မဟာတံတိုင္းႀကီးနဲ႕ ပါတ္သတ္တဲ့ ေနာက္ထပ္ ပံုျပင္ဇာတ္လမ္းေလး တစ္ခုရိွပါတယ္။ အဲဒီဇာတ္လမ္းေလးကို ဟိုးငယ္စဥ္ ကေလးဘ၀ကတည္းက အဖြားက ေျပာျပလို႕ ၾကားသိဖူးပါတယ္။ အဖြားကလည္း ျမန္မာစကား သိပ္မရ... ကိုယ္ေတြကလည္း တရုတ္စကားကို နားမလည္နဲ႕ မျပည္႕မစံု နားလည္ခဲ့ရတဲ့ ဇာတ္လမ္းေလးေပါ့။ အခုေတာ့ မဟာတံတုိင္းနဲ႕ ပါတ္သတ္တဲ့အေၾကာင္းေတြကို အင္တာနက္မွာ ရွာရွာေဖြေဖြ လိုက္ဖတ္ရင္း အဲဒီဇာတ္လမ္းေလးကို ျပန္ေတြ႕မိတာပါ။ ငယ္ငယ္တုန္းက မရွင္းလင္းခဲ့သမွ် အခုေတာ့ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း သိခဲ့ရပါၿပီ။ ပံုျပင္ဇာတ္လမ္း ဆိုတဲ့အတိုင္း မ်ိဳးဆက္တစ္ခုၿပီးတစ္ခု အဆင့္ဆင့္ လက္ဆင့္ကမ္းခဲ့ရတာဆိုေတာ့ မူကြဲေတြကေတာ့ အမ်ိဳးမ်ိဳးရိွႏိုင္တာေပါ့။ ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ့့္ဇာတ္လမ္းနဲ႕ တျခားသူေတြ သိတဲ့ဇာတ္လမ္း ထပ္တူထပ္မွ် မတူတာေတြ ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။
လြမ္းမ်က္ရည္ဆိုတဲ့ ပံုျပင္ေလးဟာ မဟာတံတိုင္းႀကီးနဲ႕ ပတ္သတ္တဲ့ ပံုျပင္ေလးေတြထဲမွာ အေတာ္ေလးကို ေက်ာ္ၾကားတဲ့ ပံုျပင္ေလးပါပဲ။ အဲဒီပံုျပင္ေလးထဲမွာ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေပါင္း ၄၆၀၀ ေက်ာ္တုန္းက တရုတ္ျပည္မွာ ရႊီဟြမ္တီဘုရင္ (အ၀ါေရာင္ အင္ပါယာ)ေခတ္မွာ မဟာတံတုိင္းႀကီး ေဆာက္လုပ္မႈေၾကာင့္ ေၾကကြဲဖြယ္ ဘ၀ အဆံုးသတ္ခဲ့ရတဲ့ ခ်စ္သူႏွစ္ဦးအေၾကာင္းကို ေရးဖြဲ႕ထားပါတယ္။
ပံုျပင္ဆိုတဲ့အတုိင္း... ဟိုးေရွးေရွးတုန္းကေပါ့ကြယ္။ က်န္႕မိသားစုတစ္စု ရိွသတဲ့ကြယ္။ အဲဒီ မိသားစုရဲ႕ အိမ္ၿခံ၀န္းထဲမွာ ထူးဆန္းတဲ့ ဘူးပင္္ႀကီးတစ္ပင္ ရိွသတဲ့။ အဲဒီဘူးပင္ႀကီးကေန အလြန္ကို ႀကီးမားလွတဲ့ ဘူးသီးတစ္လံုးက အိမ္နီးခ်င္း မန္မိသားစုရဲ႕ ၿခံ၀န္းဘက္မွာ သြားၿပီး သီးေနပါတယ္။ မန္မိသားစုက အဲဒီ ဘူးသီးႀကီးကို ခြဲၾကည္႕လိုက္တဲ့အခါ ဘူးသီးႀကီးထဲမွာ ခေလးမေလးတစ္ဦး ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ ထိုင္ေနတာကို ေတြ႕လိုက္ရပါတယ္။ ဒါနဲ႕ ခေလးမေလးကို မန္က်န္႕ႏြီ (Meng Jiangnu)လို႕ အမည္ေပးလိုက္ပါတယ္။ အဓိပၸါယ္က မန္ နဲ႕ က်န္႕ အိမ္က သမီးေလးေပါ့ဗ်ာ။
