ျဂိဳလ္ေမႊေသာ ထိုစေန
“ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ၊ နက္ျဖန္ ၀န္ၾကီးအစည္းအေ၀းလုပ္ဖို႕ ခ်ိန္းထားတယ္။
လႊတ္ေတာ္ေကာ္မတီ အစည္းအေ၀းကလည္း နက္ျဖန္ ၁၀နာရီပဲ ျဖစ္ေနတယ္။ အဲဒါ ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ”
“ေဟ ဟုတ္လား ဒါျဖင့္ နက္ျဖန္ လႊတ္ေတာ္ေကာ္မတီကိုပဲ တက္မယ္။ အီးစီ (ဘုရင္ခံ၏ အမႈေဆာင္အဖြဲ႕) ကို စေနေန႕မနက္ ေျပာင္းလုပ္လိုက္ကြာ”
အထက္ပါေမးခြန္းကို ေမးသူမွာ ဗိုလ္ထြန္းလွ (တကၠသိုလ္ေန၀င္း) ျဖစ္ျပီး အေျဖႏွင့္တကြ ညႊန္ၾကားခ်က္ပါ တစ္ပါတည္း ေပးလိုက္သူမွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းပင္ျဖစ္သည္။
ထုိေန႕ထုိရက္မွာ ၁၉၄၇ခု ၊ ဇူလိုင္လ ၁၅ရက္ အဂၤါေန႕ျဖစ္သည္။ ျဗိတိသွ်တို႕သည္ ဒုတိယကမၻာစစ္ၾကီး ျပီးဆံုးခဲ့သည့္ (၁၉၄၅ခုႏွစ္)ေနာက္ပိုင္း ျမန္မာျပည္အား ျဗိတိသွ်ဘုရင္ခံတစ္ဦး ေခါင္းေဆာင္သည့္ ၀န္ၾကီးမ်ား အဖြဲ႕တစ္ဖြဲ႕ကို ဘုရင္ခံ၏အမႈေဆာင္အဖြဲ႕ဟု အမည္ေပး အုပ္ခ်ဳပ္လာခဲ့သည္။
အဆိုပါ ၀န္ၾကီးမ်ားအဖြဲ႕ အစည္းအေ၀းမ်ားကို ၁၉၄၆ခုႏွစ္အထိ အဖြဲ႕၏သဘာပတိျဖစ္ေသာ ဘုရင္ခံ၏ အိမ္ေတာ္တြင္ က်င္းပလာခဲ့ရာမွ ၁၉၄၇ခုႏွစ္၊ ဇန္န၀ါရီလတြင္ ေအာင္ဆန္းအက္တလီစာခ်ဳပ္ ခ်ဳပ္ဆိုခဲ့ျပီးေနာက္ ဘုရင္ခံအိမ္ေတာ္မွ အတြင္း၀န္ရံုးသို႕ ေျပာင္းေရႊ႕က်င္းပခဲ့ၾကသည္။
ထုိ႕ျပင္ အထက္ပါ ေအာင္ဆန္းအက္တလီစာခ်ဳပ္အရ ျမန္မာႏိုင္ငံကို ျဗိတိသွ်အစိုးရတို႕က လြတ္လပ္ေရးေပးရန္ ေသခ်ာသေလာက္ျဖစ္ေနခဲ့ရာ ၀န္ၾကီးမ်ားအဖြဲ႕၏ သဘာပတိျဖစ္သူ ျဗိတိသွ်ဘုရင္ခံ ဆာဟူးဘတ္ရန္႕စ္သည္ ၁၉၄၇ခုႏွစ္ ဇန္န၀ါရီလမွစ၍ ၀န္ၾကီးမ်ားအစည္းအေ၀းသို႕ တက္ေရာက္လာျခင္း မရွိေတာ့ဘဲ ဒုတိယသဘာပတိျဖစ္သူ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကပင္ သဘာပတိအျဖစ္ ေရွ႕ေဆာင္ေရွ႕ရြက္ျပဳကာ က်င္းပခဲ့ရသည္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ အပါးေတာ္ျမဲအျဖစ္ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ေနရေသာ ဗိုလ္ထြန္းလွသည္ အထက္ပါ ၀န္ၾကီးမ်ား အစည္းအေ၀းအပါအ၀င္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏ ေန႕စဥ္ႏွင့္အမွ် မ်ားျပားလွေသာ အလုပ္တာ၀န္မ်ား၊ ခ်ိန္းဆိုခ်က္မ်ားႏွင့္ အျခားအေရးတၾကီး ေဆာင္ရြက္ရန္ရွိသည့္ ကိစၥရက္မ်ားကို သူ႕ေန႕ႏွင့္သူ၊ သူ႕အခ်ိန္ႏွင့္သူ အံ၀င္ခြင္က်ျဖစ္ေအာင္ အတိအက်စီစဥ္မွတ္သားျပီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ထံ ေန႕စဥ္တင္ျပရသည္။
