Dōbutsu uranai

ဒီေန႕ ဟိုဟိုဒီဒီ စမ္းသပ္မိတာေလးက Dōbutsu uranai လို႕ေခၚတဲ့ ဂ်ပန္ရိုးရာေဗဒင္ေလးေပါ့။ တိရစာၦန္ အေကာင္ေလး ၁၂ ေကာင္ကို အေျချပဳၿပီး ေဟာတဲ့ ေဗဒင္ေလးပါ။ လူတစ္ဦးခ်င္းစီမွာ ကိုယ္ေမြးေန႕အလိုက္ သက္ဆိုင္တဲ့ အေကာင္ေလးေတြ ရိွပါတယ္။ အဲဒီ အေကာင္ေလးေတြနဲ႕ အေရာင္ အလုိက္ လူတစ္ဦးခ်င္းစီရဲ႕ ကိုယ္ရည္ကိုယ္ေသြးကို ဖြင့္ဆိုထားပါတယ္။ အဓိက အုပ္စု ေလးစုခြဲထားပါတယ္။

* Earth group: (self-centered, focused)

• Tiger
• Wolf
• Monkey
• Koala

* Sun group: (self-centered, easily distracted)

• Pegasus
• Elephant
• Lion
• Cheetah

* Full moon group: (mindful of others, focused)

• Sheep
• Panther

* New moon group: (mindful of others, easily distracted)

• Fawn
• Tanuki (raccoon dog)

ကၽြန္ေတာ္ ေမြးေန႕ကို အတိအက်ထည္႕ၿပီး တြက္ၾကည္႕ေတာ့ ဒီအေကာင္ေလး ထြက္လာတယ္။ အေရာင္က အနီေရာင္ပါ။ အေကာင္ေလးက သိုးေလးပါ။

မွန္ မမွန္... ဟုတ္ မဟုတ္ေတာ့ ကိုယ့္ဘာသာ ကိုယ္တြက္ၾကည္႕ၾကေပါ့ဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ေျပာျပဘူး။

ကဲ... မင္းဘာေကာင္လဲ ငါဘာေကာင္လဲ... :P
ေၾသာ္... ဒါနဲ႕ ကိုယ္ ဘာေကာင္လဲ ဆုိတာကို ေရးခဲ့ၾကအံုးေနာ္။ အဲဒါေလးေတာ့ မေမ့ပါနဲ႕ဗ်ာ။

• You are Red Sheep type, who has a fortune of not having to worry about basic necessities of living.
• Therefore, you tend to be generous and not stingy.
• You are cautious and once you start on something, you have a will power to stick to it.
• But you sometimes get behind others in finishing.
• You have observant eyes.
• You have strength to assess what is most advantageous to you and can use that tactics effectively in forming relationships.
• You tend to be rather dependent on other people.
• Therefore you are extremely good at being nice and compliment on those people who can be on your side and help you.
• You will not tend to show your inner emotions.
• You try to collect standard information and will come out with an objective opinion from there.
• You are a person of broad knowledge, and are able to do things really well.
• You are amiable person, and required be people.
• Your weakness is that once you are offended, it takes time for you to recover, and you can be cynical.
• You are timid, shy and a person who always needs somebody's company.
• To be successful, find at least one thing that you can be confident about.
• Don't go against the flow of the time, and then your fortune will open up by the time you get to your middle ages.

Credit: Ma Suzu & TommyGirl (Native Myanmar)

Chewing gum ban in SG

စကၤာပူမွာ ပီေက မ၀ါးရဘူးဆိုတာ သိၾကမွာပါ။ ပီေကကို ေရာင္းခြင့္ ၀ယ္ခြင့္ မရိွသလို သယ္ေဆာင္ခြင့္လည္း မရိွပါဘူး။ ဥပေဒ ထုတ္ျပန္ၿပီး တရား၀င္ တားျမစ္ထားတာပါ။ အဲဒီ ဥပေဒကို ၁၉၉၂ မွာ ထုတ္ျပန္ခဲ့တာပါ။ ဘာျဖစ္လို႕ အဲဒီလို တားျမစ္ရသလဲ ဆုိတာက စိတ္၀င္စားစရာပါပဲ။

တကယ္ေတာ့ ပီေကေတြကို စည္းမဲ့ကမ္းမဲ့ ဟိုနားကပ္ခဲ့ ဒီနားကပ္ခဲ့ စတဲ့ ဇာတ္လမ္းေတြကေန အစျပဳၿပီး အခုလို ပီေကဥပေဒ ေပၚေပါက္လာရတာပါ။ "Regulation of Imports and Exports (Chewing Gum) Regulations." ဆိုတဲ့ ဥပေဒကို ထုတ္ျပန္ၿပီး ပီေက ေရာင္း၀ယ္ေဖာက္ကား သယ္ေဆာင္ အသံုးျပဳျခင္းကို တားျမစ္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီ ဥပေဒကို လူေတြထင္တာက တစ္ေယာက္စာ ၀ါးဖို႕ ပီေကေလာက္ေတာ့ ျပသနာ မရိွေလာက္ဘူးလို႕ ခြင့္ျပဳတယ္လို႕ ထင္ထားၾကပါတယ္။ ဥပေဒအရေတာ့ "importing" ဆိုတာ "bring or cause to be brought into Singapore by land, water or air from any place which is outside Singapore ..." လို႕ ဆိုထားတဲ့အတြက္ ေရာင္း၀ယ္ေဖာက္ကားဖို႕ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႕ သယ္ေဆာင္တာ တစ္ခုပဲ မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။ တစ္ကိုယ္ေရ တစ္ကာယ စားသံုးဖို႕အတြက္ဆိုၿပီး နည္းနည္းေလး ယူလာရင္လည္း ဥပေဒနဲ႕ ခ်ိဳးေဖာက္တာပါပဲ။

သမိုင္းေၾကာင္းကို ျပန္ၾကည္႕မယ္ဆုိရင္... ၁၉၈၃ အေစာပိုင္း ကာလေတြမွာ စကာၤပူ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္က လီကြမ္းယု (Lee Kuan Yew)ပါ။ အဲဒီကာလမွာ National Development ၀န္ႀကီးက ပီေက ၀ါးတာကို တားျမစ္မိန္႕ ထုတ္ေပးဖုိ႕ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ဆီ တင္ျပခဲ့ပါတယ္။ ဘာျဖစ္လို႕လဲဆိုေတာ့ ပီေကေတြက အထပ္ျမင့္ အိမ္ရာေတြရဲ႕ ျပဳျပင္ထိန္းသိမ္းေရး စရိတ္ကို ျမင့္မားေစခဲ့လို႕ပါပဲ။ ဖ်က္လိုဖ်က္ဆီး လုပ္ခ်င္ၾကတဲ့ ေတေလဂ်ပိုး စကာၤပူ အစုတ္ပလုတ္ေတြက စာတိုက္ပံံုးေတြ၊ အိမ္တံခါးေသာ့ေတြမွာ ၀ါးၿပီးသား ပီေကေတြကို ကပ္သြားလို႕ပါပဲ။ အဲဒီ အုတ္ၾကားျမက္ေပါက္ စလံုး ဂ်ေလဘီေတြက ဓါတ္ေလွခါး ခလုတ္ေတြပါ အလြတ္မေပးပါဘူး။ ၾကမ္းျပင္ေတြ၊ ေလွခါးေတြမွာ ကပ္ေနတဲ့ ပီေကေတြကလည္း သန္႕ရွင္းေရးစရိတ္ကို ျမင့္တက္ေစခဲ့ပါတယ္။ အမ်ားျပည္သူ အသံုးျပဳတဲ့ ဘတ္စ္ကား ထိုင္ခံုေတြမွာ ပီေကေတြ ကပ္ေနတာ အဆိုးတကာ့ အဆိုးဆံုးပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ လီကြမ္းယုက အဲဒီလို ဥပေဒ ထုတ္ျပန္လိုက္တာ အစြန္းေရာက္လြန္းပါတယ္ ဆုိၿပီး ဘာတစ္ခုမွ မလုပ္ပဲ ထားလိုက္ပါတယ္။

၁၉၈၇ မွာ စကာၤပူေဒၚလာ ၅ ဘီလ်ံတန္တဲ့ ၿမိဳ႕ပတ္ရထားႀကီး - the Mass Rapid Transit (MRT) စတင္ ေျပးဆြဲပါတယ္။ စကၤာပူရဲ႕ အႀကီးက်ယ္ဆံုးေသာ ခရီးသည္ သယ္ယူပို႕ေဆာင္ေရး လုပ္ငန္းႀကီးေပါ့။ အဲဒီအေပၚမွာလည္း ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြကလည္း ႀကီးမားတာေပါ့။ အဲဒီမွာ ဇာတ္လမ္းက စ တာပါပဲ။ အေပအေတေလးေတြက ၀ါးၿပီးသား ပီေကေတြက ရထားတံခါးက Sensor ေတြမွာ ကပ္သြားၾကပါတယ္။ ရထားတံခါးေတြ ပိတ္လို႕မရျဖစ္ကုန္ၿပီး ရထားခရီးစဥ္ေတြ အခ်ိန္ေႏွာင့္ေႏွး ၾကန္႕ၾကာေစကုန္ပါတယ္။ အဲဒီလိုျဖစ္ရပ္ေတြက မၾကာခဏ ျဖစ္တာမ်ိဳး မဟုတ္ေပမယ့္ တစ္ခါတစ္ခါ ျဖစ္လိုက္ရင္ပဲ ဆံုးရံွဳးမႈ ပမာဏက အေတာ္ကို ႀကီးမားလွပါတယ္။

လီကြမ္းယုဆီက ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ရာထူးကို လႊဲေျပာင္းယူခဲ့တဲ့ ဂိုေဂ်ာက္ေတာင္ (Goh Chok Tong)ဟာ ၁၉၉၂ ဇန္န၀ါရီမွာ ပီေက၀ါးျခင္းကို တားျမစ္ဖို႕ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ၿပီး ဥပေဒထုတ္ခဲ့ပါတယ္။ ေရာင္း၀ယ္ေဖာက္ကားေနတဲ့ လုပ္ငန္းရွင္ေတြ မနစ္နာရေအာင္ ၾကားကာလ အခ်ိန္အတုိင္းအတာ တစ္ခုေပးၿပီး ပီေက လက္က်န္ေတြကို ေရာင္းထုတ္ေစပါတယ္။ သတ္မွတ္ကာလ ေက်ာ္လြန္တာနဲ႕ ပီေကေတြကို စတင္ၿပီး မ်ိဳးျဖဳတ္ပါေတာ့တယ္။ ဒီလိုနဲ႕ပဲ စကာၤပူမွာ ပီေက ၀ါးတဲ့အက်င့္ေတြ တျဖည္းျဖည္း ေပ်ာက္ကြယ္သြားရပါတယ္။ လီကြမ္းယုကလည္း ေျပာပါတယ္... "If you can't think because you can't chew, try a banana." တဲ့ ဗ်ာ။ အဟိ... အမ်ိဳးေတြကို သတိရေစတယ္။

အဲဒီလိုနဲ႕ စကာၤပူသားေတြ ပီေက မ၀ါးေတာ့ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္လည္း လစ္ရင္ လစ္သလိုေတာ့ မေလးရွား နယ္စပ္ Johor Bahru ကေန ခိုး၀ယ္လာၿပီး ပီေက၀ါးေနၾကတာေတာ့ ရိွပါေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ ပီေက ၀ါးတာက အရင္ေခတ္ကေလာက္ မမ်ားတာေတာ့ အမွန္ပါပဲ။ တကယ္ေတာ့ စကၤာပူသားေတြ ပီေက မ၀ါးတာ ႏိုင္ငံႀကီးသားပီသစြာ ဥပေဒ မခ်ိဳးေဖာက္တာထက္ အခုေဖာ္ျပထားတဲ့ ဟာသဇာတ္လမ္းေလးေၾကာင့္ ျဖစ္မယ္ ထင္တာပါပဲဗ်ာ။

One day a Singaporean tourist went to Thailand. The tourist ordered a lobster for his dinner. After he finished, he asked the waiter:

Tourist : Waiter, what can you do with this lobster shell?
Waiter : We cannot do anything with it, we just throw away.
Tourist : Oh, no. In our country, we send it to the factory and produce some prawn cracker.

Then the Tourist ordered an orange. After he finished, he asked the waiter.
Tourist : What can you do with the orange peel?
Waiter : We cannot do anything. We just throw away.
Tourist : Oh, no. In Singapore, we send it to the factory and produce some orange jam.

Then the tourist ordered some chewing gum. After he finished, he put on the plate and asked the waiter.
Tourist : What can you do with the chewing gum?
Waiter : Oh, no. We just throw it away.
Tourist : In Singapore, we send it to the factory and produce Condom and send it to Thailand.

The tourist asked for the bill and the waiter came with the bill and asked the tourist.
Waiter : What can you do with the condom when you finish using it?
Tourist : We cannot do anything. We throw it away.
Waiter : In Thailand when we finish using the condom, we send it to the factory to produce chewing gum and send it back to Singapore!!"

ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္လည္း ပီေက မ၀ါးတာ ၾကာလွေပါ့ဗ်ာ... အဟက္...

Perseverance

Perseverance: steady persistence in a course of action, a purpose, a state, etc., especially. in spite of difficulties, obstacles, or discouragement.
(from dictionary.com)

ဇြဲႀကီးသူတုိ႕သည္..... သူတစ္ပါး မစဥ္းစားရဲေသာ အလုပ္မ်ိဳးကို စဥ္းစားေရြးခ်ယ္ရဲ၏။ ေအာင္ျမင္ ၿပီးေျမာက္ေအာင္လည္း လုပ္ႏိုင္ၾက၏။ ထုိ႕ျပင္ ဇြဲသမားတုိ႕သည္ ခက္ခဲေသာ အလုပ္မ်ားကို မတြန္႕မဆုတ္ လုပ္ကိုင္ရင္း က်င့္သားရကာ သူတကာထက္ ႀကံ႕ခိုင္ကၽြမ္းက်င္လာတတ္ေသာ သေဘာ၊ ထို္မွဆက္ကာ ေအာင္ျမင္မႈေတြ ဆင့္ကဲဆင့္ကဲ ရရိွလာတတ္ေသာ သေဘာလည္း ရိွ၏။

ဥပမာ ဧ၀ရတ္ေတာင္တက္သည္႕ ကိစၥကိုပဲ ၾကည္႕ပါ။ ဧ၀ရတ္ေတာင္ကို ၿဗိတိသွ်တုိ႕ စတင္ ေတြ႕ရိွၾကသည္႕ ၁၈၅၀ ခုႏွစ္ေလာက္မွ စကာ ႏိုင္ငံတကာေတာင္တက္သမားမ်ား တက္ရန္ ႀကိဳးပမ္းခဲ့ၾကသည္။ ႏွစ္ေပါင္း ၁၀၀ ေလာက္ အထိ မေအာင္ျမင္ၾက။ ၁၉၅၃ ခုႏွစ္တြင္မွ အက္ဒမန္ ဟီလာရီႏွင့္ တင္ဇင္းေနာ္ေဂးတုိ႕ ႏွစ္ေယာက္ ေတာင္ထိပ္သို႕ ပထမဆံုး ေရာက္ၾက၏။ ထို႕ေနာက္ပိုင္း ႏွစ္ေပါင္း ၅၀ နီးပါးကာလအတြင္းတြင္ ႏိုင္ငံတကာမွ ေတာင္တက္သမား ၃၆၀ ခန္႕ ေအာင္ျမင္စြာ တက္ေရာက္ႏိုင္ခဲ့ၾကေသာ္လည္း ေတာင္တက္ရန္ ႀကိဳးစားရင္း..... အသက္ဆံုးရွံဳးခဲ့ရသူ ဦးေရမွာလည္း ၁၀၀ ေက်ာ္မွ်ရိွခဲ့ရာ ဧ၀ရတ္ေတာင္ထိပ္သို႕ ေရာက္ရိွေရးသည္ ယေန႕ထိ မလြယ္ကူေသးေသာ သေဘာျဖစ္သည္။

သို႕ေသာ္... အဲသည္ မလြယ္ေသာ ေတာင္ကို အေခါက္ေခါက္ အခါခါ ဆင္းလိုက္ တက္လိုက္ လုပ္ေနသူေတြ ရိွသည္။ ရွာပ (Sherpa) ဟုေခၚၾကသည္႕ နီေပါႏိုင္ငံသား တုိင္းရင္းသား လူမ်ိဳးတစ္စု။ သူတုိ႕သည္ ႏိုင္ငံတကာမွ လာသည္႕ ေတာင္တက္အဖြဲ႕မ်ားကို လမ္းျပရင္း၊ ပစၥည္းမ်ား ထမ္းပိုး သယ္ေဆာင္ေပးရင္း ဧ၀ရတ္ေတာင္ကို ကၽြမ္းခ်င္တိုင္း ကၽြမ္းေနၾကသည္။

သူတို႕အထဲမွာ ထင္ရွားသူတစ္ေယာက္က ဘာဘူးခ်ီရီ။ ဘာဘူးခ်ီရီ (Babu Chiri) သည္ ေတာင္တက္ အထမ္းသမားအလုပ္ကို အသက္ ၁၄ ႏွစ္အရြယ္က စ၍ လုပ္ခဲ့သည္။ အထမ္းသမားအျဖစ္ ဟိမ၀ႏာၱ ေတာင္ထိပ္ အေတာ္မ်ားမ်ားသို႕ သူ ေရာက္ခဲ့သည္။

သို႕ေသာ္ ေတာင္ထိပ္ေရာက္တာခ်င္း အတူတူ ႏုိင္ငံျခားသား ေတာင္တက္သမားမ်ားကိုသာ ႏိုင္ငံတကာ စာနယ္ဇင္းမ်ားက ခ်ီးက်ဴးေဖာ္ျပၾကသည္။ သူတုိ႕ ရွာမ်ားကို အေရးတယူ မျပဳၾက။ သူတို႕ကို ေတာင္တက္သမား ဟူ၍ သေဘာမထား၊ အလုပ္သမားမ်ား ဟုသာ သတ္မွတ္ထားသည္႕ သေဘာပင္။

သည္အေနအထားကို ေျပာင္းလဲပစ္ဖုိ႕ ဘာဘူးခ်ီရီ ႀကိဳးပမ္းခဲ့သည္။။ ဧ၀ရတ္ေတာင္ကို အငွားလိုက္သူ အျဖစ္ မဟုတ္ဘဲ သည္အတုိင္း မိမိဘာသာ တက္ျပသည္။ ေတာင္ေပၚသို႕ အျမန္ဆံုး ေရာက္သည္႕စံခ်ိန္၊ အေခါက္ေရ အမ်ားဆံုး တက္သည္႕ စံခ်ိန္၊ ေတာင္ေပၚမွာ အၾကာဆံုး ေနႏိုင္သည္႕ စံခ်ိန္ေတြ တင္ႏိုင္ဖို႕ သူ ႀကိဳးစားသည္။

ဇြဲနပဲႏွင့္ ႀကိဳးစားသည္႕အခါ သူေအာင္ျမင္သည္။ ႏုိင္ငံတကာ ေတာင္တက္သမားေတြသည္ ဧ၀ရတ္ ေတာင္ထိပ္ ေရာက္ေအာင္ ပ်ဥ္းမွ်ျခင္း ရက္သတၱပတ္ ႏွစ္ပတ္ခန္႕ တက္ၾကရသည္။ ဘာဘူးခ်ီရီက တစ္ရက္ပင္ မၾကာ။ ၂၀၀၀ ျပည္႕ႏွစ္ ေမလထဲတြင္ သူတင္လိုက္သည္႕ စံခ်ိန္က ၁၆ နာရီ ၅၆ မိနစ္။ သူမ်ားတကာေတြ ေတာင္တက္ရန္အတြက္ ရက္လခ်ီၿပီး ျပင္ဆင္ရသည္။ ဘာဘူးခ်ီရီက ၁၄ ရက္အတြင္း ေတာင္ထိပ္သို႕ ႏွစ္ေခါက္ အေရာက္ တက္ျပလိုက္သည္။

ဧ၀ရတ္ေတာင္ထိပ္သည္ အလြန္ေအးေသာ ေနရာျဖစ္၍ ေတာင္တက္သမားမ်ား အမ်ားစုတုိ႕မွာ ေတာင္ထိပ္ အထိ ေရာက္ေအာင္ တက္ႏိုင္ၿပီးလွ်င္..... ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာ အမွတ္တရ ဓါတ္ပံုေတြ ရိုက္ၾကၿပီး အလ်င္အျမန္ပင္ ျပန္ဆင္းသြားေလ့ ရိွၾကသည္။ ဘာဘူးခ်ီရီက ေတာင္ထိပ္မွာ ရြက္ဖ်င္တဲတစ္လံုးႏွင့္ တစ္ေယာက္တည္း ေအာက္ဆီဂ်င္ ဓါတ္ေငြ႕ အကူအညီမပါဘဲ ၂၁ နာရီတိတိ ေနျပခဲ့သည္။

အဲသည္လိုေတြ စြမ္းေဆာင္ျပၿပီးသည္႕ေနာက္တြင္ ဘာဘူးခ်ီရီသည္ အထမ္းသမား... မဟုတ္ေတာ့။ ေတာင္တက္ နည္းျပဆရာ ျဖစ္လာသည္။ ေတာင္တက္လုပ္ငန္း ကုမၸဏီပိုင္ရွင္ တစ္ဦးလည္း ျဖစ္လာသည္။ သူ႕အေၾကာင္းကို ကမာၻ႕စာနယ္ဇင္းႀကီးေတြက တခမ္းတနား ေဖာ္ျပလာရသည္။

ဘာဘူးခ်ီရီကို အထမ္းသမားဘ၀မွ ေတာင္တက္ပညာရွင္... လုပ္ငန္းရွင္ဘ၀သို႕ ေျပာင္းလဲေပးလိုက္ေသာ အရာသည္ ဇြဲနပဲပင္ ျဖစ္သည္။

စစ္စစ္ မည္သူမဆို မိမိစိတ္၀င္စားေသာ အလုပ္၊ သို႕တည္းမဟုတ္ လက္ရိွ မိမိဘ၀ အေျခအေနအရ ေရြးခ်ယ္ႏိုင္သမွ်ထဲမွ အေကာင္းဆံုးအလုပ္ကို တကယ္ စိတ္အားထက္သန္စြာ လုပ္ကိုင္မည္၊ သည္အလုပ္မွာ ငါ အကၽြမ္းက်င္ အလိမၼာဆံုး လူျဖစ္ရမည္ ဆုိေသာ ရည္မွန္းခ်က္မ်ိဳး ထားရိွကာ စြဲစြဲၿမဲၿမဲ ဇြဲသန္သန္ႏွင့္ ႀကိဳးစား လုပ္ကိုင္မည္ဆုိပါက အဲသည္ လုပ္ငန္းနယ္ပယ္တြင္ အထင္ရွား အေအာင္ျမင္ဆံုး ပုဂၢိဳလ္ျဖစ္လာမွာ ေသခ်ာေပသည္။

