ႏွင္းဆီနီနီက အစားအေသာက္ဆိုင္ေတြ ပါတ္သတ္ၿပီး TAG ထားျပန္ပါတယ္။ အဲဒါနဲ႕ ဒီပို႕စ္ေလးကို ေရးပါတယ္ ခင္ဗ်ာ။ ရန္ကုန္ အစားအေသာက္ လမ္းညႊန္ ဆိုေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ့္က အစားအေသာက္နဲ႕ ပါတ္သတ္ၿပီး သိပ္မသိတာ မ်ားပါတယ္ ခင္ဗ်။ သိသေလာက္ တတ္သေလာက္ေလး ရႊီးရေတာ့မွာေပါ့။
တာေမြ၊ ေက်ာက္ေျမာင္းထဲက နိေျဂာဓလမ္းက ပုဇြန္ခြက္ေၾကာ္သုပ္ကေတာ့ အလြန္ေကာင္းပါတယ္။ ေက်ာက္ေျမာင္းမွာ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ စံုျဖစ္ရင္ အဲဒီဆိုင္ကို ေျခဦးလွည္႕တာ မ်ားပါတယ္။ အဲဒီဆိုင္က အခ်ဥ္ေကာင္းတာပါ။ ပုဇြန္ခြက္ေၾကာ္ေလး ၂ ခုကို သခြါးသီး ၾကက္သြန္စိမ္းေလးထည္႕ ငရုတ္သီးမႈန္႕ေလးျဖဴး အခ်ဥ္ရည္ေလး မ်ားမ်ားစမ္းၿပီး အသုတ္သုပ္ေပးတာပါ။ ဘူးသီးဟင္းခါးေလးပါ ေပးပါတယ္။ အဲဒီဆိုင္မွာ ေကာ္ျပန္႕ေၾကာ္၊ ပဲျပားေၾကာ္၊ ေခါက္ဆြဲ၊ ၾကာဇံ စတာေတြလည္း အစံုရပါတယ္။ အရင္တုန္းက တစ္ပြဲကို ၂၀၀ က်ပ္ပါ။ အခုေလာက္ဆို ၃၀၀ က်ပ္ ေက်ာ္ေနေလာက္ၿပီ ထင္ပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ ၾကာဇံသုပ္နဲ႕ အဲဒီ ပုဇြန္ခြက္ေၾကာသုပ္ကိုပဲ စားေလ့ရိွပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္းေတြလည္း ႀကိဳက္ၾကပါတယ္။
ေနာက္တစ္ဆိုင္က ဗိုလ္ခ်ဳပ္လမ္းေပၚက နန္းထိုက္ ရွမ္းေခါက္ဆြဲဆိုင္ပါ။ သိမ္ျဖဴလမ္း အေက်ာ္ေလးကေပါ့။ အဲဒီဆိုင္မွာက ရွမ္းအစာ အစံုအလင္ကို ရပါတယ္။ ညပိုင္း ေနျပည္ေတာ္၊ ေရွ႕ေဆာင္ဘက္မွာ ရုပ္ရွင္ၾကည္႕ဖို႕ သူငယ္ခ်င္းေတြ ခ်ိန္းၿပီး ထြက္လာရင္ ညစာကို အဲဒီဆိုင္မွာ စားေလ့ရိွတယ္။ ဆန္စီး၊ တို႕ဟူးေႏြး၊ ရွမ္းေခါက္ဆြဲ စတာေတြ စားျဖစ္သလို ယိုးဒယား သေဘာၤသီးေထာင္းကိုလည္း ငရုပ္သီးစပ္စပ္နဲ႕ မွာေလ့ရိွတယ္။ တခါတေလ ငါးထမင္းထုပ္၊ အင္းေလး ထမင္းခ်ဥ္ေတြကိုလည္း စားတယ္။ ညပိုင္းမွာ သူငယ္ခ်င္းေတြ အုပ္စုလိုက္ႀကီး သြားစားၾကတာဆိုေတာ့ သေဘာၤသီးေထာင္းက ၂ ပြဲေလာက္ အနည္းဆံုး မွာရတယ္။ ႏို႕မဟုတ္ရင္ အနံ႕ေလးပဲ ရႈလိုက္ရမွာ။ ျမင္ေတာင္ ျမင္လိုက္ရမွာ မဟုတ္ဘူး။ လက္ေတြက သြက္ပါ။ အဲဒီဆိုင္မွာ ငရုတ္သီးစပ္တာနဲ႕ အေအးေတြ မွာေသာက္၊ ၿပီးေတာ့ ဗိုက္ေတြ ေဖာင္းကားၿပီး ရုပ္ရွင္ရံုကို မနည္းကို လမ္းေလွ်ာက္ယူၾကရတာ မွတ္မိေနေသးတယ္။
