မာန္လိႈင္းငယ္က အႀကိဳက္ဆံုး စာေရးဆရာမ်ားဆိုတာကို ေရးေပးဖို႕ ေျပာထားတာ ၾကာပါၿပီ။ အခုတေလာ အလုပ္ေတြက တကယ္မ်ားေနလို႕ ကြၽန္ေတာ္ မေရးႏိုင္ပဲ ျဖစ္ေနရပါတယ္။ ဒီေန႕ကေတာ့ ရံုးပိတ္ရက္ ျဖစ္ေပမယ့္လည္း အလုပ္ရိွေသးလို႕ ရံုးတတ္ေနရပါတယ္။ အခု ရံုးျပန္ကာနီးမွာ ကပ်ာကယာေလး ေရးတင္လိုက္ပါအံုးမယ္။
ကြၽန္ေတာ္က ငယ္ငယ္ကတည္းက စာဖတ္၀ါသနာပါ ပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ ဘေလာ့ေရးသူ အေတာ္မ်ားမ်ားလဲ ဒီ၀ါသနာရိွၾကမွာ ဆိုတာ ေျမႀကီးလက္ခပ္မလြဲပါ။ အဲဒီေတာ့ ဘ၀ခရီးမွာ စာဖတ္ခဲ့တာ အမ်ားႀကီးပါ။ ခက္တာက တခ်ိဳ႕အရာေတြက ဖတ္ၿပီးသြားေပမယ့္ ရင္ထဲမွာ စြဲက်န္မေနခဲ့ပါဘူး။ တခ်ိဳ႕ကေတာ့ ရင္ကို တိုက္ရိုက္ ထိမွန္ခံစား ေစပါတယ္။ ရင္ကိုထိေစတဲ့ စာေတြကို ေရးခဲ့သီဖြဲ႕ခဲ့တဲ့ စာေရးဆရာေတြရဲ႕ စာေပေတြကို ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ စြဲစြဲမက္မက္ ဖတ္ရႈအားေပးခဲ့ပါတယ္။ တခ်ိဳ႕စာအုပ္ေတြက ကြၽန္ေတာ္ရဲ႕ ဇူလိုင္အိပ္မက္ေတြကို အမ်ားႀကီး ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲ သြားေစခဲ့ပါတယ္။ အမွန္တိုင္း ၀န္ခံရရင္ အေမ ေမြးခဲ့တဲ့ ဇူလိုင္ဆိုတာ က်န္ခဲ့ပါၿပီ။ စာအုပ္ေတြေန တဆင့္ ေမြးဖြားလာတဲ့ ဇူလိုင္အိပ္မက္ေတြ ျဖစ္ေနတာ ဆယ္စုႏွစ္ တစ္ခုေလာက္ ၾကာခဲ့ပါၿပီ။
ပထမဦးဆံုး ေျပာခ်င္တဲ့ အႀကိဳက္ဆံုး စာေရးဆရာက လယ္တြင္းသားေစာခ်စ္ပါ။ ေက်ာင္းဆရာဘ၀ကို သီဖြဲ႕ထားတဲ့ သူရဲ႕ ပန္းၿမိဳင္လည္က ဥယ်ာဥ္မႈး ၀တၴဳက ကြၽန္ေတာ့္ကို ပီတိကိုစား အားရိွေနတဲ့ ဆရာမ်ားကို ခ်စ္ခင္ေလးစားသြားေအာင္ ေျပာင္းလဲပစ္ခဲ့ပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ဘ၀မွာလဲ ဆရာေကာင္း ေက်ာင္းေကာင္းမွာ ေနခဲ့ဖူးေတာ့ ဆရာေတြရဲ႕ဘ၀ကို နားလည္ ေလးစားမိခဲ့ပါတယ္။ ဆရာေစာခ်စ္ရဲ႕ ၀တၴဳအေတာ္မ်ားမ်ားကို ဖတ္ရႈခဲ့ေပမယ့္ ဒီ၀တၴဳကို အႀကိဳက္ဆံုး ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ အႀကိဳက္ဆံုး ၀တၴဳအျဖစ္ အခုထိ ေနရာယူ ဗိုလ္စြဲေနတုန္းပါ။
ေနာက္ထပ္ တစ္ေယာက္ကေတာ့ သိပၸံေမာင္၀ ပါပဲ။ ေမာင္၀ရဲ႕ ေမာင္လူေအး ၀တၴဳတိုေတြက ဘယ္အခ်ိန္ ဖတ္ဖတ္ မရိုးသြားပါဘူး။ အခုခ်ိန္ ျပန္ဖတ္လည္း ဖတ္လို႕ ေကာင္းေနဆဲပါ။ အေရးအသား ေျပျပစ္ရွင္းလင္းမႈက တကယ္ကို႕ အားက်မိပါတယ္။ ဆယ္ေက်ာ္သက္ လူငယ္ဘ၀ကို ျဖတ္သန္းခဲ့ရတဲ့ တေလွ်ာက္မွာ ေမာင္လူေအး ဇာတ္လမ္းေတြက ကြၽန္ေတာ္ကို အလင္းျပႏိုင္ခဲ့တဲ့ အေတြးေတြ အသိေတြ ေပးစြမ္းခဲ့ပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ စာဖတ္၀ါသနာကလည္း သူ႕စာေပေတြကို လိုက္ဖတ္ရင္း ၀ါသနာေတြ တိုးလာခဲ့ရတာပါ။