တစ္ညမွာ မန္က်န္႕ႏြီရဲ႕ အိမ္မက္ထဲမွာ ကြမ္ရင္မယ္ေတာ္က သူ႕ကို လာၿပီး စကားေျပာပါတယ္။ သူ႕ရဲ႕ လံုလံုၿခံဳၿခံဳ ၀တ္ထားတဲ့ ၀တ္ရံုေအာက္က အသားအေရကို ျမင္ေတြ႕ခြင့္ရခဲ့တဲ့သူကို လက္ထပ္ယူရမယ္လို႕ မိန္႕မွာသြားပါတယ္။ သူမကေတာ့ အိမ္မက္ထဲက အဲဒီစကားကို အေတာ္ေလးကို ယံုၾကည္ပါတယ္။ ဒီိလိုနဲ႕ တစ္ေန႕ၿပီး တစ္ေန႕ ကုန္ဆံုးခဲ့ရင္း ခေလးမေလး အရြယ္ေရာက္လာပါတယ္။ နတ္သမီးေလး တစ္ပါးအမွ် ေခ်ာေမာလြန္းလွတဲ့ သူရဲ႕ အလွဂုဏ္ေတြဟာ ေက်ာ္ၾကားသထက္ ေက်ာ္ၾကားလာပါတယ္။
တစ္ေန႕မွာ ဘုရင္က မဟာတံတိုင္းႀကီး ေဆာက္လုပ္ဖို႕ အမိန္႕ေတာ္ ခ်မွတ္လိုက္ပါတယ္။ သက္ဦးစံပိုင္ဘုရင္ စနစ္ျဖစ္တာေၾကာင့္ အာဏာပိုင္ေတြအေနနဲ႕ ေရြးခ်ယ္စရာ လမ္းမရိွတဲ့အတြက္ မျဖစ္ျဖစ္ေအာင္ စီစဥ္ရပါၿပီ။ ဒါနဲ႕ပဲ အနယ္နယ္ အရပ္ရပ္ကေန လုပ္အားေပးေတြ အတင္းအဓမၼ ဆင့္ေခၚခံၾကရပါတယ္။ လုပ္အားေပး ျပည္သူေတြဟာ ၾကမ္းတမ္းတဲ့ ရာသီဥတုေအာက္မွာ မိုးလင္းမုိးခ်ဳပ္ မနားတမ္းလုပ္ရပါတယ္။ ပိုက္ဆံ တစ္ျပားမွ မရတဲ့အျပင္ အႏွိပ္စက္ခံ အႀကိမ္းေမာင္းခံရတဲ့ ျပည္သူေတြခင္မ်ာ... ပေဒသရာဇ္ေခတ္ရဲ႕ သားေကာင္ ေျမစာပင္ေလးေတြ ျဖစ္ၾကရတာေပါ့။ ဒါေၾကာင့္ ေရွာင္ေျပးလို႕ရရင္ ရသလို လုပ္အားေပးအျဖစ္ ဆင့္ေခၚျခင္းကို ေရွာင္ေျပးၾကပါတယ္။
အဲဒီလို ေရွာင္ေျပးတဲ့အထဲမွာ စာေပပညာရွင္ တစ္ဦးျဖစ္တဲ့ ဖန္ရီွးလန္ ဆိုတဲ့ ေကာင္ေလးလည္း ပါတာေပါ့။ သူ႕မိဘေတြကေတာ့ ဆံုးသြားရွာၿပီျဖစ္လို႕ သူ႕မိသားစု ကိုယ္စား လုပ္အားေပးအေနနဲ႕ သူ႕ကို ဆင့္ေခၚတာပါ။ ဒီလို ေရွာင္ေျပးေနတဲ့ သူ႕ကို အာဏာပိုင္ေတြက ၀ရမ္းေျပးလို႕ သတ္မွတ္ၿပီး သူေျပးရာ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္မွာ ေတာက္ေလွ်ာက္ ေျခရာခံ ရွာေဖြေနတာေပါ့။ မၾကာခင္မွာ သူ႕ကို အာဏာပိုင္ေတြက ရွာေဖြမိၿပီး လိုက္လံ ဖမ္းဆီးပါေတာ့တယ္။
