ဥေရာပတလႊားမွာ ထင္ရွားတဲ့ အခ်စ္ဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္ျဖစ္တဲ့ ရုိမီယိုနဲ႕ ဂ်ဴးလိယက္လို တရုတ္မွာလည္း လန္စန္းပိုနဲ႕ က်ဳရင္းထိုင္ (လိပ္ျပာခ်စ္သူ) ဆိုတဲ့ ဒ႑ာရီဇာတ္လမ္းေလး ရိွပါတယ္။ လန္စန္းပို (Liang Shanbo) နဲ႕ က်ဳရင္းထိုင္ (Zhu Yingtai) ကို အေရွ႕တိုင္း ယဥ္ေက်းမႈရဲ႕ ရိုမီယိုနဲ႕ ဂ်ဴးလိယက္ လို႕ တင္စားေခၚေ၀ၚ ၾကပါတယ္။ တကယ္ဆို လိပ္ျပာခ်စ္သူ ဒ႑ာရီဇာတ္လမ္းက ရိွတ္စပီးယား ေရးခဲ့တဲ့ ရိုမိယိုနဲ႕ ဂ်ဴးလိယက္တို႕ထက္ အခ်ိန္ပိုေစာပါတယ္။
ကဲ ... ဇာတ္လမ္းေလးကေတာ့ ...
ဟိုးေရွးေရွးတုန္းက အေရွ႕တရုတ္ျပည္ ဂ်င္မင္းဆက္ေခတ္မွာ က်ဳရင္းထိုင္ ဆိုတဲ့ မိန္းမေခ်ာေလး တစ္ဦးရိွခဲ့ပါတယ္။ သူမက ေရွးရိုးဆန္တဲ့ လူခ်မ္းသား မိသားစုတစ္ခုက ေပါက္ဖြားလာတဲ့ မိန္းခေလး တစ္ဦးျဖစ္ၿပီး စာေပအႏုပညာကို စိတ္အားထက္သန္စြာ ေလ့လာဆည္းပူးခ်င္စိတ္ အလြန္ႀကီးပါတယ္။ စည္းကမ္း အလြန္တင္းက်ပ္တဲ့ သူမရဲ႕အေဖေၾကာင့္ က်ဳရင္းထိုင္ တစ္ေယာက္ တနယ္တေက်းထြက္ ေက်ာင္းတက္ခြင့္ မရရွာပါဘူး။
က်ဳရင္းထိုင္ကေတာ့ ေက်ာင္းတက္ခြင့္ရဖို႕ သူ႕အေဖကို ဘယ္လို နား၀င္ေအာင္ ေျပာဆိုရမလဲ ဆိုတာကို အၿမဲစဥ္းစားေနေလ့ရိွပါတယ္။ တစ္ေန႕မွာေတာ့ ေယာက်ာၤေလးတစ္ဦးလို ၀တ္စားဆင္ယင္ထားတဲ့ က်ဳရင္းထိုင္ကို အေဖအေမေတြေတာင္ မမွတ္မိေလာက္ေအာင္ ျဖစ္သြားပါတယ္။ ဒါနဲ႕ပဲ မိဘေတြရဲ႕ ခြင့္ျပဳခ်က္နဲ႕ပဲ အပ်ိဳေဖာ္ ရင္ရွင္းကို အေဖာ္အျဖစ္ ေခၚၿပီး က်ဴရင္းထိုင္တစ္ေယာက္ ေနထိုင္ရာ ဟန္က်ိဳးၿမိဳ႕ကေန ေက်ာင္းတက္ဖို႕ ထြက္ခြါလာခဲ့ပါတယ္။
ေဟြက်ီးၿမိဳ႕က လန္စန္းပိုကလည္း စီက်ိဳးဆိုတဲ့ လူပ်ိဳေဖာ္နဲ႕ အတူ ပညာသင္ၾကားဖို႕ ထြက္လာခဲ့ပါတယ္။ လမ္းခရီးမွာပဲ က်ဴရင္းထိုင္နဲ႕ လန္စန္းပိုတို႕ ေတြ႕ဆံုမိၿပီး ခင္မင္ ရင္းႏွီးသြားၾကပါတယ္။ ေနာက္ဆံုး ေသြးေသာက္ ညီအစ္ကို ဖြဲ႕တဲ့အထိ ခင္မင္ရင္းႏွီးသြားၾကပါတယ္။