--------------------

ဆရာေဖျမင့္ရဲ႕ စိတ္ဓါတ္ႏွင့္နည္းနာ စာအုပ္ထဲမွာပါတဲ့ "လူငယ္ႏွင့္ တိုးတက္ႀကီးပြါးေရး" ဆိုတဲ့ စာစုထဲက ထုတ္ႏႈတ္တင္ျပတာပါ။ အဲဒီစာစုထဲမွာ ေဖာ္ျပထားတဲ့ ရွာပ... ဘာဘူးခ်ီရီတစ္ေယာက္ေတာ့ ၂၀၀၁ခု ဧၿပၤီလမွာ ဆံုးပါးသြားခဲ့ပါတယ္။ ဧ၀ရတ္ေတာင္ထိပ္ကို ထပ္မံတက္ေရာက္ဖို႕ ႀကိဳးစားရင္း ျပဳတ္က်ေသဆံုးခဲ့ရတာပါ။

ဘာရယ္ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး... ပို႕စ္ေလးတင္ၿပီး ကိုယ္ဘာသာကိုယ္ ျပန္ဆံုးမေနတာပါ။
ေနာက္မဆုတ္နဲ႕ ကိုယ္ကံခၽြန္ မဟုတ္ေပမယ့္ ေနာက္မဆုတ္နဲ႕ ကိုဇူလိုင္ေပါ့ဗ်ာ။

Just clever, not enough

လြန္ခဲ့ေသာ အႏွစ္ ၂၀ ခန္႕က ႀကံဳခဲ့ရဖူးသည္႕ ထူးျခားေသာ ပုဂၢိဳလ္တစ္ေယာက္အေၾကာင္း အၿမဲ အမွတ္ရသည္။

ပူအုိက္ေသာ ေန႕လယ္ခင္း၊ နယူးေယာက္ၿမိဳ႕ေတာ္မွာ။ ေနရထိုင္ရတာ မသက္သာသျဖင့္ လူေတြ စိတ္လက္ မၾကည္လင္ၾက။

ကၽြန္ေတာ္က တည္းခိုရာဟိုတယ္သို႕ သြားရန္ ဘတ္စကားတစ္စီးေပၚ တက္သည္။ လူလတ္ပိုင္းအရြယ္ ယာဥ္ေမာင္းသူက သြက္လက္ရႊင္ပ်စြာ ဆီးႀကိဳႏႈတ္ဆက္သည္။

ကၽြန္ေတာ့္မွသာ မဟုတ္။ သူက ကားေပၚ တက္လာသည္႕ ခရီးသည္ မွန္သမွ်ကို သင့္တင့္ေလ်ာက္ပတ္ေသာ ပဋိသႏၶာရ စကားေျပာကာ ႀကိဳဆို ႏႈတ္ဆက္ေနျခင္း ျဖစ္သည္။

ကားက ယာဥ္အသြားအလာ ထူထပ္သည္႕ ၿမိဳ႕တြင္းတစ္ေလွ်ာက္ လမ္းဆံုတုိင္း ဆိုင္းငံ့ကာ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း သြားေနရစဥ္ ယာဥ္ေမာင္းသူက ေဘးပတ္၀န္းက်င္ အေၾကာင္းကို မျပတ္ ေျပာဆိုလာသည္။ ဟာ၊ ဒီစတိုးဆိုင္ သိပ္ေရာင္းေကာင္းတာဗ်၊... ဒီျပတိုက္မွာ အခုျပေနတဲ့ အစီအစဥ္သစ္ သိပ္စိတ္၀င္စားစရာ ေကာင္းတယ္ဗ်ာ၊... အဲဒီ ဟိုဘက္နားေလးမွာ မၾကာခင္ကမွ ရုပ္ရွင္ရံုအသစ္ တစ္ခု ဖြင့္တယ္ဗ်၊... စသျဖင့္။

ကားေပၚတက္စဥ္က သုန္သုန္မႈန္မႈန္ မ်က္ႏွာေပးႏွင့္ တက္လာၾကသည္႕ ခရီးသည္မ်ားသည္ ဆုိရာမွတ္တိုင္ အသီးသီး ေရာက္၍ ကားေပၚက ဆင္းၾကသည္႕အခ်ိန္၌ တက္တုန္းကႏွင့္ မတူ၊ ၾကည္လင္ေသာ မ်က္ႏွာႏွင့္ ျဖစ္သြားၾကသည္။

ယာဥ္ေမာင္းသူက သည္မွ်ႏွင့္ မၿပီးေသး။ ေအာက္ဘက္ ဆင္းသြားသူကိုပါ လွမ္း၍ ႏႈတ္ဆက္စကား ေျပာလိုက္ေသးရာ ခရီးသည္လည္း ပလက္ေဖာင္းေပၚမွ ျပန္၍ ၿပံဳးျပ ႏႈတ္ဆက္ရေလသည္။

ကၽြန္ေတာ္ သေဘာက်သြားသည္။

တကယ္ေတာ္တဲ့လူပဲ၊ သူ႕အလုပ္ကို တကယ္ အေကာင္းဆံး ေဆာင္ရြက္ေနတာပဲ ဟု မွတ္ခ်က္ခ်မိသည္။

သည္လူႏွင့္ယွဥ္၍ ေနာက္တစ္ေယာက္ အေၾကာင္း ေျပာလိုသည္။

ေဂ်ဆင္..... အမည္ရိွ လူငယ္တစ္ေယာက္။ ဖေလာ္ရီဒါရိွ အထက္တန္းေက်ာင္း တစ္ေက်ာင္းမွာ ပညာ သင္ၾကားေနသူ။ ဘာသာတုိင္း အၿမဲ အမွတ္ေကာင္းေကာင္း ရသူ။ သည္ေက်ာင္းၿပီးလွ်င္ ဟားဗတ္ ေဆးတကၠသိုလ္သို႕ တက္ရန္ ရည္မွန္းထားသူ။

အဲသည္တစ္ေန႕ ရူပေဗဒဘာသာအတြက္ အတန္းတြင္း စစ္ေဆးမႈတစ္ခုမွာ ဆရာက သူ႕အား ခါတိုင္းရေနက် အမွတ္ထက္ ေလွ်ာ့၍ေပးေတာ့ ေဂ်ဆင္ အႀကီးအက်ယ္ မခံမရပ္ႏုိင္ ျဖစ္သည္။ သည္ဟာေလး တစ္ခုႏွင့္ပင္ သူ႕ရည္မွန္းခ်က္ေတြ အားလံုး ပ်က္သြားသလို ခံစားကာ ဓါးေျမွာင္တစ္လက္ႏွင့္ ေက်ာင္းသို႕ သြားသည္။ ေက်ာင္းမွာ ရုန္းရင္းဆန္ခတ္ျဖစ္ၿပီး ဆရာ့ပခံုးကို ဓါးထိသြားသည္။

ဥာဏ္ရည္ထက္သည္ စာေတာ္သည္ ဆုိေသာ လူငယ္တစ္ေယာက္ ဘာေၾကာင့္ သည္ေလာက္ အစဥ္းစား အဆင္ျခင္မဲ့စြာ ျပဳမူခဲ့ရသနည္း။

အေျဖက ရွင္းသည္။ ဥာဏ္ေကာင္းရံု ဥာဏ္ရည္အဆင့္ Intelligence Quotient - I.Q ျမင့္ရံုသက္သက္ျဖင့္ ေလာကႀကီးထဲမွာ ေအာင္ျမင္မႈ မရႏိုင္ေၾကာင္း ျပသလုိက္ျခင္း ျဖစ္သည္။ လူတစ္ေယာက္ ဘ၀ ေအာင္ျမင္မႈ ရ မရ ဟူသည္ ဥာဏ္ရည္ I.Q ေပၚတြင္ ၂၀ ရာခိုင္ႏႈန္းမွ်သာ မူတည္ေၾကာင္း ယေန႕ေခတ္ စိတ္ပညာ သုေတသီတုိ႕ လက္ခံထားႀကၿပီး ျဖစ္သည္။ ဘ၀ ေအာင္ျမင္မႈအတြက္ ၈၀ ရာခိုင္ႏႈန္း အဆံုးအျဖတ္ ျပဳမည္႕ တျခားအေၾကာင္းအခ်က္မ်ားထဲတြင္ အေရးပါသည္႕ အရာတစ္ခုက စိတ္ဓါတ္ရင့္က်က္မႈ စြမ္းရည္ သို႕မဟုတ္ စိတ္ဓါတ္ေရးရာ ဥာဏ္ရည္ဟု ဆုိရမည္က emotional intelligence (တစ္နည္း အားျဖင့္ Emotional I.Q) ျဖစ္သည္။

--------------------

ဆရာေဖျမင့္ရဲ႕ စိတ္ဓါတ္ႏွင့္နည္းနာ စာအုပ္ထဲမွာပါတဲ့ "ဥာဏ္ေကာင္းရံုႏွင့္ မၿပီးပါ..." ဆိုတဲ့ စာစုထဲက ထုတ္ႏႈတ္တင္ျပတာပါ။ အရာရာမွာ အရမ္းေတာ္ အရမ္းတတ္ၿပီး ဘာတစ္ခုမွ သံုးမရတဲ့ တခ်ိဳ႕တေလကို ရည္ညႊန္းပါတယ္။ ငါေျပာသလို လုပ္... ငါလုပ္သလို မလုပ္နဲ႕ အတန္းအစားတစ္ခုက သႀကၤန္အေျမာက္မ်ားကို ရည္ရြယ္ပါတယ္။

ေၾသာ္... ဒါနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္လည္း IQ နိမ့္တဲ့ သႀကၤန္အေျမာက္ပါပဲ။

Mascots of Beijing Olympics

အိုလံပစ္ အေဆာင္လက္ဖြဲ႕ေလးေတြကို ၁၉၆၈ ေဆာင္းရာသီ အိုလံပစ္ပြဲေတာ္က စတင္ၿပီး အသံုးျပဳခဲ့တာ ယေန႕အထိတုိင္ပါပဲ။ အမ်ားအားျဖင့္ အေဆာင္လက္ဖြဲ႕ပံုစံေလးေတြဟာ အိမ္ရွင္ႏိုင္ငံရဲ႕ ေဒသတ၀ိုက္မွာ ေတြ႕ရိွရတဲ့ တိရစာၦန္ေတြ ဒါမွမဟုတ္ ရိုးရာဓေလ့ ယဥ္ေက်းမႈ ပံုစံေတြကို အဓိကထားေလ့ရိွပါတယ္။ အဲဒီ အေဆာင္လက္ဖြဲ႕ အရုပ္ပံုစံေတြကို အိုလံပစ္ ဖြင့္ပြဲေတြ ပိတ္ပြဲေတြမွာ ေတြ႕ျမင္ရမွာပါ။

၂၀၀၈ ခုႏွစ္ ေပက်င္း အိုလံပစ္ပြဲေတာ္အတြက္ အေဆာင္လက္ဖြဲ႕ အရုပ္ေလးကေတာ့ ၅ ေကာင္ေတာင္ ရိွပါတယ္။ အဲဒီ အရုပ္အတြဲလိုက္ေလးကို ဖူ၀ါ (Fúwá) လို႕ အမည္ ေပးထားပါတယ္။ အဲဒါေလးေတြကို the National Society of Chinese Classic Literature Studies က ၂၀၀၅ ႏို၀င္ဘာ ၁၁ ရက္ေန႕မွာ အိုလံပစ္ပြဲေတာ္ ေရာက္ဖို႕ ရက္ေပါင္း ၁၀၀၀ အလို အထိမ္းအမွတ္အေနနဲ႕ ေရြးခ်ယ္ခဲ့တာပါ။

ဖူ၀ါမွာ အရုပ္ ၅ ရုပ္ပါ၀င္ပါတယ္။ ငါး၊ ပန္ဒါ၊ မီးလွ်ံ၊ တိဘတ္ သမင္၊ ပ်ံလႊားငွက္ရုပ္ေလး ငါးခုဟာ အိုလံပစ္ ကြင္း ငါးကြင္းကို ကိုယ္စားျပဳထားပါတယ္။ သူတုိ႕ေလးေတြရဲ႕ အမည္ကေတာ့ ေပေပ၊ က်င္းက်င္း၊ ၀ွမ္း၀ွမ္း၊ ရင္ရင္ နဲ႕ နီနီတို႕ပါပဲ။ သူတုိ႕ အမည္ငါးခုကို ေပါင္းစပ္လုိက္ရင္ တရုတ္လို ေပက်င္း ၀ွမ္းရင္ နီ (Běijīng huānyíng nǐ) ဆိုတဲ့ စာလံုးေလး ထြက္လာပါတယ္။ အဓိပၸါယ္ကေတာ့ ေပက်င္းမွ သင့္ကို ႀကိဳဆိုပါတယ္ေပါ့။

ေပေပ Beibei

တရုတ္ရိုးရာဓေလ့နဲ႕ အႏုပညာေတြမွာ ငါးနဲ႕ ေရဆုိတာ ေအာင္ျမင္မႈ ျဖစ္ထြန္းမႈ အထိမ္းအမွတ္ပါ။ ငါးဆိုတာက တရုတ္ယဥ္ေက်းမႈမွာ ပိုလွ်ံမႈ ၾကြယ္၀မႈကိုလည္း ေဖာ္ေဆာင္ပါေသးတယ္။ ေနာက္တစ္မ်ိဳးက ေကာင္းမြန္ေသာႏွစ္... ေကာင္းမြန္ေသာဘ၀ လို႕လည္း မွတ္ယူၾကပါတယ္။ ေပေပရဲ႕ ေခါင္းေပၚက ေရလိႈင္းျပာ ပံုစံေလးေတြဟာ တရုတ္ ေရွးလက္ရာ ပန္းခ်ီကားေတြမွာ ထင္ရွားေက်ာ္ၾကားတဲ့ ပံုစံေလးတစ္ခုပါပဲ။ အခု ဖူ၀ါအတြဲေလးမွာ ေပေပဟာ ယဥ္ေက်းသိမ့္ေမြ႕တဲ့ ေကာင္မေလး အျဖစ္ ပါ၀င္မွာပါ။ သူမဟာ ေရနဲ႕ ပါတ္သတ္တဲ့ အားကစားနည္းေတြကို စိတ္၀င္စားၿပီး အိုလံပစ္ကြင္းေတြထဲက အျပာေရာင္ကြင္းကိုလည္း ကိုယ္စားျပဳထားပါတယ္။

က်င္းက်င္း Jingjing

က်င္းက်င္းကိုေတာ့ ကေလးေတြက သေဘာက်ပါတယ္။ က်င္းက်င္းကို ျမင္ရင္ ခေလးေတြ ၿပံဳးၾကပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ က်င္းက်င္းဟာ သြားေလရာ ေနရာတုိင္းမွာ ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြကို သယ္ေဆာင္လာတဲ့ ေကာင္ေလးေပါ့။ သူရဲ႕ ခ်စ္စဖြယ္ မ်က္ႏွာေပးေလးက ပီတိျဖစ္စရာေလးပါပဲ။ က်င္းက်င္းရဲ႕ ေခါင္းေပၚက ၾကာပြင့္ပံုေလးက Song Dynasty (A.D.960-1234) ေခတ္ ေၾကြသား ပန္းခ်ီလက္ရာကေန ဆင့္ပြါးခံစားထားတာပါ။ တရုတ္ႏုိင္ငံရဲ႕ အမ်ိဳးသား ရတနာတစ္ပါး အေနနဲ႕ေရာ... အထူး ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ထားတဲ့ ရွားပါး သတၱ၀ါမ်ိဳးစိတ္ တစ္ခုအေနနဲ႕ေရာ... ပန္ဒါ၀က္၀ံေလးေတြဟာ လူခ်စ္လူခင္ ေပါမ်ားလွပါတယ္။ သဘာ၀ကို ခ်စ္ျမတ္ႏိုးဖို႕... သဘာ၀ကို ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ဖို႕ ေနာက္မ်ိဳးဆက္သစ္ေတြကို အသိတရား လက္ဆင့္ကမ္းတဲ့အေနနဲ႕ က်င္းက်င္းကို ဖူ၀ါအတြဲမွာ ေရြးခ်ယ္ခဲ့တာပါ။ ခ်စ္စရာ က်င္းက်င္းဟာ မ်က္ႏွာခ်ိဳၿပီး အေကာင္းျမင္တဲ့ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ အျဖစ္ ပါ၀င္မွာပါ။ က်င္းက်င္းက ခြန္အားဗလကို အသံုးျပဳရတဲ့ အားကစားသမားေတြကို ကိုယ္စားျပဳသလို အိုလံပစ္ကြင္းေတြမွာ အနက္ေရာင္ ကြင္းေလးအေနနဲ႕လည္း ရိွေနမွာပါ။

၀ွမ္း၀ွမ္း Huanhuan

ဒီဖူ၀ါအတဲြမွာ ၀ွမ္း၀ွမ္းဟာ အကိုအႀကီးဆံုးေပါ့။ သူဟာ အိုလံပစ္မီးရွဴးတုိင္က မီးေတာက္ကေလးပဲေပါ့။ ၀ွမ္း၀ွမ္းက အားလံုးရဲ႕ အလယ္မွာ ေနတာက အိုလံပစ္ပဲြရဲ႕ အဓိကျဖစ္တဲ့ အားကစား စိတ္ဓါတ္ကို အထူးျပဳ ေဖာ္ေဆာင္ခ်င္လုိ႕ပါ။ ၀ွမ္း၀ွမ္းဟာ အေျပးျမန္သလို အျမင့္ႀကီးလည္း ခုန္ႏုိင္ပါတယ္။ သန္လည္း သန္စြမ္းပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး သူက အားလံုးကို ပ်ဴငွာစြာ ဖိတ္ေခၚသမႈ ျပဳပါေသးတယ္။ သူ႕ေခါင္းေပၚက မီးေတာက္ပံုေလးက တရုတ္ေတြရဲ႕ ေရွးရိုးရာ လာဘ္လာဘပြင့္ေစတဲ့ ဒီဇုိင္း ပံုစံေလးကို မွီျငမ္းထားတာပါ။ စိတ္အားထက္သန္တဲ့ ၀ွမ္း၀ွမ္းဟာ ေဘာလံုးနဲ႕ ပါတ္သတ္တဲ့ ကစားနည္းအားလံုးကို သေဘာက်ၿပီး အိုလံပစ္ကြင္းထဲက အနီေရာင္ကြင္းကို ကိုယ္စားျပဳေပးထားပါတယ္။

ရင္ရင္ Yingying

တိဘတ္ေဒသက သမင္ေတြလိုပဲ ရင္ရင္ဟာ ျမန္တယ္... သြက္တယ္။ လႊားခနဲ လႊားခနဲ ေျပးေနတတ္တဲ့ သူဟာ ကမာၻပတ္ၿပီး အေျပးၿပိဳင္ေန သလားပဲ။ သူဟာ က်ယ္၀န္းလွတဲ့ တရုတ္ျပည္ရဲ႕ ေျမျပင္အေနအထားကို ေဖာ္ေဆာင္ေပးပါတယ္။ သမင္ေတြဟာ သဘာ၀နဲ႕ လိုက္ေလ်ာညီေထြ တစ္ထပ္တည္း က်ေနတဲ့အတြက္ က်န္းမာျခင္း၊ သန္စြမ္းျခင္း စတာေတြကိုလည္း ေဆာင္က်ဥ္းေပးတယ္လို႕ တရုတ္ေတြက ယူဆၾကပါတယ္။ ခုန္ေပါက္ ျမဴးထူးေနတဲ့ သူရဲ႕ ပံုစံေလးဟာ တရုတ္ျပည္ရဲ႕ ပထမဦးဆံုးေသာ အထူး ေစာင့္ေရွာက္ခံ ရွားပါး သတၱ၀ါမ်ိဳးစိတ္ထဲက တိဘတ္ေဒသက မ်ိဳးစိတ္ တစ္ခုအေနနဲ႕ ျပန္လည္ သတိရေစပါတယ္။ သူ႕ေခါင္းေပၚမွာ အလွဆင္ထားတာက ခ်င္းဟိုင္-တိဘတ္ ၊ တရုတ္အေနာက္ေဒသ တုိင္းရင္းသား လူမ်ိဳးစုေတြရဲ႕ ယဥ္ေက်းမႈ လက္ရာေတြကို ေပါင္းစပ္ထားတာပါ။ သူဟာ ေျပးလမ္းေတြေပၚမွာ သြက္လက္ထူးခၽြန္တဲ့ ေကာင္ေလး တစ္ေယာက္ ျဖစ္သလို အိုလံပစ္ ကြင္းေတြထဲမွာ အ၀ါေရာင္ကြင္းကို ကုိယ္စားျပဳထားပါတယ္။

နီနီ Nini

ေႏြဦးေပါက္နဲ႕ ေႏြေႏွာင္းရာသီေတြမွာ ေပက်င္းၿမိဳ႕ေတာ္က ကေလးေတြ စြန္ေရာင္စံုကို လႊတ္တင္ေနၾကတာကို ေတြ႕ျမင္ရမွာပါ။ အဲဒီလို စြန္မ်ိဳးစံုၾကားမွာ ေရႊေရာင္ေတာင္ပံနဲ႕ ပ်ံလႊားငွက္ပံုစံ စြန္ေလးေတြဟာ လူသိမ်ား ထင္ရွားပါတယ္။ နီနီရဲ႕ ပံုေလးက အဲဒီ စြန္ေတြကေန အေျခခံထားတာပါ။ သူမရဲ႕ ေရႊေရာင္ေတာင္ပံေတြဟာ အဆံုးအစ မရိွတဲ့ ေကာင္းကင္ႀကီးကို ကိုယ္စားျပဳပါတယ္။ အဲဒီလိုပဲ သူမ ပ်ံသန္းခဲ့သမွ် ေနရာတိုင္းမွာလည္း ကံေကာင္းျခင္း လက္ေဆာင္ေတြ ျဖန္႕က်ဲခ်ေပးပါတယ္။ ပ်ံလႊားကို တရုတ္လို ေခၚရင္ ယန္"yan"လို႕ အသံထြက္ပါတယ္။ ေပက်င္းၿမိဳ႕ကို ေရွးအခါက ယန္က်င္းၿမိဳ႕လို႕လဲ ေခၚခဲ့တယ္ဆိုတာကို ျပန္လည္ အမွတ္ရေစတာေပါ့။ ဖူ၀ါအရုပ္ေတြထဲမွာ နီနီဟာ အျပစ္ကင္းတဲ့... ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြ ေပးတဲ့ ေကာင္မေလးအျဖစ္ ပါ၀င္မွာပါ။ နီနီဟာ ကၽြမ္းဘားလို႕ အားကစားနည္းေတြကို ႏွစ္ၿခိဳက္ သေဘာက်ၿပီး အိုလံပစ္ကြင္းေတြထဲမွာ အစိမ္းေရာင္ကြင္းကို ကိုယ္စားျပဳထားပါတယ္။

July 19 (1947-2008)

ဗိုလ္ခ်ဳပ္က မေသေသးဘူး...
အခုထိ အသတ္ခံေနရတုန္း...

