လြန္ခဲ့ေသာ အႏွစ္ ၂၀ ခန္႕က ႀကံဳခဲ့ရဖူးသည္႕ ထူးျခားေသာ ပုဂၢိဳလ္တစ္ေယာက္အေၾကာင္း အၿမဲ အမွတ္ရသည္။
ပူအုိက္ေသာ ေန႕လယ္ခင္း၊ နယူးေယာက္ၿမိဳ႕ေတာ္မွာ။ ေနရထိုင္ရတာ မသက္သာသျဖင့္ လူေတြ စိတ္လက္ မၾကည္လင္ၾက။
ကၽြန္ေတာ္က တည္းခိုရာဟိုတယ္သို႕ သြားရန္ ဘတ္စကားတစ္စီးေပၚ တက္သည္။ လူလတ္ပိုင္းအရြယ္ ယာဥ္ေမာင္းသူက သြက္လက္ရႊင္ပ်စြာ ဆီးႀကိဳႏႈတ္ဆက္သည္။
ကၽြန္ေတာ့္မွသာ မဟုတ္။ သူက ကားေပၚ တက္လာသည္႕ ခရီးသည္ မွန္သမွ်ကို သင့္တင့္ေလ်ာက္ပတ္ေသာ ပဋိသႏၶာရ စကားေျပာကာ ႀကိဳဆို ႏႈတ္ဆက္ေနျခင္း ျဖစ္သည္။
ကားက ယာဥ္အသြားအလာ ထူထပ္သည္႕ ၿမိဳ႕တြင္းတစ္ေလွ်ာက္ လမ္းဆံုတုိင္း ဆိုင္းငံ့ကာ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း သြားေနရစဥ္ ယာဥ္ေမာင္းသူက ေဘးပတ္၀န္းက်င္ အေၾကာင္းကို မျပတ္ ေျပာဆိုလာသည္။ ဟာ၊ ဒီစတိုးဆိုင္ သိပ္ေရာင္းေကာင္းတာဗ်၊... ဒီျပတိုက္မွာ အခုျပေနတဲ့ အစီအစဥ္သစ္ သိပ္စိတ္၀င္စားစရာ ေကာင္းတယ္ဗ်ာ၊... အဲဒီ ဟိုဘက္နားေလးမွာ မၾကာခင္ကမွ ရုပ္ရွင္ရံုအသစ္ တစ္ခု ဖြင့္တယ္ဗ်၊... စသျဖင့္။
ကားေပၚတက္စဥ္က သုန္သုန္မႈန္မႈန္ မ်က္ႏွာေပးႏွင့္ တက္လာၾကသည္႕ ခရီးသည္မ်ားသည္ ဆုိရာမွတ္တိုင္ အသီးသီး ေရာက္၍ ကားေပၚက ဆင္းၾကသည္႕အခ်ိန္၌ တက္တုန္းကႏွင့္ မတူ၊ ၾကည္လင္ေသာ မ်က္ႏွာႏွင့္ ျဖစ္သြားၾကသည္။
ယာဥ္ေမာင္းသူက သည္မွ်ႏွင့္ မၿပီးေသး။ ေအာက္ဘက္ ဆင္းသြားသူကိုပါ လွမ္း၍ ႏႈတ္ဆက္စကား ေျပာလိုက္ေသးရာ ခရီးသည္လည္း ပလက္ေဖာင္းေပၚမွ ျပန္၍ ၿပံဳးျပ ႏႈတ္ဆက္ရေလသည္။
ကၽြန္ေတာ္ သေဘာက်သြားသည္။
တကယ္ေတာ္တဲ့လူပဲ၊ သူ႕အလုပ္ကို တကယ္ အေကာင္းဆံး ေဆာင္ရြက္ေနတာပဲ ဟု မွတ္ခ်က္ခ်မိသည္။
သည္လူႏွင့္ယွဥ္၍ ေနာက္တစ္ေယာက္ အေၾကာင္း ေျပာလိုသည္။
ေဂ်ဆင္..... အမည္ရိွ လူငယ္တစ္ေယာက္။ ဖေလာ္ရီဒါရိွ အထက္တန္းေက်ာင္း တစ္ေက်ာင္းမွာ ပညာ သင္ၾကားေနသူ။ ဘာသာတုိင္း အၿမဲ အမွတ္ေကာင္းေကာင္း ရသူ။ သည္ေက်ာင္းၿပီးလွ်င္ ဟားဗတ္ ေဆးတကၠသိုလ္သို႕ တက္ရန္ ရည္မွန္းထားသူ။