ေနာက္က လုိက္တဲ့လူေတြ ရိွေနသလို သူကလည္း ေရွ႕ကေန အားသြန္ ေျပးတာေပါ့။ အဲဒါနဲ႕ မန္မိသားစုရဲ႕ ၿခံ၀န္းႀကီး ေဘးနားက ျဖတ္ေျပးမိပါေလေရာ။ ၿခံ၀န္းႀကီးက က်ယ္သလို အပင္ေတြကလည္း မ်ားလွတဲ့အတြက္ အာဏာပိုင္ေတြ လက္ထဲက လြတ္ေအာင္ ခဏတာ ပုန္းဖို႕ အဆင္ေျပလွပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အုတ္တံတုိင္းကို ေက်ာ္တက္ၿပီး ၿခံ၀န္းထဲက အပင္ေတြေနာက္မွာ ပုန္းေနလုိက္ပါတယ္။
အဲဒီအခ်ိန္မွာ မန္က်န္႕ႏြီေလးတစ္ေယာက္ လက္ထဲမွာ ယပ္ေတာင္ေလးကို ကိုင္ၿပီး ၿခံ၀န္းထဲမွာ လိပ္ျပာ လိုက္ဖမ္းေနပါတယ္။ လိပ္ျပာေလးက ေရကန္ေလးကို ျဖတ္အေျပးမွာ သူမက လွမ္းဖမ္းပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ လိပ္ျပာေလးကို ဖမ္းမမိပဲ ယပ္ေတာင္ေလးသာ ေရထဲက်သြားပါတယ္။ ေဘးပတ္၀န္းက်င္မွာ ဘယ္သူမွ မရိွဘူး အထင္နဲ႕ သူမရဲ႕အက်ၤ ီလက္ရွည္ကို လက္ေမာင္းရင္းအထိ ပင့္တင္လိုက္ၿပီး ေရကန္ထဲက ယပ္ေတာင္ေလးကို မမွီတမွီ လွမ္းဆယ္ေနပါတယ္။ အပင္ေနာက္မွာ ပုန္းေနတဲ့ ဖန္ရီွးလန္က အဲဒါကို အစအဆံုး ျမင္ေနရၿပီး ေကာင္မေလး ေရထဲကို အရိွန္လြန္ၿပီး ျပဳတ္က်သြားမွာကို စိုးရိမ္ေနပါတယ္။ ဘယ္လိုမွ မေနႏိုင္တဲ့အဆံုးမွာ ညီမေရ... သတိထားပါဗ်ိဳ႕ လို႕ လွမ္းေအာ္မိသြားပါတယ္။
ရုတ္တရက္ဆိုေတာ့ မန္က်န္႕ႏြီေလး လန္႕သြားတာေပါ့။ ေသခ်ာ ျပန္ၾကည္႕လိုက္တဲ့အခါမွာ ရုပ္ေရာေခ်ာေမာ ေျပျပစ္လြန္းတဲ့ လူငယ္ေလးဆိုတာ သတိထားမိခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီ လူငယ္ေလးဟာ သူမရဲ႕ လက္ေမာင္းရင္းအထိ ျမင္ထားတဲ့သူ ျဖစ္လို႕ ကြမ္ရင္မယ္ေတာ္ ေျပာခဲ့တဲ့အခ်က္နဲ႕ ကိုက္ညီေနပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႕ပဲ သူတို႕ႏွစ္ဦးဟာ ျမင္ျမင္ခ်င္းကို ခ်စ္မိသြားၾကပါတယ္။ မိန္းခေလးရွင္ဆီကေန ခြင့္ပန္ၿပီး သူတို႕ႏွစ္ဦး လက္ထပ္ခဲ့ပါတယ္။ မဂၤလာပြဲကိုလည္း ညဘက္မွပဲ တိတ္တခိုးေလး က်င္းပဖို႕ ဆံုးျဖတ္ခဲ့ၾကပါတယ္။