ေနာက္ထပ္တစ္ေယာက္ ျမသန္းတင့္ပါ။ ေတာင္သမာန္အင္းက ေလညွင္းေဆာ္ေတာ့ ဆိုတဲ့ စာေပေကာင္း တစ္ခုကို ဖတ္ရႈခဲ့ရတာ ျမန္မာျပည္မွာ လူျဖစ္ရတဲ့ ဒီဘ၀မွာ တကယ္ကို တန္ဖိုးရိွလွပါတယ္။ ကုန္းေဘာင္ေခတ္ ျမန္မာ့နန္းတြင္းကို ေနာက္ေၾကာင္းျပန္ တကယ္ျပန္လည္ ေရာက္ရိွေစသလို ထိထိမိမိ သရုပ္ေဖာ္ ေရးသားျပသြားခဲ့ပါတယ္။ ရင္ထဲမွာ စြဲၿငိေနဆဲ ဆရာရဲ႕ ေနာက္ထပ္ စာအုပ္တစ္အုပ္က ကာလကတၱားက ဆင္းရဲသား မိသားစုဘ၀ အေၾကာင္းကို ပံုေဖာ္ထားတဲ့ သုခၿမိဳ႕ေတာ္ ဆိုတဲ့ စာအုပ္တစ္အုပ္ပါ။ အဲဒီ စာအုပ္ေလးကို ဖတ္ခဲ့ၿပီး အဲဒီက ဘ၀ပံုရိပ္ေတြကို ေတြ႕ခ်င္ျမင္ခ်င္လို႕ ကြၽန္ေတာ့္ အဲဒီၿမိဳ႕ကို ၂ ရက္ၾကာ အလည္သြားခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီေလာက္ထိ ကြၽန္ေတာ့္ကို တုိက္တြန္း ေစလႊတ္ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။
ေနာက္ထပ္တစ္ဦးက ဂ်ဴးပါ။ သိတဲ့အတိုင္း ဂ်ဴး၀တၴဳေတြက ဖတ္ရႈတဲ့သူေတြအေပၚ တစံုတရာ လႊမ္းမိုးမႈ ရိွပါတယ္။ မိန္းမတစ္ေယာက္ရဲ႕ ဖြင့္ဟ၀န္ခံခ်က္ထဲက ဇာတ္ေကာင္တစ္ဦးရဲ႕ ေနထိုင္မႈစရိုက္က ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ လက္ရိွ ေနထိုင္မႈ စရိုက္အတိုင္းပါပဲ။ အဲဒီ ဇာတ္ေကာင္ရဲ႕ ေနထိုင္ေျပာဆိုမႈ တန္ဖိုးထားမႈေတြကို ကြၽန္ေတာ္ ေကာ္ပီကူး ေနထိုင္ျပဳမႈေနပါတယ္။ လည္ကတံုး လက္ရွည္ အျဖဴေလးနဲ႕ ကခ်င္ပုဆုိး၀တ္တဲ့ ဇာတ္ေကာင္ကို သေဘာက်လြန္းလို႕ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ လက္ေတြ႕ဘ၀မွာ လည္ကတံုးကို ေန႕စဥ္လိုလို ၀တ္ဆင္ေလ့ ရိွခဲ့ပါတယ္။ ကခ်င္ပုဆိုးေတာ့ မ၀တ္ပါဘူး။ အဲဒီေလာက္ထိ ကြၽန္ေတာ့္ဘ၀ကို ေျပာင္းလဲထားခဲ့ပါတယ္။
ေနာက္ထပ္ စာေရးဆရာကေတာ့ မစႏၵာပါ။ ငယ္သူမို႕ မသိပါ၊ ဂ်ီေဟာသူ၊ ႏွင္းဆီ၊ အရိပ္၊ ပန္းစကား၊ ကြက္လပ္ေလး ျဖည္႕ပါ၊ မနက္ျဖန္၊ ဘ၀အိပ္မက္ ပန္းအိပ္မက္၊ ဆဌဂံ စတဲ့ စာအုပ္ေပါင္းမ်ားစြာကို ကြၽန္ေတာ့္ စုေဆာင္းထားပါတယ္။ ပထမဦးဆံုး စဖတ္မိတာက ႏွင္းဆီပါ။ ေနာက္ေတာ့ ဂ်ီေဟာသူ ... အဲဒီ ဂ်ီေဟာသူေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္ ၀ိုင္တီယူမွာ ပုဂံကိုခ်စ္တဲ့ စိတ္အခံနဲ႕အတူ ဗိသုကာ ေမဂ်ာကို ယူခဲ့တာပါ။ ဗိသုကာ ေက်ာင္းသားဘ၀ကို ျဖတ္သန္းခ်င္လို႕ ဘ၀မွာ အသက္ေမြး၀မ္းေၾကာင္းဖို႕ အစီအစဥ္ လံုး၀ မရိွတဲ့ ဗိသုကာဘြဲ႕ကို ကြၽန္ေတာ္ ရယူခဲ့ပါတယ္။ ဘ၀အိပ္မက္ ပန္းအိပ္မက္ေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ့္ ဇူလိုင္အိပ္မက္ေတြ ျဖစ္လာေစပါတယ္။ တိုေတာင္းလွတဲ့ လူ႕ဘ၀မွာ တန္ဖိုးရိွတဲ့ လူတစ္ေယာက္အျဖစ္ လူမႈေရးလုပ္ငန္းေတြကို စိတ္၀င္တစား ရိွလာေအာင္ အသိတရား ႏႈိးၾကားေပးခဲ့တဲ့ စာအုပ္ေလးပါ။
