Walking in the rain

ငိုေနမယ္ မိုးသည္းထဲမွာကြယ္ေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ ေပ်ာ္ေနမယ္ မိုးဖြဲထဲမွာကြယ္ေပါ့။

ဒီေန႕ ေန႕လည္က ေနအေတာ္ပူတယ္။ ေန႕လည္ ၁၂ နာရီေက်ာ္ ထမင္းစားထြက္တာေတာင္ ကန္တင္းကို လမ္းေလွ်ာက္ရတဲ့အခ်ိန္ ေနပူလြန္းလုိ႕ ေခၽြးဒီးဒီးက်တယ္။ အတြင္းထဲက စြပ္က်ယ္ဆို ေခၽြးေတြကို ရႊဲလို႕။ ထမင္းစားေတာ့လည္း ပန္ကာေအာက္မွာ ျဖစ္ေနေပမယ့္ အပူရိွန္က ရိွေသးတယ္။ ထမင္းျမန္ျမန္စားၿပီး ရံုးကို ျပန္ထြက္လာခဲ့ေတာ့လည္း အျပန္လမ္းမွာလည္း ေနပူလြန္းေတာ့ ေခၽြးေတြ ထပ္ထြက္ျပန္ေရာ။ ရံုးေရာက္ေတာ့ ေရဆာေနလို႕ အေအးတစ္ဗူး ၀ယ္ေသာက္လုိက္ရေသးတယ္။

ညေန ရံုးဆင္းခ်ိန္မွာေတာ့ ရာသီဥတုက ဆန္႕က်င္ဘက္ပဲ။ ထက္အာကာတစ္ခြင္လံုး အံု႕ဆိုင္းညိဳမိွဳင္းေနတာ ေန႕လည္က လင္းလင္းထင္းထင္း ေနပူခဲ့တာေတာင္ သူမဟုတ္ခဲ့သလိုပဲ။ စကၤာပူမွာ အရူးလင္လုပ္ရသလိုမ်ိဳး ရာသီဥတုက ခဏခဏ ေျပာင္းေနတတ္တယ္။ ရထားေပၚကေန အိမ္နားက ဘူတာကို ဆင္းခဲ့ေတာ့ မိုးေတြက ရြာေနၿပီ။ ဖြဲဖြဲေလးထက္ နည္းနည္းေလး ပိုတဲ့အေနအထားမွာ ရိွေနတယ္။ ေလျပင္းေတြေတာ့ မပါဘူး။ မုိးပဲ သီးသန္႕ရြာတာ။ အိတ္ထဲမွာ ထီးပါလာေပမယ့္ အေျခအေနကို အကဲခတ္လုိက္တယ္။ ထီးမပါလို႕ မိုးေရထဲမွာ လမ္းေလွ်ာက္ေနတဲ့သူေတြ ရိွလားေပါ့။ ရိွတာေပါ့ဗ်ာ။ ၃ ေယာက္ ၄ ေယာက္ေလာက္ ေတြ႕ရတယ္။

ကဲ... အခြင့္အေရးေလး ရတုန္းရခုိက္ လက္မလြတ္ေစရေအာင္ အိတ္ထဲကေန ထုတ္ထားမိတဲ့ ထီးကို အိတ္ထဲ ျပန္ထည္႕လိုက္တယ္။ အိတ္ကို ေသေသခ်ာခ်ာ ဇစ္ပိတ္လုိက္တယ္။ အိတ္အထဲက ကြန္ပ်ဴတာ မိုးေရခ်ိဳးလို႕ မရဘူးေလ။ သီခ်င္းကို အသံနည္းနည္း ထပ္က်ယ္လုိက္တယ္။ မိုးေရထဲကို ခပ္တည္တည္နဲ႕ စေလွ်ာက္ပါၿပီ။ ေနာက္က က်ားလုိက္သလိုမ်ိဳး ေျခလွမ္းေတြကို ခပ္သြက္သြက္လည္း မေလွ်ာက္ပါဘူး။ အလြမ္းမင္းသားလုိ ေညာင္နာနာပံုစံနဲ႕ ေျဖးေျဖးေလးလည္း မေလွ်ာက္ပါဘူး။ ပံုမွန္ ေလွ်ာက္ေနတဲ့အတုိင္း ေခါင္းေမာ့ ရင္ေကာ့ ခပ္တည္တည္ ေလွ်ာက္ပါေတာ့တယ္။ ဖင္ေတာ့ မေကာက္ထားပါ။