ဒါေပမယ့္လည္း... ကံဆိုးမိုးေမွာင္က်ဖို႕ အခ်ိန္ျဖစ္လာပါၿပီ။ ဖန္ရီွးလန္ ဘယ္မွာရိွေနသလဲဆိုတာကို သိသြားတဲ့ အာဏာပိုင္ေတြဟာ မန္မိသားစုရဲ႕ အိမ္ကို ညတြင္းခ်င္း လိုက္လာၿပီး သတို႕သားကို ဖမ္းဆီးၿပီး မဟာတံတုိင္း ေဆာက္လုပ္ေရး လုပ္ငန္းခြင္ထဲကို ျပန္သြားဖို႕ ေခၚသြားပါေတာ့တယ္။ ၾကင္စဦး ဇနီးေမာင္ႏွံဟာ ဒီလိုနဲ႕ပဲ အခြဲခံလိုက္ရပါတယ္။ သူတုိ႕ႏွစ္ေယာက္ အသက္ရွင္လွ်က္ ျပန္လည္ ဆံုေတြ႕ၾကမယ္ဆိုတာကို ဘယ္သူ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ကမွ မေမွ်ာ္လင့္ရဲပါဘူး။ ႏွစ္ဦးစလံုးရဲ႕ ရင္ထဲမွာ အသည္းႏွလံုးေတြ တစ္စစီ က်ိဳးပဲ့ ေၾကမြေနသလို ေ၀ဒနာ မ်က္ရည္မိုးေတြကလည္း ရပ္တန္႕လို႕ မရေအာင္ ရြာသြန္းျဖိဳးေနခဲ့ပါေတာ့တယ္။
ပံုျပင္ဆိုတဲ့အတုိင္း... ဟိုးေရွးေရွးတုန္းကေပါ့ကြယ္။ က်န္႕မိသားစုတစ္စု ရိွသတဲ့ကြယ္။ အဲဒီ မိသားစုရဲ႕ အိမ္ၿခံ၀န္းထဲမွာ ထူးဆန္းတဲ့ ဘူးပင္္ႀကီးတစ္ပင္ ရိွသတဲ့။ အဲဒီဘူးပင္ႀကီးကေန အလြန္ကို ႀကီးမားလွတဲ့ ဘူးသီးတစ္လံုးက အိမ္နီးခ်င္း မန္မိသားစုရဲ႕ ၿခံ၀န္းဘက္မွာ သြားၿပီး သီးေနပါတယ္။ မန္မိသားစုက အဲဒီ ဘူးသီးႀကီးကို ခြဲၾကည္႕လိုက္တဲ့အခါ ဘူးသီးႀကီးထဲမွာ ခေလးမေလးတစ္ဦး ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ ထိုင္ေနတာကို ေတြ႕လိုက္ရပါတယ္။ ဒါနဲ႕ ခေလးမေလးကို မန္က်န္႕ႏြီ (Meng Jiangnu)လို႕ အမည္ေပးလိုက္ပါတယ္။ အဓိပၸါယ္က မန္ နဲ႕ က်န္႕ အိမ္က သမီးေလးေပါ့ဗ်ာ။
တစ္ညမွာ မန္က်န္႕ႏြီရဲ႕ အိမ္မက္ထဲမွာ ကြမ္ရင္မယ္ေတာ္က သူ႕ကို လာၿပီး စကားေျပာပါတယ္။ သူ႕ရဲ႕ လံုလံုၿခံဳၿခံဳ ၀တ္ထားတဲ့ ၀တ္ရံုေအာက္က အသားအေရကို ျမင္ေတြ႕ခြင့္ရခဲ့တဲ့သူကို လက္ထပ္ယူရမယ္လို႕ မိန္႕မွာသြားပါတယ္။ သူမကေတာ့ အိမ္မက္ထဲက အဲဒီစကားကို အေတာ္ေလးကို ယံုၾကည္ပါတယ္။ ဒီိလိုနဲ႕ တစ္ေန႕ၿပီး တစ္ေန႕ ကုန္ဆံုးခဲ့ရင္း ခေလးမေလး အရြယ္ေရာက္လာပါတယ္။ နတ္သမီးေလး တစ္ပါးအမွ် ေခ်ာေမာလြန္းလွတဲ့ သူရဲ႕ အလွဂုဏ္ေတြဟာ ေက်ာ္ၾကားသထက္ ေက်ာ္ၾကားလာပါတယ္။