Bloody Saturday!

ျဂိဳလ္ေမႊေသာ ထိုစေန

“ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ၊ နက္ျဖန္ ၀န္ၾကီးအစည္းအေ၀းလုပ္ဖို႕ ခ်ိန္းထားတယ္။
လႊတ္ေတာ္ေကာ္မတီ အစည္းအေ၀းကလည္း နက္ျဖန္ ၁၀နာရီပဲ ျဖစ္ေနတယ္။ အဲဒါ ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ”

“ေဟ ဟုတ္လား ဒါျဖင့္ နက္ျဖန္ လႊတ္ေတာ္ေကာ္မတီကိုပဲ တက္မယ္။ အီးစီ (ဘုရင္ခံ၏ အမႈေဆာင္အဖြဲ႕) ကို စေနေန႕မနက္ ေျပာင္းလုပ္လိုက္ကြာ”

အထက္ပါေမးခြန္းကို ေမးသူမွာ ဗိုလ္ထြန္းလွ (တကၠသိုလ္ေန၀င္း) ျဖစ္ျပီး အေျဖႏွင့္တကြ ညႊန္ၾကားခ်က္ပါ တစ္ပါတည္း ေပးလိုက္သူမွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းပင္ျဖစ္သည္။

ထုိေန႕ထုိရက္မွာ ၁၉၄၇ခု ၊ ဇူလိုင္လ ၁၅ရက္ အဂၤါေန႕ျဖစ္သည္။ ျဗိတိသွ်တို႕သည္ ဒုတိယကမၻာစစ္ၾကီး ျပီးဆံုးခဲ့သည့္ (၁၉၄၅ခုႏွစ္)ေနာက္ပိုင္း ျမန္မာျပည္အား ျဗိတိသွ်ဘုရင္ခံတစ္ဦး ေခါင္းေဆာင္သည့္ ၀န္ၾကီးမ်ား အဖြဲ႕တစ္ဖြဲ႕ကို ဘုရင္ခံ၏အမႈေဆာင္အဖြဲ႕ဟု အမည္ေပး အုပ္ခ်ဳပ္လာခဲ့သည္။

အဆိုပါ ၀န္ၾကီးမ်ားအဖြဲ႕ အစည္းအေ၀းမ်ားကို ၁၉၄၆ခုႏွစ္အထိ အဖြဲ႕၏သဘာပတိျဖစ္ေသာ ဘုရင္ခံ၏ အိမ္ေတာ္တြင္ က်င္းပလာခဲ့ရာမွ ၁၉၄၇ခုႏွစ္၊ ဇန္န၀ါရီလတြင္ ေအာင္ဆန္းအက္တလီစာခ်ဳပ္ ခ်ဳပ္ဆိုခဲ့ျပီးေနာက္ ဘုရင္ခံအိမ္ေတာ္မွ အတြင္း၀န္ရံုးသို႕ ေျပာင္းေရႊ႕က်င္းပခဲ့ၾကသည္။

ထုိ႕ျပင္ အထက္ပါ ေအာင္ဆန္းအက္တလီစာခ်ဳပ္အရ ျမန္မာႏိုင္ငံကို ျဗိတိသွ်အစိုးရတို႕က လြတ္လပ္ေရးေပးရန္ ေသခ်ာသေလာက္ျဖစ္ေနခဲ့ရာ ၀န္ၾကီးမ်ားအဖြဲ႕၏ သဘာပတိျဖစ္သူ ျဗိတိသွ်ဘုရင္ခံ ဆာဟူးဘတ္ရန္႕စ္သည္ ၁၉၄၇ခုႏွစ္ ဇန္န၀ါရီလမွစ၍ ၀န္ၾကီးမ်ားအစည္းအေ၀းသို႕ တက္ေရာက္လာျခင္း မရွိေတာ့ဘဲ ဒုတိယသဘာပတိျဖစ္သူ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကပင္ သဘာပတိအျဖစ္ ေရွ႕ေဆာင္ေရွ႕ရြက္ျပဳကာ က်င္းပခဲ့ရသည္။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ အပါးေတာ္ျမဲအျဖစ္ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ေနရေသာ ဗိုလ္ထြန္းလွသည္ အထက္ပါ ၀န္ၾကီးမ်ား အစည္းအေ၀းအပါအ၀င္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏ ေန႕စဥ္ႏွင့္အမွ် မ်ားျပားလွေသာ အလုပ္တာ၀န္မ်ား၊ ခ်ိန္းဆိုခ်က္မ်ားႏွင့္ အျခားအေရးတၾကီး ေဆာင္ရြက္ရန္ရွိသည့္ ကိစၥရက္မ်ားကို သူ႕ေန႕ႏွင့္သူ၊ သူ႕အခ်ိန္ႏွင့္သူ အံ၀င္ခြင္က်ျဖစ္ေအာင္ အတိအက်စီစဥ္မွတ္သားျပီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ထံ ေန႕စဥ္တင္ျပရသည္။

သို႕ႏွင့္ပင္ ဗိုလ္ထြန္းလွသည္ သူ၏ေန႕စဥ္လုပ္ငန္းတစ္ခုအျဖစ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏ “အလုပ္တာ၀န္ဇယား”ကို စီစဥ္မွတ္သားလာခဲ့ရာမွ ဇူလိုင္လ ၁၆ရက္ ဗုဒၶဟူးေန႕အတြက္ အစည္းအေ၀းႏွစ္ခုမွ မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ အခ်ိန္ခ်င္း တိုိက္ဆိုင္ေနသည္ကို ေတြ႕ရသည္။

၀န္ၾကီးမ်ားအဖြဲ႕မွာ အေရးေပၚအစည္းအေ၀းမ်ား မွတစ္ပါး သာမန္အစည္းအေ၀းမ်ားကို တစ္ပတ္လွ်င္ တစ္ၾကိမ္က် ဗုဒၶဟူးေန႕တိုင္း နံနက္ ၁၀ နာရီတြင္ က်င္းပျမဲျဖစ္သည္။ သို႕ေသာ္ ယခုအပတ္ ထုိေန႕ ထိုရက္ ထိုအခ်ိန္တြင္ တိုင္းျပဳျပည္ျပဳ လႊတ္ေတာ္ေကာ္မတီ အစည္းအေ၀းႏွင့္ အခ်ိန္ခ်င္းသြားတိုက္ဆိုင္ေနသည္ကို ေတြ႕ေနရသျဖင့္ ဗိုလ္ထြန္းလွသည္ ထိုအေၾကာင္းကို တစ္ရက္ၾကိဳတင္၍ ဇူလိုင္လ ၁၅ ရက္ေန႕ အဂၤါေန႕ နံနက္တြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအား တင္ျပေျပာဆိုခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကလည္း အပါးေတာ္ျမဲ ဗိုလ္ထြန္းလွ၏ တင္ျပခ်က္အေပၚတြင္ ေထြေထြထူးထူး ရွည္ရွည္ေ၀းေ၀း စဥ္းစားမေနဘဲ “အီးစီကို စေနေန႕မနက္ေျပာင္းလုပ္လိုက္ကြာ”ဟူ၍ အဆံုးအျဖတ္ေပးကာ အမွတ္မထင္ ညႊန္ၾကားခဲ့သည္။

ယင္းစေန၊ ထိုစေနကား ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္တကြ ျမန္မာျပည္ၾကီးအား ျဂိဳလ္ေမႊခဲ့သည့္ ဇူလိုင္ ၁၉ရက္ စေနေန႕ပင္တည္း။

သို႕ႏွင့္ပင္ ဗိုလ္ထြန္းလွသည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ အမိန္႕အရ ကတ္ဘိနက္ (Cabinet) အဖြဲ႕၀င္ ၀န္ၾကီးအားလံုးထံ ၀န္ၾကီးမ်ားအစည္းအေ၀းကို ဗုဒၶဟူးေန႕တြင္ မက်င္းပျဖစ္ဘဲ စေနေန႕တြင္မွ က်င္းပမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း အခ်ိန္မီအေၾကာင္းၾကားႏိုင္ခဲ့ပါသည္။

၁၉၄၇ခုႏွစ္ ၊ ဇူလိုင္လ ၁၉ရက္ စေနေန႕

ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ရာသီဥတု အေနအထားအရ အထူးသျဖင့္ ေအာက္ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ရာသီဥတုအစဥ္အလာအရ ဇူလိုင္ဆိုလွ်င္ မိုးျဖိဳင္ျဖိဳင္ရြာျမဲပင္ျဖစ္သည္။

ေန႕စဥ္ သတင္းစာမ်ား၌ “ယေန႕ ရန္ကုန္ျမိဳႏွင့္ အနီးတစ္၀ိုက္တြင္ အမ်ားအားျဖင့္ တိမ္ထူထပ္ေနျပီး မိုးတစ္ျပိဳက္ႏွစ္ျပိဳက္ ရြာမည္”ဟူ၍ ဖတ္ရႈၾကသလို ျမန္မာ့အသံမိုးေလ၀သ သတင္းမွေန၍ “ယေန႕ ရန္ကုန္ျမိဳ႕ႏွင့္ အနီးတစ္၀ိုက္တြင္ မိုးသားမ်ား အံု႕ဆိုင္းျပီးမိုးတစ္ၾကိမ္ ႏွစ္ၾကိမ္ ထစ္ခ်ဴန္းရြာဖြယ္ရာ ရွိပါသည္”ဟူေသာ ေၾကျငာခ်က္ကို ေန႕စဥ္ၾကားေနၾကရသည္။

သို႕ျဖင့္ ေန႕စဥ္ေန႕တိုင္း မြန္းလြဲပိုင္းတြင္ အံု႕ဆိုင္းမႈန္မိႈင္းေနတတ္ျပီး ညေနေစာင္းသည္ႏွင့္တစ္ျပိဳင္နက္ အညိဳးၾကီးစြာ သဲသဲမဲမဲအခ်ိန္မွန္ရြာေလ့ရွိေသာ ရန္ကုန္မိုးသည္ ဇူလိုင္လ ၁၉ရက္ေန႕တြင္မူ ထူးထူးျခားျခား နံနက္ေစာေစာ အိပ္ရာထခ်ိန္မွစ၍ ဖြဲ႕လိုက္သဲလိုက္ျဖင့္ ရြာေနခဲ့သည္။

ရန္ကုန္ျမိဳ႕ႏွင့္ အနီးတစ္၀ိုက္ ပတ္၀န္းက်င္တြင္ မိုးသားမ်ားဖံုး၍ ေကာင္းကင္ျပင္တစ္ခုလံုး ညိဳေမွာင္ မိႈင္းပ်ေနသည္။

အခ်ိန္မွာ နံနက္ ၁၀နာရီ ထိုးလုနီးျပီျဖစ္သည္။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ ရံုးခ်ိန္ေရာက္လာျပီ ျဖစ္သျဖင့္ အ၀တ္အစားမ်ားလဲကာ တာ၀ါလိမ္းလမ္း (Tower Lane) ေနအိမ္အေပၚထပ္မွ ေလွကားအတိုင္း ခပ္သြက္သြက္ကေလး ဆင္းလာသည္။

ယေန႕အဖို႕ရာ၌ နံနက္ေစာေစာစီးစီး မိုးသားမ်ား အံု႕ဆိုင္းမိႈင္းပ်၍ သဲလိုက္ဖြဲလိုက္ျဖင့္ ထူးထူးျခားျခား မိုးမ်ားရြာသန္းေနသလို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကိုလည္း ခါတိုင္းကဲ့သို႕ ယူနီေဖာင္း၀တ္စံုျဖင့္ မဟုတ္ဘဲ ေရႊဖလားေရာင္ ဗန္ေကာက္လံုခ်ည္ ၊ သနပ္ခါးေရာင္ မႏၱေလးပိုးတိုက္ပံုႏွင့္ အျဖဴေရာင္သဲၾကိဳးတပ္ထားသည့္ ေလယာဥ္ပ်ံ ဖိနပ္စသည္တို႕ျဖင့္ ျမန္မာဆန္ဆန္ ၀တ္စားဆင္ယင္ထားသည္ကို ထူးထူးျခားျခားေတြ႕ရသည္။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ ေနအိမ္မွအထြက္ ကားေပၚတက္ခါနီးတြင္ အငယ္ဆံုးသမီးေထြးေလးကို ခါတိုင္းကဲ့သို႕ပင္ တယုတယ နမ္းရႈပ္နႈတ္ဆက္ခဲ့ေသးသည္။ သို႕ႏွင့္ပင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ တာ၀ါလိမ္းေနအိမ္မွ ၁၀နာရီခန္႕တြင္ သူ၏ ကားနက္ကေလး အာရ္ေအ-၂၈၇၄ (RA-2874) ျဖင့္ ထြက္လာခဲ့ရာ ၁၀နာရီ ၁၀မိနစ္သာသာ အခ်ိန္တြင္ အတြင္း၀န္မ်ားရံုး၏ အလယ္ဗဟို၊ ေလွကားေျခရင္းသို႕ အဆိုပါ ကားနက္ကေလးသည္ ျငိမ့္ခနဲ ထိုးဆိုက္လိုက္သည္။

ထုိအခ်ိန္တြင္ အတြင္း၀န္မ်ားရံုး အေပၚထပ္၊ ဗိုလ္ေအာင္ေက်ာ္လမ္းဘက္ရွိ ကာကြယ္ေရး၀န္ၾကီး၏ ရံုးခန္းထဲတြင္ အစိုးရအဖြဲ႕၀င္ ၀န္ၾကီးမ်ားအားလံုး စံုစံုညီညီ ေရာက္ရွိေနၾကျပီျဖစ္သည္။

ရံုးအုပ္ၾကီး ဦးခ၊ လက္ေထာက္အတြင္း၀န္ ဦးတင္အံုးႏွင့္တကြ ၀န္ၾကီးမ်ားအဖြဲ႕အတြင္း၀န္ ဦးေရႊေဘာ္တို႕မွာ ယေန႕နံနက္ ၀န္ၾကီးမ်ားအစည္းအေ၀းအတြက္ လိုအပ္ေသာ စာရြက္စာတမ္းမ်ား ၊ ဖိုင္တြဲမ်ားႏွင့္ မွတ္တမ္းစာတြဲမ်ားကို ရွာေဖြစုေဆာင္းကာ အစည္းအေ၀းက်င္းပမည့္ အခန္းသို႕ တစ္ခုျပီးတစ္ခု ပို႕ေပးရင္း ၀င္ေခ်ထြက္ေခ်ျဖင့္ အလုပ္မ်ားေနၾကသည္။

ခဏအၾကာတြင္ ေလွကားမွ ေျခသံမ်ားကို ၾကားၾကရျပီး ဗိုလ္ထြန္းလွႏွင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းတို႕ ေရွ႕ဆင့္ေနာက္ဆင့္ တက္လာၾကသည္ကို ေတြ႕ျမင္ၾကရသည္။

ဗိုလ္ထြန္းလွသည္ ေလွကားေပၚတြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေရွ႕ကေန၍ တက္လာခဲ့သည္မွာ အေၾကာင္းရွိသည္။

သူသည္ ယေန႕မွသာမဟုတ္၊ ေန႕စဥ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္အတြင္း၀န္ရံုးသို႕ လိုက္ပါလာတိုင္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္စီးလာေသာ ကားေပၚမွ သူအရင္ေရွ႕ကဆင္း၍ အတြင္း၀န္ရံုးေလွကားေပၚသို႕ တက္ရာတြင္လည္း သူက ေရွ႕က အျမဲတက္ခဲ့ေလ့ရွိသည္။

သူသည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႏွင့္ အျခားအစည္းအေ၀းမ်ား ၊ ဧည့္ခံပြဲမ်ားႏွင့္ ရံဖန္ရံခါ ညေနခင္း ဟိုဟိုသည္သည္ အလည္သြားရာတြင္ျဖစ္ေစ၊ ယုတ္စြအဆံုးရုပ္ရွင္စေသာ ပြဲလမ္းသဘင္မ်ား သြားရာလာရာတြင္ျဖစ္ေစ ဗိုလ္ခ်ဳုပ္၏ အပါးေတာ္ျမဲအျဖစ္ ေနာက္မွအျမဲတေစ လိုက္ပါေနခဲ့ရသည္။

ထိုသုိ႕ သြားေလရာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေနာက္မွ တေကာက္ေကာက္ လိုက္ပါေနရေသာ ဗိုလ္ထြန္းလွသည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္အတြက္ အစစအရာရာ အျမဲတေစသတိထား၍ ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ခဲ့သည္။ အထူးသျဖင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ ၁၉၄၆ ခုႏွစ္အတြင္း ဖဆပလ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ၾကီး၏ ဥကၠဌအျဖစ္ ျမန္မာျပည္အရပ္ရပ္သို႕ မီးရထား ၊ ေမာ္ေတာ္ကား စည္တို႕ျဖင့္ ကုန္းေၾကာင္းခရီးမွေသာ္လည္းေကာင္း ၊ သေဘာၤ ေလွ သမၺာန္ စသည္တို႕ျဖင့္ ေရေၾကာင္းခရီးမွ လည္းေကာင္း ၊ ေလယာဥ္ပ်ံျဖင့္ ေလေၾကာင္းခရီးမွလည္းေကာင္း ၊ ခရီးအတန္တန္ ေန႔ေရာညပါ သြားလာ၍ စည္းရံုးေရးဆင္းခဲ့သည္။ ထိုစဥ္ ဗိုလ္ထြန္းလွသည္ မီးရထား ၊ ေမာ္ေတာ္ကား ၊ သေဘၤာ၊ ေလယာဥ္ပ်ံ စသည္တို႕မွ တက္ရာ၌လည္းေကာင္း၊ ဆင္းရာ၌လည္းေကာင္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္အရင္တက္၍ ဗိုလ္ခ်ဳပ္အရင္ ေရွ႕ကဆင္းေလ့ရွိသည္။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ တစ္စံုတစ္ရာအႏၱရာယ္ က်ေရာက္လာခဲ့ပါက မိမိသာ ေရွ႕က အေသခံမည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကို လံုး၀မထိခိုက္ေစရ... ဟူေသာ ရဲေဘာ္စိတ္ျဖင့္ ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္လိုေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။

အထူးသျဖင့္ မိမိအား တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားဘ၀က ေက်ာင္းေနဖက္ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္အျဖစ္ လည္းေကာင္း၊ ဗမာ့တပ္မေတာ္ ရဲေဘာ္ေဟာင္း တစ္ေယာက္အေနျဖင့္ လည္းေကာင္း ခ်စ္ခင္ရင္းႏွီးစြာႏွင့္ ယံုၾကည္စိတ္ခ်စြာ အပါးေတာ္ျမဲ အတြင္း၀န္တစ္ေယာက္အျဖစ္ အစစအရာရာ ပံုအပ္ထားခဲ့သည့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္အတြက္ အသက္ႏွင့္လဲ၍ ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္မည္ဟူေသာ စိတ္ထားမွာ ဗိုလ္ထြန္းလွ၏ ရင္တြင္း၌ အျမဲတေစကိန္းေအာင္းေနခဲ့သည္။

သို႕ျဖစ္ရာ ဗိုလ္ထြန္းလွသည္ ယေန႕အဖို႕ရာ၌လည္း အတြင္း၀န္ရံုး ေလွကားမွတစ္ဆင့္ ၀န္ၾကီးမ်ား အစည္းအေ၀းက်င္းပရာ ခန္းမေဆာင္ထဲသို႕တိုင္ေအာင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေရွ႕မွ ၀င္လာခဲ့ျပီးေနာက္ အစည္းအေ၀းအတြက္ လိုအပ္ေသာ ဖိုင္တြဲမ်ား၊ မွတ္စုမွတ္တမ္းမ်ားကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ထုိင္မည့္ စားပြဲထိပ္တြင္ ခ်ထားေပးလိုက္သည္။

ထုိ႕ေနာက္ စားပြဲထိပ္မွ သဘာပတိထိုင္မည့္ ကုလားထိုင္ၾကီးကို လူတစ္ေယာက္၀င္သာေအာင္ ေနာက္သို႕ အနည္းငယ္ဆြဲေပးျပီးေနာက္ ထိုကုလားထိုင္တြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္၀င္ထိုင္ျပီးသည္ႏွင့္ တစ္ျပိဳင္နက္ ဗိုလ္ထြန္းလွသည္ အစည္းအေ၀းခန္းမမွ သူ၏ရံုးခန္းရွိရာသို႕ ထြက္လာခဲ့သည္။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအား အစဥ္တစိုက္ ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္လာခဲ့ေသာ အပါးေတာ္ျမဲ ဗိုလ္ထြန္းလွသည္ ထုိအခုိက္တန္႕ကေလးတြင္ ရန္ကုန္ျမိဳ႕လယ္ အတြင္း၀န္မ်ားရံုး အေပၚထပ္၀န္ၾကီးမ်ား အစည္းအေ၀း ခန္းမတြင္း၌ မည္သို႕မွ် အႏၱရာယ္ျဖစ္ဖြယ္မရွိဟူေသာ အေတြးျဖင့္ သူ႕ရံုးခန္းထဲတြင္ စိတ္ေအးလက္ေအး ရွိေနခဲ့သည္။

သို႕ေသာ္ သူသည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္အား အစည္းအေ၀းခန္းမထဲတြင္ ယခုတစ္ၾကိမ္ ေတြ႕ျမင္ခဲ့ရျခင္းသည္ အသက္ရွင္လ်က္ ေနာက္ဆံုးေတြ႕ခဲ့ ျမင္ခဲ့ရျခင္း ျဖစ္လိမ့္မည္ဟူ၍ ထုိစဥ္က စိုးစဥ္းမွ် မထင္မိခဲ့။

ထုိ႕အတူ ဗုိလ္ခ်ဳပ္အဖို႕ရာ၌လည္း မိမိသဘာပတိအျဖစ္ ေဆာင္ရြက္က်င္းပေသာ ဤ၀န္ၾကီးမ်ား အစည္းအေ၀းသည္ ေနာက္ဆံုး အစည္းအေ၀းျဖစ္သည္ဟူ၍ လံုး၀ရိပ္စားမိရွာျခင္း မရွိခဲ့။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သာလွ်င္ မဟုတ္ အစိုးရအဖြဲ႕၀င္ အျခား၀န္ၾကီးမ်ားသည္လည္း ဤအခ်က္ကုိ အလ်ဥ္းမစဥ္းစားမိခဲ့ၾက။