ဒီလိုနဲ႕ ေက်ာင္းမွာ ပညာသင္ၾကားလာတာ သံုးႏွစ္ေက်ာ္သြားခဲ့ပါၿပီ။ အခ်ိန္ေတြ ၾကာလာတာနဲ႕အမွ် က်ဳရင္းထိုင္ကေတာ့ လန္စန္းပိုအေပၚမွာ တဖက္သတ္ ခ်စ္စိတ္ေတြ၀င္ေနေပမယ့္ လန္စန္းပိုကေတာ့ မရိပ္မိခဲ့ပါဘူး။ မိန္းခေလး ဆိုတာေတာင္ မသိပါဘူးခင္ဗ်ာ။ (တံုးတာလား အ တာလား မသိဘူး ... အဟီး)
တစ္ေန႕မွာေတာ့ က်ဳရင္းထိုင္ရဲ႕ အေဖဆီက သမီးကို ျပန္လာဖို႕ေခၚတဲ့ စာတစ္ေစာင္ ေရာက္လာပါတယ္။ ေရြးခ်ယ္စရာ မရိွတဲ့အတြက္ အိမ္ျပန္ဖို႕အတြက္ စီစဥ္လိုက္ပါတယ္။ မျပန္ခင္ေလးမွာ ေက်ာင္းေတာ္က ဆရာကေတာ္ကုိ အျဖစ္မွန္ေတြ ဖြင့္ေျပာျပၿပီး သူမနဲ႕ လန္စန္းပိုကို ေအာင္သြယ္ေတာ္ လုပ္ေပးဖို႕ အကူအညီ ေတာင္းခဲ့ပါတယ္။ (ေရွးေခတ္က တရုတ္ျပည္မွာ ေအာင္သြယ္ေတာ္ေတြကေန တဆင့္ ေအာင္သြယ္ၿပီးမွ အိမ္ေထာင္ျပဳၾကရတာကိုး။)
လန္စန္းပိုဟာ က်ဳရင္းထိုင္ကို မိုင္ေပါင္းမ်ားစြာ ခရီးအထိ လိုက္လံပို႕ေဆာင္ ႏႈတ္ဆက္ပါတယ္။ လမ္းခရီးမွာ က်ဳရင္းထိုင္က သူမရဲ႕ ဘ၀အမွန္ကို သိရိွေစဖို႕ သဲလြန္စေတြေပး ... မာယာေတြ သံုးေပမယ့္ လန္စန္းပိုကေတာ့ သူမ ဆိုလိုေဖာ္ျပခ်င္တဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြကို မသိရိွ နားမလည္ ျဖစ္ေနခဲ့ပါတယ္။ (တကယ္ကို တံုးတဲ့ အ တဲ့ လန္စန္းပိုပဲဗ်ာ။)
ေနာက္ဆံုး ခြဲခြါခ်ိန္မွာ က်ဳရင္းထိုင္က လန္စန္းပိုကို အိမ္အလည္ လာဖို႕ ဖိတ္ေခၚပါတယ္။ အိမ္ကိုလာရင္ သူမရဲ႕ အမႊာညီမနဲ႕ ေစ့စပ္ေၾကာင္းလမ္း ေပးမယ္ ... ဒါေၾကာင့္ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ မိန္းမေတာင္းဖို႕အတြက္ ခ်က္ခ်င္း ထြက္လာခဲ့ဖို႕ တိုက္တြန္းခဲ့ပါတယ္။ ဒါနဲ႕ပဲ လန္စန္းပို ေက်ာင္းကို ျပန္ေရာက္တဲ့အခ်ိန္ ... ဆရာကေတာ္က ေျပာျပေတာ့မွ အျဖစ္မွန္ကို သိလိုက္ရပါတယ္။ ရင္ထဲက အခ်စ္ေတြက အခုမွပဲ မိုးဆန္းပန္းလို လန္းဆန္း ရွင္သန္လာခဲ့ပါတယ္။ ဒါနဲ႕ပဲ ခ်က္ခ်င္းကို သူ႕လူပ်ိဳေဖာ္ စီက်ိဳးကို ေခၚေဆာင္ၿပီး က်ဳရင္းထိုင္တို႕ဆီကို ထေရာေသာပါး ကဆုန္စိုင္း ထြက္လာခဲ့ပါေတာ့တယ္။