သို႕ႏွင့္ပင္ ဗိုလ္ထြန္းလွသည္ သူ၏ေန႕စဥ္လုပ္ငန္းတစ္ခုအျဖစ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏ “အလုပ္တာ၀န္ဇယား”ကို စီစဥ္မွတ္သားလာခဲ့ရာမွ ဇူလိုင္လ ၁၆ရက္ ဗုဒၶဟူးေန႕အတြက္ အစည္းအေ၀းႏွစ္ခုမွ မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ အခ်ိန္ခ်င္း တိုိက္ဆိုင္ေနသည္ကို ေတြ႕ရသည္။
၀န္ၾကီးမ်ားအဖြဲ႕မွာ အေရးေပၚအစည္းအေ၀းမ်ား မွတစ္ပါး သာမန္အစည္းအေ၀းမ်ားကို တစ္ပတ္လွ်င္ တစ္ၾကိမ္က် ဗုဒၶဟူးေန႕တိုင္း နံနက္ ၁၀ နာရီတြင္ က်င္းပျမဲျဖစ္သည္။ သို႕ေသာ္ ယခုအပတ္ ထုိေန႕ ထိုရက္ ထိုအခ်ိန္တြင္ တိုင္းျပဳျပည္ျပဳ လႊတ္ေတာ္ေကာ္မတီ အစည္းအေ၀းႏွင့္ အခ်ိန္ခ်င္းသြားတိုက္ဆိုင္ေနသည္ကို ေတြ႕ေနရသျဖင့္ ဗိုလ္ထြန္းလွသည္ ထိုအေၾကာင္းကို တစ္ရက္ၾကိဳတင္၍ ဇူလိုင္လ ၁၅ ရက္ေန႕ အဂၤါေန႕ နံနက္တြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအား တင္ျပေျပာဆိုခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကလည္း အပါးေတာ္ျမဲ ဗိုလ္ထြန္းလွ၏ တင္ျပခ်က္အေပၚတြင္ ေထြေထြထူးထူး ရွည္ရွည္ေ၀းေ၀း စဥ္းစားမေနဘဲ “အီးစီကို စေနေန႕မနက္ေျပာင္းလုပ္လိုက္ကြာ”ဟူ၍ အဆံုးအျဖတ္ေပးကာ အမွတ္မထင္ ညႊန္ၾကားခဲ့သည္။
ယင္းစေန၊ ထိုစေနကား ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္တကြ ျမန္မာျပည္ၾကီးအား ျဂိဳလ္ေမႊခဲ့သည့္ ဇူလိုင္ ၁၉ရက္ စေနေန႕ပင္တည္း။
သို႕ႏွင့္ပင္ ဗိုလ္ထြန္းလွသည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ အမိန္႕အရ ကတ္ဘိနက္ (Cabinet) အဖြဲ႕၀င္ ၀န္ၾကီးအားလံုးထံ ၀န္ၾကီးမ်ားအစည္းအေ၀းကို ဗုဒၶဟူးေန႕တြင္ မက်င္းပျဖစ္ဘဲ စေနေန႕တြင္မွ က်င္းပမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း အခ်ိန္မီအေၾကာင္းၾကားႏိုင္ခဲ့ပါသည္။
၁၉၄၇ခုႏွစ္ ၊ ဇူလိုင္လ ၁၉ရက္ စေနေန႕
ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ရာသီဥတု အေနအထားအရ အထူးသျဖင့္ ေအာက္ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ရာသီဥတုအစဥ္အလာအရ ဇူလိုင္ဆိုလွ်င္ မိုးျဖိဳင္ျဖိဳင္ရြာျမဲပင္ျဖစ္သည္။
ေန႕စဥ္ သတင္းစာမ်ား၌ “ယေန႕ ရန္ကုန္ျမိဳႏွင့္ အနီးတစ္၀ိုက္တြင္ အမ်ားအားျဖင့္ တိမ္ထူထပ္ေနျပီး မိုးတစ္ျပိဳက္ႏွစ္ျပိဳက္ ရြာမည္”ဟူ၍ ဖတ္ရႈၾကသလို ျမန္မာ့အသံမိုးေလ၀သ သတင္းမွေန၍ “ယေန႕ ရန္ကုန္ျမိဳ႕ႏွင့္ အနီးတစ္၀ိုက္တြင္ မိုးသားမ်ား အံု႕ဆိုင္းျပီးမိုးတစ္ၾကိမ္ ႏွစ္ၾကိမ္ ထစ္ခ်ဴန္းရြာဖြယ္ရာ ရွိပါသည္”ဟူေသာ ေၾကျငာခ်က္ကို ေန႕စဥ္ၾကားေနၾကရသည္။
