မေန႕က စကာၤပူက ျမန္မာသံရံုးမွာ အခြန္သြားေဆာင္ျဖစ္တယ္။ ပတ္စ္ပို႕စာအုပ္ သက္တမ္းက စက္တင္ဘာမွာ ကုန္မွာ ျဖစ္ေပမယ့္ အက္စ္ပတ္စ္ သက္တမ္းတိုးဖို႕က်ေတာ့ ကိုးလို႕ကန္႕လန္႕ ျဖစ္ေနေရာေလ။ ဒါနဲ႕ က်န္ေသးတဲ့ ၆ လ သက္တမ္းကို အဆံုးခံလိုက္တယ္။ ေရွ႕အပတ္တုန္းက ဆယ္တန္းစာေမးပြဲ ရိွေနလို႕ တစ္ေန႕မွာ အေယာက္ ၃၀ ပဲ လုပ္ေပးေတာ့ သံရံုးမွာ က်ိတ္က်ိတ္တိုး တန္းစီခဲ့ရၾကတယ္။ အခု ဆယ္တန္းစာေမးပြဲ ၿပီးသြားလုိ႕႕ အရင္လို တန္းမစီေလာက္ရဘူး ထင္ထားတာ အထင္ေတြ လံုးလံုးကို လြဲေတာ့တာပါပဲဗ်ာ။
မနက္ ၆ နာရီခြဲေလာက္ အိပ္ရာထၿပီး ၇ နာရီေလာက္ ရထားဘူတာ ဆင္းခဲ့တယ္။ ေရွ႕အပတ္ ပိတ္ရက္ျဖစ္တဲ့ ေသာၾကာေန႕မွာ ျမန္မာသံရံုး ဘယ္နားမွာ ရိွသလဲကို သြားၾကည္႕ထားလိုက္ေတာ့ အခုတစ္ေခါက္မွာ သံရံုးကို ရွာစရာမလိုဘူးေလ။ ဒါနဲ႕ သံရံုး၀င္းအ၀ကို မနက္ ၈ နာရီ မထိုးခင္ေလာက္ ေရာက္တယ္။ သံရံုး တံခါး၀မွာ လူ ၃ ေယာက္ေလာက္ပဲ ထိုင္ေနေတာ့ အေတာ္ေလးကို ေပ်ာ္သြားတယ္။ လူနည္းတယ္ေပါ့ေလ။ အဲဒီမွာ စၿပီး လြဲေတာ့တာပဲ။
သံရံုးအ၀မွာထိုင္ေနတဲ့ ေရႊတစ္ေယာက္ကို ေမးလိုက္တယ္။ အခြန္ေဆာင္ခ်င္လို႕ပါ ဆိုေတာ့ သူက အထဲကို ၀င္သြားလိုက္ပါတဲ့။ ဒါနဲ႕ သံရံုး၀င္းထဲကို ၀င္လိုက္ေတာ့ အားပါးပါး လူေတြ လူေတြ... အမ်ားႀကီးပဲ။ ၿခံထဲမွာ ထိုင္ေနတဲ့သူေတြ မတ္တပ္ရပ္ေနတဲ့သူေတြ... သံရံုးအေဆာက္အအံုထဲမွာလည္း ခံုနဲ႕ ထိုင္ေနတဲ့သူက ထိုင္... မိုးတိုုးမတ္တပ္ ရပ္ေနတဲ့သူက ရပ္နဲ႕ တကယ့္ကို ေဖြးေဖြးလႈပ္ပဲ။ သက္ဆိုင္ရာ လုပ္ငန္းအလိုက္ ျဖည္႕ရတဲ့စာရြက္ေတြက စားပြဲတစ္ခုမွာ အခန္႕သားေလး။ အဲဒါနဲ႕ ကိုယ္နဲ႕ဆိုင္တဲ့ စာရြက္ကို လိုက္ရွာလိုက္တယ္။ အခြန္ေဆာင္နဲ႕ သက္တမ္းတိုး ခြင့္ျပဳပါရန္ ေလွ်ာက္ထားလႊာေလးေပါ့။
ဒါနဲ႕ ေဖာင္ကို အရင္ အားႀကိဳးမာန္တက္ ျဖည္႕လိုက္တယ္။ ပတ္စပို႕ အမွတ္၊ ထုတ္ေပးတဲ့ ေန႕စြဲ႕၊ သက္တမ္းကုန္မယ့္ ေန႕စြဲေတြ ျဖည္႕ရတာေပါ့။ ၿပီးေတာ့ ၁ လကို လခ ဘယ္ေလာက္ရလို႕ အခြန္ေငြကို ဘယ္ေလာက္ေဆာင္ခ်င္ေၾကာင္း သံအမတ္ႀကီးကို ဦးတိုက္ ေလွ်ာက္ထားရတာေပါ့ကြယ္။ ေဖာင္ျဖည္႕ၿပီးတာနဲ႕ ေဖာင္ကို ဘယ္နား တင္ရမွန္း မသိေသးပါဘူး။ ေကာင္တာေတြကို လိုက္ၾကည္႕ေတာ့ ၾကားဖူးနား၀ ရိွတဲ့အတိုင္း ျမန္မာရိုးရာ တန္းစီစာရင္းစာအုပ္ႀကီးကို ထည္၀ါစြာ ေတြ႕လိုက္ရပါတယ္။ ေၾသာ္... ငါလည္း စာရင္းျဖည္႕ တန္းစီရမွာအံုးကို ဆုိၿပီး အမည္၊ ပတ္စ္ပို႕အမွတ္၊ မိဘအမည္ေတြ၊ ဖုန္းနံပါတ္ေတြ ေရးၿပီး အမွတ္စဥ္ကို ၾကည္႕လိုက္ေတာ့ ၈၆ တဲ့။ အဟင့္...