ေနာက္တစ္ဆိုင္က ဗဟိုအမ်ိဳးသမီး ေဆးရံုေရွ႕က အာဆင္နယ္ ဆိုတဲ့ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ပါ။ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ မနက္ပိုင္း ေရႊတိဂံုဘုရား သြားဖူးျဖစ္ရင္ အျပန္မွာ ၀င္စားၾကတဲ့ ဆိုင္ပါ။ အဲဒီဆိုင္မွာက အစံုရပါတယ္။ ရွမ္းေခါက္ဆြဲ၊ နန္းႀကီးသုပ္ကေန အုန္းႏို႕ေခါက္ဆြဲ၊ မုန္႕ဟင္းခါး ရသလို ... မလိုင္နံျပား၊ တုိရွည္၊ အာလူးပူရီ၊ ကီမား ပလာတာ ကုလားစာလည္း အစံုရသလုိ ... ၾကက္သား ေကာက္ညွင္းထုပ္၊ ေပါက္ဆီ၊ ဂဏန္းလက္မေပါင္း၊ ၀က္သားေပါင္း စတဲ့ တရုတ္စာေတြလည္း ရပါတယ္။ လက္ဖက္ရည္ကလည္း အေတာ္ေလးေကာင္းပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္းေတြ တစ္ေယာက္ တစ္မ်ိဳးမွာၾကတာနဲ႕ သူမွာတာ ယူစား ကိုယ္မွာတာ သူယူစားနဲ႕ အစံုေလးကို စားရေသာက္ရပါတယ္။ အဲဒီဆိုင္မွာ ဂ်ာနယ္မ်ိဳးစံုလည္း ေရာင္းေတာ့ ဂ်ာနယ္ဖတ္လိုက္ အစားအေသာက္ေတြ စားလိုက္နဲ႕ မနက္ခင္းေလးတစ္ခုကို ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး လွလွပပေလး သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ အတူ ျဖတ္သန္းခဲ့ရတယ္ေလ။
ေနာက္ထပ္ ေရးဖို႕ ဆိုင္တစ္ဆိုင္ က်န္ခဲ့တယ္။ အဲဒါက ကြၽန္ေတာ္တို႕ ႀကိဳ႕ကုန္းေက်ာင္းေတာ္ႀကီးက ေႏြေအး ကဖီးပါ။ ၀ိုင္တီယူ တတိယႏွစ္ စတက္ခဲ့ကတည္း ႀကိဳ႕ကုန္းေက်ာင္းက ကန္တင္းမွာ ထိုင္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ေႏြေအးက လိႈင္သာယာမွာလည္း လာဖြင့္ေပမယ့္ လူမႏိုင္တာနဲ႕ ပိတ္ပစ္လိုက္တယ္။ ႀကိဳ႕ကုန္းေက်ာင္းမွာပဲ ဖြင့္ေတာ့တယ္။ ေက်ာင္းကေန ႀကိဳ႕ကုန္းကို ဆရာမေတြ ျပန္ပို႕တဲ့ကားႀကံဳရိွရင္ လိႈင္သာယာမွာ မစားေတာ့ပဲ ဗုိက္အဆာခံၿပီး ႀကိဳ႕ကုန္းေက်ာင္းထိ ျပန္လိုက္သြားၿပီး ေႏြေအးမွာပဲ စားေလ့ရိွတယ္။ အဲဒီမွာ စားရင္ ပသွ်ဴးထမင္းေၾကာ္ကို မုန္႕ဟင္းခါး ဟင္းရည္ေလးနဲ႕ စားျဖစ္တယ္။ ၿပီးရင္ ပဲႏို႕ ဒါမွမဟုတ္ စပါကလင္ တစ္လံုးေသာက္ေလ့ ရိွတယ္။ ေက်ာင္းမွာ ေနာက္ဆံုးႏွစ္ၿပီးေတာ့ Measured Drawing Camp ၀င္တုန္းက မနက္ပိုင္းဆို ၾကက္ဥေၾကာ္တစ္လံုးနဲ႕ ပဲျပဳတ္ ထမင္းေၾကာ္ကို လက္ဖက္ရည္ ခ်ိဳက်တစ္ခြက္နဲ႕ အၿမဲတမ္း စားေလ့ရိွခဲ့တယ္။ ပံုဆြဲစခန္း၀င္ေနတဲ့ တေလွ်ာက္လံုး အဲဒီလိုပဲ မနက္စာ တစ္မ်ိဳးတည္းကို စားေနတာေလ။ အဲဒီေလာက္ထိ အစြဲအလန္းႀကီးႀကီးနဲ႕ စားေလ့ရိွခဲ့တယ္။ ညပိုင္းဆိုရင္လည္း ပသွ်ဴးထမင္းေၾကာ္ပဲ။ ဆိုင္မွာ ထိုင္လိုက္တာနဲ႕ မွာစရာမလိုေအာင္ ေႏြေအးက ဆိုင္ရွင္ေလးေလးတို႕က အလိုက္သိေနၾကတယ္။ အဲဒါေတြေၾကာင့္လည္း အဲဒီဆိုင္ကို စြဲစြဲၿမဲၿမဲ ထိုင္ခဲ့တာ။ လက္ရာလည္း တကယ္ ေကာင္းပါတယ္။ ၀ိုင္တီယူ ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးက ေႏြေအးကို တကယ္ကို လြမ္းမိပါတယ္။
ေၾသာ္ အခုေတာ့ အဲဒီလို ဘ၀ေလးေတြကို တကယ္ပဲ လြမ္းမိပါတယ္။ အင္း တကယ္ေတာ့ ဘ၀ဆုိတာ ေပ်ာ္ရာမွာ မေနရ ... ေတာ္ရာမွာ ေနရတာ ဆိုေတာ့လည္း ... အခုေတာ့ လြမ္း ေနရံုမွတပါး အျခားမရိွ။
တာေမြ၊ ေက်ာက္ေျမာင္းထဲက နိေျဂာဓလမ္းက ပုဇြန္ခြက္ေၾကာ္သုပ္ကေတာ့ အလြန္ေကာင္းပါတယ္။ ေက်ာက္ေျမာင္းမွာ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ စံုျဖစ္ရင္ အဲဒီဆိုင္ကို ေျခဦးလွည္႕တာ မ်ားပါတယ္။ အဲဒီဆိုင္က အခ်ဥ္ေကာင္းတာပါ။ ပုဇြန္ခြက္ေၾကာ္ေလး ၂ ခုကို သခြါးသီး ၾကက္သြန္စိမ္းေလးထည္႕ ငရုတ္သီးမႈန္႕ေလးျဖဴး အခ်ဥ္ရည္ေလး မ်ားမ်ားစမ္းၿပီး အသုတ္သုပ္ေပးတာပါ။ ဘူးသီးဟင္းခါးေလးပါ ေပးပါတယ္။ အဲဒီဆိုင္မွာ ေကာ္ျပန္႕ေၾကာ္၊ ပဲျပားေၾကာ္၊ ေခါက္ဆြဲ၊ ၾကာဇံ စတာေတြလည္း အစံုရပါတယ္။ အရင္တုန္းက တစ္ပြဲကို ၂၀၀ က်ပ္ပါ။ အခုေလာက္ဆို ၃၀၀ က်ပ္ ေက်ာ္ေနေလာက္ၿပီ ထင္ပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ ၾကာဇံသုပ္နဲ႕ အဲဒီ ပုဇြန္ခြက္ေၾကာသုပ္ကိုပဲ စားေလ့ရိွပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္းေတြလည္း ႀကိဳက္ၾကပါတယ္။