သို႕ျဖင့္ ေန႕စဥ္ေန႕တိုင္း မြန္းလြဲပိုင္းတြင္ အံု႕ဆိုင္းမႈန္မိႈင္းေနတတ္ျပီး ညေနေစာင္းသည္ႏွင့္တစ္ျပိဳင္နက္ အညိဳးၾကီးစြာ သဲသဲမဲမဲအခ်ိန္မွန္ရြာေလ့ရွိေသာ ရန္ကုန္မိုးသည္ ဇူလိုင္လ ၁၉ရက္ေန႕တြင္မူ ထူးထူးျခားျခား နံနက္ေစာေစာ အိပ္ရာထခ်ိန္မွစ၍ ဖြဲ႕လိုက္သဲလိုက္ျဖင့္ ရြာေနခဲ့သည္။
ရန္ကုန္ျမိဳ႕ႏွင့္ အနီးတစ္၀ိုက္ ပတ္၀န္းက်င္တြင္ မိုးသားမ်ားဖံုး၍ ေကာင္းကင္ျပင္တစ္ခုလံုး ညိဳေမွာင္ မိႈင္းပ်ေနသည္။
အခ်ိန္မွာ နံနက္ ၁၀နာရီ ထိုးလုနီးျပီျဖစ္သည္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ ရံုးခ်ိန္ေရာက္လာျပီ ျဖစ္သျဖင့္ အ၀တ္အစားမ်ားလဲကာ တာ၀ါလိမ္းလမ္း (Tower Lane) ေနအိမ္အေပၚထပ္မွ ေလွကားအတိုင္း ခပ္သြက္သြက္ကေလး ဆင္းလာသည္။
ယေန႕အဖို႕ရာ၌ နံနက္ေစာေစာစီးစီး မိုးသားမ်ား အံု႕ဆိုင္းမိႈင္းပ်၍ သဲလိုက္ဖြဲလိုက္ျဖင့္ ထူးထူးျခားျခား မိုးမ်ားရြာသန္းေနသလို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကိုလည္း ခါတိုင္းကဲ့သို႕ ယူနီေဖာင္း၀တ္စံုျဖင့္ မဟုတ္ဘဲ ေရႊဖလားေရာင္ ဗန္ေကာက္လံုခ်ည္ ၊ သနပ္ခါးေရာင္ မႏၱေလးပိုးတိုက္ပံုႏွင့္ အျဖဴေရာင္သဲၾကိဳးတပ္ထားသည့္ ေလယာဥ္ပ်ံ ဖိနပ္စသည္တို႕ျဖင့္ ျမန္မာဆန္ဆန္ ၀တ္စားဆင္ယင္ထားသည္ကို ထူးထူးျခားျခားေတြ႕ရသည္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ ေနအိမ္မွအထြက္ ကားေပၚတက္ခါနီးတြင္ အငယ္ဆံုးသမီးေထြးေလးကို ခါတိုင္းကဲ့သို႕ပင္ တယုတယ နမ္းရႈပ္နႈတ္ဆက္ခဲ့ေသးသည္။ သို႕ႏွင့္ပင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ တာ၀ါလိမ္းေနအိမ္မွ ၁၀နာရီခန္႕တြင္ သူ၏ ကားနက္ကေလး အာရ္ေအ-၂၈၇၄ (RA-2874) ျဖင့္ ထြက္လာခဲ့ရာ ၁၀နာရီ ၁၀မိနစ္သာသာ အခ်ိန္တြင္ အတြင္း၀န္မ်ားရံုး၏ အလယ္ဗဟို၊ ေလွကားေျခရင္းသို႕ အဆိုပါ ကားနက္ကေလးသည္ ျငိမ့္ခနဲ ထိုးဆိုက္လိုက္သည္။
ထုိအခ်ိန္တြင္ အတြင္း၀န္မ်ားရံုး အေပၚထပ္၊ ဗိုလ္ေအာင္ေက်ာ္လမ္းဘက္ရွိ ကာကြယ္ေရး၀န္ၾကီး၏ ရံုးခန္းထဲတြင္ အစိုးရအဖြဲ႕၀င္ ၀န္ၾကီးမ်ားအားလံုး စံုစံုညီညီ ေရာက္ရွိေနၾကျပီျဖစ္သည္။
ရံုးအုပ္ၾကီး ဦးခ၊ လက္ေထာက္အတြင္း၀န္ ဦးတင္အံုးႏွင့္တကြ ၀န္ၾကီးမ်ားအဖြဲ႕အတြင္း၀န္ ဦးေရႊေဘာ္တို႕မွာ ယေန႕နံနက္ ၀န္ၾကီးမ်ားအစည္းအေ၀းအတြက္ လိုအပ္ေသာ စာရြက္စာတမ္းမ်ား ၊ ဖိုင္တြဲမ်ားႏွင့္ မွတ္တမ္းစာတြဲမ်ားကို ရွာေဖြစုေဆာင္းကာ အစည္းအေ၀းက်င္းပမည့္ အခန္းသို႕ တစ္ခုျပီးတစ္ခု ပို႕ေပးရင္း ၀င္ေခ်ထြက္ေခ်ျဖင့္ အလုပ္မ်ားေနၾကသည္။
ခဏအၾကာတြင္ ေလွကားမွ ေျခသံမ်ားကို ၾကားၾကရျပီး ဗိုလ္ထြန္းလွႏွင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းတို႕ ေရွ႕ဆင့္ေနာက္ဆင့္ တက္လာၾကသည္ကို ေတြ႕ျမင္ၾကရသည္။
ဗိုလ္ထြန္းလွသည္ ေလွကားေပၚတြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေရွ႕ကေန၍ တက္လာခဲ့သည္မွာ အေၾကာင္းရွိသည္။
သူသည္ ယေန႕မွသာမဟုတ္၊ ေန႕စဥ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္အတြင္း၀န္ရံုးသို႕ လိုက္ပါလာတိုင္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္စီးလာေသာ ကားေပၚမွ သူအရင္ေရွ႕ကဆင္း၍ အတြင္း၀န္ရံုးေလွကားေပၚသို႕ တက္ရာတြင္လည္း သူက ေရွ႕က အျမဲတက္ခဲ့ေလ့ရွိသည္။
သူသည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႏွင့္ အျခားအစည္းအေ၀းမ်ား ၊ ဧည့္ခံပြဲမ်ားႏွင့္ ရံဖန္ရံခါ ညေနခင္း ဟိုဟိုသည္သည္ အလည္သြားရာတြင္ျဖစ္ေစ၊ ယုတ္စြအဆံုးရုပ္ရွင္စေသာ ပြဲလမ္းသဘင္မ်ား သြားရာလာရာတြင္ျဖစ္ေစ ဗိုလ္ခ်ဳုပ္၏ အပါးေတာ္ျမဲအျဖစ္ ေနာက္မွအျမဲတေစ လိုက္ပါေနခဲ့ရသည္။
ထိုသုိ႕ သြားေလရာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေနာက္မွ တေကာက္ေကာက္ လိုက္ပါေနရေသာ ဗိုလ္ထြန္းလွသည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္အတြက္ အစစအရာရာ အျမဲတေစသတိထား၍ ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ခဲ့သည္။ အထူးသျဖင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ ၁၉၄၆ ခုႏွစ္အတြင္း ဖဆပလ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ၾကီး၏ ဥကၠဌအျဖစ္ ျမန္မာျပည္အရပ္ရပ္သို႕ မီးရထား ၊ ေမာ္ေတာ္ကား စည္တို႕ျဖင့္ ကုန္းေၾကာင္းခရီးမွေသာ္လည္းေကာင္း ၊ သေဘာၤ ေလွ သမၺာန္ စသည္တို႕ျဖင့္ ေရေၾကာင္းခရီးမွ လည္းေကာင္း ၊ ေလယာဥ္ပ်ံျဖင့္ ေလေၾကာင္းခရီးမွလည္းေကာင္း ၊ ခရီးအတန္တန္ ေန႔ေရာညပါ သြားလာ၍ စည္းရံုးေရးဆင္းခဲ့သည္။ ထိုစဥ္ ဗိုလ္ထြန္းလွသည္ မီးရထား ၊ ေမာ္ေတာ္ကား ၊ သေဘၤာ၊ ေလယာဥ္ပ်ံ စသည္တို႕မွ တက္ရာ၌လည္းေကာင္း၊ ဆင္းရာ၌လည္းေကာင္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္အရင္တက္၍ ဗိုလ္ခ်ဳပ္အရင္ ေရွ႕ကဆင္းေလ့ရွိသည္။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ တစ္စံုတစ္ရာအႏၱရာယ္ က်ေရာက္လာခဲ့ပါက မိမိသာ ေရွ႕က အေသခံမည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကို လံုး၀မထိခိုက္ေစရ... ဟူေသာ ရဲေဘာ္စိတ္ျဖင့္ ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္လိုေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။