ေနာက္မွ သိလိုက္ရတာက ဆယ္တန္းစာေမးပြဲ ၿပီးသြားတာေတာင္ ကိုေရႊျမန္မာမ်ားက အစဥ္အလာမျပတ္ မနက္ ၂ နာရီကတည္းက သံရံုးေရွ႕မွာ အခြန္ေဆာင္ဖုိ႕ တန္းစီေနၾကတုန္းပဲေလ။ သံရံုးကလည္း အဲဒီလို တန္းစီဖို႕လည္း မေျပာထားပါဘူး။ မနက္ ၅ နာရီေလာက္မွ စ တန္းစီလည္း ရရဲ႕သားနဲ႕ ဘာေၾကာင့္မ်ား ၂ နာရီကတည္းက လာတန္းစီေနၾကတာလဲ။ တစ္ေယာက္က ၂ နာရီ လာတန္းစီရင္ က်န္တဲ့လူေတြလည္း လုိက္ၿပီး တန္းစီကုန္ၾကၿပီေပါ့။ ကိုယ့္ပိုက္ဆံနဲ႕ ကိုယ္ အခြန္လာေဆာင္တာေတာင္ ဘာေၾကာင့္မ်ား ကိုယ့္ဆင္းရဲ စိတ္ဆင္းရဲ အပင္ပန္းခံေနၾကလဲေနာ္။ ဘာလို႕မ်ား ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ညွင္းဆဲေနၾကလဲေနာ္။
မနက္ ၉ နာရီခြဲမွာ သံရံုးက အလုပ္ စ လုပ္ပါတယ္။ ၁၅ မိနစ္တိုင္းမွာ ငါးေယာက္ တစ္ခါေလာက္ ေခၚေနေတာ့ မဆုိးလွပါဘူး။ ၁ နာရီဆို အေယာက္ ၂၀ ေလာက္ ေဖာင္ တင္ျဖစ္သြားၾကတယ္။ ေကာင္တာက အန္တီဆီမွာ ေဖာင္တင္ၿပီးရင္ အန္တီက စစ္ေဆးပါတယ္။ ေဖာင္မွာ ျဖည္႕ထားတာေတြ မွန္ရဲ႕လားေပါ့။ အခြန္ ဘယ္ေလာက္ ေဆာင္ရမလဲဆိုတာကို တြက္ျပပါတယ္။ အဲဒီ ပမာဏကုိ ေဆာင္ႏိုင္မလား ေပါ့။ ေငြအလံုအေလာက္ ပါလာလို႕ ေဆာင္ႏိုင္တယ္ဆိုရင္ အဲဒီေဖာင္ကို လက္ခံလိုက္ၿပီး ေငြသြင္းဖို႕ တုိကင္ျပားေလး ျပန္ထုတ္ေပးပါတယ္။
အဲဒီလိုနဲ႕ ငါးေယာက္တစ္ခါ ငါးေယာက္တစ္ခါ ေခၚေနလိုက္တာ ေန႕လည္ ၁၂ နာရီခြဲမွာ အေယာက္ ၇၀ ေလာက္ ၿပီးသြားပါၿပီ။ ကၽြန္ေတာ့္ အမွတ္က ၈၆ ဆိုေတာ့ မနက္ပိုင္းမွာ ေခၚတဲ့အထဲ မပါႏိုင္ဘူးဆိုတာကို သိေပမယ့္ အျပင္ေလွ်ာက္သြားရမွာ ပ်င္းတာနဲ႕ပဲ သံရံုးထဲမွာပဲ ထိုင္ၿပီး ေရႊတိဂံုဘုရားႀကီးကို ၾကည္ညိဳဖူးေမွ်ာ္ေနခဲ့ပါတယ္။ ေန႕လည္ ထမင္းစားခ်ိန္ နားေတာ့ အျပင္ထြက္ၿပီး အနီးအနားက ေရွာ့ပင္းေမာလ္ထဲမွာ ထမင္းသြားစား လိုက္ပါတယ္။ ထမင္းစားၿပီးေတာ့ ဟိုနားဒီနား သေ၀ထုိးေနၿပီး အခ်ိန္ျဖဳန္းလိုက္တယ္။ ေန႕လည္ ၂ နာရီထိုးခါနီးက်ေတာ့ သံရံုးဘက္ကို လမ္းေလွ်ာက္ ျပန္လာခဲ့လိုက္တယ္။
သံရံုး ထမင္းစားခ်ိန္က ၁၂ နာရီခြဲကေန ၂ နာရီအထိ ျဖစ္ေပမယ့္ ၂ နာရီ ၁၅ မိနစ္က်မွ အလုပ္ ျပန္စ လုပ္ပါတယ္။ အလုပ္ စ လုပ္ေပမယ့္ ေဖာင္ေတြကို တင္ဖို႕ မေခၚႏိုင္ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ေရႊေတြ ၀င္းေနေအာင္ ၀တ္ထားတဲ့ အသက္ႀကီးႀကီး ေရႊမမ က မာနႀကီးတခြဲသားနဲ႕ ဘယ္သူ႕ကိုမွ မေမးမျမန္းပဲ ေကာင္တာက အန္တီ လာမွပဲ ဘာေတြ လုပ္ရမလဲ ဘာေတြ ျဖည္႕ရမလဲဆိုတာကို မၿပီးႏိုင္ မဆီးႏိုင္ အင္တာဗ်ဴးေနတယ္ဗ်ာ။ ထမင္းစားခ်ိန္ကမွ သံရံုးကိုေရာက္လာၿပီး အဲဒီအခ်ိန္ကတည္းက အခန္းထဲမွာ ရိွေနတ့ဲ ေရႊေတြကို လုပ္ထံုးလုပ္နည္းေတြ ေမးပါလားဗ်ာ။ မ်က္ႏွာထား တင္းတင္းနဲ႕ သူ႕လုပ္စာပဲ တစ္ေလာကလံုး ထိုင္စားေနတယ္မ်ား မွတ္ေနလား မသိဘူး။ ဘာမွ မေမးမျမန္း ခပ္တည္တည္ ထိုင္ေနၿပီးေတာ့ အခုမွ သူမ်ား အလုပ္ခ်ိန္က်မွ ထေမးေတာ့ အဆူအေဟာက္ ခံလိုက္ရတာ မသနားတဲ့အျပင္ ဖေနာင့္နဲ႕ပါ ထပ္ေပါက္ခ်င္တယ္။ ဟုတ္တယ္ေလ သူလုပ္လိုက္ေလ ၁၀ ေယာက္စာ အခ်ိန္ နာရီ၀က္ ကုန္သြားတယ္။ ၾကာေတာ့ ဟိုအန္တီလည္း စိတ္မရွည္ပဲ ဆူေတာ့ ေဟာက္ေတာ့ တာေပါ့ဗ်ာ။
အဲဒါနဲ႕ပဲ ကၽြန္ေတာ့္အလွည္႕ကို ေနာက္ထပ္ နာရီ၀က္အတြင္းမွာ ေရာက္လာခဲ့ပါတယ္။ အမည္ေခၚခံလိုက္ရေတာ့ ေပ်ာ္လိုက္တာေနာ္... ေျပာမျပတတ္ေအာင္ပဲေလ။ အဲဒါနဲ႕ ေကာင္တာနားကို သြားလိုက္ပါတယ္။ ေရွ႕က လူေတြကလည္း လူေတြပဲ။ အားေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ကိုယ့္ေဖာင္ေလးကို ျဖည္႕ထားပါလား။ ဟိုက ေခၚမွာ ေဖာင္မွာက မျဖည္႕ရေသးတဲ့ အေပါက္ေတြနဲ႕။ အခြန္ေဆာင္မယ္ဆို လခ ဘယ္ေလာက္ ရလဲဆိုတာကို ျဖည္႕ရမွာကို မျဖည္႕ထားဘူး။ ဘယ္ႏွလစာ အခြန္ေဆာင္မွာလဲ ကို မျဖည္႕ထားဘူး။ ဟုိက ေမးမွ ျဖည္႕ေတာ့ သူတို႕အတြက္ အခ်ိန္ေတြ ထပ္ကုန္တာေပါ့ဗ်ာ။
ကၽြန္ေတာ့္အလွည္႕က်ေတာ့ ရွင္းပါတယ္။ နဂိုကတည္းက ေသခ်ာ ႀကိဳတင္ ျပင္ဆင္ခဲ့ၿပီးသားေလ။ ေကာ္ပီ ကူးစရာေတြကိုလည္း အဆင့္သင့္ ကူးထားၿပီးသား။ ပတ္စ္ပို႕ ဓါတ္ပံုပါတဲ့ စာမ်က္ႏွာ၊ ပတ္စ္ပို႕ သက္တမ္းပါတဲ့ စာမ်က္ႏွာ၊ အက္စ္ပတ္စ္ကဒ္ ေကာ္ပီ၊ အခြန္တစ္ခါမွ မေဆာင္ထားရေသးတဲ့အတြက္ အလုပ္က လစာနဲ႕ ပါတ္သတ္တဲ့ ေထာက္ခံစာ (မွတ္ခ်က္။ ။ ကိုယ့္ဘာသာ ကိုယ္ ေထာက္ခံလိုက္ပါတယ္) ေတြကို အတြဲလိုက္ တင္ေပးလိုက္ေတာ့ ေအးေဆးပဲေလ။ တစ္လကို ၈၀ ေဒၚလာနဲ႕ အခြန္ ၁ ႏွစ္စာအတြက္ ၉၆၀ ေဒၚလာ၊ စာအုပ္ သက္တမ္းတိုးတာက ၃၀၀ ၊ စုစုေပါင္း ၁၂၆၀ ေဒၚလာ ေဆာင္ရမယ္။ ေဆာင္ႏိုင္လား ဆိုေတာ့ ဟုတ္ကဲ့ ေဆာင္ႏိုင္ပါတယ္ေပါ့။ ၂ မိနစ္ေတာင္ မၾကာဘူး။ အဲဒီလို ျမန္တာ။ အဲဒါနဲ႕ တိုကင္အမွတ္ ၇၃ နဲ႕ တိုကင္ျပားေလး ထြက္လာပါတယ္။