ေနာက္တစ္ဆိုင္က ဗိုလ္ခ်ဳပ္လမ္းေပၚက နန္းထိုက္ ရွမ္းေခါက္ဆြဲဆိုင္ပါ။ သိမ္ျဖဴလမ္း အေက်ာ္ေလးကေပါ့။ အဲဒီဆိုင္မွာက ရွမ္းအစာ အစံုအလင္ကို ရပါတယ္။ ညပိုင္း ေနျပည္ေတာ္၊ ေရွ႕ေဆာင္ဘက္မွာ ရုပ္ရွင္ၾကည္႕ဖို႕ သူငယ္ခ်င္းေတြ ခ်ိန္းၿပီး ထြက္လာရင္ ညစာကို အဲဒီဆိုင္မွာ စားေလ့ရိွတယ္။ ဆန္စီး၊ တို႕ဟူးေႏြး၊ ရွမ္းေခါက္ဆြဲ စတာေတြ စားျဖစ္သလို ယိုးဒယား သေဘာၤသီးေထာင္းကိုလည္း ငရုပ္သီးစပ္စပ္နဲ႕ မွာေလ့ရိွတယ္။ တခါတေလ ငါးထမင္းထုပ္၊ အင္းေလး ထမင္းခ်ဥ္ေတြကိုလည္း စားတယ္။ ညပိုင္းမွာ သူငယ္ခ်င္းေတြ အုပ္စုလိုက္ႀကီး သြားစားၾကတာဆိုေတာ့ သေဘာၤသီးေထာင္းက ၂ ပြဲေလာက္ အနည္းဆံုး မွာရတယ္။ ႏို႕မဟုတ္ရင္ အနံ႕ေလးပဲ ရႈလိုက္ရမွာ။ ျမင္ေတာင္ ျမင္လိုက္ရမွာ မဟုတ္ဘူး။ လက္ေတြက သြက္ပါ။ အဲဒီဆိုင္မွာ ငရုတ္သီးစပ္တာနဲ႕ အေအးေတြ မွာေသာက္၊ ၿပီးေတာ့ ဗိုက္ေတြ ေဖာင္းကားၿပီး ရုပ္ရွင္ရံုကို မနည္းကို လမ္းေလွ်ာက္ယူၾကရတာ မွတ္မိေနေသးတယ္။
ေနာက္တစ္ဆိုင္က ဗဟိုအမ်ိဳးသမီး ေဆးရံုေရွ႕က အာဆင္နယ္ ဆိုတဲ့ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ပါ။ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ မနက္ပိုင္း ေရႊတိဂံုဘုရား သြားဖူးျဖစ္ရင္ အျပန္မွာ ၀င္စားၾကတဲ့ ဆိုင္ပါ။ အဲဒီဆိုင္မွာက အစံုရပါတယ္။ ရွမ္းေခါက္ဆြဲ၊ နန္းႀကီးသုပ္ကေန အုန္းႏို႕ေခါက္ဆြဲ၊ မုန္႕ဟင္းခါး ရသလို ... မလိုင္နံျပား၊ တုိရွည္၊ အာလူးပူရီ၊ ကီမား ပလာတာ ကုလားစာလည္း အစံုရသလုိ ... ၾကက္သား ေကာက္ညွင္းထုပ္၊ ေပါက္ဆီ၊ ဂဏန္းလက္မေပါင္း၊ ၀က္သားေပါင္း စတဲ့ တရုတ္စာေတြလည္း ရပါတယ္။ လက္ဖက္ရည္ကလည္း အေတာ္ေလးေကာင္းပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္းေတြ တစ္ေယာက္ တစ္မ်ိဳးမွာၾကတာနဲ႕ သူမွာတာ ယူစား ကိုယ္မွာတာ သူယူစားနဲ႕ အစံုေလးကို စားရေသာက္ရပါတယ္။ အဲဒီဆိုင္မွာ ဂ်ာနယ္မ်ိဳးစံုလည္း ေရာင္းေတာ့ ဂ်ာနယ္ဖတ္လိုက္ အစားအေသာက္ေတြ စားလိုက္နဲ႕ မနက္ခင္းေလးတစ္ခုကို ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး လွလွပပေလး သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ အတူ ျဖတ္သန္းခဲ့ရတယ္ေလ။