ဒါေပမယ့္ အလာေကာင္းေပမယ့္ အခါေႏွာင္းသြားပါၿပီ။ က်ဳရင္းထိုင္ရဲ႕ အေဖက သူ႕သမီးကို ျပန္ေခၚတာ ေယာက်ာၤးေပးစားဖို႕ လွမ္းေခၚတာပါ။ မာ၀န္ခ်ိဳင္းဆိုတဲ့ သူေဌးသားနဲ႕ လူႀကီးခ်င္း ေစ့စပ္ သေဘာတူ ၿပီးေနပါၿပီ။ လန္စန္းပိုက ေတာင္းပန္ေပမယ့္ အဖိုးႀကီးက သူေဌးသားကို ပိုသေဘာက်ေနတာနဲ႕ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို ျပင္ဆင္ေပးဖို႕ လက္မခံခဲ့ပါဘူး။ ဒါနဲ႕ပဲ လန္စန္းပို တစ္ေယာက္ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္နဲ႕ပဲ ျပန္လာခဲ့ပါတယ္။
အသဲကြဲတဲ့ ေ၀ဒနာနဲ႕ပဲ လန္စန္းပို တစ္ေယာက္ အျပင္းဖ်ားၿပီး မၾကာခင္မွာပဲ ေသပြဲ၀င္သြားရွာပါတယ္။ မဂၤလာေဆာင္ရမယ့္ ေန႕မွာပဲ လန္စန္းပို တစ္ေယာက္ အသဲကြဲၿပီး ေသဆံုးသြားတာကို သိလိုက္ရတဲ့ က်ဳရင္းထိုင္လည္း သတို႕သားရိွရာ မဂၤလာအိမ္ကို ေ၀ါယာဥ္နဲ႕ မသြားခင္ေလးမွာ လန္စန္းပိုရဲ႕ သခ်ႋဳင္းအုတ္ဂူကို ဂါရ၀ါျပဳဖို႕ ထြက္ခြါလာခဲ့ပါတယ္။
အုတ္ဂူေရွ႕မွာ မဂၤလာေဆာင္ သတိုးသမီး ၀တ္စံုရွည္ႀကီးကို ခြၽတ္ၿပီး အားအင္ရိွသေလာက္၊ အူလိုက္သဲလိႈက္ ငိုေၾကြးပါေတာ့တယ္။ အဲဒီလို ငိုေနတုန္း အုတ္ဂူႀကီးက ရုတ္တရက္ ကြဲအက္ ပြင့္အာ လာပါတယ္။ က်ဳရင္းထိုင္ကလည္း အဲဒီ ဂူအေပါက္၀ထဲ ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို ခုန္ခ်လိုက္ပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ အုတ္ဂူႀကီး တျဖည္းျဖည္း ျပန္ပိတ္သြားပါတယ္။ အုတ္ဂူ အေပါက္ စိေအာင္ မပိတ္ေသးခင္မွာ အုတ္ဂူထဲကေန လိပ္ျပာေလးႏွစ္ေကာင္ ၀ဲပ်ံထြက္လာခဲ့ပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႕ပဲ လိပ္ျပာေမာင္ႏွံ သူတို႕ႏွစ္ေယာက္ဟာ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ မခြဲမခြါရတဲ့ ဘ၀ေလးကို ေရာက္ရိွသြားခဲ့ပါေတာ့တယ္။ ပံုျပင္ေလးကေတာ့ ဒါပါပဲ။ ၿပီးပါၿပီ ခင္ဗ်ာ။
(တရုတ္ျပည္ထုတ္ လိပ္ျပာခ်စ္သူ တံဆိပ္ေခါင္းေတြပါ။)
ကဲ ... ဇာတ္လမ္းေလးကေတာ့ ...