တိုကင္ျပားေလး ကိုင္ၿပီး ကိုယ့္ေနရာကို ျပန္ထိုင္ေပါ့။ အဲဒီ ခံုေဘးမွာ အလယ္တန္းေက်ာင္းမွာ သင္ခဲ့ဖူးတဲ့ ဆရာမနဲ႕ ျပန္ေတြ႕ေသးတယ္။ အစက ဆရာမက ေရွ႕႕တန္းမွာ ထိုင္ေနေတာ့ မေတြ႕မိလိုက္ဘူး။ ေနာက္မွ ကၽြန္ေတာ့္ ခံုေဘးမွာ လာထိုင္ေနေတာ့ ေတြ႕မိတာေလ။ ဆရာမနဲ႕ ျပန္ေတြ႕ရတာ ကေလးဘ၀ကို ျပန္ေရာက္သလိုပါပဲ။ တကယ္ပါ ေက်ာင္းတုန္းက ဆရာေတြနဲ႕ ျပန္ေတြ႕ရင္ ကၽြန္ေတာ္ ျပန္ငယ္သြားသလို ခံစားရပါတယ္။ ဆရာမနဲ႕ ေရွးေဟာင္းေႏွာင္းျဖစ္ေတြ ေျပာၾကတာေပါ့။ ဆရာမက ၂၀၀၄ ေလာက္ကတည္းက သူ႕ကေလးေတြကို ဒီမွာ ေက်ာင္းလာထားဖုိ႕ ေရာက္ေနတာေလ။
ဆရာမနဲ႕ စကားေျပာရင္း အခ်ိန္ေတြ ကုန္မွန္း မသိ ကုန္သြားတယ္။ ညေန ၃ နာရီခြဲေလာက္ ေရာက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ တိုကင္အမွတ္ကို ေငြသြင္းေကာင္တာက လွမ္းေခၚပါတယ္။ စကၤာပူေဒၚလာ ၅၀ တန္ အထပ္ထပ္နဲ႕ ဆယ္တန္တစ္ရြက္ကို လက္မွာကိုင္လို႕ ... စိတ္ထဲမွာ ေရႊတိဂံုဘုရားႀကီးကို ရည္စူးလို႕ ... အနားတ၀ိုက္က ခံုေတြမွာ ထိုင္ေနတဲ့သူေတြကို ကၽြန္ေတာ့္အလွဴအတြက္ သာဓုေခၚဖို႕ တီးတိုးမွာၾကားရင္း ႏိုင္ငံတာ၀န္ ေက်ပြန္ဖို႕အတြက္ အခြန္ေငြ ၁၂၆၀ ေဒၚလာ ေဆာင္ခဲ့လိုက္ပါတယ္။ ေကာင္တာက အခြန္ ၁ ႏွစ္စာ ေဆာင္ထားေၾကာင္း ေထာက္ခံစာ ျပန္ထုတ္ေပးပါတယ္။ ေၾသာ္... စာရြက္ ၁ ရြက္အတြက္ ေပးဆပ္ရတဲ့ အရင္းအႏွီးက အေတာ္ႀကီးတာပဲေနာ္။
အခြန္ေျပစာ ရၿပီးေတာ့ ဆရာမနဲ႕ ခဏတျဖဳတ္ စကားေျပာေနပါေသးတယ္။ ဆရာမရ႕ဲ႕ တန္းစီအမွတ္က ၁၃၀၀ ေက်ာ္ဆိုေတာ့ အေတာ္ၾကာအံုးမွာဆိုေတာ့ ဆရာမက ကၽြန္ေတာ္ကို ျပန္ခိုင္းပါတယ္။ အဲဒါနဲ႕ သံရံုးကေန ညေန၄ နာရီေက်ာ္မွာ ရင္ကိုေကာ့ ေခါင္းကိုေမာ့ၿပီး ေအာင္ပြဲရ ေျခလွမ္းႀကဲမ်ားနဲ႕ တစ္လွမ္းခ်င္း လွမ္းၿပီး ထြက္ခြာလာခဲ့ပါေတာ့တယ္။
သံရံုးမွာ အခြန္ေဆာင္တဲ့ လုပ္ထံုးလုပ္နည္းကို အႏွစ္ခ်ဳပ္ ေျပာရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ လိုအပ္တဲ့ ပတ္စ္ပို႕၊ အိုင္ဒီကဒ္ စာရြက္စာတမ္းေတြကို ေကာ္ပီကူးလာခဲ့ပါ။ ျမန္မာသံရံုးက ေကာ္ပီကူးစက္က တခါတေလ သံုးရတာ အဆင္မေျပပါဘူး။ ေရဘူး၊ သၾကားလံုး၊ အစားအစာ ယူလာခဲ့ၾကပါ။ လိုအပ္တဲ့ေဖာင္ကို ျပည္႕စံုစြာ ျဖည္႕ပါ။ လခကိုလည္း ျဖည္႕ထားပါ။ အက္စ္ပတ္စ္ဆို ၈၀ ျဖည္႕ရင္ ရပါတယ္။ သူတို႕ အေမးအျမန္း မထူပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ လိမ္ေနတာကို သူတို႕လည္း သိပါတယ္။ ေနာက္တစ္ခုက ကိုယ့္ဘက္က မွားေနတာရိွရင္ ၾကည္႕လုပ္ေပးပါလို႕ လံုး၀ မေျပာပါနဲ႕။ အေတာ္ကို စိတ္ဆိုးပါတယ္။ သံရံုး၀န္ထမ္းေတြက တရား၀င္ ဥပေဒေဘာင္အတြင္းက မွန္မွန္ကန္ကန္ လုပ္ေပးေနတာပါ။ အႀကံအဖန္ မပါတဲ့အတြက္ ၾကည္႕လုပ္ေပးပါလို႕ မေျပာပါနဲ႕။ သူတို႕ ေျပာသမွ်ကိုပဲ နားေထာင္ၿပီး ျဖည္႕ဆည္းေပးလိုက္ပါ။ တတ္ႏိုင္သမွ် စကားကို ခ်ိဳခ်ိဳသာသာနဲ႕ အတိုခ်ံဳး ေျပာပါ။ အရစ္ မရွည္ၾကပါနဲ႕။ ေနာက္မွာ ေစာင့္ေနရတဲ့သူေတြကို အားနာၾကပါ။ မသိတာရိွရင္ ျမန္မာပီပီ အနားတ၀ိႈက္က ဘ၀တူ ေရႊေတြကို ေမးၾကပါ ျမန္းၾကပါ။ အေ၀းေျမကို ေရာက္ေနၾကေပမယ့္ ကူညီရိုင္းပင္းတတ္ပါတယ္။
ကဲ... အဲဒါေတြက မေန႕ကေပါ့။
မနက္ ၆ နာရီခြဲေလာက္ အိပ္ရာထၿပီး ၇ နာရီေလာက္ ရထားဘူတာ ဆင္းခဲ့တယ္။ ေရွ႕အပတ္ ပိတ္ရက္ျဖစ္တဲ့ ေသာၾကာေန႕မွာ ျမန္မာသံရံုး ဘယ္နားမွာ ရိွသလဲကို သြားၾကည္႕ထားလိုက္ေတာ့ အခုတစ္ေခါက္မွာ သံရံုးကို ရွာစရာမလိုဘူးေလ။ ဒါနဲ႕ သံရံုး၀င္းအ၀ကို မနက္ ၈ နာရီ မထိုးခင္ေလာက္ ေရာက္တယ္။ သံရံုး တံခါး၀မွာ လူ ၃ ေယာက္ေလာက္ပဲ ထိုင္ေနေတာ့ အေတာ္ေလးကို ေပ်ာ္သြားတယ္။ လူနည္းတယ္ေပါ့ေလ။ အဲဒီမွာ စၿပီး လြဲေတာ့တာပဲ။
သံရံုးအ၀မွာထိုင္ေနတဲ့ ေရႊတစ္ေယာက္ကို ေမးလိုက္တယ္။ အခြန္ေဆာင္ခ်င္လို႕ပါ ဆိုေတာ့ သူက အထဲကို ၀င္သြားလိုက္ပါတဲ့။ ဒါနဲ႕ သံရံုး၀င္းထဲကို ၀င္လိုက္ေတာ့ အားပါးပါး လူေတြ လူေတြ... အမ်ားႀကီးပဲ။ ၿခံထဲမွာ ထိုင္ေနတဲ့သူေတြ မတ္တပ္ရပ္ေနတဲ့သူေတြ... သံရံုးအေဆာက္အအံုထဲမွာလည္း ခံုနဲ႕ ထိုင္ေနတဲ့သူက ထိုင္... မိုးတိုုးမတ္တပ္ ရပ္ေနတဲ့သူက ရပ္နဲ႕ တကယ့္ကို ေဖြးေဖြးလႈပ္ပဲ။ သက္ဆိုင္ရာ လုပ္ငန္းအလိုက္ ျဖည္႕ရတဲ့စာရြက္ေတြက စားပြဲတစ္ခုမွာ အခန္႕သားေလး။ အဲဒါနဲ႕ ကိုယ္နဲ႕ဆိုင္တဲ့ စာရြက္ကို လိုက္ရွာလိုက္တယ္။ အခြန္ေဆာင္နဲ႕ သက္တမ္းတိုး ခြင့္ျပဳပါရန္ ေလွ်ာက္ထားလႊာေလးေပါ့။
ဒါနဲ႕ ေဖာင္ကို အရင္ အားႀကိဳးမာန္တက္ ျဖည္႕လိုက္တယ္။ ပတ္စပို႕ အမွတ္၊ ထုတ္ေပးတဲ့ ေန႕စြဲ႕၊ သက္တမ္းကုန္မယ့္ ေန႕စြဲေတြ ျဖည္႕ရတာေပါ့။ ၿပီးေတာ့ ၁ လကို လခ ဘယ္ေလာက္ရလို႕ အခြန္ေငြကို ဘယ္ေလာက္ေဆာင္ခ်င္ေၾကာင္း သံအမတ္ႀကီးကို ဦးတိုက္ ေလွ်ာက္ထားရတာေပါ့ကြယ္။ ေဖာင္ျဖည္႕ၿပီးတာနဲ႕ ေဖာင္ကို ဘယ္နား တင္ရမွန္း မသိေသးပါဘူး။ ေကာင္တာေတြကို လိုက္ၾကည္႕ေတာ့ ၾကားဖူးနား၀ ရိွတဲ့အတိုင္း ျမန္မာရိုးရာ တန္းစီစာရင္းစာအုပ္ႀကီးကို ထည္၀ါစြာ ေတြ႕လိုက္ရပါတယ္။ ေၾသာ္... ငါလည္း စာရင္းျဖည္႕ တန္းစီရမွာအံုးကို ဆုိၿပီး အမည္၊ ပတ္စ္ပို႕အမွတ္၊ မိဘအမည္ေတြ၊ ဖုန္းနံပါတ္ေတြ ေရးၿပီး အမွတ္စဥ္ကို ၾကည္႕လိုက္ေတာ့ ၈၆ တဲ့။ အဟင့္...