ေနာက္ထပ္ ေရးဖို႕ ဆိုင္တစ္ဆိုင္ က်န္ခဲ့တယ္။ အဲဒါက ကြၽန္ေတာ္တို႕ ႀကိဳ႕ကုန္းေက်ာင္းေတာ္ႀကီးက ေႏြေအး ကဖီးပါ။ ၀ိုင္တီယူ တတိယႏွစ္ စတက္ခဲ့ကတည္း ႀကိဳ႕ကုန္းေက်ာင္းက ကန္တင္းမွာ ထိုင္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ေႏြေအးက လိႈင္သာယာမွာလည္း လာဖြင့္ေပမယ့္ လူမႏိုင္တာနဲ႕ ပိတ္ပစ္လိုက္တယ္။ ႀကိဳ႕ကုန္းေက်ာင္းမွာပဲ ဖြင့္ေတာ့တယ္။ ေက်ာင္းကေန ႀကိဳ႕ကုန္းကို ဆရာမေတြ ျပန္ပို႕တဲ့ကားႀကံဳရိွရင္ လိႈင္သာယာမွာ မစားေတာ့ပဲ ဗုိက္အဆာခံၿပီး ႀကိဳ႕ကုန္းေက်ာင္းထိ ျပန္လိုက္သြားၿပီး ေႏြေအးမွာပဲ စားေလ့ရိွတယ္။ အဲဒီမွာ စားရင္ ပသွ်ဴးထမင္းေၾကာ္ကို မုန္႕ဟင္းခါး ဟင္းရည္ေလးနဲ႕ စားျဖစ္တယ္။ ၿပီးရင္ ပဲႏို႕ ဒါမွမဟုတ္ စပါကလင္ တစ္လံုးေသာက္ေလ့ ရိွတယ္။ ေက်ာင္းမွာ ေနာက္ဆံုးႏွစ္ၿပီးေတာ့ Measured Drawing Camp ၀င္တုန္းက မနက္ပိုင္းဆို ၾကက္ဥေၾကာ္တစ္လံုးနဲ႕ ပဲျပဳတ္ ထမင္းေၾကာ္ကို လက္ဖက္ရည္ ခ်ိဳက်တစ္ခြက္နဲ႕ အၿမဲတမ္း စားေလ့ရိွခဲ့တယ္။ ပံုဆြဲစခန္း၀င္ေနတဲ့ တေလွ်ာက္လံုး အဲဒီလိုပဲ မနက္စာ တစ္မ်ိဳးတည္းကို စားေနတာေလ။ အဲဒီေလာက္ထိ အစြဲအလန္းႀကီးႀကီးနဲ႕ စားေလ့ရိွခဲ့တယ္။ ညပိုင္းဆိုရင္လည္း ပသွ်ဴးထမင္းေၾကာ္ပဲ။ ဆိုင္မွာ ထိုင္လိုက္တာနဲ႕ မွာစရာမလိုေအာင္ ေႏြေအးက ဆိုင္ရွင္ေလးေလးတို႕က အလိုက္သိေနၾကတယ္။ အဲဒါေတြေၾကာင့္လည္း အဲဒီဆိုင္ကို စြဲစြဲၿမဲၿမဲ ထိုင္ခဲ့တာ။ လက္ရာလည္း တကယ္ ေကာင္းပါတယ္။ ၀ိုင္တီယူ ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးက ေႏြေအးကို တကယ္ကို လြမ္းမိပါတယ္။
ေၾသာ္ အခုေတာ့ အဲဒီလို ဘ၀ေလးေတြကို တကယ္ပဲ လြမ္းမိပါတယ္။ အင္း တကယ္ေတာ့ ဘ၀ဆုိတာ ေပ်ာ္ရာမွာ မေနရ ... ေတာ္ရာမွာ ေနရတာ ဆိုေတာ့လည္း ... အခုေတာ့ လြမ္း ေနရံုမွတပါး အျခားမရိွ။
11 comments:
အခုေတာ့ လြမ္းေနရံုမွတပါး အျခားမရွိတဲ့။ စာသားကေတာ့ ေရလည္လန္ထြက္တယ္။ ဒါဆို ရန္ကုန္ေရာက္ရင္ေျပာေလ။ စားခ်င္တာေတြကို။ လိုက္၀ယ္ေကၽြးမွာ မဟုတ္ဘူးေနာ္။ ကူစားေပးမွာ။ ဟဲဟဲ
ရန္ကုန္ေရာက္ရင္ သူက ေကၽြးမယ္ မရိွဘူး။ အိမ္ရွင္က ဧည္႕သည္ဆီကေန ကပ္စားအံုးမယ္တဲ့။ အေတာ္ေလးကို ကပ္ေစးနဲတဲ့ ေက်ာက္စရစ္ခဲပဲ။ ဒါမွမဟုတ္ အစားပုပ္တဲ့ ေဆးေက်ာင္းသူ ထင္တယ္။