၀န္ၾကီးမ်ားအစည္းအေ၀းကား စတင္က်င္းပေနေလျပီ။

အျပင္ဘက္တြင္မူ ရန္ကုန္မိုးသည္ ခပ္ဖြဲဖြဲကေလး ရြာေနဆဲတြင္ပင္ ျဖစ္သည္။ ထိုအခိုက္ မိုးထဲေရထဲတြင္ ဂ်စ္ကားတစ္စီးသည္ ေမာင္ဂိုမာရီလမ္း (ယခု ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းလမ္း)အတိုင္း ပန္းဆိုးတန္းထိပ္ နာရီစင္ကိုျဖတ္၍ အေနာက္မွအေရွ႕သို႕ ေမာင္းႏွင္လာျပီးေနာ္ စပတ္လမး္ (ယခု ဗိုလ္ေအာင္ေက်ာ္လမ္း)သို႕ ေရာက္ေသာအခါ ညာဘက္သို႕ ခ်ိဳးလိုက္သည္။

ကားေပၚတြင္ ေမာင္းသူအပါအ၀င္ လူ ၅ ေယာက္ လိုက္ပါလာသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ ကားေမာင္းသူမွာ ရွပ္အက်ီလက္တိုအျဖဴ ၊ စစ္ေဘာင္းဘီရွည္ အစိမ္းရင့္ေရာင္ကို ၀တ္ဆင္ထား၍ က်န္ ၄ ေယာက္စလံုးမွာမူ အစိမ္းရင့္ေရာင္ ယူနီေဖာင္းမ်ားျဖင့္ ျဖစ္ၾကသည္။

ဂ်စ္ကားကေလးသည္ စပတ္လမ္း (ယခု ဗိုလ္ေအာင္ေက်ာ္လမး္) ထဲသို႕ ခ်ိဳး၀င္လာခဲ့ရာမွ တစ္ဖန္ ဖေရဇာလမ္း (ယခု အေနာ္ရထာလမ္း)ကို ျဖတ္ေက်ာ္လာခဲ့သည္။

ထို႕ေနာက္ အတြင္း၀န္ရံုး ေတာင္ဘက္ဂိတ္၀သို႕ ေရာက္လာသည္တြင္ စက္အရွိန္ကိုေလွ်ာ့ကာ အတြင္း၀န္မ်ား ရံုး၀င္အတြင္းသို႕၀င္ရန္ ကားစက္ေခါင္းကို ဘယ္ဘက္သို႕ဦးတည္လိုက္သည္။

ထိုအခ်ိန္မွာ ရံုးတက္စအခ်ိန္ ၁၀နာရီခြဲခန္႕သာ ရွိေသးသည္ျဖစ္ရာ အတြင္း၀န္မ်ားရံုး ေတာင္ဘက္ဂိတ္၀တြင္ အရာရွိၾကီးငယ္တို႕ ကားၾကီး ကားငယ္မ်ား ေရွ႕ဆင့္ေနာက္ဆင့္ ၀င္ေနၾကသျဖင့္ ဂ်စ္ကားကေလးသည္ ဂိတ္၀တြင္ ေခတၱမွ် ရပ္ေစာင့္ေနရသည္။

ခဏအၾကာတြင္ မိမိေရွ႕မွ ကားမ်ား တစ္စီးျပီးတစ္ျပီး ၀င္သြားၾကသျဖင့္ ဂ်စ္ကားကေလးသည္လည္း ဘီးကို ခပ္ျဖည္းျဖည္းလွိမ့္ကာ အတြင္း၀န္မ်ားရံုးသို႕ ၀င္လာခဲ့သည္။

ဂ်စ္ကားကေလးသည္ အတြင္း၀န္မ်ား ရံုး၀င္းအတြင္း တစ္ေနရာသို႕အေရာက္တြင္ စက္မရပ္ဘဲ အရွိန္သတ္လိုက္ရာမွ လူ ၄ ေယာက္သည္ ကားေပၚမွ တစ္ေယာက္ျပီးတစ္ေယာက္ ခုန္ဆင္းလာၾကသည္ကို ေတြ႕ရသည္။

သူတို႕၄ေယာက္စလံုးသည္ အစိမ္းရင့္ရင့္ စစ္ယူနီေဖာင္းမ်ား ၀တ္ဆင္ထားၾက၍ ပခံုးတြင္လည္း ၁၂ နံပါတ္ စစ္တပ္ (XII Army) တံဆိပ္တပ္ဆင္ထားၾကသည္။ သို႕ရာတြင္ သူတို႕စီးလာၾကေသာ ဖိနပ္မ်ားမွာ ကင္းဗတ္ဖိနပ္ရွည္ (Canvas Shoes) မ်ား ျဖစ္ေနၾကသည္။

သူတို႕၄ေယာက္အနက္ ၃ ေယာက္မွာ ေတာ္မီေသနတ္ (Tomy Gun) မ်ား ကိုင္ထားၾကျပီး က်န္တစ္ေယာက္၏ လက္ထဲတြင္မူ စတင္းေသနတ္ ( Sterm Gun) တစ္လက္ကို ေတြ႕ရသည္။

ဂ်စ္ကားကေလးသည္ သူတို႕ ၄ ေယာက္ကို ခ်ထားခဲ့ျပီး ထိုေနရာတြင္ မရပ္ဘဲ ဆက္လက္၍ ေမာင္းလာခဲ့ရာ တစ္ေယာက္က ကားေမာင္းသူအား “ကားကို စက္မရပ္ထားနဲ႕” ဟူ၍ လွမ္းေျပာလိုက္သည္။

လက္နက္ကိုင္ ယူနီေဖာင္း၀တ္မ်ား အတြင္း၀န္မ်ားရံုး အေပၚထပ္သို႕ ေျပးတက္သြားၾကေသာ အခ်ိန္တြင္ ဂ်စ္ကားကေလးသည္ ရံုး၀င္းအတြင္းတစ္ေနရာ၌ ရပ္ေစာင့္ေနသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ ကားရပ္ထားေသာ္လည္း စက္သံကိုမူ ခပ္အုပ္အုပ္ကေလး ၾကားေနရဆဲပင္ ျဖစ္သည္။

မၾကာမီ အတြင္း၀န္မ်ားရံုး ၀န္ၾကီးမ်ား အစည္းအေ၀းခန္းမဆီမွ “ ဒိုင္း .. ဒိုင္း . ဒိုင္း … ဒက္ … ဒက္” ဟူေသာ ေသနတ္သံမ်ား ဆက္ကာဆက္ကာ ေရွ႕ဆင့္ေနာက္ဆင့္ ၾကားလိုက္ရသည္။

အပါးေတာ္ျမဲ ဗိုလ္ထြန္းလွသည္ ေသနတ္သံမ်ားကို ၾကားလွ်င္ၾကားခ်င္ ၀န္ၾကီးမ်ား အစည္းအေ၀းခန္းမဆီမွ ျဖစ္ေၾကာင္း သိလိုက္ရသည္ႏွင့္ “၀န္ၾကီးေတြေတာ့ အပစ္ခံရျပီ”ဟု ခ်က္ခ်င္းေတြးမိကာ သူ႕ရံုးခန္းထဲမွ တစ္ဟုန္ထိုး ေျပးထြက္လာခဲ့သည္။

သူႏွင့္အတူရွိေသာ ဗိုလ္သန္း၀င္းမွာလည္း အခန္းအျပင္ဘက္သို႕ ၀ုန္းခနဲ ေျပးထြက္လာခဲ့သည္။

ဗိုလ္ထြန္းလွသည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို႕ အစည္းအေ၀း က်င္းပေနၾကေသာ အခန္း၀သို႕ေရာက္လွ်င္ ေရာက္ခ်င္း “ဆင္နားရြက္” တံခါးေလးကို ကမန္းကတန္းတြန္း၍ အတြင္းသို႕ ၾကည့္လိုက္မိသည္။

ခပ္ေစာေစာက ေမာင္းျပန္ေသနတ္သံမ်ားျဖင့္ ဆူညံသြားခဲ့ေသာ အခန္းၾကီးမွာ ယခုအခါ တစ္ခန္းလံုး ဘာသံမွ မၾကားရေတာ့ဘဲ တိတ္ဆိတ္ျငိမ္သက္ေနလ်က္ ယမ္းေငြ႕ယမ္းနံ႕မ်ားျဖင့္ ဖံုးလႊမ္းေနသည္ကို ေတြ႕ရသည္။

ထိုသို႕ ယမ္းေငြ႕တလူလူ ျဖစ္ေနဆဲပင္ ရွိေသးေသာ ခန္းမၾကီးထဲတြင္ ျမင္လိုက္ရေသာ ျမင္ကြင္းကား ဗိုလ္ထြန္းလွအဖို႕ သူ႕တစ္သက္တာတြင္ ဘယ္ေသာအခါမွ ေမ့ရက္စရာမရွိေသာ ျမင္ကြင္းပင္ျဖစ္သည္။

အစည္းအေ၀းစားပြဲၾကီး၏ တစ္ဖက္တစ္ခ်က္တြင္ ၀န္ၾကီးမ်ားျဖစ္ၾကေသာ ဒီးဒုတ္ဦးဘခ်ိဳ ၊ သခင္ျမ ၊ ဆရာၾကီး ဦးရာဇတ္၊ ဦးဘ၀င္း၊ မန္းဘခိုင္ႏွင့္ မိုင္းပြန္ေစာ္ဘြားၾကီးတို႕မွာ ၾကမ္းျပင္ေပၚတြင္ မၾကည့္ရက္ ၊ မျမင္ရက္စရာ ေသြးသံရဲရဲျဖင့္ အတံုးအရံုး လဲက်ေနၾကေလျပီ။ ပြိဳင့္ ၄၅ ( .၄၅ ) ႏွင့္ ပိြဳင့္ ( .၃၅ ) အမ်ိဳးအစား ေသနတ္က်ည္ဆံအခြံမ်ားမွာလည္း တစ္ခန္းလံုး ၾကမ္းျပင္အႏွံ႕ ျပန္႕က်ဲေနေတာ့သည္။

လွ်ပ္တစ္ျပက္အတြင္း အိပ္မက္ပမာ ယံုႏိုင္ဖြယ္ရွာမရွိဘဲ ေၾကကြဲနာၾကည္းစရာ ေကာင္းသည္ႏွင့္အမွ် တုန္လႈပ္ေခ်ာက္ခ်ားစရာ ေကာင္းလွသည့္ အနိဌာရံု ျမင္ကြင္းၾကီးကို ရုတ္တရက္ျမင္လိုက္ေတြ႕လိုက္ရေသာ ဗိုလ္ထြန္းလွမွာ ေခါင္းထဲတြင္ မိုက္ခနဲျဖစ္ကာ မွင္သက္မိသြားသည္။

ထိုအခိုက္ ရုတ္တရက္ အသက္မေသေသးဘဲ ရွိေနရွာေသးေသာ မိုင္းပြန္ေစာ္ဘြားၾကီး ေစာစံထြန္းသည္ လဲက်ေနရာမွ မ်က္ႏွာတစ္ခုလံုး ေသြးအလိမ္းလိမ္းျဖင့္ ဒယိမ္းဒယိုင္ထ၍ ဗိုလ္ထြန္းလွဆီသို႕ ကေယာင္ကတမ္း ေလွ်ာက္လာရာမွ ဗိုလ္ထြန္းလွသည္ ေစာစံထြန္းအား ျပန္၍လဲက်မသြားေစရန္ အတင္းပင္ အထိုင္ခိုင္းရေတာ့သည္။

ထို႕ေနာက္ သူခ်စ္ၾကည္ေလးစားလွေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္လဲက်ေနေသာ ေနရာသို႕ အေျပးအလႊား သြားၾကည့္ လိုက္သည္။

ေခါင္းေဆာင္ၾကီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းမွာ စားပြဲထိပ္တြင္ သူထိုင္ေသာ ကုလားထိုင္ၾကီးနွင့္အတူ ပက္လက္လန္ လဲက်ေနရွာေပျပီ။ ေသနတ္ဒဏ္ရာ ၁၃ ခ်က္ခန္႕ျဖင့္ ရင္အံုမွထြက္လာေသာ ေသြးမ်ားသည္ သနပ္ခါးေရာင္ ပိုးတိုက္ပံုတြင္ ရဲရဲနီေနသည္။

ဗိုလ္ထြန္းလွသည္ ဒေရာေသာပါးျဖင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကိုေပြ႕ကာ ကမန္းကတန္း ကုိယ္ကုိစမ္းၾကည့္လိုက္သည္။

လံုး၀ ေသြးမတိုးေတာ့ ။ လံုး၀ အသက္မရွိေတာ့။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကား က်ဆံုးခဲ့ေလျပီ။

လြန္ခဲ့ေသာ အဂၤါေန႕နံနက္က “အီးစီကို စေနေန႕မနက္ ေျပာင္းလုပ္လိုက္ပါကြာ”ဟူ၍ ညႊန္ၾကားေျပာဆိုခဲ့ေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ ထိုစေနျဖစ္ေသာ ဇူလိုင္လ ၁၉ ရက္ ၊ နံနက္ ၁၀နာရီ ၃၇မိနစ္တိတိ အခ်ိန္မွာပင္ မသာမာသူ လူသတ္သမားတို႕၏ လက္ခ်က္ျဖင့္ က်ဆံုးခဲ့ရေပျပီ။

ထိုစေနကား ျဂိဳလ္ေမႊေသာ စေနတည္း။

----------------------------------------

လင္းယုန္ေမာင္ေမာင္၏ ေသြးစြန္းေသာေန႕ရက္မ်ား စာအုပ္မွ ေကာက္ႏႈတ္ ေဖာ္ျပထားျခင္းျဖစ္ပါတယ္။
အဲဒီစာအုပ္မွာ ဂႏၶီ၊ လင္ကြန္း၊ ကေနဒီ တုိ႕ လုပ္ႀကံခံရမႈမ်ားလည္း ေဖာ္ျပထားပါေသးတယ္။

About Red Cross Emblem- 3

ၾကက္ေျခနီအမွတ္အသားကို တလြဲသံုးစြဲတယ္ဆိုတာ ဘာလဲ...

ဥပေဒအရဆိုလိုထားတာက

• ဂ်ီနီဗာအမ်ားသေဘာတူညီခ်က္မ်ားနဲ႕ ေနာက္ဆက္တြဲစာခ်ဳပ္ေတြ၊ သက္ဆိုင္ရာ ျပည္တြင္းဥပေဒအရ ခြင့္မျပဳထားတဲ့ အဖြဲ႕ေတြ၊ လူပုဂၢိဳလ္ေတြက အသံုးျပဳျခင္း
  (ဥပမာ... အခေၾကးေငြယူတဲ့ ေဆးကုခန္းေတြ)
  

• ဥပေဒအရ ခြင့္ျပဳထားတဲ့အဖြဲ႕ေတြ၊ လူပုဂၢိဳလ္ေတြက မေလ်ာ္ကန္တဲ့နည္းလမ္းေတြနဲ႕ အသံုးျပဳျခင္း (ဥပမာ... ၾကက္ေျခနီတံဆိပ္ တပ္ထားတဲ့ကားနဲ႕ သႀကၤန္ေရပက္ခံထြက္တာမ်ိဳး)
  

• ၾကက္ေျခနီအမွတ္အသားနဲ႕ ဆင္တူတဲ့ လကၡဏာအမွတ္အသားမ်ားကို အသံုးျပဳျခင္း

• စစ္ဆင္ေရးတြင္ ရန္သူရဲ႕ ယံုၾကည္မႈကို အလြဲသံုးစားျပဳၿပီး ၾကက္ေျခနီအမွတ္အသားကို လိမ္လည္လွည္႕ျဖားတဲ့ နည္းလမ္းနဲ႕ သစၥာမဲ့စြာအသံုးျပဳျခင္း

ဘာေၾကာင့္ ၾကက္ေျခနီအမွတ္အသားကို ေလးစားသင့္တာလဲ။ ဘာေၾကာင့္ တရား၀င္ သံုးစြဲခြင့္ရိွသူေတြပဲ စည္းစနစ္တက် မွန္မွန္ကန္ကန္ အသံုးျပဳသင့္တာလဲ။

ၾကက္ေျခနီအမွတ္အသားကို တလြဲအသံုးျပဳတာေတြ လိမ္လည္လွည္႕ျဖားၿပီး အလြဲသံုးစား ျပဳတာေတြေၾကာင့္ ၾကက္ေျခနီအမွတ္အသားက ေပးတဲ့ အကာအကြယ္ ထိေရာက္မႈကို ယုတ္ေလ်ာ့ေစပါတယ္။ စစ္ေဘးသင့္ေနတဲ့ လူေတြအတြက္ အလြန္ကို လုိအပ္တဲ့ လူသားခ်င္း စာနာေထာက္ထားမႈကို အေျခခံတဲ့ အကူအညီေပးတဲ့ လုပ္ငန္းေတြကို ထိခိုက္ ပ်က္စီးေစႏိုင္ပါတယ္။

ၾကက္ေျခနီလႈပ္ရွားမႈရဲ႕ အစိတ္အပို္င္းမ်ားအေပၚမွာ အမ်ားယံုၾကည္လက္ခံႏိုင္မႈနဲ႕ အေျခခံမူ ၇ ခ်က္ရဲ႕ အႏွစ္သာရေတြကိုလည္း ထိခိုက္ေစတဲ့အတြက္ ကမာၻေပၚမွာ လူမႈကရုဏာလုပ္ငန္းေတြကို လုပ္ေဆာင္ရာမွာ အေအာင္ျမင္ဆံုး လႈပ္ရွားမႈတစ္ခုျဖစ္တဲ့ ၾကက္ေျခနီလႈပ္ရွားမႈကို ဆုိးဆုိး၀ါး၀ါး ထိခို္က္ေစပါမယ္။ အဲဒါေတြ အျပင္ လက္နက္ကိုင္ ပဋိပကၡျဖစ္ေနတဲ့ ကာလေတြမွာ တပ္မေတာ္ ေဆး၀န္ထမ္းေတြ၊ ၾကက္ေျခနီ လျခမ္းနီ အဖြဲ႕၀င္ေတြ၊ ကယ္ဆယ္ေရးအဖြဲ႕၀င္ေတြနဲ႕ ေဘးဒုကၡသည္ေတြရဲ႕ လံုၿခံဳေရးကိုလည္း ထိခိုက္ေစႏိုင္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ၾကက္ေျခနီအမွတ္အသားကို တလြဲအသံုးျပဳျခင္းကို အထူး ေရွာင္ၾကဥ္သင့္ပါတယ္။

သင့္ေၾကာင့္ ေဘးဒုကၡသည္မ်ား၏ လံုၿခံဳေရးကို မထိခိုက္ပါေစႏွင့္...

About Red Cross Emblem- 2

ၾကက္ေျခနီအမွတ္အသားက ဘယ္လို အဓိပၸါယ္ေတြ ပါ၀င္ေနလဲ...
ဂ်ီနီဗာအမ်ားသေဘာတူညီခ်က္ကို အတည္ျပဳ ျပဌာန္းၿပီးတဲ့ ေနာက္မွာ ၾကက္ေျခနီအမွတ္အသားေတြကို တစ္ကမာၻလံုးက သိရိွလာၾကပါတယ္။ စစ္မက္ျဖစ္ပြါးတဲ့ ကာလအေတာအတြင္းမွာ အကာအကြယ္ေပးသင့္တဲ့ ေဆးတပ္ဖြဲ႕ေတြ၊ သာသနာ့၀န္ထမ္း ဘုန္းေတာ္ႀကီးေတြ၊ တရားေဟာဆရာေတြ၊ ကယ္ဆယ္ေရးအဖြဲ႕ေတြကို အကာအကြယ္ေပးတဲ့ ၾကားေနအမွတ္အသားအျဖစ္ တရား၀င္ အသိအမွတ္ျပဳခဲ့ၾကပါတယ္။ သူတို႕ေတြဟာ စစ္ေျမျပင္မွာ ဒဏ္ရာရသြားတဲ့ စစ္သည္ေတြ... နာမက်န္းျဖစ္ေနတဲ့ စစ္သည္ေတြ... စစ္ေဘးဒဏ္ခံရသူေတြ ဆင္းရဲဒုကၡ နည္းပါး သက္သာေစဖို႕ ကူညီေပးမယ့္သူေတြပါ။ အဲဒီလို ကူညီေပးမယ့္သူေတြကို စစ္ေရးအရ တိုက္ခိုက္တာေတြ မျဖစ္သင့္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ လူသားခ်င္း စာနာေထာက္ထားျခင္းဆုိင္ရာ ဥပေဒနဲ႕ အတိအလင္း အကာအကြယ္ေပးထားတာပါ။

စစ္ေျမျပင္မွာ တုိက္ပြဲ၀င္ေနတဲ့ လူအားလံုးက ကယ္ဆယ္ေရးလုပ္ေနတဲ့ ၾကက္ေျခနီအဖြဲ႕၀င္ေတြ အေပၚမွာ ဆင္ဆင္ျခင္ျခင္ ျပဳမူဖုိ႕... ေလးေလးစားစား ဆက္ဆံဖို႕စတဲ့ အဓိပၸါယ္ေတြ ၾကက္ေျခနီအမွတ္အသားမွာ ပါ၀င္ေနပါတယ္။ ၾကက္ေျခနီအမွတ္အသားကို နည္းလမ္းတက် အသံုးျပဳဖို႕... တလြဲသံုးစြဲတာေတြ မွားယြင္းစြာ အသံုးျပဳတာေတြကို အေရးယူ တားျမစ္ေပးဖို႕ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာဥပေဒနဲ႕ ႏိုင္ငံေတာ္ ဥပေဒေတြမွာ ျပဌာန္းေပးထားပါတယ္။ သဘာ၀ေဘးအႏၱရာယ္ က်ေရာက္ခ်ိန္ေတြ၊ လက္နက္ကိုင္ ပဋိပကၡ ျဖစ္ပြါးေနတဲ့ ကာလအတြင္းမွာ လူမႈကရုဏာလုပ္ငန္းေတြ... ကယ္ဆယ္ေရးလုပ္ငန္းေတြကို ၾကက္ေျခနီအေျခခံမူ ၇ ခ်က္နဲ႕ အညီလုပ္ေဆာင္ေနတဲ့ ၾကက္ေျခနီလႈပ္ရွားမႈေတြမွာ ပါ၀င္တဲ့သူအားလံုးက ၾကက္ေျခနီအမွတ္အသားကို အသံုးျပဳႏိုင္ၾကပါတယ္။

ဒါဆို ၾကက္ေျခနီအမွတ္အသားကို ဘယ္သူေတြကို သံုးခြင့္ေပးထားသလဲ။

• တပ္မေတာ္ ေဆးဘက္ဆိုင္ရာတပ္ဖြဲ႕ေတြ၊ ေဆးတပ္ဖြဲ႕၀င္ေတြ၊ ေဆးတပ္စခန္းဌာနေတြ၊ ရဟတ္ယာဥ္၊ ေမာ္ေတာ္ယာဥ္ေတြ...

