ပစၥဳပၸန္ေခတ္ ဗမာျပည္ႏိုင္ငံေရးသမိုင္းကို စာတင္၍ ေရးသားသည္ရိွေသာ္၊ "ဗမာျပည္ဘြား တိုင္းရင္းသား လူမ်ိဳးအခ်င္းခ်င္း ေသြးစည္းၿပီး ညီညြတ္မွဳ ခ်စ္ၾကည္ေရးအတြက္ ဘယ္ႏိုင္ငံေရး ေခါင္းေဆာင္သည္ အခ်ိန္အနည္းဆံုးတြင္ အမ်ားဆံုး လုပ္ေဆာင္ခဲ့ေလသနည္း" ဟူေသာ ေမးခြန္းတရပ္သည္လည္း ျဖစ္ေပၚလာလိမ့္မည္။ ထိုေမးခြန္းကို အထူးစဥ္းစား၍ မေနဘဲ မဆိုင္းမတြ ကၽြႏု္ပ္ေျဖၾကားလိုေပသည္။
ကၽြႏ္ုပ္၏အေျဖကား "ဗမာ၊ ရွမ္း၊ ကရင္၊ ခ်င္း၊ ဂ်င္းေဖါ စေသာ တုိင္းရင္းသား အခ်င္းခ်င္း ေသြးစည္းမိေအာင္ ခ်စ္ၾကည္ေရးကို အမ်ားဆံုး စြမ္းေဆာင္ႀကိဳးပမ္းခဲ့သူမွာ မၾကာမီက ေရတိမ္နစ္ခဲ့ရရွာေသာ ကၽြႏု္ပ္တို႕၏ ဆရာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းပင္ ျဖစ္သည္" ဟူသတည္း။
အေၾကာင္းသင့္၍ ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏ အေၾကာင္းကိုပါ အနည္းငယ္ ေရးရေပဦးမည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္တြင္ ထူးျခားေသာ အရည္အခ်င္း တခုရိွ၏။ ၄င္းကား သူ၏နာမည္ၾကားရံုႏွင့္ ခ်စ္ခင္ၾကည္ညိဳသူ ေပါသေလာက္ မျမင္ဘူးသူမ်ားသည္ ျမင္လွ်င္ျမင္ခ်င္းပင္ သူ႕အား ခ်စ္ခင္ေလးစားၿပီး ၾကည္ညိဳ အားကိုလိုစိတ္ တၿပိဳင္နက္ ျဖစ္ေပၚလာေစႏိုင္ေသာ သတၱိထူးပင္တည္း။
ထို႕ေၾကာင့္ပင္ အိႏၵိယျပည္ထုတ္ ဖိုရမ္း(Forum) အမည္ရိွ ရုပ္စံုမဂၢဇင္းတစ္ေစာင္တြင္ (General U Aung San, Of BURMA.) "ဗမာျပည္က ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ဦးေအာင္ဆန္း" ဟူေသာ ေခါင္းစဥ္ျဖင့္ သူ႕အေၾကာင္းေရးသားရာ၌...