ဟိုးေရွးေရွးတုန္းက အေရွ႕တရုတ္ျပည္ ဂ်င္မင္းဆက္ေခတ္မွာ က်ဳရင္းထိုင္ ဆိုတဲ့ မိန္းမေခ်ာေလး တစ္ဦးရိွခဲ့ပါတယ္။ သူမက ေရွးရိုးဆန္တဲ့ လူခ်မ္းသား မိသားစုတစ္ခုက ေပါက္ဖြားလာတဲ့ မိန္းခေလး တစ္ဦးျဖစ္ၿပီး စာေပအႏုပညာကို စိတ္အားထက္သန္စြာ ေလ့လာဆည္းပူးခ်င္စိတ္ အလြန္ႀကီးပါတယ္။ စည္းကမ္း အလြန္တင္းက်ပ္တဲ့ သူမရဲ႕အေဖေၾကာင့္ က်ဳရင္းထိုင္ တစ္ေယာက္ တနယ္တေက်းထြက္ ေက်ာင္းတက္ခြင့္ မရရွာပါဘူး။
က်ဳရင္းထိုင္ကေတာ့ ေက်ာင္းတက္ခြင့္ရဖို႕ သူ႕အေဖကို ဘယ္လို နား၀င္ေအာင္ ေျပာဆိုရမလဲ ဆိုတာကို အၿမဲစဥ္းစားေနေလ့ရိွပါတယ္။ တစ္ေန႕မွာေတာ့ ေယာက်ာၤေလးတစ္ဦးလို ၀တ္စားဆင္ယင္ထားတဲ့ က်ဳရင္းထိုင္ကို အေဖအေမေတြေတာင္ မမွတ္မိေလာက္ေအာင္ ျဖစ္သြားပါတယ္။ ဒါနဲ႕ပဲ မိဘေတြရဲ႕ ခြင့္ျပဳခ်က္နဲ႕ပဲ အပ်ိဳေဖာ္ ရင္ရွင္းကို အေဖာ္အျဖစ္ ေခၚၿပီး က်ဴရင္းထိုင္တစ္ေယာက္ ေနထိုင္ရာ ဟန္က်ိဳးၿမိဳ႕ကေန ေက်ာင္းတက္ဖို႕ ထြက္ခြါလာခဲ့ပါတယ္။
ေဟြက်ီးၿမိဳ႕က လန္စန္းပိုကလည္း စီက်ိဳးဆိုတဲ့ လူပ်ိဳေဖာ္နဲ႕ အတူ ပညာသင္ၾကားဖို႕ ထြက္လာခဲ့ပါတယ္။ လမ္းခရီးမွာပဲ က်ဴရင္းထိုင္နဲ႕ လန္စန္းပိုတို႕ ေတြ႕ဆံုမိၿပီး ခင္မင္ ရင္းႏွီးသြားၾကပါတယ္။ ေနာက္ဆံုး ေသြးေသာက္ ညီအစ္ကို ဖြဲ႕တဲ့အထိ ခင္မင္ရင္းႏွီးသြားၾကပါတယ္။
ဒီလိုနဲ႕ ေက်ာင္းမွာ ပညာသင္ၾကားလာတာ သံုးႏွစ္ေက်ာ္သြားခဲ့ပါၿပီ။ အခ်ိန္ေတြ ၾကာလာတာနဲ႕အမွ် က်ဳရင္းထိုင္ကေတာ့ လန္စန္းပိုအေပၚမွာ တဖက္သတ္ ခ်စ္စိတ္ေတြ၀င္ေနေပမယ့္ လန္စန္းပိုကေတာ့ မရိပ္မိခဲ့ပါဘူး။ မိန္းခေလး ဆိုတာေတာင္ မသိပါဘူးခင္ဗ်ာ။ (တံုးတာလား အ တာလား မသိဘူး ... အဟီး)