• အျပည္ျပည္ဆုိင္ရာ ၾကက္ေျခနီေကာ္မတီ

• အျပည္ျပည္ဆုိင္ရာၾကက္ေျခနီႏွင့္ လျခမ္းနီအသင္းမ်ား ဖက္ဒေရးရွင္း

• အမ်ိဳးသားၾကက္ေျခနီအသင္းမ်ား

• အမ်ိဳးသားၾကက္ေျခနီအသင္းက အသိအမွတ္ျပဳထားၿပီး ေဆးကုသခ မယူသည္႕ ေရွးဦးျပဳစုေပးသည္႕ စခန္းမ်ား

About Red Cross Emblem- 1

အေတာ္မ်ားမ်ားေတာ့ ၾကက္ေျခနီ အမွတ္အသားကို ျမင္ဖူးၾကမွာပါ။ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာေတာ့ ၾကက္ေျခနီရဲေဘာ္ ရဲေမေတြ အေတာ္ေလးကို ေပါမ်ားပါတယ္။ ေစတနာ့၀န္ထမ္း ၀ါသနာပါလုိ႕ လုပ္တဲ့လူရိွသလို ၁၀၉ ၁၁၀ ေ၀ေလေလေတြလည္း ရိွပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရးအေသြးအေရာင္ တစ္ခုမွ မပါတဲ့ ဘက္မလိုက္ အဖြဲ႕ႀကီးဟာ ျမန္မာျပည္မွာေတာ့ အစိုးရလက္ေအာက္ခံ Semi-NGO လူမႈေရးအဖြဲ႕အစည္းအျဖစ္ တည္ရိွေနရပါတယ္။ တကယ္ဆို ၾကက္ေျခနီဆိုတာ အလြန္မြန္ျမတ္တဲ့ လူမႈကရုဏာအသင္းႀကီးပါ။ ျဖဴျဖဴလြင္လြင္ ေအာက္ခံေပၚမွာ အနီေရာင္ ၾကက္ေျခတံဆိပ္ႀကီးက အေတာ္ေလးကို ၾကည္႕လို႕ရွဳလို႕ေကာင္းပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ၾကက္ေျခနီ အမွတ္အသားရဲ႕ အဓိပၸါယ္၊ အသံုးျပဳပံုေတြ၊ အလြဲသံုးစားျပဳမႈေတြကုိ သိတဲ့သူရိွသလို မသိေသးတဲ့သူလည္း ရိွၾကမွာပါ။ ဒါေၾကာင့္ ၾကက္ေျခနီအမွတ္အသားနဲ႕ ပါတ္သတ္ၿပီး သိသင့္သိထုိက္တာေတြကို အနည္းငယ္ ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။

ၾကက္ေျခနီအမွတ္အသား ဆိုသည္မွာ အဘယ္နည္း...
ၾကက္ေျခနီအမွတ္အသားဆိုတာ ေဘးအႏၲရာယ္ က်ေရာက္ခ်ိန္မွာ... စစ္မက္ျဖစ္ပြါးခ်ိန္မွာ... ၾကက္ေျခနီ လႈပ္ရွားမႈမွာ ပါ၀င္တဲ့ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ ၾကက္ေျခနီေကာ္မတီ (ICRC)၊ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ ၾကက္ေျခနီႏွင့္ လျခမ္းနီအသင္းမ်ား ဖက္ဒေရးရွင္း (IFRC)နဲ႕ အမ်ိဳးသား ၾကက္ေျခနီအသင္းေတြက လူပုဂၢိဳလ္ေတြနဲ႕ တပ္မေတာ္ ေဆး၀န္ထမ္းမ်ားက လူမႈကရုဏာလုပ္ငန္းေတြမွာ... အသံုးျပဳတဲ့ အမွတ္အသားကို ဆိုလိုတာပါ။ ဒါေပမယ့္ ၾကက္ေျခနီအမွတ္အသားဟာ ေဆးဘက္ဆိုင္ရာ ၀န္ထမ္းေတြရဲ႕ အမွတ္အသား မဟုတ္ပါဘူး။ ၾကက္ေျခနီ အမွတ္အသားကို ဘယ္သူေတြက ဘယ္အခ်ိန္မွာ ဘယ္လိုအသံုးျပဳရမယ္..... ဆုိတာကို အျပည္ျပည္ဆုိင္ရာ ဥပေဒနဲ႕ ႏိုင္ငံေတာ္ဥပေဒေတြမွာ ျပဌာန္းေပးေလ့ရိွပါတယ္။

ၾကက္ေျခနီအမွတ္အသားကို အသံုးျပဳဖို႕အတြက္ ၁၈၆၄ ခုႏွစ္ ဂ်ီနီဗာၿမိဳ႕မွာ က်င္းပတဲ့ ပထမအႀကိမ္ သံတမန္မ်ားဆိုင္ရာ ညီလာခံက သတ္မွတ္ေပးခဲ့ပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္ ၾကက္ေျခနီအမွတ္အသားကို သတ္မွတ္ခဲ့ၾကတာလဲ...

ေဆးဘက္ဆိုင္ရာ ကယ္ဆယ္ေရး ေကာ္မီတီနဲ႕ တပ္မေတာ္ ေဆး၀န္ထမ္းေတြ ဆိုတာကို သိရိွေစဖို႕နဲ႕ အဲဒီ အမွတ္အသားသံုးစြဲသူေတြကို အကာအကြယ္ေပးဖို႕အတြက္ ၾကက္ေျခနီအမွတ္အသားကို ၾကားေန အမွတ္အသားအျဖစ္ ညီလာခံက သတ္မွတ္ေပးခဲ့ပါတယ္။ ဒဏ္ရာရ စစ္သည္ေတြနဲ႕ ေဘးဒုကၡခံရသူေတြကို ကယ္ဆယ္ေရးအဖြဲ႕ေတြက လိုအပ္တဲ့ အကူအညီေတြ သြားေရာက္ေပးႏုိင္ဖို႕အတြက္ အခုလို ျပဌာန္းခဲ့တာပါ။

ဆြစ္ဇလန္ႏိုင္ငံအလံကို အေရာင္ ေျပာင္းျပန္လုပ္ၿပီး အျဖဴေရာင္ ေနာက္ခံမွာ အနီေရာင္ ၾကက္ေျခနီကို ၾကက္ေျခနီ အမွတ္အသား အျဖစ္ သတ္မွတ္ခဲ့ပါတယ္။ အမ်ိဳးသားကယ္ဆယ္ေရး အသင္းမ်ား (အခုေတာ့ အမ်ိဳးသား ၾကက္ေျခနီအသင္းမ်ား လျခမ္းနီအသင္းမ်ား) ထူေထာင္ေရးနဲ႕ ပထမအႀကိမ္ ဂ်ီနီဗာညီလာခံ က်င္းေပးေရးမွာ အဓိကအခန္းကေန ပါ၀င္ခဲ့တဲ့ ဆြစ္ဇလန္ႏိုင္ငံကို ဂုဏ္ျပဳခဲ့တာေပါ့ဗ်ာ။ ၾကက္ေျခနီ ဖခင္ႀကီး ဟင္နရီဒူးနန္႕ကလည္း ဆြစ္ဇာလန္ႏိုင္ငံသားပဲေလ။

အျပည္ျပည္ဆုိင္ရာ လူသားခ်င္း စာနာေထာက္ထားျခင္းဆိုင္ရာ ဥပေဒရဲ႕အေျခခံျဖစ္တဲ့ ၁၉၄၉ ဂ်ီနီဗာ အမ်ားသေဘာတူညီခ်က္အရ အဲဒီအမွတ္အသားကိုပဲ ဆက္လက္အသံုးျပဳဖုိ႕ ဆံုးျဖတ္ခဲ့ၾကၿပီး ေနာက္ထပ္ အမွတ္အသားမ်ားျဖစ္တဲ့ အျဖဴေရာင္ ေနာက္ခံပါ လျခမ္းနီ၊ ျခေသၤ့နီနဲ႕ ေန၀န္းနီ အမွတ္အသားတုိ႕ကိုလည္း အသိအမွတ္ ျပဳခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ျခေသၤ့နီတို႕ ေန၀န္းနီတုိ႕က အသံုးျပဳမႈ အေတာ္ေလး နည္းပါးပါတယ္။ အခုေနာက္ပိုင္းမွာ Red Crystal ဆိုၿပီး ေနာက္တစ္ခု ထပ္ေပၚလာပါတယ္ ခင္ဗ်ာ။

Is it Ignorance?

မနက္ ေစာေစာစီးစီး... စိတ္ထဲက ဖရုႆ၀ါစာေတြ ရြတ္ေနမိတယ္။
ေသာက္ခ်ိဳးမေျပတဲ့ ေသာက္တရုတ္မ... ဗ်ိဳင္းေျခေထာက္နဲ႕ ပိန္နာရိုးမ... စကၤာပူဖင္ျပားမ... စံုပလံုစိေအာင္ ဖင္ျပန္ေခါင္းျပန္ ရြတ္ေနမိတယ္။

ဟာ... ဘယ္လို ျဖစ္တာလဲ... ဘာျဖစ္လို႕ စကားၾကမ္းၾကမ္းႀကီးေတြ ေျပာေနရသလဲ... ေမးၾကေတာ့မယ့္ သူေတြအတြက္ တစ္ခါတည္း အေျဖေပးပါမယ္။ အေျဖက မသိက်ိဳးကၽြံျပဳေနလို႕ လွ်စ္လ်ဴရွဳေနလို႕ပါပဲ။

စကၤာပူက Bus Interchange ေတြမွာ Bus ကားေစာင့္ရင္ ကိုယ့္စီးမယ့္ ကားနံပါတ္အလိုက္ တန္းစီ ေစာင့္ရပါတယ္။ အဲဒီလို ကားေစာင့္ဖို႕ တန္းစီတဲ့အခါ အခ်ိန္အတန္ၾကာ ရပ္ေစာင့္ေနခဲ့ရရင္ အဆင္ေျပဖို႕ ေနာက္မွီတန္းေလးေတြ ထားေပးထားပါတယ္။ က်က်နန ထိုင္လုိ႕ မရေပမယ့္ တင္ပါးလြဲထိုင္... မွီထိုင္လို႕ ရပါတယ္။ မတ္တပ္ရပ္ၿပီး ေစာင့္ေနရတာထက္စာရင္ အမ်ားႀကီးကို သက္ေတာင့္သက္သာ ရိွပါတယ္။

ဒီမနက္ေပါ့ဗ်ာ... ကားတန္းစီတဲ့ေနရာမွာ လူေတြက အတန္းလိုက္ႀကီး မနည္းမေႏွာပဲ။ အရင္ရက္ေတြက အဲဒီေလာက္ထိ လူမမ်ားပါဘူး။ ဘာျဖစ္ေနလို႕လဲ ဆိုတာကို သိခ်င္တာနဲ႕ ေနာက္မွီတန္းရဲ႕ ထိပ္ဆံုးပိုင္းကို လွမ္းၾကည္႕လိုက္ေတာ့ ရည္ရည္မြန္မြန္ တရုတ္တစ္ေယာက္ ထုိင္ေနတယ္။ အဲဒီ တရုတ္နဲ႕ ဟို ပိန္နာရိုးမ ၾကားမွာ ၈ ေပေလာက္ ျခားေနတယ္။ မေရႊေခ်ာက ေရွ႕တိုး မထုိင္ပဲ ၾကားထဲမွာ ေနရာလြတ္ကို ၈ ေပေလာက္ ျခားထားေတာ့ က်န္တဲ့လူေတြက သူ႕ေဘးမွာ ကပ္ထုိင္ၾကေပမယ့္ ေနရာေတြ ပုတ္ကုန္တယ္ေလ။ အဲဒီေတာ့ ေနာက္မွီတန္း ေနရာမက်န္ေတာ့တဲ့ လူေတြက မတ္တပ္ရပ္ၿပီး ကားေစာင့္ေပေတာ့ပဲ။

အဲဒါမ်ားဗ်ာ... ဘာျဖစ္တာ မွတ္လို႕လဲဗ်ာ ဆုိၿပီး အျပစ္တင္ မေစာပါနဲ႕အံုး။ ေနာက္မွီစရာတန္းနဲ႕ ကပ္လွ်က္မွာ မတ္တပ္ရပ္ေစာင့္ေနရတဲ့ မေလးအဖိုးႀကီး မေလးအဘြားႀကီးစံုတြဲရယ္... တရုတ္အဖိုးႀကီး တစ္ေယာက္ကို ေတြ႕ရပါတယ္။ သူတုိ႕ အသက္ေတြက အေတာ္ႀကီးပါၿပီ။ သူတို႕လို အသက္အရြယ္ႀကီးသူေတြ အေနနဲ႕ အၾကာႀကီး မတ္တပ္ရပ္ေစာင့္ရတာထက္ မွီစရာေလးတစ္ခုမွာ မွီၿပီး ကားေစာင့္ရတာ ပို္အဆင္ေျပမွာပါ။ သူ အခုလို ထိုင္လိုက္တဲ့အတြက္ လူ ၃ ေယာက္ ၄ ေယာက္စာ ထုိင္ဖို႕ ေနရာပုတ္ကုန္ပါတယ္။ အဲဒီ ၃ ေယာက္စာဟာ မတ္တပ္ရပ္ေနရတဲ့ သက္ႀကီးရြယ္အို ၃ ဦးအတြက္ လံုေလာက္တဲ့ ေနရာပါ။ ဒါေပမယ့္ အဲဒါကို ျမင္ေနရတဲ့ မေရႊေခ်ာက အေရွ႕ကို ေနရာေရႊ႕ဖို႕ မေျပာနဲ႕ ဖင္ေလးေတာင္ မၾကြပါဘူး။ မသိသလိုေလး ဆက္ထိုင္ေနပါတယ္။ Bus ကားလာမွပဲ ေရႊဖင္ေတာ္ကို ၾကြေတာ္မူရွာတယ္။ ေနာက္မွာေစာင့္ေနတဲ့ လူတန္းႀကီးကိုမွ အားမနာ... ဆင္မယဥ္သာ ေျခလွမ္းေလးနဲ႕ တစ္လွမ္းခ်င္း တစ္လွမ္းခ်င္း လွမ္းေနပံုေလးက ကၽြန္ေတာ့္ မုဒိတာေတြကို အားျဖည္႕ေပးေနသလိုလို...

ေၾသာ္... သူ႕အတြက္လည္း အက်ိဳးယုတ္မွာလဲ မဟုတ္ပဲနဲ႕ ဒီေလာက္ေလးေတာင္ မလုပ္ေပးပဲ ေနႏိုင္တဲ့ မသိက်ိဳးကၽြံျပဳမွဳကို ကၽြန္ေတာ္ စိတ္ထဲကေန အားရပါးရ ပယ္ပယ္နယ္နယ္ ေကာင္းခ်ီးေပးပါေတာ့တယ္။ တရုတ္မေရ... ညည္းလည္း ဒီအသက္ဒီအရြယ္ ေရာက္တဲ့အခါမွာ... ဒီလိုတုန္ခ်ိခ်ိဘ၀မွာ... Bus ကားမစီးပဲ ကိုယ္ပိုင္ကား စီးႏိုင္ပါေစေပါ့။ အင္း... ဒီလိုမဟုတ္ပဲ Bus ကားပဲ စီးေနရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ညည္း ဖင္ျပားႀကီး မွီစရာမရိွတဲ့ ဘ၀မ်ိဳးမွာ ၀ဋ္မလိုက္ပါေစနဲ႕လို႕ပဲ ေျပာလိုက္ခ်င္ပါတယ္။

လူမႈေရးနားမလည္... အတၱကိုယ္က်ိဳးပဲ ၾကည္႕... မသိက်ိဳးကၽြံျပဳတတ္တဲ့ လူဆုိတာ ႏုိင္ငံေဒသ လူမ်ိဳးဘာသာ ပညာအရည္အခ်င္း ဓနဥစၥာနဲ႕ မဆုိင္ဘူး... လူတစ္ဦးခ်င္းနဲ႕ပဲ ဆိုင္တယ္ဆိုတဲ့ အသိကို ကၽြန္ေတာ့္ေခါင္းထဲ နက္နက္ရိွဳင္းရိွဳင္း ထပ္မံ ၀င္ေရာက္ေစခဲ့တဲ့ ကာရံမဲ့ နံနက္ခင္းေလး တစ္ခုေပါ့ဗ်ာ။

ကဲ ေနာက္တစ္ေခါက္...
ေသာက္ခ်ိဳးမေျပတဲ့ ေသာက္တရုတ္မ... ဗ်ိဳင္းေျခေထာက္နဲ႕ ပိန္နာရိုးမ... စကၤာပူဖင္ျပားမ...
ေျပာခ်င္လို႕သာ ေျပာတာ... သူက အေတာ္ေလးေတာ့ ေခ်ာတယ္ဗ်။ အဟက္...

Singapore's Law and You

MOM ကေန အလကား ရထားတဲ့ Working in Singapore - A Guide for Foreign Workers ဆိုတဲ့ စာအုပ္ေလးထဲမွာ ေရးသားေဖာ္ျပထားတဲ့ အခ်က္ေတြထဲက စကၤာပူႏိုင္ငံရဲ႕ဥပေဒနဲ႕ ပါတ္သတ္တာေလးကို စကၤာပူမွာ အလုပ္လာလုပ္ဖို႕ ျပင္ဆင္ေနတဲ့ ျမန္မာျပည္က သူငယ္ခ်င္းမ်ား... စာရႈသူမ်ား ဗဟုသုတအေနနဲ႕ ႀကိဳတင္ သိရိွေစဖို႕အတြက္ တဆင့္ျပန္လည္ ကူးယူေဖာ္ျပခ်င္ပါတယ္။

စကၤာပူမွာ ျပဌာန္းထားတဲ့ ဥပေဒေတြဟာ စကၤာပူႏိုင္ငံသားမ်ား၊ အေျခခ်ေနထိုင္ခြင့္ ပါမစ္ရရိွထားသူမ်ားနဲ႕ စကၤာပူကို ေရာက္ရိွေနတဲ့ ႏိုင္ငံျခားသားမ်ား အားလံုးတို႕နဲ႕ သက္ဆုိင္ပါတယ္။ စကၤာပူမွာ အလုပ္လုပ္ေနတဲ့ သူမ်ားအေနနဲ႕ ျပဌာန္းထားတဲ့ ဥပေဒမ်ားကို လိုက္နာရန္ လိုအပ္ပါတယ္။ လိုက္နာျခင္းမရိွရင္ ျပစ္ဒဏ္ေတြ က်ခံၾကရမွာပါ။

ဥပေဒ ခ်ိဳးေဖာက္မႈမ်ားတြက္ ျပဌာန္းထားတဲ့ ျပစ္ဒဏ္မ်ားကို ေရးျပခ်င္ပါတယ္။

အရက္ေသစာေသာက္စား မူးယစ္ရမ္းကားျခင္း

• ေထာင္ဒဏ္တစ္လအထိ သုိ႕မဟုတ္ ေငြဒဏ္ စကၤာပူေဒၚလာ တစ္ေထာင္အထိ။
  

လိမ္လည္ထြက္ဆို တိုင္ၾကားျခင္း

• ေထာင္ဒဏ္ေျခာက္လအထိ သို႕မဟုတ္ ေငြဒဏ္ စကၤာပူေဒၚလာ တစ္ေထာင္အထိ သို႕မဟုတ္ ေထာင္ဒဏ္ႏွင့္ ေငြဒဏ္ ႏွစ္ရပ္လံုး။
  

အိမ္ေဖာက္ထြင္းျခင္း

• ေထာင္ဒဏ္ႏွစ္ႏွစ္ သို႕မဟုတ္ ေငြဒဏ္ သို႕မဟုတ္ ေထာင္ဒဏ္ႏွင့္ ေငြဒဏ္ႏွစ္ရပ္လံုး။
• ညအခ်ိန္တြင္ ျပစ္မႈက်ဴးလြန္လွ်င္ ေထာင္ဒဏ္ သံုးႏွစ္အထိ သို႕မဟုတ္ ေငြဒဏ္ သို႕မဟုတ္ ေထာင္ဒဏ္ႏွင့္ ေငြဒဏ္ႏွစ္ရပ္လံုး။
  

ခိုးယူျခင္း (အလစ္သုတ္ျခင္းႏွင့္ ခိုးယူျခင္း)

• ေထာင္ဒဏ္ သံုးႏွစ္မွ ခုနစ္ႏွစ္အထိ သို႕မဟုတ္ ေငြဒဏ္ သို႕မဟုတ္ ေထာင္ဒဏ္ႏွင့္ ေငြဒဏ္ႏွစ္ရပ္လံုး။

ခြင့္ျပဳကာလထက္ ေက်ာ္လြန္ေနထိုင္ျခင္း

• ေထာင္ဒဏ္ေျခာက္လအထိ သို႕မဟုတ္ ေငြဒဏ္ စကၤာပူေဒၚလာ ေလးေထာင္အထိ သို႕မဟုတ္ ေထာင္ဒဏ္ႏွင့္ ေငြဒဏ္ႏွစ္ရပ္လံုး။
  

ၿခိမ္းေျခာက္မႈမ်ား ျပဳလုပ္ျခင္း

• ေထာင္ဒဏ္ ႏွစ္ႏွစ္အထိ သို႕မဟုတ္ ေငြဒဏ္ သို႕မဟုတ္ ေထာင္ဒဏ္ႏွင့္ ေငြဒဏ္ႏွစ္ရပ္လံုး။
• ေထာင္ဒဏ္ ခုနစ္ႏွစ္အထိ (သို႕မဟုတ္ ထို႕ထက္ပိုေသာ ေထာင္ဒဏ္) သို႕မဟုတ္ ေငြဒဏ္ သို႕မဟုတ္ လူေသဆံုးခဲ့လွ်င္၊ အျပင္းအထန္ ထိခိုက္ဒဏ္ရာရခဲ့လွ်င္၊ ပိုင္ဆိုင္မႈကို မီးရိွဳ႕ဖ်က္ဆီးခဲ့လွ်င္ ေထာင္ဒဏ္ႏွင့္ ေငြဒဏ္ႏွစ္ရပ္လံုး။
  

ထိခိုက္နာက်င္ေစျခင္း

• ေထာင္ဒဏ္တစ္ႏွစ္အထိ သို႕မဟုတ္ ေငြဒဏ္ စကၤာပူေဒၚလာ တစ္ေထာင္အထိ သို႕မဟုတ္ ေထာင္ဒဏ္ႏွင့္ ေငြဒဏ္ႏွစ္ရပ္လံုး။
• အျပင္းအထန္ ထိခိုက္နာက်င္ေစလွ်င္ ေထာင္ဒဏ္ ခုနစ္ႏွစ္အထိႏွင့္ ေငြဒဏ္ သို႕မဟုတ္ ႀကိမ္ဒဏ္။
  