ေနာက္မွ သိလိုက္ရတာက ဆယ္တန္းစာေမးပြဲ ၿပီးသြားတာေတာင္ ကိုေရႊျမန္မာမ်ားက အစဥ္အလာမျပတ္ မနက္ ၂ နာရီကတည္းက သံရံုးေရွ႕မွာ အခြန္ေဆာင္ဖုိ႕ တန္းစီေနၾကတုန္းပဲေလ။ သံရံုးကလည္း အဲဒီလို တန္းစီဖို႕လည္း မေျပာထားပါဘူး။ မနက္ ၅ နာရီေလာက္မွ စ တန္းစီလည္း ရရဲ႕သားနဲ႕ ဘာေၾကာင့္မ်ား ၂ နာရီကတည္းက လာတန္းစီေနၾကတာလဲ။ တစ္ေယာက္က ၂ နာရီ လာတန္းစီရင္ က်န္တဲ့လူေတြလည္း လုိက္ၿပီး တန္းစီကုန္ၾကၿပီေပါ့။ ကိုယ့္ပိုက္ဆံနဲ႕ ကိုယ္ အခြန္လာေဆာင္တာေတာင္ ဘာေၾကာင့္မ်ား ကိုယ့္ဆင္းရဲ စိတ္ဆင္းရဲ အပင္ပန္းခံေနၾကလဲေနာ္။ ဘာလို႕မ်ား ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ညွင္းဆဲေနၾကလဲေနာ္။
မနက္ ၉ နာရီခြဲမွာ သံရံုးက အလုပ္ စ လုပ္ပါတယ္။ ၁၅ မိနစ္တိုင္းမွာ ငါးေယာက္ တစ္ခါေလာက္ ေခၚေနေတာ့ မဆုိးလွပါဘူး။ ၁ နာရီဆို အေယာက္ ၂၀ ေလာက္ ေဖာင္ တင္ျဖစ္သြားၾကတယ္။ ေကာင္တာက အန္တီဆီမွာ ေဖာင္တင္ၿပီးရင္ အန္တီက စစ္ေဆးပါတယ္။ ေဖာင္မွာ ျဖည္႕ထားတာေတြ မွန္ရဲ႕လားေပါ့။ အခြန္ ဘယ္ေလာက္ ေဆာင္ရမလဲဆိုတာကို တြက္ျပပါတယ္။ အဲဒီ ပမာဏကုိ ေဆာင္ႏိုင္မလား ေပါ့။ ေငြအလံုအေလာက္ ပါလာလို႕ ေဆာင္ႏိုင္တယ္ဆိုရင္ အဲဒီေဖာင္ကို လက္ခံလိုက္ၿပီး ေငြသြင္းဖို႕ တုိကင္ျပားေလး ျပန္ထုတ္ေပးပါတယ္။
အဲဒီလိုနဲ႕ ငါးေယာက္တစ္ခါ ငါးေယာက္တစ္ခါ ေခၚေနလိုက္တာ ေန႕လည္ ၁၂ နာရီခြဲမွာ အေယာက္ ၇၀ ေလာက္ ၿပီးသြားပါၿပီ။ ကၽြန္ေတာ့္ အမွတ္က ၈၆ ဆိုေတာ့ မနက္ပိုင္းမွာ ေခၚတဲ့အထဲ မပါႏိုင္ဘူးဆိုတာကို သိေပမယ့္ အျပင္ေလွ်ာက္သြားရမွာ ပ်င္းတာနဲ႕ပဲ သံရံုးထဲမွာပဲ ထိုင္ၿပီး ေရႊတိဂံုဘုရားႀကီးကို ၾကည္ညိဳဖူးေမွ်ာ္ေနခဲ့ပါတယ္။ ေန႕လည္ ထမင္းစားခ်ိန္ နားေတာ့ အျပင္ထြက္ၿပီး အနီးအနားက ေရွာ့ပင္းေမာလ္ထဲမွာ ထမင္းသြားစား လိုက္ပါတယ္။ ထမင္းစားၿပီးေတာ့ ဟိုနားဒီနား သေ၀ထုိးေနၿပီး အခ်ိန္ျဖဳန္းလိုက္တယ္။ ေန႕လည္ ၂ နာရီထိုးခါနီးက်ေတာ့ သံရံုးဘက္ကို လမ္းေလွ်ာက္ ျပန္လာခဲ့လိုက္တယ္။
သံရံုး ထမင္းစားခ်ိန္က ၁၂ နာရီခြဲကေန ၂ နာရီအထိ ျဖစ္ေပမယ့္ ၂ နာရီ ၁၅ မိနစ္က်မွ အလုပ္ ျပန္စ လုပ္ပါတယ္။ အလုပ္ စ လုပ္ေပမယ့္ ေဖာင္ေတြကို တင္ဖို႕ မေခၚႏိုင္ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ေရႊေတြ ၀င္းေနေအာင္ ၀တ္ထားတဲ့ အသက္ႀကီးႀကီး ေရႊမမ က မာနႀကီးတခြဲသားနဲ႕ ဘယ္သူ႕ကိုမွ မေမးမျမန္းပဲ ေကာင္တာက အန္တီ လာမွပဲ ဘာေတြ လုပ္ရမလဲ ဘာေတြ ျဖည္႕ရမလဲဆိုတာကို မၿပီးႏိုင္ မဆီးႏိုင္ အင္တာဗ်ဴးေနတယ္ဗ်ာ။ ထမင္းစားခ်ိန္ကမွ သံရံုးကိုေရာက္လာၿပီး အဲဒီအခ်ိန္ကတည္းက အခန္းထဲမွာ ရိွေနတ့ဲ ေရႊေတြကို လုပ္ထံုးလုပ္နည္းေတြ ေမးပါလားဗ်ာ။ မ်က္ႏွာထား တင္းတင္းနဲ႕ သူ႕လုပ္စာပဲ တစ္ေလာကလံုး ထိုင္စားေနတယ္မ်ား မွတ္ေနလား မသိဘူး။ ဘာမွ မေမးမျမန္း ခပ္တည္တည္ ထိုင္ေနၿပီးေတာ့ အခုမွ သူမ်ား အလုပ္ခ်ိန္က်မွ ထေမးေတာ့ အဆူအေဟာက္ ခံလိုက္ရတာ မသနားတဲ့အျပင္ ဖေနာင့္နဲ႕ပါ ထပ္ေပါက္ခ်င္တယ္။ ဟုတ္တယ္ေလ သူလုပ္လိုက္ေလ ၁၀ ေယာက္စာ အခ်ိန္ နာရီ၀က္ ကုန္သြားတယ္။ ၾကာေတာ့ ဟိုအန္တီလည္း စိတ္မရွည္ပဲ ဆူေတာ့ ေဟာက္ေတာ့ တာေပါ့ဗ်ာ။
