.:: Download Myanmar Font (WinKalaw New Version) HERE ::.

Sunday, February 15, 2009

What did Bogyoke do? -2

ဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္ေရး စစ္ပြဲကို ေခါင္းေဆာင္ေနေသာ ေသနာပတိ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ ဗမာျပည္ဘြား တုိင္းရင္းသား အားလံုးအေပၚ ညီရင္းအစ္ကို ေဆြမ်ိဳးဉာတိ အစစ္ကဲ့သို႕ ယူဆထားလ်က္ တိုင္းရင္းသားမ်ား၏ အခြင့္အေရးကို မည္သည္႕ဘက္မွ မငဲ့ညွာဘဲ အဂတိတရား ကင္းရွင္းစြာ ထာ၀စဥ္ ေစာင့္ေရွာက္ ကာကြယ္ေပးလိမ့္မည္ ဟူေသာ အသိဥာဏ္သည္ တိုင္းရင္းသား လူနည္းစုတိုင္း၏ ဦးေႏွာက္တြင္ စြဲၿမဲလ်က္ ရိွေလၿပီ ျဖစ္ရကား "ဗိုလ္ခ်ဳပ္တေယာက္ ရိွသမွ် ကာလပတ္လံုး ငါတို႕တိုင္းရင္းသား လူနည္းစုေတြ ဘာမွ စိုးရိမ္စရာမရိွ" ဟူေသာ ေတြးေတာခ်က္ကလည္း သူတို႕တေတြအား ႏွစ္သိမ့္ေစကာ ဗမာမ်ားႏွင့္ ရဲရဲႀကီး လက္တြဲကာ လုပ္ငန္းအရပ္ရပ္ကို စိတ္အားထက္သန္စြာ ေဆာင္ရြက္ခဲ့ၾကျခင္းပင္ ျဖစ္ေလသည္။

ထုိ႕ေၾကာင့္ပင္ ဒုတိယကမာၻစစ္ႀကီးၿပီး၍ ဖဆပလ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ကို ဗုိလ္ခ်ဳပ္ပင္ သဘာပတိျပဳလ်က္ အထင္အရွား တည္ေထာက္လိုက္ေသာအခါ ကရင္ ဗမာ မြန္ ရခိုင္ မူဆလင္ စေသာ လူမ်ိဳးေရး အဖြဲ႕အစည္းမ်ား လူငယ္အစည္းအရံုး အလုပ္သမား လယ္သမား သမဂၢအစည္းအရံုး အမ်ိဳးသမီးအဖြဲ႕ မီးသတ္အဖြဲ႕စေသာ လူထုအသင္းအပင္းမ်ားတုိ႕သည္ တခဲနက္ ၀င္ေရာက္စုရံုး၍ ဖဆပလ အလံေတာ္ေအာက္သို႕ ခုိလွံဳရန္ လာခဲ့ၾကေပသည္။

ေအာက္ၿမိဳ႕ေက်းရြာမွ တိုင္းရင္းသား လူထုအက်ိဳးကို မားမားမတ္မတ္ သည္ပိုးေဆာင္ရြက္လ်က္ရိွေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း အမည္ရိွ ပုဂၢိဳလ္ထူးတေယာက္၏ ေက်ာ္ေစာေသာ နာမည္ဂုဏ္သတင္းသည္ ဗမာျပည္ အေရွ႕ေျမာက္ဖ်ားရိွ ျမင့္မားညိွဳေမာင္း၍ေနေသာ ကခ်င္ ေတာင္ႀကီးမ်ားဆီသို႕လည္း ပဲ့တင္ရိုက္၍ လာျပန္ေလရကား ၄င္းေတာင္ႀကီးမ်ား တ၀ွမ္းရိွ ကခ်င္(ဂ်င္းေဖာ) အမ်ိဳးသားတုိ႕သည္လည္း ဗမာေခါင္းေဆာင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္အား ေတြ႕ခ်င္ျမင္ခ်င္ အားကိုးခ်င္သည္႕ စိတ္ေတြ တဖြါးဖြါး ျဖစ္ေပၚလာလ်က္ ၁၉၄၆-ခုႏွစ္ ႏွစ္ဦးတြင္ ျမစ္ႀကီးနား၌ ျပဳလုပ္ေသာ ကခ်င္(မေနာပြဲ)ႀကီးသို႕ ဗိုလ္ခ်ဳပ္အား ဘိတ္မႏၱက ျပဳခဲ့ေလသည္။ သို႕ေသာ္ ရန္ကုန္တြင္ က်င္းပေသာ ဖဆပလ ျပည္လံုးကၽြတ္ ညီလာခံႀကီးႏွင့္ တိုက္ဆိုင္ေန၍ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွာ မသြားႏုိင္ခဲ့ရွာေပ။