တစ္ေန႕မွာေတာ့ က်ဳရင္းထိုင္ရဲ႕ အေဖဆီက သမီးကို ျပန္လာဖို႕ေခၚတဲ့ စာတစ္ေစာင္ ေရာက္လာပါတယ္။ ေရြးခ်ယ္စရာ မရိွတဲ့အတြက္ အိမ္ျပန္ဖို႕အတြက္ စီစဥ္လိုက္ပါတယ္။ မျပန္ခင္ေလးမွာ ေက်ာင္းေတာ္က ဆရာကေတာ္ကုိ အျဖစ္မွန္ေတြ ဖြင့္ေျပာျပၿပီး သူမနဲ႕ လန္စန္းပိုကို ေအာင္သြယ္ေတာ္ လုပ္ေပးဖို႕ အကူအညီ ေတာင္းခဲ့ပါတယ္။ (ေရွးေခတ္က တရုတ္ျပည္မွာ ေအာင္သြယ္ေတာ္ေတြကေန တဆင့္ ေအာင္သြယ္ၿပီးမွ အိမ္ေထာင္ျပဳၾကရတာကိုး။)
လန္စန္းပိုဟာ က်ဳရင္းထိုင္ကို မိုင္ေပါင္းမ်ားစြာ ခရီးအထိ လိုက္လံပို႕ေဆာင္ ႏႈတ္ဆက္ပါတယ္။ လမ္းခရီးမွာ က်ဳရင္းထိုင္က သူမရဲ႕ ဘ၀အမွန္ကို သိရိွေစဖို႕ သဲလြန္စေတြေပး ... မာယာေတြ သံုးေပမယ့္ လန္စန္းပိုကေတာ့ သူမ ဆိုလိုေဖာ္ျပခ်င္တဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြကို မသိရိွ နားမလည္ ျဖစ္ေနခဲ့ပါတယ္။ (တကယ္ကို တံုးတဲ့ အ တဲ့ လန္စန္းပိုပဲဗ်ာ။)
ေနာက္ဆံုး ခြဲခြါခ်ိန္မွာ က်ဳရင္းထိုင္က လန္စန္းပိုကို အိမ္အလည္ လာဖို႕ ဖိတ္ေခၚပါတယ္။ အိမ္ကိုလာရင္ သူမရဲ႕ အမႊာညီမနဲ႕ ေစ့စပ္ေၾကာင္းလမ္း ေပးမယ္ ... ဒါေၾကာင့္ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ မိန္းမေတာင္းဖို႕အတြက္ ခ်က္ခ်င္း ထြက္လာခဲ့ဖို႕ တိုက္တြန္းခဲ့ပါတယ္။ ဒါနဲ႕ပဲ လန္စန္းပို ေက်ာင္းကို ျပန္ေရာက္တဲ့အခ်ိန္ ... ဆရာကေတာ္က ေျပာျပေတာ့မွ အျဖစ္မွန္ကို သိလိုက္ရပါတယ္။ ရင္ထဲက အခ်စ္ေတြက အခုမွပဲ မိုးဆန္းပန္းလို လန္းဆန္း ရွင္သန္လာခဲ့ပါတယ္။ ဒါနဲ႕ပဲ ခ်က္ခ်င္းကို သူ႕လူပ်ိဳေဖာ္ စီက်ိဳးကို ေခၚေဆာင္ၿပီး က်ဳရင္းထိုင္တို႕ဆီကို ထေရာေသာပါး ကဆုန္စိုင္း ထြက္လာခဲ့ပါေတာ့တယ္။
Peter Ho as Liang Shanbo - Dong Jie as Zhu Yingtai