အဲဒါနဲ႕ပဲ ကၽြန္ေတာ့္အလွည္႕ကို ေနာက္ထပ္ နာရီ၀က္အတြင္းမွာ ေရာက္လာခဲ့ပါတယ္။ အမည္ေခၚခံလိုက္ရေတာ့ ေပ်ာ္လိုက္တာေနာ္... ေျပာမျပတတ္ေအာင္ပဲေလ။ အဲဒါနဲ႕ ေကာင္တာနားကို သြားလိုက္ပါတယ္။ ေရွ႕က လူေတြကလည္း လူေတြပဲ။ အားေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ကိုယ့္ေဖာင္ေလးကို ျဖည္႕ထားပါလား။ ဟိုက ေခၚမွာ ေဖာင္မွာက မျဖည္႕ရေသးတဲ့ အေပါက္ေတြနဲ႕။ အခြန္ေဆာင္မယ္ဆို လခ ဘယ္ေလာက္ ရလဲဆိုတာကို ျဖည္႕ရမွာကို မျဖည္႕ထားဘူး။ ဘယ္ႏွလစာ အခြန္ေဆာင္မွာလဲ ကို မျဖည္႕ထားဘူး။ ဟုိက ေမးမွ ျဖည္႕ေတာ့ သူတို႕အတြက္ အခ်ိန္ေတြ ထပ္ကုန္တာေပါ့ဗ်ာ။
ကၽြန္ေတာ့္အလွည္႕က်ေတာ့ ရွင္းပါတယ္။ နဂိုကတည္းက ေသခ်ာ ႀကိဳတင္ ျပင္ဆင္ခဲ့ၿပီးသားေလ။ ေကာ္ပီ ကူးစရာေတြကိုလည္း အဆင့္သင့္ ကူးထားၿပီးသား။ ပတ္စ္ပို႕ ဓါတ္ပံုပါတဲ့ စာမ်က္ႏွာ၊ ပတ္စ္ပို႕ သက္တမ္းပါတဲ့ စာမ်က္ႏွာ၊ အက္စ္ပတ္စ္ကဒ္ ေကာ္ပီ၊ အခြန္တစ္ခါမွ မေဆာင္ထားရေသးတဲ့အတြက္ အလုပ္က လစာနဲ႕ ပါတ္သတ္တဲ့ ေထာက္ခံစာ (မွတ္ခ်က္။ ။ ကိုယ့္ဘာသာ ကိုယ္ ေထာက္ခံလိုက္ပါတယ္) ေတြကို အတြဲလိုက္ တင္ေပးလိုက္ေတာ့ ေအးေဆးပဲေလ။ တစ္လကို ၈၀ ေဒၚလာနဲ႕ အခြန္ ၁ ႏွစ္စာအတြက္ ၉၆၀ ေဒၚလာ၊ စာအုပ္ သက္တမ္းတိုးတာက ၃၀၀ ၊ စုစုေပါင္း ၁၂၆၀ ေဒၚလာ ေဆာင္ရမယ္။ ေဆာင္ႏိုင္လား ဆိုေတာ့ ဟုတ္ကဲ့ ေဆာင္ႏိုင္ပါတယ္ေပါ့။ ၂ မိနစ္ေတာင္ မၾကာဘူး။ အဲဒီလို ျမန္တာ။ အဲဒါနဲ႕ တိုကင္အမွတ္ ၇၃ နဲ႕ တိုကင္ျပားေလး ထြက္လာပါတယ္။
တိုကင္ျပားေလး ကိုင္ၿပီး ကိုယ့္ေနရာကို ျပန္ထိုင္ေပါ့။ အဲဒီ ခံုေဘးမွာ အလယ္တန္းေက်ာင္းမွာ သင္ခဲ့ဖူးတဲ့ ဆရာမနဲ႕ ျပန္ေတြ႕ေသးတယ္။ အစက ဆရာမက ေရွ႕႕တန္းမွာ ထိုင္ေနေတာ့ မေတြ႕မိလိုက္ဘူး။ ေနာက္မွ ကၽြန္ေတာ့္ ခံုေဘးမွာ လာထိုင္ေနေတာ့ ေတြ႕မိတာေလ။ ဆရာမနဲ႕ ျပန္ေတြ႕ရတာ ကေလးဘ၀ကို ျပန္ေရာက္သလိုပါပဲ။ တကယ္ပါ ေက်ာင္းတုန္းက ဆရာေတြနဲ႕ ျပန္ေတြ႕ရင္ ကၽြန္ေတာ္ ျပန္ငယ္သြားသလို ခံစားရပါတယ္။ ဆရာမနဲ႕ ေရွးေဟာင္းေႏွာင္းျဖစ္ေတြ ေျပာၾကတာေပါ့။ ဆရာမက ၂၀၀၄ ေလာက္ကတည္းက သူ႕ကေလးေတြကို ဒီမွာ ေက်ာင္းလာထားဖုိ႕ ေရာက္ေနတာေလ။
ဆရာမနဲ႕ စကားေျပာရင္း အခ်ိန္ေတြ ကုန္မွန္း မသိ ကုန္သြားတယ္။ ညေန ၃ နာရီခြဲေလာက္ ေရာက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ တိုကင္အမွတ္ကို ေငြသြင္းေကာင္တာက လွမ္းေခၚပါတယ္။ စကၤာပူေဒၚလာ ၅၀ တန္ အထပ္ထပ္နဲ႕ ဆယ္တန္တစ္ရြက္ကို လက္မွာကိုင္လို႕ ... စိတ္ထဲမွာ ေရႊတိဂံုဘုရားႀကီးကို ရည္စူးလို႕ ... အနားတ၀ိုက္က ခံုေတြမွာ ထိုင္ေနတဲ့သူေတြကို ကၽြန္ေတာ့္အလွဴအတြက္ သာဓုေခၚဖို႕ တီးတိုးမွာၾကားရင္း ႏိုင္ငံတာ၀န္ ေက်ပြန္ဖို႕အတြက္ အခြန္ေငြ ၁၂၆၀ ေဒၚလာ ေဆာင္ခဲ့လိုက္ပါတယ္။ ေကာင္တာက အခြန္ ၁ ႏွစ္စာ ေဆာင္ထားေၾကာင္း ေထာက္ခံစာ ျပန္ထုတ္ေပးပါတယ္။ ေၾသာ္... စာရြက္ ၁ ရြက္အတြက္ ေပးဆပ္ရတဲ့ အရင္းအႏွီးက အေတာ္ႀကီးတာပဲေနာ္။
