.:: Download Myanmar Font (WinKalaw New Version) HERE ::.

Friday, July 4, 2008

Tear on the clock

နာရီေပၚက မ်က္ရည္စက္မ်ား

နာရီသံေတြ ဆူညံလြန္းေန
ရင္ခုန္သံေတြ ျမန္တယ္ အခ်စ္ေရ
ငိုခ်င္ပါတယ္ ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းေတြ
တို႕တစ္ေတြ ဒီအခ်ိန္ဟာ ေနာက္ဆံုးလား...
ႏႈတ္ဆက္လုိက္ဖို႕ အားတင္းထားရင္း
ပါးျပင္ေပၚမွာ မ်က္ရည္ေတြဟာ
အခ်ိန္နာရီေတြေပၚကို ေက်ာ္လြန္ ေရလိုျဖတ္ၿပီး...
စီးဆင္းေနဆဲ...
ခ်စ္သူရယ္ ( ႏွလံုးသားထဲေဆြး )

ၾကင္နာတာေတြ ျပန္လည္ေတြးေန
နာၾကင္ပါတယ္ ကိုယ့္အသည္းေတြ
ယံုၾကည္ခ်င္တယ္ ကံတရားေရ
ျပန္ဆံုႏိုင္မယ္ ထင္ေသးလား...

ငိုရင္ပုလဲ ရယ္ရင္ရြဲ
အရာရာအားလံုး ျပည့္စံုတဲ့ အခ်စ္နဲ႕...
အေျခအေနမဲ႕ ေရႊေငြမဲ႕
အရာရာအားလံုး ရႈံးေနတဲ့ ...
တို႕ ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ဘ၀

ဒါဟာေနာက္ဆံုးပဲ အခ်စ္ကေလးရယ္
ဒါဟာေနာက္ဆံုးပဲ

ဟန္ေဆာင္ေနတာ လိမ္ညာျခင္းေလ
ပိုင္ဆိုင္ခ်င္တာ ၀န္ခံပါရေစ
မဆံုႏိုင္တာ ဘာေၾကာင့္လဲေမ
တို႕တစ္ေတြ ဒီေနရာမွာ ေနာက္ဆံုးလား...
ႏႈတ္ဆက္လုိက္ဖို႕ အားတင္းထားရင္း
ပါးျပင္ေပၚမွာ မ်က္ရည္ေတြဟာ
အခ်ိန္နာရီေတြေပၚကို ေက်ာ္လြန္ ေရလိုျဖတ္ၿပီး
စီးဆင္းေနဆဲ...
ခ်စ္သူရယ္ ( ႏွလံုးသားထဲေဆြး )

တကယ္ၾကင္နာ ျမတ္ႏိုးေန
မပန္ခင္မွာ မေခၽြရက္ဘူးေလ...
တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္ကို ကိုယ္ေမွ်ာ္လင့္ေန
ျပန္ဆံုႏိုင္မယ္ ထင္ေသးလား...

ငိုရင္ပုလဲ ရယ္ရင္ရြဲ
အရာရာအားလံုး ျပည့္စံုတဲ့ အခ်စ္နဲ႕...
အေျခအေနမဲ႕ ေရႊေငြမဲ႕
အရာရာအားလံုး ရႈံးေနတဲ့
တို႕ ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ဘ၀...

ဒါဟာေနာက္ဆံုးပဲ အခ်စ္ကေလးရယ္
ဒါဟာေနာက္ဆံုးပဲ

ဒါဟာေနာက္ဆံုးပဲ...

