Esprit Exercise

အခုလအတြင္းမွာ အားကစားေတြ ျပန္လုပ္ျဖစ္တယ္။ လဆန္းပိုင္းကတည္းက အခုခ်ိန္အထိ ညပိုင္းေတြမွာ ၾကက္ေတာင္ရိုက္ျဖစ္တယ္။ အိမ္က ကေလးေတြနဲ႕အတူ ညဘက္မွာ အိမ္ေအာက္ဆင္းၿပီး ၾကက္ေတာင္ ထြက္ရိုက္ၾကတယ္။ အခုရက္ပိုင္းမွာေတာ့ အေျပးေလ့က်င့္ျဖစ္တယ္။ အဲဒီလို အားကစားေတြ မလုပ္ျဖစ္တာ ႏွစ္ခ်ီေနၿပီ။ ပ်င္းလုိ႕ မလုပ္ျဖစ္တာလည္း ရိွတယ္။ မအားလို႕ မလုပ္ျဖစ္တာလည္း ပါတယ္။ အခြင့္မသာလို႕ မလုပ္ႏိုင္တာလည္း ရိွတယ္။ ဒီလိုနဲ႕ ဟိုေယာင္ ဒီေယာင္ အင္တာနက္ထဲမွာ ဂလည္အူေၾကာင္ ျဖစ္ေနတာ ၾကာလွေပါ့။ ေယာင္ေျခာက္ဆယ္ဆိုတာ ဒါမ်ိဳးပဲ ျဖစ္မယ္။

အူေၾကာင္ျဖစ္တာက အေရးမႀကီးဘူး။ အေရးႀကီးတာက လူလည္း တရားသေဘာအရ ယိုယြင္းလာတာပါပဲ။ စကၤာပူကို ေရာက္ကာစက ၀ယ္ခဲ့တဲ့ ေဘာင္းဘီေတြ တစ္ခုမွ ၀တ္လို႕မရေတာ့ဘူး။ အဲဒီေတာ့ မေတာ္ေတာ့လို႕ ေနာက္ထပ္ ထပ္၀ယ္တဲ့ ခါးဆိုဒ္နည္းနည္း ပိုႀကီးတဲ့ ေဘာင္းဘီေတြလည္း တျဖည္းျဖည္း က်ပ္လာၿပီ။ ရွပ္ေတြလည္း မေတာ္ေတာ့ဘူး။ လက္ရွည္ေတြဆို ပိုေတာင္ဆိုးေသး။ လက္ေမာင္းမွာတင္ က်ပ္ေနတယ္။

အလြန္႕အလြန္ အေရးႀကီးတာတစ္ခုက ကိုယ္၀န္ေဆာင္ရသလို ေယာက်ာ္းတန္မဲ့ ဗိုက္ထြက္လာရတာပဲ။ ကိုယ့္အသိ အစ္မေတြလည္း ဗိုက္ပူမေတြ ျဖစ္ေနတယ္။ သူတုိ႕ကေတာ့ တကယ့္ကို ကုိယ္၀န္ရိွတာပါ။ ရံုးမွာက တစ္ေနကုန္ စားပြဲခံုမွာပဲ အထိုင္မ်ားသလို ကိုယ္လက္လွဳပ္ရွားမွဳက နည္းေလေတာ့ ဗိုက္ေခါက္က မသိမသာ ထြက္တာကေန သိသိသာသာ ထြက္လာတယ္။ ေယာက်ာ္းျဖစ္ေနလို႕သာ ဘယ္ေတာ့ ေမြးမွာလဲလို႕ အေမးမခံရေသးတာ။ မသိရင္ ကိုယ္၀န္ ၃ လေလာက္ ရိွေနပံုပဲ။ ကိုယ့္ပတ္၀န္းက်င္က ေယာက်ာ္းသားေတြက ကိုယ္ထက္ ဗိုက္ပိုႀကီးေနတယ္။ တခ်ိဳ႕က ဘီယာေသာက္လုိ႕ ပူလာေတာ့ ဘီယာဗိုက္ဆိုပဲ။ သူေဌးဗိုက္လို႕လဲ ေျပာၾကတယ္။ ဘယ္လိုပဲ ေျပာၾကပါေစ ဗိုက္ပူတာက ဗိုက္ပူတာပါပဲ။

ၿပီးခဲ့တဲ့ စေနေန႕က သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္နဲ႕ Vivo Cityကို ေရာက္ျဖစ္ေသးတယ္။ သူက ေျမွာက္ေပးတာနဲ႕ ရွပ္လက္ရွည္တစ္ထည္ ၀ယ္ခဲ့ျဖစ္တယ္။ စမ္း၀တ္ၾကည္႕ကတည္းက အဆင္မေျပတာကို ေတြ႕ေနရတယ္။ တရားခံက အဲဒီ ဗိုက္ပဲ။ ရွပ္က ကိုယ္က်ပ္ဆိုေတာ့ ဗိုက္ထြက္ေနတာ သိသာတယ္။ ပုခံုးေတြ ရင္အံုေတြ အကုန္ အဆင္ေျပေပမယ့္ ဗိုက္မွာလာၿပီး သိကၡာခ်ေနတယ္။ သူငယ္ခ်င္းက အဆင္မေျပရင္ မ၀ယ္ပါနဲ႕တဲ့။ ဒါေပမယ့္ ဒါမ်ိဳးေတြက အသက္ငယ္တုန္း ၀တ္ရတာ။ အသက္ႀကီးသြားရင္ ၀တ္လို႕ မတင့္တယ္ဘူးကြ ဆိုတာနဲ႕ ငယ္တုန္းေလး ၀တ္ရမယ့္ အ၀တ္ကို ၀ယ္မယ္ကြာ ဆိုၿပီး မ်က္စိမွတ္ ၀ယ္လာခဲ့လိုက္တယ္။ ေစ်းကေတာ့ ၁၀၀ ပတ္၀န္းက်င္ပဲ။