အထူးသျဖင့္ မိမိအား တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားဘ၀က ေက်ာင္းေနဖက္ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္အျဖစ္ လည္းေကာင္း၊ ဗမာ့တပ္မေတာ္ ရဲေဘာ္ေဟာင္း တစ္ေယာက္အေနျဖင့္ လည္းေကာင္း ခ်စ္ခင္ရင္းႏွီးစြာႏွင့္ ယံုၾကည္စိတ္ခ်စြာ အပါးေတာ္ျမဲ အတြင္း၀န္တစ္ေယာက္အျဖစ္ အစစအရာရာ ပံုအပ္ထားခဲ့သည့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္အတြက္ အသက္ႏွင့္လဲ၍ ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္မည္ဟူေသာ စိတ္ထားမွာ ဗိုလ္ထြန္းလွ၏ ရင္တြင္း၌ အျမဲတေစကိန္းေအာင္းေနခဲ့သည္။
သို႕ျဖစ္ရာ ဗိုလ္ထြန္းလွသည္ ယေန႕အဖို႕ရာ၌လည္း အတြင္း၀န္ရံုး ေလွကားမွတစ္ဆင့္ ၀န္ၾကီးမ်ား အစည္းအေ၀းက်င္းပရာ ခန္းမေဆာင္ထဲသို႕တိုင္ေအာင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေရွ႕မွ ၀င္လာခဲ့ျပီးေနာက္ အစည္းအေ၀းအတြက္ လိုအပ္ေသာ ဖိုင္တြဲမ်ား၊ မွတ္စုမွတ္တမ္းမ်ားကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ထုိင္မည့္ စားပြဲထိပ္တြင္ ခ်ထားေပးလိုက္သည္။
ထုိ႕ေနာက္ စားပြဲထိပ္မွ သဘာပတိထိုင္မည့္ ကုလားထိုင္ၾကီးကို လူတစ္ေယာက္၀င္သာေအာင္ ေနာက္သို႕ အနည္းငယ္ဆြဲေပးျပီးေနာက္ ထိုကုလားထိုင္တြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္၀င္ထိုင္ျပီးသည္ႏွင့္ တစ္ျပိဳင္နက္ ဗိုလ္ထြန္းလွသည္ အစည္းအေ၀းခန္းမမွ သူ၏ရံုးခန္းရွိရာသို႕ ထြက္လာခဲ့သည္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအား အစဥ္တစိုက္ ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္လာခဲ့ေသာ အပါးေတာ္ျမဲ ဗိုလ္ထြန္းလွသည္ ထုိအခုိက္တန္႕ကေလးတြင္ ရန္ကုန္ျမိဳ႕လယ္ အတြင္း၀န္မ်ားရံုး အေပၚထပ္၀န္ၾကီးမ်ား အစည္းအေ၀း ခန္းမတြင္း၌ မည္သို႕မွ် အႏၱရာယ္ျဖစ္ဖြယ္မရွိဟူေသာ အေတြးျဖင့္ သူ႕ရံုးခန္းထဲတြင္ စိတ္ေအးလက္ေအး ရွိေနခဲ့သည္။
သို႕ေသာ္ သူသည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္အား အစည္းအေ၀းခန္းမထဲတြင္ ယခုတစ္ၾကိမ္ ေတြ႕ျမင္ခဲ့ရျခင္းသည္ အသက္ရွင္လ်က္ ေနာက္ဆံုးေတြ႕ခဲ့ ျမင္ခဲ့ရျခင္း ျဖစ္လိမ့္မည္ဟူ၍ ထုိစဥ္က စိုးစဥ္းမွ် မထင္မိခဲ့။
ထုိ႕အတူ ဗုိလ္ခ်ဳပ္အဖို႕ရာ၌လည္း မိမိသဘာပတိအျဖစ္ ေဆာင္ရြက္က်င္းပေသာ ဤ၀န္ၾကီးမ်ား အစည္းအေ၀းသည္ ေနာက္ဆံုး အစည္းအေ၀းျဖစ္သည္ဟူ၍ လံုး၀ရိပ္စားမိရွာျခင္း မရွိခဲ့။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သာလွ်င္ မဟုတ္ အစိုးရအဖြဲ႕၀င္ အျခား၀န္ၾကီးမ်ားသည္လည္း ဤအခ်က္ကုိ အလ်ဥ္းမစဥ္းစားမိခဲ့ၾက။