ေနာက္ထပ္တစ္ဦးကေတာ့ မိုးမိုး (အင္းလ်ား) ပါ။ ဆရာမရဲ႕ မွတပါး အျခားမရိွ၊ ဘယ္သူလာကူပါမယ္ စတဲ့ ဘ၀သရုပ္ေဖာ္ဇာတ္လမ္းေတြက တကယ္ကို ဖတ္လို႕ေကာင္းတဲ့ ၀တၴဳေတြပါ။ ဆရာမရဲ႕ ေပ်ာက္ေသာလမ္းမွာ စမ္းတ၀ါး၀ါးက ကြၽန္ေတာ့္ကို အခုခ်ိန္ထိ အိမ္ေထာင္မျပဳေသးဘဲ လူလြတ္ဘ၀မွာ တည္ရိွေနေအာင္ ထိန္းခ်ဳပ္လႊမ္းမိုး ထားႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ ငယ္ရြယ္စဥ္မွာ အခ်စ္ကို ကိုးကြယ္ၿပီး အိမ္ေထာင္တစ္ခု တည္ေထာင္လိုက္ခ်ိန္မွာ ဘ၀ဆုိတာ တကယ္ေတာ့ ပန္းခင္းလမ္း မဟုတ္ဘူးဆိုတာကို သိရိွနားလည္ ေစခဲ့ပါတယ္။
ေနာက္ထပ္တစ္ဦးက ဂ်ာနယ္ေက်ာ္ မမေလးပါ။ သူလိုလူ၊ ေသြး၊ ရင္နင့္ေအာင္ေမႊး၊ ရင္မွတရိႈက္ စတဲ့ စာအုပ္ေတြက အေတာ္ေလးကို ရသေျမာက္တဲ့ စာေပေတြပါ။ သူလိုလူက ဂ်ာနယ္ေက်ာ္ ဦးခ်စ္ေမာင္ကို ရည္ညႊန္းဖြဲ႕ဆိုထားတာ ျဖစ္ေပမယ့္ အတုယူစရာ ေလးစားစရာ အမူအက်င့္ေတြကို နာခံလိုက္နာမိေစခဲ့ေအာင္ စြမ္းေဆာင္ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ ရင္နင့္ေအာင္ေမႊးမွာ အခ်စ္စစ္ အခ်စ္မွန္ေတြရဲ႕ မေျဖာင့္ျဖဴးတဲ့ လမ္းေၾကာင္း ... မိဘနဲ႕ သားသမီးအၾကားက သံေယာဇဥ္ ေက်းဇူးတရားမ်ား အေၾကာင္း... စတာေတြကို လွလွပပ ျခယ္မႈန္းထားပါတယ္။ အဲဒီထဲက ေမာ္ဆိုတဲ့ ဇာတ္ေကာင္မ်ိဳးကေတာ့ ဒီေခတ္ႀကီးမွာ ေတာ္ေတာ္ေလး ရွားသြားေလာက္ပါၿပီ။ လံုး၀ မရိွဘူးလို႕ေတာ့ မေျပာရဲဘူးေပါ့ဗ်ာ။
ေနာက္ထပ္တစ္ဦးက ခ်စ္ႏိုင္ (စိတ္ပညာ) ပါ။ ဆရာရဲ႕ ခ်စ္လို႕ေျပာတာမွတ္ပါ ဆိုတဲ့ စာအုပ္က ကြၽန္ေတာ့္ကို အေတာ္ေလး ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေစခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီစာအုပ္ထဲက သူညႊန္းထားတဲ့ စာအုပ္ေတြကို လိုက္ဖတ္ရင္း ကြၽန္ေတာ့္ အသိေတြ တိုးပြါးလာခဲ့ပါတယ္။ အျမင္ေတြ ေျပာင္းလဲ ေစခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီစာအုပ္ေလးက လူငယ္ေတြအတြက္ တကယ့္ကို အက်ိဳးရိွတဲ့ စာအုပ္တစ္အုပ္လို႕ ညႊန္းခ်င္ေျပာခ်င္မိပါတယ္ဗ်ာ။
ေၾသာ္ က်န္ေသးတယ္။ သူကေတာ့ ေဖျမင့္ပါ။ ဆရာရဲ႕ ႏွလံုးသား အာဟာရဆိုတဲ့ စာအုပ္ေလးေတြက အေတာ္ကို ေကာင္းလြန္းတဲ့ စာအုပ္ေတြပါ။ ဘာသာျပန္ျဖစ္ေပမယ့္ ရွင္းလင္းထိမိတဲ့ ျပန္ဆိုမႈေတြေၾကာင့္ ဖတ္ရတဲ့သူအတြက္ အေတာ္ေလး မ်က္စိေခ်ာ နား၀င္ေစပါတယ္။ အဲဒီထဲက ဇာတ္လမ္းေလး တစ္ပုဒ္က ကြၽန္ေတာ္တို႕ ေတာက်ီးကန္း ေသြးလွဴရွင္အဖြဲ႕ကို ေမြးဖြားေပးခဲ့ပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ ပင္လယ္ကမ္းစပ္မွာ လမ္းေလွ်ာက္ရင္း ကမ္းေျခသဲေသာင္မွာ လာတင္တဲ့ ၾကယ္ငါးေတြကို ေကာက္ ေကာက္ၿပီး ေရထဲ ျပန္ပစ္ခ်ေပးေနတဲ့လူကို အခ်ိန္ကုန္ခံလို႔ဗ်ာ ခင္ဗ်ား ၾကယ္ငါး ဘယ္ႏွစ္ေကာင္မ်ား ကယ္ႏိုင္မွာမို႔လဲ.. ခင္ဗ်ား ဘယ္ေလာက္မ်ား အခ်ိန္ေပးႏိုင္မွာမို႔လို႔လဲ.. ဘာေတြမ်ား ထူးျခားသြားမွာ မို႔လို႔လဲ.. ေမးေတာ့ အေမးခံရတဲ့သူက လက္ထဲက ၾကယ္ငါးကို ေရထဲ လွမ္းပစ္ခ်လုိက္ရင္း အနဲဆုံး ဒီၾကယ္ငါး တစ္ေကာင္အတြက္ေတာ့ ထူးျခားသြားၿပီေပါ့ဗ်ာလို႔ ျပန္ေျဖခဲ့တဲ့ ဇာတ္လမ္းေလးေပါ့။ အဲဒီလို ဖတ္ခဲ့ရတဲ့ ဇာတ္လမ္းေလးေၾကာင့္လည္း ၂၀၀၆ မွာ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ရိွ ေဆးရံုေပၚက ၾကယ္ငါးအားလံုးေတြ အတြက္ ကြၽန္ေတာ္တို႕ မကူညီႏိုင္ခဲ့ေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ္တို႕နဲ႕ ေတြ႕မိဆံုမိခဲ့တဲ့ ၾကယ္ငါးေတြကို အသက္ကယ္ ကူညီႏိုင္ေပးခဲ့ပါတယ္။ အနည္းဆံုး ကိုယ္ေရွ႕က အဲဒီ ၾကယ္ငါးအတြက္ လုပ္ေပးႏိုင္ခဲ့တာကိုပဲ ပီတိျဖစ္မိပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ၾကယ္ငါး အားလံုးကို ကူညီခ်င္ပါတယ္။ တစ္ေန႕မွာေတာ့ အဲဒီလို ကူညီႏိုင္ဖို႕ အခြင့္အေရး ရခ်င္ပါေသးတယ္။
ကဲ... ဒီေလာက္ပဲ စာရင္းျပဳစုလိုက္ပါရေစ။ တကယ္ဆို ေနာက္ထပ္ ဘာသာျပန္ေတြ၊ စာေရးဆရာေတြ က်န္ပါေသးတယ္။ ကြၽန္ေတာ္အိမ္မွာေတာ့ ေက်ာင္းစာၾကည္႕တိုက္တစ္ခု ဖြင့္လို႕ရေအာင္ လံုေလာက္တဲ့ ရသစာေပ၊ ပံုျပင္၊ ကာတြန္း စတဲ့ စာအုပ္ေပါင္းမ်ိဳးစံု ကြၽန္ေတာ္ စုေဆာင္းထားတာ ရိွပါတယ္။ အခု ကြၽန္ေတာ့္ အနားတ၀ိုက္မွာ အဲဒီစာအုပ္ေတြက မရိွဘူးေလ။ အားလံုး အိမ္မွာပဲ ထားခဲ့တာပါ။ အဲဒါေၾကာင့္ မွတ္မိသေလာက္ ေရးတင္လိုက္တယ္ ဆိုတာကို ေျဖၾကားေရးသား လိုက္ပါရေစ ခင္ဗ်ာ။
ကြၽန္ေတာ္က ငယ္ငယ္ကတည္းက စာဖတ္၀ါသနာပါ ပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ ဘေလာ့ေရးသူ အေတာ္မ်ားမ်ားလဲ ဒီ၀ါသနာရိွၾကမွာ ဆိုတာ ေျမႀကီးလက္ခပ္မလြဲပါ။ အဲဒီေတာ့ ဘ၀ခရီးမွာ စာဖတ္ခဲ့တာ အမ်ားႀကီးပါ။ ခက္တာက တခ်ိဳ႕အရာေတြက ဖတ္ၿပီးသြားေပမယ့္ ရင္ထဲမွာ စြဲက်န္မေနခဲ့ပါဘူး။ တခ်ိဳ႕ကေတာ့ ရင္ကို တိုက္ရိုက္ ထိမွန္ခံစား ေစပါတယ္။ ရင္ကိုထိေစတဲ့ စာေတြကို ေရးခဲ့သီဖြဲ႕ခဲ့တဲ့ စာေရးဆရာေတြရဲ႕ စာေပေတြကို ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ စြဲစြဲမက္မက္ ဖတ္ရႈအားေပးခဲ့ပါတယ္။ တခ်ိဳ႕စာအုပ္ေတြက ကြၽန္ေတာ္ရဲ႕ ဇူလိုင္အိပ္မက္ေတြကို အမ်ားႀကီး ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲ သြားေစခဲ့ပါတယ္။ အမွန္တိုင္း ၀န္ခံရရင္ အေမ ေမြးခဲ့တဲ့ ဇူလိုင္ဆိုတာ က်န္ခဲ့ပါၿပီ။ စာအုပ္ေတြေန တဆင့္ ေမြးဖြားလာတဲ့ ဇူလိုင္အိပ္မက္ေတြ ျဖစ္ေနတာ ဆယ္စုႏွစ္ တစ္ခုေလာက္ ၾကာခဲ့ပါၿပီ။
