရသည္ကို ေမ်ာက္ဋီကာ၌ ေရးသားသတိေပးခဲ့ဖူးသည္။ ပုဂံျပည္႕ရွင္ ဘုရင္နရသီဟပေတ့ လက္ထက္၌ မိဖုရာေစာလံုသည္ ဘုရင္မင္းျမတ္က အလြန္ခ်စ္ခင္ ျမတ္ႏိုးေသာ မိဖုရားတစ္ပါး ျဖစ္သည္။ နရသီဟပေတ့သည္ မိဖုရားေစာလံုကို က်ီစယ္လိုေသာေၾကာင့္ ေမာင္းမမိႆတို႕အား "မိဖုရားေစာလံု တစ္ကိုယ္လံုး စိုရႊဲေအာင္ ေရပက္ၾကေစ" ဟု အမိန္႕ရိွေတာ္မူသည္။ ထုိအခါ မိဖုရားေစာလံုသည္ သႀကၤန္ ေရအပက္ ၾကမ္းလွေသာေၾကာင့္ ဘုရင့္အေပၚ၌ စိတ္ခုၿပီးလွ်င္ ဘုရင္အား အဆိပ္ပါေသာ ပြဲေတာ္ကို တည္ခင္းေကြၽးေမြးေလသည္။ သို႕ရာတြင္ ကံအားေလ်ာ္စြာ ပြဲေတာ္မတည္မီ ဤအေၾကာင္းကို ဘုရင္က သိသြားေလသည္။ ထိုအခါ ဘုရင္မင္းျမတ္သည္ အခ်စ္ႀကီး အမ်က္ႀကီးဟူေသာ သေဘာျဖင့္ မိဖုရားေစာလံုကို ကြပ္မ်က္ေလသည္။ ဤကဲ့သို႕ ကြပ္မ်က္ၿပီးမွ ေနာင္တ အႀကီးအက်ယ္ရ၍ "ေစာလံု ေစာင့္ပါခလွည္႕" ဟု မၾကာခဏ ေယာင္ယမ္း တမ္းတေသာဟူ၏။
ဤအေၾကာင္းကို ျပန္လည္ေရးသား ျပဆိုရာ၌ ဆရာႀကီး သခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္းက "ေရကစားၾကေသာအခါတြင္ မခံခ်င္ေသာ ေစာလံုလိုဟာမ်ားကို မကစားၾကေလနဲ႕၊ အက်ီးစားသန္ ရန္တဲ"့ ဟု သတိေပးၿပီးလွ်င္ ပုဂံရာဇ၀င္ ေလးခ်ိဳးႀကီး၌
သို႕ရာတြင္ ပုထုဇဥ္တုိ႕၏ ဓမၼတာမွာ ေပ်ာ္ရႊင္လိုၾကေသာ ဓမၼတာျဖစ္၏။ ထုိ႕ေၾကာင့္ ေရွးက ရန္ကုန္ၿမိဳ႕၊ မႏၲေလးၿမိဳ႕၊ ေမာ္လၿမိဳႈင္ၿမိဳ႕တို႕တြင္ သႀကၤန္ပြဲေတာ္ကို အတီးအမႈတ္ အကအခုန္တုိ႕ျဖင့္ ဆင္ႏႊဲၾက၏။ အလွကား အလွယာဥ္တို႕ျဖင့္ ၿမိဳ႕တြင္းသို႕ လွည္႕လည္ၾက၍ ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈ အႏုပညာတို႕ကို ထုတ္ေဖာ္ ျပသၾကသည္မွာ လြန္စြာ ၾကည္ႏူးဖြယ္ရာ ျဖစ္ေပသည္။ သို႕ေသာ္ တစတစႏွင့္ ေပ်ာ္ရင္းပါးရင္း အက်ီစားသန္လာၾကေလရာ သႀကၤန္ပြဲသည္ အတန္ငယ္ ၾကမ္းလာေလသည္။ လြတ္လပ္ေရးေခတ္သို႕ ေရာက္ေသာအခါ သႀကၤန္ပြဲေတာ္သည္ မဖြယ္မရာ ျဖစ္လာခဲ့သည္။ ေနာက္ပိုင္းတြင္ ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈ ထိန္းသိမ္းေရး အစီအစဥ္တို႕ျဖင့္ သႀကၤန္ပြဲေတာ္ကို ႀကီးၾကပ္က်င္းပလာေသာအခါ မ်ားစြာ ဣေႁႏၵ ရလာေလသည္။
ဆရာႀကီးသခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္းသည္ ငယ္ရြယ္စဥ္ကာလက မစၥတာေမာင္မိႈင္း အမည္ျဖင့္ ဋီကာအမ်ိဳးမ်ိဳးကို ေရးသားခဲ့သည္။ ဆရာႀကီးသည္ သႀကၤန္ပြဲေတာ္၌ အက်ီစားသန္သျဖင့္ ၀မ္းနည္းေၾကကြဲစရာ အျဖစ္တို႕ႏွင့္ ရင္ဆိုင္ခဲ့ရသည္ကို ေမ်ာက္ဋီကာ၌ ေရးသားသတိေပးခဲ့ဖူးသည္။ ပုဂံျပည္႕ရွင္ ဘုရင္နရသီဟပေတ့ လက္ထက္၌ မိဖုရာေစာလံုသည္ ဘုရင္မင္းျမတ္က အလြန္ခ်စ္ခင္ ျမတ္ႏိုးေသာ မိဖုရားတစ္ပါး ျဖစ္သည္။ နရသီဟပေတ့သည္ မိဖုရားေစာလံုကို က်ီစယ္လိုေသာေၾကာင့္ ေမာင္းမမိႆတို႕အား "မိဖုရားေစာလံု တစ္ကိုယ္လံုး စိုရႊဲေအာင္ ေရပက္ၾကေစ" ဟု အမိန္႕ရိွေတာ္မူသည္။ ထုိအခါ မိဖုရားေစာလံုသည္ သႀကၤန္ ေရအပက္ ၾကမ္းလွေသာေၾကာင့္ ဘုရင့္အေပၚ၌ စိတ္ခုၿပီးလွ်င္ ဘုရင္အား အဆိပ္ပါေသာ ပြဲေတာ္ကို တည္ခင္းေကြၽးေမြးေလသည္။ သို႕ရာတြင္ ကံအားေလ်ာ္စြာ ပြဲေတာ္မတည္မီ ဤအေၾကာင္းကို ဘုရင္က သိသြားေလသည္။ ထိုအခါ ဘုရင္မင္းျမတ္သည္ အခ်စ္ႀကီး အမ်က္ႀကီးဟူေသာ သေဘာျဖင့္ မိဖုရားေစာလံုကို ကြပ္မ်က္ေလသည္။ ဤကဲ့သို႕ ကြပ္မ်က္ၿပီးမွ ေနာင္တ အႀကီးအက်ယ္ရ၍ "ေစာလံု ေစာင့္ပါခလွည္႕" ဟု မၾကာခဏ ေယာင္ယမ္း တမ္းတေသာဟူ၏။
ဤအေၾကာင္းကို ျပန္လည္ေရးသား ျပဆိုရာ၌ ဆရာႀကီး သခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္းက "ေရကစားၾကေသာအခါတြင္ မခံခ်င္ေသာ ေစာလံုလိုဟာမ်ားကို မကစားၾကေလနဲ႕၊ အက်ီးစားသန္ ရန္တဲ"့ ဟု သတိေပးၿပီးလွ်င္ ပုဂံရာဇ၀င္ ေလးခ်ိဳးႀကီး၌
"ေဒါပံုအလွည္႕သံသရာ ေရအျပင္မွာ ၾကြားသူတုိ႕ကျဖင့္
သေဘာမဆံုသနဲ႕ မခံခ်င္ပါလွ်င္လဲ မ ကစားၾကေလနဲ႕
ေခ်ာဂုဏ္နဲ႕ႏြဲ႕ရွာတဲ့၊ ေစာလံုရဲ႕ ပုဂံရာဇ၀င္တရား"
ဟု စပ္ဆိုခဲ့ေလသည္။
သေဘာမဆံုသနဲ႕ မခံခ်င္ပါလွ်င္လဲ မ ကစားၾကေလနဲ႕
ေခ်ာဂုဏ္နဲ႕ႏြဲ႕ရွာတဲ့၊ ေစာလံုရဲ႕ ပုဂံရာဇ၀င္တရား"
ဟု စပ္ဆိုခဲ့ေလသည္။
----------------
မွတ္ခ်က္။ ဆရာ ေမာင္ထင္ ၏ ျမန္မာဆယ့္ႏွစ္လအေၾကာင္း စာအုပ္မွ ထုတ္ႏႈတ္ ကူးယူ ေဖာ္ျပပါသည္။
No comments:
Post a Comment