ေတးေရး ေတးဆို ထူးအိမ္သင္ပါ။ နာရီေပၚက မ်က္ရည္စက္မ်ား ေတးစီးရီးထဲက ေခါင္းစဥ္ေတးတစ္ပုဒ္ပါ။ အဲဒီ စီးရီးထဲမွာ သူငယ္ခ်င္းအတြက္၊ စိမ္းရက္ေလအား၊ မရိုးသားေတာ့ဘူး၊ တစ္ေန႕ေန႕ေတာ့ ခ်စ္လာလိမ့္မည္ စတဲ့ သီခ်င္းေကာင္းေတြ ပါပါတယ္။ ကိုငွက္ႀကီးရဲ႕ ပထမဆံုးထုတ္တဲ့ စီးရီးျဖစ္မယ္လို႕ ထင္ရပါတယ္။ ၁၉၈၇ ခုႏွစ္က ထုတ္ခဲ့တယ္... ဂႏၶာမာေတးသံသြင္းက ျဖန္႕ခ်ီတယ္လို႕ ထူးအိမ္သင္ဆိုဒ္မွာ ေဖာ္ျပထားပါတယ္။

အခုတေလာ အဲဒီသီခ်င္းေလး ပါးစပ္ဖ်ားမွာ ေနရာယူေနပါတယ္။ တကယ္ၾကင္နာ ျမတ္ႏိုးေန... မပန္ခင္မွာ မေျခြရက္ဘူးေလ... တခ်ိန္ခ်ိန္ကို ကိုယ္ေမွ်ာ္လင့္ေန... ျပန္ဆံုႏိုင္မယ္ ထင္ေသးလား... ဆိုတာေလးက ကၽြန္ေတာ့္ရင္ကို နက္နက္ရိႈင္း ထိရွေစပါတယ္။

အဲ... ေမ့လို႕ဗ်ာ။ ေျပာဖို႕တစ္ခု က်န္ခဲ့တယ္။ အဲဒီသီခ်င္းစာသားကို အစအဆံုး ရင္နဲ႕ခံစားၿပီး ဂ်ီေတာ့ခ္ကေန စာရိုက္ေပးသြားတာကေတာ့ ထူးအိမ္သင္ဆိုဒ္ကို အခ်ိန္ေပး ေထာင္ထားတဲ့ ကိုဖိုးသားပါပဲ။ သူပဲ စာသား အမွားေတြျပင္... သက္ဆိုင္တဲ့ လင့္ခ္ေတြ ေပးသြားတာပါ။ သူကေတာ့ ထူးအိမ္သင္ ခေရဇီပါပဲ။ တကယ့္ကို အရူးအမူးပါပဲ။

9 comments:

Ko PoeThar Blog said...

ဒါဟာေနာက္ဆံုး... အေ၀း....

မဟုတ္ဘူးဆရာ

ဒါဟာေနာက္ဆံုး... ပဲ....

ခ်စ္ျခင္းအားျဖင့္
ဖိုးသား။

Unknown said...

ငုိရင္ပုလဲ ရယ္ရင္ရြဲ ဆိုရင္
ငိုေအာင္ ခဏ ခဏလုပ္မယ္
ရယ္ေအာင္ ခဏ ခဏလုပ္မယ္
ေရာင္းစားဖုိ႔.... ပိုက္ပိုက္ရွာရ သက္သာတာေပါ့ ဟိဟိ :P
ေနာက္တာေနာ္ အတည္နဲ႔ အဟြန္းးးးး

ဒါနဲ႔ အဆက္ေဟာင္းကို သတိရလို႔လားဟင္

ႏွင္းပြင့္ျဖဴေလး

လင္း said...

ၾကင္နာတာေတြ ျပန္လည္ေတြးေန
နာၾကင္ပါတယ္ ကိုယ့္အသည္းေတြ
ယံုၾကည္ခ်င္တယ္ ကံတရားေရ
ျပန္ဆံုႏိုင္မယ္ ထင္ေသးလား...

ခုထိေတာ့ ေမွ်ာ္လင့္ေနတုန္းပဲ။ မ၀ံမရဲနဲ ့ေပါ့

ခင္မင္းေဇာ္ said...

အဲဒီအေခြ ျဖန္႕ေတာ့ ေ၀ါရွိ ေတြကို အမတို႕ နယ္ထိ ဆင္းျဖန္႕ေပးခဲ့တာေပါ့။ အဲဒီစီးရီးေတြထဲကသီခ်င္း ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ပုသိမ္ေကာလိပ္ရဲ႕ ဖဲယား၀ဲလ္ေတြမွာ ဆိုထားၿပီးသား လူႀကိဳက္မ်ားၿပီးသားေတြ ျဖစ္ပါတယ္။

JulyDream said...