အထိကရုဏ္းျဖစ္ေအာင္ျပဳလုပ္ျခင္း

• ႀကိမ္ဒဏ္ႏွင့္ ေထာင္ဒဏ္ငါးႏွစ္အထိ။
• လက္နက္မ်ား အသံုးျပဳခဲ့လွ်င္ ႀကိမ္ဒဏ္ႏွင့္ ေထာင္ဒဏ္ ခုနစ္ႏွစ္အထိ။
  

လိင္ပိုင္းဆိုင္ရာ က်ဴးလြန္ေစာ္ကားျခင္း

• ေထာင္ဒဏ္ႏွစ္ႏွစ္အထိ သို႕မဟုတ္ ေငြဒဏ္ သို႕မဟုတ္ ေထာင္ဒဏ္ႏွင့္ ေငြဒဏ္ႏွစ္ရပ္လံုး။
• စိတ္ပိုင္းဆုိင္ရာ၊ ရုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာ နာက်င္ထိခိုက္မႈျဖစ္ေစခဲ့လွ်င္ ေထာင္ဒဏ္ႏွစ္ႏွစ္မွ ဆယ္ႏွစ္အထိႏွင့္ ႀကိမ္ဒဏ္။
• ျပစ္မႈက်ဴးလြန္ျခင္းခံရသူသည္ အသက္ တစ္ဆယ့္ေလးႏွစ္ေအာက္ ငယ္ရြယ္သူျဖစ္လွ်င္ သို႕မဟုတ္ ဓါတ္ေလွကားအတြင္းတြင္ ျပစ္မႈက်ဴးလြန္ခဲ့လွ်င္ ေထာင္ဒဏ္သံုးႏွစ္မွ ဆယ္ႏွစ္အထိႏွင့္ ႀကိမ္ဒဏ္။

ဓါးျပတုိက္ျခင္း

• ေထာင္ဒဏ္ႏွစ္ႏွစ္မွ ဆယ္ႏွစ္အထိႏွင့္ ႀကိမ္ဒဏ္ အနည္းဆံုး ေျခာက္ခ်က္။
• ညအခ်ိန္တြင္ က်ဴးလြန္ခဲ့လွ်င္ ေထာင္ဒဏ္သံုးႏွစ္မွ တစ္ဆယ့္ေလးႏွစ္အထိႏွင့္ ႀကိမ္ဒဏ္ အနည္းဆံုး တစ္ဆယ့္ႏွစ္ခ်က္။
  

မူးယစ္ေဆး၀ါး သယ္ေဆာင္ေရာင္းခ်ျခင္း

• ေသဒဏ္ သို႕မဟုတ္ ေထာင္ဒဏ္အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္မွ အႏွစ္သံုးဆယ္အထိႏွင့္ ႀကိမ္ဒဏ္ တစ္ဆယ့္ငါးခ်က္။

လူသတ္မႈ

• ေသဒဏ္။

ဥပေဒတစ္ခုခုကို ခ်ိဳးေဖာက္ခဲ့တာနဲ႕ အလုပ္လုပ္ခြင့္ပါမစ္ ဖ်က္သိမ္းခံရမွာပါ။ ဥပေဒ ခ်ိဳးေဖာက္ခဲ့သူကိုလည္း စကၤာပူႏုိင္ငံထဲ ျပန္လည္ ၀င္ေရာက္ျခင္းမ်ိဳးကို ခြင့္ျပဳေတာ့မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဆိုလိုတာက ျပည္၀င္ခြင့္ ဗီဇာ မရေတာ့ဘူးေပါ့ ခင္ဗ်ာ။

One year Anniversary

ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ July Dream Blog ေလးကို ၀၇-၀၇-၀၇ မွာ စတင္ခဲ့တာပါ။ ကၽြန္ေတာ့္တုိ႕ရဲ႕ လက္ရိွသက္တမ္းမွာ ၂၀၀၇ ဇူလိုင္လ ၇ ရက္ေန႕ ၇ သံုးလံုး ဆံုတဲ့ေန႕ဆိုတာ တစ္ခါပဲ ႀကံဳဆံုႏိုင္တာပါ။ ေမြးေန႕အထိမ္းအမွတ္ အေနနဲ႕ေရာ... ၀၇-၀၇-၀၇ အမွတ္တရအေနနဲ႕ေရာ ဒီ Blog ေလးနဲ႕ အလြမ္းမိုးေတြ သည္းေနတဲ့ အညတရ လူသားတစ္ဦးဆီမွာ ဇူလိုင္အိမ္မက္ေတြ ဖြားတည္လာပါေတာ့တယ္။

ဒီလိုနဲ႕ ၂၀၀၇ ဇူလုိင္ကေန မက္လိုက္တဲ့ အိပ္မက္ေတြဟာ ၂၀၀၇ ဒီဇင္ဘာအကုန္မွာ စုစုေပါင္း ၁၃၁ ခု ရိွခဲ့ပါတယ္။ ဒီႏွစ္ ၂၀၀၈ ဇန္န၀ါရီအစကေန မက္လိုက္တဲ့ အိပ္မက္ေတြဟာ အခု ၂၀၀၈ ဇူလုိင္ ၇ ရက္ေန႕ မွာေတာ့ စုစုေပါင္း ၁၀၁ ခု ရိွခဲ့ပါတယ္။ ၂၀၀၇ ေအာက္တိုဘာမွာ အိပ္မက္ေတြ အမ်ားဆံုး မက္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ စုစုေပါင္း ၂၇ ခုေတာင္ ရိွတယ္။ ၂၀၀၈ ေမလကေတာ့ အိပ္မက္ မက္ဖို႕ အခ်ိန္မရတဲ့ နာဂစ္မုန္တိုင္းၾကားမွာ အိပ္မက္ေလး ၆ ခုပဲ မက္ႏိုင္ရွာခဲ့ပါတယ္။ အင္တာနက္ သံုးဖို႕မေျပာနဲ႕ လွ်ပ္စစ္မီးဆိုတာ ဘာမွန္းေတာင္ မသိရေတာ့တဲ့ ေတာႀကီးမ်က္မဲထဲက ၿမိဳ႕ပ်က္ဘ၀ေလးတစ္ခုကို ရက္သတၱပတ္ ၂ ပတ္နီးပါး ရင္ဆိုင္ ေက်ာ္ျဖတ္ဖူးသြားတယ္။ ေဂ်ေမာင္ေမာင္ရဲ႕ အသည္းကြဲၿမိဳ႕ေတာ္ သီခ်င္းေလးကို ဆိုရင္းေပါ့... အဟက္...

ဒီ Blog ေလး စစခ်င္းမွာေတာ့ ၀င္းကေလာေဖာင့္ပဲ သံုးခဲ့တယ္။ ဘာျဖစ္လို႕လဲဆိုေတာ့ ကိုယ္ပိုင္ကြန္ပ်ဴတာ တစ္လံုးေတာင္ မရိွတဲ့ အညတရေလးဆုိေတာ့ ရံုးက ကြန္ပ်ဴတာနဲ႕ပဲ ပို႕စ္ေတြ ေရးတင္ခဲ့ရတာပါ။ ရံုးက စက္ေတြမွာ ေဇာ္ဂ်ီကီးဘုတ္ကို Install လုပ္ခြင့္မရလို႕ ၀င္းကေလာပဲ သံုးျဖစ္ခဲ့တယ္။ အခုေနာက္ပိုင္း အလုပ္ကေန IBM ThinkPadေလး တစ္လံုး စြန္႕က်ဲထားလို႕ ေမ်ာက္ အုန္းသီးရသလို ကိုယ့္စိတ္ႀကိဳက္ လုပ္ခြင့္ရသြားတာနဲ႕ ေနာက္ပိုင္းပို႕စ္ေတြကို ေဇာ္ဂ်ီနဲ႕ ေျပာင္းတင္ျဖစ္သြားတယ္။

ဒီႏွစ္ေမြးေန႕မွာေတာ့ Blog ေရးဖို႕ အခ်ိန္ေတာင္ မနည္းရွာယူရတယ္။ ရံုးခ်ဳပ္မွာ အလုပ္ေတြ ပိေနလို႕ ညဘက္ေတာင္ ရံုးအလုပ္ေတြ လုပ္ေနရတယ္။ တခ်ိဳ႕ရက္ေတြဆို မနက္ ၃ နာရီအထိ အလုပ္ လုပ္ေနခဲ့ရတယ္။ ညလံုးေပါက္ လုပ္ရလို႕ ရံုးက အနားေပးလားဆိုေတာ့ မေပးပါဗ်ာ။ အလုပ္က အရမ္း အေရးႀကီးလို႕ဆိုၿပီး ရံုးကို ၁၀ နာရီ အေရာက္ တက္စီငွားၿပီး လာခိုင္းၾကတယ္။ အဲဒီလိုနဲ႕ အိပ္ေရးေတာင္ မ၀ရွာဘူး။ ဇူလိုင္တစ္ေယာက္ သနားဖုိ႕ ေကာင္းရွာပါတယ္။ မ်က္ႏွာေခ်ာင္ေခ်ာင္ေလးမွာ မ်က္တြင္းေလး ေဟာက္ပက္နဲ႕။

ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ့္ဌာန မန္ေနဂ်ာႀကီးက သေဘာေကာင္းပါတယ္။ ေမြးေန႕မွာ ရံုးခ်ဳပ္ကေန ကိုယ့္နဂိုရံုးခြဲကို ျပန္ေခၚၿပီး ေမြးေန႕ပြဲ လုပ္ေပးပါတယ္။ သူဖုန္းဆက္ လွမ္းေခၚတာနဲ႕ ညေန ၄ နာရီေလာက္ ရံုးခ်ဳပ္ကေန တက္စီငွားၿပီး ရံုးခြဲကို ျပန္ေရာက္ခဲ့တယ္။ ခဏေနေတာ့ အစည္းအေ၀းခန္းမထဲမွာ ေမြးေန႕ကိတ္အႀကီးႀကီးနဲ႕ ေမြးေန႕ပြဲ လုပ္ေပးတယ္။ ေမြးေန႕ကိတ္ကလည္း မႀကီးလို႕ မရဘူးေလ။ ဌာနမွာက ၀န္ထမ္းေတြ အမ်ားႀကီးဗ်။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ဌာနက ကုလားေတြ မ်ားၿပီး တရုတ္အရမ္းရွားတယ္။ ရွားရွားပါးပါး တရုတ္က ၄ ေယာက္ပဲ ရိွတာ။ အသားမေဖြးၾကတဲ့ ကုလားေတြၾကားမွာ ေမြးေန႕ရွင္ ကိတ္မုန္႕ခြဲေနတဲ့ပံုက ဆက္ရက္ငွက္ေတြၾကားမွာ ႀကိဳးၾကာေရာက္ေနသလိုပါပဲဗ်ာ။ အဟီး...

ဒီႏွစ္ေမြးေန႕ေတာ့ ေသြးမလွဴျဖစ္ဘူး။ ဘာျဖစ္လို႕လဲဆိုေတာ့ ဇြန္လ ၇ ရက္ေန႕က လွဴထားေတာ့ ဒီလမွာလွဴဖို႕ ရက္မျပည္႕ဘူးေလ။ ဒီလမွာ လွဴရင္လည္း ရေပမယ့္ ၁ လ ေစာင့္ရမွာကို မလုိခ်င္တာနဲ႕ လွဴလိုက္တာပါ။ ေမြးေန႕အျဖစ္ လွဴဖို႕ ကိုယ္ေစာင့္ေနတဲ့ ၁ လအတြင္းမွာ ေသြးလိုေနတဲ့လူနာက ၁ လ ခံမွာ မဟုတ္ဘူးေလ။ ေမြးေန႕အထိမ္းအမွတ္အေနနဲ႕ ဘာမွေတာ့ ထူးထူးျခားျခား မလုပ္ျဖစ္ပါဘူး။ ဂ်ီေတာ့ခ္ကေန အာႀကီးကိုလင္းဦး (စိတ္ပညာ) လွမ္းေျပာလို႕ သိရတဲ့ facemyanmarမွာ မန္ဘာ၀င္ထားတာပဲ ရိွတယ္။ အဲဒီမွာ Blogger ေတြ ရိွတယ္ ဆိုလို႕ သြားေခ်ာင္းၾကည္႕တာ တင့္ကားေမာင္းေနတဲ့ ဆံရွည္ကိုယ္ေတာ္ႀကီးကို ေတြ႕ခဲ့ရသဗ်ာ။ အေလးမတဲ့ ေလးမလည္း ရိွတယ္ဗ်။ ဖီးနစ္ငွက္ျပာႀကီးလည္း ေတြ႕ခဲ့တယ္။ လူမင္းလိုလုိ မ်ိဳးေက်ာ့ၿမိဳင္လိုလို ကိုေမာင္လွလည္း ရိွေနတယ္ဗ်ာ။

အင္း... ဘာလိုလိုနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္လည္း အသက္ ၁ ႏွစ္ပိုႀကီးသြားသလို Blog လည္း သက္တမ္း ၁ ႏွစ္ရိွသြားၿပီ။ July Dream Blog ကို လာလည္တဲ့သူေတြ အက်ိဳးမရိွေတာင္မွ အက်ိဳးမယုတ္ေလာက္ဘူးလို႕ ထင္မွတ္ရတာပဲ။ အဆိပ္အေတာက္ မျဖစ္ေအာင္ေတာ့ သတိထားေနပါတယ္။ ေၾသာ္... ဒါနဲ႕ အျမင္ေတြ မတူတိုင္းလည္း ရန္သူလို႕ သေဘာမထားနဲ႕ေပါ့။ ၾကည္႕တဲ့ေထာင့္ေတြ မတူရင္ ျမင္ရတဲ့ အျမင္ေတြလည္း ကြဲျပားႏုိင္ပါတယ္ဗ်ာ။

ဇူလိုင္အိပ္မက္ေတြ ဆက္မက္ဖို႕...
..................
.....................
........................
...........................
..............................
.................................
ကၽြန္ေတာ္ဇူလိုင္တစ္ေယာက္...... အိပ္ေရး၀ဖို႕ လိုပါသည္။ အဟက္...
(ဘာမွလည္း မဆုိင္ဘူးေနာ္... ) :P

A silver liner

တိမ္မည္းညိဳတုိင္းမွာ ေငြနားကြပ္ရိွတယ္။ ဒုကၡတိုင္းမွာ ေျဖသိမ့္စရာတစ္ခုရိွတယ္တဲ့။ လပြတၱာမွာ လုပ္မယ့္ ထူေထာင္ေရးလုပ္ငန္းမွာ အဆင္မေျပတာေတြ အခက္အခဲေတြ အမ်ားႀကီး ႀကံဳေတြ႕ရေပမယ့္ ကိုယ္ေတြ ရည္မွန္းထားရာကို အေရာက္ခ်ီတက္ဖို႕ တျဖည္းျဖည္း နီးစပ္လာပါၿပီ။ ေငြနားကြပ္ေတြ ျမင္လာရတယ္လို႕ပဲ ေျပာရမလားပဲ။

တေလာက ရန္ကုန္မွာ ငွားထားတဲ့ ရံုးခန္းကိစၥကို အေတာ္ေလး စကားေျပာလိုက္ရတယ္။ လကုုန္ခါနီး ၂၉ ရက္က်မွ အိမ္ရွင္ေတြ ျပန္ေနမွာျဖစ္လို႕ ၃၀ ရက္ေန႕ ခ်က္ခ်င္းဆင္းေပးပါတဲ့။ အဓိပၸါယ္ မရိွလုိက္တာဗ်ာ။ အိမ္ငွားတယ္ဆိုတဲ့ ကိစၥမွာ ဆက္မငွားဘူးဆုိရင္ ခ်က္ခ်င္း ဆင္းခုိင္းလို႕ရတာမ်ိဳးမွ မဟုတ္တာ။ ၁ လ ႀကိဳတင္ ေျပာမွ ရတာမ်ိဳးပါ။ ကိုယ္က ဆက္မငွားလည္း ၁ လ ႀကိဳေျပာရမယ္။ သူတုိ႕က ဆက္မငွားလည္း ၁ လ ႀကိဳေျပာရမယ္။ အဲဒီကိစၥကို အေခ်အတင္ အေတာ္ေလး ေျပာယူလိုက္ရတယ္။ အဲဒါနဲ႕ ဇူလိုင္လ ၁ လ ဆက္ငွားခြင့္ ရသြားတယ္။ ဇူလိုင္လကုန္ရင္ေတာ့ ေျပာင္းရမွာေပါ့။

သစ္ဆိုင္ကလည္း သစ္ဖိုးစရံေငြကို ေနာက္ထပ္ သိန္း ၃၀ ထပ္ေပးပါပဲ ဖုန္းဆက္ေျပာေနတယ္။ စရံက ၄ သိန္း တစ္ခါ ေပးထားေသးတယ္။ သူတို႕ဆီက ပစၥည္းေတာင္ မယူရေသးပါဘူး။ ေနာက္ၿပီး လပြတၱာမွာ တာ၀န္ရိွသူေတြနဲ႕ သြားေရာက္ ညိွႏိႈင္းတဲ့အဖြဲ႕က ျပန္ေတာင္ မလာေသးဘူး။ ဘာလုပ္ျဖစ္မယ္မွန္း မေသခ်ာေသးတဲ့အခ်ိန္မွာ သူတုိ႕ကို သစ္ဖိုးစရံေငြ သိန္း ၃၀ ဘယ္ေပးထားႏိုင္အံုးမလဲ။ သူတုိ႕ကလည္း သစ္ေတြက ခြဲၿပီးသားျဖစ္ေနလို႕ ပိုက္ဆံ စရံထပ္ခ်ေပးပါတဲ့။ အဲဒါနဲ႕ ပိုက္ဆံ လက္ထဲ မရိွေသးဘူး ဆိုၿပီး ခဏ ေခၽြးသိပ္ထားရတယ္။ အဲဒီလို ရွင္းရတာလည္း ရိွေသးတယ္။ အဟ...

လပြတၱာက အိမ္ငွားခေတြကလည္း အေတာ္ေလးကို တက္ေနပါတယ္။ အစက ၂ သိန္း... ေနာက္ ၃ သိန္း။ အခု ေနာက္ဆံုး ငွားလိုက္တဲ့ ေစ်းႏႈန္းက ၅ သိန္းပါ။ အိမ္ေစ်းေတြ တက္တာလည္း မထူးဆန္းပါဘူး။ UN ေတြ၊ INGO ေတြက လပြတၱာမွာ ရံုးဖြင့္ဖို႕ အိမ္ေတြကို ေစ်းႀကီးေပး ငွားေနေတာ့ ေစ်းတတ္ၿပီေပါ့။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကိုယ့္လူမ်ိဳးေတြ ပိုင္တဲ့အိမ္ေတြ အခုလို ေစ်းေကာင္းရတာလည္း တစ္မ်ိဳးေကာင္းတယ္လို႕ ေတြးမိပါတယ္။ အဲဒါနဲ႕ အိမ္ကို ၂ လ ငွားဖို႕ စီစဥ္ထားလိုက္ပါတယ္။ ကိုညီလင္းဆက္တုိ႕ ကူညီေပးလို႕ အဲဒီအိမ္ကို ရတာပါ။

ပထမတစ္ေခါက္ လပြတၱာကို သြားတုန္းက ျပန္လည္ထူေထာင္ေရးအတြက္ စကားေျပာခဲ့တဲ့ ဗ်ဴဟာမႈးက အခုမရိွေတာ့ဘူး။ ေနာက္ထပ္ ဗ်ဴဟာမႈးအသစ္တစ္ေယာက္ ေရာက္ေနပါတယ္။ အစတုန္းက ဗ်ဴဟာမႈးနဲ႕ ေတြ႕ခြင့္ မရေသးဘူး။ ဗိုလ္ႀကီးတစ္ဦးနဲ႕ပဲ စကားေျပာျဖစ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ေနာက္ဆံုးမွာ ဗိုလ္ႀကီးက စီစဥ္ေပးလို႕ ဗ်ဴဟာမႈးနဲ႕ ေတြ႕ခြင့္ရပါတယ္။

အခုတစ္ေခါက္ ေတြ႕ခဲ့ရတဲ့ ဗ်ဴဟာမႈးအသစ္လည္း သေဘာေကာင္းပါတယ္။ ေအးေဆးပါပဲ။ သူက... မင္းတို႔ ဘယ္ေနရာျဖစ္ျဖစ္ လုိအပ္တဲ႔ေနရာမွာ ေဆာက္လုပ္မွာဆုိရင္ တစ္ခုေလာက္ အၾကံေပးခ်င္ပါတယ္တဲ႔။ လပြတၱာျမိဳ႕အစပ္ ေခ်ာင္က်ိဳေခ်ာင္ၾကားက ရပ္ကြက္ေလးေတြရဲ႕ စာသင္ေက်ာင္းေတြ ပ်က္စီးျပီး အခုခ်ိန္အထိ ျပန္မျပင္နိုင္ေသးပါဘူးတဲ႔။ ေက်ာင္းကုိ ျပင္ဖုိ႔ စီစဥ္ေနေပမယ့္ ေလာေလာဆယ္မွာ အိမ္သာကိုေတာ႔ ဘယ္သူမွ လာမလွဴေသးဘူးတဲ႔။ အဲဒါ မင္းတို႔ လုပ္ေပးနုိင္ရင္ ပုိအဆင္ေျပမယ္လို႔... ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ ေျပာပါတယ္။

အဲဒါနဲ႕ ဗ်ဴဟာမႈးေျပာတဲ႔ စာသင္ေက်ာင္းေတြကို သြားၾကည္႔ေတာ႔ အမွန္တကယ္လည္း အိမ္သာေတြ လုိအပ္ေနပါတယ္။ ေက်ာင္းေတြက လပြတၱာၿမိဳ႕မွာသာဆုိတာပါ တကယ္႔ ရြာေလးေတြအတိုင္း အေ၀းၾကီး သြားရတာပါ။ အခုေလာေလာဆယ္ေတာ့ ဗ်ဴဟာမႈးက ကၽြန္ေတာ္တို႕ကို အမ်ားသံုးအိမ္သာ ေလးလံုးတြဲေတြ ေဆာက္ခြင္႔ျပဳပါတယ္။ ဗ်ဴဟာမႈးက ေနာက္ထပ္ ေျပာေသးတာက... မင္းတုိ႔ လွဴတယ္ဆုိရင္ ၾကိဳက္တဲ႔ေနရာမွာ ၾကိဳက္သလို လွဴဒါန္းလုိ႔ ရပါတယ္။ အခု အဘေျပာတာကေတာ႔ တကယ္လိုအပ္ေနလို႔ လုပ္ေပးေစခ်င္တာပါတဲ႔။ ေက်ာင္းေတြမွာ အိမ္သာ ေဆာက္လုပ္ျပီးလို႔ ဘတ္ဂ်က္ရွိေသးရင္လဲ အျခားလိုအပ္တဲ့ေနရာေတြ ရြာေတြမွာ ထပ္ေဆာက္ေပါ႔။ လိုအပ္တဲ႔ အကူအညီ ရွိရင္လည္း ေျပာေပါ႔တဲ႔။

အင္း... ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္... လုိအပ္ေနတဲ့ ေနရာမွာ လိုအပ္သလို ျဖည္႕ဆည္းေပးဖုိ႕က အဓိကပဲေလ။ အခုလက္ရိွ ဘတ္ဂ်က္အရ ၄ လံုးတြဲ အိမ္သာ ၁၈ လံုးအထိ ေဆာက္ဖို႕ စီစဥ္ေနပါၿပီ။ ၁ လံုးစီေရမယ္ဆိုရင္ ၇၂ လံုးေပါ့။ အခုခ်ိန္မွာ ေက်ာင္းတက္ေနရၿပီျဖစ္တဲ့ ကေလးေတြအတြက္ အိမ္သာလိုေနတဲ့ ေက်ာင္းေတြကို အိမ္သာေတြ ေဆာက္ေပးၿပီးရင္ အဲဒီလို အိမ္သာလိုအပ္တဲ့ အျခားရြာေတြမွာ ဆက္လက္ တည္ေဆာက္ေပးဖို႕ကၽြန္ေတာ္တို႕ ႀကိဳးစားၾကအံုးမွာေပါ့ဗ်ာ။

တိမ္မည္းညိဳေတြမွာ ေငြနားကြပ္ေလးေတြ ျမင္ရေတာ့လည္း စိတ္ခ်မ္းသာပါတယ္။

Tear on the clock

နာရီေပၚက မ်က္ရည္စက္မ်ား

နာရီသံေတြ ဆူညံလြန္းေန
ရင္ခုန္သံေတြ ျမန္တယ္ အခ်စ္ေရ

ငိုခ်င္ပါတယ္ ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းေတြ
တို႕တစ္ေတြ ဒီအခ်ိန္ဟာ ေနာက္ဆံုးလား...