"ဂႏၵီႀကီးကဲ့သို႕လည္း ဘာသာေရးေၾကာင့္ ၾကည္ညိဳခံရသူ မဟုတ္၊ ေနရူးကဲ့သို႕လည္း ႏိုင္ငံေရးမ်က္စိ အလြန္ အျမင္က်ယ္ကာ ဗဟုသုတ စြယ္စံုေျမာက္သူလည္း မဟုတ္၊ ဆာဒါပေတးကဲ့သို႕လည္း စည္းရံုးေရးလုပ္ငန္း၌ ထူးခၽြန္စြာ စြမ္းေဆာင္ႏိုင္သူလည္း မဟုတ္၊ သို႕ေသာ္ ဂ်င္နရယ္ေအာင္ဆန္းသည္ ဗမာလူထု၏ ခ်စ္ခင္ၾကည္ညိဳမွဳ ယံုၾကည္ကိုးစားမွဳကို ခံယူရာ၌ ဂႏၵီ၊ ေနရူး၊ ဆာဒါပေတး သံုးေယာက္ေပါင္းထားသည္ႏွင့္ ညီမွ်ေလသည္၊ (ဗမာ့လြတ္လပ္ေရးႏွင့္ စည္းရံုးညီညြတ္မွဳ တည္ေဆာက္ေရး ဗိသုကာေက်ာ္ ရဲေဘာ္ေအာင္ဆန္း က်ဆံုးျခင္းေၾကာင့္ ဗမာျပည္အတြက္၄င္း၊ အာရွတိုက္ တခုလံုးအတြက္၄င္း၊ ကၽြႏု္ပ္ ၀မ္းနည္းေၾကကြဲၿပီး ႏွေျမာ တသ၍ မဆံုးႏိုင္ပါ)ဟု အခ်စ္ဆံုး အေဖၚ သူငယ္ခ်င္းႏွင့္ ကြဲရေသာ ခေလးငယ္ပမာ ငိုေၾကြးခဲ့ေသာ ပ႑စ္ေနရူးသည္ ေအာင္ဆန္း၊ ရွာရီးယား၊ ဟိုခ်ီမင္း စေသာ ရဲေဘာ္ ေခါင္းေဆာင္မ်ား၏ အကူအညီျဖင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေသာ ကမာၻတြင္ သာယာ၀ေျပာေသာ အေရွ႕အာရွ ႏိုင္ငံသစ္ႀကီးကို သူ၏စိတ္ကူးတြင္ တည္ေဆာက္ထားခဲ့ၿပီး ျဖစ္ေလသည္။" ဟူ၍ အေရွ႕အာရွ စည္းလံုး ညီညြတ္ေရးကို တည္ေဆာက္ရာ၌ ထူးျခားစြာ စြမ္းေဆာင္လတၱံ႕ေသာ ဗိသုကာေက်ာ္တဦး က်ဆံုးခဲ့ပံု ႏွေျမာ တသလွ်က္ ေရးသားခဲ့ေလသည္။
ဗမာျပည္တြင္ နယ္ခ်ဲ႕စနစ္၏ အႀကီးဆံုးေသာ အေမြအႏွစ္တခုကား ႏိုင္ငံတြင္းရိွ တိုင္းရင္းသား လူနည္းစု အခ်င္းခ်င္းေသာ္၄င္း၊ လူနည္းစုမ်ားႏွင့္ ဗမာျပည္မေန လူထုႏွင့္ေသာ္၄င္း၊ စိတ္၀မ္းကြဲျပားကာ မသင့္မတင့္ မညီညႊတ္မွဳ၊ တဦးေပၚတဦး ယံုၾကည္ျခင္း ကင္းမဲ့မွဳမ်ား အလိုလို ေပၚေပါက္လာျခင္းပင္ ျဖစ္ေလရာ ထိုသို႕ ဗမာလူမ်ိဳးႏွင့္ တုိင္းရင္းသားမ်ား စိတ္၀မ္းကြဲျပားမွဳတြင္ ကရင္ ဗမာအေရးသည္ ေအာက္ဗမာျပည္တြင္ အဓိက ျဖစ္ေပၚလွ်က္ရိွေလသည္။