တစ္ေန႕မွာ ဘုရင္က မဟာတံတိုင္းႀကီး ေဆာက္လုပ္ဖို႕ အမိန္႕ေတာ္ ခ်မွတ္လိုက္ပါတယ္။ သက္ဦးစံပိုင္ဘုရင္ စနစ္ျဖစ္တာေၾကာင့္ အာဏာပိုင္ေတြအေနနဲ႕ ေရြးခ်ယ္စရာ လမ္းမရိွတဲ့အတြက္ မျဖစ္ျဖစ္ေအာင္ စီစဥ္ရပါၿပီ။ ဒါနဲ႕ပဲ အနယ္နယ္ အရပ္ရပ္ကေန လုပ္အားေပးေတြ အတင္းအဓမၼ ဆင့္ေခၚခံၾကရပါတယ္။ လုပ္အားေပး ျပည္သူေတြဟာ ၾကမ္းတမ္းတဲ့ ရာသီဥတုေအာက္မွာ မိုးလင္းမုိးခ်ဳပ္ မနားတမ္းလုပ္ရပါတယ္။ ပိုက္ဆံ တစ္ျပားမွ မရတဲ့အျပင္ အႏွိပ္စက္ခံ အႀကိမ္းေမာင္းခံရတဲ့ ျပည္သူေတြခင္မ်ာ... ပေဒသရာဇ္ေခတ္ရဲ႕ သားေကာင္ ေျမစာပင္ေလးေတြ ျဖစ္ၾကရတာေပါ့။ ဒါေၾကာင့္ ေရွာင္ေျပးလို႕ရရင္ ရသလို လုပ္အားေပးအျဖစ္ ဆင့္ေခၚျခင္းကို ေရွာင္ေျပးၾကပါတယ္။
အဲဒီလို ေရွာင္ေျပးတဲ့အထဲမွာ စာေပပညာရွင္ တစ္ဦးျဖစ္တဲ့ ဖန္ရီွးလန္ ဆိုတဲ့ ေကာင္ေလးလည္း ပါတာေပါ့။ သူ႕မိဘေတြကေတာ့ ဆံုးသြားရွာၿပီျဖစ္လို႕ သူ႕မိသားစု ကိုယ္စား လုပ္အားေပးအေနနဲ႕ သူ႕ကို ဆင့္ေခၚတာပါ။ ဒီလို ေရွာင္ေျပးေနတဲ့ သူ႕ကို အာဏာပိုင္ေတြက ၀ရမ္းေျပးလို႕ သတ္မွတ္ၿပီး သူေျပးရာ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္မွာ ေတာက္ေလွ်ာက္ ေျခရာခံ ရွာေဖြေနတာေပါ့။ မၾကာခင္မွာ သူ႕ကို အာဏာပိုင္ေတြက ရွာေဖြမိၿပီး လိုက္လံ ဖမ္းဆီးပါေတာ့တယ္။
ေနာက္က လုိက္တဲ့လူေတြ ရိွေနသလို သူကလည္း ေရွ႕ကေန အားသြန္ ေျပးတာေပါ့။ အဲဒါနဲ႕ မန္မိသားစုရဲ႕ ၿခံ၀န္းႀကီး ေဘးနားက ျဖတ္ေျပးမိပါေလေရာ။ ၿခံ၀န္းႀကီးက က်ယ္သလို အပင္ေတြကလည္း မ်ားလွတဲ့အတြက္ အာဏာပိုင္ေတြ လက္ထဲက လြတ္ေအာင္ ခဏတာ ပုန္းဖို႕ အဆင္ေျပလွပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အုတ္တံတုိင္းကို ေက်ာ္တက္ၿပီး ၿခံ၀န္းထဲက အပင္ေတြေနာက္မွာ ပုန္းေနလုိက္ပါတယ္။
အဲဒီအခ်ိန္မွာ မန္က်န္႕ႏြီေလးတစ္ေယာက္ လက္ထဲမွာ ယပ္ေတာင္ေလးကို ကိုင္ၿပီး ၿခံ၀န္းထဲမွာ လိပ္ျပာ လိုက္ဖမ္းေနပါတယ္။ လိပ္ျပာေလးက ေရကန္ေလးကို ျဖတ္အေျပးမွာ သူမက လွမ္းဖမ္းပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ လိပ္ျပာေလးကို ဖမ္းမမိပဲ ယပ္ေတာင္ေလးသာ ေရထဲက်သြားပါတယ္။ ေဘးပတ္၀န္းက်င္မွာ ဘယ္သူမွ မရိွဘူး အထင္နဲ႕ သူမရဲ႕အက်ၤ ီလက္ရွည္ကို လက္ေမာင္းရင္းအထိ ပင့္တင္လိုက္ၿပီး ေရကန္ထဲက ယပ္ေတာင္ေလးကို မမွီတမွီ လွမ္းဆယ္ေနပါတယ္။ အပင္ေနာက္မွာ ပုန္းေနတဲ့ ဖန္ရီွးလန္က အဲဒါကို အစအဆံုး ျမင္ေနရၿပီး ေကာင္မေလး ေရထဲကို အရိွန္လြန္ၿပီး ျပဳတ္က်သြားမွာကို စိုးရိမ္ေနပါတယ္။ ဘယ္လိုမွ မေနႏိုင္တဲ့အဆံုးမွာ ညီမေရ... သတိထားပါဗ်ိဳ႕ လို႕ လွမ္းေအာ္မိသြားပါတယ္။