ဒါေပမယ့္ အလာေကာင္းေပမယ့္ အခါေႏွာင္းသြားပါၿပီ။ က်ဳရင္းထိုင္ရဲ႕ အေဖက သူ႕သမီးကို ျပန္ေခၚတာ ေယာက်ာၤးေပးစားဖို႕ လွမ္းေခၚတာပါ။ မာ၀န္ခ်ိဳင္းဆိုတဲ့ သူေဌးသားနဲ႕ လူႀကီးခ်င္း ေစ့စပ္ သေဘာတူ ၿပီးေနပါၿပီ။ လန္စန္းပိုက ေတာင္းပန္ေပမယ့္ အဖိုးႀကီးက သူေဌးသားကို ပိုသေဘာက်ေနတာနဲ႕ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို ျပင္ဆင္ေပးဖို႕ လက္မခံခဲ့ပါဘူး။ ဒါနဲ႕ပဲ လန္စန္းပို တစ္ေယာက္ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္နဲ႕ပဲ ျပန္လာခဲ့ပါတယ္။
အသဲကြဲတဲ့ ေ၀ဒနာနဲ႕ပဲ လန္စန္းပို တစ္ေယာက္ အျပင္းဖ်ားၿပီး မၾကာခင္မွာပဲ ေသပြဲ၀င္သြားရွာပါတယ္။ မဂၤလာေဆာင္ရမယ့္ ေန႕မွာပဲ လန္စန္းပို တစ္ေယာက္ အသဲကြဲၿပီး ေသဆံုးသြားတာကို သိလိုက္ရတဲ့ က်ဳရင္းထိုင္လည္း သတို႕သားရိွရာ မဂၤလာအိမ္ကို ေ၀ါယာဥ္နဲ႕ မသြားခင္ေလးမွာ လန္စန္းပိုရဲ႕ သခ်ႋဳင္းအုတ္ဂူကို ဂါရ၀ါျပဳဖို႕ ထြက္ခြါလာခဲ့ပါတယ္။
အုတ္ဂူေရွ႕မွာ မဂၤလာေဆာင္ သတိုးသမီး ၀တ္စံုရွည္ႀကီးကို ခြၽတ္ၿပီး အားအင္ရိွသေလာက္၊ အူလိုက္သဲလိႈက္ ငိုေၾကြးပါေတာ့တယ္။ အဲဒီလို ငိုေနတုန္း အုတ္ဂူႀကီးက ရုတ္တရက္ ကြဲအက္ ပြင့္အာ လာပါတယ္။ က်ဳရင္းထိုင္ကလည္း အဲဒီ ဂူအေပါက္၀ထဲ ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို ခုန္ခ်လိုက္ပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ အုတ္ဂူႀကီး တျဖည္းျဖည္း ျပန္ပိတ္သြားပါတယ္။ အုတ္ဂူ အေပါက္ စိေအာင္ မပိတ္ေသးခင္မွာ အုတ္ဂူထဲကေန လိပ္ျပာေလးႏွစ္ေကာင္ ၀ဲပ်ံထြက္လာခဲ့ပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႕ပဲ လိပ္ျပာေမာင္ႏွံ သူတို႕ႏွစ္ေယာက္ဟာ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ မခြဲမခြါရတဲ့ ဘ၀ေလးကို ေရာက္ရိွသြားခဲ့ပါေတာ့တယ္။ ပံုျပင္ေလးကေတာ့ ဒါပါပဲ။ ၿပီးပါၿပီ ခင္ဗ်ာ။
No comments:
Post a Comment