အဲသည္တစ္ေန႕ ရူပေဗဒဘာသာအတြက္ အတန္းတြင္း စစ္ေဆးမႈတစ္ခုမွာ ဆရာက သူ႕အား ခါတိုင္းရေနက် အမွတ္ထက္ ေလွ်ာ့၍ေပးေတာ့ ေဂ်ဆင္ အႀကီးအက်ယ္ မခံမရပ္ႏုိင္ ျဖစ္သည္။ သည္ဟာေလး တစ္ခုႏွင့္ပင္ သူ႕ရည္မွန္းခ်က္ေတြ အားလံုး ပ်က္သြားသလို ခံစားကာ ဓါးေျမွာင္တစ္လက္ႏွင့္ ေက်ာင္းသို႕ သြားသည္။ ေက်ာင္းမွာ ရုန္းရင္းဆန္ခတ္ျဖစ္ၿပီး ဆရာ့ပခံုးကို ဓါးထိသြားသည္။
ဥာဏ္ရည္ထက္သည္ စာေတာ္သည္ ဆုိေသာ လူငယ္တစ္ေယာက္ ဘာေၾကာင့္ သည္ေလာက္ အစဥ္းစား အဆင္ျခင္မဲ့စြာ ျပဳမူခဲ့ရသနည္း။
အေျဖက ရွင္းသည္။ ဥာဏ္ေကာင္းရံု ဥာဏ္ရည္အဆင့္ Intelligence Quotient - I.Q ျမင့္ရံုသက္သက္ျဖင့္ ေလာကႀကီးထဲမွာ ေအာင္ျမင္မႈ မရႏိုင္ေၾကာင္း ျပသလုိက္ျခင္း ျဖစ္သည္။ လူတစ္ေယာက္ ဘ၀ ေအာင္ျမင္မႈ ရ မရ ဟူသည္ ဥာဏ္ရည္ I.Q ေပၚတြင္ ၂၀ ရာခိုင္ႏႈန္းမွ်သာ မူတည္ေၾကာင္း ယေန႕ေခတ္ စိတ္ပညာ သုေတသီတုိ႕ လက္ခံထားႀကၿပီး ျဖစ္သည္။ ဘ၀ ေအာင္ျမင္မႈအတြက္ ၈၀ ရာခိုင္ႏႈန္း အဆံုးအျဖတ္ ျပဳမည္႕ တျခားအေၾကာင္းအခ်က္မ်ားထဲတြင္ အေရးပါသည္႕ အရာတစ္ခုက စိတ္ဓါတ္ရင့္က်က္မႈ စြမ္းရည္ သို႕မဟုတ္ စိတ္ဓါတ္ေရးရာ ဥာဏ္ရည္ဟု ဆုိရမည္က emotional intelligence (တစ္နည္း အားျဖင့္ Emotional I.Q) ျဖစ္သည္။
ဆရာေဖျမင့္ရဲ႕ စိတ္ဓါတ္ႏွင့္နည္းနာ စာအုပ္ထဲမွာပါတဲ့ "ဥာဏ္ေကာင္းရံုႏွင့္ မၿပီးပါ..." ဆိုတဲ့ စာစုထဲက ထုတ္ႏႈတ္တင္ျပတာပါ။ အရာရာမွာ အရမ္းေတာ္ အရမ္းတတ္ၿပီး ဘာတစ္ခုမွ သံုးမရတဲ့ တခ်ိဳ႕တေလကို ရည္ညႊန္းပါတယ္။ ငါေျပာသလို လုပ္... ငါလုပ္သလို မလုပ္နဲ႕ အတန္းအစားတစ္ခုက သႀကၤန္အေျမာက္မ်ားကို ရည္ရြယ္ပါတယ္။
ေၾသာ္... ဒါနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္လည္း IQ နိမ့္တဲ့ သႀကၤန္အေျမာက္ပါပဲ။
ပူအုိက္ေသာ ေန႕လယ္ခင္း၊ နယူးေယာက္ၿမိဳ႕ေတာ္မွာ။ ေနရထိုင္ရတာ မသက္သာသျဖင့္ လူေတြ စိတ္လက္ မၾကည္လင္ၾက။
ကၽြန္ေတာ္က တည္းခိုရာဟိုတယ္သို႕ သြားရန္ ဘတ္စကားတစ္စီးေပၚ တက္သည္။ လူလတ္ပိုင္းအရြယ္ ယာဥ္ေမာင္းသူက သြက္လက္ရႊင္ပ်စြာ ဆီးႀကိဳႏႈတ္ဆက္သည္။