ရုတ္တရက္ဆိုေတာ့ မန္က်န္႕ႏြီေလး လန္႕သြားတာေပါ့။ ေသခ်ာ ျပန္ၾကည္႕လိုက္တဲ့အခါမွာ ရုပ္ေရာေခ်ာေမာ ေျပျပစ္လြန္းတဲ့ လူငယ္ေလးဆိုတာ သတိထားမိခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီ လူငယ္ေလးဟာ သူမရဲ႕ လက္ေမာင္းရင္းအထိ ျမင္ထားတဲ့သူ ျဖစ္လို႕ ကြမ္ရင္မယ္ေတာ္ ေျပာခဲ့တဲ့အခ်က္နဲ႕ ကိုက္ညီေနပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႕ပဲ သူတို႕ႏွစ္ဦးဟာ ျမင္ျမင္ခ်င္းကို ခ်စ္မိသြားၾကပါတယ္။ မိန္းခေလးရွင္ဆီကေန ခြင့္ပန္ၿပီး သူတို႕ႏွစ္ဦး လက္ထပ္ခဲ့ပါတယ္။ မဂၤလာပြဲကိုလည္း ညဘက္မွပဲ တိတ္တခိုးေလး က်င္းပဖို႕ ဆံုးျဖတ္ခဲ့ၾကပါတယ္။
ဒါေပမယ့္လည္း... ကံဆိုးမိုးေမွာင္က်ဖို႕ အခ်ိန္ျဖစ္လာပါၿပီ။ ဖန္ရီွးလန္ ဘယ္မွာရိွေနသလဲဆိုတာကို သိသြားတဲ့ အာဏာပိုင္ေတြဟာ မန္မိသားစုရဲ႕ အိမ္ကို ညတြင္းခ်င္း လိုက္လာၿပီး သတို႕သားကို ဖမ္းဆီးၿပီး မဟာတံတုိင္း ေဆာက္လုပ္ေရး လုပ္ငန္းခြင္ထဲကို ျပန္သြားဖို႕ ေခၚသြားပါေတာ့တယ္။ ၾကင္စဦး ဇနီးေမာင္ႏွံဟာ ဒီလိုနဲ႕ပဲ အခြဲခံလိုက္ရပါတယ္။ သူတုိ႕ႏွစ္ေယာက္ အသက္ရွင္လွ်က္ ျပန္လည္ ဆံုေတြ႕ၾကမယ္ဆိုတာကို ဘယ္သူ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ကမွ မေမွ်ာ္လင့္ရဲပါဘူး။ ႏွစ္ဦးစလံုးရဲ႕ ရင္ထဲမွာ အသည္းႏွလံုးေတြ တစ္စစီ က်ိဳးပဲ့ ေၾကမြေနသလို ေ၀ဒနာ မ်က္ရည္မိုးေတြကလည္း ရပ္တန္႕လို႕ မရေအာင္ ရြာသြန္းျဖိဳးေနခဲ့ပါေတာ့တယ္။
5 comments:
ဆန႔္ငင္ ဆန္႔ငင္ျဖစ္ေအာင္ မလုပ္ပါနဲ႔ဗ်ာ ေနာက္တစ္ပိုင္းျမန္ျမန္တင္ပါ
ဇာတ္လမ္းေကာင္းတုန္း မီးပ်က္သြားသလိုပဲ ကိုဂ်ဴလိုင္ေရ။
ဖတ္လို့ေကာင္းတယ္။
ဟုတ္ကဲ့ပါခင္ဗ်ာ။ ဆက္ၿပီး ေရးတင္ေနအံုးမွာပါ။ အခုလို အားေပးတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ခင္ဗ်။
ေၾကကြဲစ၇ာ ဇာတ္လမ္းေလး အဟင့္ ၇ြတ္ ဖတ္
ဆက္ဖတ္လိုက္ဦးမယ္ေနာ္
Post a Comment