ေစ်းႀကီးတဲ့ အ၀တ္ကို ၀ယ္ထားၿပီး မ၀တ္ရရင္ မတန္ဘူးလို႕ သူငယ္ခ်င္းက ေျပာပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း အဲဒါေလး ၀ယ္ၿပီး ၀တ္ႏုိင္ဖို႕အတြက္ ကိုယ့္ဗိုက္ကို အဆီခ်ရမွာျဖစ္လို႕ ၀ယ္ခဲ့တာပါ။ အဲဒီလုိ ၀ယ္ၿပီးမွေတာ့ တကယ္လုပ္မွ ျဖစ္မယ္ဆိုၿပီး ကိုယ့္စိတ္ကို ပိုင္းျဖတ္ယူရတာေပါ့ဗ်ာ။ မဟုတ္ရင္ ငပ်င္းတို႕ရဲ႕ ထံုးစံအတုိင္း ဖင္ေရႊ႕ေနအံုးမွာပါ။ အင္တာနက္မွာလည္း သံုးတဲ့အခ်ိန္ နည္းနည္းေလွ်ာ့ထားတယ္။ အရင္ကေလာက္ အင္တာနက္ မသံုးျဖစ္ေတာ့ဘူး။ ရံုးခ်ိန္အတြင္းေလာက္ပဲ အင္တာနက္ သံုးျဖစ္တယ္။ အဟီး...

အစားအေသာက္ကေတာ့ ထူးထူးကဲကဲ ေလွ်ာ့လို႕မရဘူး။ အရင္တုန္းကတည္းက အမ်ားႀကီး တရားလြန္ စားေသာက္ေနတာလည္း မဟုတ္ဘူး။ ရံုးခ်ိန္မွာေတာ့ ေကာ္ဖီ ေလွ်ာ့ေသာက္ျဖစ္တယ္။ ညဘက္ကိုေတာ့ ထမင္းနည္းနည္း ေလွ်ာ့စားျဖစ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ အာဟာရျပည္႕ေအာင္ေတာ့ စားျဖစ္တယ္။ ကိုယ္က ပံုမွန္ ေသြးလွဴေနတဲ့သူဆိုေတာ့ အာဟာရျပည္႕ေအာင္ေတာ့ စားေသာက္ရမယ္ေလ။ မဟုတ္ရင္ ေယာက်ာ္းတန္မဲ့ ေဟမိုဂလိုဗင္ သံဓါတ္ မျပည္႕လို႕ ေသြးမလွဴလိုက္ရတာမ်ိဳး မျဖစ္ခ်င္ဘူး။ ရွက္စရာႀကီးေလ။

ညပိုင္းေတြေတာ့ ကေလးေတြနဲ႕အတူ ၾကက္ေတာင္ရိုက္ျဖစ္တာ ၂ ပတ္ေလာက္ ရိွပါၿပီ။ ၾကက္ေတာင္က ၁ နာရီေလာက္ ရိုက္ျဖစ္တယ္။ လွဳပ္လွဳပ္ရွားရွား လုပ္ရေတာ့ ေခၽြးေတာ့ ထြက္တာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ဗိုက္က်မယ္ မထင္ဘူး။ ဒါနဲ႕ပဲ အေျပး ေလ့က်င့္ျဖစ္တာက ၂ ရက္ ရိွသြားၿပီ။ စစခ်င္းရက္က ေျပးေတာ့ အေတာ္ေမာတယ္။ သက္လံုက်ေနတာ ၾကာလွေပါ့။ လမ္း ၁ ပတ္ေျပးဖို႕ေတာင္ မနည္း ႀကိဳးစားယူရတယ္။ လမ္းမွာ ခဏခဏ နားျဖစ္ေသးတယ္။ နားတယ္ဆုိတာ မေျပးေတာ့ပဲ လမ္းေလွ်ာက္ေနတာပါ။ ဒါေပမယ့္ ၂ ပတ္ တိတိ ေျပးျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားယူခဲ့တယ္။ ဒီေန႕ညလည္း ထပ္ေျပးျဖစ္တယ္။ ဒီေန႕ေတာ့ ၁ ပတ္ကို ေတာက္ေလွ်ာက္ မနားပဲ ေျပးႏိုင္ခဲ့တယ္။ တိုးတက္လာတယ္ေပါ့။ ဒီလိုပဲ ေနာက္ရက္ေတြလည္း ေျပးႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားရမယ္။

ကဲ... ဗိုက္မပူ ေလ့က်င့္ခန္း စ.... တစ္ ႏွစ္ သံုး ေလး...