မိုးဖြားေလးေတြ မ်က္ႏွာကို လာစင္ၿပီ။ မိုးစက္ေတြ မ်က္မွန္ေပၚမွာ တင္ေနၿပီ။ အ၀တ္ေတြလည္း စိုရႊဲလာၿပီ။ ဖြင့္ထားတဲ့သီခ်င္းထဲမွာ စိုးလြင္လြင္ကလည္း မိုးေတြရြာတုိင္း အသည္းအိမ္မွာလိွဳင္းဆိုၿပီး ဆိုေတးသီေနတယ္။ ေဘးနားမွာ ထီးေလးေတြနဲ႕ ေလွ်ာက္ေနတဲ့ တရုတ္မေလးေတြက ထီးမပါပဲ လမ္းေလွ်ာက္ေနတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ကို ငဲ့ၾကည္႕သြားေသးတယ္။ အခုခ်ိန္ သူနဲ႕ ထီးအတူတူ ေဆာင္းပါဆုိၿပီး လာၿပီးကမ္းလွမ္းရင္ ေက်းဇူးတင္စြာနဲ႕ လက္ခံလုိက္မယ္ မထင္ပါနဲ႕။ ခ်ိဳသာတဲ့ အၿပံဳးေလးတစ္ပြင့္ လက္ေဆာင္ျပန္ေပးၿပီး ေခါင္းခါျငင္းပယ္မိမွာပါ။ ကၽြန္ေတာ္ မိုးေရထဲမွာ လမ္းေလွ်ာက္ရတာကို ျမတ္ႏိုးလို႕ပါဗ်ာ။

၁၀ မိနစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ မိုးေရထဲ လမ္းေလွ်ာက္ျပန္ၿပီး အိမ္ျပန္ေရာက္ခဲ့တယ္။ အိမ္မွာ အစ္ကိုတစ္ေယာက္က မိုးေတြ စိုရႊဲေနတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ကို အံ့အားသင့္ေနတယ္။ လက္ဖက္ရည္ ေဖ်ာ္ေပးရမလားတဲ့။ တကယ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ မိုးမိလာတာမွ မဟုတ္တာ။ မိမိုးကို မိေအာင္ ဖမ္းခဲ့တာပါ။ စကၤာပူမွာ မုိးေရထဲ လမ္းေလွ်ာက္ဖို႕ အခြင့္အလမ္း သိပ္မရခဲ့ဘူး။ ရံုးျပန္ခ်ိန္ မိုးမရြာတာလည္း ပါသလို မိုးရြာတဲ့ ရံုးဆင္းခ်ိန္မွာ လုပ္စရာ အလုပ္ေတြ မ်ားေနတာလည္း ရိွတာေပါ့။ ဒီလုိနဲ႕ပဲ မိမိုးနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္ စကၤာပူမွာ မဆံုေတြ႕ျဖစ္ခဲ့ဘူးေလ။ ဒီေန႕ေတာ့ မိမိုးကို ဆံုခြင့္ရခဲ့တယ္။

မိုးစိုေနတဲ့ အ၀တ္ေတြကို အ၀တ္ေဟာင္းေတြနဲ႕ ေရာၿပီး အ၀တ္ေလွ်ာ္စက္ထဲ ထည္႕လိုက္တယ္။ ရုပ္ရွင္ၾကည္႕ ထမင္းစား ခဏနားၿပီးေတာ့ အေျပးေလ့က်င့္ဖို႕ အခ်ိန္ေရာက္လာတယ္။ မိုးေတြကေတာ့ ရြာေစြေနတုန္းပဲ။ ညေနကေလာက္ မသည္းေတာ့ဘူး။ ဒါနဲ႕ပဲ မိမိုးနဲ႕ ေနာက္ထပ္တစ္ခါ ဆံုခြင့္ရဖို႕ ထပ္ဖန္တီးလိုက္တယ္။ မိုးေရထဲမွာ ခပ္ဖြဖြေလး ေျပးရတဲ့ အရသာကလည္း တစ္မ်ိဳးပါပဲ။ ညေန ရံုးဆင္းတုန္းက ရံုးအ၀တ္အစားနဲ႕ ကြန္ပ်ဴတာအိတ္နဲ႕ ဆိုေတာ့ မိုးေရထဲမွာ လမ္းပဲ ေလွ်ာက္ခဲ့ရတယ္။ အခုေတာ့ မိုးေရထဲမွာ ေျပးခြင့္ရျပန္ျပီ။ အယ္လ္ခြန္းရီရဲ႕ သီခ်င္းနဲ႕ ခင္ေမာင္တိုးရဲ႕ သီခ်င္းေတြကို ခံစားနားေထာင္ရင္း မိုးဖြဲေတြၾကားမွာ မိမိုးနဲ႕အတူ ဖြဖြေလး ေျပးေနခဲ့မိတယ္။ မေမာႏိုင္ မပန္းႏုိင္ပဲေပါ့ဗ်ာ။

ကိုယ္ေပ်ာ္တယ္ မိုးဖြဲထဲမွာကြယ္...