၀န္ၾကီးမ်ားအစည္းအေ၀းကား စတင္က်င္းပေနေလျပီ။
အျပင္ဘက္တြင္မူ ရန္ကုန္မိုးသည္ ခပ္ဖြဲဖြဲကေလး ရြာေနဆဲတြင္ပင္ ျဖစ္သည္။ ထိုအခိုက္ မိုးထဲေရထဲတြင္ ဂ်စ္ကားတစ္စီးသည္ ေမာင္ဂိုမာရီလမ္း (ယခု ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းလမ္း)အတိုင္း ပန္းဆိုးတန္းထိပ္ နာရီစင္ကိုျဖတ္၍ အေနာက္မွအေရွ႕သို႕ ေမာင္းႏွင္လာျပီးေနာ္ စပတ္လမး္ (ယခု ဗိုလ္ေအာင္ေက်ာ္လမ္း)သို႕ ေရာက္ေသာအခါ ညာဘက္သို႕ ခ်ိဳးလိုက္သည္။
ကားေပၚတြင္ ေမာင္းသူအပါအ၀င္ လူ ၅ ေယာက္ လိုက္ပါလာသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ ကားေမာင္းသူမွာ ရွပ္အက်ီလက္တိုအျဖဴ ၊ စစ္ေဘာင္းဘီရွည္ အစိမ္းရင့္ေရာင္ကို ၀တ္ဆင္ထား၍ က်န္ ၄ ေယာက္စလံုးမွာမူ အစိမ္းရင့္ေရာင္ ယူနီေဖာင္းမ်ားျဖင့္ ျဖစ္ၾကသည္။
ဂ်စ္ကားကေလးသည္ စပတ္လမ္း (ယခု ဗိုလ္ေအာင္ေက်ာ္လမး္) ထဲသို႕ ခ်ိဳး၀င္လာခဲ့ရာမွ တစ္ဖန္ ဖေရဇာလမ္း (ယခု အေနာ္ရထာလမ္း)ကို ျဖတ္ေက်ာ္လာခဲ့သည္။
ထို႕ေနာက္ အတြင္း၀န္ရံုး ေတာင္ဘက္ဂိတ္၀သို႕ ေရာက္လာသည္တြင္ စက္အရွိန္ကိုေလွ်ာ့ကာ အတြင္း၀န္မ်ား ရံုး၀င္အတြင္းသို႕၀င္ရန္ ကားစက္ေခါင္းကို ဘယ္ဘက္သို႕ဦးတည္လိုက္သည္။
ထိုအခ်ိန္မွာ ရံုးတက္စအခ်ိန္ ၁၀နာရီခြဲခန္႕သာ ရွိေသးသည္ျဖစ္ရာ အတြင္း၀န္မ်ားရံုး ေတာင္ဘက္ဂိတ္၀တြင္ အရာရွိၾကီးငယ္တို႕ ကားၾကီး ကားငယ္မ်ား ေရွ႕ဆင့္ေနာက္ဆင့္ ၀င္ေနၾကသျဖင့္ ဂ်စ္ကားကေလးသည္ ဂိတ္၀တြင္ ေခတၱမွ် ရပ္ေစာင့္ေနရသည္။
ခဏအၾကာတြင္ မိမိေရွ႕မွ ကားမ်ား တစ္စီးျပီးတစ္ျပီး ၀င္သြားၾကသျဖင့္ ဂ်စ္ကားကေလးသည္လည္း ဘီးကို ခပ္ျဖည္းျဖည္းလွိမ့္ကာ အတြင္း၀န္မ်ားရံုးသို႕ ၀င္လာခဲ့သည္။
ဂ်စ္ကားကေလးသည္ အတြင္း၀န္မ်ား ရံုး၀င္းအတြင္း တစ္ေနရာသို႕အေရာက္တြင္ စက္မရပ္ဘဲ အရွိန္သတ္လိုက္ရာမွ လူ ၄ ေယာက္သည္ ကားေပၚမွ တစ္ေယာက္ျပီးတစ္ေယာက္ ခုန္ဆင္းလာၾကသည္ကို ေတြ႕ရသည္။
သူတို႕၄ေယာက္စလံုးသည္ အစိမ္းရင့္ရင့္ စစ္ယူနီေဖာင္းမ်ား ၀တ္ဆင္ထားၾက၍ ပခံုးတြင္လည္း ၁၂ နံပါတ္ စစ္တပ္ (XII Army) တံဆိပ္တပ္ဆင္ထားၾကသည္။ သို႕ရာတြင္ သူတို႕စီးလာၾကေသာ ဖိနပ္မ်ားမွာ ကင္းဗတ္ဖိနပ္ရွည္ (Canvas Shoes) မ်ား ျဖစ္ေနၾကသည္။
သူတို႕၄ေယာက္အနက္ ၃ ေယာက္မွာ ေတာ္မီေသနတ္ (Tomy Gun) မ်ား ကိုင္ထားၾကျပီး က်န္တစ္ေယာက္၏ လက္ထဲတြင္မူ စတင္းေသနတ္ ( Sterm Gun) တစ္လက္ကို ေတြ႕ရသည္။
ဂ်စ္ကားကေလးသည္ သူတို႕ ၄ ေယာက္ကို ခ်ထားခဲ့ျပီး ထိုေနရာတြင္ မရပ္ဘဲ ဆက္လက္၍ ေမာင္းလာခဲ့ရာ တစ္ေယာက္က ကားေမာင္းသူအား “ကားကို စက္မရပ္ထားနဲ႕” ဟူ၍ လွမ္းေျပာလိုက္သည္။