ပထမဦးဆံုး ေျပာခ်င္တဲ့ အႀကိဳက္ဆံုး စာေရးဆရာက လယ္တြင္းသားေစာခ်စ္ပါ။ ေက်ာင္းဆရာဘ၀ကို သီဖြဲ႕ထားတဲ့ သူရဲ႕ ပန္းၿမိဳင္လည္က ဥယ်ာဥ္မႈး ၀တၴဳက ကြၽန္ေတာ့္ကို ပီတိကိုစား အားရိွေနတဲ့ ဆရာမ်ားကို ခ်စ္ခင္ေလးစားသြားေအာင္ ေျပာင္းလဲပစ္ခဲ့ပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ဘ၀မွာလဲ ဆရာေကာင္း ေက်ာင္းေကာင္းမွာ ေနခဲ့ဖူးေတာ့ ဆရာေတြရဲ႕ဘ၀ကို နားလည္ ေလးစားမိခဲ့ပါတယ္။ ဆရာေစာခ်စ္ရဲ႕ ၀တၴဳအေတာ္မ်ားမ်ားကို ဖတ္ရႈခဲ့ေပမယ့္ ဒီ၀တၴဳကို အႀကိဳက္ဆံုး ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ အႀကိဳက္ဆံုး ၀တၴဳအျဖစ္ အခုထိ ေနရာယူ ဗိုလ္စြဲေနတုန္းပါ။
ေနာက္ထပ္ တစ္ေယာက္ကေတာ့ သိပၸံေမာင္၀ ပါပဲ။ ေမာင္၀ရဲ႕ ေမာင္လူေအး ၀တၴဳတိုေတြက ဘယ္အခ်ိန္ ဖတ္ဖတ္ မရိုးသြားပါဘူး။ အခုခ်ိန္ ျပန္ဖတ္လည္း ဖတ္လို႕ ေကာင္းေနဆဲပါ။ အေရးအသား ေျပျပစ္ရွင္းလင္းမႈက တကယ္ကို႕ အားက်မိပါတယ္။ ဆယ္ေက်ာ္သက္ လူငယ္ဘ၀ကို ျဖတ္သန္းခဲ့ရတဲ့ တေလွ်ာက္မွာ ေမာင္လူေအး ဇာတ္လမ္းေတြက ကြၽန္ေတာ္ကို အလင္းျပႏိုင္ခဲ့တဲ့ အေတြးေတြ အသိေတြ ေပးစြမ္းခဲ့ပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ စာဖတ္၀ါသနာကလည္း သူ႕စာေပေတြကို လိုက္ဖတ္ရင္း ၀ါသနာေတြ တိုးလာခဲ့ရတာပါ။
ေနာက္ထပ္တစ္ေယာက္ ျမသန္းတင့္ပါ။ ေတာင္သမာန္အင္းက ေလညွင္းေဆာ္ေတာ့ ဆိုတဲ့ စာေပေကာင္း တစ္ခုကို ဖတ္ရႈခဲ့ရတာ ျမန္မာျပည္မွာ လူျဖစ္ရတဲ့ ဒီဘ၀မွာ တကယ္ကို တန္ဖိုးရိွလွပါတယ္။ ကုန္းေဘာင္ေခတ္ ျမန္မာ့နန္းတြင္းကို ေနာက္ေၾကာင္းျပန္ တကယ္ျပန္လည္ ေရာက္ရိွေစသလို ထိထိမိမိ သရုပ္ေဖာ္ ေရးသားျပသြားခဲ့ပါတယ္။ ရင္ထဲမွာ စြဲၿငိေနဆဲ ဆရာရဲ႕ ေနာက္ထပ္ စာအုပ္တစ္အုပ္က ကာလကတၱားက ဆင္းရဲသား မိသားစုဘ၀ အေၾကာင္းကို ပံုေဖာ္ထားတဲ့ သုခၿမိဳ႕ေတာ္ ဆိုတဲ့ စာအုပ္တစ္အုပ္ပါ။ အဲဒီ စာအုပ္ေလးကို ဖတ္ခဲ့ၿပီး အဲဒီက ဘ၀ပံုရိပ္ေတြကို ေတြ႕ခ်င္ျမင္ခ်င္လို႕ ကြၽန္ေတာ့္ အဲဒီၿမိဳ႕ကို ၂ ရက္ၾကာ အလည္သြားခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီေလာက္ထိ ကြၽန္ေတာ့္ကို တုိက္တြန္း ေစလႊတ္ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။
ေနာက္ထပ္တစ္ဦးက ဂ်ဴးပါ။ သိတဲ့အတိုင္း ဂ်ဴး၀တၴဳေတြက ဖတ္ရႈတဲ့သူေတြအေပၚ တစံုတရာ လႊမ္းမိုးမႈ ရိွပါတယ္။ မိန္းမတစ္ေယာက္ရဲ႕ ဖြင့္ဟ၀န္ခံခ်က္ထဲက ဇာတ္ေကာင္တစ္ဦးရဲ႕ ေနထိုင္မႈစရိုက္က ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ လက္ရိွ ေနထိုင္မႈ စရိုက္အတိုင္းပါပဲ။ အဲဒီ ဇာတ္ေကာင္ရဲ႕ ေနထိုင္ေျပာဆိုမႈ တန္ဖိုးထားမႈေတြကို ကြၽန္ေတာ္ ေကာ္ပီကူး ေနထိုင္ျပဳမႈေနပါတယ္။ လည္ကတံုး လက္ရွည္ အျဖဴေလးနဲ႕ ကခ်င္ပုဆုိး၀တ္တဲ့ ဇာတ္ေကာင္ကို သေဘာက်လြန္းလို႕ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ လက္ေတြ႕ဘ၀မွာ လည္ကတံုးကို ေန႕စဥ္လိုလို ၀တ္ဆင္ေလ့ ရိွခဲ့ပါတယ္။ ကခ်င္ပုဆိုးေတာ့ မ၀တ္ပါဘူး။ အဲဒီေလာက္ထိ ကြၽန္ေတာ့္ဘ၀ကို ေျပာင္းလဲထားခဲ့ပါတယ္။