အခြန္ေျပစာ ရၿပီးေတာ့ ဆရာမနဲ႕ ခဏတျဖဳတ္ စကားေျပာေနပါေသးတယ္။ ဆရာမရ႕ဲ႕ တန္းစီအမွတ္က ၁၃၀၀ ေက်ာ္ဆိုေတာ့ အေတာ္ၾကာအံုးမွာဆိုေတာ့ ဆရာမက ကၽြန္ေတာ္ကို ျပန္ခိုင္းပါတယ္။ အဲဒါနဲ႕ သံရံုးကေန ညေန၄ နာရီေက်ာ္မွာ ရင္ကိုေကာ့ ေခါင္းကိုေမာ့ၿပီး ေအာင္ပြဲရ ေျခလွမ္းႀကဲမ်ားနဲ႕ တစ္လွမ္းခ်င္း လွမ္းၿပီး ထြက္ခြာလာခဲ့ပါေတာ့တယ္။
သံရံုးမွာ အခြန္ေဆာင္တဲ့ လုပ္ထံုးလုပ္နည္းကို အႏွစ္ခ်ဳပ္ ေျပာရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ လိုအပ္တဲ့ ပတ္စ္ပို႕၊ အိုင္ဒီကဒ္ စာရြက္စာတမ္းေတြကို ေကာ္ပီကူးလာခဲ့ပါ။ ျမန္မာသံရံုးက ေကာ္ပီကူးစက္က တခါတေလ သံုးရတာ အဆင္မေျပပါဘူး။ ေရဘူး၊ သၾကားလံုး၊ အစားအစာ ယူလာခဲ့ၾကပါ။ လိုအပ္တဲ့ေဖာင္ကို ျပည္႕စံုစြာ ျဖည္႕ပါ။ လခကိုလည္း ျဖည္႕ထားပါ။ အက္စ္ပတ္စ္ဆို ၈၀ ျဖည္႕ရင္ ရပါတယ္။ သူတို႕ အေမးအျမန္း မထူပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ လိမ္ေနတာကို သူတို႕လည္း သိပါတယ္။ ေနာက္တစ္ခုက ကိုယ့္ဘက္က မွားေနတာရိွရင္ ၾကည္႕လုပ္ေပးပါလို႕ လံုး၀ မေျပာပါနဲ႕။ အေတာ္ကို စိတ္ဆိုးပါတယ္။ သံရံုး၀န္ထမ္းေတြက တရား၀င္ ဥပေဒေဘာင္အတြင္းက မွန္မွန္ကန္ကန္ လုပ္ေပးေနတာပါ။ အႀကံအဖန္ မပါတဲ့အတြက္ ၾကည္႕လုပ္ေပးပါလို႕ မေျပာပါနဲ႕။ သူတို႕ ေျပာသမွ်ကိုပဲ နားေထာင္ၿပီး ျဖည္႕ဆည္းေပးလိုက္ပါ။ တတ္ႏိုင္သမွ် စကားကို ခ်ိဳခ်ိဳသာသာနဲ႕ အတိုခ်ံဳး ေျပာပါ။ အရစ္ မရွည္ၾကပါနဲ႕။ ေနာက္မွာ ေစာင့္ေနရတဲ့သူေတြကို အားနာၾကပါ။ မသိတာရိွရင္ ျမန္မာပီပီ အနားတ၀ိႈက္က ဘ၀တူ ေရႊေတြကို ေမးၾကပါ ျမန္းၾကပါ။ အေ၀းေျမကို ေရာက္ေနၾကေပမယ့္ ကူညီရိုင္းပင္းတတ္ပါတယ္။
ကဲ... အဲဒါေတြက မေန႕ကေပါ့။
5 comments:
ဒီေန႕ အေၾကာင္း ထပ္ေရး ဗ်ာ :P
သာဓု သာဓု ..
၂ ခါပဲ ေခၚမယ္.. သူတုိ႕က အဲဒီပိုက္ဆံကို ဘယ္ေနရာ သံုးမယ္ မသိေသးလုိ႕...
ဒီေန႕အေၾကာင္းကို မနက္ျဖန္မွာ မေန႕က ဆိုၿပီး ျပန္ေရးရင္ ေကာင္းမလား လို႕... ကိုစိုးထက္ေရ...
ဘယ္ေနရာမွာ သံုး သံုးေလ... ကၽြန္ေတာ္ လွဴကတည္းက ယတိျပတ္ လွဴထားတာပဲ။ သာဓု အျပည္႕ေခၚလို႕ ရႏိုင္ပါတယ္ေလ။ ေတာ္ၾကာ ကုသိုလ္အျပည္႕ မရလိုက္ပဲ က်န္ခဲ့အံုးမယ္ေနာ္။
မေန႔တုန္းကလား ဒါမနက္ျဖန္လား .. ေနာက္တစ္ခါထပ္သြားရအံုးမွာေတာ့ ေသခ်ာတယ္ေလ .. ဟုတ္တယ္ဟုတ္..
So u can go and vote at embassy coz you have paid the taxes during 2007. Our embassy service is only to take money and no other than that Just like robbery. I have never hold so much money in my hand in any other places but just only in myanmar embassy. My greatest wish is to change the goverment as soon as possible.
Post a Comment