ထိုကရင္ဗမာ စိတ္၀မ္းကြဲျပားမွဳ အေရးေတာ္ပံုသည္ ၿဗိတိသွ်တို႕ ဗမာျပည္က ဆုတ္ခြာ၍ ေျပးရသည္႕ (ဘီအိုင္ေအ)ေခတ္တြင္ အထြဋ္အထိပ္သို႕ ေရာက္ခဲ့ေလသည္။ ရြာမ်ားကို အျပန္အလွန္ မီးရိွဳ႕ဖ်က္ဆီးျခင္း၊ လက္နက္ ဆြဲကိုင္ခါ တပ္ခ်ီ၍ အလံုးအရင္းႏွင့္ အခ်င္းခ်င္း သတ္ျဖတ္ၾကျခင္းတုိ႕ပင္။ ဘီအိုင္ေအေခတ္ ကရင္ဗမာ အေရးေတာ္ပံုတြင္ ျမစ္၀ကၽြန္းေပၚ၌ ႀကံဳခဲ့ရေလသည္။
ထိုသို႕အႀကီးအက်ယ္ ေသြးခြဲ၍ ေနၾကေသာ ဗမာႏွင့္ ကရင္တုိင္းရင္းသားတုိ႕အား ယံုႏိုင္စရာ မရိွေအာင္ စစ္အတြင္း ဂ်ပန္ေခတ္တြင္ ဗမာ့လက္နက္ကိုင္ တပ္ေပါင္းစု၏ ေသနာပတိ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ စြမ္းေဆာင္ ေအာင္ျမင္ခဲ့ေလသည္။
သူ၏ ဗမာ့တပ္မေတာ္တြင္ စစ္တပ္ဖြဲ႕စည္းေရး ဌာနႀကီးမွဳးအျဖစ္ ဗိုလ္မွဴးႀကီးေစာၾကာဒိုးကို ျမင္ရလ်က္ ကရင္အမ်ိဳးသား ေခါင္းေဆာင္သည္႕ တပ္မေတာ္ စစ္တီး၀ိုင္းအဖြဲ႕၊ ကရင္ရဲေဘာ္မ်ား၏ သီးသန္႕ တပ္ရင္းတုိ႕သည္လည္း အထင္အရွား ေပၚေပါက္ခဲ့ေလသည္။ ဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္မွဳ အေရးေတာ္ပံုႀကီး စစ္ဆင္ေသာ ၁၉၄၅-ခုႏွစ္ ေႏြဦးေပါက္ေသာအခါ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ ကရင္ဗမာ ေသြးစည္းေရး လုပ္ငန္းႀကီးသည္ အဆံုးသတ္ ခ်ယ္လွယ္ျခင္း ၿပီးဆံုးခဲ့ေလသည္။
ထိုမွ်မကေသး ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္တို႕အား စစ္မ်က္ႏွာအရပ္ရပ္၌ ကရင္ဗမာရဲေဘာ္မ်ားသည္ ပခံုးခ်င္းယွဥ္ကာ ေသအတူ ယွဥ္မကြဲ တညီတညြတ္တည္း တိုက္ခိုက္လ်က္ရိွစဥ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကိုယ္တုိင္ ဦးစီးေသာ ေရွ႕တန္း စစ္ဌာနခ်ဳပ္ နယ္ပယ္ျဖစ္ေသာ သရက္ခရိုင္ စစ္ေၾကာင္းတြင္ ရြတ္ရြတ္ခၽြန္ခၽြန္ တိုက္ခိုက္လ်က္ရိွေသာ ခ်င္းအမ်ိဳးသား ရဲေဘာ္မ်ားကိုပါ ထူးျခားစြာ ေတြ႕ရေလသည္။ သူတို႕လည္း ကရင္ဗမာ ရဲေဘာ္မ်ာႏွင့္အတူ ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္အား ၀ိုင္းကူ၍ တြန္းလွန္တိုက္ခိုက္ ေနၾကသည္။ ဘာေၾကာင့္ ဤမွ် သူတုိ႕ညီညႊတ္ ေသြးစည္းမိၾကေလသနည္း။
ဗိုလ္ထြန္းလွ
၁၉၄၇ စက္တင္ဘာလ ၁၅ ရက္