အံမယ္ ဧည့္သည္လို႔ ေျပာရေအာင္ သူက ျမန္မာႏိုင္ငံကလူ မဟုတ္တာက်ေနတာပဲ။ ဟိုမွာ ခဏပဲ ေနၿပီး ျပန္လာတဲ့လူကမ်ား ဧည့္သည္တဲ့။ ေလွ်ာက္ေျပာေနတယ္။ ေနာက္ၿပီး သဲကအငယ္ပဲ။ ကိုယ့္တူမေလးကို ၀ယ္ေကၽြးဖို႔ေတာင္ ကပ္ေစးကနဲပါ့။ ဒါနဲ႔မ်ား သူကတဖန္ ျပန္ေျပာေနတယ္။ အစားႀကီးသေလး ဘာေလးနဲ႔။ ဘယ္သူက အစားပိုႀကီးတယ္ ဆိုတာ မသိတာက်ေနတာပဲ။
ညည္းအိမ္ကို လာလည္ရင္ ညည္းက အိမ္ရွင္ေလ။ က်ဳပ္က ဧည္႕သည္ေလ။ တူမေလးကိုေတာ့ ေကၽြးႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ တူမေလးက လူလိုသူလိုေတာ့ စားေပါ့ေနာ္။ သရဲမရဲစီး သလိုေတာ့ မစားနဲ႕ေပါ့။ အငယ္တာ ေျပာတာ စြာတာကေတာ့ လက္လန္တယ္။ တကယ္ စြာတယ္ေနာ္။
အိမ္မွာေကၽြးမယ္လို႔ ဘယ္သူက ေျပာလို႔လဲ။ စားခ်င္ရင္ လို္က္စားေပးမယ္လို႔ပဲ ေျပာတာပါ။ သူမ်ားက လူလိုသူလို မစားလို႔ ဘယ္လိုစားရမွာလဲ။ ဦးဇူလိုင္ စားတဲ့ပံုစံအတိုင္းေတာ့ သဲကမစားဘူးေနာ္။ စြာတာမ်ား လက္လန္တယ္တဲ့။ သူကက်ေတာ့ မစြာရွာဘူးကုိး။ အစြယ္တကားကားနဲ႔ ဦးဇူလိုင္ကမ်ား။ ဟီဟီ ေနာက္တာေနာ္။ စိတ္မဆိုးနဲ႔။
ကဲ ၾကည္႕ .... ေျပာၿပီးသြားမွ စိတ္မဆိုးနဲ႕တဲ့။ ေျပာေတာ့ အငယ္တဲ့။ ဒီခေလးကေတာ့ေလ။ ၾကမ္းပိုးကိုေတာင္ သတိရသြားၿပီ။ ၾကမ္းပိုးလည္းပဲ အကိုက္ ၾကမ္းတယ္ေနာ္။ တကယ္ မလြယ္တဲ့ ခေလးမပဲ။
ဘယ္သူကစၿပီး စြာတယ္လို႔ ေျပာတာလဲ။ ျပန္စဥ္းစားဦးေနာ္။ သူကလည္း ေျပာလို႔ သဲကလိုက္ေျပာရေသးတယ္။ ဂ်ပိုးက အကိုက္ႀကမ္းတယ္တဲ့။ ေၿမြကလည္း အေပါက္မႀကမ္းတာ က်ေနတာပဲ။ စကားမစပ္ ဦးဇူလိုင္က ၂၆ႏွစ္ေတာင္ ရွိၿပီေနာ္။ သဲကအခုမွ ၁၉ေတာင္ မျပည့္ေသးတာ။ ဘယ္သူက ပိုငယ္သလဲဆိုတာ အသိသာႀကီးပါဗ်။
ကိုဇူလုိင္ေရ ၄၆ လမ္းက နန္းထိုက္ရွမ္းဆိုင္က ရွမ္းထမင္းစားလို႔အရမ္းေကာင္းတာ ကိုဇူလိုင္
ေျပာမွ သတိရသြားတယ္။ လြမ္းလိုက္ပါဦးမယ္။
ေႏြေအး ဆိုတဲ့ နာမည္ကို
မစန္ဒါ ၀တ္ထု
ျငိမ္းေက်ာ္ နဲ႕ တစ္ျခား ဘယ္မွာလဲ မသိဘူး ခဏခဏ ရင္းႏွီးေနမိတယ္။
ဟုတ္တယ္ အမ ဂ်ီေဟာသူမွာ ေႏြေအးဆိုင္ ပါေလ့ရိွပါတယ္။ ႀကိဳ႕ကုန္းေက်ာင္းမွာ ေႏြေအးက ထိုင္လို႕ ေကာင္းတဲ့ ေနရာလည္း ျဖစ္သလို အစားအေသာက္ ကလည္း အရသာရိွ လက္ရာမြန္ေတြ ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဆက္ဆံေရးလည္း ေကာင္းပါတယ္။
နိေျဂာဓလမ္းကအသုတ္ဆုိင္ကေတာ့ ညီမတို႕လည္း လက္စြဲပဲ း)
Post a Comment