ႏႈတ္ဆက္လုိက္ဖို႕ အားတင္းထားရင္း
ပါးျပင္ေပၚမွာ မ်က္ရည္ေတြဟာ
အခ်ိန္နာရီေတြေပၚကို ေက်ာ္လြန္ ေရလိုျဖတ္ၿပီး...
စီးဆင္းေနဆဲ...
ခ်စ္သူရယ္ ( ႏွလံုးသားထဲေဆြး )

ၾကင္နာတာေတြ ျပန္လည္ေတြးေန
နာၾကင္ပါတယ္ ကိုယ့္အသည္းေတြ

ယံုၾကည္ခ်င္တယ္ ကံတရားေရ
ျပန္ဆံုႏိုင္မယ္ ထင္ေသးလား...

ငိုရင္ပုလဲ ရယ္ရင္ရြဲ
အရာရာအားလံုး ျပည့္စံုတဲ့ အခ်စ္နဲ႕...

အေျခအေနမဲ႕ ေရႊေငြမဲ႕
အရာရာအားလံုး ရႈံးေနတဲ့ ...
တို႕ ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ဘ၀

ဒါဟာေနာက္ဆံုးပဲ အခ်စ္ကေလးရယ္
ဒါဟာေနာက္ဆံုးပဲ

ဟန္ေဆာင္ေနတာ လိမ္ညာျခင္းေလ
ပိုင္ဆိုင္ခ်င္တာ ၀န္ခံပါရေစ

မဆံုႏိုင္တာ ဘာေၾကာင့္လဲေမ
တို႕တစ္ေတြ ဒီေနရာမွာ ေနာက္ဆံုးလား...

ႏႈတ္ဆက္လုိက္ဖို႕ အားတင္းထားရင္း
ပါးျပင္ေပၚမွာ မ်က္ရည္ေတြဟာ
အခ်ိန္နာရီေတြေပၚကို ေက်ာ္လြန္ ေရလိုျဖတ္ၿပီး
စီးဆင္းေနဆဲ...
ခ်စ္သူရယ္ ( ႏွလံုးသားထဲေဆြး )

တကယ္ၾကင္နာ ျမတ္ႏိုးေန
မပန္ခင္မွာ မေခၽြရက္ဘူးေလ...

တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္ကို ကိုယ္ေမွ်ာ္လင့္ေန
ျပန္ဆံုႏိုင္မယ္ ထင္ေသးလား...

ငိုရင္ပုလဲ ရယ္ရင္ရြဲ
အရာရာအားလံုး ျပည့္စံုတဲ့ အခ်စ္နဲ႕...

အေျခအေနမဲ႕ ေရႊေငြမဲ႕
အရာရာအားလံုး ရႈံးေနတဲ့
တို႕ ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ဘ၀...

ဒါဟာေနာက္ဆံုးပဲ အခ်စ္ကေလးရယ္
ဒါဟာေနာက္ဆံုးပဲ

ဒါဟာေနာက္ဆံုးပဲ...

ေတးေရး ေတးဆို ထူးအိမ္သင္ပါ။ နာရီေပၚက မ်က္ရည္စက္မ်ား ေတးစီးရီးထဲက ေခါင္းစဥ္ေတးတစ္ပုဒ္ပါ။ အဲဒီ စီးရီးထဲမွာ သူငယ္ခ်င္းအတြက္၊ စိမ္းရက္ေလအား၊ မရိုးသားေတာ့ဘူး၊ တစ္ေန႕ေန႕ေတာ့ ခ်စ္လာလိမ့္မည္ စတဲ့ သီခ်င္းေကာင္းေတြ ပါပါတယ္။ ကိုငွက္ႀကီးရဲ႕ ပထမဆံုးထုတ္တဲ့ စီးရီးျဖစ္မယ္လို႕ ထင္ရပါတယ္။ ၁၉၈၇ ခုႏွစ္က ထုတ္ခဲ့တယ္... ဂႏၶာမာေတးသံသြင္းက ျဖန္႕ခ်ီတယ္လို႕ ထူးအိမ္သင္ဆိုဒ္မွာ ေဖာ္ျပထားပါတယ္။

အခုတေလာ အဲဒီသီခ်င္းေလး ပါးစပ္ဖ်ားမွာ ေနရာယူေနပါတယ္။ တကယ္ၾကင္နာ ျမတ္ႏိုးေန... မပန္ခင္မွာ မေျခြရက္ဘူးေလ... တခ်ိန္ခ်ိန္ကို ကိုယ္ေမွ်ာ္လင့္ေန... ျပန္ဆံုႏိုင္မယ္ ထင္ေသးလား... ဆိုတာေလးက ကၽြန္ေတာ့္ရင္ကို နက္နက္ရိႈင္း ထိရွေစပါတယ္။

အဲ... ေမ့လို႕ဗ်ာ။ ေျပာဖို႕တစ္ခု က်န္ခဲ့တယ္။ အဲဒီသီခ်င္းစာသားကို အစအဆံုး ရင္နဲ႕ခံစားၿပီး ဂ်ီေတာ့ခ္ကေန စာရိုက္ေပးသြားတာကေတာ့ ထူးအိမ္သင္ဆိုဒ္ကို အခ်ိန္ေပး ေထာင္ထားတဲ့ ကိုဖိုးသားပါပဲ။ သူပဲ စာသား အမွားေတြျပင္... သက္ဆိုင္တဲ့ လင့္ခ္ေတြ ေပးသြားတာပါ။ သူကေတာ့ ထူးအိမ္သင္ ခေရဇီပါပဲ။ တကယ့္ကို အရူးအမူးပါပဲ။

Clean Police

တစ္ခါကပါ... ျပည္ေထာင္စု အိပ္မက္ႏိုင္ငံေတာ္ဆိုတာႀကီး ရွိသတဲ့။

အဲဒီ ျပည္ေထာင္စုႀကီးမွာ မတူတဲ့လူမ်ဳိးေတြလည္း ရွိျပန္သတဲ့...။ တခ်ဳိ႕က လူနည္းစု...။ တခ်ဳိ႕က လူမ်ားစု...။ ဘိုလိုဆိုရင္ေတာ့ မိုင္နာရတီတို႕ ေမဂ်ာရတီတို႕ေပါ့ေလ...။

အဲဒီ ျပည္ေထာင္စုအိပ္မက္ႏိုင္ငံေတာ္ႀကီးမွာ လုပ္စရာ အလုပ္ေတြက အေတာ္မ်ားတယ္လို႕ ဆိုပါတယ္။ အဲဒီအိပ္မက္ႏိုင္ငံေတာ္ႀကီးထဲမွာ သင့္ကို ၀န္ႀကီးတစ္ေနရာ ေပးခ်င္ပါတယ္။ ဘယ္ဌာနကို သင္လိုခ်င္ပါသလဲ။ သင္တာ၀န္ယူရေသာ ၀န္ႀကီးဌာနကို အေကာင္းဆံုးျဖစ္ေအာင္ ဘာေတြ ေဆာင္ရြက္ခ်င္ပါသလဲ။

အဲဒါနဲ႕ ေပးတုန္းယူထားအံုးမွ ဆိုၿပီး ကၽြန္ေတာ္ ဇူလိုင္တစ္ေယာက္ ျပည္ထဲေရး၀န္ႀကီးဌာနကို တာ၀န္ယူၿပီး ရဲတပ္ဖြဲ႕ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးေတြ လုပ္မယ္ေပါ့။ တိုင္းျပည္အတြက္ ရဲတပ္ဖြဲ႕ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး အစီအစဥ္ေတြ အိမ္မက္ထဲမွာ ဆြဲပါေလေရာ။

အိမ္မက္တုိင္းျပည္အတြက္ ရဲအဖြဲ႕ကို သန္႕ရွင္းေသာ ရဲတပ္ဖြဲ႕အျဖစ္ ေျပာင္းလဲယူဖို႕ အဓိက စဥ္းစားမိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ျပည္သူလူထုက အထင္ႀကီးအားကိုးတဲ့ ျပည္သူထဲက ျပည္သူ႕ရဲေတြ ျဖစ္ေအာင္ ေျပာင္းလဲပါမယ္။

ရဲတပ္ဖြဲ႕ကို သန္႔ရွင္းေသာ ရဲတပ္ဖြဲ႕ Clean Police အျဖစ္ေျပာင္းလဲယူဖို႕မွာ အဓိကအားျဖင့္ လာဘ္ေပး လာဘ္ယူမႈ၊ အာဏာအလြဲသံုးစားလုပ္မႈတို႕ကို အဓိကထား တိုက္ဖ်က္ပါမယ္။ အဲဒီလိုမ်ိဳးကိုေဆာင္ရြက္ႏိုင္ဖို႕ အတြက္ လံုေလာက္တဲ့ လစာမ်ားအျပင္ အျခားအပိုခံစားခြင့္မ်ား ရရိွေအာင္ ေဆာင္ရြက္ေပးဖို႕ ဘက္ဂ်က္ လ်ာထားပါမယ္။

အဖြဲ႕အစည္းအေပၚ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးလာေအာင္၊ အဖြဲ႕အမည္ မပ်က္ဆီးဖို႕ ထိန္းသိမ္းလာႏိုင္ေအာင္ ရဲတပ္ဖြဲ႕၀င္ေတြ ေနထိုင္ဖို႕ အဆင့္ျမင့္အိမ္ရာ တိုက္ခန္းေတြ၊ အိမ္အသံုးအေဆာင္ေတြ၊ ဆက္သြယ္ေရး လြယ္ကူဖို႕အတြက္ စကားေျပာစက္ေတြ၊ ဖုန္းေတြ စီစဥ္ေပးပါမယ္။ ယူနီေဖာင္းကိုလည္း အဆင့္အတန္းရိွရိွ စနစ္တက် ခ်ဳပ္လုပ္၀တ္ဆင္ေစပါမယ္။ အျပင္ပန္း ၀တ္စားဆင္ယင္မႈကို ၾကည္႕ကတည္းက သပ္သပ္ရပ္ရပ္နဲ႕ ရႈခ်င္စဖြယ္ျဖစ္ေအာင္ စီစဥ္ေပးထားပါမယ္။

အတြင္းပိုင္းစိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာအေနနဲ႕ ရဲက်င့္၀တ္ေတြကို ၾကက္တူေရြးစာအံသလို မသင္ၾကားဘဲ က်င့္၀တ္ တစ္ခုခ်င္းစီကို ေသေသခ်ာခ်ာ နားလည္သေဘာေပါက္ေအာင္ သင္ျပဖို႕ ရဲေက်ာင္းေတြမွာ စီစဥ္ပါမယ္။ ျပည္သူ႕၀န္ထမ္းတစ္ေယာက္အေနနဲ႕ ျပည္သူေတြကို အမိအဘလို တန္ဖိုးထားတတ္ေအာင္ ေလ့က်င့္ ပ်ိဳးေထာင္ေပးပါမယ္။ ကူညီပါရေစ..... ဆိုတဲ့အတိုင္း အကူအညီ လိုအပ္ေနတဲ့သူ မွန္သမွ်ကို စိတ္ေရာကိုယ္ပါႏွစ္ၿပီး အခ်ိန္ေပး ကူညီတတ္လာေအာင္ စိတ္ဓါတ္ေတြကို ျပဳျပင္ေပးပါမယ္။ မေကာင္းမႈကို တားဆီးကာကြယ္သူ အေနနဲ႕ မေကာင္းမႈကို မိမိကုိယ္တိုင္ မျပဳလုပ္မိေအာင္လည္း မေကာင္းမႈျပဳျခင္းကို ေသမတတ္ ရွက္တတ္လာေအာင္ ေခါင္းထဲ ရိုက္သြင္းေပးပါမယ္။

ရဲတပ္ဖြဲ႕၀င္တိုင္းကိုလည္း သိအပ္တတ္အပ္တဲ့ ကိုယ္ခံပညာ ရဲပညာ အားလံုးကုိ ကြၽမ္းက်င္အဆင့္ ထိေရာက္ေအာင္ ေလ့က်င့္သင္ၾကားပါမယ္။ အခ်ိန္တိုင္း အစဥ္အၿမဲ ဆက္လက္ေလ့က်င့္ႏိုင္ဖို႕ တာ၀န္က်ရာ စခန္းတိုင္းမွာ ေလ့က်င့္ေရးကြင္းေတြ ေလ့က်င့္ေရးအေဆာင္ေတြ ေဆာက္လုပ္ထားပါမယ္။ ေနာက္ၿပီး ဥပေဒပိုင္းဆိုင္ရာမ်ားကိုလည္း ႏံွ႕စပ္တတ္ကြၽမ္းေအာင္ ေလ့လာဆည္းပူးေစပါမယ္။ ပညာေတြကို ဆက္လက္ ဆည္းပူးႏိုင္ဖို႕အတြက္ ခရိုင္ရဲစခန္းတိုင္းမွာ ေခတ္မွီ အဆင့္ျမင့္ စာၾကည္႕တိုက္မ်ားကို ထားရိွေစပါမယ္။ ဘာသာရပ္ဆိုင္ရာမ်ားအျပင္ အျခားသိအပ္တဲ့ သုတရသစာေပအစံုကို ထားရိွေစပါမယ္။ အဲဒီလို ထားရိွေပးသလို ရဲတပ္ဖြဲ႕၀င္ေတြကိုလည္း အားကစားလုပ္ႏိုင္ေအာင္ စာဖတ္ႏိုင္ေအာင္ အပန္းေျဖ အနားယူႏိုင္ေအာင္ ကိုယ္ပိုင္ အခ်ိန္ေတြကို အလံုအေလာက္ ေပးထားပါမယ္။

သက္ဆိုင္ရာရဲစခန္းမ်ားကိုလည္း အဆင့္ျမင့္ရဲစခန္းအျဖစ္ ျပဳျပင္မြမ္းမံသြားပါမယ္။ ရဲစခန္းေတြကိုေရာက္ရင္ စိတ္မသက္မသာ ခံစားေစရတဲ့ အမဂၤလာေနရာ မျဖစ္ေစရာပဲ ေအးေအးေဆးေဆး သက္ေတာင့္သက္သာ အေနအထားမ်ိဳး ခံစားရေအာင္ ရံုးအတြင္းပိုင္းေတြကိုလည္း ေခတ္မွီေအာင္ စနစ္တက် Interior Decoration လုပ္ပါမယ္။ အခ်ဳပ္ခန္းမ်ားကိုလည္း သန္႕သန္႕ရွင္းရွင္း အနံ႔ဆိုးကင္း ဂ်ပိုးကင္း သံေၾကးကင္း အခ်ဳပ္ခန္းမ်ားအျဖစ္ ေျပာင္းလဲတည္ေဆာက္ပါမယ္။ စခန္းမွာ အသံုးျပဳဖို႕အတြက္၊ နယ္ေျမအတြင္း ကင္းလွည္႕ႏို္င္ဖို႕အတြက္၊ အေရးေပၚလိုအပ္ရင္ လိုအပ္သလို အခ်ိန္မွီေရာက္ရိွ ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ဖို႕အတြက္ အသင့္သံုးႏိုင္ေသာ အဆင့္မွီရဲကားမ်ား၊ ရဲဆိုင္ကယ္မ်ားကိုလည္း လိုအပ္သေလာက္ စနစ္တက် ခြဲတမ္းခ်ေပးပါမယ္။ ရံုးလုပ္ငန္းဆိုင္ရာ သတင္းအခ်က္အလက္ ေပးပို႕မႈမ်ားကိုလည္း လက္ရိွအသံုးျပဳေနတဲ့ စာရြက္စာတမ္းအေျချပဳစနစ္မွ ကြန္ပ်ဴတာအသံုးခ်စနစ္မ်ား အျဖစ္ေျပာင္းလဲ အသံုးျပဳပါမယ္။

စည္းကမ္းပိုင္းအေနနဲ႕ စည္းကမ္းမလိုက္နာတဲ့ ရဲတပ္ဖြဲ႕၀င္ကို ပထမအႀကိမ္ သတိေပးပါမယ္။ ေနာက္ထပ္ က်ဴးလြန္လာရင္ေတာ့ ရဲတပ္ဖြဲ႕က ထုတ္ပစ္တဲ့အျပင္ ျပစ္မႈေပၚမူတည္ၿပီး ဥပေဒအရ အေရးယူသင့္ရင္ အေရးယူ အျပစ္ေပးပါမယ္။ No one above the law... တရားဥပေဒရဲ႕ အထက္မွာ ဘယ္သူမွ မရိွဘူးဆိုတာကို ဥပေဒဘက္ေတာ္သားေတြကို စြဲစြဲၿမဲၿမဲ သိရိွမွတ္သားထားႏိုင္ေအာင္ စီမံေဆာင္ရြက္ပါမယ္။ ေနာက္ၿပီး ယူနီေဖာင္း ၀တ္ဆင္ထားခ်ိန္၊ ေနာက္တာ၀န္ခ်ိန္အတြင္း အရက္ေသစာ ေသာက္စားျခင္းကို တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ တားျမစ္အေရးယူပါမယ္။ အျပစ္က်ဴးလြန္တဲ့ ရဲ၀န္ထမ္းမ်ား စာရင္းကို လစဥ္ ခရိုင္ရဲတပ္ဖြဲ႕မွာ ထုတ္ျပန္ေၾကျငာပါမယ္။ အရက္စြဲေနတဲ့ ရဲတပ္ဖြဲ႕၀င္မ်ားကိုလည္း ရဲတပ္ဖြဲ႕မွာ တာ၀န္ဆက္လက္ ထမ္းေဆာင္ေစျခင္း မျပဳခိုင္းဘဲ တာ၀န္မွ ရပ္နားပါမယ္။

ရဲတပ္ဖြဲ႕ ပံုရိပ္ကို မညိွဳးႏြမ္းေစခ်င္တဲ့အတြက္ ဗိုက္ပူဗိုက္ရြဲေနေသာ တပ္ဖြဲ႕၀င္မ်ားကိုလည္း ဗိုက္ခ်ပ္ေအာင္ အားကစားေလ့က်င့္ခိုင္းၿပီး ျပဳျပင္ပါမယ္။ အဂတိလုိက္စားမႈ အာဏာအလြဲသံုးမႈေတြကို ေတြ႕ရိွရင္လည္း နမူနာ စံျပအျဖစ္ ထိထိေရာက္ေရာက္ ျပစ္ဒဏ္မ်ား ခ်မွတ္ဖို႕ စီစဥ္ေဆာင္ရြက္ပါမယ္။ ျပည္သူေတြအေပၚ အထက္စီး ရိုင္းျပစြာ ဆက္ဆံမႈမ်ားကိုလည္း အျပစ္ေပး အေရးယူ ေဆာင္ရြက္သြားပါမယ္။

Police Box မ်ားကိုလည္း ရပ္ကြက္တိုင္း လူစည္ကားရာေနရာတိုင္းမွာ ထားေပးမွာပါ။ ရဲတစ္ေယာက္ ႏွစ္ေယာက္စာေနလို႕ရတဲ့ သြပ္မိုးအုပ္ သစ္သားကင္းတဲ ပိစိေကြးေလးေတြကို စာေျခာက္ရုပ္ထားသလို လမ္းဆံုလမ္းေထာင့္တိုင္းမွာေတာ့ ထားမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ရုပ္ဆိုး အက်ည္းတန္... ၾကည္႔ရဆိုးလြန္းလို႕ပါ။ ဒါေပမယ့္ လူစည္ကားရာေနရာေတြမွာ ရဲတပ္ဖြဲ႕၀င္မ်ားကို အခ်ိန္ပိုင္းအေလ်ာက္ ကားနဲ႕ျဖစ္ေစ... ဆိုင္ကယ္နဲ႕ျဖစ္ေစ... ေျခလ်င္ျဖစ္ေစ... ေနရာယူ ကင္းလွည္႕ေနေစမွာပါ။ ရဲတပ္ဖြဲ႕၀င္ေတြကုိ တကူးတက သြားရွာစရာ မလိုေလာက္ေအာင္ လူျမင္ကြင္းေတြမွာ တာ၀န္ေပးထားပါမယ္။ အေရးေပၚေခၚဆိုလို႕ ရတဲ့ တယ္လီဖုန္းလိုင္းကိုလည္း လိုင္းအက်ယ္ အမ်ားအျပားထား ရိွေပးပါမယ္။

အိပ္မက္တိုင္းျပည္ရဲ႕ရဲတပ္ဖြဲ႕မွာ ယာဥ္ထိန္းရဲ၊ စည္ပင္ရဲ၊ ဘုရားရဲ၊မီးရထားရဲ၊ နယ္စပ္စည္ပင္ရဲ အဲဒီလို ရဲေပါင္းမ်ားစြာ ယူနီေဖာင္းမ်ိဳးစံုနဲ႕ ကြဲျပားေနျခင္းကို လံုး၀ လက္ခံစဥ္းစားျခင္း ျပဳမွာမဟုတ္ပါဘူး။ ယူနီေဖာင္း၀တ္ ရဲတစ္မ်ိဳးတစ္စားတည္း ရိွပါမယ္။ သက္ဆိုင္ရာ တာ၀န္က်နယ္ေျမေပၚမူတည္ၿပီး ရဲလုပ္ငန္းေတြကို လုပ္ေဆာင္အကူအညီေပးသြားပါမယ္။ ယာဥ္ထိန္းရဲ မရိွေပမယ့္ အိပ္မက္ႏိုင္ငံေတာ္ရဲ႕ လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရးစနစ္၊ ပို႕ေဆာင္ဆက္သြယ္ေရးစနစ္၊ ယာဥ္လမ္းေၾကာင္း ထိန္းသိမ္းတဲ့စနစ္စတဲ့ စနစ္အားလံုးဟာ စီစီတီဗီြ၊ ကြန္ပ်ဴတာစနစ္မ်ားျဖင့္ အေျခခံတည္ေဆာက္ထားမွာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ယာဥ္ထိန္းရဲ သီးသန္႕ထားရိွရန္ မလိုအပ္ဘူးလို႕ ယူဆပါတယ္။ ယာဥ္မေတာ္တဆျဖစ္ခဲ့ရင္လည္း အနီးဆံုး သက္ဆိုင္ရာ လမ္းေၾကာင္းေပၚမွာ တာ၀န္က်ေနတဲ့ ရဲတပ္ဖြဲ႕၀င္မွ လာေရာက္ကူညီ ေျဖရွင္းေပးမွာျဖစ္ပါတယ္။

ေနာက္ဆံုးတစ္ခ်က္အေနနဲ႕ ရဲတပ္ဖြဲ႕မွာ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္မယ့္သူဟာ အနိမ့္ဆံုး ပညာအရည္အခ်င္း အေနနဲ႕ ဆယ္တန္းေအာင္ရပါမယ္။ တကၠသိုလ္၀င္တန္း (သို႕) ဆယ္တန္းမေအာင္တဲ့ သူမ်ားကို တပ္ဖြဲ႕မွာ ခန္႕ထားျခင္း လံုး၀ ျပဳလုပ္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ပညာအရည္အခ်င္း နိမ့္ပါးမႈေၾကာင့္ မလိုလားအပ္တဲ့ ေနာက္ဆက္တြဲ ျပသနာမ်ားကို ႀကိဳတင္ေျဖရွင္းတဲ့အေနနဲ႕ ျပဳလုပ္ရတာပါ။ အဆင့္ျမင့္ ပညာရပ္မ်ားကို ဆက္လက္ဆည္းပူးတဲ့အခါ ပညာအရည္အခ်င္းက စကားေျပာလာပါတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ ပညာအရည္အခ်င္း နည္းပါးတဲ့သူမ်ားကို အိပ္မက္တိုင္းျပည္ ရဲတပ္ဖြဲ႕မွာ ခန္႕အပ္တာ၀န္ေပးျခင္း မရိွပါခင္ဗ်ာ။

အဲဒီလို အိပ္မက္တိုင္းျပည္အတြက္ အိပ္မက္ေတြ မက္ရင္း...