မွတ္ခ်က္။ ဦးပုကေလး ေရးသားခဲ့တဲ့ ငါတုိ႕ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ဘာေတြလုပ္ခဲ့သလဲ စာအုပ္ ဒုတိယအတြဲမွ နိဒါန္းကို ကူးယူေဖာ္ျပျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။
ကၽြႏ္ုပ္၏အေျဖကား "ဗမာ၊ ရွမ္း၊ ကရင္၊ ခ်င္း၊ ဂ်င္းေဖါ စေသာ တုိင္းရင္းသား အခ်င္းခ်င္း ေသြးစည္းမိေအာင္ ခ်စ္ၾကည္ေရးကို အမ်ားဆံုး စြမ္းေဆာင္ႀကိဳးပမ္းခဲ့သူမွာ မၾကာမီက ေရတိမ္နစ္ခဲ့ရရွာေသာ ကၽြႏု္ပ္တို႕၏ ဆရာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းပင္ ျဖစ္သည္" ဟူသတည္း။
အေၾကာင္းသင့္၍ ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏ အေၾကာင္းကိုပါ အနည္းငယ္ ေရးရေပဦးမည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္တြင္ ထူးျခားေသာ အရည္အခ်င္း တခုရိွ၏။ ၄င္းကား သူ၏နာမည္ၾကားရံုႏွင့္ ခ်စ္ခင္ၾကည္ညိဳသူ ေပါသေလာက္ မျမင္ဘူးသူမ်ားသည္ ျမင္လွ်င္ျမင္ခ်င္းပင္ သူ႕အား ခ်စ္ခင္ေလးစားၿပီး ၾကည္ညိဳ အားကိုလိုစိတ္ တၿပိဳင္နက္ ျဖစ္ေပၚလာေစႏိုင္ေသာ သတၱိထူးပင္တည္း။
ထို႕ေၾကာင့္ပင္ အိႏၵိယျပည္ထုတ္ ဖိုရမ္း(Forum) အမည္ရိွ ရုပ္စံုမဂၢဇင္းတစ္ေစာင္တြင္ (General U Aung San, Of BURMA.) "ဗမာျပည္က ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ဦးေအာင္ဆန္း" ဟူေသာ ေခါင္းစဥ္ျဖင့္ သူ႕အေၾကာင္းေရးသားရာ၌...
"ဂႏၵီႀကီးကဲ့သို႕လည္း ဘာသာေရးေၾကာင့္ ၾကည္ညိဳခံရသူ မဟုတ္၊ ေနရူးကဲ့သို႕လည္း ႏိုင္ငံေရးမ်က္စိ အလြန္ အျမင္က်ယ္ကာ ဗဟုသုတ စြယ္စံုေျမာက္သူလည္း မဟုတ္၊ ဆာဒါပေတးကဲ့သို႕လည္း စည္းရံုးေရးလုပ္ငန္း၌ ထူးခၽြန္စြာ စြမ္းေဆာင္ႏိုင္သူလည္း မဟုတ္၊ သို႕ေသာ္ ဂ်င္နရယ္ေအာင္ဆန္းသည္ ဗမာလူထု၏ ခ်စ္ခင္ၾကည္ညိဳမွဳ ယံုၾကည္ကိုးစားမွဳကို ခံယူရာ၌ ဂႏၵီ၊ ေနရူး၊ ဆာဒါပေတး သံုးေယာက္ေပါင္းထားသည္ႏွင့္ ညီမွ်ေလသည္၊ (ဗမာ့လြတ္လပ္ေရးႏွင့္ စည္းရံုးညီညြတ္မွဳ တည္ေဆာက္ေရး ဗိသုကာေက်ာ္ ရဲေဘာ္ေအာင္ဆန္း က်ဆံုးျခင္းေၾကာင့္ ဗမာျပည္အတြက္၄င္း၊ အာရွတိုက္ တခုလံုးအတြက္၄င္း၊ ကၽြႏု္ပ္ ၀မ္းနည္းေၾကကြဲၿပီး