လက္နက္ကိုင္ ယူနီေဖာင္း၀တ္မ်ား အတြင္း၀န္မ်ားရံုး အေပၚထပ္သို႕ ေျပးတက္သြားၾကေသာ အခ်ိန္တြင္ ဂ်စ္ကားကေလးသည္ ရံုး၀င္းအတြင္းတစ္ေနရာ၌ ရပ္ေစာင့္ေနသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ ကားရပ္ထားေသာ္လည္း စက္သံကိုမူ ခပ္အုပ္အုပ္ကေလး ၾကားေနရဆဲပင္ ျဖစ္သည္။
မၾကာမီ အတြင္း၀န္မ်ားရံုး ၀န္ၾကီးမ်ား အစည္းအေ၀းခန္းမဆီမွ “ ဒိုင္း .. ဒိုင္း . ဒိုင္း … ဒက္ … ဒက္” ဟူေသာ ေသနတ္သံမ်ား ဆက္ကာဆက္ကာ ေရွ႕ဆင့္ေနာက္ဆင့္ ၾကားလိုက္ရသည္။
အပါးေတာ္ျမဲ ဗိုလ္ထြန္းလွသည္ ေသနတ္သံမ်ားကို ၾကားလွ်င္ၾကားခ်င္ ၀န္ၾကီးမ်ား အစည္းအေ၀းခန္းမဆီမွ ျဖစ္ေၾကာင္း သိလိုက္ရသည္ႏွင့္ “၀န္ၾကီးေတြေတာ့ အပစ္ခံရျပီ”ဟု ခ်က္ခ်င္းေတြးမိကာ သူ႕ရံုးခန္းထဲမွ တစ္ဟုန္ထိုး ေျပးထြက္လာခဲ့သည္။
သူႏွင့္အတူရွိေသာ ဗိုလ္သန္း၀င္းမွာလည္း အခန္းအျပင္ဘက္သို႕ ၀ုန္းခနဲ ေျပးထြက္လာခဲ့သည္။
ဗိုလ္ထြန္းလွသည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို႕ အစည္းအေ၀း က်င္းပေနၾကေသာ အခန္း၀သို႕ေရာက္လွ်င္ ေရာက္ခ်င္း “ဆင္နားရြက္” တံခါးေလးကို ကမန္းကတန္းတြန္း၍ အတြင္းသို႕ ၾကည့္လိုက္မိသည္။
ခပ္ေစာေစာက ေမာင္းျပန္ေသနတ္သံမ်ားျဖင့္ ဆူညံသြားခဲ့ေသာ အခန္းၾကီးမွာ ယခုအခါ တစ္ခန္းလံုး ဘာသံမွ မၾကားရေတာ့ဘဲ တိတ္ဆိတ္ျငိမ္သက္ေနလ်က္ ယမ္းေငြ႕ယမ္းနံ႕မ်ားျဖင့္ ဖံုးလႊမ္းေနသည္ကို ေတြ႕ရသည္။
ထိုသို႕ ယမ္းေငြ႕တလူလူ ျဖစ္ေနဆဲပင္ ရွိေသးေသာ ခန္းမၾကီးထဲတြင္ ျမင္လိုက္ရေသာ ျမင္ကြင္းကား ဗိုလ္ထြန္းလွအဖို႕ သူ႕တစ္သက္တာတြင္ ဘယ္ေသာအခါမွ ေမ့ရက္စရာမရွိေသာ ျမင္ကြင္းပင္ျဖစ္သည္။
အစည္းအေ၀းစားပြဲၾကီး၏ တစ္ဖက္တစ္ခ်က္တြင္ ၀န္ၾကီးမ်ားျဖစ္ၾကေသာ ဒီးဒုတ္ဦးဘခ်ိဳ ၊ သခင္ျမ ၊ ဆရာၾကီး ဦးရာဇတ္၊ ဦးဘ၀င္း၊ မန္းဘခိုင္ႏွင့္ မိုင္းပြန္ေစာ္ဘြားၾကီးတို႕မွာ ၾကမ္းျပင္ေပၚတြင္ မၾကည့္ရက္ ၊ မျမင္ရက္စရာ ေသြးသံရဲရဲျဖင့္ အတံုးအရံုး လဲက်ေနၾကေလျပီ။ ပြိဳင့္ ၄၅ ( .၄၅ ) ႏွင့္ ပိြဳင့္ ( .၃၅ ) အမ်ိဳးအစား ေသနတ္က်ည္ဆံအခြံမ်ားမွာလည္း တစ္ခန္းလံုး ၾကမ္းျပင္အႏွံ႕ ျပန္႕က်ဲေနေတာ့သည္။
လွ်ပ္တစ္ျပက္အတြင္း အိပ္မက္ပမာ ယံုႏိုင္ဖြယ္ရွာမရွိဘဲ ေၾကကြဲနာၾကည္းစရာ ေကာင္းသည္ႏွင့္အမွ် တုန္လႈပ္ေခ်ာက္ခ်ားစရာ ေကာင္းလွသည့္ အနိဌာရံု ျမင္ကြင္းၾကီးကို ရုတ္တရက္ျမင္လိုက္ေတြ႕လိုက္ရေသာ ဗိုလ္ထြန္းလွမွာ ေခါင္းထဲတြင္ မိုက္ခနဲျဖစ္ကာ မွင္သက္မိသြားသည္။