ကၽြန္ေတာ့္မွသာ မဟုတ္။ သူက ကားေပၚ တက္လာသည္႕ ခရီးသည္ မွန္သမွ်ကို သင့္တင့္ေလ်ာက္ပတ္ေသာ ပဋိသႏၶာရ စကားေျပာကာ ႀကိဳဆို ႏႈတ္ဆက္ေနျခင္း ျဖစ္သည္။
ကားက ယာဥ္အသြားအလာ ထူထပ္သည္႕ ၿမိဳ႕တြင္းတစ္ေလွ်ာက္ လမ္းဆံုတုိင္း ဆိုင္းငံ့ကာ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း သြားေနရစဥ္ ယာဥ္ေမာင္းသူက ေဘးပတ္၀န္းက်င္ အေၾကာင္းကို မျပတ္ ေျပာဆိုလာသည္။ ဟာ၊ ဒီစတိုးဆိုင္ သိပ္ေရာင္းေကာင္းတာဗ်၊... ဒီျပတိုက္မွာ အခုျပေနတဲ့ အစီအစဥ္သစ္ သိပ္စိတ္၀င္စားစရာ ေကာင္းတယ္ဗ်ာ၊... အဲဒီ ဟိုဘက္နားေလးမွာ မၾကာခင္ကမွ ရုပ္ရွင္ရံုအသစ္ တစ္ခု ဖြင့္တယ္ဗ်၊... စသျဖင့္။
ကားေပၚတက္စဥ္က သုန္သုန္မႈန္မႈန္ မ်က္ႏွာေပးႏွင့္ တက္လာၾကသည္႕ ခရီးသည္မ်ားသည္ ဆုိရာမွတ္တိုင္ အသီးသီး ေရာက္၍ ကားေပၚက ဆင္းၾကသည္႕အခ်ိန္၌ တက္တုန္းကႏွင့္ မတူ၊ ၾကည္လင္ေသာ မ်က္ႏွာႏွင့္ ျဖစ္သြားၾကသည္။
ယာဥ္ေမာင္းသူက သည္မွ်ႏွင့္ မၿပီးေသး။ ေအာက္ဘက္ ဆင္းသြားသူကိုပါ လွမ္း၍ ႏႈတ္ဆက္စကား ေျပာလိုက္ေသးရာ ခရီးသည္လည္း ပလက္ေဖာင္းေပၚမွ ျပန္၍ ၿပံဳးျပ ႏႈတ္ဆက္ရေလသည္။
ကၽြန္ေတာ္ သေဘာက်သြားသည္။
တကယ္ေတာ္တဲ့လူပဲ၊ သူ႕အလုပ္ကို တကယ္ အေကာင္းဆံး ေဆာင္ရြက္ေနတာပဲ ဟု မွတ္ခ်က္ခ်မိသည္။
သည္လူႏွင့္ယွဥ္၍ ေနာက္တစ္ေယာက္ အေၾကာင္း ေျပာလိုသည္။
ေဂ်ဆင္..... အမည္ရိွ လူငယ္တစ္ေယာက္။ ဖေလာ္ရီဒါရိွ အထက္တန္းေက်ာင္း တစ္ေက်ာင္းမွာ ပညာ သင္ၾကားေနသူ။ ဘာသာတုိင္း အၿမဲ အမွတ္ေကာင္းေကာင္း ရသူ။ သည္ေက်ာင္းၿပီးလွ်င္ ဟားဗတ္ ေဆးတကၠသိုလ္သို႕ တက္ရန္ ရည္မွန္းထားသူ။
အဲသည္တစ္ေန႕ ရူပေဗဒဘာသာအတြက္ အတန္းတြင္း စစ္ေဆးမႈတစ္ခုမွာ ဆရာက သူ႕အား ခါတိုင္းရေနက် အမွတ္ထက္ ေလွ်ာ့၍ေပးေတာ့ ေဂ်ဆင္ အႀကီးအက်ယ္ မခံမရပ္ႏုိင္ ျဖစ္သည္။ သည္ဟာေလး တစ္ခုႏွင့္ပင္ သူ႕ရည္မွန္းခ်က္ေတြ အားလံုး ပ်က္သြားသလို ခံစားကာ ဓါးေျမွာင္တစ္လက္ႏွင့္ ေက်ာင္းသို႕ သြားသည္။ ေက်ာင္းမွာ ရုန္းရင္းဆန္ခတ္ျဖစ္ၿပီး ဆရာ့ပခံုးကို ဓါးထိသြားသည္။
ဥာဏ္ရည္ထက္သည္ စာေတာ္သည္ ဆုိေသာ လူငယ္တစ္ေယာက္ ဘာေၾကာင့္ သည္ေလာက္ အစဥ္းစား အဆင္ျခင္မဲ့စြာ ျပဳမူခဲ့ရသနည္း။
အေျဖက ရွင္းသည္။ ဥာဏ္ေကာင္းရံု ဥာဏ္ရည္အဆင့္ Intelligence Quotient - I.Q ျမင့္ရံုသက္သက္ျဖင့္ ေလာကႀကီးထဲမွာ ေအာင္ျမင္မႈ မရႏိုင္ေၾကာင္း ျပသလုိက္ျခင္း ျဖစ္သည္။ လူတစ္ေယာက္ ဘ၀ ေအာင္ျမင္မႈ ရ မရ ဟူသည္ ဥာဏ္ရည္ I.Q ေပၚတြင္ ၂၀ ရာခိုင္ႏႈန္းမွ်သာ မူတည္ေၾကာင္း ယေန႕ေခတ္ စိတ္ပညာ သုေတသီတုိ႕ လက္ခံထားႀကၿပီး ျဖစ္သည္။ ဘ၀ ေအာင္ျမင္မႈအတြက္ ၈၀ ရာခိုင္ႏႈန္း အဆံုးအျဖတ္ ျပဳမည္႕ တျခားအေၾကာင္းအခ်က္မ်ားထဲတြင္ အေရးပါသည္႕ အရာတစ္ခုက စိတ္ဓါတ္ရင့္က်က္မႈ စြမ္းရည္ သို႕မဟုတ္ စိတ္ဓါတ္ေရးရာ ဥာဏ္ရည္ဟု ဆုိရမည္က emotional intelligence (တစ္နည္း အားျဖင့္ Emotional I.Q) ျဖစ္သည္။
--------------------
ဆရာေဖျမင့္ရဲ႕ စိတ္ဓါတ္ႏွင့္နည္းနာ စာအုပ္ထဲမွာပါတဲ့ "ဥာဏ္ေကာင္းရံုႏွင့္ မၿပီးပါ..." ဆိုတဲ့ စာစုထဲက ထုတ္ႏႈတ္တင္ျပတာပါ။ အရာရာမွာ အရမ္းေတာ္ အရမ္းတတ္ၿပီး ဘာတစ္ခုမွ သံုးမရတဲ့ တခ်ိဳ႕တေလကို ရည္ညႊန္းပါတယ္။ ငါေျပာသလို လုပ္... ငါလုပ္သလို မလုပ္နဲ႕ အတန္းအစားတစ္ခုက သႀကၤန္အေျမာက္မ်ားကို ရည္ရြယ္ပါတယ္။
ေၾသာ္... ဒါနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္လည္း IQ နိမ့္တဲ့ သႀကၤန္အေျမာက္ပါပဲ။
3 comments:
အေဖာ္ရွိပါတယ္ဗ်.
ဟုတ္ကဲ့. ကၽြန္ေတာ္လည္း
သႀကၤန္အေျမာက္ပါပဲ။ :P
ပညာရတယ္ဗ်ဴိ႕။ ကလူသစ္ကိုေကာ စာရင္းတို႔ထားေသးလား။
ကိုပါဂနာက...
သႀကၤန္အေျမာက္ အေဖာ္ရိွတယ္ဆိုပဲ။
အမွန္ကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ ပတ္၀န္းက်င္မွာ သႀကၤန္အေျမာက္ေတြက အမ်ားႀကီးဗ်။
ကိုလူသစ္...
သႀကၤန္အေျမာက္ ျဖစ္ခ်င္လို႕လား။
စာရင္း သြင္းခ်င္ရင္လည္း စာရင္းေပးေလ။
ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ စာရင္း မတုိ႕ ထားပါဘူးဗ်။
Post a Comment