ေနာက္ထပ္ စာေရးဆရာကေတာ့ မစႏၵာပါ။ ငယ္သူမို႕ မသိပါ၊ ဂ်ီေဟာသူ၊ ႏွင္းဆီ၊ အရိပ္၊ ပန္းစကား၊ ကြက္လပ္ေလး ျဖည္႕ပါ၊ မနက္ျဖန္၊ ဘ၀အိပ္မက္ ပန္းအိပ္မက္၊ ဆဌဂံ စတဲ့ စာအုပ္ေပါင္းမ်ားစြာကို ကြၽန္ေတာ့္ စုေဆာင္းထားပါတယ္။ ပထမဦးဆံုး စဖတ္မိတာက ႏွင္းဆီပါ။ ေနာက္ေတာ့ ဂ်ီေဟာသူ ... အဲဒီ ဂ်ီေဟာသူေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္ ၀ိုင္တီယူမွာ ပုဂံကိုခ်စ္တဲ့ စိတ္အခံနဲ႕အတူ ဗိသုကာ ေမဂ်ာကို ယူခဲ့တာပါ။ ဗိသုကာ ေက်ာင္းသားဘ၀ကို ျဖတ္သန္းခ်င္လို႕ ဘ၀မွာ အသက္ေမြး၀မ္းေၾကာင္းဖို႕ အစီအစဥ္ လံုး၀ မရိွတဲ့ ဗိသုကာဘြဲ႕ကို ကြၽန္ေတာ္ ရယူခဲ့ပါတယ္။ ဘ၀အိပ္မက္ ပန္းအိပ္မက္ေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ့္ ဇူလိုင္အိပ္မက္ေတြ ျဖစ္လာေစပါတယ္။ တိုေတာင္းလွတဲ့ လူ႕ဘ၀မွာ တန္ဖိုးရိွတဲ့ လူတစ္ေယာက္အျဖစ္ လူမႈေရးလုပ္ငန္းေတြကို စိတ္၀င္တစား ရိွလာေအာင္ အသိတရား ႏႈိးၾကားေပးခဲ့တဲ့ စာအုပ္ေလးပါ။
ေနာက္ထပ္တစ္ဦးကေတာ့ မိုးမိုး (အင္းလ်ား) ပါ။ ဆရာမရဲ႕ မွတပါး အျခားမရိွ၊ ဘယ္သူလာကူပါမယ္ စတဲ့ ဘ၀သရုပ္ေဖာ္ဇာတ္လမ္းေတြက တကယ္ကို ဖတ္လို႕ေကာင္းတဲ့ ၀တၴဳေတြပါ။ ဆရာမရဲ႕ ေပ်ာက္ေသာလမ္းမွာ စမ္းတ၀ါး၀ါးက ကြၽန္ေတာ့္ကို အခုခ်ိန္ထိ အိမ္ေထာင္မျပဳေသးဘဲ လူလြတ္ဘ၀မွာ တည္ရိွေနေအာင္ ထိန္းခ်ဳပ္လႊမ္းမိုး ထားႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ ငယ္ရြယ္စဥ္မွာ အခ်စ္ကို ကိုးကြယ္ၿပီး အိမ္ေထာင္တစ္ခု တည္ေထာင္လိုက္ခ်ိန္မွာ ဘ၀ဆုိတာ တကယ္ေတာ့ ပန္းခင္းလမ္း မဟုတ္ဘူးဆိုတာကို သိရိွနားလည္ ေစခဲ့ပါတယ္။
ေနာက္ထပ္တစ္ဦးက ဂ်ာနယ္ေက်ာ္ မမေလးပါ။ သူလိုလူ၊ ေသြး၊ ရင္နင့္ေအာင္ေမႊး၊ ရင္မွတရိႈက္ စတဲ့ စာအုပ္ေတြက အေတာ္ေလးကို ရသေျမာက္တဲ့ စာေပေတြပါ။ သူလိုလူက ဂ်ာနယ္ေက်ာ္ ဦးခ်စ္ေမာင္ကို ရည္ညႊန္းဖြဲ႕ဆိုထားတာ ျဖစ္ေပမယ့္ အတုယူစရာ ေလးစားစရာ အမူအက်င့္ေတြကို နာခံလိုက္နာမိေစခဲ့ေအာင္ စြမ္းေဆာင္ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ ရင္နင့္ေအာင္ေမႊးမွာ အခ်စ္စစ္ အခ်စ္မွန္ေတြရဲ႕ မေျဖာင့္ျဖဴးတဲ့ လမ္းေၾကာင္း ... မိဘနဲ႕ သားသမီးအၾကားက သံေယာဇဥ္ ေက်းဇူးတရားမ်ား အေၾကာင္း... စတာေတြကို လွလွပပ ျခယ္မႈန္းထားပါတယ္။ အဲဒီထဲက ေမာ္ဆိုတဲ့ ဇာတ္ေကာင္မ်ိဳးကေတာ့ ဒီေခတ္ႀကီးမွာ ေတာ္ေတာ္ေလး ရွားသြားေလာက္ပါၿပီ။ လံုး၀ မရိွဘူးလို႕ေတာ့ မေျပာရဲဘူးေပါ့ဗ်ာ။