ႏွေျမာ တသ၍ မဆံုးႏိုင္ပါ)ဟု အခ်စ္ဆံုး အေဖၚ သူငယ္ခ်င္းႏွင့္ ကြဲရေသာ ခေလးငယ္ပမာ ငိုေၾကြးခဲ့ေသာ ပ႑စ္ေနရူးသည္ ေအာင္ဆန္း၊ ရွာရီးယား၊ ဟိုခ်ီမင္း စေသာ ရဲေဘာ္ ေခါင္းေဆာင္မ်ား၏ အကူအညီျဖင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေသာ ကမာၻတြင္ သာယာ၀ေျပာေသာ အေရွ႕အာရွ ႏိုင္ငံသစ္ႀကီးကို သူ၏စိတ္ကူးတြင္ တည္ေဆာက္ထားခဲ့ၿပီး ျဖစ္ေလသည္။" ဟူ၍ အေရွ႕အာရွ စည္းလံုး ညီညြတ္ေရးကို တည္ေဆာက္ရာ၌ ထူးျခားစြာ စြမ္းေဆာင္လတၱံ႕ေသာ ဗိသုကာေက်ာ္တဦး က်ဆံုးခဲ့ပံု ႏွေျမာ တသလွ်က္ ေရးသားခဲ့ေလသည္။
ဗမာျပည္တြင္ နယ္ခ်ဲ႕စနစ္၏ အႀကီးဆံုးေသာ အေမြအႏွစ္တခုကား ႏိုင္ငံတြင္းရိွ တိုင္းရင္းသား လူနည္းစု အခ်င္းခ်င္းေသာ္၄င္း၊ လူနည္းစုမ်ားႏွင့္ ဗမာျပည္မေန လူထုႏွင့္ေသာ္၄င္း၊ စိတ္၀မ္းကြဲျပားကာ မသင့္မတင့္ မညီညႊတ္မွဳ၊ တဦးေပၚတဦး ယံုၾကည္ျခင္း ကင္းမဲ့မွဳမ်ား အလိုလို ေပၚေပါက္လာျခင္းပင္ ျဖစ္ေလရာ ထိုသို႕ ဗမာလူမ်ိဳးႏွင့္ တုိင္းရင္းသားမ်ား စိတ္၀မ္းကြဲျပားမွဳတြင္ ကရင္ ဗမာအေရးသည္ ေအာက္ဗမာျပည္တြင္ အဓိက ျဖစ္ေပၚလွ်က္ရိွေလသည္။
ထိုကရင္ဗမာ စိတ္၀မ္းကြဲျပားမွဳ အေရးေတာ္ပံုသည္ ၿဗိတိသွ်တို႕ ဗမာျပည္က ဆုတ္ခြာ၍ ေျပးရသည္႕ (ဘီအိုင္ေအ)ေခတ္တြင္ အထြဋ္အထိပ္သို႕ ေရာက္ခဲ့ေလသည္။ ရြာမ်ားကို အျပန္အလွန္ မီးရိွဳ႕ဖ်က္ဆီးျခင္း၊ လက္နက္ ဆြဲကိုင္ခါ တပ္ခ်ီ၍ အလံုးအရင္းႏွင့္ အခ်င္းခ်င္း သတ္ျဖတ္ၾကျခင္းတုိ႕ပင္။ ဘီအိုင္ေအေခတ္ ကရင္ဗမာ အေရးေတာ္ပံုတြင္ ျမစ္၀ကၽြန္းေပၚ၌ ႀကံဳခဲ့ရေလသည္။
ထိုသို႕အႀကီးအက်ယ္ ေသြးခြဲ၍ ေနၾကေသာ ဗမာႏွင့္ ကရင္တုိင္းရင္းသားတုိ႕အား ယံုႏိုင္စရာ မရိွေအာင္ စစ္အတြင္း ဂ်ပန္ေခတ္တြင္ ဗမာ့လက္နက္ကိုင္ တပ္ေပါင္းစု၏ ေသနာပတိ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ စြမ္းေဆာင္ ေအာင္ျမင္ခဲ့ေလသည္။