တဖန္ ၁၉၄၆-ခုႏွစ္ မတ္လတြင္ ကမာၻဇတိုင္း လယ္ခ်ာနယ္၌ က်င္းပေသာ ပင္လံုကြန္ဖရင့္၌လည္း တိုင္းရင္းသား အေပါင္းတုိ႕သည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္အား အထူးေတာင့္တခဲ့ၾကေသး၏။ ဤတြင္လည္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွာ ရခုိင္ျပည္၌ ခရီးလြန္ေန၍ အခ်ိန္မွီ မတက္ေရာက္ႏိုင္ခဲ့ေပ။ သို႕ရာတြင္ တုိင္းရင္းသား လူနည္းစုတုိ႕ ေနထိုင္ရာ နယ္ပယ္မ်ား၌ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ မည္မွ်စိတ္ပါ ၀င္စားသည္ကိုကား သူအစိုးရအဖဲြဲ႕ထဲ ၀င္ၿပီးတဲ့အခ်ိန္မွသည္ ေနာက္ဆံုး သူေရတိမ္နစ္ခဲ့သည္အထိ ဗမာျပည္ ေတာင္တန္းေဒသ နယ္စြန္နယ္မ်ား ဟူသမွ်ကို အလြန္ဆင္းရဲ ပင္ပန္းခံကာ ဒလၾကမ္း ခရီးထြက္ခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ ထင္ရွားေစခဲ့ေလသည္။

ယခုဗိုလ္ခ်ဳပ္ခမ်ာမွာ သူကိုယ္တုိင္ စတင္အုဌ္ျမစ္ခ်ကာ တည္ေဆာက္ခဲ့ေသာ လြတ္လပ္ေရး ဗိမာန္ႀကီးသို႕ ေရာက္လွဳနီးမွ က်ဆံုးသြားရရွာေလရာတြင္ ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္မ်ား၊ လူထုဆင္းရဲသားမ်ား၊ ရဲေဘာ္မ်ားက ၀မ္းနည္းေၾကကြဲသေလာက္ ကရင္၊ မြန္၊ ရွမ္း၊ ခ်င္း၊ ဂ်င္းေဖါစေသာ တိုင္းရင္းသား လူနည္းစုတို႕ပင္လည္း သူတုိ႕အဘို႕ အႀကီးဆံုးေသာ ဆံုးရွံဳးျခင္း တရပ္သည္ ျဖစ္ေပၚလာခဲ့ေလၿပီဟု ႏွေျမာ တသ ယူႀကံဳးမရ ျဖစ္ခဲ့ၾကရ ရွာေလသည္။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္က်ဆံုးၿပီးသည္႕ ေနာက္တေန႕ (၂၀-၇-၄၇)ေန႕တြင္ ဒူး၀ါးႀကီး ဆမားဆင္၀ါေနာင္သည္ တာ၀ါလိမ္း အိမ္ရိွ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ရုပ္ကလပ္ကို ျမင္ရေသာအခါ ဣေျႏၵ မဆည္ႏိုင္ေတာ့ဘဲ မ်က္ရည္ေပါက္ႀကီးမ်ား က်ရွာေလေတာ့သည္။ ဤသို႕လွ်င္ စစ္မက္တိုက္ခုိက္မွဳကို ၀ါသနာပါ၍ ခက္ထန္ေသာ စိတ္ၾကမ္းရိွသည္ဟု ဆိုၾကေသာ ဒူး၀ါးႀကီးပင္လွ်င္ မ်က္ရည္က်ေလာက္ေအာင္ ယူႀကံဳးမရ ျဖစ္ခဲ့ရေလသည္။

ဗမာျပည္မမွ လူထုႏွင့္ တုိင္းရင္းသား လူနည္းစုတို႕၏ ေသြးစည္းမွဳ ပန္းခ်ီကားႀကီးကို တပင္တပန္း အႀကိမ္ႀကိမ္ မြန္းမံေရးဆြဲခဲ့ေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ ၁၉၄၇-ခုႏွစ္ ပင္လံုကြန္ဖရင့္တြင္ ၄င္းပန္းခ်ီကားႀကီး၏ အဆံုးသတ္ ခ်ယ္လွယ္ျခင္းမ်ား ၿပီးေျမာက္ခဲ့ေလသည္။

ဗိုလ္ထြန္းလွ
၁၉၄၇-ခု၊ စက္တင္ဘာလ ၁၅ ရက္။

မွတ္ခ်က္။ ဦးပုကေလး ေရးသားခဲ့တဲ့ ငါတုိ႕ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ဘာေတြလုပ္ခဲ့သလဲ စာအုပ္ ဒုတိယအတြဲမွ နိဒါန္းကို ကူးယူေဖာ္ျပျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

3 comments:

စိုင္းစိုင္းလား႐ွဳိး said...

စာေပ ေလ့လာအား ေကာင္းတာကို ေလးစားပါတယ္။

ႏွင္းပြင့္ျဖဴ said...

အေပၚက ဦးဦးရွင္ရဲထြတ္ေျပာသလိုပါပဲ ကိုဂ်ဴလိုင္

Unknown said...

ေသာက္တလြဲ... ဗမာဆိုတာ လိမ္ညာေကာက္က်စ္ယုတ္မာပက္စက္ ေလာကၾကီးအတြက္ အသံုးကိုမက်ဘူး ဆိုျပီး အျမင္ေတြေျပာင္းေနျပီေလ။

တေန႔က်ရင္ ကုိယ့္ရွဴးကိုယ္ျပန္ပတ္ျပီး ဒြတ္ခ ေပါင္းစံုေတြ႕မွာ အေသအခ်ာ...

ေရွ႕ဆက္လဲ ဒီလိုပံုစံဆက္ျပဳမူေနရင္ ပိုဆိုးမွာ ... ဗမာဟာ ကုိယ့္လူမ်ိဳးကိုယ္ဖ်က္ဆီးမွာ အေသအခ်ာ

မွတ္ခ်က္။ အညာေဒသမွ ဗမာမ်ား မပါ။ လူမ်ိဳးေရး မဟုတ္။ သတင္းစကားသာျဖစ္ပါေၾကာင္း ...