ထိုအခိုက္ ရုတ္တရက္ အသက္မေသေသးဘဲ ရွိေနရွာေသးေသာ မိုင္းပြန္ေစာ္ဘြားၾကီး ေစာစံထြန္းသည္ လဲက်ေနရာမွ မ်က္ႏွာတစ္ခုလံုး ေသြးအလိမ္းလိမ္းျဖင့္ ဒယိမ္းဒယိုင္ထ၍ ဗိုလ္ထြန္းလွဆီသို႕ ကေယာင္ကတမ္း ေလွ်ာက္လာရာမွ ဗိုလ္ထြန္းလွသည္ ေစာစံထြန္းအား ျပန္၍လဲက်မသြားေစရန္ အတင္းပင္ အထိုင္ခိုင္းရေတာ့သည္။
ထို႕ေနာက္ သူခ်စ္ၾကည္ေလးစားလွေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္လဲက်ေနေသာ ေနရာသို႕ အေျပးအလႊား သြားၾကည့္ လိုက္သည္။
ေခါင္းေဆာင္ၾကီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းမွာ စားပြဲထိပ္တြင္ သူထိုင္ေသာ ကုလားထိုင္ၾကီးနွင့္အတူ ပက္လက္လန္ လဲက်ေနရွာေပျပီ။ ေသနတ္ဒဏ္ရာ ၁၃ ခ်က္ခန္႕ျဖင့္ ရင္အံုမွထြက္လာေသာ ေသြးမ်ားသည္ သနပ္ခါးေရာင္ ပိုးတိုက္ပံုတြင္ ရဲရဲနီေနသည္။
ဗိုလ္ထြန္းလွသည္ ဒေရာေသာပါးျဖင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကိုေပြ႕ကာ ကမန္းကတန္း ကုိယ္ကုိစမ္းၾကည့္လိုက္သည္။
လံုး၀ ေသြးမတိုးေတာ့ ။ လံုး၀ အသက္မရွိေတာ့။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကား က်ဆံုးခဲ့ေလျပီ။
လြန္ခဲ့ေသာ အဂၤါေန႕နံနက္က “အီးစီကို စေနေန႕မနက္ ေျပာင္းလုပ္လိုက္ပါကြာ”ဟူ၍ ညႊန္ၾကားေျပာဆိုခဲ့ေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ ထိုစေနျဖစ္ေသာ ဇူလိုင္လ ၁၉ ရက္ ၊ နံနက္ ၁၀နာရီ ၃၇မိနစ္တိတိ အခ်ိန္မွာပင္ မသာမာသူ လူသတ္သမားတို႕၏ လက္ခ်က္ျဖင့္ က်ဆံုးခဲ့ရေပျပီ။
ထိုစေနကား ျဂိဳလ္ေမႊေသာ စေနတည္း။
----------------------------------------
လင္းယုန္ေမာင္ေမာင္၏ ေသြးစြန္းေသာေန႕ရက္မ်ား စာအုပ္မွ ေကာက္ႏႈတ္ ေဖာ္ျပထားျခင္းျဖစ္ပါတယ္။
အဲဒီစာအုပ္မွာ ဂႏၶီ၊ လင္ကြန္း၊ ကေနဒီ တုိ႕ လုပ္ႀကံခံရမႈမ်ားလည္း ေဖာ္ျပထားပါေသးတယ္။
5 comments:
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကို ထိတာ ေသနတ္ ၃ ခ်က္လား၊ ၁၃ ခ်က္လားဗ်။ ကလူသစ္လဲေသခ်ာမမွတ္မိပါဘူး။ ဒါေပမဲ႔ ၃ ခ်က္ေတာ႔ မဟုတ္ဘူးထင္တာပဲ။ ေသခ်ာေလးေျပာျပပါအုန္းဗ်။
မ်ေဝ ေပးတာေက်းဇူးပါ
ၾကက္သီးထသြားတယ္
ဖတ္ပီးတဲ႔အခ်ိန္
၀မ္းနည္းသြားတယ္
ၿပီးေတာ႔
အားငယ္လာတယ္
ဟင္းးးးးးးးးးး
၁၃ခ်က္လို႔ မွတ္သားဖူးပါတယ္။ typing error ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ အခ်ိန္အကုန္ခံ ရိုက္တင္ေပးတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးပါ။
ဖတ္ျပီးခံစားသြားပါတယ္...မွ်ေ၀ေပးတာေက်းဇူးပါ.. ထပ္ျပီး နယ္ခ်ဲ႕ကိုတိုက္ထုတ္ခဲ့တဲ့ဆရာေတာ္အရွင္ဦးဥတ္တမနဲ႔ ဦး၀ီစာရ အေၾကာင္းေတြပါ ေရးေပးပါဦး... ခုေနာက္ပိုင္းခေလးေတြကဒါေတြမသိၾကေတာ့ဘူး..
Post a Comment