သူ၏ ဗမာ့တပ္မေတာ္တြင္ စစ္တပ္ဖြဲ႕စည္းေရး ဌာနႀကီးမွဳးအျဖစ္ ဗိုလ္မွဴးႀကီးေစာၾကာဒိုးကို ျမင္ရလ်က္ ကရင္အမ်ိဳးသား ေခါင္းေဆာင္သည္႕ တပ္မေတာ္ စစ္တီး၀ိုင္းအဖြဲ႕၊ ကရင္ရဲေဘာ္မ်ား၏ သီးသန္႕ တပ္ရင္းတုိ႕သည္လည္း အထင္အရွား ေပၚေပါက္ခဲ့ေလသည္။ ဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္မွဳ အေရးေတာ္ပံုႀကီး စစ္ဆင္ေသာ ၁၉၄၅-ခုႏွစ္ ေႏြဦးေပါက္ေသာအခါ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ ကရင္ဗမာ ေသြးစည္းေရး လုပ္ငန္းႀကီးသည္ အဆံုးသတ္ ခ်ယ္လွယ္ျခင္း ၿပီးဆံုးခဲ့ေလသည္။
ထိုမွ်မကေသး ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္တို႕အား စစ္မ်က္ႏွာအရပ္ရပ္၌ ကရင္ဗမာရဲေဘာ္မ်ားသည္ ပခံုးခ်င္းယွဥ္ကာ ေသအတူ ယွဥ္မကြဲ တညီတညြတ္တည္း တိုက္ခိုက္လ်က္ရိွစဥ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကိုယ္တုိင္ ဦးစီးေသာ ေရွ႕တန္း စစ္ဌာနခ်ဳပ္ နယ္ပယ္ျဖစ္ေသာ သရက္ခရိုင္ စစ္ေၾကာင္းတြင္ ရြတ္ရြတ္ခၽြန္ခၽြန္ တိုက္ခိုက္လ်က္ရိွေသာ ခ်င္းအမ်ိဳးသား ရဲေဘာ္မ်ားကိုပါ ထူးျခားစြာ ေတြ႕ရေလသည္။ သူတို႕လည္း ကရင္ဗမာ ရဲေဘာ္မ်ာႏွင့္အတူ ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္အား ၀ိုင္းကူ၍ တြန္းလွန္တိုက္ခိုက္ ေနၾကသည္။ ဘာေၾကာင့္ ဤမွ် သူတုိ႕ညီညႊတ္ ေသြးစည္းမိၾကေလသနည္း။
ဗိုလ္ထြန္းလွ
၁၉၄၇ စက္တင္ဘာလ ၁၅ ရက္
မွတ္ခ်က္။ ဦးပုကေလး ေရးသားခဲ့တဲ့ ငါတုိ႕ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ဘာေတြလုပ္ခဲ့သလဲ စာအုပ္ ဒုတိယအတြဲမွ နိဒါန္းကို ကူးယူေဖာ္ျပျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။
3 comments:
ဖတ္ရႈမွတ္သား သြားပါတယ္။
ေခါင္းေဆာင္ေတြ ဖမ္းခံရတိုင္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ဘယ္ေတာ့မွ မပါ၀င္ေၾကာင္းေတာ့ ဖတ္ဖူးသား... ဒါကလည္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္အရည္ခ်င္း တစ္ရပ္ပဲလားမသိ...
ခုေတာ့ ဒီ post ကအေၾကာင္းအရာေေတြကို ထပ္ဖတ္သြားပါ၏ :D
ကိုဖိုးေမာ္ေရ..
အဲဒါေလးလည္း အရည္အခ်င္းတစ္ခုလို႕ သတ္မွတ္သင့္တယ္လို႕ ရိုးသားစြာ ျမင္မိပါတယ္။
Post a Comment