ကိုဖိုးသားေရ...
အမွားျပင္ေပးတဲ့ အတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
အင္း... အခ်င္းခ်င္းမုိ႕လို႕ ေက်းဇူးတင္စရာ မလိုရင္လည္း ေက်းဇူး မတင္ဘူးေပါ့ဗ်ာ။

ခခအဖ
ဇူလိုင္

JulyDream said...

၀က္သိုး ႏွင္းပြင့္...
ညည္းေနာ္... သူမ်ားတကာ ငိုတာ ရယ္တာနဲ႕ အေၾကာင္းျပဳၿပီး စီးပြါးရွာရင္ အခုဘ၀ ၀က္ျဖစ္တာထက္ ဆိုးတဲ့ ၿပိတၱာဘ၀ကို ေရာက္မွာေနာ္။ မေၾကာက္ဘူးလား။

မလင္းလည္း... ေမွ်ာ္လင့္ေနပံုပဲေနာ္။ မ၀ံ့မရဲ ဆုိတာေတာင္ ပါလိုက္ေသးတယ္။ အဟက္...

မခင္မင္းေဇာ္တုိ႕က...
ကိုငွက္ႀကီးရဲ႕ ေဘာ္ေဘာ္ေတြလား...
ဒါဆိုရင္ ပုသိမ္ေကာလိပ္က ပြဲေတြမွာ ကိုငွက္ႀကီး သီခ်င္းလာဆိုတယ္ေပါ့။

Ko PoeThar Blog said...

မခင္မင္းေဇာ္တို႕ အေၾကာင္းကို ကိုျမင့္မိုးတို႕နဲ႕ စကားစပ္မိတုန္းက ေျပာျပတာ ၾကားဖူးပါတယ္။
ကိုထူးအိမ္သင္ရဲ႕ ေဘာ္ေဘာ္ေတြလို႕ ေျပာပါတယ္။

ခ်စ္ျခင္းအားျဖင့္
ဖိုးသား။

ခင္မင္းေဇာ္ said...

ဂ်ဴလိုင္ေရ .. ငွက္ႀကီးက ပုသိမ္ပဲြေတြ လာဆိုတာမဟုတ္ဘူး။ ပုသိမ္ေကာလိပ္ပြဲေတြက ေန သူ႕ဂီတ စခဲ့တာ။ အဲဒီပထမ အစဦးတုန္းက သူက ေဘ့စ္ ဂစ္တာ တီးသူ။ အမ သူ႕အေၾကာင္းပို႕စ္ ေရးတင္ဘူးတယ္။ အမ ပို႕စ္အေဟာင္းေတြမွာ ရွိပါတယ္။
http://khinminzaw.blogspot.com/2007/08/blog-post_15.html#links
http://khinminzaw.blogspot.com/2007/06/blog-post_30.html#links
အဲဒီမွာ သြားဖတ္ၾကည့္ပါဦး။

JulyDream said...

အစ္မေရ...
သြားဖတ္ၾကည္႕လုိက္ေတာ့ အဲဒီပို႕စ္ေတြကို ဖတ္ဖူးၿပီးသားေတြပဲဗ်။ စိတ္ထဲမွာ အမူမဲ့ အမွတ္မဲ့နဲ႕ သတိမရ ျဖစ္သြားတာပါ။ ကိုငွက္ႀကီးက အစ္မနဲ႕ အေတာ္ေလး ရင္းႏွီးခဲ့တာပဲေနာ္။ ဆရာေကာင္း မိတ္ေဆြေကာင္းနဲ႕ ေတြ႕ခဲ့ရတာဆိုေတာ့ အစ္မအတြက္ ဘ၀မွာ အမွတ္တရ တစ္ခုပဲေပါ့ေလ။