ေနာက္ထပ္တစ္ဦးက ခ်စ္ႏိုင္ (စိတ္ပညာ) ပါ။ ဆရာရဲ႕ ခ်စ္လို႕ေျပာတာမွတ္ပါ ဆိုတဲ့ စာအုပ္က ကြၽန္ေတာ့္ကို အေတာ္ေလး ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေစခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီစာအုပ္ထဲက သူညႊန္းထားတဲ့ စာအုပ္ေတြကို လိုက္ဖတ္ရင္း ကြၽန္ေတာ့္ အသိေတြ တိုးပြါးလာခဲ့ပါတယ္။ အျမင္ေတြ ေျပာင္းလဲ ေစခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီစာအုပ္ေလးက လူငယ္ေတြအတြက္ တကယ့္ကို အက်ိဳးရိွတဲ့ စာအုပ္တစ္အုပ္လို႕ ညႊန္းခ်င္ေျပာခ်င္မိပါတယ္ဗ်ာ။
ေၾသာ္ က်န္ေသးတယ္။ သူကေတာ့ ေဖျမင့္ပါ။ ဆရာရဲ႕ ႏွလံုးသား အာဟာရဆိုတဲ့ စာအုပ္ေလးေတြက အေတာ္ကို ေကာင္းလြန္းတဲ့ စာအုပ္ေတြပါ။ ဘာသာျပန္ျဖစ္ေပမယ့္ ရွင္းလင္းထိမိတဲ့ ျပန္ဆိုမႈေတြေၾကာင့္ ဖတ္ရတဲ့သူအတြက္ အေတာ္ေလး မ်က္စိေခ်ာ နား၀င္ေစပါတယ္။ အဲဒီထဲက ဇာတ္လမ္းေလး တစ္ပုဒ္က ကြၽန္ေတာ္တို႕ ေတာက်ီးကန္း ေသြးလွဴရွင္အဖြဲ႕ကို ေမြးဖြားေပးခဲ့ပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ ပင္လယ္ကမ္းစပ္မွာ လမ္းေလွ်ာက္ရင္း ကမ္းေျခသဲေသာင္မွာ လာတင္တဲ့ ၾကယ္ငါးေတြကို ေကာက္ ေကာက္ၿပီး ေရထဲ ျပန္ပစ္ခ်ေပးေနတဲ့လူကို အခ်ိန္ကုန္ခံလို႔ဗ်ာ ခင္ဗ်ား ၾကယ္ငါး ဘယ္ႏွစ္ေကာင္မ်ား ကယ္ႏိုင္မွာမို႔လဲ.. ခင္ဗ်ား ဘယ္ေလာက္မ်ား အခ်ိန္ေပးႏိုင္မွာမို႔လို႔လဲ.. ဘာေတြမ်ား ထူးျခားသြားမွာ မို႔လို႔လဲ.. ေမးေတာ့ အေမးခံရတဲ့သူက လက္ထဲက ၾကယ္ငါးကို ေရထဲ လွမ္းပစ္ခ်လုိက္ရင္း အနဲဆုံး ဒီၾကယ္ငါး တစ္ေကာင္အတြက္ေတာ့ ထူးျခားသြားၿပီေပါ့ဗ်ာလို႔ ျပန္ေျဖခဲ့တဲ့ ဇာတ္လမ္းေလးေပါ့။ အဲဒီလို ဖတ္ခဲ့ရတဲ့ ဇာတ္လမ္းေလးေၾကာင့္လည္း ၂၀၀၆ မွာ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ရိွ ေဆးရံုေပၚက ၾကယ္ငါးအားလံုးေတြ အတြက္ ကြၽန္ေတာ္တို႕ မကူညီႏိုင္ခဲ့ေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ္တို႕နဲ႕ ေတြ႕မိဆံုမိခဲ့တဲ့ ၾကယ္ငါးေတြကို အသက္ကယ္ ကူညီႏိုင္ေပးခဲ့ပါတယ္။ အနည္းဆံုး ကိုယ္ေရွ႕က အဲဒီ ၾကယ္ငါးအတြက္ လုပ္ေပးႏိုင္ခဲ့တာကိုပဲ ပီတိျဖစ္မိပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ၾကယ္ငါး အားလံုးကို ကူညီခ်င္ပါတယ္။ တစ္ေန႕မွာေတာ့ အဲဒီလို ကူညီႏိုင္ဖို႕ အခြင့္အေရး ရခ်င္ပါေသးတယ္။