Am I a bad boy?

လူဆိုးေလးလားေပါ့။ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ ေခါင္းစဥ္ေပးၿပီး ျပန္ၾကည္႕မိေတာ့ မသတီလိုက္တာ။ ဒီအသက္ ဒီအရြယ္နဲ႕ လူဆိုးေလးတဲ့ အဟက္။ အမွန္ဆိုး လူဆိုးအဖိုးႀကီးလားလို႕ ေရးရမယ္ ထင္တယ္။ အဟား... ေျပာခ်င္တာက အဲဒါမဟုတ္ပါဘူး။ ေပရွည္ေနတာနဲ႕ လိုရင္းကို အခုထိ မေရာက္ေသးဘူး။

ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀မွာ အေတာ္ေလး လူေပါင္းစံုနဲ႕ အသိအကၽြမ္း ျဖစ္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ ကရကဋ္တို႕ရဲ႕ နဂိုမူလဗီဇအရ လူတုိင္းကို အလြယ္တကူ ခ်က္ခ်င္း လက္ခံစကားေျပာေလ့ မရိွပါဘူး။ လူအရမ္းေရြးပါတယ္။ အလြယ္တကူ မခင္တတ္ဘူး အလြယ္တကူ မမုန္းတတ္ဘူးေပါ့ဗ်ာ။ အဲဒီလိုပါပဲ လူေတြကလည္း မ်က္ႏွာထားတင္းတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေတာ္ရံုတန္ရံုနဲ႕လည္း စကားေရာေဖါေသာ မေျပာဆုိၾကပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ့္ အသိမိတ္ေဆြ အေပါင္းအသင္းေတြမွာ လူေပါင္းစံု ရိွေနပါတယ္။

၆ တန္းတုန္းက သူငယ္ခ်င္းတစ္ဦး... အမည္ရင္းက ေမာင္ငယ္လို႕ ေခၚၾကတယ္။ သူက ေက်ာင္းမွာ မ်က္ႏွာေျပာင္လြန္းတယ္။ ရပ္ကြက္ထဲမွာလည္း ခဏခဏ ရန္ျဖစ္တယ္။ လူမုိက္ေပါက္စေပါ့။ ၆ တန္းမွာ ၂ ႏွစ္ရိွၿပီ က်ေနတာ။ ကၽြန္ေတာ္က တျခားၿမိဳ႕နယ္ကေန ေမာင္ငယ္တုိ႕ ေက်ာင္းကို ေျပာင္းလာေတာ့ ေက်ာင္းသားသစ္တုိ႕ ထံုးစံအတုိင္း ေနာက္ဆံုးအတန္းကို ေရာက္သြားတယ္။ ေက်ာင္းအပ္တာလည္း ေနာက္က်ေတာ့ ေက်ာင္းဖြင့္ၿပီး ၃ ပတ္ေလာက္မွ ေက်ာင္းစ တက္ျဖစ္တယ္။ ေက်ာင္းတက္ေတာ့ ထိုင္စရာခံုက မရိွေတာ့ဘူး။ ႏွစ္က်ႀကီးေတြ ထုိင္တဲ့ ခံုမွာ ၁ ေယာက္စာ လြတ္ေနတာနဲ႕ အဲဒီမွာပဲ ထုိင္ျဖစ္လိုက္တယ္။ အဲဒီကေန စၿပီး ေမာင္ငယ္ကို စသိခဲ့ရတယ္။

စစခ်င္းေတာ့ သူတုိ႕က ႏွစ္က်ႀကီးေတြ ဆိုေတာ့ ရိွန္တာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ေမာင္ငယ္က အေတာ္ေလး ခင္ဖို႕ ေကာင္းပါတယ္။ ေက်ာင္းတတ္ခဲ့တဲ့ ကာလတစ္ေလွ်ာက္လံုး ေမာင္ငယ္ကပဲ ကၽြန္ေတာ့္ကို အနီးကပ္ ေစာင့္ေရွာက္ေပးခဲ့ပါတယ္။ သူ႕အရိွန္ေတြနဲ႕ ေက်ာင္းက အျခား ဂ်စ္ကန္ကန္ အတန္းႀကီးေတြေတာင္ ကၽြန္ေတာ့္ကို မထိရဲပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ့္အေပၚ တစ္ခုခု အမွားလုပ္မိရင္လည္း လုပ္မိတဲ့ေကာင္ေတြ နာဖို႕သာ ျပင္ေပေတာ့။ ေနာက္တစ္ခုက ေမာင္ငယ္က အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ေက်ာင္းက ျမန္မာစာဆရာမကို ပိုးေနတာ။ ကၽြန္ေတာ့္အိမ္မွာ ႏွင္းဆီပင္ေတြက အမ်ားသား။ ေန႕တုိင္း ႏွင္းဆီပြင့္ေတြ ပြင့္ေတာ့ ေမာင္ငယ္က ဆရာမကို ႏွင္းဆီပန္းေတြ ေပးၿပီး ပိုးတယ္ေလ။ ကၽြန္ေတာ္က သူ႕အတြက္ ပန္းေတြ ပံ့ပိုးေပးရတာေပါ့။

ေနာက္ပိုင္း သူ ၇ တန္း ၈ တန္းအထိ ကၽြန္ေတာ္နဲ႕အတူ စာေမးပြဲေတြ ေအာင္လာခဲ့ေသးတယ္။ ၈ တန္းမွာ က်က်န္ရစ္ခဲ့တယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း အထက္တန္းေက်ာင္းကို ေျပာင္းသြားလိုက္ရတယ္။ အဲဒါနဲ႕ သူနဲ႕ သိပ္မေတြ႕ျဖစ္ေတာ့ဘူး။ ေနာက္ပိုင္း သူ အိမ္ေထာင္က်သြားတယ္။ ဟိုဘက္ကမ္းကို ေျပာင္းသြားတယ္။ အိမ္ေထာင္ေရးလည္း အဆင္မေျပပါဘူး။ အရက္ ေသာက္တတ္လာၿပီး အခ်ိန္ျပည္႕နီးပါး မူးေနေလ့ရိွတယ္။ ဘယ္ေလာက္ပဲ သာေခြယိုင္ေအာင္ မူးမူးပါ... ကၽြန္ေတာ့္က "ေဟ့... ေမာင္ငယ္" လို႕ ေခၚလိုက္တာနဲ႕ "ဟာ... တရုတ္ေလး ဘယ္သြားမလို႕လဲ" ဆိုတာကို ျပန္ေျဖစၿမဲပါ။

၁၀ တန္းေအာင္ၿပီးေတာ့ တကၠသိုလ္ေတြ မဖြင့္ေသးတဲ့ ေယာင္ခ်ာခ်ာ အခ်ိန္ေတြမွာ သူငယ္ခ်င္းေတြ ဖြန္ေၾကာင္ရင္ အေနာက္ကေန စစ္ကူေပးခဲ့ပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္းတစ္ဦးက ေမာင္ငယ္တို႕ရြာကို ျဖတ္ၿပီး သြားရတဲ့ ရြာတစ္ရြာက ကြမ္းေတာင္ကိုင္ကို လူပ်ိဳလွည္႕ေနပါတယ္။ ျမစ္ကူးေခ်ာင္းကူး သြားရတဲ့အျပင္ လယ္ကန္သင္းရိုးေတြေပၚက ျဖတ္ၿပီး ရြာေတြကို သြားရတာပါ။ တစ္ေန႕ ရြာက အမူးသမား တစ္ေယာက္က ဘာကို အျမင္ကပ္သလဲ မသိဘူး ဒုတ္ႀကီးဆြဲၿပီး လိုက္ရိုက္ပါေလေရာ။ ထံုးစံအတိုင္း ဖ၀ါးနဲ႕တင္ပါး တစ္ထပ္တည္းက်ေအာင္ ေျပးရတာေပါ့။ လမ္းခုလတ္မွာ ေမာင္ငယ္နဲ႕ ေတြ႕လို႕ ကံေကာင္းတာပါပဲ။ ေမာင္ငယ္အရိွန္နဲ႕ အဲဒီ အမူးသမားလည္း ေနာက္ေၾကာင္း ျပန္လွည္႕သြားတယ္။ ေမာင္ငယ္ကိုယ္တုိင္ ေလွဆိပ္အထိ လုိက္ပို႕တဲ့အျပင္ ဒီဘက္ကမ္းအထိ ေလွနဲ႕ အတူ လိုက္လာခဲ့ပါေသးတယ္။ စိတ္မခ်လို႕ ဆိုပဲ။ အင္း အခုေတာ့ အဲဒီ ေမာင္ငယ္လည္း လူ႕ေလာကႀကီးမွာ မရိွေတာ့တာ ၾကာလွေပါ့။ လြန္ခဲ့တဲ့ ၅ ႏွစ္မွာပဲ ဆံုးသြားခဲ့ၿပီေလ။

၁၀ တန္းတုန္းက ကၽြန္ေတာ့္ သူငယ္ခ်င္းတစ္ဦးက လူမုိက္ပါ။ ေက်ာက္ေျမာင္း ေအာင္မဂၤလာတ၀ိုက္မွာ အေတာ္ေလး ဆိုးသြမ္းသူပါ။ ဆယ္တန္းကလည္း အခါခါက်ေနေတာ့ အသက္က ကၽြန္ေတာ့္ထက္ ၅ ႏွစ္ေလာက္ ႀကီးမယ္။ ဘယ္ကေန ဘယ္လို သူက ကၽြန္ေတာ္ကို ခင္မင္ေနလဲ မသိပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္နဲ႕ဆို စကားေျပာရင္ အေကာင္းပဲဗ်။ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း အဲဒီလို သူမ်ားတကာေတြ မေပါင္းခ်င္တဲ့ ေအာ္ေက်ာလန္ လူေတြကို ပိုၿပီး ခင္ခင္မင္မင္ စကားေျပာေလ့ရိွတယ္။ ကိုယ္တတ္ႏိုင္တဲ့ ေက်ာင္းစာဘက္မွာလည္း သူ႕ကို အေတာ္ေလး အကူအညီေပးခဲ့တယ္။ အဲဒီေၾကာင့္ပဲ ကၽြန္ေတာ့္ကို ခင္တာလား မသိပါဘူးဗ်ာ။

က်ဴရွင္သြား က်ဴရွင္ျပန္ သူတုိ႕နဲ႕ သြားလာေနလို႕ တစ္ခါက အိမ္အျပန္လမ္းမွာ ေခ်ာင္းရိုက္ခံရေသးတယ္။ မီးပ်က္တဲ့ညမွာ ၀ိုင္းၿပီး ပါးေတြ နားေတြ ရိုက္သြားၾကတာပါပဲ။ အေတာ္ေလးကို ပူထူသြားပါတယ္။ ေနာက္တစ္ပါတ္ က်ဴရွင္မွာ သူတုိ႕နဲ႕ ေတြ႕ျဖစ္ေတာ့ အဲဒီအေၾကာင္းကို ျပန္ေျပာျဖစ္ပါတယ္။ သိပ္ေတာင္ မေစာင့္လိုက္ရပါဘူး။ ေနာက္တစ္ေန႕ည က်ဴရွင္အျပန္မွာ ပြဲႀကီးတစ္ပြဲ ျဖစ္ေတာ့တာပါပဲ။ ဘယ္သူေတြက လူမွားရိုက္လဲဆုိတာ သူတုိ႕ဘာသာ သူတုိ႕သိထားၾကပံုပဲ။ က်ဴရွင္အခ်ိန္မွာ လူစုၿပီး သြားတီးၾကတာပဲ။ ကၽြန္ေတာ္က ကိုယ့္ဘာသာ ကိုယ္အိမ္ျပန္သြားေတာ့ ပြဲကို ျမင္ေတာင္ မျမင္လုိက္ရဘူး။ သူတုိ႕ လူစုလိုက္တာပဲ သိလိုက္ရတယ္။ ဆယ္တန္းေျဖၿပီး ေနာက္ပိုင္းေတာ့ သိပ္မေတြ႕မိေတာ့ဘူး။

တကၠသိုလ္ေရာက္ေတာ့လည္း ေက်ာင္းမွာ ဘယ္သူမွ မေပါင္းတဲ့ ေထာင္ထြက္ ေက်ာင္းသားေဟာင္းႀကီးနဲ႕ ေပါင္းျဖစ္တယ္။ သူက စတုတၳႏွစ္မွာ ေထာင္က်သြားတာ။ ၁၉၉၅ မွာ ေထာင္က်ခဲ့တာ ၂၀၀၃ မွာ ျပန္လြတ္လာတယ္။ ေထာင္ထဲမွာ ၇ ႏွစ္ေတာင္ ေနခဲ့ရေတာ့ စာေတြလည္း ေမ့ေရာေပါ့။ စတုတၳႏွစ္ကိုလည္း ႏွစ္၀က္ကေန တက္ရေတာ့ ၾကားထဲမွာ လြတ္ထားတဲ့ စာေတြက အမ်ားသား။ လြတ္သြားတဲ့စာေတြကို ျပန္ကူးဖုိ႕ ေက်ာင္းစာအုပ္ေတြ ငွားေတာ့လည္း စာေမးပြဲနီးေနလို႕ အတန္းထဲက သိပ္မငွားခ်င္ၾကဘူး။ စာေတြ ရွင္းျပဖို႕က်ေတာ့လည္း အဆက္အဆံ မလုပ္ခ်င္ၾကဘူး။ အဲဒါနဲ႕ပဲ ဘယ္သူမွ မေပါင္းတဲ့ လူေတြကၽြန္ေတာ္နဲ႕ ရင္းႏွီးခဲ့တယ္။ ေက်ာင္းစာေတြနဲ႕ ပတ္သတ္ၿပီး သူ႕အိမ္ကို ၀င္ထြက္ သြားလာျဖစ္သြားတယ္။ သူ႕ဘြဲရတဲ့အထိ ကၽြန္ေတာ္နဲ႕ ေနာက္ သူငယ္ခ်င္းတစ္ဦးက အစြမ္းကုန္ ကူညီခဲ့တယ္။ သူ႕ေက်းဇူးနဲ႕ပဲ ျပည္လမ္းက ျပင္သစ္ယဥ္ေက်းမႈးသံရံုးမွာ ျပင္သစ္စာ သင္ဖုိ႕ စေကာ္လာရခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ စီးပြါးေရးတစ္ဖက္နဲ႕ ေက်ာင္းမွန္ေအာင္ မတက္ႏုိင္ခဲ့ဘူး။ အဲဒီလိုပဲ သူ႕ေက်းဇူးနဲ႕ပဲ ရဲစခန္းက ေခၚစစ္တယ္။ သူ႕ေက်းဇူးနဲ႕ပဲ သတိေပးခံရတယ္။ ေစာင့္ၾကည္႕ခံရတယ္။ သူကေတာ့ စက္တင္ဘာကတည္းက အထဲ ျပန္ေရာက္ေနၿပီ။

ေက်ာင္းၿပီးေတာ့ စီးပြါးေရးအေသးေလးကို သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ ေပါင္းၿပီး လုပ္ျဖစ္ေသးတယ္။ ကိုယ္ေနတဲ့ လမ္းမွာ မဟုတ္ပဲ အျခားရပ္ကြက္က လမ္းမွာ အလုပ္သြားလုပ္ေတာ့ လမ္းထဲက လူမိုက္ေပါက္စေလးေတြက မိုက္ေၾကးခြဲခ်င္ပါတယ္။ "ေခတ္မေကာင္းလို႕ ရူးခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ေနတာ... ဘာေကာင္မွတ္လဲ" ဆုိတာမ်ိဳးေလးေတြနဲ႕ မထိတထိ ေသြးတိုးစမ္းၾကပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ကိုယ့္စီးပြါးေရးက အဓိကဆိုၿပီး ဘာမွေတာ့ သိပ္မေျပာပါဘူး။ သူငယ္ခ်င္းေတြကေတာ့ လက္ယားေနၾကၿပီ။ ခက္တာက အဲဒီေကာင္ေလးေတြ မသိတာက အခု စီးပြါးေရးကို ၀ုိင္းလုပ္ေနတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြက ဘယ္လို ဇ ေတြ ရိွတယ္ဆိုတာ သူတုိ႕ မသိတာပါ။ တျခားရပ္ကြက္ကေန လာခဲ့ေတာ့ ေနာက္ေၾကာင္း ရာဇ၀င္ကို ေသခ်ာမစံုစမ္းပဲ ေလွ်ာ့တြက္တာ သူတုိ႕အမွားပါပဲ။ ေနာက္ပိုင္းေတာ့ အစ္ကို ဆုိတာကို ပါးစပ္ဖ်ားက မခ်ေတာ့ပါဘူး။ ဘယ္လို ဇ ေတြ ရိွတဲ့ ဆုိတဲ့အေၾကာင္း သေဘာေပါက္သြားၾကတာကိုး။ သူတို႕ေတြ ဖင္တုန္ေအာင္ ေၾကာက္ေနရတဲ့ ဆရာႀကီးေတြက ကိုယ္ေတြနဲ႕က ေပါေဖာ္ေပါဖက္ေတြေလ။

အဲဒီလိုနဲ႕ ေသြးၾကြတဲ့ လူငယ္ေတြၾကားမွာ လူမုိက္ လူဆိုး မလုပ္ခဲ့ေပမယ့္ သူတုိ႕ကို လမ္းမမွားရေအာင္ေတာ့ အတတ္ႏိုင္ဆံုး နားခ်ေပးခဲ့တယ္။ စေကဘာေတြ ဓါးေျမာင္ေတြ ေဆာင္ထားရင္ လက္နက္မႈနဲ႕ ဖမ္းခံရမွာ စိုးလို႕ ၀က္အူလက္ေတြ ေျပာင္းေဆာင္ခိုင္းတယ္။ မေဆာင္ထားပါနဲ႕လို႕ တားလို႕မွ မရတဲ့အဆံုး လက္နက္မႈ မေျမာက္တဲ့အရာပဲ ေဆာင္ခိုင္းထားရတာပဲေလ။ ရန္မျဖစ္နဲ႕လို႕ မေျပာေတာ့ဘူး။ လက္မလြန္ေစနဲ႕လို႔ပဲ ေျပာေတာ့တယ္။ အရက္ မေသာက္နဲ႕လို႕ မမွာေတာ့ဘူး။ မူးၿပီး မရမ္းဖို႕ပဲ မွာတယ္။ ေဆးလိပ္ မေသာက္ဖို႕ မဆူေတာ့ဘူး။ ဘိန္းျဖဴနဲ႕စိတ္ၾကြေဆးျပားေတြ မသံုးဖို႕ပဲ ေစာင့္ၾကည္႕ေတာ့တယ္။ အေပ်ာ္အပါး မမက္ပါနဲ႕။ ျပည္႕တန္ဆာေတြဆီ မသြားပါနဲ႕လို႕ မတားေတာ့ဘူး။ ကြန္ဒံုးေဆာင္ဖို႕ပဲ ကြန္ဒံုး အသံုးျပဳပံု မွန္ကန္ဖို႕ပဲ သင္ေပးေတာ့တယ္။ ကြန္ဒံုးပါ အလကား ေ၀ေပးေသးတယ္။ အဟီး...

အဲဒီလိုနဲ႕ပဲ ခပ္ဆိုးဆိုး သူငယ္ခ်င္းေတြၾကားမွာ... ခပ္ေပေပ ခပ္ေတေတ လူငယ္ေတြၾကားမွာ... ဘ၀ကို သိကၡာရိွရိွ ဂ်စ္ပစီတစ္ေယာက္လို ျဖတ္သန္းရင္း ကၽြန္ေတာ္တစ္ေယာက္ လူဆိုးတစ္ပိုင္း ေယာက်ာ္းရိုင္းႀကီး ျဖစ္ခဲ့ရသလိုပါပဲ။ ဟုတ္ကဲ့... ကၽြန္ေတာ္ လူဆိုးေလးလား ခင္ဗ်ာ။ အဟက္...