ကဲ... ဒီေလာက္ပဲ စာရင္းျပဳစုလိုက္ပါရေစ။ တကယ္ဆို ေနာက္ထပ္ ဘာသာျပန္ေတြ၊ စာေရးဆရာေတြ က်န္ပါေသးတယ္။ ကြၽန္ေတာ္အိမ္မွာေတာ့ ေက်ာင္းစာၾကည္႕တိုက္တစ္ခု ဖြင့္လို႕ရေအာင္ လံုေလာက္တဲ့ ရသစာေပ၊ ပံုျပင္၊ ကာတြန္း စတဲ့ စာအုပ္ေပါင္းမ်ိဳးစံု ကြၽန္ေတာ္ စုေဆာင္းထားတာ ရိွပါတယ္။ အခု ကြၽန္ေတာ့္ အနားတ၀ိုက္မွာ အဲဒီစာအုပ္ေတြက မရိွဘူးေလ။ အားလံုး အိမ္မွာပဲ ထားခဲ့တာပါ။ အဲဒါေၾကာင့္ မွတ္မိသေလာက္ ေရးတင္လိုက္တယ္ ဆိုတာကို ေျဖၾကားေရးသား လိုက္ပါရေစ ခင္ဗ်ာ။
8 comments:
ဟုတ္ကဲ့။ သူတုိ႔ရဲ႕စာမူေလးေတြတင္ေပးပါလား။ ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ စစ္ၾကဳိေခတ္ကဆုိရင္ သိပၸံေမာင္ဝ၊ ဒီဘက္ေခတ္မွာဆုိရင္ ဂ်ဴး ေပါ့ဗ်ာ။
ကိုဇူလိုင္ေရ ဂ်ာနယ္ေက်ာ္မမေလး၊ ခင္ႏွင္းယု၊ မိုးမိုး (အင္းလ်ား) တို႔ကို ၾကိဳက္တယ္။
မစႏၵာ ရဲ႕စာအုပ္ေတြထဲမွာ အီးစာအုပ္ ေတြရွိေသးတယ္ဆိုရင္ နဲနဲ လိုခ်င္ပါတယ္ရွင္။
အႀကိဳက္ဆံုးစာေရးဆရာမ်ားကို ဆုေ၀ေရးတုန္းက မစႏၵာက်န္သြားတယ္။ ကိုဇူလုိင္ေျပာတဲ႔ မစႏၵာရဲ႕စာအုပ္ အားလံုးကို ဖတ္ဖူးပါတယ္။ တခ်ိဳ႕စာအုပ္ေတြက အပိုင္၀ယ္ထားတယ္။ တခ်ိဳ႕ကေတာ႔ ငွားဖတ္တာပါ။ မစႏၵာရဲ႕ `စိမ္းရြက္သစ္တို႔ တေ၀ေ၀´ဆိုတဲ႔ စာအုပ္ေလးလဲ ေကာင္းတယ္။ အားလံုးထဲမွာ `ဆဌဂံ´ကိုေတာ႔ အႀကိဳက္ဆံုးပဲ။ ကိုဇူလိုင္ႀကိဳက္တဲ႔ စာေရးဆရာေတြထဲက ငါးေယာက္က ဆုေ၀ႀကိဳက္တာနဲ႔ တူတယ္။ မိုးမိုး ( အင္းလ်ား ) ရဲ႕ `ေပ်ာက္ေသာလမ္းမွာ စမ္းတ၀ါး ´ထဲက `လႈိင္´ဆိုတဲ႔ ဇာတ္ေကာင္ေလးကို အခုထိ စြဲလမ္းေနတုန္းပါပဲ။
ကို၀မ္းဒါဖစ္ရွ္ေရ ...
အခ်ိန္ရရင္ လုပ္ေပးခ်င္ပါတယ္။ ခက္တာက စာအုပ္ေတြက ရန္ကုန္မွာ ခင္ဗ်။ အီးဘြတ္ခ္ေတြ ရိွမွာပါ။ အြန္လိုင္းမွာ ရွာၾကည္႕ရင္ ရွာေတြ႕မွာပါ ခင္ဗ်ာ။
ႏွင္းဆီနီနီ အပ်ိဳႀကီး ခင္ဗ်ာ ...
ကၽြန္ေတာ္မွာ အီးဘြတ္ခ္ေတြ မရိွပါေၾကာင္း ၀မ္းနည္းစြာနဲ႕ ေျဖၾကားလိုက္ပါရေစ။ တကယ့္ စာအုပ္ေတြက ရန္ကုန္မွာပါ ခင္ဗ်ာ။
ဆုေ၀ ခင္ဗ်ာ ...
ဟုတ္ကဲ့ ... အႀကိဳက္ခ်င္းတူတာ မထူးဆန္း ပါဘူး။ ဘာျဖစ္လို႕လဲ ဆိုေတာ့ စာေရးဆရာေတြက တကယ္ကို ေကာင္းေနတာ ဆိုေတာ့ ႀကိဳက္တဲ့သူက အမ်ားသားပဲေလ။ ကၽြန္ေတာ့္က ဆဌဂံထက္ ဘ၀အိမ္မက္ ပန္းအိမ္မက္ကို ပိုႀကိဳက္ ပါတယ္ ခင္ဗ်ာ။
သူတို႔ရဲ႔ စာေတာ္ေတာိမ်ားမ်ားဖတ္ဘူးတယ္။ ၾကိဳက္လည္းၾကိဳက္တယ္။ အၾကိဳက္ဆံုးက ဆရာတကၠသိုလ္ ဘုန္းနိဳင္ ႏွင္႔ ဂ်ဴး။
ဟဲဟဲ ငါ့ကို မုန္ ့ ၀ယ္ေကြၽးရမယ္။
ဒီပိုစ့္ျဖစ္ေျမာက္ေရးအတြက္ ငါ့လဲ ႏ်မ္းေစေလာက္ ကူညီထားတယ္။
ဟုတ္ကဲ့ပါ အမေရ... စာအုပ္ အမည္ေတြ ကြၽန္ေတာ့္ ေမ့ေနလို႕ အစ ျပန္ေဖာ္ေပး တဲ့အတြက္ အျပင္မွာ ဆံုျဖစ္ရင္ မုန္႕၀ယ္ေကြၽး မွာပါ။ အမ်ားႀကီးေတာ့ မစားနဲ႕ေပါ့။ ေတာ္ၾကာ ၀လာရင္ ဟုိလူႀကီးက ကြၽန္ေတာ္ကို ေျပာေနအံုးမယ္။ ဗလခ်င္း ကြာတယ္ဗ်။
ကိုဇူလိုင္ဆီက စာအုပ္ေတြငွားဖတ္မွထင္တယ္ .. ရွာဖတ္ခ်င္ေအာင္ ဆြဲေဆာင္သြားတယ္ .. း)
Post a Comment